Zo de winterpause zit er weer op en morgen begint het betere klussen weer. Ondanks de luxe van de afgelopen paar weken om niet continu met de kachel in de weer te zijn, zomaar, om het huis bijvoorbeeld warm te houden, en eens lekker met iedereen bij te kunnen kletsen, jeuken de handen weer om aan de slag te gaan.
De komende twee weken gaan we de corridoor aanpakken. Dat zal en gedaante verwisseling zijn. Van een grauwe betonnen vloer en muren waar de sporen van uitbreken en wegslopen nog in te zien zijn tot een strak vormgegeven gang met een heuse slijtvaste tegelvloer.
Gisteren zaten Fannie en ik over het patroon van de vloer te delibereren. Ruitvormig patroon, egaal witte vlakken, gemelleerd, striping, you name it. Heerlijk zo, achter een kop sterke koffie, je blote voeten verwarmd door de vloerverwarming, muziekje op de achtergrond, de papagaai die Bios nabrauwd, en Bios zelf die natuurlijk altijd blijft mekkeren zolang hij zich niet in je of op je kan nestelen op zoek naar nestwarmte. Tsja zo kun je oud worden denk je dan, geen stress over projecten die over tijd heen lopen, geen gejacht om op tijd naar een vergadering te komen, en helemaal al geen gedoe om compromissen te smeden tussen meerdere belangengroepen. De enige stress die je kent is een rood randje om een van de ogen van je schapen, en dat dat dan geen enge ziekte blijkt te zijn. Of een beetje hinkend schaap die naar achteraf blijkt gewoon zijn hoef heeft gestoten aan het tout venant (soort grof steengruis) voor het terras.
Van de week zag ik dat de Betuwe boeren hun fruitbomen al aan het snoeien zijn. Blijkbaar is het daar dus tijd voor: snoeien. Dat wordt opnieuw een leermoment om het vroeger geleerde in praktijk te brengen. Het is ff anders je eigen bomen te snoeien, niet onder het toeziend oog van een leraar plantenveredeling. Ach als er maar een paar liter calvados vanaf komt ben ik al tevreden. En zoniet dan weten Charlie & company (de schapen) er wel weg mee. De afgelopen herfst hebben ze de magen ook al kunnen volknauwen met dat spul. Morgen maar eens grote inspectie houden op het land en de beesten.
OK moet nu echt gaan pakken en op weg gaan naar le mouton qui rit. Het is een behoorlijke vracht deze keer, een kleine achthonderd kilo aan tegels. Ben benieuwd hoe de kar zich hieronder gaat houden zo tegen de heuvels op.
1 opmerking:
ja je kan commentaar leveren
Een reactie posten