Variaties

Na drie dagen achter elkaar konijn wordt het me ff teveel. Er is nog een portie over. Om het in de vriezer te stoppen lijkt me niet echt een oplossing. En het is dinsdag. DUS. Epic Meal Time tijd.

WIE?
Die jongens hebben wat met bacon strips. De enige reden is waarschijnlijk omdat ze door een bacon strips fabriek gesponsord worden. Het is wel een groepje stoere jongens uit Canada die een trend gezet hebben. Met het toevoegen van een `calorie en vet teller` bij hun filmpjes op Youtube werd het ineens een rage onder voornamelijk studenten om ook van die calorie bommen te maken. Ik tel nu zo`n achttal groepjes die het aanzien waard zijn. Copy cats? Wie maalt daarom. De meesters zijn voorlopig nog even onverslaanbaar. Ook al hebben ze de laatste tijd ingeboet aan originaliteit en kwaliteit. Al dat ge-shit en ge-fuck er tussendoor hoeft ook niet voor mij. Het zijn dan ook voornamelijk de eerste tiental filmpjes van hun hand die me aanspreken. Monsterlijk grote hopen eten in de meest onmogelijke vormen als kastelen, mega hamburgers of taarten. Maar dan volgepropt met gehakt, bacon, worst, of zelfs snoepgoed. Het een en ander gelardeerd met veel whiskey en/of een dikke laag chocolade. Uiteraard wordt alles door die gasten buiten proporties getrokken. Groter is beter. Meer is goed, dat moet. Het is een beetje choquerend, indruk maken ze wel met hun giga creaties. Af en toe maken ze een ritje langs de hamburger tenten voor 50 hamburgers, cones, nuggets of wat dan ook. Lollig om de reacties van de bediening te zien. Ook daar ging na een paar keer de lol en nieuwigheid wel van af. Even leek het alsof de EMT zou ophouden. Na een kleine inzinking, kwam er een soort van come-back. Een iets beschaafdere versie en op kleinere schaal. Toch zie je de populariteit afnemen, de trend is evenwel gezet. Wat overblijft zijn de oorspronkelijke recepten en de variaties van andere epic meal time koks hierop. Dan bedenk ik me: toch wel decadent zoiets.

Hoewel als amateur kok zou ik stiekem ook wel eens zo`n berg voedsel uit de oven een keer op tafel willen zetten. Maar ja, ik heb geen sponsor die dat allemaal betaalt. En eerlijk gezegd is zoiets ook je reinste verspilling als niet het hele dorp mee kwam eten.

RECEPT

Wie zei dat ooit eens? "Bestudeer alles en behoudt het goede". Grappig is dat de grens tussen slecht en goed nogal vaag is. Een beetje afhankelijk van je geloof, cultuur, of overtuiging. Maar onbewust sla je toch alles op. Echt vergeten doe je niets in je leven, het lastige is alleen je dingen te herinneren op het juiste moment en perspectief.

Vanochtend kwam zo iets weer eens boven drijven, geprikkeld natuurlijk door het wekelijkse filmpje van EMT en dat konijn, waar ik zo langzamerhand lange tanden van kreeg. Daar moest nodig iets anders mee gedaan worden. Fannie had het over een ragout gisteren. Dat zou volgens mij alleen maar vulling zijn. "Daar moet nog iets bij", bedacht ik me. Maar wat als je de handel eerst eens van de botjes af haalde, met bacon inpakte, er een jasje deeg omheen deed en dat geheel in de oven met een laagje geraspte kaas erover? Hmmm. denk, knars... Of wat zou het zijn als je een plakje deeg uit zou rollen en met het geplukte vlees een soort vleesrol zou maken? Geen vulling in het midden maar overal in het deeg? Zou er iets als extra vulling bij kunnen, groentes en een ei of zo? Wat uien, prei snippers, paddo`s, ah, en maçedoine! En klaar is je mini epic meal. Het wordt een uitdaging om dit in een eenpersoons portie te maken. Wijntje? Typisch iets voor een Médoc of een Bordeaux Supérieure.


