Vanochtend weer eens op bezoek bij Schmidt, de keukenboer in Vesoul. Zou ik meteen daarna door naar de grootgrutter kunnen. Uiteraard had ie niets voorbereid en was daar een beetje zenuwachtig over. De manier waarop hij zijn nieuwe chef voorstelde, en deze later zijn klanten afspraken kwam controleren gaf me te raden dat 't met de werkverhouding en of waardering niet helemaal jofel zit. Nou ja niet mijn probleem uiteindelijk. Maar toch, eindelijk weer eens iemand die op een degelijke manier samen met de klant een keuken probeert te ontwerpen. Dat is een wereld van verschil met het pusherige ventje Vincent. Zelfs Fannie gooide haar kont tegen de krib met die gast - zie ergens vorige jaar augustus in deze blog voor de details.
Maar dit ging erg plezierig en zelfs redelijk ontspannen. Niet eerst de apparatuur en de kleur van de deurtjes uitkiezen. En dan ook maar meteen het blad en de hengsels. Nee eerst maar eens naar vorm en opstelling kijken. Een verademing. Wat er uiteindelijk uitrolt weet ik niet maar een goed begin is gemaakt. In de gauwigheid zag ik ook dat onze boomerang kaarten niet meer op een keukenblad lagen maar op zijn buro. Nieuwe chef denk ik. Nog even subtiel gewezen op de blog (earthship experiment) en onze chambre d'hote site. En verrek! Hij had in augustus een bruiloft en of hij en zijn gezelschap dan bij ons kon overnachten, uiteraard geen probleem. Zolang er maar op tijd wordt gereserveerd.
TomTom revisited
Dan van Vesoul met de TomTom de kortste route terug naar de basis (MSP). En gezien de vorige ervaringen zal ik wel weer ergens met een slagboom geconfronteerd worden. En ja hoor! Dus weer een stukkie terug en dan maar rechtsaf, hemelsbreed zo'n beetje in de richting van MSP. Dan weer midden in een wei, shit, weer een stukkie terug. Nu ging het over een soort weg, waarop een normaal iemand niet het etiket verhard zou plakken. Maar dat spul tussen die gaten in leek toch verrekte veel op asfalt. TT deed net of er gevlogen werd en gaf die weg dan ook maar niet aan, of wel? Een paar kilometer verderop, verdomd, plotseling was er weer een weg op het schermpje. TT's wegen zijn letterlijk ondoorgrondelijk. Wel wegen aangevend die zelfs over erven van boeren heen gaan, dwars over beekjes of zelfs midden in een weiland eindigen. Maar een weggetje dat gewoon daar ligt en aansluit op de rest van het wegen netwerk. Tsja, dat is blijkbaar te moeilijk.
Las ik laatst dat ook andere leveranciers van navigatie dingen hiervoor de schuld aan de kaartenmakers geven. Nou ja zeg, zij verkopen toch een totaal product, voor mij zijn ze dan ook gewoon verantwoordelijk voor de kwaliteit ervan. Blijkbaar flikkeren ze de handel gewoon ongezien en ongetest bij hun klanten over de muur. En we pikken het ook nog. Want er wordt altijd een beetje spottend over gedaan, over de slechte kwaliteit van het product dan. Alsof het een leuke grap is. Nou ik vind het helemaal NIET GRAPPIG als je op een glibberig weggetje rijd van geen 2 meter breed, met links en rechts een overstroomde sloot en de wegkanten zijn een modderpoel. En dan keren!
Achteraf heb je dan dikke pret gehad want je komt door dorpjes, langs plekjes en over weggetjes heen waar je anders in je leven geen weet van zou hebben. Zoals je weet ben ik best wel een beetje gecharmeerd van het landschap van de Haute Saone, dus voor mij is dit een grote ontdekkingstocht. Het is daarom belist aan te raden: "korste route naar". Je moet wel de tijd hebben, dat wel, want je doet er met gemak twee keer zo lang over om thuis te komen. Je moet ook wel een vaag idee hebben waar je ongeveer zit en welke richting je op moet. Dat helpt bij het nemen van beslissingen: rechts, links, vliegen of omdraaien. Beetje op de zon richten en tsja waar is het noorden...
