7 september 2010

Geheugen

Geheugen is een raar iets. Zo haal je rap naar boven hoe je de lengtes van het hout moet berekenen om een bepaalde hoek van de zonnecollector te maken (43.3º) Maar om het merk te herinneren van het onlangs gekochte gereedschap moest ik naar het gereedschap rek lopen. Met dat ik de doos zag wist ik het weer, maar toch.
Toen ik het rek voor de collector maakte kwam zelfs de definitie van de sinus rap omhoog borrelen, en die van cosinus, voor het liggende deel, ook nog. En dan heb je alleen nog Google (of zoiets) nodig om de lengte te berekenen. Je tikt gewoon als zoekterm in: sin(43.2)*(de lengte van de schuine zijde =200), en voilà the answer iszzz, net als fietsen zonder handen! Je hebt tegenwoordig echt geen rekenmachientje meer nodig, allemaal on line.
Nu moet ik natuurlijk wel fluisteren dat wiskunde vroegah mijn hobby wel was, maar ja wat is geen hobby van me, en geweest.  Misschien is dat opbrorrelen van allerlei dingen van 40 jaar geleden wel juist een teken van aftakeling. Hoor wel meer uit mijn omgeving van ouder wordende mensen dat het korte geheugen mankementen begint te vertonen en zaken uit de jeugd haarscherp herinnert worden. Zei iemand ook: als ik het niet bijna dagelijks gebruik glijdt het weg en heb ik moeite het me te herinneren.

Waar gaat dat heen als ik in de winter weer eens fanatiek aan mijn History of Computing site (thocp.net) begin te werken. Want dat is echt een verschijnsel van de laatste 15 jaar.

En dan namen onthouden, echt nooit een sterk punt van me geweest. Dat wordt dus een ramp, zachtjes gezegd. 'k Zeg wel eens gekscherend tegen mensen dat ik me 'sochtends aan me zelf moet voorstellen in de spiegel om mijn eigen naam te herinneren. Maar ik zal denk ik raar staan te kijken als dat echt zo zou zijn! Zou je dan in paniek raken als een vreemde je stond aan te kijken in de spiegel? Dat wordt echt lachen, niet? 'k Geloof dat ze dat dementie noemen. Toch eens wat intensiever gaan bestuderen dat geheugen ding. Het schijnt dat bij bepaalde ontspanningstechnieken de werking wat minder mistroostig wordt. Een experiment waard. Aja, maar sommige mensen blijven hun hele leven een goed geheugen houden lees je dan weer. En alles wat ertussen ligt dan ook, stukjes vergeten, en andersom. Je blijven verbazen over iets van wat je je vagelijk herinnert al eens vaker te hebben gezien. Fannie zegt het al eens: ouder worden is geen geintje meer.

ZWEMBAD
Het regent pijpenstelen hier, dus kan nog wel ff doortikken. Belt de zwembad lutser ineens op om te vragen of het tijdklokmechanisme van het bad goed loopt. Eigenlijk bedoeld ie te vragen of alles naar tevredenheid is en dat ie daarna om het resterende geld kan gaan vragen. Waarop ik pareer dat er een aantal steentjes onder het zeil liggen en dat dat een risiko vormt voor lekkage. En verrek, gaat ie serieus op in. Ja misschien moeten we het laten leeglopen en die verwijderen. Sta ik helemaal perplex. Eerst bagatalliseert ie alles wat er aan opmerkingen geplaatst wordt, en nu ineens serieus? Of is dat een tactiek om de rest van het geld betaald te krijgen? Altijd zo oplettend hè die Cornelis... Volgens mij heeft het neerzetten van het badhuisje om alle apparatuur te beschermen veel puntjes bij hem gescoord en dat kunnen we goed gebruiken.
Toen ie vorige week kwam kijken om het schakelpaneel te plaatsen moest ie overigens wel een beetje verbaasd lachen dat we plankjes van de pallets voor de zijwanden hebben gebruikt. Maar gratis is gratis toch, anders fikken de leveranciers de pallets toch maar op. Het is wel ff eikenhout wat daar tegen aan zit! Nu nog een keer de buitenkant goed in de chit zetten als het een beetje droger weer wordt en dan is dat ook weer klaar. De dakpannen steken een flink stuk over dat draagt ook bij aan de bescherming. Het staat in ieder geval leuker dan een pomp zomaar in de kale wei te zien staan.

