Le Mouton

Van tijd tot tijd zweven enorme roofvogels over Le Mouton Qui Rit. Helaas was het deze keer weer raak en een paar dagen geleden vond ik 's ochtends vroeg in de wei een dood schaap, weer met die grote gaten in de rug. Een lam van 8 maanden van de kleine soort (suffolk). Als dat zo doorgaat blijft er niet veel meer van de jongste generatie over. Wellicht is het toch niet zo'n goed idee geweest op een kleiner soort over te gaan. Met hulp van een gast is het beestje direct van het land gehaald, anders trekt dat alleen maar nog meer roofvogels aan. Dit moet de avond ervoor gebeurd zijn want bij mijn laatste controle gisteren was de kudde nog kompleet! Vreselijk balen is dit, ook al omdat mijn fok programma daarmee op losse schroeven komt te staan.
Nee ik denk niet aan vergiftiging door de criminele sujetten uit de directe omgeving. De gaten in de rug spraken boekdelen.

Steenarend, foto: Mendi

Toch even opgezocht wat dat voor vliegend fort was. Fotootjes op google gaven aan dat het om een steenarend moet gaan. Info van Wikipedia levert op dat die vogeltjes een spanwijdte van meer dan 2 meter hebben. Dat klopt ook wel met wat we ( Louise, Fred en ik) gezien hebben. Volgens hetzelfde lemma in Wiki valt zo'n vogeltje zelden of nooit grotere prooi dan konijnen en zo aan. Dan vraag je je dus toch af waar die gaten in de vacht dan vandaan kwamen. Het is nu al het tweede lam dat ik aan die birds ben kwijtgeraakt.
Op leboncoin maar eens kijken naar vervanging voor de verloren gegane ooi.

#20
Iedere keer als ik er naar kijk ontdek ik opnieuw oneffenheden aan #20. Soms op plekken waar ik er toch bijna zeker van ben gepoetst te hebben. Vreemd.

huisje 20, 21cm

Deze keer heb ik me laten leiden door Gaudí's manier van steunbogen maken. Een soort skelet van een huis zeg maar. Het hele verhaal is gemonteerd uit losse delen, ook de voorkant bestaat uit afzonderlijke stukjes. Dat was eigenlijk de vingeroefening. Hoe leerhard moet je de klei laten worden om losse repen klei aan/in elkaar te kunnen monteren zonder dat het verhaal in elkaar zakt. Smaakt naar meer deze techniek. Dit huisje is ook een soort proof of concept voor een veel groter geval waar een schets van in mijn boekje staat. Ook met de fantasie beestjes (gargoils) ben ik verder gegaan, ze zijn wel lollig geworden. Blijkt gewoon dat je ze niet te veel detail moet willen geven.
Er wordt ook gewoon te lang aan een huisje geprutst vind ik. Omdat het beter moet kunnen ben ik gaan zoeken naar een productie methode om dat te versnellen. Het daadwerkelijk maken van de huisjes gaat nu al vlugger. Er werd uiteraard vanaf het begin af aan al netjes gewerkt, maar daar wordt nu meer nadruk op gelegd. Ook het iets harder laten worden van de klei voordat er gemonteerd wordt helpt.

Hoe het een en ander zich tijdens en na het bakken gaat gedragen is natuurlijk nog even aanzien. Er kunnen bijvoorbeeld scheuren ontstaan bij de lassen na het bakken. Altijd weer spannend als de volgende morgen de oven openmaakt gaat worden.
Dan wil ik ook eens kijken of de klei niet op een hogere temperatuur gebakken moet gaan worden, dan wordt het resultaat misschien nog witter. Die hogere baktemperatuur wil ik ook omdat een aantal van de kopers de objecten buiten en/of in de tuin hebben gezet. De vorst kan het werk beschadigen omdat dat toch altijd een beetje poreus blijft en daarom waterdamp opzuigt. Als dat bevriest doet het huisje boem! Dat zou zonde zijn.
Van de week wordt nummer 21 en misschien 22 opgezet, de werkschetsen zijn klaar, dus ik kan weer los gaan. In deze winter wil ik beslist nog een aantal huisjes bijmaken. Van de zomer komt er toch niet zoveel terecht van het pottenbakken. Bovendien hebben klanten dan meer keuze.

Op naar de 108.