Dingen

Normaal op een zondag doe ik als het ff kan totaal niets nuttigs. Van die dingen die uitsluitend voor je plezier zijn. Lang in bed liggen lezen 's ochtends is er een van. Dat doet me altijd denken aan lang vervlogen tijden. Toen Fannie en ik nog studeerden en als ultieme traktatie een roomboter cake met plakken roomboter verorberden, in bed. Of dat je met zijn tweeën stiekem op de zolder van de soos foto's aan het ontwikkelen ging.  Gewoon het park inliep bij mooi weer, of naar de chinees een paar straten verderop een bak met bami speciaal halen. En dat dan met een vergenoegde grijns tot op het laatste draadje leeg lepelen. Smullen was dat toen, wisten wij veel. We waren jong, het leven lachte ons toe, en wat de toekomst ons zou brengen zouden we wel zien als het zover was.
Veertig jaar later hebben we met zijn tweetjes een veel bewogen leven achter de rug. Krijgen we een bak bami van zijn leven niet meer in een keer op, en naderen we het einde van ons professionele leven. Ach, en die paar pijntjes die de jaren met zich meebrengen die neem je dan voor lief.
Fannie vliegt nog steeds de wereld rond voor haar baas, om mensen op zijn minst een sprankje van hoop te geven dat ze iets aan hun erbarmelijke toestand kunnen veranderen. Ikke? Ik knutsel gestaag verder in Le Mouton Qui Rit, draai wat diners in elkaar voor de gasten en geniet van mijn nieuwe vak als herbergier.

Zondag
Vandaag was het echt weer zo'n klassieke zondag. Eerst ff kleppen met mijn lief, een licht ontbijt, de beesten voederen, brokkies voor de schapen, en check op nieuwe lammeren of ooien die op springen staan. Daarna de open haard aanslingeren,  computertje op schoot, mail af handelen, krantje lezen, laatste journaal bekijken. Van dat soort dingen dus. Toch pak je af en toe een verrekijker om te zien of er niet toevallig een lam ergens is uitgekropen, of een ooi dat in de wei ligt te spartelen om te werpen. Niets van dat alles. Brrr. Het is nogal guur weer, veel wind met af en toe een bleek zonnetje.

Pot au feu

photo: l'express maison

Nou dan, perfect weer om een nieuwe pot au feu te gaan maken. Eigenlijk moet je dat in een grote gietijzeren pan doen, voor het betere slow cooking werk vind ik dan. Maar ja, die heb ik niet. Dan maar die grote rvs soeppan van 5 liter.  Na een stijf halfuurtje snijden liggen de ingrediënten aan prak, te wachten op verwerking. Chippie is voorzien van de vleesrestjes en de bird heeft een paar schijven mandarijn in zijn snavel hangen. Muziekje aan, en hop, daar gaan we.
Spekkies aanbraden, vlees erbij, uien knoflook, veel andere groenten nog, aardappels in stukkies. Paar liter water erop en aan de kook brengen. Dan zout erbij, lepeltje thijm, 2 bouillon blokjes voor pot au feu, een klein scheutje worchester sauce om het af te toppen. Tot slot met water aanvullen tot een paar vingers onder de rand, anders kookt het over. Deksel erop klaar. Vuur op 3, tot over een paar uur. Iedere keer als je dan weer een kleine bak hout gehaald hebt voor de haard dan ruik je bij binnenkomst de geur van de soep. Wat een trek krijg je daar van ;=) Na een paar uur pluk ik een stukje vlees uit de pan om te testen. Hm, beetje zout nog bij, nog even op 2 laten doorsudderen. Na een uurtje kan ik de kwelling niet meer uithouden, hoog tijd voor een bak soep.  Wow, die is goed geworden! Paar stukkies stokbrood afgebroken, en mijn avondmaaltje is weer helemaal ok.

Foto's
Ondertussen ben ik bezig met andere foto's voor de site uit te zoeken. Bij Patokkel, dat zijn er veel. Keuze maken is moeilijk. Of net niet goed genoeg. Beetje bewerken maar. Mislukt! Dan besluit ik om het even van me af te schuiven en een prettig muziekje op te zoeken. Joetjoep is mijn favoriete kanaal daarvoor. Video bij de uitvoering doet toch meer dan gewoon een radio kanaal opzoeken. Beetje links en rechts door deze immense video bibliotheek grasduinen vind ik prettig, er is altijd wel wat om naar te kijken of te luisteren. Via Brittain Got Talent, en piano prodigies, kom ik via, en nog meer via terecht bij Jan Lisiecki. Kijk dat is een pianeur van hoog kaliber. Nog jong en willig, zeg ik maar. Zelden zo Rachmaninov horen vertolken, Chopin is niks voor hem, Mozart, hmm. Beethoven, meer zijn ding. Maar dan Rachmaninov. Die moet je beslist gaan luisteren. Vaak worden er bij die stukken van Beethoven c.s. zo gehamerd op de piano, afgrijselijk, bij Lisiecki klinkt dat heel anders. Zoiets als heel oude rum wat als honing door je keel glijdt. En al dat gewauwel eromheen van de kenners en deskundigen moet je maar even vergeten. Gewoon fastforward. Heerlijk van JoeTjoep, sla je gewoon over wat je wilt. Zou die Lisiecki een opvolger kunnen zijn van Maria João Pires? Die speelde voor mijn oren Chopin als de beste, en dan haar Mozart vertolkingen, die logen er ook niet om. Nee ze is nog steeds in het rijk der levenden, en die CD's met haar uitvoeringen koester ik. Ze is een beetje uit de schijnwerpers en zo te lezen woont ze nu in Brazilië. Iets met de bureaucratie in Portugal was de reden van haar vertrek. Joh! Vluchten dan alle artiesten Europa uit?

Site
Ben bijna klaar met de nieuwe layout voor de lemoutonquirit.eu site. Vooral moderner, voor de kenners onder ons, geheel op CSS gebaseerd. Dat was een uitdaging die ik me gesteld had. Geen gedoe met java, scripts, of plug-ins die je dan weer nodig zou hebben.
Een paar schermprintjes.

algmene en contact informatie

informatie over de B&B

informatie over de gîte

Als de site opent hoef je met je muis alleen maar over de menubalk te wapperen en dan opent zich een van de vensters vanzelf. Nog twee schermen te gaan. Het mooiste van deze techniek is dat je nu niet een lange pagina bordevol met informatie hebt maar per onderdeel de informatie kunt bekijken. De rest is dan onzichtbaar. Zelf dacht ik dat het zo een stuk overzichtelijker werd. Maandagavond (CET) staat er een probeerversie on line. Nu eerst de foto's voor Paul uitzoeken, dan kan hij ook weer verder.

De eerste opmerkingen zijn binnen: tijdschriftachtig, en klein beetje te zakelijk. De taal moet nog aan gewerkt worden, er staan uiteraard wat kromme zinnen in, zei Marion.

Morgen eerst maar eens een versie on line krijgen en daarna gaat het grote poetsen en masseren gebeuren.
Kommentaren en opmerkingen, of suggesties zijn als altijd welkom. Via de mail of hieronder op de comments of opmerkingen link klikken.