Snelst

bron: journaldugeek.com

Over communicatie met telefoontjes is een boel te doen over snel, sneller, snelst. De laatste anderhalf jaar hebben ze het over 4G netwerken. Met andere woorden 4e generatie netwerken = sneller. De licenties worden aan telefoon companies voor extreem veel geld verkocht. Gebakken lucht eigenlijk, want over 15 jaar of zo mogen deze ondernemingen opnieuw een afdracht aan de schatkist ophoesten. Ze kopen alleen het recht om over die frequenties te mogen uitzenden. Overheden realiseren zich met hun hebzucht onvoldoende dat juist door exorbitante bedragen hiervoor te vragen onderzoek en ontwikkeling een beenklem wordt aangehangen. Precies wat de commerciëlen ook zeggen. Commercie gaat immers puur om centjes verdienen. Daarmee komt de eindrekening gewoon bij de klant te liggen, juist. Zelfs met alle heren accoorden ter wereld, op zich al een lachertje in een op concurrentie gebaseerde "open markt". Het abo wordt dan ogenschijnlijk niet duurder, maar je kunt voor dat bedrag steeds minder, of je betaalt een paar extra centen per klik. En je scherm wordt overspoeld met reklame. Ook een bandbreedte vreter zoiets. Dus links of rechtsom het komt op je consumenten bordje terecht. En waarom daar niet duidelijk, laat staan transparant, over zijn. Of juist niet? De consumenten zouden eens op basis van keiharde gegevens kunnen kiezen, een nachtmerrie van elke marketteer nietwaar? 

Stokpaardje

Het snelheids verhaal doet me denken aan een van mijn stokpaardjes: sneller, snelst is eigenlijk nog niet snel genoeg. De gevleugelde uitspraak van een van mijn collega's gedachtig: het is dus redelijk snel, want het (resultaat) is er direct. Mijn mening over snelheid is bekend: het moet al gebeurd zijn voordat je op de knop drukt.

koperdraden verbinden alles
bron: raylinks.com

Het gedoe met koperdraadjes, glasvezel en radiogolven wordt treurigerwijze nog steeds uitgemolken. In mijn ogen voldoet het huidige netwerk niet bijzonder goed, is storingsgevoelig, vééél te langzaam en uiteraard reeds verouderd vóórdat de technologie bij de consument aankomt. Reëel gezien is daar wel wat voor te zeggen. Ontwikkelingen moeten nu eenmaal terugverdiend worden. Toch, naar mijn zin rekken ze dat nét iets teveel op. Ik zie dat als innovatie die veel te traag de markt bereikt. Soms wordt dat verdedigd met dat de consument er nog niet rijp voor is. Nonsens natuurlijk. Eerst scheep je ze op met verouderde bullen en dan verklaar je dat de consument nog niet rijp is voor wat soms al jaren op de plank ligt. Dit, omdat eerst de oude zooi verkocht moeten worden. Als consument kun je een florijn maar een keer uitgeven, geld is nu eenmaal eindig. Het gros koopt heus niet elke maand een nieuwe telefoon. Consumenten worden daarenboven ook moe van de te snel opeenvolgende "innovaties" die vaak slechts opnieuw verpakte meuk blijkt te zijn. Zoiets als een ander kleurtje met een extra lintje eromheen. Net als het aanpassen van de koffie smaak per land, een nieuwe melange en hoppa een nieuw product. Kul dus. Het blijft koffie.
De tech journalistiek is vreemd genoeg ook debet aan dit verschijnsel. Deze broodschrijvers kijken altijd uit naar het volgende innovatieve product. Het gras aan de overkant is altijd groener nietwaar? Als er met een volgende versie niet voldoende nieuw snoepgoed te ontdekken valt kraken ze het product af na eerst een hype van verwachtingen te hebben veroorzaakt. Aan de ene kant hebben ze gelijk vanwege die snelle veroudering van technologie. Aan de andere kant proberen de fabrikanten de kritiek te ontduiken door er dan maar meer gadgets aan toe te voegen die vanzelfsprekend nauwelijks voldoen aan de verwachtingen. Vervolgens wordt dat weer afgekraakt.

bron: asia.ru

Een pracht van een neerwaartse spiraal van verwachtingen en hoop. In plaats van te roepen hé kijk, dat is een interessante truc, wordt een innovatie de grond in geboord door te roepen dat het geen innovatie is. Het feit dat de huidige smartphones het startrek niveau allang voorbij zijn wordt echter genegeerd. Dat het beter kan, en vooral goedkoper, dat is echt een open deur. Om 700 euries te vragen voor een telefoon, die een beetje leentjebuur zit te spelen met de eerder uitgekomen telefoons, is natuurlijk net zo belachelijk. Het is dan ook grappig om te zien dat uit het pakhuis weer telefoons worden verkocht waar je alleen mee kan bellen en sms-jes mee kunt versturen. Dat laatste gaat volkomen voorbij aan het feit dat het sms gebruik elk jaar zo'n beetje halveert. Hoezo markt onderzoek. Telefoons waar je alleen mee kunt bellen zijn steeds populairder aan het worden. Vooral telefoons daterend uit de tijd van voor het inbouwen van de afluister chip.

Stokpaardje 2

Zoals gezegd, snelheid en volume. Daar ga ik al sinds heugenis voor. Na het lezen van het artikel over de nieuwste telg van smartphones begin je te denken of er iets in telefoontjes gepiept kan worden dat sneller dan snelst kan communiceren.
Graag zou ik een soort phone willen hebben die al mijn wensen honoreert over snelheid, opslag, processor power, gemak van bediening, levensduur, batterij... bestaat dus nog niet. Wellicht dat ik daarom toch nog maar een paar generaties of zo oversla voordat ik overstap op een tablet of "smart"-phone. De laatste jaren heb ik ook zonder kunnen leven, dus dat houden we nog wel ff vol. Ook de notebooks worden steeds lichter, uiteindelijk groeien die twee wel naar elkaar toe. Afijn, mijn beeld van een ideale computer en het gemak van iets draagbaars.
Opvallend is de weg erheen. Eerst ontstaat eerst een weerwar aan dingen die je aan elkaar moet knopen: trafo, toetsenbord, scherm, telefoon, camera, micofoon, opslag... kortom een kluwen aan draadjes en kastjes. Na jaren van ergernis verdwijnt die wirwar uiteindelijk in een klein kastje. Waarna de cyclus zich weer herhaalt =;)

virtueel keyboard
bron: depositphoto.com

Nu nog een virtueel toetsenbord, iets wat je vinger gebaren begrijpt (tot zelfs doventaal aan toe) en het begint erop te lijken. Het gedoe met de cloud of hoe dat dan ook heet moet je meer als een overgangs fase zien, totdat opslag van enkele ducentillion (10 ^ 603) exabyte gratis in het papiertje van een pakje boter wordt verstrekt. Die papiertjes kun je dan met elkaar laten praten via een vortex van data verbindingen. Wat zeg ik, alles om je heen is een potentiele datadrager. Het onderzoek om data in DNA op te slaan is al vergevorderd. Dat begint er een beetje op te lijken, een plant als üsb" stickie? Nu vraag ik me ineens af wat er eigenlijk met dat onderzoek uit de jaren 70 is gebeurd. Dat, waarmee data in krisallijne structuren als zand opgeslagen zou worden? Een kruiwagen zand zou alle data van nu en in de toekomst op kunnen slaan. Een probleem duikt dan meteen aan de horizont op: hoe vind ik het terug. Het onwikkelen van een soort massieve (privé) zoekmachine gepaard aan een stuk volwassen kunstmatige intelligentie en true-object modellen, associatief zoeken, nieuw verbanden leggen... blablablah.

data vortex

Droom lekker verder zeg ik dan iedere keer na zo'n mijmer sessie bij ondergaande zon. Vroeger als programmeur wilde ik zoiets zelf gaan maken: het informatie continuum. De tools en capaciteit van de toemalige hardware en de software schoot (en schiet) nog te kort om dat te kunnen realiseren. Met veel denktijd in de winter ben ik daar een tijdje geleden weer eens over gaan nadenken. De modellen van destijds zijn ooit tijdens een van de verhuizingen de prullebak in verdwenen. Helemaal opnieuw beginnen is het ook weer niet, zoiets blijft altijd een beetje onder je bewustzijn drijven. Het blijft bij je hangen totdat er weer een tijd-luik komt om het op te pakken. Voorlopig blijven het gedachten experimenten, ook leuk.