Af en toe heb je pillen nodig. Pillen voor de pijn, pillen voor een ontsteking of wat dan ook maar. Het meeste doe je af met een paracetamol. Maar soms helpt een heel doosje niet en moet je wat sterkers hebben. Dat komt wel eens voor niet? Loop je een apotheek binnen in Vauvillers een dorpje van een kleine 1500 mensen hier nog geen 4 km vandaan. Een apotheek uit de vorige eeuw met een modern interieur. Ga je met je pijnlijke poot op een stoel zitten wachten tot je aan de beurt bent en na 10 minuten laat je je doosje pijnstillers zien aan de baliemevrouw. Zonder al te veel commentaar krijg je je pijnstillers en hoppa ik ben weer onder de pannen. Een tweede keer lukte dat ook nog, maar toen kreeg ik wel het vriendelijke verzoek voor de volgende keer een dokter te raadplegen. Blijkbaar zijn die pillen niet zo geweldig voor je gestel, wel voor de pijn. Daar zijn het wonder pillen voor, een paar tabletjes laten je met je kreupele voet ronddansen alsof je de marathon op je tenen lopend af kan doen. Als je de bijsluiter leest wil je de beschreven ellende gewoon niet weten. Tuurlijk betracht je dicipline bij het slikken van pijnstillers: zodra het kan stop je met het gif. Je pijngrens ligt sowieso al een stuk hoger dan normaal.
Afijn woensdag was ik bijkans door mijn pillen heen en maar eens een dokter opgezocht. Ook in dat dorpje. FF bellen en een uurtje later kon ik terecht.
Nu ziet een dokterspraktijk op het platteland er niet zo uit als in NL, dus miste ik de plek een paar keer. Na een keer vragen stond ik tegenover een gribus gevel. Zou Frankrijk dan toch een ontwikkelingsland zijn?
Op het raam prijkte een A4-tje met de naam van de dienstdoende medicijnmannen.
Een verveloos geheel. Met enige schroom stap je naar binnen en vraag je je af of je nu naar boven moest over de uitgesleten trap, want dit kon toch onmogelijk een praktijk ruimte zijn. Schuin uit mijn ooghoek zag ik plotseling: "salle d'attente" wachtkamer dus. Opnieuw een opgekruld A4-tje op een groezelig blauwgrijsdonker geverfde deur. Ik stiefel naar binnen en mijn eerste neiging was om net zo hard weer naar buiten te stiefelen. Het leek wel een kraak pand. Wat een armoe. Verf bladderde af van het plafond, een hobby bak met wat sleetse tijdschriften, een ikea tafeltje met idem. Een paar fel blauwe keukenstoelen en een jaren 70 ribbeltjes tapijt op de grond waarin nog net geen gaten zaten. Nog net glipte een patient voor mij de spreekkamer in, en in een flits zag ik de spreekheer. Dat gaf meteen een goede indruk, de juiste uitstraling zal 'k maar zeggen. Dus ik ging maar zitten en na een minuut of wat was ik aan de buurt. Want ik moest en zou die pillen hebben. Als ik tenminste vannacht wilde slapen.
Kom je de spreekkamer binnen. Gottogot! Oja iets netter allemaal maar wat een op ellkaar gestapelde bij elkaar gezocht zooitje. Wel een mooie monumentale kast tegen de wand, een prachtig ouderwets buro en verder een typisch franse chaos waar de grijsmuizerigheid van afstraalde. Verbleekte posters, wat reklame blurp, en stapels rommel op zijn buro.
Snel voelde hij even aan mijn voet, veel was er niet meer te zien of te voelen want de attack was eigenlijk al voorbij. Dan wurmde hij zich lenig achter zijn buro en begon professioneel de gewenste recepten uit te schrijven. Kwam net zo proffesioneel met wat adviezen en wilde een paar bloedprikken laten nemen in een lab 20km verder op. Dat kon er ook nog wel bij vond ik.
Afijn na 22 euries was dit ook weer gebeurd en ging ik achterom de kerk heen
Een paar keer een hoekie om en bij de apotheek mijn dope halen. Symthieke man toch die arts. Maar wat een gribus gedoe die praktijk. Blijkbaar zijn de artsen in LDF een stuk armer dan in NL als je je in een soort kraakpand moet vestigen. Of het moet zijn dat de fransjes nu eenmaal lak hebben aan een nette praktijk. En 22 euries is toch een derde minder dan in NL. De pillen zijn hier ook spotgoedkoop, maar met de andere kosten erbij ben je ook weer een eurie per tablet kwijt. Maar hier kan ik dan wel weer een paar maanden mee vooruit, dat scheelt ook weer.
Zit ik me te bedenken dat de laatste tijd toch wel erg veel wordt geknutseld aan de huizen. Je ziet langzaamaan hekken en deuren een nieuw jasje krijgen, daken worden opgeknapt, dingen gerepareerd. Dus wellicht is het gewoon armoe waardoor de huizen er zo slecht uitzien.
Zoals hier een paar voorbeelden in mailleroncourt, en toemaar, nog een.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten