Hun vader brengt ze en dan is het lol hebben. Nee geen keten zoals ik op de lagere school deed. Merkwaardig zo serieus als die kleinen zijn. Maar "un croquette dansante" - een dansende kroket- en daar dan 5 minuten mee lol hebben. Een genot om naar die twee te luisteren. Goed voor m'n frans maar weer. Al doende probeer je ze wat door te geven aan technieken. We hebben het ff geprobeerd met draaien maar daar is die kleine toch nog iets te slap voor in de armen. Moet daar iets op verzinnen, want verder dan een asbakkie kwam ie niet en hij wil zo graag. Dit is hun derde week en elke week geef ik ze een van hun werkstukjes mee om thuis te laten zien, om het thuisfront warm te houden za'k maar zeggen. En ze zijn natuurlijk apetrots op hun dingen. Stiekum werk ik de dingetjes dan nog wat af, het oog wil ook wat toch?
Pa kwam aan met het idee om langer door te gaan met de workshops. Daar was ik toch wat minder happig op. Niet dat ik dat niet wil. Maar eerst de kids eens met het medium klei laten werken, een beetje aan laten proeven, experimenteren, en dan kan hun vader zelf vaststellen of ze voor een langere periode willen komen kleien. Want dan wordt het toch iets serieuzer. Moet eens met Jan en Irene een boom opzetten in oktober over hoe je met die kids moet werken.
Wat ook perfect werkt is bij ze aan de tafel gaan zitten en voorbeelden te maken. Neus, oren, ogen, cilindertje om de handel op te plakken en voila een stukje kunst is geboren. Kost bijna niks aan materialen, maar je bent er wel weer van de straat mee. Leuk hoor met die kids.
Ze keken met grote ogen dat je wijnflessen ook voor iets anders kunt gebruiken dan leeg te zuipen. Natuurlijk volgden meteen gefluisterde opmerkingen over het drinkgedrag van pa.
Zelf ook een beetje aan de gang gegaan - nee niet met pimpelen- een deel van de fun.
Vanochtend nog ff de ruwe vlakjes zitten wegpolijsten, lekker onder het genot van wat muziek en bak koffie zitten klooien aan je werkstukje. Heb ik tenminste ook wat om in het kuilvuur te mikken volgende week zaterdag.
KOFFIE VERKEERD
Midden in een uitleg vielen de heer en dame van wie ik op verzoek van het vakantie buro (autistische kids) een huis had gehuurd. Die kwamen me even bashen. Helemaal over de rooie, verwijtend begon het dat ie uitgegleden was en zijn broek vuil was geworden. Tsja leren zolen en nat gras gaan nu eenmaal niet samen. Maar dat ik daar nou wat aan kon doen? Liet het maar met een schouder ophalen passeren. En dra begonnen ze zich op te werken in een staat van hoogste verontwaardiging. Waarom ik niet langs was gekomen - om te betalen natuurlijk - en wel bij de buren kon zitten leuteren maar niet bij hun langs komen.
Mijn opmerkingen over dat de telefoon niet wordt opgenomen, het vaste nummer iemand met volkomen verbazing en niets wetende gaf, en dat ik al een paar keer aan huis was geweest terwijl er een auto voorstond maar niet werd opengedaan, werden weggeschreeuwd.
Oh maar gaat 't om het geld? Nou geen probleem. Liet maar achterwege dat ik blij was dat ze zelf langskwamen. Dus ikke rap een chekkie schrijven. Dat liet enige verbazing achter bij die twee, niet eens diskussie over geld? Nou afspraak is afsraak toch?
Kwam er nog een rotopmerking uit zijn mond, nou ja als het niet anders kan, en het maar geen ongedekte cheque is. Een totaal misplaatste opmerking vond ik en ws bedoeld om me, een beetje kleinzielig, te sarren. De cheque overhandigende vertelde ik hem maar dat Le Mouton Qui Rit geen ongedekte cheques uitschreef en dat dat trouwens een doodzonde was in La Douce France. Klapte zijn mond meteen dicht.
Nog wat, en naar mijn mening ook terechte, opmerkingen over hoe dat gespeeld had moeten worden met die extra gasten. Waarop ik daarvoor mijn verontschuldigingen aanbood. Maar moest dat tot twee keer toe, nadrukkelijk herhalen om door het verbale geweld van die twee heen te dringen. Nogmaals hoe kun je nu iets overleggen als ze niet bereikbaar of vindbaar zijn, ach...
Halverwege paste ik mijn lichaamstaal aan van open naar gesloten (gekruiste armen en zo). Hielp ook een beetje de discussie te bespoedigen naar een eindpunt.
De opmerkingen van mevrouw negeerde ik maar, was gewoon toneel. Het ging natuurlijk over de nogal histerische jonge vrouw die in dat huis ondergebracht was. Hoe je iemand veel beter kunt kennen dan iemand anders na een paar uur met haar doorgebracht te hebben, is me een raadsel. Vooral omdat je die dame alleen maar stennis hebt zien schoppen, zie je mensen toch van hun "beste" kant nietwaar? Rauw, ongeblindeerde emoties is altijd erg leerzaam. Ook stennis met de beleiding van de kids. En waarom zou ze dan eerder naar huis gestuurd zijn? Voor de lol zeker. Maar de bashende dame zit natuurlijk tjokvol met levenservaring, een stuk ouder dan ik zijnde, en dan kun je mensen wel doorgronden in een paar uur, nietwaar?
Voor meneer ging het gewoon om de poen, en toen dat uit de wereld was, verdween ook zijn drive om als opgewonden standje daar te staan oreren.
Wat mij wel stoorde is dat ze dat op een manier deden als welopgevoede mensen die iemand ff kwamen schofferen. Zonder het fatsoen te hebben rekening te houden met de kinderen die erbij zaten. Echt bashen dus. Zonder reden want naar mijn gevoel had ik voldoende gedaan om met ze in contact te komen, en wachte daarom hun komst maar af. Maar om op een koorballerige manier iemand voor leugenaar uit te maken en doen alsof dat op die manier tot de goede vorm hoort... Dan denk ik dat al die opgespaarde levenservaring meer een oppervlakkig vernisje is dan getuigd innerlijke beschaving.
Nam ie afscheid met: we komen elkaar op straat wel tegen en groeten elkaar, maar we doen geen zaken meer. Alsof ik daar nog ideen over had. Maar ja kon ik ook nog wat opmerkingen maken over de kamers en zo en aanwezige uitrusting, maar dat heb ik maar achterwege gelaten. Laat ik dan wel enige innerlijke beschaving tonen dacht ik.
Hun gedrag en houding riep toch bepaalde vraagtekens op. Vooral het toneelspel wat ze opvoerden, want van oprechte verontwaardiging kon geen sprake zijn. Ze waren immers gewoon achter hun geld aan, en terecht, dat zeker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten