Potten & Pannen

Een maand geleden vond ik dat een van de pannen zijn tijd gehad had. De creppies bleven in die pan maar aankoeken. Dat kostte dan zoveel extra tijd dat ik de laatste crêpe pas op tafel had als de gasten aan het einde van hun opslagcapaciteit waren. 

deBuyer crêpes pan

Er zit gelukkig altijd wel een gast tussen die er nog meer op kan. Altijd een genoegen om te zien dat mensen met veel genot van je kokerij zitten te genieten. Zelden blijven er dan ook crêpes over, ook al heb ik de gewoonte aangenomen om niet zelf nog een handje toe te steken bij het minimaliseren van de stapel. Hoe je het ook draait er zijn er bijna altijd te weinig. Oké, elk weekeinde creppies is me eigenlijk teveel van het goede geworden, ben niet zo'n grote ontbijter.

Er moest dus een nieuwe pan bij komen. Goede raad is duur, want deze uithoek van LDF is niet zo dik bezaaid met kwaliteitswinkels voor het betere kookgerei. Tuurlijk, via het internet kun je alles krijgen, maar kookspullen wil ik dan toch in de hand hebben, keuren, balanceren. Af en toe weet je dat het gewoon goed is, helemaal als er levenslange garantie op zit. Dan bestel je het begeerde alsnog via het internet, spullen voor de laagst mogelijke prijs. Op die manier had ik een half jaar geleden een flensjespan van deBuyer gekocht. Daar heb ik erg veel lol aan. Niet alleen voor de flensjes maar ook het matje bacon met spiegeleieren lukt er bijzonder goed in. Voor veel meer bakken en braden is het niet geschikt vanwege de lage rand. Een flensjespan voor crêpes is, vond ik, te klein. Een grotere maat zou een uitkomst zijn. Via het net twee grotere exemplaren van die pannetjes gekocht. En jawel, een uitkomst. Afgelopen zondag was ik keurig op tijd klaar en kon lekker met de gasten gaan zitten kletsen ipv boven het fornuis te hangen.

Het toeval wil dat de fabriek hier in de omgeving staat én dat er een fabriekswinkel bij zit. De plannen waren snel gemaakt. We lastten dus een baaldag in. Ook al omdat de afgelopen weken niet wat je zou noemen zonnig zijn geweest. In tegendeel het plenste je links en rechts om de oren. Zegge en schrijven de laatste drie weken is er 1,5 dag zon geweest.

fabrieks winkel deBuyer
foto: Wim

Wij klommen in de knar en reden richting le Val d'Ajol, slechts dertig kilometertjes verderop. Met een toeristische omweg reden we er heen, 80 km later. Nou, je kijkt je ogen uit, en ter plekke krijg je een gat in je hand. De grillpan en de vleesmepper waren ook aan vervanging toe, en stonden ook, echt waar, op de lijst. Er werd nog voor gewaarschuwd die mepper niet in de vaatwasser te doen, hetgeen is genoteerd. De schade viel dus mee, ook omdat ik mezelf strak aan het boodschappen lijstje hield schoot ik toch niet uit de bocht. Kwam thuis met slechts een extra ding. Een ijsscoop, maar dan van massief metaal, mag ook niet in de vaatwasser. Die krakkemikkerige ijsschep kan dus mooi op pensioen.
 

De vervanging van de koekenpan heeft plaatsgevonden door een uit de kluiten gewassen plaatstalen ding te kopen. Bijna drie kilo, dus ongeschikt voor mijn schatje. Goedkoop was ie niet, 45 euries. Doch, met levenslange garantie.
Ha, ha, ongemerkt zit ik dan wel ff een hele blog vol te klakken met gereutel over koekenpannen ;=)

Fotosafari

Via de toeristische enorme omweg over allerlei kleine weggetjes zijn we terug gereden. Het bleef zo goed als droog, met af en toe een miezertje er tussendoor. Mooi mazzel dit keer. Uiteraard klim je bij een geschikt fotoplekje uit de auto om een plaatje te maken, dat moet. Want het bos en zo is wel heel erg mooi groen. De waterval bij de fabriek is ook zo'n fotomoment. Water in beweging is altijd prettig om naar te kijken. Daar is iets mee, met stromend water. Met een langzame sluitertijd komt dat dan ook mooi op de plaat volgens Wim. Oordeel zelf, het is toch met volle teugen genieten van die natuur hier?
 

waterval by val d'ajol
foto: Wim

Prachtige groene tinten door Wim op de plaat gezet. Zo uitbunig zie je dat maar zelden.

Door de aanhoudende regen komt overal water uit het bos zetten. Langs de weggetjes zijn kleine watervallen ontstaan, veel akkers staan gewoon blank en de rivieren lopen over hun oevers. Het blijft koud, grijs en grauw. Echt weer om diep onder de dekens te kruipen.

Hieronder nog een keer de winkel van deBuyer. Op mijn verzoek door Wim ge-foto-soept en in het zonnetje gezet. Gewoon als compensatie voor al dat slechte weer. Zo konden we dan toch nog zien hoe het bij zonnig weer ervaren zou kunnen worden.
 

foto en bewerking Wim

Eigenlijk een fooi lelijk plaatje hè? Maar met die regensluier erover is het ook weer niks. Dan maar zo, toch? Ach, als niet al te fanatiek NL-er heb je natuurlijk altijd wat te klagen. Zelfs al heb je dat niet dan nóg zeg je: "Ik heb helaas niets te klagen". Ik bedoel maar.

Potten & Pannen 2
Thuisgekomen ging de nieuwe pan natuurlijk meteen uit het jasje van bijenwas. Een laagje olie in de pan en hop fikken maar. De opmerking in de gebruiksaanwijzing dat het een beetje kon gaan roken moet je met een kruiwagen zout nemen. Dikke mist in de keuken, de twee ventilatoren konden het niet aan. De pan wordt nu uiteraard elke dag gebruikt en begint al mooi bij te kleuren. Volgens de gebruiksaanwijzing zou dit ook te verwachten moeten zijn. Pas na "enig" gebruik ontstaat dan die beroemde anti aanbak laag. Schoonmaken, waarschuwt men, moet je alleen met gloeiend heet water doen en vooral niet met afwasmiddel (dus nooit in de vaatwasser). Droog maken dient met papier te worden gedaan. Doe je het op deze manier, dan heb je er je leven lang plezier van. Daarmee zijn we af van de teflon anti aanbak laag, die toch maar loslaat. En wie weet hoeveel van die teflon zooi in je eten terecht komt. Na een jaar is zo'n pan wel op. Een keramische anti koek laag leek eerst een mooi alternatief, die gaf het na 1 1/2 jaar dus ook op. Zo duur is de deBuyer pan dus eigenlijk helemaal niet als je het zo bekijkt. Net als onze sauspan, die een vermogen kostte, van Demeyere. Op de keeper beschouwd is het een goede zaak om in kwaliteitspannen te investeren vinden Fannie en ik. Enerzijds het gemak van goed gereedschap, anderzijds puur economisch. Gewoon je levenlang plezier ervan zonder ergernis over weigerend spul. Per jaar kost zo'n pan dan nog geen euro, dat is spotgoedkoop. Kook je een keer in de week een eitje, dan is een pannetje van 3 euries bij de Hema natuurlijk prima-de-lux.

Canard

Het van Wim gekregen kookboekje zijn we van kaft tot kaft aan het doorwerken. Zo heb je elke dag wat anders. Elke dag spare-ribs is ook maar niks. Vandaag stond canard á l'orange op het menu. Nu had ik dat nog nooit gemaakt dus een dubbele uitdaging. Wel bewerkelijk, eerst een soort marmelade maken, apart bouillon nog erbij, de canard op de grill en wat aardappel puree voor de vulling. Dan moet je wel ff jongleren met de pannen om alles op het zelfde moment klaar te hebben. Maar het is gelukt. We keken elkaar over de randen van het bord glunderend aan. Als Wim zegt dat dit gerecht wellicht binnen de kostprijs van een diner ligt, doe ik snel een kleine rekensom. Ja het zou kunnen. Die houden we er dus in. Een beetje bewerkelijk gerecht, vooral voor slechts twee mensen, dat dan wel weer. Nog maar eens een paar keer oefenen om routine op te bouwen. Lijkt me voor 4-6 eters ideaal als je kijkt naar de inspanning/resultaat verhouding voordat je zoiets op tafel hebt. Dat was wel prima voer voor ons lekkerbekken!

recept hier

Dit plaatje leek wel het meeste op wat we vanavond zaten te smullen.