Damien 3
Een leuke feature van het internet in Frankrijk is dat je antwoord apparaat is geintegreerd. Je spreekt een flauw welkomst tekstje in, upload dat naar je provider en klaar is je antwoordapparaat. Bellen mensen op en spreken wat in dan komt dat gewoon via email binnen. Klik-Klik en je hoort de boodschap, ook het nummer is dan meteen zichtbaar.
Damien melde zich weer beter op die manier. Blij dat het alleen iets verzwikt is. En hij had een spalk gekregen zodat ie er mee kon lopen. Wilde ie deze middag weer aan het werk gaan, dat lijkt me niet zo handig met een kreupele voet. Afijn toch ff ons pilsje gedronken en heb hem meteen de flessenwand laten zien. Vond ie prachtig, met verdubbelde moed ging ie weer flessen sparen, zuipschuit.
Honing
Zitten we net de bodem van den bierfles te bestuderen komt er een stokoud ventje aan de deur. Begint een verhaal op te hangen over honing en of we daar belangstelling voor hebben. En hup gaat de achterklep van zijn autootje open en we zien een doos potten. Allemaal keurig verzorgd met etiket, leuk potje, allemaal dik in orde lijkt het. Begint ie nog te zwaaien met oorkondes, een aanvraag formlier voor het oprichten van een entreprise (soort ZZP-er) maar nergens een datum van oprichting te zien. En of ik frans kan lezen, zelfs snellezen lukt ook nog wel! Maar goed had ook een verzorgd visite kaartje, die enigszins zuinig uit een glimmend verchroomd doosje werd gevist. En ik splitste hem onze boomerang kaarten in de maag. Zo'n iemand moet je als bondgenoot hebben want die komt onder de mensen.
Vol trots vertelde hij dat zijn dochter onze postbode is, ach de wereld is klein.
Oh u bent Nederlander, tsja dat kun je dan echt wel mijlenver horen dacht ik zo, daarmee -1 kudo. Begint ie moelijk te doen over dat ie met een andere nederlander die een camping heeft in de buurt mot heeft gehad over een bijenkast die bij hem op de camping had mogen staan. U bent toch niet geassocieerd met hem he? Vroeg ie. Ja, want u bent anders, dat merk ik wel. Slijmjurk!
Lichtelijk geinteresseerd voor lokale producten zijnde, koop ik voor 3 euro een potje honing en probeer hem af te poeieren. Hij maar doorzagen over die nederlander, en dat ie daardoor een ander terrein had moeten huren, voor veel geld (tuurlijk!). Maar dat liep stijl af en daardoor had ie zo'n last van zijn knieen gekregen. Sure! En nu oogste hij de honing samen met zijn vrouw, maar ja die werd nogal gauw moe, slavendrijver! Hij had immers niemand anders om hem te helpen. Dus ikke meteen Damien pushen, oh maar deze jongeman kan wel komen werken bij u...
Honing oogsten lijkt mee een spannende bezigheid, dus ik zei dat ik ook wel wilde helpen. In mijn achterhoofd houdende dat er uiteindelijk toch ook een bijenvolk hier op het erf moest komen en het op die manier meteen kon leren. Gratis...
Na veel vijven en zessen eindelijk de honing meneer kunnen lozen, zucht. Je moest hem zowat van je afpellen. Maar ik schijn dit soort dingen nu eenmaal aan te trekken.
Tsjonge als ik zo oud moet worden dan pleeg ik harakiri.
Damien en ik slaan daarop aan het proeven, stukje stokbrood en maar deppen in die pot. Wel een beetje dun die honing, maar overrrrheerrrlijk. Merde, zoiets heb ik zelden geproefd. Daar moet ik meer van hebben, ook leuk voor de gasten zo'n honing uit de streek bedenk ik me. Bien, het kaartje hangt aan de koelkast dus die meneer hoort meer van me. Ga er een dezer dagen maar eens langs om de kennimaking te verstevigen, zo ook een beetje vertrouwen winnen. En wellicht mag ik dan meedoen met de honingroof ergens in mei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten