Vanochtend tijdens het ontbijt, ontstond een heus werkoverleg over methoden en technieken hoe de grotten op te meten. Doel: een drie dimensionale voorstelling van de grot te maken. Een hele toer is dat nog, zo blijkt uit de technische diskussies die ontstaan. Welke methode gaat gebruikt worden, hoe legt men de meetpunten vast (stations) op welke manier geeft men bijzonderheden of bijzondere situaties aan (cookies). En legt men nu een nieuwe lijn neer of gaat men vanuit de bestaanbare lijnen werken. Dan begint het eigenlijke werk. Voorbereiden voor de video opnamen. Het leggen van knoopjes in een touwtje elke meter, en dat voor een klos van een paar honderd meter. Daar ben je dan ff druk mee. Gelukkig is onze tafel precies 1 meter breed ;=) dat scheelt.
De duikers gaan de beheerder met een bezoekje vereren. Waarom de slagboom niet open was... ben benieuwd welk verhaal ik vanavond te horen krijg. Afijn, we hebben nog even beproken dat er iets eerder zekerheid zou moeten zijn wanneer men precies ging duiken bij de volgende keren. Anders kan ik namelijk weinig voor hen doen m.b.t. het laten openen van de slagboom. Je moet eerst bij het stadhuis langs en dan kan de beheerder de slagboom pas open gaan doen. Het gemeentehuis is ook niet elke dag open, een reden te meer om iets eerder dingen te gaan melden. Een goede les voor volgende keren.
BRONWATER
Vanochtend voor het ontbijt, besloot ik om de croissantjes in een dorp een paar kilometer verder dan Vauvillers te gaan halen. Namelijk in Demangeville. Die bakker heeft behoorlijk groot uitgevallen croissants, reuzen croissants zo gezegd. Die dingen van de bakker in Vauvillers zijn én veel kleiner én beginnen zo langzamerhand toch verdacht veel naar reuzel of bakkersvet te smaken. Van dat spul komt een vettige film in je mond. Dat geeft nu niet direct de meest geweldige eet ervaring, vind ik dan weer. Soms worden croissants aan je verkocht als met echte boter bereid, en dan nog blijkt vaak de kwaliteit een beetje inferieur te zijn. Met stomme verbazing echter las ik bij binnenkomst in de bakkerij, een aankondiging dat de prijzen van het brood verhoogd zijn omdat men bronwater is gaan gebruiken bij het bereiden van de deegwaren. Echt waar, ik lieg hier geen letter van. Bronwater! Mijn kaken zakten wijd open van verbazing. OK, ok, ik geef toe dat het een zeer creatieve vondst was om een prijsverhoging door te voeren. Ik had het zelf kunnen bedenken. Maar bronwater als prijsverhogend element, dat slaat toch werkelijk alles. Natuurlijk voel je je meteen bekocht of belazerd, want hoe bewijs je dat als bakker. Nergens hing een certificaat om dat aan te tonen. En daar is een gemiddeld fransje toch wel behoorlijk tuk op. Iets als een certifikaat is in LDF absoluut noodzakelijk om zo'n bewering te onderbouwen. Geen certifikaat, geen bronwater. Gebruikt men zand om dat in onze ogen te strooien dan nog hoort een speciaal ogen-zand-strooi-certifikaat hiervan te getuigen. Het ontbreken daarvan maakt het ongeloofwaardig dat er daadwerkelijk zand gebruikt wordt om ons dat in de ogen te strooien. Het lijkt dan misschien iets als zand, het voelt aan als zand, maar kan het niet zijn, ook al is het zo. Simpel weg omdat het niet gecertificeerd is en daarom ook niet gebruikt had mogen worden. De bronwater truuk is daarom ook totaal ongeloofwaardig.Uiteraard werd dit sappige verhaal door mij in geuren en kleuren aan de ontbijt tafel verteld. En iedereen glimlachte fijntjes, als van ongeloof bij het horen van dit verhaal.
Het moet niet gekker worden, da'lijk moet je nog extra gaan betalen vanwege het genieten van de broodgeur in de winkel, of het uitzicht op de vitrine. Dan denk ik weer dat als je dan op de kosten wilt besparen, waarom laat je dan je auto met lopende motor buiten staan... niet dan?
Overigens is dit dezelfde bakker uit een van de verhalen van een paar maanden geleden, die na 0900 geen koffie meer schenkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten