Skype en Brico

Zo een stapel planken ingeslagen van de brico depot in epinal, kan ik effe lunchen nu en meteen de blog ff aanvullen.

Giteravond een beetje laat geworden. Maar wat is dat toch lekker om met je vriendinnetje uit verweggiestan via skype te kunnen reutelen, en er is nog beeld bij ook. Helemaal geweldig. Daar kon je 20 jaar geleden alleen nog maar kwijlend aan denken, het was er wel maar alleen in speciale set-ups, labs en overheids toestanden. Ze stuurde me een link door met een interview van iemand die het allemaal vanaf het begin heeft meegemaakt. Grappig om te horen hoe hij de jeugd van nu verwijt dat ze alle tech zo vanzelfsprekend vinden en vertragingen als iets erg vervelend ervaren. Begrijpen hoe de achterliggende tech in elkaar zit kan toch bijna niemand, dus als er een storing is beginnen ze alleen maar te foeteren. Een storing valt dus op, en het moet allemaal onmiddelijk, dadelijk, direct, nu dus gebeuren. Geen idee via welke route hun telefoonsignaaltje gaat, he he. Nou ja waarom moet de gemiddelde consument daar ook bij stilstaan, onzinnig idee. De providers zullen maar moeten zorgen dat het allemaal werkt en wel altijd. Toch?! Daar betalen we immers met zijn allen voor.

Een opmerking van haar was ook: dat ik hier een heel scala aan beroepen uitoefende: timmerman, schilder, veeboer, calvados stoker, schapenscheerder, gastheer, metselaar, stratenmaker, tuinier, loodgieter, electricien, ontwerper, kok, ...
Daar sta je eigenlijk niet zo bij stil als je intensief bezig bent maar je moet echt van alle markten thuiszijn, en hoe ik me dat allemaal eigen heb gemaakt, vraag 't me niet want daar kan ik echt geen antwoord op geven. Gelukkig heb ik op de achtergrond een hoop vrienden die me met raad en soms daad bijstaan, echte mazzel. Vast staat dat je voor zo'n projectje als dit wel handig moet zijn, en niet bang moet zijn je handen soms letterlijk in de stront te moeten steken. Die achtersten van die beesten zien er echt heel smerig uit. De drollen hangen in de haren, niet goed dus als ze moeten werpen, vrijdag is daarom de grote schoonmaak dag. Want het kan ieder moment gebeuren.

Onderweg naar Epinal, via mijn favoriete route, weer wat fotootjes gemaakt, prachtig zijig licht met in de verte een dunne nevel.

Iedere keer ontdek je toch weer iets fotogenieks, zolang je maar om je heen blijft kijken en niet als een dwaas over de landweggetjes sjeest.

En typsich als we zijn ga je voor ruines, of erg slecht uitziende gebouwen. Vanavond stop ik de fotootjes er wel bij.

Bij deze dan.

Het huis op de linker foto had een beetje verwaarloosde luiken.

Je vraagt je dan altijd af of daarachter nog mensen wonen. Heb natuurlijk ff gegluurd maar het zag er nogal onbewoond uit. Vlakbij in Bouligney staat ook zo'n huis, of daar nog iemand in woont? Maar er hangen wel schone vitrages voor. In mijn ogen is het een totaal krot. Maar ja de fransen hechten niet zo aan het uiterlijk van hun buitenkant.
De ruine op de rechter foto trok mijn aandacht. zoals alle ruines als een magneet op mij werken. Een stukje achteruit gereden en het weggetje opgedraaid om foto's te maken. Schilderachtig.

Je kunt nog zien dat er een poging is gedaan om er iets aan te doen. Die stenen zou ik wel willen hebben. Voor een later project dan.

De Dag van...