Terug ff naar de badmuts.

Zegt ie als het blijft stortregenen dan kom ik vandaag niet kijken hoor! Zeg ik weer, da's prima. Immers ons wapen is dan het geld wat we hem nog schuldig zijn nog ff vast te houden.
Uiteraard heeft ie op een paar fronten gelijk gekregen, het water in een ingegraven bak blijft altijd wat warmer en heeft minder last van sterke afkoeling. Op het front van zonneverwarming krijgt ie natuurlijk geen gelijk van deze hobbyist. Dat moet aanmerkelijk gaan schelen. Al zou het water nog maar net te zwemmen zijn in october ben ik al heel tevreden. Want die zwem in die bad elke avond is erg goed voor de leden.


GEIT
De geit heeft eindelijk begrepen wat zijn funktie is, en hij graast nu methodisch de kanten van de wei kaal. Hij is van moddervet nu terug naar zoals een geit moet zijn. Toch iets aan de te magere kant nu, vind ik. Daar moet ff aandacht aan gegeven worden. Zelfs de brandnetels krijgen nu meteen een beurt. Blijkbaar heeft ie begrepen dat die ook mee moeten. Alles leert zal ik maar zeggen. Aanpassing van de taktiek: bij het verplaatsen krijgt ie niet meteen de volle lengte van de ketting maar zo'n beetje een derde. De dag erop wat meer en daarna als het voldoende kaal is de volle lengte. Volgens mij is ie nu wel klaar om de kant van de wei naar de buren te kortwieken zonder dat ie de neiging krijgt om over het hek te gaan springen. Om daar vervolgens de rozen te gaan beknagen.

TUIN
Over rozen gesproken. De tuin. Tijd om te gaan nadenken over de herfst en wat we volgend jaar in de perken willen hebben staan. De foldes met tuingoed beginnen al binnen te sijpelen. Gisteren heeft Jeremy zijn schuld voor een deel weggewerkt en het gras gemaaid, was ook wel nodig. Zelf even de rozen aan de voor en achterkant staan kortwieken. Die hebben heerlijk gegeurd de afgelopen maand.
Geit had twee maanden geleden achter in de tuin alle rozen gekopt, maar dat is niet echt slecht gebleken, de afgelopen weken stonden ze vol in bloei! Snoeien is het geheim van een mooie rozentuin. Want daar willen we heen: een geurtuin

En dan die zonnebloemen, die groeien zowat over de rand van het balkonhek heen! Zeker een meter of drie. Er zitten eindelijk ook bloemkoppen in dus de vegetatieve groei zal nu stoppen. De koppen zijn klein, of die nog gaan bloeien is de hamvraag.

En dan hebben we een tweetal mega pompoenen, morgen ga ik eens serieus kijken of er eentje rijp is om pompoensoep van te gaan brouwen. En ik zie nog meer van die reuzendingen ontstaan. Nou ja in ieder geval leuk voor halloween.


De linker foto is van een maand geleden. De rechterfoto heb ik ff een wijnfles bijgezet. Je kunt ook aan de bladeren wel zien hoe ie gegroeid is de afgelopen maand. Zoiets zie je niet bij Appie of C1000 liggen toch?
Ach je blijft je verbazen als manneke uit de stad met al die natuur om je heen. En nu ik het daarover heb. Je ziet heel langzaam de bruinige randjes om allerlei heen verschijnen, de herfst kondigt zich aan! Absoluut mijn meest favoriete seizoen. Je ruikt al die grondgeuren, je snuift de natuur zo je longblaasjes in, heerlijk! De lucht is bezwangerd met hele tere aroma's die bij elkaar een overweldigend boeket vormen. Als je dan bij het vallen van de nacht in de wei aan het klooien bent slurp je moeder aarde naar binnen, werkelijk bedwelmend. Schapies die tegen je aan staan te leunen om brokkies, Geit die mekkert, koeien die waggelend naar de kooi gaan Allemaal erg pastoraal...

Volgende maand komt Wim weer, dan gaan we de natuur eens flink fotograferen. Ook eens dat boekje opsnorren met die rare bomen. 

Geen opmerkingen: