Zonneboiler

Oh oh, een week geen blog. Er kwamen al klachten ;=)

Behalve de zonneboiler is er deze week niet veel gebeurd. Woensdag Wim uit Epinal opgepikt en donderdag begonnen met een voorlopige opstelling.


Toch weer niet het juiste geleverd gekregen dus moesten we alsnog zelf onderstellen fabrieken. Er was al een model uit het eerdere experiment en dat maar gekopieerd. Het monteren van de vacuümbuizen was opnieuw een leerproces, beetje zeepsop om de handel soepel in de rubbers te krijgen, de eindcups om die buizen fixeren was ook weer gedoe. Afijn aan het eind van de ochtend stonden ze toch maar alletwee warmte te vergaren. Zo direct in de zon zonder medium om de warmte op te nemen kwam er gewoon rook uit de collectoren. Aanraken kon je de fittingen niet meer. Wim sleutelde een provisorische koppeling in elkaar om in ieder geval de handel een beetje af te koelen.

De middag besteed aan het ophalen van nieuw spul. Eerst maar even langs de vakhandel om een temperatuurmengkraan die thermostatisch gestuurd wordt te scoren. Uiteraard komen de verkopers met een unit van meer dan 800 euries aanzetten, allemaal fantastisch spul en je kon inderdaad precies dat instellen wat je wilde. Maar ja het geld groeit ons niet op de rug, dus nee dank u. Wim had wel wat gevonden. Na veel vijven en zessen met een techneut daaroo kwamen we er uiteindelijk uit, precies dat wat de truuk  zou doen: afsluiten bij een te lage temperatuur en bijmengen bij te hoge. Tenminste als je hem verkeerd om monteert. Op mijn opmerking of dat zo was werd positief maar verbaasd geregeerd door de techneut daar. Dus hop in het mandje.

Dan naar de nieuwe Brico. Wim ging zoals altijd weer prettig uit zijn dak. Kwam met glimmende oogjes vertellen over een minuscuul lasapparaat, met ruim voldoende power om het een en ander aan elkaar te plakken. En dat je dat zomaar in je wagentje kon kieperen, daar kan ie nog steeds niet over uit. In NL moet je al snel in de vakhandel zijn en kost het ws ook nog meer.
Tijdens het werkoverleg hadden Wim en ik besloten de hele installatie in stappen op te bouwen, dan blijft het beheersbaar en kunnen we per stap de foutjes gladstrijken, anders wordt het te ingewikkeld als er toch iets niet dreigt te werken. Voor de eerste opbouw van de zonneboiler: slang, nippels, en uiteraard wat kit. Kit is altijd vaste prik bij de brico, kun je eigenlijk nooit genoeg van in huis hebben. Ik zei de gek ook meteen maar wat extra lampen en fittingen voor de gang en de grange ingeslagen.

De volgende dag ging het een stuk beter bij het monteren van de buizen. En natuurlijk keilde ik twee van die dingen naar zijn grootje. Gooi je een tegel over het hek voor het waterpas zetten va nde constructie, en, "uiteraard" lag daar iets onder dat die tegel als een soort trampoline boven op de buizen keilde. Twee kapot, flink balen door dat merkwaardige ongelukje. Maar goed dat ik dat zelf deed, kon ik lekker van mijzelf balen. Vrijdag middag was alles aan elkaar geknoopt. Zaterdag de pomp enzo.

Voor deze stap hadden we besloten het verhaal rechtstreeks op het zwembad aan te sluiten. Het koude water uit het zwembad linea recta de zonnecollector in en het warme water terug het zwembad in. Daarmee diende het zwembad zelf als diens eigen warmtewisselaar, een soort accu van 28m3 zeg maar. Daarom ziet het er op de foto hiernaast een beetje houtje touwtje uit. Omdat de pomp en zo pas definitief vastgezet kunnen worden als de boiler er staat. Stap twee zal dan zijn, een warmtewisselaar in elkaar te sleutelen. Daar moet nog ff over gesproken / gebreinstormd worden. We willen namelijk alles zo low-tech mogelijk houden. Makkelijk bij het onderhoud of opwaarderen van de installatie.

Toen de pomp eenmaal liep, tjeemig wat een zielig straaltje kwam eruit. Teleurstelling. En ja natuurlijk alles zoveel mogelijk ontlucht, en toch op de een of andere manier bleef er lucht in de installatie komen. Het enige punt waar dat en ertoe deed en mogelijk zou zijn was de pomp zelf. Verder was er eigenlijk geen plek waar lucht in het circuit kon komen.  Zou BP die pomp dan toch teveel gesloopt hebben? We blijven het controleren vanavond.