OK het begon al met Damien die niet op kwam draven. Blijkbaar moet ik steeds stricter worden met die goser. Na de lunch stond ie ineens aan de deur. Had zich verslapen. Al met al kwam het erop neer dat ie te laat naar bed ging en daarom niet op tijd uit zijn bed kwam. Hij was niet moe genoeg kwam er uiteindelijk uit dus ging ie maar erg laat slapen. Op mijn argument dat ie dat bij Scheffer niet flikte gaf ie wijselijk geen antwoord.
Nu had ik ook wel gezien dat ie afwerk klusjes nu niet het meest enthousiast deed. Dus moet ie dan maar het zwaardere werk gaan doen. Dan is ie tenminste moe en kan ie op tijd in zijn nest kruipen. Nuja, ik ben ook zijn vader niet dus eigenlijk gaat me dit allemaal niets aan. Maar ik heb er wel last van. Hij is dus weer strafwerk aan het doen: terras egaliseren. Dan doet ie nog wat nuttigs. Morgen mag ie zich dan gaan uitsloven in het apartement met het dak. Misschien wordt ie daar ook moe genoeg van.
Ik lijk wel een babysit, ben misschien ook iets te lankmoedig en lok ik daardoor zijn gedrag een beetje uit. De verleiding om de grenzen op te zoeken is dan wel erg groot. Tsja, er zijn wat voordelen met een fransmannetje op te trekken, je leert de taal versneld. Een ander voordeel is als je samen op trekt gaat het werk vanzelf wat sneller.

Dus vandaag lekker zitten klooien met afwerklatjes, lampjes en spiegels. En ik zou net naar de Brico gaan om planken voor de hangleg kasten te halen toen ie aan kwam zetten. Nou ja dat kan morgenochtend ook nog wel.

Tussen de middag even een oude advertentie op marktplaats aangepast, dat is best wel duur geworden 9 euries per maand. Kijk hier maar eens: http://link.marktplaats.nl/232368606. Als er een paar mensen op boeken dan hebben we dat er ook wel snel weer uit. Vorige periode heeft er niemand op gereageerd, dus we kijken het nog een seizoen aan. Vanavond de LeMoutonQuiRit.eu site aanpassen met voornamelijk nieuwe fotos en de andere talen er eerst maar eens weggooien. Dat schijnt niet geweldig vertaald te zijn.


Een iets betere video nu, het was tussen de middag echt mooi weer, zo rond de 13 graden gemeten. Een overvloed aan licht dus...

Ook meteen maar een extra fotootje van buiten gemaakt. Beetje gefotoshopped om de ergste hellende lijnen weg te krijgen, en de kleur een beetje zonniger gemaakt. Ach het oog wil ook wat.

En de schaapjes, die grazen rustig voort. Zo lekker in cohorten van 3, geweldig. Hoef ik dus al niet meer te maaien. Hoe dat moet als we de kruidentuin hebben ingericht is even een andere vraag want die beesten knauwen werkelijk alles aan. Ook deurposten.

Als laatste vandaag de kraamkamer in orde gemaakt. Het deurtje weer in zijn hengsels gehangen, extra stro erin, waterbak klaar gezet en we zijn in blijde verwachting van wat komen gaat. Volgens Damien zijn er maar twee drachtig. Dat betekent een probleem minder hoef ik ook niet te ruimen, behalve Charley dan.

Logo

In het kader van de betere spoofing, meld ik onze business natuurlijk te pas en te onpas overal aan. Voor een daarvan moest een fotootje (hier de LMQR fotoserie) of logo komen. Voor het laatste gekozen, om onduidelijke redenen. Fannie stuurde me laatst een url door: www.wordle.net en dat brengt een oververhitte fantasie als het mijne natuurlijk meteen in de overdrive.

En er moet iets op den auto komen, want zonde van die lege plek op de rijdende reklame zuil.

Heb dus nu iets in elkaar gedraaid. Wie het weet mag het zeggen.

Natuurlijk kan het altijd beter, mooier, nog beter, en nog mooier. "k Gooi het maar in de groep.

En toen er toch grafisch werd geknutseld meteen ook maar het kop plaatje op de blog een beetje aan gepast.

Toerisme

Kijk zo doen ze dat hier.Gewoon diegenen die hard werken om hun brood met het toerisme te verdienen eens in het zonnetje zetten.

En als rasechte nederlander ga ik natuurlijk eens informeren wat er te halen valt, plus een hapje misschien? Uiteraard komen ze (belastingdienst) echt wel hun handje ophouden zodra er wat te halen valt, maar totdan mogen ze aangeven welke faciliteiten zo ons gaan bieden. Daarbij denk ik aan bordjes langs de weg, publiciteit... Of in ieder geval de weg wijzen naar die faciliteiten.

SCHAAPIE
En nog steeds geen kleintjes. OK ze worden steeds hongeriger, da's een goed teken. Ik hoef mijn gezicht maar te laten zien of ze rennen op de voederbak af. Bij sommigen kun je goed zien dat ze drachtig zijn, maar bij een twijfel ik nog steeds. Charley heeft wel incest gepleegd bij zijn zusje... als dat binnen de dierenwereld dan als zodanig wordt opgevat. Wat dat wordt moeten we maar ff afwachten, het geeft natuurlijk wel zwakkere genen. Lees ik op het net dat rammen eigenlijk pas veel later dekvaardig zouden moeten zijn. Nou daar heeft Charley zich geen moer van aangetrokken dus.
Al surfend op het net kom je nog eens wat te weten. Ook mijn frans scherpt zich daardoor aan, want Google.fr laat bij voorkeur franstalige sites zien, hoog of laag in de ranking schijnt niks uit te maken. En dan. Schapen hebben net als in het NL in hun verschillende levens stadia andere namen. Ze beginnen allemaal als Agneaux na een jaar wordt het vrouwtje Brebis en het mannetje Belier. Dan zijn er lokaal nog allerlei termen voor maar dat voert te ver.

Spoofen en zondags gereutel

Spoofen met je B&B kan dat ook? Ja dat kan!
Gewoon wat flimpies schieten en die op youtube zetten bijvoorbeeld. Je site aanmelden bij iedereen die er gelegenheid voor biedt, of het nu de juiste doelgroep voor je is of niet doet niet ter zake. En een returnlink is ook zo gemaakt, naar Etoile blog bijvoorbeeld, kleine moeite groot plezier. Waar het goed voor is? Als je hier een paar maandjes intensief mee bezig gaat dan ben je bijna niet meer van de eerste pagina van Google weg te branden. Simpel, doeltreffend, maar of het effectief gasten oplevert weet ik niet. Het hele avontuur is een experiment, zo ook dit stukje van publiciteit.
In ieder geval heb ik het ook zo met www.thocp.net, onze site over de geschiedenis van de computer, gedaan en dat werkt nog steeds. Het medium van internet is geweldig daarvoor. Helemaal als je leest dat 97% van de vakantiegangers zich via het internet voorbereidt dan kun je niet voldoende links hebben naar jouw gebeuren.
Verder is het hebben van een eenvoudige site een must. De kunst is om goede trefwoorden te verzinnen, en ook eentje die redelijk uniek is. Zoals bijvoorbeeld: LMQR. Die kreet moet ook in je meta tags voorkomen en dat consequent. Daar is nog het een en ander te doen. Goede metatags in je pagina's en aanmelden bij 10-tallen sites, dat gaat helpen. Desnoods betaal je er een beetje voor. Promotie spoof is in principe gratis maar je moet daar niet al te strak in de leer in zijn. De beste web ideeën zijn eenvoudig, makkelijk te onthouden en zonder al te veel blah die blah. Helaas is de site LMQR.FR al weg, maar dat geeft ook een kans om op mee te liften, ook dat is spoofen. Het bekt goed namelijk.

