Filet Mignon

Filet Mignon noemen ze ook wel eens de arme lui's biefstuk. Ook al zou je dat aan de prijs van een gerecht met Filet Mignon in een restaurant niet zeggen. Daar betaal je weleens de hoofdprijs voor. In de keuken van Le Mouton is het een populair stukje vlees. Niet alleen omdat het zo veelzijdig ingezet kan worden. Ook omdat dit vlees het hele jaar door goed beschikbaar is. Eigenlijk net zo belangrijk. Dit keer probeer ik iets anders uit dan de medaillons, of het in lange dunne repen snijden en daar iets inrollen. Nu snijd ik overlangs een filet mignon met een fileermes open tot een platte plak vlees. Net alsof je het vlees ergens van af pelt. Met een keukenbijl plet ik de handel nog verder tot het een soepele dunne plak is geworden. Er gaat geen zout en peper over. Voor de vulling bak ik op laag vuur een half bakje gerookte spekkies uit. Dan een zeer fijn gesneden halve ui en een grote teen knoflook erbij, even laten uitbakken en tenslotte een handje fijn gesneden paddo's assortie en een paar blaadjes salie, nog even laten garen om het overtollige vocht van de paddo's kwijt te raken. Deze massa spreid ik uit over de geplette filet en rol het verhaal als een rolmops op. Tot zover klinkt het bekend nietwaar?  De volgende stap plukte ik van EpicMealTime's kanaal af. Namelijk een matje van ontbijtspek.

Op YouTube is er een kanaal van Epic Meal Time die gerechten letterlijk buiten proporties trekt en dat nog eens uitvergroot, grotesk is misschien een beter woord. In de filmpjes is het taalgebruik een beetje grof, maar wordt het meeste weggepiept. Misplaatste kuising vind ik. Het is nu niet bepaald de fijne keuken, wel makkelijk er naar om te bouwen. Dat is ook de reden waarom ik er naar kijk. Af en toe zie je een leuke techniek voorbijkomen, of zelfs een gerecht dat in verkleinde vorm prima uit te voeren is.  

Op EMT gaat dat met bakplaten tegelijk, ik neem, wat bescheidener, 100 gram gerookte spek. Vlecht dat tot een vierkant matje. Doe ik ook wel eens voor de brunch: een matje ontbijtspek uitbakken, eieren er bovenop, zout & peper, garen en klaar. Perfect voor een stevig ontbijt met een vers stukje stokbrood, eerder dan 8 uur in de avond heb je echt geen honger meer.

Dus dat matje. Daar wikkel ik de rol filet mignon in, leg dit in een glazen bakschaal, en zet dat midden in de oven 10-15 minuten op 200ºC. Tussendoor even controleren of het spek al is uitgebakken. De FM wordt sowieso gaar in die tijd. De truc is het matje zo uit te bakken dat het vet eruit is en dat het net aan krokant wordt. Dat is ook afhankelijk van hoe dik de plakjes spek zijn gesneden. Daarom moet je af en toe even controleren. Is het zaakje uitgebakken dan schep je het geheel uit de bakvorm, het vet heb je niet meer nodig. Even ietsjes laten afkoelen en het in 2 cm dikke plakjes snijden. Neem een grote filet (500gr), dan kun je hier makkelijk 4 porties uit snijden. Opdienen met een niet al te krachtige roquefort of tomaten-room saus waarin je de rest van de paddo's hebt gebakken. Een paar fijne sliertjes basilicum en een schijfje tomaat er bovenop maakt het ook voor het oog aantrekkelijk. Pasta of rijst gaat hier het best bij. Wijn: een lichte droge rode wijn. Iets als Cote du Rhone of en Pinot. Maar een droge witte gaat ook prima. Gebakken aardappels ipv pasta of rijst ook natuurlijk.

SNEEUW

Zo hé. De kougolf uit het noorden heeft de westelijke provincies in LDF een behoorlijk pak sneeuw bezorgd. Ik vind sneeuw beter dan regen, maar dat is dan weer persoonlijk. Sneeuw maakt vrolijk, regen sjacherijnig. In het westen is een laag van 50cm gevallen, in een nacht. Gecombineerd met de harde wind was het niet erg handig om op weg te gaan. Dus honderden kilometers files. In de bergstreken ligt stuifsneeuw van meer dan 12 meter hoog! Hoger dan een gemiddeld huis of zeven personen van een gemiddelde lengte boven op elkaar. Als je daar in terecht komt kun je het dus wel schudden. Wat me wel altijd opvalt in LDF is dat de hulpdiensten vrij snel met water en eten aankomen dragen bij de gestrande reizigers. Op het Franse 8 uur journaal zag je zelfs dat conducteurs in de treinen met mandjes vol belegde baguettes rondliepen. Dat kan ook voor het oog van de camera gebeurd zijn hè. Ieder jaar weer zie je dat de opvang van reizigers supersnel geregeld is, en zelfs slaapplekken. Daar komen die salles polyvalentes (soort dorpshuis) of salles des fêtes (feestzaal) weer om de hoek kijken. In elk dorp hebben ze wel zo'n gebouwtje staan, er is dus altijd wel een opvangplek. Een van die puike ideeën die je zoal in dit soort landen tegenkomt.

Gelukkig is die sneeuwjacht bij ons een beetje weggebleven, de temperaturen schommelen rond om het vriespunt. De lente is nog maar een paar dagen weg!