Pottenbakken LMQR

Onze gasten leven zich helemaal uit met potten maken. Ze hebben pas een 8 tal sessies gehad bij hun leraar, maar ze draaien er al lustig op los. Dit arrangement vinden ze geweldig. Kunnen gaan en komen in het atelier wanneer ze willen, draaien zoveel als ze willen. Af en toe geef ik ze wat tips, bijvoorbeeld om de basis van hun potje schoon te houden, dat wil zeggen het teveel aan klei onderop de pot weg te halen. Dat scheelt dan weer een boel werk met het afdraaien. Ze hebben ook hun eigen klei meegenomen, dezelfde als bij hun leraar zodat ze het daar gebakken kunnen krijgen. In die klei zit geen chamotte (soort gruis), dus voor het kuilvuurtje zondag a.s. moeten ze dan maar een pak van mijn klei nemen. Kan ik ook een beetje van mijn werk erbij stoppen. Zondag zijn er nog meer gasten, een mooie gelegenheid er een happening van maken. Iets met BBQ en veel kletsen en zo. Moet ik alleen ff de schapen in de bovenste wei zien te krijgen anders krijgen die het op hun stuipen.

KLUSSEN

Bordes
Het schiet niet erg op met de laatste klussen. Gedoe met materialen en het neemt wat meer tijd in beslag om het bordes te voegen dan voorzien. Hoop echt dat het voor het weekeinde af komt. In ieder geval heeft Benjamin precies de juiste tint kleur gevonden voor het voegsel. Net niet te licht, net niet te geel. Bij die rood-achtige kleuren van de tegels staat het prachtig. Nog even het recept van het voegsel noteren voor eventuele toekomstige reparaties. Hij probeert echt vakwerk af te leveren. Er is net iets minder dan 1 m2 tegels over, niet slecht berekend. Om dat als platje voor het zwembad te leggen raad Benjamin af. Te veel kans op afschilferende stukjes van de stenen waaraan men zijn blote voeten kan openhalen. Het is net leisteen met al die laagjes, maar dan van een soort rood / geel achtig kalkzandsteen, iets dergelijks of zo materiaal.  Als het voegwerk uitgehard is kunnen de rubberen tegels weer terug en de opengebleven tegels op maat gesneden worden om rondom het bordes te passen. Dat zal wel een gedoe worden om die rubberentegel te snijden / zagen. Gaat vast en zeker behoorlijk stinken ;=)

Weer een deel dat min of meer volgens ontwerp wordt afgewerkt. Alleen jammer van die extra large cementband op de tweede trede. Soit!

Tuin
De tuin gaat vandaag maar weer eens gekortwiekt worden, dat gras fluit de grond uit met dit broeierige weer. Alle gasten suggereerden de schapen er maar op te zetten. Die automatische maaimachines zijn daar toch voor, luidt het dan. Als ik uitleg dat er dan geen millimeter overblijft van de kruidenbak, de rozen daarna kaalgevreten zijn, en er een emmer keutels achterblijven, vinden ze het achteraf niet zo'n geweldig idee.
Het weer werkt niet echt mee voor de nieuwe aanplant van lavendel. Dan hebben we een welkome stevige bui en dan is het dagenlang heet en droog. De idee is om van de tuin een soort geurtuin te maken, maar dat lukt nog niet echt. Die plantjes moeten het dan wel overleven. Deze winter is het een slachtpartij geweest onder de planten. Ik heb nu niet echt groene vingers maar weet tegelijkertijd dat er deze maand wel nieuw spul in de grond moet wil het nog wat worden. Wel komen overal bloemen van de bollen die we vorig jaar in de grond geperst hebben boven. Het lijkt wel een tweede seizoen. Ook de heftig door de tuinjongen gemutileerde rozen aan de voorgevel doen het eigenlijk best wel goed. Zelfs die in de achtertuin, waar er een paar rozenstruiken zijn doodgevroren, geuren de overgebleven rozen heerlijk in de avonduren. Vooral als de wind langs het huis strijkt en je uit het raam hangend de geuren opsnuift.
Zag ik gisteren toch weer hele cohorten van luizen op bepaalde planten zitten, chut, heb je dat weer. Nou ja, kunnen Fannie en ik gezellig gaan tuinieren de volgende maand.

Zwembad
Twee dagen laat je even het zwembad voor wat het is. Was een beetje aan het knutselen met de zonnecollectoren. Dus filterpomp uit, dekzijl op het water laten liggen, en geen circulatie van water. Schakel ik gisteren de handel weer in, rol de isolatie deken op. Oh merde, wat een algen en zooi. Hop een paar bekertjes chloor erin, een nieuw chloor tablet in de skimmer en plons, schoonmaken die bodem. Dertig graden dat water! Met de stofzuiger de bodem en wanden schoon geschrobd, na een dik uur was het bad weer aan kant. En ikke een rooie knar.
Maar in twee dagen zoveel algen aanslag, niet normaal meer!

Pottenbakken

De komende week hebben we het eerste gezin van dit jaar dat puur om te pottenbakken komt. Dat wordt weer feest. Ze brengen wat eigen materialen mee, je begrijpt dat ik brand van nieuwschierigheid. Wellicht dat ik ze kan bewegen om iets voor een kuivuur te maken, is altijd gezellig.

Voor de vide grenier van de eerste zondag in augustus moet ik sowieso nog het een en ander maken. Dat combineert zich dan mooi. Lekker kleien met zijn allen. Gelukkig is het in het atelier niet zo smoorheet als vorige zomer. Toen had je echt geen puf meer om in de middag te gaan draaien. Dan was het enige om te doen de plomp in of een toer te maken in de omgeving. Net ff gekeken op de metertjes, het water is weer afgekoeld tot rond de 25 graden. Als de volle zon er op staat dan wil dat wel eens stijgen richting de 29º. Veel te warm vind ik dan weer.

Afijn de klei ligt klaar, het zomer atelier is behoorlijk opgeruimd, we zijn er klaar voor.

CRISIS?

Volgens zowel het NL als LDF journaal dreunt de crisis nu wel erg door. Of toch weer niet. Aan de ene kant hoor je dat we vooral moeten sparen en onze schulden aflossen, aan de andere kant lees ik dat in NL de depressie voorbij schijnt te zijn. Er zal morgen wel weer een spin-epistel verschijnen die het tegendeel zal beweren. Wat moet je nu geloven van die spindokters? Nog niet zolang geleden riepen ze in koor dat we vooral moesten gaan besteden en ons spaargeld moesten uitgeven. En vandaag moeten we weer gaan sparen. Zelf laat ik me leiden door wat er in de knip zit. Heb je weinig dan geef je minder uit, makkelijk zat. En als de belastingen er voor zorgen dat je weinig overhoudt, dan is het helemaal simpel. Wat die spindoktors ook prevelen. Maar ja, die krijgen hun orders ook vanuit de politiek of obscure lobbies. Uiteindelijk moeten die mensen hun rekeningen net als wij betalen en roepen ze dat wat de opdrachtgever hen opdraagt te roepen. Ook heel simpel. De betrouwbaarheid van dat soort berichten is dan ook nul komma nul

In LDF heeft men het blijkbaar nog niet in de gaten dat de crisis voorbij is, getuige de verhalen in teneur in kranten, tijdschriften en televee. Dat het nog niet voorbij is merkt men in de eerste plaats aan de vakantie industrie. Door de hele linie wordt in restaurants en cafe's minder omzet gemaakt en zijn er opmerkelik minder gasten. Men geeft wel 15% minder omzet op in het zuiden. Ik denk dat het wel iets meer is, want je moet natuurlijk nooit vertellen hoe slecht het werkelijk is vinden de redacteuren van de nieuwsprogramma's. Kijk dat noem ik, met een zekere marge, hardere feiten dan een spindokter's verhaal in de kranten. De crisis voel je gewoon in je portemonnaie, keihard. Minder pecunia in de knip, hogere kosten van de dagelijkse boodschappen, belastingen en GWE +6%! Da's toch duidelijk? Het netto besteedbaar inkomen holt achteruit, die lonen gaan echt niet in gelijke trend omhoog.

Maar in NL is de crisis voorbij, echt waar ;=)

LMQR
Veel gasten en lezers vragen hoe Le Mouton Qui Rit vaart in deze lastige tijd.
Uiteraard zijn wij geen eiland en merken we dat er minder boekingen vooruit gemaakt worden. Het vakantie seizoen begint in LDF in de eerste week van juli en het kan nog alle kanten opgaan. Evenwel maken de ad hoc boekingen het grootste deel van ons gasten bestand uit. Toch zie ik wel degelijk een daling ten opzichte van vorig jaar, althans in het segment van de gasten die meer dan een paar weken vooruit boekt. Uiteindelijk heeft juli zich al wel behoorlijk gevuld. Augustus vult zich een beetje trager dan voorgaande jaren, daar worden meestal de langere termijn boekingen voor gedaan, die we nu een beetje missen. Gaan de adhoc en langswaaiers in die maand de overhand krijgen?
Opvallend waren begin dit jaar de vele fietsers die bij ons overnachtten. Veel meer dan vorig jaar. Het begon ook al in april, ook al eerder dan normaal. Nu is het een beetje afgenomen, zoals elk jaar in de warme maanden. Als de trend zich van de voorgaande jaren herhaalt dan komen in de nazomer de fietsers weer langs.

Er valt gewoon geen pijl op te trekken in deze tak van sport.

Of het dit jaar minder zal gaan dan de jaren er voor is nog even de vraag. Ik lees in de NL kranten dat er volgens de reisbureaus een run op zon-vakanties ontstaan is. Reden? Omdat het EK voetballen zo desastreus zijn afgelopen voor NL en men zin heeft in zon. Veel last minute boekingen dus. Die last minute reklame zie ik ook voortdurend voorbij komen op mijn schermpje.
Juist op de lastminute boekingen hebben we heel goed leren in te spelen de afgelopen jaren. Het komt best wel regelmatig voor dat gasten halverwege de morgen bellen voor een kamer in de avond. Of, en dat komt ook regelmatig voor, ze ineens in de keuken staan en een kamer zoeken. Ze willen uiteraard ook wel mee-eten, dat maakt het altijd extra gezellig. Het risico dat we dan een bepaalde nacht vol zijn is niet zo geweldig groot. Zitten we vol, dan is er eigenlijk nog geen probleem. Daar hebben we namelijk iets op gevonden. Sinds twee jaar maken we van de logeerkamers van de buren gebruik, als ze tenminste niet aan het trekken zijn met hun camper. Bovendien heeft Louise haar chaletje dit jaar ook voor elkaar dus dat is weer een kamer erbij als uitwijk. Met deze externe mogelijkheden verdubbelen zo we bijna onze capaciteit, waardoor we rond de 26 mensen onder kunnen brengen. Wel in verschillende gebouwen dan. Dat geeft een enorme flexibiliteit, plus dat we niet snel nee hoeven te verkopen.

FWT

Ongelooflijk maar waar.

BP

Gistermiddag kwam BP op bezoek. "Niet voor het een of ander hoor, gewoon een visite van een buurman". Tsja, bij zo'n linkmiechel booten meteen alle argwaan circuits. En ja hoor, na een minuut of zo van smalltalk vroeg ie wanneer hij maandag kon beginnen. Op mijn weigering veinsde hij niet te begrijpen waarom hij op het ogenblik niet bij mij kon werken. Immers, bij die andere hollanders zou ie toch niet meer werken. "Alleen voor u hoor! En u heeft toch niets met die lui te maken, want die buurman van u... " en vervolgens volgden er nog een paar gemene opmerkingen ten laste van de buurman. Daar onderbrak ik hem maar. Van geroddel gaat de sfeer in een klein dorp er alleen maar op achteruit.
Denk ik tijdens het gesprek nog hoe gehaaid die man wel niet is. Beetje de mensen tegen elkaar uit proberen te spelen. Toch herinnerde ik hem aan de afspraak: eerst betalen en dan weer werk bij ons. En dat betekende alle NL-ers in MSP. Incluis mijzelf, dat noemt men solidariteit. Nog een beetje gepingel over dat zijn woord toch zeker was en dat ik er vanuit kon gaan dat hij zou betalen, en dat ie daarna weer bij mij kon gaan werken... Handig ontweek hij de vraag: "Wanneer hij ging betalen?" Na nog een paar pogingen liet ie het erbij, om daarna uiteindelijk af te druipen. De tijdschriften liet hij toch maar liggen. Ging even de wei in om naar "zijn" lammetjes te kijken, schreeuwde nog dat alles OK was en dat we morgen het aan koliek overleden lam wel zouden laten verdwijnen.. Uiteindelijk taaide hij af.

TEGELBOER rep
Vanmiddag zag ik een bruine envelop in de postbox liggen. Meestal komt zoiets van een zakelijk contact en denk je niet aan cheques die toekomstige gasten opsturen. Die komen namelijk in witte enveloppen. Zag ik tot mijn opperste verbazing dat het van de boze tegelboer kwam. Ja die boos spelende man die in alle "drift" ons huis verliet en mij het leven onmogelijk zou gaan maken. Het was een nieuwe rekening, nog steeds met het verkeerde bedrag, want mijn aantekeningen van wat er cash betaald was stonden er niet op.
Dat vat je toch niet. Damage control waarschijnlijk, of zou de man bedacht hebben dat ie een straatlengte te ver gegaan zou zijn. In ieder geval er is weer een stuk papier voor de boekhouding terug. Merkwaardig blijft dit wel. Wat zou die man hebben bezield om die dingen te doen en te zeggen die afgelopen keer. Dat zal altijd wel een raadsel blijven. Vast staat dat ik een slecht persoon ben, want ik geloof niet in zijn god.

Geloof of geen geloof
Hadden we het nog over aan de ontbijttafel afgelopen zondag. De crepes gingen er weer goed in. Merkwaardiger wijze ontstaan er tijdens het ontbijt heel vaak discussies over nogal zware onderwerpen. Zoals over het zijn der dingen, existentialisme, politiek en geloof, of zelfs quatummechanica. Dit keer ging het over dat er toch meer tussen hemel en aarde moet zijn dan in het algemeen gedacht wordt. Waarom kon dan zus en broer tegelijk denken aan elkaar te bellen, vertelde de gast. Of waarom zeg je soms opeens hetzelfde of heb je precies dezelfde gedachte, zegt weer een ander. Dat zijn geen toevallige dingen meer. Er moet meer zijn. Daar waren we het aan tafel wel over eens. Hoe toon je zoiets aan? We hebben hier een totaal nieuw set begrippen voor nodig die we misschien niet eens kunnen uitdrukken in woorden. Er is nog nooit iemand geweest die het onzegbare uit kon spreken, uit kon leggen of betekenis kon geven aan alles wat er tussen hemel en aarde beweegt, zogezegd. Gek toch. De mens bestaat al tienduizenden jaren, misschien wel een paar honderdduizend jaar, of durf ik te zeggen, misschien nog wel langer. Beschavingen zijn opgekomen en weer verdwenen. Kennis en wetenschappen idem. Grappig toch als je er zo over aan het nadenken gaat.

LAATSTE LOODJES
Een paar klusjes worden deze week nog afgerond en dan gaat de bouwstop weer in. Oktober zijn ze dan weer de eerste. In de zomer komen dan wel wat onderhoud klussen die gedaan worden. Het werk zal nooit ophouden.

Platje
Het platje heeft een nieuwe vloer gekregen. Het ziet er prachtig uit. Nu nog voegen en de zijkant nog met crepie besmeuren en dan is deze lelijkheid ook weer verdwenen. Af en toe krijg ik het gevoel dat we het door de vorige eigenaar begonnen werk aan het afmaken zijn. Dingen volgen elkaar zo logisch op, griezelig gewoon.

Het bordes naar ons appartement krijgt deze week dezelfde natuurstenen tegels als het platje bij de lobby. Dan is dat ook maar weer afgewerkt.

Crepie
Crepie is een soort kalk cement met een kleurtje. Hoort de muur waterdicht te maken. De eindmuur op het bakon heeft dus weer een deklaag van crepie gekregen. Reparaties aan de achtergevel zijn ook bijgewerkt, het ziet er allemaal weer piekfijn uit. Een vuiltje moet nog even weggewerkt worden, het lekt nog een beetje in het midden, en dan zijn we er voor de zomer weer klaar mee.

crepie, niet helemaal perfect

Douche
De laatste hand gaat ook aan de douche gelegd worden. De ruimte daarachter komt dan weer in oktober of november aan de beurt. De kersenhouten planken hebben een eerste beschermende laklaag gekregen. Daar moet nog hevig op geschuurd en gevormd worden voordat die in de douche gemonteerd kunnen worden. Ook de vensterbank in de lobby krijgt zo'n kersenhouten plank in de vensterbank. Hebben we ook in NL gedaan en het staat prachtig. Geeft me altijd veel voldoening dit soort natuurlijke materialen te verwerken.

Bagage

Als de vakantie periode aankomt zou je verwachten dat je plat gegooid wordt met reclame van tassen, koffers, rugzakken, hoezen, wat al niet. Niets is minder waar. Het stapeltje tijdschriften wat ik bijna elke week van BP krijg staan boordevol met reclame. Heb even geteld: 55% van de inhoud is reclame! Opvallend staan horloges op nummer 1, op grote afstand de rest. Maar geen koffers of zo, geen setjes. Toch is bagage van alle tijden. Mensen die reizen hebben altijd dingen bij zich, dat moet ergens in opgeborgen worden. Je hebt reizigers die toe kunnen met een handtas aan bullen. Je hebt er ook die een halve klerenkast nog niet voldoende vinden om mee te nemen. Een vrij normaal patroon dus. Wat nemen we mee op vakantie? Opvallend is,dat de laatste jaren boeken uit het palet verdwenen zijn. Boeken, reisgidsen, of kaarten, zijn vervangen door smartphones en tablets.

bron: tablette-tactile.net

Onze gasten vragen bijna direct na binnenkomst om de toegangscode van het netwerk. Daarna trekt men zich even terug om de mail of zo op te halen, het weer te bekijken of een volgende B&B op te zoeken. De internet computer aan het eind van de corridor wordt door de gasten nauwelijks meer gebruikt. Ook hebben gasten steeds vaker boeken en of films op hun tablet staan. Ze hebben hier in huis via Wifi toegang tot internet. Meer is niet nodig. Zeer zelden zie je nog papieren boeken uit de bagage komen.
Het stapeltje tijdschriften in de lobby wordt graag doorgebladerd en gasten snuffelen altijd door boeken in de kast heen. Daar blijft het bij. Maar! Er wordt wel heel wat afgelezen. Gesprekken gaan best vaak over schrijvers of boeken die mensen gelezen hebben. Onveranderlijk zie je dan titels op een iPad of zo staan. Boeken meezeulen, die tijd is eigenlijk wel voorbij.
Spaart een hoop bomen uit, dat dan ook nog weer.

Miljoenen
Schijn bedriegt, ook hier weer. De mens is gek op lijstjes. En wat is er meer opportuun dan tegen het uitbreken van de vakanties een scala aan top tig lijsten te publiceren van hoeveel boeken er wel niet verkocht zijn het afgelopen jaar en wie er bovenaan staat. Geen enkel gerenommeerd tijdschrift vindt zich daar te groot voor. In tegendeel, they love it! Zo heb je l'Express, le Point, en uiteraard de Figaro en diens kompanen. Wat blijkt. Alleen al van de top tien auteurs en autrices worden in LDF dik over de 8 miljoen papieren boeken per jaar verkocht! ACHT MILJOEN van slechts tien schrijvers! Zeg dat de paar honderd overblijvende romanciers dat getal nog eens verdubbelen, en dan nog alle tijdschriften, kranten, reclame spul... Dat alleen voor LDF, hè. Wat zou dat zijn wereldwijd? Een paar honderd miljoen boeken?
Geen wonder dat er ruim 10.000 hectare aan bos per jaar van onze aardkloot definitief verdwijnt. Was gisteren op het journaal. Tienduizend hectare, ja. Bedenk dat bomen wel onze zuurstofflessen zijn. Dankzij dat kunnen u en ik nog steeds ademhalen. Schrikken doe je wel als je naar die beelden kijkt. Wat een desolaat gezicht. Van de Amazone oerwouden blijft niets meer over. En dan?
Met andere woorden, download je boeken, is beter voor onze longen.

Toplijst

bron: cosmopolitan.fr

Via de site nederlanders.fr werd mijn aandacht getrokken door het lijstje van de Figaro (hier in NL)  met een verrassende ontwikkeling. Marc Levy is van zijn eeuwigdurend lijkende 1e plaats verdreven door Guillaume Musso, met een relatief klein verschil. Maar toch.

In het kader van mijn verkenning van de Franse boekenwereld vorige week Levy's eerste boek gelezen Si c'etais vrai. Is ook in het Nederlands te krijgen. En uiteraard in het Engels. Zeer lezenswaardig. Geen hoogdravende taal of ingewikkelde zinsconstructies. En het verhaal / thema is ook leuk. Perfect boekske voor op vakantie overigens.  Begon ik het uit nieuwsgierigheid te lezen, bij de eerste pagina's denk je al snel dit is een miskoop. Toch even doorbijten, dacht ik. Verbazingwekkend genoeg, normaal doe ik een week met een boekje, was het na een zaterdagmorgen stevig lezen al uit. Geen wonder dat het zo populair is. Nee het is geen hoogstaande literatuur, dat zou ik toch niet begrijpen, het leest wel ongecompliceerd weg.
Musso zal dan mijn volgende doel voor leesvoer zijn. Heerlijk hoor, zo een beetje door de Franse "literatuur" heen te bladeren. Voorlopig zullen die lijstjes de komende jaren mijn leeshonger wel voeden. Hoewel via andere bronnen ook wel titels of goede schrijvers gevonden worden. Zoals Thilliez bijvoorbeeld. Die schrijft erg goed vind ik dan weer. Of Weber, ook een goeie. Maar de laatste twee zijn nauwelijks vakantie leeswerk. Een goede site om eens rond te neuzen is babelio.com. Via Google kun je dan wel weer vinden of zoiets vertaald is of niet. Tenminste als je dat wilt omdat je bijvoorbeeld de Franse taal niet zo machtig bent. Mankeert niets aan een vertaald werk te lezen.
Het schijnt dat uitgevers eindelijk ontdekt hebben dat mensen ook graag e-books kopen, de laatste tijd verschijnen de e-books vrijwel gelijktijdig met de papieren versies.

Werelden
Zit ik net te bedenken dat dit de derde taal is waarin een uitgebreide verkenning in de literatuur gedaan wordt. Toch drie totaal verschillende werelden waar je dan mee kennis maakt. Spannend en onderhoudend tegelijk.

BP cont.

Zit je lekker te kletsen met de gasten, komt BP, overigens keurig op tijd, opdraven. Ik zeg nog even tegen John en Job dat we direct na dit gesprek aan tafel kunnen. BP en ik gaan een moeilijk gesprek beginnen.

Ik loop op BP af en, verrek! Hij heeft een paar tijdschriften in zijn hand!  Cadeautje? Zou hij bijdraaien? Een beetje timide volgt hij me naar de keuken en ik open het gesprek met: "Je bent wel bezig je schepen te verbranden, je bent nu al je NL klantjes kwijt. Natuurlijk ben ik solidair met mijn landgenoten". Waarop tot mijn verbazing BP begrijpend knikt en een gebaar van submissie maakt. Een opening dus. Ik vertel hem welk verhaal ik van Willem en Yvette meegekregen heb en hoor zijn versie aan. Die verhalen komen niet echt overeen met elkaar en denk er het mijne van. Als notoire leugenaar kan BP blijkbaar niet anders dan de feiten in zijn voordeel te verbuigen. Recht op de man af vraag ik hem hoeveel uur hij nu werkelijk gewerkt heeft. Na een beetje heen en weer gepingpong, een beetje loven en bieden, erg veel naar boven afgerond, komen we uit op 11 uurtjes. Hiervan is natuurlijk de helft gelogen. Maar onderhandelen is een spel van geven en nemen. Een beetje van de bluf, en een beetje van mezelf. Da's dan een kleine 100 euries waar je redelijkerwijze recht op hebt, vertel ik hem. Geen 250. Hij knikt weer en kijkt nadenkend. Dan komt zijn voorstel, laten we het verschil delen. Top, dat wordt dan 130 euries terugbetalen. Van verbazing val ik van mijn stoel af als hij zonder enige weerstand akkoord gaat.
Blijkbaar heeft meneer zijn door alcohol verteerde brein, sinds het telefoon gesprek van vanochtend, overwerk laten draaien. Hoogstwaarschijnlijk heeft zijn vrouw ook nog een duit in het zakje gedaan. Behalve dat zij bijna altijd op mijn hand is, is zij ook vaak degene die hem corrigeert met zijn strapatsen die hij uithaalt. Wijze vrouw.
Om de zaak af te ronden vraag ik wanneer hij dat bedrag dan denkt terug te betalen, want dat geld heeft hij natuurlijk allang niet meer. Naar verwachting: "Nee deze week niet, volgende week wellicht, ik neem dan contact met u op  en dan betaal ik het aan u als intermediair."  Nou dat moet ik nog eens zien! Wat zal zijn volgende smoes c.q. truc worden? Zoiets van bij mij werken en dan dat uitbetalen aan Willem? Dacht het toch niet, eerst betalen en dan krijgt hij weer klusjes. Het op krediet leven moet maar eens afgelopen zijn. Maar of BP dat gaat leren? Een oude vos verliest zijn haren maar zijn streken niet, luidt het gezegde geloof ik.

Vandaag, dinsdag 19 juni, kon ik Yvette dan ook erg blij maken met deze boodschap. Fijn als je op die manier de ergste pijn een beetje kan verlichten. Hopelijk is het geen dode mus. Dit is een les geweest die ze nooit meer zal vergeten.

CONTROL TECHNIQUE
In LDF heb je ook een soort van APK. Mijn autootje moest er vandaag aan geloven. Eerste controle, zei men, dus moest de kar volledig door de mangel. Eigenlijk mankeerde er het een en ander wel aan, helemaal gerust was ik er daarom niet op dat de wagen in een keer door de keuring zou komen. Dat bleek ook zo te zijn, maar niet op de punten waarop ik dacht. De scheur in het raam, OK. Maar die winterbanden, en het profiel ervan konden nog makkelijk mee, werd niet eens naar gekeken. Er zit nog net voldoende profiel op, onvoldoende voor de volgende winter, maar had ik bedacht, dat laatste restje er maar af te rijden voordat ik nieuwe banden zou kopen. De lampen waren ook niet goed afgesteld, daarover geen kik, ook niet de remblokken, of de ingedrukte koplamp. Wel weer de barst in de mistlamp. Remproef werd gedaan, een beetje aan de wielen getrokken, een uurtje later stond ik met twee aantekeningen op mijn keurings rapport en 68 euries armer weer buiten. Moest toch wel nog ff de nummerplaat laten popnagelen, want daarover kon oom agent nog wel beginnen te klagen. Ook die barst, het raam moest nu toch echt vervangen worden. Nu zijn de autoruiten van de Volkswagen caddy van erbarmelijke kwaliteit, een nieuw raam zit in geen tijd zo vol met sterretjes, gewoon slecht dus. Daarom werd ik niet echt blij van die aantekening. Kost ook weer 25 euries om dat te laten herkeuren. Volgens mij zit zo'n scheur in een ommezien weer in die ruit. De Franse wegen zijn nu eenmaal bezaaid met grit dat tegen je auto spat de hele tijd. Getuige de talloze butsen in de carrosserie. Dit wordt dan ruit nummer zoveel om te vervangen, belachelijk eigenlijk.
Al met al is zo'n keuring vergeleken met de NL APK een beetje een eitje. Geen wassen neus, dat weer niet. Want de grootste dingen worden wel opgemerkt en je hebt te maken met je eigen veiligheid op de weg. Maar als je ziet hoe dat allemaal gaat, dan kan je de indruk niet ontlopen dat die hele keuring een beetje een poppenkast is. Ze schuiven wat apparatuur heen en weer, doen de uitlaat aan een slurf voor de uitlaatgassen, kijken naar olielekkages, en rukken wat aan wielen. Dat's it! Dan krijg je een zegeltje op je kenteken bewijs dat de auto weer een jaar mee kan. Voor bedrijfswagens moet je namelijk elk jaar een CT halen. Voor personen wagens is dat om de twee jaar. Afijn weer twee bednachten naar de knoppen.


A propos.
Zo langzamerhand krijg ik de neiging om te gaan denken dat we de eerste 300 bednachten voor de overheid werken. Al die verschillende belastingen over het huis, water, elektro, vuilnis, en dan nog een tientje hier, een 50-je daar. Dat tikt uiteindelijk behoorlijk aan hoor! Sommige belastingen kan ik niet eens opzoeken waar dat voor is. Die belasting op brandstof, ja, die is duidelijk. Dankzij dat heb je dan geen wegenbelasting, BVB en al die andere vormen van belastingen die in NL aan je voertuig gekoppeld zijn. Nota bene zijn de brandstoffen in LDF nog goeiekoper ook! Nederland kan wat dat betreft nog een hoop van LDF leren.

TEGELBOER
Staat aan het einde van de middag ineens de "tegelboer" voor de deur. Hij had wat opgevangen over een faktuur die ik niet correct vond. "Klopt", zeg ik, Ik heb 700 betaald en er staat maar 300 op. Dat was namelijk het bedrag op de cheque. Ik wil graag dat het volledig door mij betaalde bedrag op de factuur komt te staan." En hop. Tegelboertje gaat volledig in de stress. Begint me daar te foeteren, op te spelen en werkt zich op tot een soort van woede aanval. Ik kom er niet meer tussen. Dan breekt me de klomp, hij begint me nog te bedreigen ook! Mij zou het het leven onmogelijk gemaakt worden, daar zou hij persoonlijk zorg voor dragen." Wacht maar eens af, jij weet nog niet met wie jij te maken hebt", wordt er geschreeuwd. Kijk eens, hoe dun het laagje beschaving bij de fransjes is. Dan is het ineens jij en jou. En maken ze je voor christenhond uit.
Al foeterend klinkt het dat Ik hem manipuleer. Nu vraag ik me in alle eerlijkheid af hoe hij zich dat manipuleren had voorgesteld. Je kan namelijk geen normaal gesprek met hem voeren. Immers, zijn idee van een goed gesprek bestaat uit het overschreeuwen van de ander. Probeer je wat te zeggen, dan draait hij de volume knop op. Van manipulatie kan derhalve nauwelijks sprake zijn. Een ander aan het woord laten is niet iets dat bij hem tot de mogelijkheden behoort. De arme ziel begon zich steeds meer op te werken. Het ontbrak er nog maar net aan dat het schuim hem op de mond kwam te staan. Ook ben ik een onbetrouwbaar sujet, ik geloof namelijk niet, ben geen moslim. Dus! Niet te vertrouwen. Asjemenou! Voorts: ik ben ook niet voor rede vatbaar, of, klinkt het weer, ik ben niet goed bij mijn hoofd. Tja, dan ontwaakt er een klein duiveltje in mij hè. Hoe kwaaier iemand wordt, des te meer dat het duiveltje me aanzet tot een steeds zichtbaarder en uitgebreid grijnzen over te gaan. Echt, ik kan het niet helpen. Dus verzocht ik hem vriendelijk, of misschien wel sardonisch glimlachend, het gat van de deur maar op te zoeken. En oh ja, laat die factuur maar liggen die is voor mijn administratie. Helaas was dat nu precies waar het hem om begonnen was, en dat papiertje is dus foetsie. Loopt meneer fulminerend van opgefoktheid, want woede kan ik iets dergelijks niet noemen, heen en weer tussen zijn auto en mij, onderwijl maar uitbrakend wat voor een slecht persoon ik wel niet ben, want niet gelovig. Ik kan niet anders doen dan vriendelijk, doch smalend glimlachen om zoveel toneelspel. Zijn namaaktanden kwamen zowaar bloot. Een van woede grimas vertrokken gezicht kwam vlak bij het mijne. Dacht ik nog, geen onverwachte bewegingen maken, maar kijk hem strak diep achterin zijn ogen. Raak zijn brein aan, en als ie spatsies krijgt, kraak hem. Toch blijven glimlachen. Eigenlijk was ik niet echt onder de indruk van zijn spel. En dat sijpelde blijkbaar in zijn brein door. Hij klom een paar keer zijn auto in, en er weer uit, en draaide tenslotte de weg op. Stopte nog voor de keuken deur en begon weer een tirade af te steken. Uiteindelijk taaide hij al scheldend af.

Reflectie.
Word ik hier nu met gelijke munt terug betaald, met die gespeelde boosheid van mij de vorige keer? Zou ie zo slim zijn? En zit ie zich nu van het lachen in zijn broek te doen in zijn auto onderweg naar huis? Dat zou wel erg hilarisch zijn. Cornelis in de zeik gezet. Ha, ha, ha!

5 Gangen

Zit je na te genieten van het diner met de gasten, kletsen, koffie, komen er recepten oprispen. Krijg ik van Yvonne en Gert een heel aantal beschrijvingen van de puur Hollandse pot. Wie zegt dat er eigenlijk geen NL keuken bestaat! Bij sommige gerechten zeg ik al snel getver! Of te vet, of te zwaar.voor mijn maag. Blijft overeind dat er wel degelijk een Nederlandse keuken is. Of misschien moet ik zeggen dat we het over de volkse keuken  hadden. Gerechten die veel in de provincie gegeten worden. Zoiets als Balkenbrei, Bloedworst, karnemelk met aardappelen. Om NL staat geen muur, daarom zijn in de volkse keuken best wel invloeden van buiten de grenzen merkbaar. Of gerechten die je ook in de ons omringende landen terug vindt. Heus wel.
Als het gesprek dan uiteindelijk op toetjes terecht komt, die twee zijn gek op toetjes, besluiten we voor de volgende dag eens gek te doen. We stellen ter plekke een diner vast bestaande uit alleen toetjes die in Le Mouton Qui Rit geserveerd worden. De zoete variant dan:

• Fruit cocktail: zachte vruchten van het seizoen met een meloen erdoor en zoete mousserende "Rose", een soort punch achtig iets maar dan met bijna geen alcohol.
• Crêpes: met ijs roomijs (of rum&raisin), chocoladesaus en abrikozen-roomsaus.
• Fromage Blanc: de LMQR variant; met crème fraîche, vanille, honing, en als garnering chocoladevlokken en Grenadine. Vertel de gasten altijd: niet roeren maar scheppen.
• Peren: met chocolade saus, een schep mokka ijs met stukjes karamel erin. Een soort Poire Belle Helene.
• Fruit taartje: stukjes banaan, sinaasappel, rozijnen, en uiteraard honing, op een vierkant stukje feuilletee deeg met een veeg jam van Mirabelles als glazuur, wordt warm uit de oven gegeten.

Misschien moet ik eens wat poëtischer namen voor die gerechten bedenken.

Het vijf gangen menu van toetjes nou, dat hebben we geweten. Met drie toetjes zaten we eigenlijk al vol. Na de 5e kon niemand meer boe of ba zeggen. Natafelend zeiden we tegen elkaar: "Hier moet je wel mesjogge voor zijn om zoiets te doen, maar wat een feest!"
De volgende dag aan het ontbijt, zondag = crêpes = traditie, bleek iedereen te hebben liggen stuiteren in zijn bed van de hyper suiker niveaus in zijn bloed.
Het toetjes menu was weliswaar volkomen geschift. totaal apart, en moet je een keer gedaan hebben. Ik besloot ter plekke: dit doen we dus nooit meer. Een variant ervan, met wat hartigs, kaas of zo er tussen door, en maximaal 2 zoetig spul dingen ertussen, misschien, wellicht. Dat is wat Fannie suggereerde, althans.
De rest van de zondag had ik niet zoveel behoefte aan eten. De ontbijtgasten smulden wel weer van de crêpes. Onze Franse gasten hadden nog nooit Appelstroop en Suikerstroop gehad, voor hen weer iets aparts. Altijd zie je ze smullen. Overigens heb ik wel de gewoonte om de gasten van te voren te informeren dat we als ontbijt crêpes hebben en vraag ik of ze dat wel willen. Heel af en toe zie je de gezichten even nadenkend staan. Hoewel, crêpes gaan er altijd wel in, tot nu toe heb ik maar een of twee gasten gehad die een gewoon ontbijt wilden hebben. In plaats van, dus, hè.

Toch was dat 5 gangen toetjes menu wel een buitengemene ervaring. Vooral die blije gezichten en de van genot glimmende oogjes, zo aan tafel. Er zijn uitgebreid foto's gemaakt, die verschijnen te zijner tijd wel op de blog.

BP

Velen vragen zich af waar BP voor staat. Dat is een uitdrukking voor Beau Pere, soort van stiefvader. BP is namelijk Damien's stiefvader, de kreet heb ik bij gebrek aan beter van Damien overgenomen. Onder intimi staat BP ook wel bekend als Bruno Gumeaux. Afijn, waarschijnlijk is dit ook het laatste verhaal over BP. Want wat wil het geval.

De Nederlandse gemeente hier in MSP heeft het gehad met BP. Zelf stelde ik me uiteraard solidair op met de goegemeente. Wat BP nu geflikt heeft met de laatst gearriveerde NL-ers in het dorp is te schandalig voor woorden. Kort door de bocht: meneer legt een paar straattegels koud op de grond. Zegge en schrijven zal dat 3m2 geweest zijn. Heeft een uurtje of wat gras gemaaid, volgens hem, en wat getuinierd. Rekende daarvoor een bedrag waar je een gecertificeerde meester hovenier en stratenmaker met 20 jaar ervaring voor zou kunnen inhuren. Als je ze al kunt krijgen, die gasten zijn namelijk voor 3 jaar volgeboekt. Toen er afgerekend moest worden ging dat ook nog eens behoorlijk onbeschoft volgens getuigen. Het geld stak hij in zijn zak met de opmerking: "dat was afgesproken werk en dit is wat het kost. Verder bekijk je het maar." Uiteraard was de kwaliteit van het werk onder de maat. Gistermiddag ging ik ff een bakkie bij hen doen en zag dat de heer des huizes het maar dunnetjes over aan het doen was. Hij was helemaal ontdaan van deze rotstreek. Bleek BP ook nog eens een fles wijn leeg gedronken te hebben in die paar uurtjes dat hij met zijn werkzaamheden bezig is geweest. Nee je doet er niks aan, als je niet van te voren afspreekt wat het gaat kosten. Helemaal niet hoelang hij er over moest gaan doen en wanneer klaar. Dan heb je geen poot om op te staan en ben je aan de genade van BP overgeleverd. En die jongen kent geen genade waar het om buitenlanders gaat. Voor hem is dat gewoon vrij wild, buitenlanders, en maakt een fransje daar geheid misbruik van. Immers: buitenlander = pigeon = prijsschieten. BP probeert de NL-ers altijd een poot uit te draaien, dat zeg ik hem van tijd tot tijd ook recht in zijn gezicht. Wordt daar altijd kwasi verontwaardigd over. Meteen wordt ie na dit soort opmerkingen verdacht joviaal. Alsof ie een binnenpretje heeft.

Met zijn allen hebben we besloten hem verder geen klusjes meer te gunnen. Vertelt er iemand dat meneer ook nog doodleuk zei dat ie genoeg klanten had. Nou ons dus in ieder geval niet meer. Al te veel werk kan ie niet meer hebben, anders zou ie niet met kleine kadootjes aan het goochelen zijn. Dat is namelijk zijn manier van klant relatie beheer (CRM). Wordt het werk minder dan gaat ie bij mensen langs met een stukje worst, een prullaria, tijdschriften, of iets wat ie "gerecupereerd" heeft, zeg maar van de vrachtwagen gevallen. En dat gebeurde de afgelopen week, duidelijke signalen zou ik zeggen.

Kwam ik nog met een idee om hem een groot deel terug te laten betalen en hem dan wellicht weer een paar klussen te laten doen in de toekomst. eerst maar eens een tijdje droog zetten. Dat viel bij de buuv' wel in goede aarde, dus als ie vandaag durft op te komen draven, hij zal wel nattigheid voelen, dan gaat het gesprek eerst daar over. Je moet tenslotte een beetje solidair met elkaar zijn, toch? Wij pigeons verweren ons maar eens een keer.
Alleen, het is negen uur geweest en hij is er nog niet, Fannie's voorspelling lijkt dus uit te komen. Moet toch nog een paar kamers schoonmaken en de corridoor een flink schrobben, komt eigenlijk wel goed uit.

Net kwam Willem binnen om te informeren of BP hier aan het werk was. Dat was niet het geval. Bakkie gedaan en verteld wat ik van plan was met BP, namelijk hij moet geld teruggeven. Dat zal een harde noot worden, geld van BP terug te krijgen. Die man heeft nooit geld, of drinkt het op, of heeft teveel schulden die ie moet betalen. Misschien was ie daarom zo tuk op het geld. De vraag blijft, waarom zo onbeschoft?
Verschijnt er ineens de nieuwe klusjesman aan de deur, die vorige week een offerte in de brievenbus zou doen. Te laat vertelde ik hem. Toch maar even de offerte ingekeken, altijd beleefd blijven hè. Op zijn papiertje, in keurig handschrift stond met een uurpijs van 10E, een euro boven die van BP. Dat heb ik dan maar meteen afgekapt en gelijk getrokken. Ging eigenlijk veel te snel en te soepel dat naar beneden bijstellen, ik leer het nooit, het onderste uit de kan te halen. Uiteraard hebben BP en hij contact gehad, kan niet anders. Ook vertelde ik deze nieuwe klusjesman dat ik andere aannemer heb aangetrokken omdat hij niets van zich liet horen. Maar hij kon nog steeds rondom het zwembad de tegels opnieuw komen leggen. Dat wilde Frerik toch niet doen. Een soort test zou dit dan zijn, als het ware. Bovendien geef je hem toch een kluif, en het signaal dat er misschien nog het een en ander te halen / doen valt. Je weet maar nooit waar dat dan weer goed voor is. Ook, zeker is maar zeker, het aantal uren en datum afgesproken. Gewoon om zeker te stellen dat we elkaar goed begrijpen over tijd en geld.
Afijn, Willem nog even op zitten beuren, en hop hij weer verder met zijn klusje thuis. Direct daarna in de telefoon geklommen om BP zijn verhaal aan te horen. Dat was een taai gesprek. Nee hij zou niet komen, en de rest van de week ook niet. En hij had ook geen tijd om ff een bakkie te doen om erover te praten. "En waar ging het dan over?" Naar de bekende weg vragend. Want als BP zich verschuilt dan weet ik al dat er iets niet goed zit. Is er stront aan de knikker. Ik moest hem wel wat geven om over na te denken en vertelde het verhaal over zijn overcharging van Willem en Yvette, en dat we dat bepaald niet waardeerden. Volgens eigen zeggen had ie toch iets meer gedaan dan dat platje en we kwamen uit op grofweg 10 uur. "Da's 90 euries, niet dat wat je gevraagd hebt." zeg ik dan. "Afgesproken werk", kwam er als verweer. "Nou als je dan niet bereid bent een handreiking te doen dan heb je bij mij ook geen werk meer" zei ik. Komt ie net zo onbeschoft terug als bij de anderen. Nu begin ik een beetje onraad te ruiken. Als fransjes onbeschoft worden zijn ze erg zeker van hun zaak. Zegt ie tegen me, een beetje te snel, "je m'en fou, j'en ai merde (ik heb er lak en schijt aan) dat ik dan bij u ook geen werk meer heb". Waarop ik hem toevoeg dat dat nogal onbeleefd is zich zo uit te drukken. Altijd is het monsieur dit of dat geweest en nu ineens je m'en merde. Dat is buitengemeen grof, sowieso voor een gemiddeld fransje. Verdacht. Zal hij een vaste baan hebben dat ie zo zijn schepen achter zich verbrand? Die zelfde avond om 1900 hebben we een afspraak staan. Eens kijken wat nu het verhaal werkelijk is.
Ga dan ook nog ff langs bij Willem om het naadje van de kous te horen, en dan wacht ik BP verder maar af.
Als een haas nog boodschappen doen, en een kamer nog ff de laatste dingen doen.

Full House

Het is de eerste keer full house van dit jaar. Er is een groep wielrenners die een race gaan rijden over de Ballons, en een Zwitsers gezin. De laatsten komen hier regelmatig, maar sliepen voor het eerst in het appartement. Dat vonden ze prachtig, en waarom ze daarin niet eerder geslapen hadden. Daar konden ze makkelijk vier weken in verblijven... Nu hebben ze een zoon hier in de buurt wonen die op zijn manier een ecologische boerderij aan het opzetten is. Maar ook in zijn eigen tempo. En pa ergert zich daar een beetje aan en wil eens fors komen pushen dit keer. Vorige keer leidde dat al tot een enorme emotionele uitbarsting, dus nu zal het niet anders zijn. Afijn de verhalen hoor ik de volgende keer wel.
De wielrijders hebben vandaag hun race over 200+ km, gaan bij de finishplek nog even naar NL-DK kijken en komen dan vanavond hier de boel op stelten zetten. Een aparte groep, dat wel. Leuk om eens een inkijkje te hebben in de generatie van deze dertigers. Die gedragen zich onderling heel anders, zeg dat wel. Als je ze zo hoort, verschilt het niet zoveel van wat we met de Korst doen (ook zo'n jeugdbende). Alleen de onderwerpen verschillen, hier voert fietsen de boventoon en alles WVTTK over kinderen, werk, verzorging,  etc. Een populariteit pool topte het tafelen gisteren af. Dat is zoiets van iedereen schrijft een lijstje met namen in volgorde van populariteit. Degene met de hoogste score is het populairst. Men ging daar heel losjes mee om, geen vingerwijzen of hatelijke opmerkingen, integendeel gewoon dikke pret. Geeft ook aan hoe competitief deze generatie onderling is. Leuk hoor die jonge honden zo bezig te zien.

DOUCHE

Het is weer als vanouds. Over het ontstaan van de nieuwe douche voor kamer 5 kan ik wel weer een boek schrijven. Dingen die gewoon niet gedaan werden zoals het ontwerp aangaf. Een tegelzetter die, buiten dat ie veel te laat met opleveren was, zijn eigen falen afdeed met "ik doe mijn uiterste best". Van alles wat hij fout deed mij de schuld gaf. Om het dan niet over de schuin zittende tegels te hebben maar zich 180º omdraaide en naar iets totaal anders wees, daar uitgebreid over begon te delibereren, als een soort van afleidings manoeuvre. Hoe nadrukkelijk ik dan ook wees naar zijn fout gezette, of zelfs stukgeslagen tegel, hij weigerde zich weer om te draaien om daar naar te kijken. Of deed dat af met: "als u dat gevoegd heeft, dan is het absoluut niet meer zichtbaar." Mijn uitroep van "wat heb ik nu aan mijn fiets hangen, die tegel moet gewoon goed zitten." sorteerde geen enkel effect. Het "pigeon" verschijnsel op volle kracht in werking: buitenlanders kun je alles wijs maken, ze begrijpen het toch niet. Alsof we randdebielen zijn. Toch?
Of het afvoerputje dat zeker 5cm te hoog zat, ondanks expliciete instructies. Vervolgens een tegelaar die de matjes van 5x5cm tegeltjes tegendraads om legde op de vloer van de douche zelf, zodat de voeg niet meer rechtdoor liep. Waarop klonk dat dit uiteraard mijn schuld was, en/of er niets van te zien zou zijn als het eenmaal gevoegd was. Dat hij zoveel lijm gebruikte en de lijm uit de voegen omhoog kwam en van het voegen met antraciet kleur geen sprake meer kon zijn.. Maar ho! Dat was natuurlijk mijn schuld weer!
Of dat het zogenaamde antraciet voegsel, helemaal geen antraciet bleek te zijn maar licht grijs. Op zich niet zo slecht, maar had dan iets anders op het etiket geschreven, eikels.
Of toen we water op de leiding zetten bleek dat van de manifolds niets goed was aangedraaid door degene die het zaakje gemonteerd had, ik noem geen namen, en het overal ineens begon te lekken.
Dan, BP die in slowmotion zijn ding deed, niet vooruit te branden was zodra het iets moeilijker werd dan het voegen van de tegels.
Ikzelf was druk bezig met de kamers, strijken, schrobben, poetsen, stof afnemen... Om tussendoor nog even het planchet voor de wasbak te zagen. BP die natuurlijk dat planchet bijna verklooide door niet te kijken of 20cm uit de glazen wand van de douche wel of niet kon. Probeerde een gat door de steun heen te zagen. Toe maar, hoe debiel kun je zijn?

Het heeft wat bloed zweet en tranen gekost. Nee, niet alles ging fout. Het maken van de muur beplating met watervaste panelen ging eigenlijk best wel soepel. Achteraf viel de hoeveelheid afvalhout ook erg mee. Gewoon goed nadenken voordat je de zaag erin zet. De hangende WC pot floepte ook zomaar op zijn plaats en zit als een huis. Precies op de goede hoogte, ook nog dit keer. De glazen wand zat ook in een keer goed en de douchekoppen staan erg mooi in die, wat ze hier een Italiaanse douche noemen, en wij een inloop douche. Maar waar die zogenaamde ledjes zitten die de temperatuur aangeven, dat zal wel weer een Franse verkooptruc zijn geweest. Geen wonder dat ie 50% minder kostte. Mooi is ie wel.

Nou ja.

Net op tijd voor de gasten gebruik moesten maken van de nieuwe badkamer van kamer 5 was deze operationeel. Ik ga zelf nog even een soort van eindgebruikers test doen om te kijken hoe alles werkt en of de afwatering een beetje klopt. Als dat laatste niet OK is breek ik alsnog de handel eruit en plaats de afvoer op de juiste hoogte.

Voor de planchetten boven de wastafel en de WC heb ik kersenhout besteld bij de Amsterdamse Fijnhout Handel. Zoiets hebben we in NL ook gedaan in de douche en dat kleurt prachtig bij de tegels en wanden die we daar hebben. Met AFH kun je tenminste gewoon zaken doen, zonder tien mailtjes, vijf bevestigingen van een opdracht, vier contracten en talloze telefoontjes of veel te laat opleveren. AFH levert precies wat je vraagt, en binnen de gestelde termijn. Geen gedoe. Perfect, een beetje hogere prijs, maar daar kan ik dan mee leven. We zitten nog steeds binnen budget, en dan kan er een klein beetje luxe wel van af. Was ook wel een beetje het verzoek van mijn schatje.

Nu nog plafond verlichting voor de algemene verlichting kiezen, de oude donkerbruine deur in de verf zetten. Tenslotte de aansluiting van de boilerafvoer aan het hoofdriool aansluiten. En dan, hoppa, dit deelproject is voltooid. Er is een redelijk ruime moderne douche ontstaan van zo'n 3  bij 2,5

Dit was de laatste klus voor het hoogseizoen aanbreekt. Een beetje rust in de tent, eindelijk. Want verbouwen met gasten gaat nu eenmaal niet samen.

Als Scheffer nu nog eens eindelijk met zijn offerte aan komt en voor juli de buitenwerkzaamheden afmaakt zijn we er helemaal klaar voor.

Morgen voeg ik wel plaatjes toe, nu zitten er gasten in de kamers.

Gasten

De maand mei en begin juni hebben verrassend veel fietsende gasten opgeleverd. Zeker meer dan vorig jaar. De meesten vinden ons omdat we in het fietsboek staan van Benjaminse. Deze uitgeverij heeft een aantal fietsroutes zeer gedetailleerd in routeboeken verwerkt. Zo zijn er beschrijvingen van tochten naar Rome, Barcelona en Parijs.

Het toeval wil dat Le Mouton Qui Rit precies op een van die routes ligt welke beschreven worden. De oostelijke tak van de route langs Nancy - Epinal dus. En dat levert dan weer gasten op. Alleen is ons adres in het boekje verkeerd, helaas gekopieerd van een bovenstaand adres. Dat krijg je met knippen en plak technieken. Volgens de gasten is de oostelijke route (waar wij dus aan liggen) mooier, ;=))

De gasten vertellen honderd uit over de route die ze gevolgd hebben. De meesten gaan met de trein of zelfs vliegtuig naar zuid Frankrijk en stappen dan op de fiets. Of doen dat andersom. We horen ook dat er niet zoveel B&B's te vinden zijn in het stukje route waarop wij liggen. Ook dat restaurantjes of cafeetjes in de aanrij route naar ons toe erg dun gezaaid lijken te zijn. Als de fietsers dan ook bij ons aankomen zijn ze meestal erg hongerig en dorstig. Een potje thee of koffie is dan snel gezet. Plompt men in het algemeen het zwembad in om de zere spieren verlichting te geven en gaan dan aan tafel verhalen vertellen. Ik ben dol op verhalen.
Zo hoorde ik van de fietsgasten van zaterdag dat ze een stel Australiërs hadden ontmoet die op een tandem door Europa aan het reizen waren, en onze richting opkwamen. Die zouden zich wel melden klonk het. En prompt ging de telefoon af met een Australisch nummer, uiteraard graaide ik de telefoon te laat van de tafel af. Natuurlijk belde ik even terug, geen verbinding mogelijk klonk het van de operator. Op de een of andere manier was men buiten bereik, sure...
Een paar uur later kreeg ik een mailtje van ze of ze maandag 3 juni hier konden logeren.  Maandag is 4 juni, hmm. Het meest logische was dat men niet de datum maar wel de dag goed had. Dat bleek achteraf de juiste gok te zijn. Toch maar even de kamer klaar gemaakt, laatste check, en eten uit de vriezer gehaald op zondagmiddag. Je weet maar nooit.
Ze kwamen dus maandag. Wel behoorlijk vroeg, tegen half twee. Een bakkie koffie ging er wel in. Zwemmen? Ze keken eens naar buiten, het regende, nee dat maar niet. Spoedig zaten we met zijn allen op de praatstoel. Heerlijk zo, lekker kwebbelen met een bak koffie in de hand. De ervaringen onderweg, daar was ik benieuwd naar. Vonden jullie wel genoeg B&B's, en hoe stond het met eten en drinken? Dat alles tussen de middag dicht was, daar hadden ze niet zoveel moeite mee. Het vinden van slaapplaatsen was een ander verhaal. Soms idioot kleine kamertjes, nog maar net groter dan onze eettafel. Of hotels waren dicht, meestal geen eten in het hotel of B&B maar wel weer restaurantjes in de buurt. Vol verhalen over de in hun ogen enorme kerken. Die zouden in Australië met gemak kathedralen worden genoemd. Opvallend zoveel grote kerken als hier stonden vonden ze, in zulke kleine dorpen.

kerkje in MSP

En dan al die kerkklokken die luiden. In Australie waren niet veel kerken, maar in elk dorp vond je dan wel weer een hotel.
Ze vielen van verbazing van hun stoel af toen ik ze vertelde dat er maar eens in de zes weken een dienst werd gehouden in de kerk van MSP.

Aan de andere kant zakte mijn mond weer van verbazing open toen ik hun tandem zag. Een zeer robuust geval met relatief erg kleine wielen. Je kon het geval zodanig uit elkaar halen dat het precies in de koffer paste die ze nu als aanhangertje aan hun fiets hadden zitten. Ingenieus in elkaar gebout. Dat wel. Ideaal om in het vliegtuig mee te nemen zoiets. Maar bepaald niet op snelheid gebouwd, of lange tochten mee te maken. Om het geval weer in de koffer te krijgen was wel een crime zei de gast. Daar kon je zomaar een uur mee verder zijn. Afijn, na het ontbijt gingen ze welgemoed op weg naar Epinal.

XS4ALL

Die telefonie in NL is ook niet meer wat het geweest is. Om de haverklap valt de telefoon bij mijn schatje uit. Internet is er dan nog wel, maar bellen ho maar. Die telefoon is toch wel een beetje onze levenslijn. Dankuwel XS4ALL. Een kleine club (Knoware) uit de 90-er jaren die uit zijn jasje gegroeid is, opgekocht door KPN en nu daarvan een soort dependance geworden is. Ze waren keigoed, echt waar. Relatief superieure beveiliging, tegen van alles en nog wat. Werkte eigenlijk altijd, niet werken was absoluut een uitzondering. Zoiets van een keer per jaar een incidentje. Nu? Iedere week wordt door mijn schatje wel eens wanhopig geroepen dat er weer iets met de digitale zooi aan de hand is. Resetten is dan het enige. Maar nu helpt dat zelfs niet meer. Kortom een puinhoop. XS4All had zich gewoon bij internet moeten houden.

3 generaties telefoons

Nu lopen ze aan het handje van KPN. Hé!? Dat is toch die toko die om de haverklap problemen met telefonie heeft? Vorige week was er ook al een major incident met telefonie. Kwam zelfs in de kranten terecht.  De symptomen rieken naar achterstallig onderhoud en stagnatie in investeringen. Uiteraard krijgt de crisis hier natuurlijk de schuld van. En uiteraard is dit een onhoudbare smoes. Als er iets goed loopt dan is het wel verhuren van internet en telefonie verbindingen. Net zoals pensioenfondsen, woningbouwcorporaties, GWE, en de belastingdienst. Dit soort industrieën en organen krijgen gewoon elke maand miljarden op hun rekeningen bijgeschreven. Elke maand weer. Er is dus geld in overvloed. Alleen schijnt het opgepot te worden, voor slechtere tijden. Bien sûr! (tuurlijk)
Nee, in LDF is het echt niet beter. In tegendeel. Het debiet is zelfs debiel laag, meestal beneden 1 megabit. De laatste tijd valt het echter mee met wegvallen van verbindingen. Daartegenover staat dat de geluidskwaliteit van de telefonie weer uiterst belabberd is. Ontwikkelingslanden kwaliteit, eg wel!
Wel zit telefonie bij het abonnement in. Onbeperkt bellen naar +50 landen. We hebben dan ook een hele oude truuk uit de kast gehaald. Fannie laat hier de telefoon een paar keer overgaan, hangt dan op en ik hoor aan de beltoon, of zie op het scherm wie het was. Dan bel ik terug en kan dan uren voor nop bellen. Voor nop is natuurlijk relatief. Bellen zit gewoon in je abo prijs verwerkt. Dit keer is het voordeeltje echter voor mij. Uren bellen over de hele wereld zou me anders een vermogen kosten. Nu komt het van de grote hoop af.

Keuken

  Zo, op de schuifpanelen onder het aanrecht en wat hoekjes na is de keuken eigenlijk wel klaar. Het opnieuw afstellen van de afzuigkap en de ombouw er omheen doen is dan nog een klusje voor met zijn tweeën. Fannie kan er dan vervolgens nog eens met haar inrichtingsoog overheen en dan moet het maar klaar zijn. Wijnrekje aan de rechterkant?

keuken 2012

Het achterdeel van de keuken is naar links verschoven om plaats te maken voor de deur naar de achterkamer. De vaatwasser staat nu op zijn definitieve plaats.
Na de renovatie van de afvoeren en waterleiding zitten er geen luikjes meer in de keukenwand. Dat scheelt weer een boel tocht in de winter. Dit deel van het appartement is optisch ook een stuk ruimer geworden. Veel licht.

Voor de liefhebbers van Voor & Na nog een plaatje uit 2008.

keuken 2008

Nu nog de ruimte achter de keuken in een werkkamer voor Fannie omtoveren en dan is fase twee van de verbouwing eindelijk voltooid. Daarna ga ik eerst eens dingen beter, mooier maken of een ander jasje geven. De eerste onderhouds-dingen kondigen zich al aan. Een van de gasten merkte van de week al op dat ik w.s. nooit op zal houden met klussen in het huis. Gelukkig maar, want ik zou me eens gaan vervelen in de winter, toch?


OUATE DE CELLULOSE

Mooi spul is dat. Gebruik ik in de regel als er onmogelijke plekken zijn om te isoleren.
Vier jaar geleden, bij het weghalen van de trap uit kamer 1 ontstond uiteraard een gapend gat. Dat gat werd eenvoudig dicht getimmerd en opgevuld met Ouate de Cellulose. Dat goedje is een soort strooispul gemaakt van onder andere oud papier. Je strooit of propt het met handenvol in de te isoleren ruimte, planken erover en klaar. Een paar voordelen heeft dit isolatie goedje zeker. Het irriteert niet tijdens de verwerking, je gaat er tijdens het verwerken niet onbedaarlijk van hoesten, en na een zekere tijd zakt die laag in en wordt behoorlijk compact. Perfect voor vloeren, platte daken, en plekken waar je eigenlijk geen isolatie panelen kunt monteren. In het gasten appartement hebben we dat in 2010 ook aangebracht om de leidingen achter de lambrisering te isoleren. Je kon heel goed zien hoe compact het wel niet werd toen we nieuwe leidingen achter de lambrisering doortrokken vanaf de solar farm, via de radiatoren in het appartement, naar de CV kachel toe. Een mooie stevige koek was het geworden. Voor wanden is het eigenlijk niet zo geschikt. Juist omdat het spul erg indikt ontstaan er koude plekken in de wand waar het weggezakt is. Voor de keukenwand waar je op plekken nergens bij kunt, is het wel weer een mooie oplossing. De vloer van het appartement en van wat er achter ligt is namelijk onderbroken en er lopen in die tussenruimte heel wat leidingen. Ook CV leidingen. Dat cellulose zakt dan mooi om al die leidingen heen om op die manier een sluitende isolatie te geven. Een perfecte oplossing. Per pak kost het momenteel 17.90 Euries. Een 20% prijsstijging vergeleken met eervorig jaar.

Solar farm 2

Donderdag zijn we verder gegaan met de accumulator. Lang hebben we er over nagedacht  wat ermee te bereiken en hoe de zaak in elkaar te zetten.

ONTWERP EISEN

• Om het maximale aan warmte er uit te krijgen hadden we bedacht dat het warme water uit de collector meer tijd moest krijgen (t.o.v. V1.0) om de warmte af te staan. Dat betekende dan een langere slang, van 100 meter.
• Een nieuwe, voornamelijk stabielere constructie was nodig. De constructie van geplastificeerd ijzerdraad van V1.0 maakte het geheel wel erg compact maar ook weer niet echt vormvast. Met V2.0 moet dat verholpen zijn met de nieuwe kooi constructie van PVC buis, terwijl de compactheid toch behouden bleef.
• Was het zo dat de eerste generatie warmte wisselaar dreef in de bak, V2 mocht dat niet meer doen. Maatregelen nemen om drijven te voorkomen bijvoorbeeld gaten in de buizen maken.
• Temperaturen van badwater na passage in de accu en retour temperatuur naar het huis moeten meetbaar zijn.
• De stroom van het warme water moet eenvoudig om te leiden zijn: een drieweg klep. Met een draai aan de knop gaat het warme water dan eerst via de zwembad accumulator en dan via de shunt in de garage weer terug naar de solar farm. Een reis van bijna 200 meter! In de winter zet je opnieuw de knop om, de shunt dicht, en gaat de volle mep aan warmte de CV van het huis weer in.

MONTAGE

Gisteren hebben we een eerste opstelling van de warmte accu gemonteerd. Van de Badmuts nog wat fittingen en koppelingen gekocht voor toe en afvoer. Is alles er om te monteren? Jawel. ALLEZ Y!!
De uitsparing om de spiraal de bak in te krijgen was met een speciaal speelgoedje snel gemaakt, gaatjes in de pijpen, anders ging de wisselaar alsnog drijven. De koppelingen van de slangen monteren en het bak gedeelte was klaar. We hebben met opzet het uitgesneden deel van de uitsparing nog niet vastgelijmd zodat er nog wat te manoeuvreren valt. 

Wim fitte de driewegklep in de toevoerleiding. Gelukkig was het bewolkt en de temperatuur van het water was niet al te hoog. Geluk voor Wim. Thermometer er tussen en ook dat deel is weer klaar. 

driewegklep en thermometer

Dan de toe- en afvoer buizen van 50mm lijmen en monteren, de tank op zijn plaats zetten, en met een stuk flexibele slang het geheel aan elkaar koppelen. Kranen open en gaan met die banaan!

af en aanvoerslangen

IN WERKING

De temperatuur in de toevoerleiding liep meteen op naar 80º. Ojee lucht in de leidingen. Ik zette de druk van de CV er weer op en Wim ontluchtte de leiding. De temperatuur zakte terug naar bijna 50 graden in de aanvoer. De klep weer in de juiste stand gezet om de accu op te warmen, en hoppa de water temperatuur op de uitgang daalde naar de temperatuur van het zwembad water. Conclusie: alle warmte wordt afgegeven die uit de collector kwam.  

Omdat we de zaak nog niet hadden dichtgelijmd stroomde uiteraard het water al snel uit de bak. Na een tiental minuten afregelen bleef het niveau constant. Concludeerde ik: met de hand iedere dag de toevoer regelen kan niet de bedoeling zijn. En druk opbouwen in het vat leek ons, met voortschrijdend inzicht, geen haalbare kaart gezien de stevigheid, of zeg maar slapheid, van de accu wand. In overleg besloten we dan maar een overloop rechtstreeks op het zwembad uit te laten komen om toch van de volle doorstroom gebruik te kunnen maken.
Al met al was dit deel van de klus binnen twee uur van monteren gepiept. Goede voorbereiding is het halve werk ;=)

Ik laat de zaak nog even openliggen, voor het geval er iets aangedraaid moet worden of veranderd. Daarna kan de isolatie er weer omheen en de buizen dichtgemaakt. In het najaar kan het huisje verder afgemaakt en geïsoleerd worden. Misschien zelfs een voorziening om antivries in het systeem te krijgen zonder iedere keer moeilijk te moeten doen door het systeem drukloos te maken en ingewikkeld schakelen. Een winter project dus.