SCHAPEN
Zo, vanmiddag voor de zoveelste keer naar de schapen gekeken, die zien er allemaal nogal verdacht zwanger uit, nu moet het toch een keertje gaan gebeuren. Zal ze zometeen maar weer eens van krachtvoer gaan voorzien. Dan kan ik ook even het schaap checken dat gisteren beschadigd is geworden bij het wegknippen van de stront aan zijn kont. Kon het niet goed zien zo en nam een stukje huid mee. Wat hebben die beesten een dun huidje. Dat wordt nog wat als ze in het voorjaar geschoren moeten gaan worden. Het is een klus daar moet je enige ervaring voor hebben, maar ja die ervaring krijg je pas als je het ook daadwerkelijk doet. Echt weer zo'n kip of ei verhaal. Maar eerst moet er een scheerapparaat gevonden worden om ze ook te kunnen scheren. Zal wel weer een smak geld gaan kosten. Wellicht via marktplaats? Wie het weet mag het zeggen.

COMTOISE KLOKKEN
Tussendoor nog ff naar een comtoise klok, tsja hoe moet je dit nu noemen, markt is teveel gezegd. Laten we het houden op verkoopshow. Uhm, geweest.
Overal in de omgeving stikte het ineens van de affiches, dus wij denken dat is een happening. Kom je in een achteraf zaaltje (salle de fetes = feestzaal) in een dorp en daar staan een twintigtal van die staande klokken. De een nog foeilelijker dan de ander, de oost Europese en Chinese makelij straalde er van af, gatfer! De prijzen lagen, mede daarom, niet exceptioneel hoog dacht ik. Zo tussen de 1200 en 2000. Maar er werd dan ook schreeuwerig 50-70% korting aangegeven op de affiches. Ze kunnen het wel aankleden, ja. Maar toen begon een verkoopster meteen weer te kakelen of ik er al een had uitgezocht. Getver, weer zo'n opdringerig en agressief iemand die je iets door de strot wil drukken. Zou dat nu typisch Frans zijn? Zoiets roept toch een enorme wrevel op bij klanten? We stonden dan ook in een minuut weer buiten. Wellicht dat ze het erom deden, kijken kijken niet kopen publiek wordt immers altijd weggekeken, denk je dan nog positivo.

Overigens is dat fenomeen Salle des Fêtes wel iets interessants om te vermelden, en in bijna ieder dorp is er wel zoiets. Ook vaak salle polyvalente genoemd. Het heeft echt een gemeenschapsfunctie en kan door iedereen afgehuurd worden, zo ook door deze klokken-boeren. Activiteiten lopen van klaverjassen tot bruiloften en noem maar op. Een goed ding zoiets, er is daarmee altijd wel een ruimte beschikbaar om iets te organiseren.


BIOS
En Bios? Die ligt languitgestrekt voor de electrische kachel te meuren... Heb trouwens nooit geweten dat katten konden snurken, wat ging die tekeer vannacht!

GEREUTEL
Af en toe ga ik los met cijfertjes. En als je toch bezig bent dan kom je waanzinnige dingen tegen. Maar daarover wil ik het niet hebben. Wel over de provincie Haute Saone waar ik woon, in de regio: Franche Comte. (meerder provincies vormen een regio)
Volgens het Franse buro van de statistieken is de Franche Comte het op een na laagst bevolkte gebied met 1.15 miljoen inwoners op ruim 16000 km2. In de Haute Saone (5360km2) wonen 244 duizend mensen (46/km2) waarvan 7500 buitenlanders er niet permanent wonen (3%). Er zijn dorpen waar meer dan 15% niet ingezetenen een huis hebben oplopend tot 20%. Mailleroncourt-St-Pancras heeft 214 inwoners op 15 km2 wonen, dat is 14/km2. Nemen we de gemiddelde dichtheid in Rotjeknor dan is dat 2822/km2 dat 200 keer zoveel! Veeg dus op een zaterdag het Hofplein, Weena en de Koopgoot leeg zet daar weer 14 mensen neer. Doe je ogen eens dicht en stel je een leeg plein voor, 14 mensen is dan spoorzoeken geblazen! Om de tien winkels heb je dan een halve bediende staan... in de Bijenkorf loopt een bediende rond!
Een ander voorbeeld: Zuidholland is twee keer zo klein als de Haute Saone, Rotterdam heeft twee keer zoveel inwoners als de Haute Saone. Zet een kwart van de Rotterdamse bevolking uit in Zuidholland en dan heb je een prettig ontvolkt beeld. Nietwaar?