Zo ontstaan hier in Le Mouton Qui Rit de recepten. Je ziet wat, leest wat, graaft een beetje in je geheugen, en luistert naar Fannie`s suggesties en opmerkingen. Dan mik je alles in de blender, en daar is weer een nieuw idee. Meestal volgen er eerst een aantal probeersels, een beetje fijn tuning. Dan zet ik het aan de meester voor en als het door die jury komt dan hoeft er vaak niet veel aan veranderd te worden. Dan komen de gasten aan de beurt. Als die het lekker vinden dan blijft het in de map zitten. Voor later gebruik.

Wat een baan hè?

update19:42
Het is geen Bordeaux Sup. geworden trouwens, maar een Minervois een cepage van 40% Grenache 20% Syrah en 40% Carignan. Een zeer krachtige smaak, een beetje peper proef ik. Maar volgens de beschrijving perfect bij konijn. Zeer aan te bevelen: Domaine La Prade Mari, secret de fontenille 2008. Als je zo'n naam aan je wijn durft te geven moet het wel iets zijn. En dat klopte gelukkig ook. Hij smaakt heerlijk; die 13.5% alcohol voel je direct. Morgen even inslaan en in onze speciaal verzameling onderbrengen. Wat een heerlijk land toch, dat je zo op verkenning kunt gaan met de wijnen.

 

Aan het gerecht moet nog wat gesleuteld worden. Met feuilletée deeg zal het luchtiger zijn, en de macédoine overheerst te veel. Veelbelovend, dat wel. Vooral dat inrollen van het fijngesneden vlees.
 

Sta je in de winkel voor de vitrine, dan vind je drie soorten kant en klaar deeg. Pate Feulletée, Pate Brisée, en Pate Sablée. Wat het eerste is zal duidelijk zijn: bladerdeeg. Nu heb ik me verscheidene keren afgevraagd wat het verschil tussen de laatste twee nu is, dus heb het via mijn compjoetertje toch maar eens opgezocht. Brisée is deeg uit meel water, zout (soms melk ipv water). Het wordt veel gebruikt voor hartige taarten en zo. Het Sablée deeg is dat wat wij meer kennen als zandtaart deeg, daar zit dan nog eieren en suiker door. De laatste is breekbaarder en korreliger dan de brisée variant. Het wordt uiteraard voor taartjes en zo gebruikt. Als je het weet is het logisch en volgt ook uit de naamgeving. Sta je voor de vitrine, dan twijfel je toch iedere keer weer. Wel superhandig dat je die drie soorten deeg zo kant en klaar kunt kopen. Bespaart een hoop geknoei.

CHOUXCROUTE

Het is ook volop Choucroute tijd. Een soort zuurkool met alles erop en erin. De Franse zuurkool is eigenlijk totaal niet zuur, soms zelfs aangemaakt met witte wijn. Je kunt drie soorten kant en klaar in de winkel krijgen: puur, op basis van witte wijn, of al met spekkies erin. Bijna overal is het hier te koop. Er bestaan tientallen recepten van dit gerecht. Het is hier typische winterkost. Een beetje afhankelijk van de ingrediënten kun je het als een blok beton op je maag maken (veel spek en worst) maar ook lekker licht verteerbaar.

bron: toutlemondeatabl.canalblog.com

Mijn recept komt in de buurt van het recept uit de Alsac. Alleen bouw ik het op in meerdere laagjes van zuurkool, uien en koflook, spek, worst, en aardappelen. Zodat alles lekker intrekt. Hier en daar enkele zwarte peperkorrels erin. Een paar lepels sherry er door, als de zuurkool niet op basis van witte wijn is gemaakt, doen wonderen. Als je de spek en de worst van te voren uitbakt dan komt er een boel minder vet in het gerecht. Kook je de aardappels voor, bijvoorbeeld 15 min. in de magnetron, dan ben je snel klaar. Dan kun je toe met de oven op 145° te zetten en een uurtje later kun je dan opdienen. Zelf vind ik alles smakelijker worden als alles mee stoomt op 125° voor een 3-tal uren in de oven. Het vlees en zo, blijft een stuk sappiger, en de smaak van het gerookte spek trekt lekker overal in. Een kwestie van smaak welk recept je gebruikt en hoe je het wil toebereiden.