BB en Pie

Deze week arriveerden zo'n beetje de laatste gasten van het naseizoen. De laatsten? Meestal blijft het na de herfstvakantie, net als in andere jaren, erg rustig in Le Mouton Qui Rit. Hoewel, je weet maar nooit. Dit was ook weer een prettige verrassing. De klussen moeten nu maar even opgeschoven worden, niet erg.

Plan van aanval

Aan het ontbijt bespreken we wat een leuke tocht zou kunnen zijn (een rondje Corre-Langres-Vesoul-Mailleroncourt). Daarna wordt de wijde omgeving dan onveilig gemaakt om 's avonds gezellig rond de tafel te gaan zitten. Het is al vroeg donker, dus dat maakt meteen de sfeer aan tafel. Uiteraard moet je dan even vertellen over het hoe en waarom hier een B&B begonnen is, wat je hiervoor gedaan hebt en waar je je in de wintermaanden zoal mee bezig houdt. Keramiek is altijd een dankbaar onderwerp. De huisjes in wording passeren dan de revue, waarom precies 108? Omdat ik bij 9 ben beginnen te tellen, de eerste 8 zijn namelijk weer de ton in gemikt of om een andere reden gesneuveld. 

Diner
Als men laat in de middag terugkomt zijn de verhalen niet van de lucht. Een soort apéro lijkt dan op zijn plaats. Glasje wijn, hapje kaas. Dan komt het eten op tafel en voordat je het weet is het alweer tien uur. Tot nu toe kip gestoofd in een lokale pruimensoort aangevuld met een handje gedroogde pruinen, filet Mignon met de LMQR roquefort saus, vandaag Boeuf Bouguignon. Die staat al weer een paar uur te pruttelen. Morgen ws het laatste maal, misschien willen ze er nog een nachtje aanbreien.


Pie
Dan is een pie misschien wel lekker als hoofdgerecht. Daar heb ik verschillende varianten van, een beetje afhankelijk van het aantal personen.

2 persoons pie

vullling 2p pie

De pie kun je in verschillende jasjes stoppen, van gewoon een plakje dun uitgerold deeg tot aan feuilleté deeg. Ook een beetje afhankelijk van de vulling. Het deeg kun je hier kant en klaar in de winkel kopen (pâte brisée, of pâte feuilletée pur boeurre)

Recept

Recept voor 6 personen.

Bak 500gr gehakt (5%vet) uit met gerookte allumettes (fijn gesneden spekkies), uien, knoflook en beetje zout. Dan voeg je een volle el kappertjes toe, 2 tl kaneel, handje rozijnen, scheut gember siroop en zout naar smaak. Tenslotte een klein mespuntje sambal en een klein blikje groene erwten. Dit laat je 10 minuten mee stoven in een afgedekte wok. Daarna deksel eraf en het overtollige vocht laten verdampen.

Ondertussen vlecht je van 2 pakjes gerookt ontbijtspek een matje. Leg dat in een rechthoekige ovenschaal en schep daar de vulling in. Vouw het matje dicht over de vulling heen en zet dat 10-15 minuten bij 250ºC in de oven. Met prikkers kun je het matje nog fixeren zodat het niet openbarst. Als het spek begint te krullen of bruinig wordt eruit halen. Prepareer het deeg, uitrollen, haal de prkkers uit de vulling en plaats de vulling met matje en al er bovenop. Vouw het deeg dicht over de vulling (randen goed aandrukken en met water vastplakken) en plaats het pakketje boven op bakpapier in de oven. Zodra het deeg bruin is uit de oven halen. plaats de pie op een platte ovale of rechthoekige schaal en bestrijk het geheel met (zelfgemaakte) marmelade siroop. Leg een paar snippers marmelade over de pie heen, met iets groens en rood er omheen.

Erbij: iets als een komkommer of tomaten salade of iets anders lichts.

Wijn: Bordeaux supérieur.

Houdt ook het voor- en nagerecht licht.

Het is een behoorlijk vullend gerecht, dus zelf zou ik er geen aardappelen of rijst of zo bij serveren.

Eet smakelijk.

Opmerking:
Uiteraard kun je dit ook als voorgerecht geven. Verminder de porties dan tot een kwart of kleiner. Leuker, maar een stuk bewerkelijker, is om in dat geval eenpersoons vormen (porcelein) te gebruiken en het gerecht daarin ook op te dienen.

Verkiezingen

Volgend jaar wordt in LDF gekozen voor een nieuwe gemeenteraad en burgemeester. Vraagt er eentje: "ga je daaraan meedoen, het kiezen?"

Dat is een gewetensvraag. 

Nu heb ik in mijn hele leven slechts twee keer een stembiljet ingevuld. Beide keren was het om de zaak te zieken, om daarmee aan het establishment een tegen-signaal af te geven. Toen nog, vol vertrouwen in de werking van het kiessysteem, en niet uitgevlooid hebbende waaróp, voor wie of wát je eigenlijk stemde. De partij waarop door mij gestemd was kreeg een aanmerkelijke hoeveelheid zetels, dat dan wel weer. De eerste hint dat het eigenlijk fout zat kwam vanuit de gevestigde partijen: die deden deze verschuiving af als protest stemmen. Als de mensen weer tot hun zinnen zouden komen zouden ze echt niet weer op die partijen gaan stemmen. Ze kregen gelijk uiteraard, maar niet omdat de protest stemmers tot hun zinnen kwamen. Er werd door het establishment natuurlijk meteen een cordon sanitaire ingesteld rondom de nieuwbakken partijen, ook al mocht dat niet zo in de kranten vermeld worden. De uitverkoren partij lag uiteraard in no time uit elkaar als gevolg van een strijd der ego's. Of het waren gewoon "foute" lieden die politiek gezien heel erg makkelijk uit te schakelen waren door de o zo "brave" partijen. 

Afijn, er wordt een politicus afgemaakt door een krankzinnige, een cineast neergestoken door een totaal gestoord figuur en alles is weer bij het oude.

Na de verkiezingen ontstaan er dan weer omtrekkende bewegingen, achterkamergesprekken, compromissen sluitende splinterpartijtjes en zo zaten we opnieuw met een kabinet waarop of waarvoor niemand had gestemd of die niemand had gewild. De grauwe massa wilde immers een nieuwe politieke orde die het belang van het volk voorop stelde en niet het eigenbelang als douceurtjes, declaraties, pensioenen en wachtgelden.

Zit ik naar een interview op YouTube te kijken met cabaretier Rusell Brand. Daar hoor ik een zeer eloquent verwoord argument waarom je niet (meer) moet gaan kiezen, hijzelf heeft naar eigen zeggen nog nooit gestemd:

"Waarom zou je stemmen op een politicus die slechts een kleine groep vertegenwoordigd. Namelijk de bovenklasse. De onderklasse wordt genegeerd en naar hun noden en behoeften wordt niet geluisterd. Laat staan dat de onderklasse vertegenwoordigd wordt in het politieke lichaam van de kamer. Politici dienen allereerst hun eigen zaakjes."

Het oreren gaat nog even door en Brand begint zich behoorlijk op te winden als de ondervrager steeds maar blijft onderbreken. Jammer is dat het interview ontaardt in een soort schreeuwpartij waarbij de hardst roepende altijd gelijk krijgt. Slechte interviewer dus. En slechte sprekert. Want je moet je niet laten uitlokken door een interviewer die je alleen maar probeert te stangen en totaal geen interesse heeft om je ideeën aan een groter publiek duidelijk te laten worden. Weer een strijd der mega ego's.

Af en toe vertel ik weleens waarom ik niet stem en voer dan mijn rekensommetje ten tonele. Is eigenlijk ook wel een leuke, vind ik zelf dan. Het argument van Brand vind ik dan toch wel weer beter.  Dat daargelaten.

Komt ie.

Ledental

Het aantal mensen dat georganiseerd is in een politieke partij bedraagt al jaren rond de 300K. Waarbij het aantal kiesgerechtigden in die periode (1990-nu) bijna verdubbeld is. Hier hebben we honderdduizenden "zwevende kiezers".

Dan zijn er nog een tiental partijen die niet in een van de kamers terecht zijn gekomen, wordt geschat op 100K leden. Al met al 400K georganiseerde leden verdeelt over rond de 35 partijen die op de kieslijst staan.

Kiescommissies

Elke partij heeft een of andere vorm van een kiescommissie. Vaak een driemanschap. Neem vijf voor het gemak. Zo'n kiescommissie stelt de kieslijst voor die partij vast. Binnen zo'n partij ontstaat meestal een politiek gevecht op leven en dood wie op die lijst komt en op welke plaats. Want hoog op de lijst = pluchen zetel = 4 jaar inkomen +  8 jaar wachtgeld = maximaal 12 jaar inkomen gegarandeerd.

Als de lijst uiteindelijk klaar is mogen de ledencongressen daar nog een klap opgeven en men gaat de strijd aan met de andere partijen om toch maar vooral zoveel mogelijk mensen op hun lijst te kunnen scoren om de tweede kamer te bevolken. Die blije gezichten op de televee na de verkiezingen zijn echt niet omdat men zo blij is de onderklasse te mogen vertegenwoordigen. Twaalf jaar gegarandeerd riant inkomen zou mij namelijk ook erg blij maken.

Een aantal van 35 partijen maal 5 mensjes leveren 175 mensjes van kiescommissies op die de eigenlijke machtshebbers zijn. Die stellen lijsten van gemiddeld 20 personen op, samen 700 lieden waarop u uw stem mag uitbrengen. Niks geen voorrondes of debatten ter plekke met de onderklasse.

Kiesgerechtigden 

Het Aantal kiesgerechtigden in NL beloopt zo rond de 12M. Rond de 3% van de kiesgerechtigden zijn dus in een politieke partij georganiseerd. Daarvan bepaalt slechts 0,014 promille (5 nullen achter de komma en dan 14) waarop u en ik, 12 miljoen sterk, mogen stemmen. Op die 700 piepeltjes dus. Even ter herinnering: we stemmen op mensen die alleen de belangen van de bovenklasse koesteren. Ook al zeggen ze tijdens hun verkiezingscampagne dat ze er voor u en u alleen zijn. Na een paar kamervergaderingen, kamer coach sessies, media trainingen zijn ze dat na enkele maanden al vergeten. Vluchtige geheugens noemen we dat, in hun taal: belangen afwegingen.

Vrije verkiezingen staan garant voor democratie. Democratie is regeren door het volk. Met 0.014 promille die de zaak voorkoken kun je nauwelijks spreken van regeren door het volk. Mag je dan wel spreken van democratie bij het huidige kiesstelsel?
 

Vrije verkiezingen?

"U mag elke kleur kiezen zolang het maar zwart is." Dat was een opmerking van Ford de automaker. Hoe toepasselijk is dat op de kieslijsten. Vrije keuze is er dan ook totaal niet. Een kleine kliek die een nog kleinere kliek in het verdien-zadel helpt, die zijn dan geborgen voor 12 jaar. Om de 4 jaar komt een volgende ploeg aan bod. Waarvan meer dan 80% uit de oude garde blijft bestaan.

Wist u dat...
De gemiddelde leeftijd van een kamerlid is gedaald van 52 (1990) naar 45. Dat op zich is niet slecht. Er zitten nog steeds acht leden in de kamer die ouder dan 60 zijn. Het oudste lid is 66.

Nu kan ik nog een paar pagina's met cijfertjes ophoesten over kiesdrempels, kiessleutels, geldige stemmen, opkomstperentages en kun je daarmee rekenen naar een door mij gewenste weergave van de feiten. Namelijk dat het helemaal fout zit met ons kiesstelsel. Maar dat duidt het eigenlijke probleem niet. Het probleem van Nederland is dat we opgescheept zitten met een aantal lagen volledig incompetente bestuurders met een pakket inadequate kennis en opleidingen om een land te besturen. Het gaat namelijk helemaal niet om stemmen winnen, compromissen sluiten, regels maken of internationaal aanzien. Wat wél de hoofdbezigheid van de huidige bestuurders is. Het gaat om van de BV Nederland een gezond vitaal bedrijf te maken. Waarbij de werknemers een gevoel van betrokkenheid hebben om het bedrijf ook vitaal en dynamisch te houden. En zijn we eenmaal een gezonde BV geworden en de toekomst is veiliggesteld, dan moeten we uiteraard onze welstand kunnen delen met anderen die dat nodig hebben. In welke vorm dan ook, opnieuw met beleid.

Vakmanschap is meesterschap

Dat gaat in het geheel niet op voor de mensen op het pluche. Het enige waar ze gehaaid in zijn is het handhaven van de status quo of vergroten van hun status. Daartegenover worden de vraagstukken die de maatschappij de laatste tijd plagen op een erbarmelijke manier mishandeld. Niet gezien, genegeerd, verwaarloosd, foute dingen mee gedaan, vooruitgeschoven en verkeerd beoordeeld. Er zitten voor het merendeel mensen in de kamers die nog nooit een werkelijke baan in IRL, de maatschappij, hebben gehad. Als er al een voorgekookt werkbezoek in Ghana of Indonesië wordt gemaakt dan is het uiteraard belangrijker daar honderden miljoenen heen te sturen dan het eigen erf op te ruimen. De geesten van die mensen fladderen tussen de waan van de dag en zinsbegoocheling van de dollartekens in hun ogen. Van dat soort mensen kun je geen verstandig bestuur verwachten.

Werkt het?

Als we mensen met verstand van zaken in de kamer hadden zitten, oké al wordt ons dat kliekje voorgekauwd, dan was dat allemaal niet zo erg geweest. Maar dat is niet zo. Het "gekozen" clubje bestaat uit geschiedenisleraren, letterkundigen en heel veel mensen die nooit een vak hebben geleerd of uitgeoefend. Een enkele econoom die door de politieke haaien de mond wordt gesnoerd daargelaten. Een dictator zou nog minder schade aanrichten dan de huidige en vorige klieken.

Revolutie

Wat ga jij eraan doen? Repliceert mijn schatje dan als ik weer eens zo'n rant heb gehouden?

"Ik draag mijn idee uit aan hen die het horen willen. Om de mensen te laten nadenken, én evenzo te vragen wat gaat U er aan doen.

Revolutie heeft totaal geen zin. Dan verwoest je meer dan je lief is. Helemaal al niet omdat de meester van de revolutie op de troon van de oude koning terecht komt. Na een paar jaar is het dan weer terug bij het oude. We hebben een omwenteling nodig in onze geest, onze mentaliteit zal om moeten gaan willen we deze vicieuze cirkel doorbreken. Een cirkel van eigenbelang, hebzucht en afgunst waarin we gevangen zitten."

"Mooi gezegd", zegt mijn schatje dan altijd, dit verhaal al duizend keer aangehoord hebbende. "Maar wat ga je er dan in praktische zin aan doen?"

"Dat doe ik al, ik laat mensen zien dat je met een eenvoudiger levensstijl heel goed kunt leven. Dat er meer is dan ieder jaar een nieuwe auto te kopen of om de zoveel jaar een nieuw huis nodig hebt. Dat je met iedereen van welke komaf dan ook fantastische gesprekken kunt hebben over de maatschappij waarin we leven en wat we daarin kunnen veranderen zonder de hele zaak overhoop te moeten halen. Of wat verder ter tafel komt (w.v.t.t.k.), uiteraard. Kortom ik draag mijn idee uit en laat ze dat tegelijkertijd zien en ervaren. Ik heb niet de illusie dat ik de maatschappij zal kunnen veranderen, slechts dat je met mensen kunt praten en misschien een zaadje kunt laten ontkiemen tot wat heel misschien in een goed idee kan groeien dat invloed zal hebben op weer anderen. De zachte weg van groei en naar volwassenheid."

Meestal leggen we daarna de telefoon weer op de hoorn en denken we ieder daar het hare/zijne van.

Persoonlijk blijf ik erbij, het is niet het door de maatschappij moedwillig opgelegde respect naar anderen toe waar we voor moeten leven. Het is juist uit respect voor de wereld om ons heen en wat daar zoal op rondloopt waarom we moeten veranderen. Het ophangen, verminken van wezens lost helemaal niets op en heeft een averechts effect. Buiten dat die agressiviteit slechts enkelen dient, maar bepaald niet de onderklasse. Die willen helemaal geen oorlogen, graaiende politici en despoten, corrupte banken of elkaar beconcurrerende magnaten waarvoor teveel nog steeds niet genoeg is. 

Binnen "de limieten van het onmogelijke" zou ik graag een wereld zien waarop ieder het zijne doet en anderen dat ook laten doen. Een wereld waarin we ons niet door onze eigen overheid bedreigd voelen. Waar we ons naar eigen inzicht kunnen ontwikkelen. Waarbij we jonge mensen een opleiding kunnen geven en vakken kunnen laten leren waarin ze kunnen streven naar excellentie zonder wanhoop voor de toekomst. En voor de generaties die daarna komen. Een wereld waarin kennis en kunnen niet aangewend wordt voor het voeren van oorlogen maar om onszelf te dienen, wellicht om onszelf op een hoger plan te brengen. Om ons, voor ons.

Mijn schatje kijkt me dan na zo'n betoog meestal meewarig aan en schuift dan vervolgens een lasagna in de oven. Want aan onze keukentafel wordt veel gepraat.

                                                                    ---o-O-o---

P.S.
Als je mee wilt doen aan de Franse gemeenteraadsverkiezingen in 2014 moet je je voor 31 dec 2013 opgeven bij je gemeentehuis voor het kiesregister. Je moet dan wel uitgeschreven zijn in NL en permanent in LDF wonen 

Haat en liefde

Tussen de fransjes en de Nederlander schijnt een soort haat-liefde verhouding te bestaan. Hoe vaak lees je wel niet: "Frankrijk is prettig maar dan zonder fransjes". De handschoen wringt aan alle kanten. Als NL-er vind je dat je recht voor zijn raap kunt zeggen wat je wilt, een welopgevoed fransje vindt dat onbeschoft. Een NL-er vind dat hij de taal van het land niet hoeft te spreken en gaat ervan uit dat een fransje op zijn minst Engels hoort te verstaan. Of hoe harder een NL-er in zijn moerstaal begint te schreeuwen hoe meer hij/zij denkt dat een willekeurige alpinopet het Nederlands koeterwaals verstaat. Niets is minder waar natuurlijk. Fransjes zijn bijzonder trots op hun taal en cultuur. De Franse keuken - delen ervan - behoort sinds enkele jaren tot het internationaal cultureel erfgoed. Daar kan NL nog niet eens aan tippen. Ook al is een onvervalste bak erwtensoep niet te versmaden. Fransjes vinden ook dat buitenlanders zich dienen aan te passen aan die cultuur en omgangsvormen. De Hollander trekt zich daar meestal niets van aan. Maar hoeveel moeite kost het nu om beleefd te groeten of om s'il vous plaît of merci te zeggen. Persoonlijk vind ik dat je als expat de taal van je gast land maar zo goed mogelijk hebt te leren, basta. Voor een toerist ligt het natuurlijk iets genuanceerder. Je maakt mij echter niet wijs dat een gemiddelde vakantieganger geen 5-10 woordjes in een vreemde taal kan leren lispelen terwijl hij zich zit te vervelen op weg naar diens vakantie bestemming. Het breekt het ijs geweldig, en dat vinden de autochtonen ook zo. Daarna probeert men met handen en voeten, een paar gebroken Engelse woorden of pen en potlood met je te praten. In geen enkel land heb ik dat anders meegemaakt. Maar zodra men in onvervalst Amsterdams tegen een barkluivert keihard begint te roepen om meer bier dan gaan de deuren meestal subiet dicht.

Toerist
Ok, ok het is oorlog tussen de gemiddelde ober in Parijs en de toerist. De eersten vinden zich duidelijk supérieur aan wie er ook maar in hun hok komt om iets te drinken of eten. Ze vinden ook dat toeristen onbeschoft bediend mogen worden, of zelfs helemaal niet. Hun monden vielen dan ook open van verbazing toen zelfs de president zei dat dit moest veranderen omdat mensen wegbleven uit de restaurants en naar een fastfood keten uitweken waar het gewoon zonder plichtplegingen dóórschuiven is.
Er geldt een bepaald ritueel in restaurants, daar heb ik al eens eerder over geschreven. Meestal gaat een toerist plompverloren zitten op de eerst beschikbare stoel. Uh-uh, ook al is het hele restaurant leeg dan nóg vraag je of je er kunt eten. De ober wijst je een willekeurige stoel aan en als je wilt kun je beleefd opmerken dat je graag bij het raam wilt zitten of zo. Is er geen ober te bekennen dan loop je naar de toog en vraagt om drank of eten. De barkluivert knikt vervolgens en neigt soms zijn hoofd naar een stoel of tafel en merkt op dat hij zo komt. Ook al is de bar leeg. Het ritueel is voltooid, waarmee de verhoudingen op de juiste manier zijn neergezet. Jij erkent diens autoriteit en hij beaamt dat hij je gezien heeft en je zal gaan bedienen. Niet overal gaat het zo formeel of nadrukkelijk. In chauffeurs cafés / restaurants gaat een en ander een stuk informeler. Daar groet je de heen en weer rennende bediende, die knikt even naar je en je zoekt een plek. Ga je zo maar zitten dan negeert ook deze heen en weer rennende figuur je nadrukkelijk, of laat jou als botterik minstens even een minuut of wat wachten. Heel even oog contact zoeken bij binnenkomst is meestal wel voldoende.

Hiërarchie
Er is meer waar het tussen de gemiddelde kaaskop en de fransjes niet botert. De omgangsvormen daar gelaten vinden fransjes ook dat je je beter hebt te gedragen dan zij zelf. Immers een fransje is altijd supérieur aan wie dan ook. Je moet je als buut'nlander als ondergeschikte op stellen, vinden zij. De hiërarchie in LDF is een buitengemeen sterk sentiment. En dan bedoel ik ook zéér sterk. Dat lijkt nu eenmaal in de genen van een gemiddeld fransje gebakken te zitten. Een bovengeplaatst iemand zal (bijna) nooit in diens gezicht afgevallen worden of belachelijk gemaakt. Gezichtsverlies zal een chef of baas bijna nooit ervaren, en pikt dat ook niet. Oh ja, gekankerd wordt er veel over de baas als hij er niet bij is. Tussen de fransjes onderling werkt dat ook zo, men kat niet iemand publiekelijk af waar hij of zij bij is. Tussen fransjes en buitenlanders is het anders. Buitenlanders staan op zijn minst op het tweede plan in de hiërarchie. Bij gelijke kansen vinden fransjes dat ze sowieso voorrang hebben op een buitenlander. Ze gedragen zich dan ook ineens redelijk onbeschoft, dringen voor en vinden dat ze dan eerder geholpen moeten worden dan die tweederangs burger. Daar kun je verongelijkt op reageren, maar je kunt je net zo gemakkelijk breed maken omdat je bijna altijd groter bent dan een fransje. Daar kruipen ze dan toch weer van in hun schulp. Lichaamstaal zijn ze erg gevoelig voor. Zo van: mij maak je de kachel niet aan.
Of je laat meteen je protest horen en wijst je voorganger aan, dat wordt meestal erkend en daarmee zet je de voordringer op diens nummer waarna de rangorde weer hersteld is. Niet alleen in winkels is dat zo, ook bij openbare diensten, het loket of wat dan ook. Als er geen nummertjes automaat is moet je even attent blijven op degene die voor jou de ruimte betrad, even oog contact of je vraagt even wie de laatste is, en klaar. Ook voor fransjes bestaan er grenzen. Anders wordt diegene wel door de omgeving terechtgewezen als het te bont wordt. Als er een buitenlander afgeblaft is hoor je ze wel eens fluisteren dat het deze keer toch wel erg bar was. Waarop soms een gegniffel ontstaat of onthutst knikken. Fransjes zijn nu eenmaal nogal specifiek in omgangsvormen.

Schampschot 

Van de week had ik zo'n mooi akkefietje. Sta ik bij de bakker in Epinal en scoor mijn ficelle aux lardons (mini stokbroodje met spekkies erin en gesmolten kaas er boven op). Die dingen heten trouwens bij bijna elke bakker weer anders. Vervolgens klim ik weer in mijn autootje en wil weg knarren. Ineens komt er zo'n SUV naast me die me klem rijdt en me raakt. Ik kan geen kant meer op, ga iets vooruit en manoeuvreer me vrij van het zwarte gevaarte. Kijk even naar buiten en zie dat het meebuigende plastic van mijn bumper tegen die bak is aangekomen. Ik zie geen deuk in mijn auto want ik zat tegen diens rubberen beschermstrip op. Niets aan de hand dus en ik rij weg. Bij de uitgang moest ik even stoppen en zie een boos manneke achter me aan stormen. Veiligheidshalve doe ik de deuren op slot en draai het raampje naar beneden. Hierop begint het manneke prompt aan de net top tijd op slot gedane deur te trekken. Je ziet de teleurstelling van het gezicht van het manneke afdruipen. Het verhitte gesprek komt eigenlijk op twee dingen neer.

A) Ik had mijn excuses aan moeten bieden omdat ik hem aangereden had. Sûre, wie kwam als een debiel het parkeer terrein oprijden en reed van achteren tegen me aan? Ik zeker? Het werd meteen over en andere boeg gegooid. 

En B) als buitenlander moest ik me nog beter gedragen dan zijzelf en meer respect tonen voor de fransjes. Dat gaf hem nóg niet het recht mij aan te rijden. Bovendien zijn we allemaal gelijk in Europa en heeft hij niet meer rechten dan ik. Ook al wijst de praktijk natuurlijk anders uit ;=)

Tenslotte vond de man dat ik van een slechte opvoeding getuigde. Voor een gemiddeld fransje is dat een grove belediging maar aan deze jongen gaat zo'n opmerking natuurlijk volledig voorbij. En hij zou me wel vinden in MSP, dat staat immers in koeienletters op de auto. Dat roept bij mij altijd de reactie op van: de koffie is bruin en ik zie u wel. Na nog wat gegrom over en weer verdween het opgewonden standje en ik knarde naar huis. Onderweg laat je zoiets toch niet los. Voor een fransje was de man niet eens zo buitengemeen onbeschoft, zo tegen een buitenlander dan. Maar dat ene zinnetje: als buitenlander heeft u zich beter te gedragen dan de rest. Dat bleef even bij me hangen. Dat ik vóór het incident bij de bakker al in een niet al te beste stemming was droeg natuurlijk niet bij aan de bilaterale verhoudingen tussen de fransjes en de kaaskoppen.

Brico  

Waarom was ik niet in een niet al te beste stemming?

Nou bij de Brico namelijk sloot ik aan bij een kassa die achteraf buitengemeen traag bleek te gaan. Het zou wat, meestal verzink ik dan in een soort dagdroom-sluimer-toestand en hang op mijn wagentje. Je weet hoe dat gaat. Het chequeboekje van diverse voorgangers moet nog uit de tas gevist worden, pas nadat de kassajuf het bedrag heeft opgenoemd, of men begint te neuzelen waarop de kassadame altijd haar gemak neemt, of iemand die persé met gepast geld wil betalen en een paar centen nog aan diens ega moet vragen, en zo voorts. Eindelijk was ik aan de beurt. Waarop de kasjuf vroeg of ik die doos met isolatiehulzen helemaal wilde uitpakken en die dingen een voor een op de balie wilde leggen. Daarop begon ze ook nog een voor een die dingen te scannen. Dat werd me zichtbaar te veel, waarop zij weer reageerde met iets stompzinnigs als: dat moet ik zo doen. Waarom kan ze dan bij de tape wel 3 intikken en slechts één tape scannen en bij 32 identieke hulzen de shit één voor één inscannen? Dus ik ontplofte en voegde haar toe dat me dat inderdaad ergerde, en niet zo zuinig ook. Het werd even heel stil rond de kassa. De juf handelde natuurlijk op instructie van de baas, maar doe dat dan niet met het verstand van een vertebraat en gebruik je grijze cellen. In die stemming ramde ik de hulzen weer in de doos en rekende met een timide kasjuf af. In die stemming zat ik dus in de auto toen die patser in zijn SUV me schampte.

Kebab 

Afijn, thuis gekomen, ff onder de douche gesprongen, ook om af te koelen, want ik had afgesproken bij Louise en Fred. Yvette en ega zaten er ook al. Kon ik mooi even stoomafblazen over die stompzinnige kasjuf en die patser die een poging deed me te overbluffen met zijn SUV. Met enige reserve ging ik met de meute mee naar de kebab boer. Gezellig uiteraard, lekker kletsen en een kebab boer die zowaar een paar Nederlandse woordjes begon te lispelen. Dat breekt het ijs, zie je wel? Nu stikt het hier van de kaaskoppen in deze streek dus dat geeft altijd wel een beetje af. En het eten? Ach wat mag je verwachten van een shoarma tent, het was binnen te houden. Mijn vrees dat het er weer dun uit zou komen, zoals de laatste keer, bleek de volgende dag gelukkig niet bewaarheid te worden. Uit de commentaren van de anderen begreep ik dat het hen ook wel eens overkomen was. Hygiëne is nu eenmaal een moeilijk verhaal in de keukens van dit soort kleine restaurantjes.

Jacobse & van Es

De dag begint goed, het is stralend weer, tijd om de luiken open te gooien en het huis ff te luchten. Als je zo'n oud huis een paar dagen niet lucht dan ruikt het ineens bedompt. Dat de overloop van de boiler in de gang is gaan lekken helpt daaraan ook niet mee. Na een uurtje luchten sluit ik de zaak weer af en hou alleen de keukendeur open. Hoor ik opeens een gegons, zeker is er net een nest vliegen uitgekomen want in de bovenhoek van de serre ziet het er zwart van. Flux grijp ik een mepper en per cohorten van 4 leggen de zwarte plaaggeesten het af. Na 5 minuten is het klusje geklaard, op een paar hardnekkig ontsnappende vliegdingen na. Die krijg ik zometeen wel te pakken. 

 

#21

Voor de verandering een bakkie zwart vocht in de hand, een mepper onder handbereik bekijk ik nog eens de gebarsten #21. Ok, gewoon als demo gaat ie wel de oven in besluit ik. Ook ga ik dit model opnieuw maken.
Met de kennis van nu kan #21A alleen maar beter worden. Wat is hier nu fout gegaan? De laatst opgebrachte laag klei, die bedoeld was om alles mooi vlak te maken (zeg maar het betere stuuk werk), was veel vochtiger dan de kern eronder. Hierdoor is het werkstuk te snel opgedroogd en zijn er scheuren in de buitenlaag gekomen. Ook de aangebrachte applicaties zijn meegebarsten. Met een beetje poetswerk is dit niet meer te herstellen besluit ik. Via een veel langzamer droogproces had ik dat misschien kunnen verhinderen. Stom, niet bij stilgestaan. Weer een les geleerd.

