Weekend

Kort gezegd, het was een fantaaaastisch weekend. Geen wolkje aan de lucht te bekennen, 25ºC. Het zwembad dat steeds warmer wordt. Een zeer klein briesje. Nog even wat kamers opruimen, vloeren zuigen, een dweil door de keuken en lobby. Na de siesta was het dan ook  tijd voor een tochtje op de brommer. Na even uitgebreid de kaart bestudeerd te hebben, besloot ik om het eens te proberen zonder navigator te doen vandaag. Eens testen hoe goed mijn orientatie was en of ik zonder kaart en navigator niet alleen mijn doel zou bereiken maar ook thuis zou kunnen komen. Doel: Gray. Maar wel binnendoor. Hop, motorpak aan, brommer aangeslingerd en knarren. Zon? Ah, recht voor me, zuid. Tanken? Kan wel in Gray. Kalmpjes trek ik op en achter de kerk langs richting zuid, Melincourt. De lanen in, de paden op. Toch is het oppassen geblazen met het verkeer op die smalle weggetjes. Gelukkig wijken ze ruim uit om me er door te laten. En ook liggen er hompen keihard opgedroogde modder op het wegdek. Net kinderhoofdjes. De laatste overblijfselen van de wegwerkzaamheden (gravel) was ook nog niet van de weg afgereden. Hm, dit weggetje is geen goede keuze geweest. Een beetje slippend af en toe door de bochten deden weer herinneringen van vorig jaar naar boven komen, een lange valpartij in de bossen. De boeren zijn heftig aan het eggen, ploegen, bemesten en zaaien. De kalk- of stofwolken zie je van ver. Met ergens aan het begin van die stofwolken, in de verte, een piepklein trekkertje. Een orkaan van stof. Het is werkelijk overal kurkdroog. Diep snuivend tuf je langs de velden. En de geur van kool kruipt in m'n neusgaten, ah het chou croute (zuurkool) seizoen komt er weer aan! Zo snel mogelijk sla ik af naar het westen en kruis de D71. Die neem ik dan. En nog kom je door die karakteristieke kleine Comté dorpjes. Waar overigens idioot veel huizen te koop staan, gewoon opvallend. Richting Gray afzakkend verandert het landschap geleidelijk aan van bos naar grote open vlakten landbouw grond. Ik vind het minder, geef mij maar bossen en meertjes. Zonder problemen kom ik in Gray aan. Even een beetje rondlopen om de zere kont wat rust te geven.

GRAY
In bijna alle Franche Comté steden of grotere dorpen vind je van die kerktorens en  stadhuizen met daken met geglazuurde dakpannen. Heel apart om dat te zien bij die knalblauwe lucht en knisperende zon. Meestal dateren die daken uit de 19e of vroeg 20e eeuw, relatief vrij modern, toch wel.


Die tijd was ook zo'n beetje de gouden eeuw voor deze streek. Veel ijzergoerwinning en de bijbehorende gieterijen die in die tijd dé werkgelegenheid was. Nog zo'n klassieker onder de fotootjes: een galerij met de zon er zo schuin op. De herfstzon geeft dan weer precies de mooie tinten van het kalkzandsteen weer. Aan de voorgevel zit een joekel van een zonnewijzer, grappig is wel om te zien dat het nummertje 12  buiten de wijzerplaat is gebracht. Creatief hoor!

Wil ik ook nog een keertje hebben, een mooie grote zonnewijzer in de tuin, moet wel iets aparts worden. Bijvoorbeeld eentje die de seizoenen én uren aangeeft.

Slenter je nog wat door het oude centrum heen. Duik je een poortje door. En kijk nou eens! Een pracht van een "gotische" poort. Iets 15e eeuws. (lees meer over gotische architectuur in Frankrijk) 

Wel prachtig gesiceleerd werk. Jammer dat de linker post zo onbehouwen is gerestaureerd. Heb ik veel beter gezien in bijvoorbeeld Dijon. En een beetje vochtwerend en moswerend goedje erop doen had ook niet verkeerd geweest. Maar het blijft een prachtstaaltje van beeldhouwerk. Mooi hè die juweeltjes die je op zo'n achteraf binnenplaatsje soms kunt ontdekken. Die toren schijn je ook nog te kunnen beklimmen, maar met motorlaarzen aan gaat dat niet echt geweldig. Dat was Gray. Typisch, er is geen terrasje te bekennen zo in de binnenstad, alles gesloten. Dan maar geen bakkie koffie.

Nu terug, zonder kaart en navigator. Puur op de zon met slechts een idee van de richting. In ieder geval noord. Zal ik die bakker nog ff opzoeken? Eerst maar even tanken dan zien we daarna wel weer. Oeps! Bijna diesel in de tank gedaan.
Om een kort verhaal lang te maken... Ik boog te veel westelijk af, ook al omdat er een brug was afgesloten en ik daarna de verkeerde beslissing nam om linksaf te gaan ipv rechts. Afijn, kwam dicht in de buurt van Langres uit. Behoorlijk uit de koers dus. Maar van hieruit kende ik de weg weer goed en binnen een stijf uurtje stond het ijzeren ros weer op stal.  Moet ik vaker doen zonder kaart en navigator. Ok, je rijdt dan misschien een beetje om soms, maar voor de oriëntatie is het prima. Door die GPS apparaatjes raak je je gevoel voor richting helemaal kwijt, en soms weet je ook niet meer waar je precies bent.

Binnen tien minuten, nadat ik me uit het pak had gepeld, lag het lijf in't bad. Het zwemwater is aangenaam, de zon staat precies goed. En het is nog net aangenaam genoeg om nog even in de avondzon te liggen ontspannen. Toch die heg nog maar eens bijknippen zodat je wat langer de zon in het bad hebt schijnen. De badfilterpomp slaat uit, het is doodstil op wat dieren geluiden na. Relax...

VOLGENDE DAG
De volgende dag eens in de gaten gehouden wat de temperatuur van de collectoren doet tijdens de dag. Vooral nu de accumulator behoorlijk goed is ingepakt. Niet al te verbazend blijft de temperatuur van het vat nu redelijk op pijl. Dat inpakken kan nog wat beter, je voelt langs de naden nog wat warmtestraling. Bijna 50ºC is het water zo rond het middaguur. De uitstroom temperatuur is 30º en het badwater is nu 25. Niet verkeerd. Mazzel zo met de zonneschijn van de laatste dagen. Nu wordt het spannend hoelang het nog te doen is om te kunnen blijven zwemmen.

FLASH
Die ram moet behoorlijk zijn best doen om de dames te dekken! Het proces verloopt als volgt. Op de een of andere manier dwingt de ram door snuffelen, duwen, en als de ooi weg wil lopen dat te verhinderen, de ooi tot stilstaan. Door de verrekijker kon ik het proces perfect als op de eerste rang volgen. Tuurlijk, je leest erover hoe het dekkingsproces in gang gaat. Dat de ferromonen uit de klieren op de balzak van de ram de ooi helemaal vochtig maken. Dat ze daardoor willig wordt en dan na veel strijkages "stokstijf" blijft staan. Toch lukte het Flash niet geweldig. Misschien omdat ie wat lager op de poten staat? Afijn  na een uurtje leek het er toch op dat een van de madammekes haar shot had gekregen. Ben benieuwd wat dat gaat worden. Maar zo makkelijk als dat met Charlie of Dram ging, gaat het bepaald niet met deze jongen. Dus er is werk aan de winkel Flash! Maar 't was wel weer zeer leerzaam om te zien hoe dat in het echt in zijn werk gaat. Leuk hoor hobby-boeren!