KopIntZand

Ah! De fransjes krijgen eindelijk door dat het ook crisis is in de bakermat van de Europese keuken. De overheden beginnen voorzichtig toe te geven dat het er niet zo best voor staat. Ze beginnen toe te geven dat er heftig bezuinigd moet gaan worden en dat de gegevens van diverse Europese en mondiale bureau's toch wel kloppen. Een jaar geleden werd er nog gesteigerd als Moodie's c.s. beweerden dat de kredietwaardigheid van LDF onder druk stond. Een jaar dáárvoor protesteerde de regering zelfs nog formeel tegen het economisch buro van de EU als deze aantoonde dat LDF best wel eens hulp zou kunnen gebruiken om hun zaakjes op orde te krijgen. Tegen beter weten in, blijkt. Dat schrijf ik dan maar af tegen het politiek niet verkoopbaar zijnde in verkiezingstijd. Nu is boven komen drijven dat de niet geregistreerde werknemers zoals de contractlozen (inhuurkrachten en medewerkers zonder arbeidsovereenkomst), de losse arbeiders, de leerlingen, en zwartwerkers zo langzamerhand allemaal hun tijd doorbrengen met het thuis op de bank zitten. Het kernwoord is “geregistreerd”. Immers, als het niet op papier staat bestaat het in LDF niet! De eerste aarzelende geluiden beginnen hoorbaar te worden dat het wellicht, heel misschien, of eventueel toch niet zo best gaat als men de buitenwereld wilde voorspiegelen. Sterker nog, dat het echt, werkelijk waar, crisis is.

Dat idee heeft voor een deel ook de breinen van de zakenwereld bereikt. Vertrouwd geworden gezichten verdwijnen uit diverse winkels, het assortiment krimpt, prijsstijgingen lijken zich te stabiliseren en ogenschijnlijke aanbiedingen vliegen je om de oren. De aanbiedingen van koop 3 betaal voor twee, typerend voor de supermarkten in LDF, beginnen in aantal af te nemen. In plaats daarvan schreeuwende reclames van "blijvend lagere prijzen", langs de weg, aan de gevels van de supermarkten, in de kranten, etc.

Huismerken
Breeduit geadverteerde prijsverlagingen door het invoeren van de zogenoemde “huismerken” beginnen toe te nemen. Het aantal A-merken vermindert, het huismerk is begonnen met een opmars. Mogen in NL de B- of huismerken niet merkbaar onderdoen voor de A-merken, in LDF is dat beslist wel het geval.

Hoe viel mij dat op? Er is een lokaal soort Salami dat ze Rosette noemen. Een wat grovere soort Salami met heel veel knoflook erin. Met een paar plakjes op echt vers stokbrood een tractatie! Begin dit jaar verscheen ineens een tweede merk in de schappen. Het smaakte anders, naar mijn smaak iets minder uitgesproken, maar toch, het was uiteindelijk Rosette. Je kreeg direct aan de kassa 80 cent korting, ook al ongebruikelijk. Meestal krijg je een tegoedbon, of het wordt op je klantenkaart bijgeschreven. Nee het goedje is niet goedkoop. Uiteraard dat het goed ging verkopen. Daarna verdween het goedkopere maar vertrouwde merk. Toen... een beslist slechtere kwaliteit als eigen merk, keerde terug in de “huismerken” sectie. Veel goedkoper, dat wel. De mensen hebben nu een keus tussen een niet te pruimen huismerk en een duur, niet smerige, Rosette. Op papier is een keuze, dus alles prima geregeld. Maar wie lust die vette smurrie van het huismerk nu? Het wordt ook niet echt verkocht. Van het duurdere merk liggen altijd maar een of twee pakjes in het schap. Ik bedoel maar.

Waar ik heen wil is dat de supermarkten aan de ene kant hun huismerken promoten, daar is natuurlijk niets verkeerds aan, om aan de andere kant toch een duurder merk aan te bieden. Op papier is dus alles in orde. Er zijn meerdere voorbeelden hiervan. Dat er een aanmerkelijk – soms onacceptabel – verschil in kwaliteit is, dat geeft mij nogal te denken. Zo verdwijnt vast en zeker het duurdere merk, want te kleine omzet, en heb je alleen nog maar de keuze uit het huismerk drab. Opnieuw, op papier is alles in orde en te rechtvaardigen. Zoals het hoort in LDF. Dat de prijs van het huismerk uiteraard snel gaat stijgen, mag dan geen verwondering wekken. Daarmee stijgt de winst per m2, en waarborgt de werkgelegenheid. Een win win situatie, zou je denken.

Of ben ik nu soms paranoïde?

Keihard feit is wel dat ik steeds minder waren in mijn mandje vind voor steeds meer geld. Shoppen bij Lidl ipv HyperMarché scheelt in de knip, soms ook in de kwaliteit. Het vlees bij Lidl is goed, de groentes lijken van betere kwaliteit, en de deals van bijvoorbeeld wijn zijn ook realistischer. Daarom rijd ik de laatste paar maanden steeds vaker bij Lidl het parkeerterrein op. Toch wel grappig om te merken.

Prijzen en Reclame
Wat ik ook opvallend vind, is de steeds heftiger schreeuwende reclame die iets roept over de zogenaamde “blijvende prijsverlagingen”. Net zoals in de rest van de wereld. Hoewel “blijvend”, bij de commercie in LDF, een nogal rekbaar en kwetsbaar begrip bleek te zijn in het verleden. Net zo opvallend is dat, indien de prijzen even mochten dalen, deze weer omhoog gaan zodra zich een ogenschijnlijk herstel heeft ingezet van het consumeren. Op dit moment houden vraag en aanbod elkaar een beetje in evenwicht. De prijzen lijken zich te stabiliseren en niet verder te stijgen. De kerst komt eraan, een spannende periode voor de commercie. Over een breed front was de winkelomzet vorig jaar behoorlijk lager. Dat compenseerde men dan door extra goedkope meuk uit China te importeren, waarna de prijzen in het voorjaar sterk stegen. Verklaarbaar? Ineens was die campagne "koop Franse goederen" er weer. Ben ik nu gek of mag ik terecht zeggen: is Frans dus Duurder? Daarom ben ik benieuwd wat ze nu gaan doen. Niet alleen tijdens de kerst, maar ook daarna. Want de luxe van prijsverhogingen in het voorjaar kunnen geen van beide partijen (aanbieders en consumenten) zich meer veroorloven. Er is al een kleine kopersstaking op gang gekomen. Het is duidelijk minder druk in de winkels.

Een van de voor de hand liggende oorzaken is natuurlijk de sterk stijgende werkeloosheid. De officiele werkeloosheid scoort in de Haute Saone 12%, onder de jeuged het dubbele, de landelijke werkeloosheid ligt rondom de 11%. Officieus veel hoger als je de niet geregistreerden er bij optelt.

Je zou bijna zeggen dat we in een neerwaartse spiraal terecht zijn gekomen. Een recessie staat voor de deur volgens diverse economen.

update:
Verrek, heb dit blogje nog niet gepost of er verschijnt al een vet artikel in de Economist over precies dezelfde problematiek. Uiteraard wordt dit meteen door kopstukken in de Franse scène gebagatelliseerd. Prachtig deze klucht! Of gewoon buitengemeen triest?


HUMOR
Politiek is doorgaans een pathetische vertoning. Zielige zakkenvullers die hun bestaan proberen te rechtvaardigen door extra veel in het luchtledige te blaten. Een niet anders dan wanvertoning te noemen happening vond de afgelopen twee dagen plaats op uitzending gemist. Constateer ik dat ze een hanengevecht aan het leveren zijn, of proberen ze het land te besturen? Of niets van dat alles. Het blijft een open vraag.

Maar dit keer is het echt humor:

Rutte haalt uit naar Wilders: "u staat nu met lege handen, en ik hoop dat het zo blijft." Onkarakteristiek vinnig van die Rutte.

Wilders had moeten antwoorden: "Maar ik heb er tenminste geen gat in." Edoch, de witte kuif hing onderuit, grijnsde wat slapjes, wetende dat hij bezig was zijn zakken te vullen. Tja, dan zou ik nog veel vetter grijnzen, uitdagend grijnzen zelfs.

Je zou je te barsten kunnen lachen over die poppenkast, als het niet zo'n trieste vertoning zou zijn. Tegelijkertijd bedenk je dan ook dat het nergens ter wereld anders is. Blijkbaar is de mens gespeend geraakt van de rede en moraliteit die de grondvesten van behoorlijk bestuur zouden moeten zijn. Ach, wat zeur ik. Als ze er zo graag een nog grotere puinhoop van willen maken, laat ze dat vooral doen. De condities van de Franse revolutie worden steeds beter benaderd ;=)