16 februari 2009

Sneeuw en Eten

Zo eindelijk een volwassen sneeuwbui, ligt al een lekker pak zo. De schapen vinden dat niet echt leuk want ze mekkeren keihard. Grappig, lag gewoon een laag sneeuw op de ruggen van die krengen. Idioot om te zien: wandelende pakken sneeuw.
Maar goed de periode van bijvoedering is begonnen over een paar weken moeten ze werpen en dat wordt natuurlijk weer een spannend leermoment.

Gisteren ff bakkie gedaan bij Dries, Fannie had brownies gebakken dus die gingen er wel in! FF lekker kletsen over WVTTK. Dries kwam met een likeurtje, met een aroma van een bergbloesem, mjammie.

Zondag's is, als het weer het toelaat, ook altijd een stukkie rijden met de motor of auto. Dit keer een ommetje maken zo rond
om Fougerol. Over kleine weggetjes vol met haarspeld bochten ging het heen en weer over een heuvelrug heen. Fannie ging lekker foto's maken. Was weer zeer de moeite waard. TomTom na een uurtje of zo kris kras rijden, op de kortste weg naar MSP gezet en dit keer eens geen doodlopende weggetjes die midden in een modderpoel eindigden. Op die manier kom je nog eens ergens zeggen we altijd tegen elkaar. Reden we in het bos langs een enorme hoop hout, Ook een mooi motief denken we dan voor een grotere foto later. Dus wij eruit, de auto midden op het pad laten staan kan hier nog zonder dat je meteen gekanker hoort. Toch niemand die achterop komt. Althans niemand die zo dwaas is als wij om gewoon op de bonnefooi in het bos te gaan toeren. Fannie valt helemaal in het niet daarbij, kun je nagaan hoe hoog! Daar kun je best wel een winter op stoken denk ik dan praktisch.

Nog een mooi plaatje, gewoon omdat het kan.


ETEN
Dat niet alle eterij koek en ei is hier bewijst wel dat ik vorige week vrijdag een fles wijn door de gootsteen moest heenspoelen. Zelfs te slecht om mee te koken vond ik. Wat een bocht. Volgens mij drie weken open laten staan een nieuwe kurk erop en verkopen die handel. Chaggrijn. Vier euro is toch een prijs voor een gemiddelde slobberwijn. Maar goed ook weer van geleerd: bij Carrefour geen aanbiedingen meer kopen. Waar je als lekkerbek absoluut niet vanaf kan blijven, trouwens, is ovenvers stokbrood, zo warm dat je het dansend tussen je vingers op de voorbank mikt. Meestal een klein wonder als die het overleeft tot thuis. Zo zonder wat erop, gedachtenloos al rijdend naar huis, plukje brood, nog een plukje, en dan is ie zomaar op! Die kaas erbij moet dan maar tot morgen wachten...
Iets anders waar je normaal gesproken niet af kan blijven is de croissant amande, Wim vond hem ook niet vies, met een klein beetje amandelspijs gevuld met erboven op een glazuur van vanillesuiker ook weer met amandelen bestrooid. Daar koop je er eentje van, gaat in de auto zitten, en dan is opeens je mond gewoon leeg, zakje ook trouwens. OMG wat lekker.

Geen opmerkingen: