Energie

Vandaag een onderwerp wat me buiten eten, schapen, gasten, literatuur, muziek, kunst, keramiek... ook buitenmate interesseert: energie. Met name de alternatieven voor energie afname van EDF of houtvesters. Gas en stookolie gebruiken we hier niet, dat maakt al het een stuk makkelijker.

Stromingen

Ontwerp ITER fusie reactor
bron: ITER

Je leest dan dat er twee hoofd stromingen zijn: groot, groter, grootst (o.a. het kernfusie project ITER in zuid Frankrijk), en die van kleine micro centrales bij iedereen thuis (Rossi et al).
Voor beiden is veel te zeggen. De eerste is meer voor grote agglomeraties van stedelijke gebieden, daar is namelijk niet zoveel plaats in de huizen om micro centrales te herbergen. Wellicht dat de zoveelste generatie van energiecellen een oplossing gaat brengen maar zover zijn ze nog niet. De tweede stroming is meer voor de rurale gebieden, zoals waar ik nu woon. Alleen ben ik bang dat bij de huidige stand van zaken, het voor de plattelandsbewoners een onbetaalbare oplossing is. Een klassieke catch-22 (auteur: Joseph Heller) situatie. Dus, je wilt van de energie maffia af maar dat kun je niet omdat de opstart kosten behoorlijk, bijna onoverkomelijk, hoog zijn. En wie heeft er zo maar een ton op tafel liggen?

Korst

Sinds enkele jaren loopt er onder de 'korst' vrienden (overblijfselen van een paar computerclubs) een discussie over alternatieven voor energie. Die is geloof ik begonnen toen koude kernfusie in de publiciteit kwam. Af en toe laait de discussie weer op als iemand, meestal Andre, een paper of een bericht uit de media tegenkomt die interessant is voor de diskussie. 

Naar aanleiding van een van mijn commentaren: wacht ff we hebben geen modules nodig van 1 watt maar van zeta watt. Schrijft Andre weer: van we moeten dit soort ontwikkelingen niet tegenhouden. Want het gaat allemaal niet vanzelf. Als een huishouden 10KW nodig heeft kunnen we met kleinere eenheden toe. Hij heeft natuurlijk volkomen gelijk over het stimuleren, en dingen gaan doen. Daarom heb ik samen met Wim ook de solarfarm hier in Mailleroncourt opgebouwd. In navolging van mijn filosofie: én, wat ga je er zelf aan doen? Zo'n discussie zet je wel altijd weer op scherp. Dan pak je je mapje knipsels er weer eens bij, en begint een uurtje aan iets anders dan hout halen en stoken, tegels zetten en dieren voederen te denken. Of, zoals in dit geval, leuk onderwerp voor de blog.

Met Zeta centrales - trilliard watt - bedoel ik dan ook te zeggen dat naar mijn mening gezocht moet worden naar oplossingen die niet alleen aan mijn vijf gebruikerseisen tegemoet komen, maar ook, in potentie, een bijna oneindige energie opbrengst gaan hebben. Hetzij door modules te koppelen, hetzij dat een unit meer dan één schamele watt oplevert. Want dat laatste vereist dan ook een bijna oneindige investering. Dat heeft dan als gevolg dat je een nieuwe orde van energie maffia krijgt. En juist dat moet vermeden worden. Geen enkele of weinigen mogen meer een monopolie hebben op energie. Wellicht dat je dit laatste als 6e gebruikers eis zou kunnen opvoeren.

bron geld.bilderu.de

Niettemin ben ik mét Andre van mening dat overheden (doorlopend) geld moeten blijven geven voor, in potentie, veelbelovende ontwikkelingen. Maar die Rossi speelt een merkwaardig spel, waar ik dan weer zo mijn reserveringen bij heb of krijg. Als ik de italiaanse dictator was zou ik die handel opkopen, hem een paar miljard en een legertje wetenschappers, techneuten en een tijdslimiet van 10 jaar geven. Zoiets in de zin van: totdat bewezen is dat het werkt, of het werkt niet. Maar zoals het nu gaat blijft het kwakkelen. Daarmee bedoel ik dan ook dat overheden veel actiever en voortvarender de energiezaken moeten aanpakken. Eigenlijk zoals de Chinezen het doen: ze planten in de woestijn een stad, stoppen die vol met wetenschappers, techneuten en laboratoria, geld schijnt geen probleem te zijn. Alleen tijd is een faktor. Er is in dit opzicht wel wat te zeggen voor een totalitair bewind. Onze oosterburen weten wel van doorpakken. Wat dichter bij huis gebeuren ook goede dingen. Duitsland bijvoorbeeld heeft diep in de buidel getast om zoveel mogelijk zonnecellen op ieders daken te krijgen. Dat is ze gelukt en de industrie kan nu op eigen benen staan. De overheid moet dus als incubator op treden, niet als partij zoals in LDF.

LDF
Hier in LDF is het zonnecellen gebeuren, wat je zou kunnen zeggen, gesyndicaliseerd (= risico en concurrentie wegnemen). Zoals bijna alle handel en industrie in dit land. Een grotere blunder kan een overheid eigenlijk niet maken als je iets van de grond wilt tillen vind ik. En wel hierom:

• Geen concurrentie effect, voor minder dan 20K ben je namelijk niet klaar waardoor je weer met handen en voeten gebonden bent aan de provider (lening en afnamegarantie). Iets vergelijkbaaars echter, zet je in eigen beheer voor 3K neer!
• De opgewekte stroom mag je niet zelf gebruiken en het overschot aan EDF terugleveren. 
• De provider leent je die 20K, maar daarmee ontnemen ze je het credit d'impots (7k per vijf jaar) omdat dat gebruikt gaat worden voor de financiering van de installatie. 
• Projecten als isolatie en dubbelglas kunnen door dit financieringsmodel de komende 14 jaar niet meer mede gefinancierd worden. Dat druist volledig in tegen het idee van credit d'impots.
• De eerste 8 jaar heb je eigenlijk geen enkel profijt van de installatie, en je zit voor 20 jaar aan die gasten vast. Pas na 8 jaar krijg je een soort van vergoeding. Of de vergoeding gaat in op jaar een en moet je daar deels je lening van terugbetalen (12% rente...)

Daarmee zijn de belangrijkste blunders wel benoemd. Dit nekt per definitie de ontwikkeling van zonnecellen in LDF. Het kan nog idioter: men haalt de cellen en toebehoren uit DE. Daarmee zijn de leveranciers eigenlijk niets anders dan dozenschuivers geworden, een ideale handel. En geen concurrentie. De installatie zelf besteden ze dan weer uit aan een paar vonkentrekkers. Dus wat is het innovatieve effect waarmee een bepaalde industrie sector aangezwengeld kan worden? Nul komma nul. Slim bezig franse overheid!

LIKEUR
Een paar dagen geleden via het nederlanders.fr forum kreeg ik een tip de mandarijnen likeur eens op de manier te maken volgens methode 44. Zo zou de vloeistof helder blijven en beter op sterkte gebracht kunnen worden.  Geniaal in zijn eenvoud:

Neem 40% alcohol, bijvoorbeeld inmaakbrandewijn of Vodka, zonder te verdunnen. Twee sinaasappelen, 44 suikerklonten, 44 koffiebonen en 4 kruidnagels op 1 liter alcohol. Daarna minimaal 44 dagen laten staan.

mandarijnen likeur in  de maak

Eerst maar eens de receptuur van een van mijn eigen likeuren genomen. De 44 klonten gewogen en dat vervangen met rietsuiker. Dan nog een paar kleine stukjes +82% chocolade, theelepel gember poeder, 4 zakjes vanille suiker, een kaneelstokje, 4 volle eetlepels rozijnen en klaar. Ik zocht naar vanillestokjes en gemberwortel maar die kon ik zo snel niet vinden. Tot slot 4 hele en gewassen (ook het restant van het steeltje er ff afkrabben) mandarijnen erbij en de inmaak alcohol erover. Deksel erop, datum opgeschreven, tot over 44 dagen. Bij het afmaken van de likeur kook je nog 500 gr witte suiker in 500 ml water op, laat dat afkoelen. Filter het brouwsel van mandarijnen etc. en voeg dat toe aan het suikerwater. Aanvullen met gekookt koud water tot maximaal 2 liter.  Een paar dagen laten staan en overhevelen in mooie flessen.
Likeur proeven is een aparte bezigheid, je bent zomaar tipsie. Wat ik doe is een klein beetje op een theelepeltje doen, proeven, even in de mond houden, doorslikken, even wachten voor de nasmaak, en een glas water er achteraan. Daarna kun je de vloeistof op smaak brengen door nog wat opgeloste suiker of een paar druppels glycerine toe te voegen als je het bij het proeven iets te scherp vindt. Of niet zoet genoeg. Dat proces herhaal je een paar keer tot dat het naar tevredenheid is.