Die scheuren zijn dus niet door en door, alleen de opgebrachte stuc laag is gebarsten. Wel balen, want er zit best wel veel werk in zo'n huisje.

Verrek, het wordt nu wel erg warm in de keuken zeg! Ik kijk op de thermometer en zie dat het 22 graden is. Dat beloofd wat voor vandaag.

Jacobse en van Es 2

Komt er ineens een mannetje aan de deur rammelen. Het is een beveiligings en brandveiligheid mannetje in een wit, wild beletterd, bestelautootje. Hij stelt zich voor en vraagt of wij brandblusapparaten hebben. Ja, die hebben we wel. Kwam Fannie vorig jaar mee aanzetten namelijk. Handig voor bij de houtgestookte CV kachel. Zeker is maar veilig. Wijs geworden door allerlei geruchten, vroeg ik hem uiteraard eerst wat dat ging kosten. Even aarzelde deze pipo.

"Nee, niets, als ik hem alleen inspecteer."

"Nou, komt u er dan maar even naar kijken.", zei ik.

De man schudde aan de brandblusser en friemelde wat aan het loodje.

"Mag ik de handle even indrukken om te testen, of ie het doet. Want anders geeft de verzekering niet thuis als er geen certificaat van herkeuring bij zit".

"Die gozert denk zeker dat ik leip ben", dacht ik. Als ie de handle indrukt ontsnapt het gas en het poeder, wat weer een puinzooi geeft. Daarna staat er vervolgens te weinig druk op. Dan is het zegeltje er ook nog af, dag dag met je handje voor de garantie.
"Daarna ga ik hem wegen", klonk het, "en kan hij weer goed gekeurd worden. In 2014 bent u namelijk verplicht een 'goedgekeurd' brandblus apparaat in huis te hebben."
Denk ik: "Dat zien we dan wel in 2014". Dit ding blijft ongebruikt tot nader order zo staan. Klaar voor als het nodig is.
Vroeg ik: "Wat gaat me dat wegen kosten?"
Bijzonder rap kwam het antwoord: "Vijfentwintig euro". Alsof hij daar op stond te wachten.
Allejakkies! Voor het op een weegschaal zetten, de schaal aflezen, en bepalen of de fles nog voldoende gevuld was is dat flink veel geld. Ik vraag me af op basis waarvan dat eigenlijk bepaald wordt. Normen of zo? Daar heeft Jacobse het niet over. Ik zag dat de fles nog voldoende was gevuld, want dat kon je aan de drukmeter zien die erop zat. Denkt die gast nu echt dat ik volslagen debiel ben?

"Daar komt niets van in", antwoordde ik.

Teleurgesteld droop de man af. Mompelend iets van: "Maar de verzekering wil dat u een goedgekeurde brandblusser in huis heeft", en gaf me zijn kaartje, "Je weet nooit waarvoor het nodig zal zijn." Dat verdween heel toepasselijk meteen de kachel in.
"Een ding van een jaar oud is echt nog wel goed", dacht ik. In 2014 kijken we wel verder.

Goed, Jacobse droop vervolgens af.

Die knakker leek wel zo'n manden verkoper, die proberen ook met allerlei smoesjes hun waar aan de man te brengen voor idiote bedragen. Een minuut later hoorde ik de buurman geërgerd tegen hem aanlullen. Ook daar ving ie bot. Toegegeven: "Mag ik even de handle indrukken?" is wel een hele lepe truc. Uiteraard is het na het indrukken van de handle altijd mis met het ding, gek hè? Hij rijdt anders wel in een spiksplinternieuwe auto rond, observeerde ik. Dus er moeten heel wat mensen intuinen. Ik zag de man van huis naar huis rijden. Alsof ie warme broodjes aan het venten was.

Of zou het een van die truuken zijn als Jacobsen en van Es met hun neutronen korrels. Ik stel me deze scam als volgt voor:

Die blusser is absoluut niet meer goed hoor meneertje! Maar toevallig, voor een zacht prijsje heb ik hier nog een net gereviseerde blusser voor u, mét certificaat. Mag ik ff vangen?

Dat die blusser net bij de buurman vandaan komt is dan bijzaak.   

Gek, dit soort gedoe overkwam me nooit in NL. Nu ben ik hier op mijn nieuwe stek meestal thuis dus is de kans groter op dit soort kleine 'avontuurtjes'. Dan nog! Of zou het platteland dit soort jokers sterker aantrekken dan een stad bijvoorbeeld. Of zullen die gasten nu redeneren waar hun kansen groter zijn? Zouden de mensen op het platteland eerder, veelvuldiger, in dergelijke trucs trappen dan een stadsmens? Of is de laatste gewoon te assertief voor dit soort bedriegers met hun uit hun eigen printer gerolde ID kaart.

Afijn, weer een kwartiertje gratis spraakles gehad ;=) en dat is altijd leuk. Gesprekken vlotten vooral als ze beginen te slijmen over mijn "accent jolie" en waar dat dan vandaan komt. Nu ja, na twee woorden hoort men al dat ik buutenlaander ben dus dat gevlei heeft niet zo veel om handen. Het is wel een beleefde manier om te zeggen dat ze je goed verstaan met je accent en beperkte woorden schat. Blijkbaar vindt een gemiddeld fransje het leuk om met een buitenlander te praten, maar dan wel in het Frans ajb. Meestal is een van die vertegenwoordigers wel in Amsterdam geweest of heeft een plaatsnaam paraat en spreek die dan gebroken uit. Daarmee breekt het ijs ook vaak en loopt het gesprek wat soepeler over andere dingen dan de zooi in de verkoop. Zouden buitenlanders net zo klinken in de oren van de fransjes zoals deze het Engels of zo uitspreken?

Brico
Omdat het zulk mooi weer is besluit ik na de siesta richting Epinal te rijden om de slangen voor de verlenging van de retourleiding van de SolarFarm te gaan halen. Het materialen lijstje was sowieso al behoorlijk lang geworden dus leek me een rit naar Epinal wel gerechtvaardigd. Én mooi weer. Het is buitengemeen zwoel weer, over de 22 graden en de eerste herfst tinten beginnen zich te tonen. Ik wacht tot een uur of drie, omdat je rond die tijd mooie gelige tinten hebt in de winter. Tip van Wim om in het begin of einde van de dag te gaan fotograferen. Dan stap ik in de auto met de camera in de aanslag op de stoel naast me. Wát een kleuren!

Herfst tooi van de wilde bramen

In deze omgeving liggen veel gehuchten bestaande uit slechts enkele boerderijen en een relatief enorme kerk erbij. Dat noem ik dan bizar. La Verge is zo'n dorpje. Meestal rij je zonder nadenken de kruising over en valt het niet eens op dat je door een gehucht rijdt. Staat ook nergens aangegeven.

La Verge

Dan rij je ineens over een smal B-weggetje door het bos. Heel af en toe ga je dan de berm in om een tegenligger ook een paar cm asfalt te gunnen. Zelfs een grote vrachtwagen kom je op zo'n weggetje tegen. Zeker om de onlangs ingestelde eco tax te ontlopen. Daar gaan een keer ernstige ongelukken van komen. Ik draai mijn raampje open om de herfstlucht op te snuiven, haal zeer diep adem, tot duizelig worden aan toe. Stal de auto midden op de weg, knip wat plaatjes, en knar dan verder richting Bain les Bains

de bossen bij La Verge ri Bain les Bains

Mooi he die teer groene kleurtjes en die dode bladeren op de grond. Het is nog wat vroeg in de herfst, maar ik grijp mijn kansen om wat plaatjes te schieten. Want volgende week voorspellen ze een flinke storm over europa, dan zal het meeste blad wel verdwenen zijn en de bossen behoorlijk kaal achterlaten. Vorig jaar was het ook ineens voorbij met de pret.

net even buiten Bain les Bains

Wim heeft het alweer bij het rechte eind gekregen. Aan het eind van de middag bij het strijklicht zo over die bomenkruinen. Daar sta ik altijd even van te genieten. Subiet krijg ik dan spijt dat ik de grote camera thuis hebt gelaten. Hopelijk veegt die storm aanstaande weekeinde niet alles meteen kaal, want ik wil nog wat meer plaatjes schieten zo.

Het mooie moment van de dag is weer voorbij en op naar de Brico in Epinal, spullen halen.

WVTTK 8

Het betere graafwerk is afgelopen vrijdag weer begonnen. Uiteraard werd het een waterballet. Een niet te geloven waterballet! Te voorzien was dat daardoor het werk langer zou duren dan de bedoeling was. In de discussie met de aannemer daarover wilde ik dat toch nog even aanstippen, gewoon om mijn gelijk te halen eigenlijk. Daar ergerde meneer zich aan, zou ik ook doen met zo'n zeikerd van een klant. Nou ja hij was toch gewaarschuwd dat dit een modderbad zou worden als het later dan augustus gedaan zou worden? Afijn, een dompelpompje bood een aanmerkelijke verlichting en de graafjongen doet zijn best. De sleuven zijn nu (zaterdag) op 60 cm genaderd. 

BP, mijn uiterst negatieve mening over zijn kunsten en kunstjes die hij flikte ten spijt, die had dat wel in de gaten en deed zijn ding toen er nog met hem te dealen was, namelijk in de zomer. Later vond ie dat een buitenlander veel meer moest betalen en vertikte hij het betere graafwerk nog langer te doen. Zoals eerder beschreven werden de werkverhoudingen mede daardoor erg moeizaam en verdwenen er ook dingen die ik graag had willen houden. Wie dat gereedschap achterover heeft gedrukt, toch een schadepost van dik 3K, en eerdere akkefietjes, laat ik in het midden. Er kan niets bewezen worden dus schluss daarmee, voorlopig.

Graafjongen

Goed, maandag zouden we er dan nog een dag aan vastknopen en dinsdag kon hij me dan helpen met het leggen van de nieuwe buizen. Afijn, de graafjongen zou ik dan zelf maandagochtend bij hem thuis ophalen omdat zijn baas precies de andere kant op moest. Daar doe je dan niet moeilijk over. Het zou gewoon fijn zijn als deze klus volgende week af zou zijn. Dan zitten de nieuwe pijpen erin en zijn we klaar om de SolarFarm naar de winterstand om te zetten. Zwemmen doe ik al weken niet meer. Daar is het buitenklimaat al een tijdje te guur voor geworden. Om nu een longontsteking op te lopen, dat is wel het laatste waar ik behoefte aan heb. 

Goed, die graafjongen. Precies op tijd, inclusief de Franse tijdtolerantie, stond ik zoals afgesproken maandagmorgen voor zijn deur. Na een paar keer toeteren gedaan hebbende voor zijn huis kwam de vrouw van de aannemer (H) aanlopen. Die woont er pal naast, bonkte een aantal keren op de deur, niets. Geen piep hè! Terwijl ik toch even daarvoor het licht aan zag gaan. Al met al had ik toch een kleine 10 minuten staan wachten. Na overleg met mevrouw ben ik toen maar weer naar huis gegaan. En passant even de déchetterie opgereden, dat scheelde dan weer een extra ritje. Met behulp van de altijd aardige beheerder het autootje leeggegooid, en hem een paar euries in zijn hand gedrukt. Weer een blij gezicht in de vroege mistige morgen. Impromptu besloot ik de bakker ook met een bezoek te vereren, reed er immers toch langs. Een baguette, nog warm van de oven, met een lik roomboter en pindakaas (mét stukjes) gecombineerd met een bakkie hete troost is zo'n beetje het meest ultime wat je als ontbijt kunt hebben. Dat Franse stokbrood is niet écht smerig. Tenminste als de baguette écht vers is en de boter nog nét niet smelt op het brood. Dat nam de ergernis van de verzaking van G ruimschoots weg.

Uiteraard met H overlegd wat te doen. Volgens H kwam dit eigenlijk nooit voor, G was altijd op tijd... Dat zou ik ook zo volhouden, tegen klanten moet je je eigen personeel gewoon niet afkatten. Zo simpel is dat. Morgen zijn er weer nieuwe kansen. Komt ook mooi uit, dan kan ik, met een schuin oogje op G houdend, de nieuwe leidingen gaan isoleren met schapenhaar waarmee ik dan twee vliegen in een klap sla. Het schapenhaar is aan de kant en ook nog nuttig toegepast ook. Goede hoop dat het aanstaande weekeinde de installatie weer volop energie kan gaan leveren.

Schapies 
A propos, schapen. De kudde was door de verkoop van de rammetjes en twee gestorven ooien wel erg uitgedund. Via LeBonCoin.fr had ik een adresje heel dichtbij gevonden die nog 2 jonge ooien (agnelles) te koop had. Da's wel mazzel in deze periode van het jaar.

2 nieuwe ooien

Eerst even wezen kijken, beetje babbelen en goed kijken wat de algemene conditie van de twee was. Voor 8 maanden zagen ze er goed uit. Verkocht, en ik betaalde mevrouw. Of volgende week ophalen geen punt was? Dat was oké. Dan kon ik dat samen met Fannie doen. Vindt ze altijd erg leuk dat met die beesten, het gesjacher er omheen en weer een beetje couleur locale opsnuiven.
Zo gezegd zo gedaan. Mijn schatje genoot er weer van. Op de boerderij werd ook nog geitenkaas gemaakt. Stukje kopen? M'n schatje knikte, hop, voor bij de apéro. Het bleek een heerlijke zachte jonge geitenkaas te zijn. Een likje honing op een toastje plakje geitenkaas erop, glas wijn erbij en je apéro was weer helemaal in orde. De nieuwe aanwinsten (ras: Texels) zijn overigens wel wat donkerder van haarkleur dan de al aanwezige schapen. Die laatsten kunnen na een paar regenbuien behoorlijk wit zijn. Hopelijk kan Pi deze nog in de kraag vatten en bezwangeren, maar het is pas oktober en heeft ie nog alle kansen. Eind november komt zo'n beetje de laatste tochtigheid bij schapen, daarna zal dekken in het algemeen geen "toegevoegde" waarde meer hebben. De kudde is in ieder geval weer op de gewenste sterkte van 10 stuks. Ook volgens de boerin was dat aantal precies goed voor de oppervlakte die wij hebben.
Deze week nog de officiële oormerken bestellen, de vétérinair bloedmonsters laten nemen en dan zijn we weer helemaal gedekt. Kunnen meteen even de hoeven gecontroleerd worden voordat ze de winter ingaan.

Ensigne
Dat betekent reclamebord: ensigne. Een beetje merkwaardig woord, maar is te herleiden tot signe (teken). Opeens viel het me op. Je weet wel, jaren lang loop je langs een gevel en dan ineens valt je iets op. De kleur van de poort, een raam dat opnieuw in de verf staat, die scheur die ineens gerepareerd is, of iets anders. Iets was veranderd. Nu viel het me op, iets in de etalage van de kantoorartikelen winkel tegenover de bakker. De fel rode néon letters, ze spelden TKfé, "Gek woord", dacht ik nog. Nee, toch niet zo gek als je even nadenkt: T ... K ... fé. Vréselijk handig gevonden dat. Als je het hardop zegt is het ineens duidelijk. Ze schenken er Thé en Café. Scheelt toch weer een aantal letters en het trekt op de goede manier de aandacht. Mooi gevonden.
Huh?! schrijft Marion, thee en koffie in een kantoorartikelen zaak?  Sûr. Daar zijn ze een paar maanden geleden mee begonnen. In deze barre economische tijden heb je niet meer genoeg aan het verkopen van gummetjes en tijdschriften. Je moet diversiveren, meer poten hebben om op te staan, je verdienmodel aanpassen heet dat in goed jargon. De eigenaren hebben hun strategische positie tegenover de bakkerij aangegrepen om het net gekochte croissantje bij de bakker met een bakkie troost bij hen in het koffie en thee hoekje op te komen peuzelen. En dan zo'n opvallende néon reclame, dát trekt klanten, verkoopt er een krantje bij, en wie weet wat nog meer.
Deze dag gaat goed worden met zoveel leuke dingen die je vroeg in de ochtend ziet of meemaakt.

Herfst
Zo had ik onderweg naar de graafjongen en de route terug de mooiste vergezichten. De mist krulde nog om de bomen in het dal. Alle geluiden dempten zich door de laaghangende bewolking. De herfst slaat nu plotseling toe lijkt het wel. De temperaturen dalen nu stevig in de nacht. De bekende grauwe deken van bewolking, die hier wekenlang kan blijven hangen, is weer terug. De kleurtjes van de bomen gaan nu eindelijk komen. Als het deze week dit type weer blijft dan gaan die heerlijke geuren en prachtige pasteltinten weer snel komen. Het is wachten op een mooie zonnige dag, en dan meteen toeslaan met het foto ding. Het is wel een beetje laat in het jaar, de koude is er wel al weer, maar er zit toch een zekere vertraging in.

39K

Dat is te zeggen: 39.000 euries. Dat kost het tegenwoordig om een zonnecel installatie van 9 kWh op je dak te laten zetten. NEGEN-EN-DERTIG-DUIZEND!!

Dit verhaal begint als gewoonlijk met een belletje van een of ander callcenter. Uiteraard tijdens mijn siesta tijd. Dit keer zag ik een Spaanse landcode voor het nummer verschijnen. "He, een klant" denk je dan. Niets was minder waar. Een zeer slecht te verstane bel-dame reutelt wat door de hoorn. Met als enig goed te verstaan woord: EDF. "Ha zonnepanelen", denk je dan weer. En jawél hoor. Op de vraag of ik belangstelling heb, antwoord ik bevestigend. Een uurtje gratis spraakles is nooit weg immers? Tenminste, als er dan weer een vertegenwordiger langskomt. Prompt worden er allerlei impertinente vragen op je afgevuurd waarvan de antwoorden behoorlijk bij elkaar gelogen worden.

Zoals:

"Bent u getrouwd?"

"Nee, ik ben weduwe."

"Heeft u kinderen die van u afhankelijk zijn?"

"Ja."

"Hoeveel?"

"Vijf."

Het blijft even stil.

"Wat is uw inkomen?"

"Dat gaat u niets aan."

"Ja maar het is voor het dossier, dat probeer ik alleen maar voor te bereiden zodat u de procedure dadelijk sneller kan doorlopen."

Naar de bekende weg vragende: "Welke procedure?"

Het bekende antwoord: "U wordt na goedkeuring van uw dossier een kandidaat om de panelen op uw dak te plaatsen. Dan komt er een technicus langs om het een en ander in te meten en gaat de procedure van start. Daarna kunnen we beoordelen of plaatsing uitgevoerd kan worden." Ratel, ratel, ratel. Al die vragen dienen er alleen maar toe om je kredietwaardigheid te beoordelen, nergens anders voor. Geef ik andere getallen op gaat het feest niet door, simpel zat.

"Oh uhm," aarzel ik zogenaamd, "maar dan nog gaat het u niets aan."
"Ja maar ik moet echt het dossier completeren", klinkt het weer."
"So what", denk ik dan. Waarom moeten ze dit allemaal weten om solar panels te plaatsen? Alles is toch gedekt door EDF? Bovendien denk ik dan ook nog: "Wat gaan ze met die gegevens allemaal uitvreten?"

Naïef vraag ik: "Waarvoor dan?"

"Om het dossier te completeren. Als ik een groep aangeef antwoordt u dan?"

"Nou, komt u maar."

Ze noemt wat inkomens groepen en ik geef een klasse aan die goed genoeg is om een technicus langs te laten komen.

Dan volgen er een rits vragen over eigenaarschap, of ik huur, de oppervlakte van het dak etc. etc. Ook vragen die absoluut niets te maken hebben met krediet of plaatsing. Vermoedelijk is dit voor het doorverkopen van mijn gegevens aan anderen. Mijn antwoorden zwam ik daarom gewoon bij elkaar, wetende dat er toch niets gaat gebeuren. En al helemaal geen deal. Daarover later. Al met al heeft het gesprek langer geduurd dan mag, het kost ze nu al extra geld. De bel-dame begint dan ook merkbaar haast te krijgen. Na het gesprek nog even gerekt te hebben door dingen opnieuw te laten uitleggen, en de slechte verbinding daar de schuld van te geven waarom ik het niet goed begrepen heb, sluiten we af. Tenslotte meldt ze dat er een techneut langs gaat komen om de situatie te plekke te beoordelen. Deze zal zelf een afspraak maken de komende week, en of dat goed is. Ha! Doel bereikt. Ik krijg weer een uurtje gratis spraakles. Daar reageer ik positief op en na een bonne fin de journée wordt de verbinding verbroken. Ik kijk op de klok, nee nog geen record, maar er dicht bij. Het gesprek heeft iets minder dan 15 minuten geduurd. Dat is drie keer zo lang dat of als? een gesprek mag duren. Dat is 1-0 voor mij.

