Potten en Pannen

Gottogot wat heb ik een hekel aan die pannen waarvan de hengsels aan de pan gepuntlast zijn. Vroeg of laat begeeft die verbinding het. Dus ook vanavond waarbij ik de steel nog in de hand had maar de pan, uiteraard, op zijn kop met de spaghetti smurry op de grond kletterde. En de gast die zich een uurtje geleden aanmeldde... f*ck! Nou ja nu hebben we altijd wat extra's in de vriezer dus geen probleem.

Puntlassen
Dat is een techniek waarmee je twee metalendelen op elkaar "last" of plakt door die tussen twee electroden te houden. Onder druk en hoge temperatuur smelten de delen daar waar de punten van de electroden het zaakje raken aan elkaar. Vandaar puntlassen.

Bovenstaand plaatje van http://www.rustbuster.nl/Puntlassen/Puntlassen.htm.

Dat is natuurlijk niet de meest stevige verbinding. Hoeveel pannen en zo ik in mijn leven al niet heb weggegooid, omdat de lassen het gewoon niet hielden, best wel veel. Totdat ik natuurlijk ontdekte dat er ook pannen zijn met geklonken hengsels of stelen. Nee niet die met schroeven want dat gaat altijd rammelen. Gewoon te gammel na verloop van tijd.
Die geklonken pannen, da's mooi spul. Een mooi voorbeeld van een gekombineerde techniek is de koekenpan hieronder. Natuurlijk van italiaans design, zoals bijna alles wat Fannie en ik mooi vinden Italiaans is.

Jammer alleen dat deze koekenpan bekleed is met Teflon. Dat goedje komt uiteindelijk in je eten terecht en is bepaald niet krasvast, altijd oppassen met roeren en zo. Er zijn tegenwoordig keramische coatings die veel beter bestand zijn tegen intensief gebruik. Die verkleuren wel na verloop van tijd maar dat is minder erg.

Pannen
Voor potten en pannen gaan we echter voor Demeyere, iets Belgisch, peperduur, maar fantastisch spul als het aankomt op aankleven of branden.

Maar ook mooi om te zien, en blijven zo in gebruik. Het is bijna onverwoestbaar. De buitenkant is zo behandeld dat het erg glad is en blijvend mooi. Het antikleef noemen de Belgische vrinden "Multiglide". Een polijst methode met heel fijn diamant poeder, daar moet je dan wel weer voor in België zijn hè.
Als je de wat duurdere sanitair spullen koopt zijn de oppervlakten ook altijd behandeld, kleeft er niets aan vast.

Pannen moeten daarom van mij altijd geklonken hengsels hebben.  Soms tot wanhoop van Fannie. Je kunt namelijk altijd met een hamer en klinkpons de klinknagels weer even aanhalen. Naturlijk even de nagel flink heet maken en dan pas een klap geven.

Maar werkelijk, als je een (duur)kadootje aan de kok of kokkin van het huis wilt geven ga voor Demeyere.

Overigens, een kookshop in de buurt is er niet, Epinal of Vesoul die omgeving, kan ik niet vinden. Da's toch raar voor een land als dit, waar het koken hoegnaamd tot kunst is verheven. Waar kopen de fransjes hun zooi dan? Natuurlijk biedt het internet geen uitkomst, die franse kronkel om iets op de franse sites te kunnen vinden heb ik me nog steeds niet eigen gemaakt.

Sauspannen
Die moeten van binnen geen scherpe hoek hebben maar glooiend zodat je met je pollepel ook  de saus in de randen kunt  omroeren. Bijna alle pannen hebben een scherpe hoek in de bodem, dat hoort niet vind ik. Blijven altijd restjes zitten en dus klonten.

Zo zou ik ook een crêpe koekenpan willen hebben, maar ja het meeste is puinhoop wat je ziet. Zal dan wel even duren voordat die gekocht zal worden.
Verder hebben we alles in huis om te koken en bakken. Heerlijk zo'n hobby. Eigenlijk is zo'n B&B alleen maar een smoes om veel te kunnen koken, wat jij.

Geintje!!