Beestenboel 3

En hop, weer twee lammeren erbij. Nog een rammetje en warempel een ooi. De fotootjes komen eraan. Totaal zijn er nu 5 rammetjes en een ooi door de dames geworpen. Niet slecht, en nog 3 ooien te gaan. Als ik me niet vergis dan. Nu moet nog een van de twee jarige ooien lammeren en dan zijn we door de eerste ronde heen. De jongere ooien zijn pas veel later gedekt en daar is dan nog ff het wachten op.
Flash kreeg ineens kuren toen ik de wei in hobbelde en nam een spurt op mijn benen, van achteren gelukkig. Meer de schrik dan pijn. Flinke jongen! Om van voren te komen, daar heeft ie blijkbaar het lef niet voor. Maar, wie de bal kaatst kan hem terug verwachten. Meteen lik op stuk gegeven, want er kan er maar een de baas zijn. Hij stond er een beetje scheel van te kijken, of verbeelde ik me dat. Afijn, na nog een drietal vruchteloze pogingen gaf ie het maar op. Toch maar oppassen met die gosert in de toekomst. Als dat gedrag zo doorgaat moet ie maar ergens anders heen, of aan het mes. Een van de nieuwe lammeren heeft zowaar gevlekte zwarte poten. Niet echt overtuigend. Dat kruisen is dus niks geworden.

KERAMIEK

Wie had dat nu gedacht. Uit een totaal andere hoek dan ik had verwacht. Wat wil het geval. Veertien en vijftien april is er een kunstmarkt in een plaatsje een kilometer of 20 hier vandaan. Daarover belde de organisator mij vanmiddag. Hij had een paar weken geleden naar de radio uitzending van Antenne Blue geluisterd. Hij vroeg of ik acte de presence wilde geven met een demo of zo. Ik mocht dan ook wel wat verkopen. Toen ik hem probeerde uit te leggen dat ik erg weinig eigen werk in bezit heb gehouden, tetterde hij daar vrolijk doorheen. Het ging hem immers om een demo. Ik stemde toe omwille van de gratis pub die dit weer op zou kunnen leveren. Een paar keer heb ik dergelijke verzoeken al geweigerd namelijk.
Waarom? Tot nu toe zat ik voornamelijk voor mijn eigen plezier te draaien of te boetseren. Zelden ging ging het erom dingen te bewaren, of het moest zijn om iemand een cadeautje te willen gaan geven. Ik ben geen pottenbakker pur sang wat dat betreft. Als de klei gedraaid is tot een aardig potje, of de techniek is gelukt, dan plet ik de zaak in elkaar en wordt de klei geprepareerd voor een volgende ronde. Puur op aandringen van Fannie bewaar ik wel eens iets, dat wordt dan gebakken en geglazuurd. Bijna nooit vind ik het wat. Maar wie ben ik hè? Dus zodra iemand zegt dat ie iets leuk vindt heeft ie het al in zijn of haar tasje. Weinig waarde hecht ik, wellicht daarom, aan mijn eindproducten. Het komt best wel eens voor dat een potje een jaar ongebakken in de kast staat en het daarna alsnog de plons in de klei emmer maakt. Zelden haalt bij mij iets de eindstreep. Misschien komt dat omdat het maak proces me oneindig veel meer boeit dan wat er daarna komt. Aan die vrijblijvende periode is dan nu een einde gekomen. Ik moet de komende maand eens een paar dingen niet terug in de ton gooien en een paar schalen fabrieken en een paar huisjes in elkaar te zetten, die dan als kijkspul op de tafel kunnen komen te staan. Wat voor de verkoop. Da`s een primeur voor me. Nooit heb ik echt de moeite genomen om dingen te gaan verkopen. Vond dat niet zo nodig, was het ook niet.
Ook een nieuwe ervaring zal zijn, mijn konsten publiekelijk te gaan vertonen. Alles voor het goede doel: het inloop-atelier van Le Mouton Qui Rit wat meer bekendheid geven. Dus moet ik er toch maar aan geloven: publiciteit voor het atelier. Zo betalen zich de inrichtingskosten misschien terug.
Bovendien zit ik me te bedenken dat dit ook een uitstekende voorbereiding is voor de vide greniers markt in ons dorp. Die vindt plaats in het eerste weekeinde van augustus.

Fannie kwam met een aantal goede ideeën, die gaan we samen eens verder uitwerken. Zo gaat het balletje misschien rollen. Goed dat er vorige herfst een flinke voorraad klei is ingeslagen.