Herfst

Zo ff wat pompoenen bij de buren gebracht, een bakkie gedaan en weer bijgekletst. Dan wordt het tijd voor een ritje door de prachtig kleurende bossen. Eerst even wat diesel in de tank gooien, want ergens blijven staan in the middle of nowhere daar heeft niemand zin in.
Optrekkend naar Fontenois-la-Ville, sla ik eerst af terug naar Mailleroncourt. Nu wil ik dat Kosovo, waar telkens over gepraat wordt, wel eens op de foto nemen. Hoe erg is dat nu. Nou, daar schrik je toch van. Het is erg. Bijna een hele straat die in puin ligt. Van de misschien tien panden die er staan worden er drie bouwvallen nog bewoond. De rest is half in elkaar gezakt of gewoon een puinhoop. Dat de gemeente het zover heeft laten komen. Maar ja als je een burgemeester hebt die erg tuk is op monumenten en daarom het gemeentehuis persé als monument geclasseerd wilde zien. Maar niet heeft bedacht dat het verbouwen en onderhouden van bouwwerken in een straal van 500 meter van een monument dan bijna niet meer kan omdat elke verandering aan vergunningen gebonden zal zijn. Tsja, dan krijg je dit.

Wat doe die dakpan daar nu aan dat touwtje?

Een gemiddeld Fransje gaat echt geen vergunning aanvragen voor een woning waar hij of zij geen belang bij heeft het te onderhouden. Het gevolg is dat, meer dan gemiddeld in andere dorpen, veel van dit soort ruïnes het dorp "sieren". Voor een foto amateur als ik is dit natuurlijk een gospé. Want dit soort dingen zijn prachtig om te fotograferen. Steeds meer van die ruïnes komen op de plaat te staan en kan ik er makkelijk een soort album van samenstellen. Gelukkig staan de meeste ruïnes achteraf, zijn er zelfs onlangs wat opgeknapt en van een nieuw dak voorzien. Hulde voor de nieuwe eigenaar. Die mag van mij echt wel de nieuwe burgemeester worden.

SELLES
Maar eens naar Selles knarren, daar is de brug na meer dan een half jaar eindelijk weer open. In Selles is ook een prima bakker, maar ja dan moet je er op zondag wel voor midi zijn. Het canal de l'Est is een van die in onbruik geraakte kanalen die ergens in de 19e eeuw zijn gegraven, waarlangs enorm veel negotie ontstond, en die nu natuurlijk verdwenen is. Nu is het een zeer mooie toeristische omgeving geworden om er langs te fietsen en te wandelen. Zeker, vergane glorie, dat zie je aan alles, maar wel fotogeniek. Perfect om hier of daar een petit rouge (glaasje rode wijn) te vatten. Alhoewel er steeds meer restaurantjes en barretjes aan dat kanaal dicht aan het gaan zijn. Ook hier wordt de crisis duidelijk merkbaar.

Bij de brug ontdek ik een mooi staaltje overgebleven technologie uit de eervorige eeuw. Het werkt nog steeds. En dat kun je van de moderne troep niet verwachten. Klik maar eens op de linker foto hierboven. Dan zie je een ingenieus katrollen werkje dat de slagbomen aan beide kanten van het kanaal doet dichtgaan door aan een slinger te draaien. Ik stond eerst verbaasd te kijken waar al die staaldraden over de brug nu voor dienden. Dan volg je waar het allemaal heengaat en sta je paf van dit staaltje zo simpele maar werkende techniek.

PONT-DU-BOIS
Heerlijk even een stukje langs het kanaal gelopen, op een bankje diep de herfstlucht in zitten ademen en hop door naar Pont-du-Bois. Een pittoresk dorpje ten noorden van Mailleroncourt. De weg voert een heel stuk langs het kanaal, mooi hoor. Geen zuchtje wind, het water is spiegelglad. Langzaam knar ik door Pont-du-Bois, links en rechts kijkend, en volg de weg rechtdoor. Kom langs de 'aardappeleters" van vorig jaar en knar de dorpsweg af die overgaat in een bosweg.

doorkijkje van een vennetje

Als je al van tere herfstkleuren kunt spreken, dan zijn deze plaatjes daar wel een mooi voorbeeld van.

Goed, ok, ok, ben een beetje losgegaan met de plaatjes. Dan zo`n beetje aan het einde van de weg, een gehucht met drie huizen. Een van die schilderijen waar je zomaar naar binnenrijdt, een plààtje!.

 VERRERIE-DE-PASSAVANT
Misschien niet de beste uitsnede, maar opnieuw die rood-gouden-bruin-grijze tinten die zo typisch zijn voor deze omgeving.

Altijd prijs in dit soort gehuchten. Ha! Een verweerde deur. Een van mijn favoriete objecten om te fotograferen. Toch nog met twee plantjes ernaast. De bouwval wordt nog bewoond ook!

Tot slot nog een van die dingen die het rondzwerven in deze streek zo leuk maken. Altijd weer iets waar je je over verbaast, of verwondert. Op de rechterhelft van de foto zie je een bordje met "sans issue". Ben speciaal ff achteruit gereden om daar een fotootje van te maken, vond het nogal lollig. Zo uit mijn duim zoog ik iets als: "niets te doen, ga weg, hier heb je niets te maken", en moest daarom grinniken. 

sans issue

Later zoek ik het op in het woordenboek. Het moet iets als doodlopende weg betekenen. In het on-line etimologisch woordenboek staat nog dat het in onbruik geraakt taalgebruik is. Dat is minder humor, denk je dan weer, zo`n simpele betekenis. Had daar onderweg naar huis toch nog van alles bij bedacht.
De weg na het gehucht werd zeer slecht en gaf weinig gelegenheid meer om platen te schieten. Halverwege komt mij een wanhopige dame tegemoet die vraagt of de weg achter mij nog begaanbaar is. Dat is maar hoe je het bekijkt, maar beleefdheidshalve antwoord ik: "jawel hoor, maar kalm aan rijden, dan gaat het prima." Dat gezegd hebbende rijden we allebei weer zachtjes door. Plots komt mij een voortjakkerende auto tegemoet, ik schiet aan de kant. Mopperend in mezelf: "die heeft vast geen benul wat al die kuilen met de schokdempers doen zeker". Behoorlijk debiel om zo over deze weg te jakkeren. Nou ja, die Fransjes hebben sowieso geen benul van wat het materiaal wel en niet kan".

A PROPOS
Dit stukje tik ik in het zon verwarmde atelier, waar ik een tafeltje en een stoel heb gezet om te kunnen tikken. Heerlijk warm, zelfs een beetje té. Buiten is het -2 binnen is het 35º. Morgen moet ik de pomp en het filter van het zwembad maar leeg laten lopen, anders knallen die uit elkaar bij strengere vorst.