Bezoek

Een paar dagen later komt er inderdaad een belletje en we maken een afspraak voor de week erop. Een paar keer wordt de afspraak verzet, zelfs op de dag zelf werd de tijd nog eens verzet. Uiteindelijk heb ik dan toch mijn spraakles te pakken. Twee man sterk komen ze aanzetten. Even denk ik nog dat hier goed geld verdiend wordt. Normaal komt er maar één mannetje de zaak aansmeren. Terstond wijzig ik mijn tactiek en begin eerst maar eens te vragen naar de technologie die achter zonnecellen zit, wetende dat die kennis niet bij die mannekes paraat is. Prompt beginnen ze dan ook met wat folders te wapperen, kramen iets uit over silicium en vallen weer terug in hun verkoop praatje. "Ja maar", probeer ik weer, "zijn polymorphe cellen dan niet beter dan amorphe?" Dit laatste is natuurlijk nonsens. Er komt ineens een map boven tafel waarin driftig gebladerd wordt. "Kijkt u maar eens naar deze plaatjes". Uiteraard meld ik daarop dat ik geen techneut ben en vraag ze om me dit eens haarfijn uit te leggen. Want ik heb ergens gelezen dat die cellen na een aantal jaren minder opbrengen. Dat wordt ontkend door de beide heren. Hoe zo ontkennen, wetenschappelijk aangetoond hoor!
Dat maakt namelijk deel uit van de verzekering van de installatie. Ook schade, uitval en andere storingen vallen onder de dekking. Op dat moment weet je zéker dat je geflest wordt. Je moet een goed ingevoerde jurist zijn wil je zo'n polis kunnen begrijpen, en dan nog wordt je gepakt omdat er altijd wel een smoes gevonden wordt door de verzekeringsmaatschappijen om niet te hoeven uitkeren. Na drie keer een dergelijk akkefietje te hebben gehad heb ik mijn lesgeld betaald.
Het wordt erger. Want die zogenaamde techneuten zijn gewoon verkopers die je a: een lening aan proberen te smeren b: een verzekeringspolis c: een veel te duur product.
En maar volhouden dat het mij geen cent zal kosten. "Door de installatie wordt zoveel geleverd dat u elk jaar een cheque van de EDF krijgt die hoog genoeg is om de termijnen af te betalen". Kijk hier komt die lening om de hoek kijken. "De verzekering (bingo) geeft u de garantie dat u die kunt blijven betalen. Dus het kost u niets en gaat u absoluut niets kosten". De mannekes hebben een net niet goed genoeg verkooppraatje vind ik, te veel vragen blijven open. De heren beginnen zich ook een beetje ongemakkelijk te voelen valt me op. Ik doe nog een bakkie in en de spraakles gaat verder. Het zal me ook een zorg zijn dat ongemak van die twee. Moeten ze de mensen maar niet dag en nacht met die idiote telefoontjes lastig vallen.
Fijntjes vraag ik ze nog, dat als het niets kost (= gratis - le mot magic!) waarom heel het dorp dan niet vol staat met zonnepanelen. Dat is een vraag waar de geen goede draai aan kunnen geven. Het goede antwoord zou zijn geweest: "Ja vindt u dat ook niet merkwaardig?" Na enig schouderophalen wordt het verhaal over de financiële constructie nog eens herkauwd. Duidelijk geen bevlogen verkopers. Bovendien verkopers met te weinig kennis en die hun verhaal gewoon niet goed voor mekaar hebben.
Dan komt mijn hamvraag. "Wat kost dat dan allemaal?" Normaal begin ik met die vraag, maar zoals ik al zei, andere tactiek. "Wááát negen-en-dertig-duizend-euro." Ik speel de verbaasde onnozele. "Dat is vreselijk veel geld!"

"Ja, dat lijkt veel maar het kost u echt niets hoor! U krijgt immers die vette cheque elk jaar van het EDF." Mijn opmerking dat die bij iedere bezuinigingsronde minder wordt, daar willen de heren niets van weten. "Het contract geld voor 20 jaar en dat garandeert u een vaste afname prijs". "En de verzekering", weet u wel. Heb ik er nog eentje: Ik stel dat mijn kredietscore er dan onder gaat lijden.. Stel dat ik een nieuwe auto nodig heb, een lening daarvoor kan ik dan wel vergeten. Opnieuw blijft een redelijk verhaal uit. Mijn bezwaren worden stelselmatig weggewuifdpunt Garantie, verzekering en EDF zijn de belangrijkste woorden die telkens terugkomen.

Het uur is bijna voorbij en ik besluit om ze de genadeslag maar te geven. Ik pak een reken machine en leg ze uit waarom 39K veel teveel is. "Kijk," zeg ik, "een WpH (watt piek uur) kost gemiddeld 1 euro op de markt. Bent u dat met me eens?" De heren kijken redelijk verbaasd. "Zijnde 9K zoals de door u aangeboden installatie. Plus een paar duizend voor regel apparatuur, een paar duizend voor de installateur (maar dat kan ik zelf ook wel) en de nodige kosten voor vergunningen, verzekeringen..." Voor de show rammel ik wat op mijn machientje. Dat heb ik geleerd van de ramenverkopers, gewoon wat volkomen willekeurige berekeningen op het machientje uitvoeren, dan lijkt het wat. "Zo", zeg ik, "Ik kom ruwweg op 15K uit. Dan geef ik u nog een leuke winstmarge van 5K, ronden we af op 20 duizend. Legt u mij het verschil van 19 duizend euries eens uit?" Ze doen wat pruttel pruttel en kijken mij een beetje wezenloos aan. Waarop linker mannetje rechter mannetje aanstoot en mompelt: "Dit wordt niks, laten we maar afronden". Het beste wat ze op kunnen haspelen, naar aanleiding van mijn opmerking dat ik zelf voor de helft van de prijs zo'n installatie op kan stellen, is dat je zo'n installatie niet mag aansluiten op het net. Waarop ik meld dat ik mijn kosten en verbruik wil terugdringen en geen belangstelling heb voor een installatie die dat niet gaat doen. Denkende: Ik heb geen enkele behoefte om de diepe zakken van EDF nog eens extra te gaan vullen". Mijn laatste opmerking of ik de installatie niet gewoon van ze kan kopen, wordt afgedaan met de opmerking dat dit niet kan. Het uurtje spraakles is voorbij en we nemen afscheid. Nog bedankt voor de koffie wordt er gezegd en de heren druipen af. Hun hele houding straalt uit dat ze dit nog nooit zo hebben meegemaakt. Afgeserveerd op een onmogelijke financiële constructie die uiteengerafeld werd en als absoluut nadelig voor de klant afgedaan. De stand is 2-0.
De prijs voor dit verhaal is natuurlijk van de belachelijke. Ook de prijsontwikkeling van de afgelopen jaren. Vijf jaar geleden toen de eerste zonnepaneel-spraakles-mensen langskwamen kostte de handel 15K, een paar jaar geleden 20-25, nog geen 3 maanden geleden 30. Nu dus al 39 duizend euries. Dit begint toch al aardig op woeker praktijken te lijken. Wie zou daar nu intuinen?

Eigenlijk is het echt een Jacobse en van Es (Preview) verhaal, te bizar voor woorden. Op de verschillende fora lees je de meest merkwaardige berichten over te laat aansluiten aan het electriciteitsnet, of zelfs helemaal niet zodat je je net afgesloten lening niet eens kunt betalen. EDF schijnt bovendien helemaal geen interesse te hebben in al die kleine producenten van stroom en past daarom allerlei vertragingstaktieken toe. Je hebt daarom grote kans dat je het schip ingaat voor de eerste jaren en met een schuld blijft zitten van heb ik jou daar.

Waarom moet je daar nog meer niet om intuinen? Omdat het jou geen cent oplevert. Je vaste lasten en je verbruik blijven gewoon doorgaan zoals altijd. Alle opgewekte stroom wordt teruggeleverd aan EDF. Je hebt echter wel een forse lening genomen op iets wat onder de streep 0,0 euries opbrengt. Alle verdiensten gaan naar de EDF die a: een lelijke installatie op je dak heeft gezet. b: waarvoor je nog steeds het volle pond voor je electriciteits gebruik en vaste lasten moet betalen. c: de energie van het zonnepaneel kun je dus niet aanwenden om je koelkast, boiler, pompen en verlichting op te laten lopen, waardoor je minder stroom zou hoeven af te nemen, én je dus een lagere stroom rekening krijgt.
Nee dan die Belgen van twee jaar terug. Die betaalden zelfs nog huur om een installatie op je dak te mogen plaatsen. Van die deal nooit meer wat gehoord trouwens.

Huisje #21

Het gaat goed met de creatie van huises. Hier nummer 21.

De romp van #21

Het opzetten van een romp bepaalt de koers voor de rest van het werk. Daarom maak ik verschillende schetsen voordat ik aan een nieuw model begin. Deze was een soort voorstudie voor een ander ontwerp, maar toch vond ik het wel grappig om het uit te gaan werken.

huisjes #21, hoogte 22cm

"Hoe lang ben je er mee bezig?", vragen mensen wel eens. Een beetje afhankelijk van de constructie, ben ik 3 á 4 dagen, enkele uren per dag, aan het poetsen, kneden en boetseren. Waarom zo'n lange doorlooptijd? Omdat, als je wat wegsnijdt voor de ramen, het erg lastig is om het gat weer op te vullen zonder zichtbare gevolgen. Dus je denkt goed na, bekijkt of het nieuwe raam past bij het andere, en of het niet te veel "raam" is. Met andere woorden dat er geen gatenkaas in de romp ontstaat. Je zoekt rustig aan naar een balans in het snijwerk en het boetseren. Teveel maakt het geheel te druk. Te weinig, dan doet het af aan de idee van de weelderige stijl van Gaudí.
Daarom wik en weeg je veel en neem je ruime pauzes tussen de sessies door. Ook het gelijktijdig aan meerdere huisjes werken pakt ongunstig uit. Temeer daar het ook weer geen lopende band werk moet worden. Dan loop je het gevaar dat een aantal huisjes op elkaar gaan te lijken. Tot nu toe hebben alle huisjes aparte stijlen en kenmerken gekregen. Dat is ook de lol van deze oefening. 

EyeSpeye

Zo, even de schade van de afgelopen maanden inhalen ;=)

Voor deze winter periode staat ook weer het bijwerken van de history of computing site op de planning. Een van mijn al heel lang lopende projectjes (1986). Daarvoor bekijk ik ook de actuele onderwerpen die de afgelopen periode aandacht hebben gekregen, niet alleen in de mainstream media ook via andere publicaties (kranten, sites, proefschriften, essays, ...)
Een van de hete onderwerpen is natuurlijk het gedoe rondom NSA, dat deze organisatie alles leest van wat we denken privé te kunnen houden. Dat privé houden kan bijvoorbeeld middels versleutelen van je email, versleutelen = encryptie. Dat onderwerp is een van de hoofdstukjes in voorbereiding voor de History of Computing site, vandaar mijn belangstelling. Sinds een heel aantal jaren ben ik daar informatie over aan het verzamelen. Elk krantenknipsel of berichten op het internet worden door mij gecatalogiseerd voor "later reference" zoals dat zo mooi in het Engels klinkt.
De overheid vindt het niet leuk als wij onze mail of andere dingen zouden versleutelen op een manier die niet te kraken (hacken) valt door 'onze' veiligheidsdiensten.

Het hoe en waarom die overheid denkt onze prive informatie nodig te hebben valt overigens buiten de scope van de site. Die discussie heeft uiteraard wel mijn belangstelling. Dat is echter een discussie die op een andere plek gevoerd moet worden.

Hacken is ook een onderwerp van de site. Een van de ethische hackers (in tegenstelling tot hackers die voor gewin op de informatie jagen) was Aaron Swartz en een van die gedreven hackers die onder vuur lagen van hun eigen overheid. Men neemt aan dat hij zo tot wanhoop werd gedreven door de geheime diensten met dreigingen over eenzame opsluiting enzo dat hij daardoor zelfmoord heeft gepleegd. De US gaat namelijk niet normaal om met dit soort mensen.

In het boek van Al Sweigart wordt Swartz met de volgende dedicatie herdacht:

In memory to Aaron Swartz 2013

“Aaron was part of an army of citizens (electronic frontier - eds.) that believes democracy only works when the citizenry are informed, when we know about our rights - and our obligations. An army that believes we must make justice and knowledge available to all - not just the well born or those that have grabbed the reins of power - so that we may govern ourselves more wisely.

Vooral dat laatste spreekt me zeer aan: "Opdat we onszelf verstandiger kunnen regeren"

Goed, ik dwaal een beetje af.

Encryptie
Toen ik nog klein, jong en willig was, was geheimtaal in mijn jeugdvrienden groepje een spannend iets. We bedachten allerlei codes om onze onderwijzers op een dwaalspoor te brengen. Hoe die gasten in de gaten hadden dat er weer een bericht de klas rondging is vor mij altijd een raadsel gebleven. Bij de zoveelste onderschepping spraken we dus het gebruik van een code af. Om drie uur roken achter de fietsenstalling werd dan: "bij de zesde toren een ruit schoonmaken". Doch onze leraar was een smart ass en wist ons feilloos te betrappen op allerlei kattekwaad. Toch vonden we ons zelf een geweldige bende á la Pietje Bell's "Zwarte Hand". De boekjes over Pietje Bell waren uiteraard zéér populair.
Zo kom ik op geheimschrift en coderen (versleutelen) van je berichten op internet. Ambassades gebruiken het net, militairen, geheime diensten en bedrijven. Om zo maar een roddelbericht over een bezoekend staatshoofd en diens wellicht bizarre neigingen in leesbare text via het internet te versturen is gelijk aan een diplomatieke crisis afroepen in de toch al zeer lang tenen hebbende diplomatieke wereld. Daarom maar iets bedenken als "Pipo plopt graag in vijvers". Op zich is het gebruik van geheimtaal of versleuteling een open uitnodiging voor de diensten die ons moeten beschermen tegen de boze buitenwereld. Sterker nog het is sinds de 50-er jaren een ware wedloop tussen de diensten geworden code zo snel mogelijk te kunnen ontrafelen. Daar spelen wereldwijd onvoorstelbare belangen mee. Niet alleen van handel en industrie, voornamelijk van overheden. 
Overheden die er alles aan doen om te achterhalen wat er dan in die versleutelde berichten staat en spenderen daar miljarden aan om dat te kunnen doen. Dat liet me denken over welke programmaatjes daarvoor tegenwoordig gebruikt worden. Tot mijn verbazing kan ik geen lijstje vinden met coderings / encryptie programmaatjes die door de NSA (USA), MSS (China), of FSB (Rusland) enovoorts 'gefixed' zijn.

Stel ik me een formaat voor van:

naam        manufacturer    trust        agency principle/method 
BitLocker   Microsoft       compromised  NSA    backdoor
Dropbox     Dropbox         comprimised  FBI    reversible
PGP         OpenSource      compromised  GCHQ   trojan
Skype       Microsoft       compromised  NSA    key degradation
GSM         Telcom          compromised  NSA    clipper chip
DESII       IBU             compromised  All    encryption leak
TrueCrypt   OpenSource      presumed     CIA    suspect backdoor
                            secure       FBI    distri substitution 
TOR         OpenSource      presumed     CIA    server tap / CA's
                            insecure     NSA    flaw in software
                                         FBI    Mozilla
DES         Obsolete        insecure     All    Brute force feasible
                                                superseded by AES
AES         Rijndeal        presumed            no data
                            secure

Dat fixen is gericht tegen maatregelen om je bedrijfsgeheimen tegen vreemde ogen te beschermen. Dat doen de US overheids organen bijvoorbeeld ook door een bedrijf te verbieden encryptie software te exporteren naar bijvoorbeeld Europa als daar niet iets in zit om mee te kunnen lezen (bijvoorbeeld een z.g. backdoor = achteringang). Het is al jaren bekend dat de NSA / CIA / FBI via die backdoors bedrijfsgeheimen van Europese bedrijven zo doorspelen aan Amerikaanse bedrijven. Pech is dat steeds meer van oorsprong Amerikaanse bedrijven in handen komen van bijvoorbeeld Chinese of Arabische eigenaren. En ja, dan begint er ineens een probleem te ontstaan. Althans voor de Cloak & Dagger community. Het is dus oorlog tussen partijen die dingen voor zich willen houden en diensten wiens nieuwgierigheid juist daardoor weer geprikkeld worden.

Tragische zaken als mensen en zelfs bedrijfjes die kapot worden gemaakt omdat ze geen achteringang willen inbouwen, 'formules' of sleutels niet willen afzwakken, spelen zich van tijd tot tijd af. Daar is documentatie van. Ook leveren bedrijven in opdracht van spionagediensten hardware waar zo'n achterdeurtje in zit. Of zelfs een soort aan/uit schakelaar zodat bijvoorbeeld de beruchte JSF opeens geen kanon meer kan afvuren. Computerchips made in China, daarvan denkt men dat de beveiliging opzettelijk verzwakt is.

Persoonlijk ben ik tegen onbedoeld gebruik van gegevens door derden, zelfs wellicht een beetje paranoïde op dat gebied. Zo vermoed ik dat, geheel in de samenzweerders sfeer, de genoemde diensten zelf allerlei geruchten in de wereld helpen over encryptie, beveiligingen en zo, om een rookgordijn op te werpen. Bijvoorbeeld het gerucht van een jaartje geleden dat communicatie via Skype onkraakbaar zou zijn door geheime diensten. Prompt zag je het gebruik van Skype toenemen. Helaas, al sinds een paar jaar kan iedere geheime dienst live meeluisteren. Al of niet via een omweg.
Nu ligt het TOR netwerk (beveiliging berust op de combo van VPN en virtuele proxies) onder vuur dat als veilig gold. Totdat bekend werd dat de FBI instaat was om TOR gebruikers op te sporen als ze Firefox gebruikten. Daar zit of zat dan een zwakke plek in. Samenzwerings aanhangers kunnen dan nu gaan roeptoeteren dat dat afgesproken werk is tussen Mozilla en de FBI.

Zo blijven mijn jeugdavonturen met geheime boodschappen me achtervolgen. Dan is het toch wel weer leuk om dat eens met een zekere professionaliteit te verslaan in een hoofdstuk op de site.

Schijfjes

Onder vrienden hebben we het vaak over gebrek aan ruimte op onze harde schijven, te weinig geheugen in onze computers, tabletjes, telefoons of camera's.

Wim en ik hadden het er in juni over hoeveel volume 10MiB schijven (een van de eerste harde schijven die voor de consument beschikbaar kwamen) in zouden nemen voordat je bij een Terrabyte was. Zo uit het hoofd kwamen we bij stapels van 30 hoog (2.5m), rijen van 5 diep (1 m) en 28 breed (4 m) = 4200 schijven per strekkende meter van onze centrale gang (13 m) in Le Mouton Qui Rit. Ruwweg 42GiB per strekkende meter. Voor een Terrabyte heb je dan, schatten we een op het oog, 23 meter gang van dat formaat schijven nodig. Dat is dus de gang + de keuken + de lobby tot aan het nokkie vol met schijven! Bijna 96.000 schijven gaan bij elkaar heel erg heet worden. Ruim 32 megawatt dus. Voldoende om een fors dorp te verwarmen in een strenge winter. Maar goed dat in die dagen niet iedereen zich een harde schijf aanschafte.

Dit jaar is voor de consument een externe usb 1Terrabyte (1000 GiB) schijf zonder aparte voeding zeer betaalbaar geworden. Met een formaat niet veel groter dan een fors uitgevallen lucifer doosje past het gewoon in je kontzak. Het opgenomen vermogen is slechts 5 watt, een factor 6 miloen minder dus. Maar ja, er zijn nu ook minimaal 6 miljoen meer 1TiB usb schijfjes in omloop. Dus eigenlijk maakt het allemaal niets uit.

Eeuwig

Nacht
Vannacht een boekske gelezen over hoe je het eeuwige leven zou kunnen zien. Maf, maar af en toe zou je dat best willen. Weetgierig als ik ben over hoe de mens zich zou gaan ontwikkelen in de verre toekomst. Of hoe de computer dan toch niet verdwijnt uit ons leven. Of zouden wij onzelf als ras dan toch uitroeien, wat op zich een zegen voor de natuur zou zijn. Dat allemaal even daargelaten.
Vervolgens lag ik me te bedenken, dan zou je ook geen last hebben van al die ouderdoms pijntjes die zo met de jaren komen. Of vrienden om je heen die met bosjes tegelijk sterven. Je zou, denk ik, wél een dolende worden. Immers, alles heb je al eens gezien, meegemaakt en gedaan. Een 108ste doctoraat in de weet-ik-niet-wat is het ook niet meer. Een zoveelste partner, ach, gedoe!

Heremieten
Volgens mij ontstaat er dan een wereld vol met heremieten die in de ondergaande zon zouden zitten te staren, wachtend op een einde dat nooit zal komen. Het overgrote deel zal een totaal malloot worden, moordende bendes gaan er ontstaan, gewoon voor de kick, en zullen verdwijnen, die elk bewegend object in pulp veranderen. Alle stadia van de waanzin zullen gepasseerd worden, om het daarna zorgvuldig nog een keertje over te doen. Dat tot in oneindigheid. De enige weg uit die ellende: je zelf te verbranden, te laten verpulveren, of op te laten eten. En heb je de pech gereïncarneerd te worden dan begint het weer van voren af aan. Er is geen ontsnapping, want je bent gevangen in de kerker van je eigen geest, aldus.

Beeld
Whoah! Dan schilder je wel een heel schamel beeld van de veerkracht van de mens. Dit werd me eens gezegd in een heel andere discussie die ik had over de geestelijke vermogens van een gemiddeld mens. Wérkelijk?
Wat, als het leven niets anders is dan de wachtkamer tussen geboren worden en doodgaan. Dat betekent toch niets anders dan: amuseer je zoveel mogelijk in de tussentijd, en voor de rest is het betekenisloos. "Is het leven dan zo zinloos?", vroeg men mij in een weer andere discussie. Of was dat voor de verandering een zelfgesprek, ik weet het niet meer, zo lang geleden.

Hierover lag ik even na te denken voordat ik in slaap viel.


Zon
Vanochtend stroomde de zon mijn slaapkamer in. Verfrist door de slaap kreeg ik ineens heel opgewekte gedachten over het verhaal in de nachtelijke uurtjes.
Uiteraard is het leven zinloos als je dat beziet op één enkel leven. Het gaat erom wat je nalaat, zogezegd de erfenis van je menselijke existentie. Op zichzelf staand bekeken is dat betekenisloos, of verdwijnt in het niets vergeleken met de som van alles. Toch is dit de essentie van je bestaan. Zeg maar dat dat de manier is waarop je bijdraagt aan het antwoord op de levensvragen die een ieder zich wel eens stelt: wat is het doel van mijn bestaan, wat is de zin van alles.
Heel veel grote geesten zijn ons hierin voorgegaan, die net als wij mindere geesten, geen bevredigend antwoord hebben gevonden op deze eenvoudige vraag. Oh ja, de randverschijnselen, de uitingen ervan, daarvan zijn hele bibliotheken vol van wijze boeken geschreven. Slechts niet meer dan dat. Het lijkt daarmee alsof je de aanwezigheid van het licht aantoont door het beschrijven van de schaduw. Daarmee beschrijf je eigenlijk niet meer dan vagelijk het effect van het licht. Maar je ziet noch het lichaam waarop het licht schijnt, noch het licht zelf. Met heel veel moeite leer je misschien een beetje om het hoekje te gaan kijken, maar het licht blijft nog steeds verborgen. We noemen iemand die om het hoekje kan gaan kijken vaak een 'verlicht' persoon. En we weten allemaal hoe zeldzaam die zijn. Dus ja, totdat we het afleren elkaar zonder reden uit te willen roeien, en elkaar te helpen om het hoekje te leren kijken, tot zolang heb ik persoonlijk geen hoge pet van ons op, mijzelf uiteraard incluis.

Blaadjes
Hè, hè, je kunt echt merken dat de eerste blaadjes weer zijn gevallen en ik veel tijd heb om in de duistere krochten van mijn brein rond te dolen. Eigenlijk moet ik dat soort boekjes niet meer lezen. Het brengen de slechtste gedachten in je op.

Zo, nu ga ik eerst een bakkie doen.

WVTTK 7

Herfst
De bladeren krijgen weer gouden randjes. Het wordt toch nog iets moois zo te zien. Alhoewel, sommige bomen zijn al kaal. Deze week zal het nog wel even blijven regenen met hier en daar een opklaring, voor volgende week staat er weer wat zon op het programma. Dat lijkt een mooie gelegenheid voor een foto safari, want het gaat nu hard naar beneden met de temperaturen.

Aan sommige schapen kun je al zien dat ze drachtig zijn, heeft Pi toch weer behoorlijk zijn best gedaan. Volgende week de stallen maar weer eens op winterstand zetten en de boer om stro vragen.

Energie
Het wordt ook tijd de solarfarm voor te bereiden voor het omzetten naar het huis. Daar zit nog een klein beetje uitzoek- en knutselwerk in en nog iets aanpassen in het stuurprogramma. Dat gaat wel lukken. Hopelijk kan de aannemer een dezer weken ook beginnen aan het graafwerk want dan kunnen de laatste drie arrays gekoppeld worden. Daarmee wordt er toch weer net even wat meer energie het huis in gestuurd. Meer is beter in dit geval. Voor volgend jaar de laatste drie elementen installeren, en dan is dat deel van het zonneproject afgesloten.

Met Wim ga ik de laatste paar kranen op de verwarmingselementen vervangen met thermostatische. Dan hoeft voor het regelen van de temperaturen in de kamers ook geen ingewikkelde constructies bedacht te worden. Op die manier regelt het huisklimaat zich min of meer zelf. De surplus warmte kan dan 100% richting het de vloerverwarmings-systeem gestuurd worden.

Boeken
De avonden worden weer langer en het stapeltje boeken ligt al weer klaar om door te lezen. Het is ff weer inkomen, maar met een glaasje wijn, een muziekje en lekker weggekropen in de leesstoel, lukt het weer prima. Chippie ligt ergens tussen mijn knieën zich schoon te maken, Floppy fluit schel door de kamer heen en roept bij uitzondering nu eens niet om snoep. De zon is eerloos ondergegaan. Het is triest weer buiten. In mijn schoot ligt een boek over westerse filosofen. Het meeste gaat me uiteraard boven de pet, of langs me heen, als onbeduidend of zo. Deze zin vond ik toch wel iets vrolijks hebben:

Filosofie, geloof en liefde is uitgevonden door de rijken.

bron: wiki

En dat zegt dan een filosoof. Die zijn bestaansrecht volgens eigen zeggen dus aan de welgestelden ontleent. Er is ook nog zoiets als: "Je moet de hand niet bijten die je voedt". Nou ja. 

Er zit best wel een kern van waarheid in. Als je vroeger wetenschappen studeerde dan heette dat dat je filosofie, de kennis van de wereld bestudeerde. Nog steeds worden bepaalde doctorstitels als: doctor philosofica (engels: PhD) omschreven. En vroeger, tot nog niet eens zolang geleden, kon je alleen studeren als pa of ma goed in de slappe was zat. Dan ging je filosofie studeren. Uitgevonden door de rijken? Ook de vroegste westerse filosofen konden alleen in leven blijven als ze of van hun bazen af en toe een zak met geld kregen, of ze moesten zelf financiëel onafhankelijk zijn. Opnieuw, de rijken. In andere tijden en machtsblokken was het niet anders.

bron: patheos.com.s3.amazonaws.com

Geloof? Ook daarvan denk ik wel dat dat vanuit de bovenlaag van de maatschappij bedacht is. Geloof is immers een pracht middel om de massa's een soort kapstok te geven van hoop en troost. Dat had vrind Machiavelli perfect in de gaten. Alle geloven hebben overigens dat trekje van hoop op een beter leven. Soms pas na de dood, maar dat is natuurlijk bijzaak. Blijft staan, een bovenlaag heeft min of meer bepaald waar de rest in mag geloven. Want die bovenlaag kon schrijven. En dat was nodig om het een en ander op papier te krijgen. Schrijven moest je leren, leren kon je alleen als je rijk was. Dus schreven de rijken op waarvan zij dachten dat het goed was. Daar geloven wij nu in. Opnieuw de rijken weer.

hofmakerij in de middeleeuwen
bron: middle-ages.org.uk

Liefde? De armen kropen gewoon bij elkaar, verwekten kanonnenvoer en overleefden op de een of andere manier oorlogen, inquisitie en crisissen. De armen hadden geen tijd om na te denken over liefde, levensvragen en andere zieleroerselen. Die hadden maar een zorg: wat eet ik morgen. De rijken kenden dat soort zorgen niet, hadden erg veel vrije tijd en verveelden zich. Een soort van piramide van Pavlov: als je eerste levensbehoeften zijn gedekt ga je je over bijzaken druk maken. Je studeert filosofie, je houdt je met geloofszaken bezig, en versiert een dame. Die dames waren ook niet gek, die maakten daar een spelletje van. Gewoon uit pure verveling, de hele dag borduren en luit spelen ging ze natuurlijk ook de keel uithangen. Er moest emotie bij, veroverd wilden ze worden en trouw gezworen. Owee als er een kink in de kabel kwam. Dan gingen de gif potten open, werd er een sluipmoordenaar ingehuurd, of struikelde manlief plotseling van de trap af, een ongelukje. Henri de achtste had het spel door en was ze voor natuurlijk. Hij draaide de rollen om. Had daar een speciaal torentje voor ingericht alwaar de dames gekopt werden. Maar vaker wel dan niet was het de dame die zegevierend uit de strijd kwam. Het waren donkere tijden voor de armen. Dus ja ook de liefde is uitgevonden door de rijken.

 

Zou die filosoof het zo gedacht hebben? Of is het bovenstaande een beetje te cynisch?

 

In ieder geval maakt het je er weer bewust van dat niet alle dingen zijn zoals ze lijken.