Schapen

Loos alarm voor de geboorte, het vloeien is weer gestopt. En bij nader inzien waren de uiers ook nog niet echt gezwollen, een teken van dat er een worp op handen is. Waar je al niet op moet letten. Weer een leermoment geweest dus. Gewoon geduld hebben en goed kijken naar het gedrag van de beesten. En die kunnen je nog altijd verassen. Een van de ooien is loeidik, die verdiend extra observatie.

Ben je lekker aan het kruien met het hout, lopen ze je voor de voeten, flikkert je kruiwagen om. Want natuurlijk willen ze brokjes hebben. Toch wel apart dat zoiets je herkent voor wat je bent: de provider. En dat er brokkies te halen vallen als je op komt dagen. Maar goed het begint weer te regenen en dus dan maar de brokkies uitdelen. Het lijkt wel dope voor die beesten want ze drukken elkaar van hun plek af. Geen milimeter geven ze toe. Lijken wel de autorijders in NL ;=)  Dram als kleinste wordt gewoon weggedrukt door de grotere, en hoogbezwangerde "Sprot" - te herkennen aan meerdere vlekkies aan het rechteroor. En verdomd, Dram zet zich schrap en neemt een snoekduik, verovert zowaar een mondvol brokken voordat ie weer opgebonjourd wordt door de groteren. Geweldig. Die wordt zeker de stamvader van de volgende lichting lammeren. Over brokkies gesproken.

Wat ook erg grappig is dat je maar een paar keer hoeft te rammelen met de bak om ze van achter in de wei naar de stal te lokken. En wel in galop. De hoogzwangeren lopen nu wat moeilijk, maar haast hebben ze altijd wel om bij de voederbak te komen. Het alfa vrouwtje wordt door geen enkel schaap voorbij gelopen, typisch, dus het gaat allemaal in haar tempo. Maar normaal gesproken is het een gestrekte draf. Die krengen kunnen echt hard gaan! Daar ga ik eens een flimpie van maken, lachen!

KEEL
Fannie heeft een of andere keel ontsteking, de arme. Een diepdonkerbruine stem klinkt door de telefoon. Toen ze vertrok naar NL kwam er al een onduidelijk geluid uit haar keel. En gisteren was het niet meer te verstaan. Na een bezoek aan herr doktor was het: verplicht in je bed! En voor haar is dat, niets doen, de ergste straf die je maar kunt bedenken. Thee met honing, anti biotica en een paar goede nachtrusten moeten de klus klaren. Zelf heb ik er een schampschot ervan opgelopen, een droge strot, misselijk en koppijn. Daarom gisteren ook maar in bed gebleven.

GEVEL

Lopen we afgelopen maandag langs een kraampje waar iemand met gevelreinigingsdienst staat. Toch nieuwschierig naar wat het nu kost om een stuk gevel te laten reinigen door een professional geef ik mijn adres af. En verrek, het moet een slappe markt zijn want hij stond gisteren al aan de deur. Ik klim uit bed, doe de deur open en loop met hem mee naar achteren.
Wijs dan aan wat er gereinigd moet worden en op-ge-kalefatert het zwart uitgeslagen deel op de foto. Tot drie keer toe moest ik dat uitleggen, om geen vergissingen te krijgen, zei ie. Elegante manier om te zeggen: ik versta je niet goed. Kun je nagaan hoe slecht mijn frans nog is. Afijn het werd uiteindelijk duidelijk en wij weer naar binnen de verwarmde keuken in. En zonder te hebben gemeten gaf hij, na een beetje gegoochel op een gammele calculateur, zomaar een prijs af van, schrik niet, 2400 euries. Nu behield ik mijn pokerface en dacht ff na over de te volgen taktiek. Vraagt ie ook nog: "u kijkt bedachtzaam". Tuurlijk. Een schriftelijke offerte kon er niet af (vereist volgens de franse wet) En het geschutter met zijn documentatie gaf me toch een beetje het kofferbak (automarkt apeldoorn) gevoel. Een sjoemelende net beginnende ondernemer die met wat bij elkaar geschraapte documentatie zijn act duidelijk niet voor elkaar had. Het enige dat naar hem toe wel goed zit is natuurlijk de prijs. De rest: een fatsoenlijke offerte waaruit duidelijk blijkt wat er gaat gebeuren en hoe. Dat ontbrak. 
Op mijn vraag hoe lang hij er over zou doen, kwam een duidelijk antwoord: drie dagen. Dus zeg maar vijf. Materiaal? Dat en dat. Kijk en nu kon ik mijn berekening wel maken. En laten we het simpel houden de kosten bestaan uit loon, materiaal en afschrijving (=inclusief overhead) Loon duidelijk, materialen opgezocht zoveel kilo schoonmaak en verf, afschrijving, overhead etc. Alles verhogend met 25% winst, dan kom ik op een overwinst van 250 euries uit. Twintig procent van de factuur is sowieso de onderhandelingsruimte heb ik gehoord dus 480 euries valt uit te onderhandelen omdat ze die sowieso boven op de prijs zetten. Geven ze daarmee eigenlijk gewoon een sigaar uit eigen doos weg. Plus nog eens de buitenlander toeslag - vaak ook iets als 10-20%. Mijn onderhandelingsruimte ligt dan tussen de 250 en 480 euries. En wie een betere calculatie heeft mag het zeggen. Als ik het zelf zou doen kom ik op 500-750 euries materialen en twee weken werk. Een beetje afhankelijk hoe ik in de tijd zit is de keuze dus duidelijk. Zelf doen bij voldoende tijd. Vorig jaar heb ik eens een experiment gedaan met bleekwater en dat plekje is nog steeds schoon! Dat is daarmee simpel, snel en doeltreffend gebleken, mijn ideaal voor dit soort klussen. Buiten dat er nog wel het een en ander aan reparatie van de crepie (stuc) gedaan moet worden.
Op zijn vraag wanneer dat moest plaats vinden hanteerde ik mijn planning: begin mei. Zijn gezicht betrok hierop. Natuurlijk, winterwerk (slappe tijd) is altijd beter. Maar er moet nog zoveel gebeuren voordat de gevel daarvoor klaar is, blahdiblah, jemineerde ik. OK geef me een belletje 2 maanden van te voren als u denkt dat u zover bent. En daarmee kon de man weer in zijn autootje klimmen en naar een volgende klus op jacht.
Tuurlijk, dit soort dingen is een soort van "tug-of-war" spel met bieden en loven totdat je er uit bent en de prijs redelijk klinkt. Voor beide partijen dan. Het afgelopen anderhalf jaar is er veel geleerd over dit soort zaken. ;=)

REFLECTIE
En sta je er bij stil, de afgelopen periode is een en al leermoment geweest. Hoe ga je met gasten om, hoe kien je het uit dat je binnen je kook-budget blijft. Hoe wordt je niet al te optimistisch bij je planning. Hoe gaat dat met die schapen (paniek!) en ga zo maar door. En dan dat Frans, ook een avontuur in een taal waarbij een totaal nieuwe horizont zich opent. Je leert het plattelandsvolk nu iets beter inschatten. Nee ze lopen de deur niet bij je plat, moet er niet aan denken, maar het zijn vriendelijke mensen. Je buurman houdt ongevraagd een oogje in het zeil op de beesten en voedert ze dan, als het echt nodig is, in je afwezigheid. Dat is het ouderwetse noaboarschap (buurhulp) dat nog leeft hier. Hoewel, ook een bevolking die je natuurlijk met een grote glimlach zondermeer een poot uitdraait, maar hee dat hoort bij het spel! Het eten smaakt beter, voller. Er is geen nadrukkelijke overheids bemoeienis. En de gemeente secretaris belt je op om te vragen of je nog gebruik wilt maken van je houtrechten, ook al is de inschrijftijd al lang verlopen, (was die formulier kwijt) da's ook weer zo wat.
Oh nee niet alles is zonnig. De burokratie is hier vreselijk. En bij pech of iets waar je met de overheid in de clinch komt, dan kun je maar beter emigreren, als tweederangs burger - die een buitenlander hier natuurlijk altijd is en blijft. Het leven is iets duurder dan in NL, vooral als het op speciaal dingetjes aankomt. Handgemaakte zaken zijn al helemaal niet te betalen, van eten tot tafels en van diensten naar stripboeken. Om maar eens wat te noemen. Natuurlijk kanker je er als rasechte nederlander op los! Geef je af op de eigenaardigheden van het land en de mensen. Maar onder die streep, kijk, daaronder, dan is het goed.
Maar dat is niet alleen in LDF zo, dat is in alle landen waar men dit gevoel van vrijheden nog heeft. En waar men zijn eigen gangetje nog kan gaan zonder dat er meteen een ambtenaar op je stoep staat. Of iemand op zijn lip te zitten. En waar niet elke meter die je aflegd in een of andere database wordt vastgelegd. Je niet meteen een boete krijgt als je wiel 3 mm buiten de lijn van een parkeervak staat. Daarvan, Daarvan zijn er nog landen genoeg, je moet alleen ff zoeken wat je het meeste aantrekt.

Lao Tse zei: "als je een kans wilt moet je wel je hand uitsteken om hem te pakken."

En dat hebben Fannie en ik gedaan.

Over de rol verdeling gesproken. Mensen zijn wel eens nieuwschierig hoe wij dat doen. Nou, dat in het diepe springen is mijn specialiteit, en Fannie houdt alles binnen de perken van de realiteit. Want ikke zei de gek zou rustig aan een soort van La Sagrada Familia - die in Barcelona - gaan beginnen. Fannie trekt me dan aan het vestje en brengt me terug naar de reeele wereld. Deze jongen zuigt wat uit zijn duim, en Fannie brengt dan subtiel de zaken binnen proporties. Fannie richt LMQR in - bepaalt de kraak en smaak van LMQR - en ikke levert het doe ding: die arbeit. En toch, misschien is Le Mouton Qui Rit ook wel zo'n Sagrada Familia project. 8). Mijn dromen kennen althans geen grenzen.