Met al dat gesleutel en getest is er nog net tijd om de keuken en de lobby een schoonmaak 'veeg' te geven voordat de gasten aankomen. De eerste indruk moet meteen goed zijn en er moet geen puinhoop van schroeven, onderdelen en gereedschap op de tafels liggen.

DINER
Dan als de wiedeweerga gaan koken voor de gasten die over een uurtje aankomen. Ben een beetje aan de late kant, dus die flensjes voor het 'rum and raisin' ijs maar bakken na het hoofdgerecht. Dat stond allang te pruttelen: kip met paddo's en gebakken aardappels met rozemarijn uit de oven. Meestal begin ik met het nagerecht, dan het hoofdgerecht en dan pas het voorgerecht. Op de een of andere manier werkt dat het snelste.
Toen ze aankwamen was ik nog bezig met de gevulde eieren, het voorgerecht. Dus hop eerst maar een glaasje wijn ingeschonken, is altijd een prima ding. Je gasten iets te drinken aanbieden bij binnenkomst. Breekt meteen het ijs, want je kent elkaar niet. Er ontstaat dan altijd een gesprek over hoe de reis was, waar ze vandaan komen, waar ze heen gaan. Gewoon de koetjes en kalfjes die bij elkaar de prietpraat vormt, terwijl ik als een speer de laatste hand leg aan het voorgerecht.
Ow! Lust er eentje geen kip. Mijn fout denk ik dan, daar vraag ik altijd naar: wat men wel en niet lust. Vergeten? Nee, realiseer ik me, eigenlijk niet want toen men vanmiddag nog eens belde voor het diner had ik gezegd wat er gekookt zou worden. En daar werd niet op gereageerd met "lust ik niet". Het werd ook een tikkeltje op een gebiedende wijs gebracht. Zo van: je zorgt maar voor iets anders. Mijn eerste opwelling was om te zeggen: ik ben toch geen restaurant met een a la carte? Op tijd slikte ik de opmerking daarover in. Aangezien we zo flexibel als een looien deur zijn haalde ik daarop een stuk vlees voor de BBQ voor morgen uit de koelkast en probleem opgelost.
De heer die de gasten hiernaar toe had verwezen at ook mee, die had hier vorig jaar in november een week gelogeerd; hij had een huisje in de buurt gekocht. Een betere aanbeveling kun je niet hebben als je diens gasten ook weer te logeren krijgt. Hij was vandaag met zijn bullen verhuisd door de twee. Uiteraard werden even de herinneringen van vorig jaar opgehaald. Een paar kwinkslagen over hoe koud het wel niet was. En over de wijn uit de Luberon, waar zij vandaan kwamen, werd weer waarderend geknikt.

Zo dat waren weer behoorlijk verwende gasten die met bolle buikjes hun kamer opzochten. Altijd weer kicken als je de mensen eerst voorzichtig ziet proeven, en dan ineens ruimhartig ziet toehappen. Om met een tevreden grijns en complimenten  aan de kok hun servet neer te leggen. De laatste tijd rond ik het diner meestal af met een van de zelf gemaakte likeurtjes. Soms willen ze allebei, maar likeur is verradelijk spul. Het hapt zo lekker weg, maar er zit toch behoorlijk veel alcohol in. Vinden de gasten geweldig dat je je eigen likeurtjes maakt. En het wordt als heel chique gezien. Precies wat we ook beogen: een B&B plus maar zonder de poeha eromheen.

ZWEMBAD
Bij het uitzetten van de zonnewarmte installatie, Wim ontsnapte even tijdens het diner, bleek het water in het bad toch ff 19 graden celcius te zijn, zomaar! Dat maakt het zwem-waardig. Maar het water is nog niet helemaal helder, een dagje wachten nog maar. Morgen, zondag, een beetje ieder voor zich lanterfanteren, dan kunnen we nog wat van dat hypocloride in het badje tegen de algen kieperen. Maandag zwemmen! Idioot eigenlijk om begin mei al in het water te kunnen liggen! Volgens onze gasten was de natuur een paar maanden te vroeg. Vandaag was het hier bijna 29 graden!

Alle foto's zijn door Wim gemaakt.