Lammeren

De eerste twee lammeren zijn geboren. Dat moet kort na mijn ochtend ronde zijn geweest, want na mijn middagslaapje zag ik iets wits in de weide schitteren wat er normaal niet was. Dus hop de brokkies er tegenaan. En jawel hoor ik zag twee vlekkies langszij komen. Na ff het achterste van de nieuwkomers geinspecteerd te hebben: het zijn een ram en een ooi. Mooi dat dat zo probleemloos ging. Een beetje eerder dan wat ik had uitgerekend maar dit is gewoon mazzel hebben. Nu Sprotje nog, want Vlekkie is nog steeds een twijfel geval. Sprotje is minder dik dan de eerste dus daar zal wel geen tweeling in zitten.

De naming en adoptie van deze twee staat open. De ooi heet inmiddels Cynthia. Wat al die namen moeten, nou ja zolang men er maar lol aan heeft.
OK zugabe, nog een pic

Links onder op de foto zie je nog net de liksteen hangen. Zijn ze he-le-maal geschift van, ze knokken er zelfs om. Zo van weg jij, IK ben aan het likken, en bong. Je hoort dan het doffe klappen van twee beenharde koppen tegen elkaar. Da's niet zachtjes zoals dat daar toegaat. Ze hebben het naar hun zin lijkt het.
Nu die twee kleintjes er zijn is ook meteen het gedrag van het groepje verandert. Dat viel me vorig jaar ook al op. Een beetje beschermend stelden ze zich rondom de twee op toen ik binnenkwam met de brokkies. Nou dat wordt nog gezellig.

Voorbeeldje hoe schapen tekeer kunnen gaan kijk flimpje; maar zo aggressief heb ik ze zelf nog niet gezien. Er moet dan ook echt iets heftigs gebeurd zijn. Alhoewel als die jongens eenmaal doordraaien is er absoluut geen houden meer aan. Charley (rip) kon ook zo beginnen en als je hem dan niet meteen een dreun verkocht (euhm, terecht wees...) dan kon je maar beter hard weglopen ;=)) Maar wie de baas was wist ie heel goed. En kalmeerde hij altijd vrij vlot. Om niet te zeggen: meteen, onmiddellijk, dadelijk, direkt. En hard hoefde je ook niet op zijn kop te kloppen, een "opvoedkundige" lel was eigenlijk altijd voldoende.

BLOG

Deze blog wordt door heel wat mensen gelezen, en dat doet me natuurlijk veel plezier. Ook mensen buiten onze kennissenkring blijken tot de trouwe lezers te behoren. Ook erg leuk. En soms krijg je wat opmerkingen over de schrijfstijl, die neem je dan goed ter harte want die blog is er grotendeels voor jullie. Tuurlijk probeer je zoveel mogelijk plaatjes erin te zetten, zo langzamerhand zijn het er honderden, dat maakt het leesbaarder. En ook veel levendiger.
Ergens begin december heb ik een landkaartje ingebed (zie rechtsboven) en verrek in nog geen drie maanden tijd hebben jullie meer dan 500 keer de weg naar deze blog gevonden. Volgens Google Analytics zijn dat ongeveer 80 unieke lezer adressen. Grappig toch? Iets wat op verzoek van Fannie is begonnen, om ook tijdens haar missies bij te blijven, en dan zo'n lezersschare heeft gekregen. Dat stimuleert wel moet ik zeggen. Op zijn minst probeer ik een maal per week iets te berichten, soms wordt dat meer, en in de winter nog meer. Een beetje afhankelijk wat er gebeurd, of waarover ik ff wil afreageren. Lammetjes krijgen doet je natuurlijk heel erg blij worden, toch?
Dat landkaartje, daar kun je op klikken en dan zie je uit welke landen de lezers komen, de rode stippen. De meesten uiteraard van NL maar wat doet Libanon in dat rijtje, zal dat een vakantieganger zijn geweest? Leuk zo'n kaartje.