Jacobse & van Es

De dag begint goed, het is stralend weer, tijd om de luiken open te gooien en het huis ff te luchten. Als je zo'n oud huis een paar dagen niet lucht dan ruikt het ineens bedompt. Dat de overloop van de boiler in de gang is gaan lekken helpt daaraan ook niet mee. Na een uurtje luchten sluit ik de zaak weer af en hou alleen de keukendeur open. Hoor ik opeens een gegons, zeker is er net een nest vliegen uitgekomen want in de bovenhoek van de serre ziet het er zwart van. Flux grijp ik een mepper en per cohorten van 4 leggen de zwarte plaaggeesten het af. Na 5 minuten is het klusje geklaard, op een paar hardnekkig ontsnappende vliegdingen na. Die krijg ik zometeen wel te pakken. 

 

#21

Voor de verandering een bakkie zwart vocht in de hand, een mepper onder handbereik bekijk ik nog eens de gebarsten #21. Ok, gewoon als demo gaat ie wel de oven in besluit ik. Ook ga ik dit model opnieuw maken.
Met de kennis van nu kan #21A alleen maar beter worden. Wat is hier nu fout gegaan? De laatst opgebrachte laag klei, die bedoeld was om alles mooi vlak te maken (zeg maar het betere stuuk werk), was veel vochtiger dan de kern eronder. Hierdoor is het werkstuk te snel opgedroogd en zijn er scheuren in de buitenlaag gekomen. Ook de aangebrachte applicaties zijn meegebarsten. Met een beetje poetswerk is dit niet meer te herstellen besluit ik. Via een veel langzamer droogproces had ik dat misschien kunnen verhinderen. Stom, niet bij stilgestaan. Weer een les geleerd.

Die scheuren zijn dus niet door en door, alleen de opgebrachte stuc laag is gebarsten. Wel balen, want er zit best wel veel werk in zo'n huisje.

Verrek, het wordt nu wel erg warm in de keuken zeg! Ik kijk op de thermometer en zie dat het 22 graden is. Dat beloofd wat voor vandaag.

Jacobse en van Es 2

Komt er ineens een mannetje aan de deur rammelen. Het is een beveiligings en brandveiligheid mannetje in een wit, wild beletterd, bestelautootje. Hij stelt zich voor en vraagt of wij brandblusapparaten hebben. Ja, die hebben we wel. Kwam Fannie vorig jaar mee aanzetten namelijk. Handig voor bij de houtgestookte CV kachel. Zeker is maar veilig. Wijs geworden door allerlei geruchten, vroeg ik hem uiteraard eerst wat dat ging kosten. Even aarzelde deze pipo.

"Nee, niets, als ik hem alleen inspecteer."

"Nou, komt u er dan maar even naar kijken.", zei ik.

De man schudde aan de brandblusser en friemelde wat aan het loodje.

"Mag ik de handle even indrukken om te testen, of ie het doet. Want anders geeft de verzekering niet thuis als er geen certificaat van herkeuring bij zit".

"Die gozert denk zeker dat ik leip ben", dacht ik. Als ie de handle indrukt ontsnapt het gas en het poeder, wat weer een puinzooi geeft. Daarna staat er vervolgens te weinig druk op. Dan is het zegeltje er ook nog af, dag dag met je handje voor de garantie.
"Daarna ga ik hem wegen", klonk het, "en kan hij weer goed gekeurd worden. In 2014 bent u namelijk verplicht een 'goedgekeurd' brandblus apparaat in huis te hebben."
Denk ik: "Dat zien we dan wel in 2014". Dit ding blijft ongebruikt tot nader order zo staan. Klaar voor als het nodig is.
Vroeg ik: "Wat gaat me dat wegen kosten?"
Bijzonder rap kwam het antwoord: "Vijfentwintig euro". Alsof hij daar op stond te wachten.
Allejakkies! Voor het op een weegschaal zetten, de schaal aflezen, en bepalen of de fles nog voldoende gevuld was is dat flink veel geld. Ik vraag me af op basis waarvan dat eigenlijk bepaald wordt. Normen of zo? Daar heeft Jacobse het niet over. Ik zag dat de fles nog voldoende was gevuld, want dat kon je aan de drukmeter zien die erop zat. Denkt die gast nu echt dat ik volslagen debiel ben?

"Daar komt niets van in", antwoordde ik.

Teleurgesteld droop de man af. Mompelend iets van: "Maar de verzekering wil dat u een goedgekeurde brandblusser in huis heeft", en gaf me zijn kaartje, "Je weet nooit waarvoor het nodig zal zijn." Dat verdween heel toepasselijk meteen de kachel in.
"Een ding van een jaar oud is echt nog wel goed", dacht ik. In 2014 kijken we wel verder.

Goed, Jacobse droop vervolgens af.

Die knakker leek wel zo'n manden verkoper, die proberen ook met allerlei smoesjes hun waar aan de man te brengen voor idiote bedragen. Een minuut later hoorde ik de buurman geërgerd tegen hem aanlullen. Ook daar ving ie bot. Toegegeven: "Mag ik even de handle indrukken?" is wel een hele lepe truc. Uiteraard is het na het indrukken van de handle altijd mis met het ding, gek hè? Hij rijdt anders wel in een spiksplinternieuwe auto rond, observeerde ik. Dus er moeten heel wat mensen intuinen. Ik zag de man van huis naar huis rijden. Alsof ie warme broodjes aan het venten was.

Of zou het een van die truuken zijn als Jacobsen en van Es met hun neutronen korrels. Ik stel me deze scam als volgt voor:

Die blusser is absoluut niet meer goed hoor meneertje! Maar toevallig, voor een zacht prijsje heb ik hier nog een net gereviseerde blusser voor u, mét certificaat. Mag ik ff vangen?

Dat die blusser net bij de buurman vandaan komt is dan bijzaak.   

Gek, dit soort gedoe overkwam me nooit in NL. Nu ben ik hier op mijn nieuwe stek meestal thuis dus is de kans groter op dit soort kleine 'avontuurtjes'. Dan nog! Of zou het platteland dit soort jokers sterker aantrekken dan een stad bijvoorbeeld. Of zullen die gasten nu redeneren waar hun kansen groter zijn? Zouden de mensen op het platteland eerder, veelvuldiger, in dergelijke trucs trappen dan een stadsmens? Of is de laatste gewoon te assertief voor dit soort bedriegers met hun uit hun eigen printer gerolde ID kaart.

Afijn, weer een kwartiertje gratis spraakles gehad ;=) en dat is altijd leuk. Gesprekken vlotten vooral als ze beginen te slijmen over mijn "accent jolie" en waar dat dan vandaan komt. Nu ja, na twee woorden hoort men al dat ik buutenlaander ben dus dat gevlei heeft niet zo veel om handen. Het is wel een beleefde manier om te zeggen dat ze je goed verstaan met je accent en beperkte woorden schat. Blijkbaar vindt een gemiddeld fransje het leuk om met een buitenlander te praten, maar dan wel in het Frans ajb. Meestal is een van die vertegenwoordigers wel in Amsterdam geweest of heeft een plaatsnaam paraat en spreek die dan gebroken uit. Daarmee breekt het ijs ook vaak en loopt het gesprek wat soepeler over andere dingen dan de zooi in de verkoop. Zouden buitenlanders net zo klinken in de oren van de fransjes zoals deze het Engels of zo uitspreken?

Brico
Omdat het zulk mooi weer is besluit ik na de siesta richting Epinal te rijden om de slangen voor de verlenging van de retourleiding van de SolarFarm te gaan halen. Het materialen lijstje was sowieso al behoorlijk lang geworden dus leek me een rit naar Epinal wel gerechtvaardigd. Én mooi weer. Het is buitengemeen zwoel weer, over de 22 graden en de eerste herfst tinten beginnen zich te tonen. Ik wacht tot een uur of drie, omdat je rond die tijd mooie gelige tinten hebt in de winter. Tip van Wim om in het begin of einde van de dag te gaan fotograferen. Dan stap ik in de auto met de camera in de aanslag op de stoel naast me. Wát een kleuren!

Herfst tooi van de wilde bramen

In deze omgeving liggen veel gehuchten bestaande uit slechts enkele boerderijen en een relatief enorme kerk erbij. Dat noem ik dan bizar. La Verge is zo'n dorpje. Meestal rij je zonder nadenken de kruising over en valt het niet eens op dat je door een gehucht rijdt. Staat ook nergens aangegeven.

La Verge

Dan rij je ineens over een smal B-weggetje door het bos. Heel af en toe ga je dan de berm in om een tegenligger ook een paar cm asfalt te gunnen. Zelfs een grote vrachtwagen kom je op zo'n weggetje tegen. Zeker om de onlangs ingestelde eco tax te ontlopen. Daar gaan een keer ernstige ongelukken van komen. Ik draai mijn raampje open om de herfstlucht op te snuiven, haal zeer diep adem, tot duizelig worden aan toe. Stal de auto midden op de weg, knip wat plaatjes, en knar dan verder richting Bain les Bains

de bossen bij La Verge ri Bain les Bains

Mooi he die teer groene kleurtjes en die dode bladeren op de grond. Het is nog wat vroeg in de herfst, maar ik grijp mijn kansen om wat plaatjes te schieten. Want volgende week voorspellen ze een flinke storm over europa, dan zal het meeste blad wel verdwenen zijn en de bossen behoorlijk kaal achterlaten. Vorig jaar was het ook ineens voorbij met de pret.

net even buiten Bain les Bains

Wim heeft het alweer bij het rechte eind gekregen. Aan het eind van de middag bij het strijklicht zo over die bomenkruinen. Daar sta ik altijd even van te genieten. Subiet krijg ik dan spijt dat ik de grote camera thuis hebt gelaten. Hopelijk veegt die storm aanstaande weekeinde niet alles meteen kaal, want ik wil nog wat meer plaatjes schieten zo.

Het mooie moment van de dag is weer voorbij en op naar de Brico in Epinal, spullen halen.