Buitenlanders zijn, en met name de NL-ers, gek op la Douce France. Ieder om diens eigen redenen. Voor veel NL-ers geldt dat het hier niet zo druk is, zeg maar een beetje ontvolkt. En de cijfers bevestigen dit. Er wonen wellicht daarom relatief erg veel Nederlanders in deze omgeving. Het schijnt dat er zelfs een dorp is waarvan de burgemeester dan maar Nederlands is gaan leren.
De omgeving van MSP is, naar het schijnt, relatief zo goed als leeg, ontdaan van mensen, niemand, op veel schapen en koeien na dan. Als je in de avond door de streek over de weggetjes tussen de dorpen in rijdt kom je hoogstens een auto of 3,4 tegen. Na acht uur 'savonds is de kans bijna nul op een tegenligger. Tsja en dan weet ik nog dat ik nachten niet kon slapen vlak nadat we in Maurik waren gaan wonen omdat het zo stil was 8) ...

Fotootjes

Deze week is besteed aan het fotoklaar maken van de kamers. Dat dat dan toch weer veel meer werk is dan je denkt valt uiteraard niet eens meer op. Ook het ontstaan van de verschillende vertrekken hebben jullie uitgebreid kunnen volgen via de eerdere blogs. Nu wil ik jullie het eindresultaat van de keuken, lobby en een van de slaapkamers laten zien. Natuurlijk blijft er op detail nivo altijd nog wat te klussen - naadjes in de vloer, streepke verf, een lampje opnieuw ophangen, een draadje wegwerken... Maar ziedaar de fotootjes.

KEUKEN
Zoiets als voor en na leek me wel leuk ook.

[klik op de foto's voor een groter beeld]

Omdat we toch bezig zijn, een flimpie van de keuken.

Da's meteen iets nieuws voor deze blog. Er komt nog iets beters voor, 'tis uit de heup geschoten maar beter dan niks. Later wil ik nog iets maken als een soort wandeling door LMQR. Dus binnenkort op een scherm vlak bij je in de buurt...

LOBBY
Wat we de lobby of eetkamer noemen, is klaar voor ontvangst. Kompleet met twee zitjes. Er moet nog een lage buffetkast komen voor het ontbijt en servies, bestek, natuurlijk de mjammie mjammie. Zodra het appartement klaar is gaat ook de trap eruit en scheiden daarmee het gasten en prive gedeelte van elkaar.

Voor en na maar weer.

The movie...

SLAAPKAMER
De inrichting van alle kamers is gelijk: eigen sanitair, centrale afzuiging, twee 1 persoons boxspring bedden (90x200) een zitje, hanglegkast, bekabelde netwerk aansluiting maar ook Wifi. Op de gang (corridoor) zijn nog wat extra werkplekken ingericht met netwerkaansluiting en beveiligde stroomvoorziening (ups) Er is telefoon beschikbaar.

Voor en na...

The movie...

Wat is er bijvoorbeeld in deze kamer gedaan? De trap is weggesloopt, trapgat bijna onzichtbaar weggewerkt (alleen op de vloer zie je er nog sporen van), electro vernieuwd, twee deuren dichtgemetselt en een nieuwe deur naar de centrale gang aangebracht, een muur totaal gestript en gestuukt, en een sanitair blok -douche en WC- geplaatst. Op de foto's zie je van al dat werk niet zo veel, vergeleken met wat het was, want het lijkt alsof er alleen maar een kwast over gehaald is. En dat is eigenlijk ook het doel geweest: de struktuur zoveel mogelijk intakt te laten. Daar zijn we naar mijn bescheiden mening behoorlijk in geslaagd als ik dat zo mag zeggen.
Er is om het echt allemaal piekfijn af te werken best nog wel wat weekjes aan werk in de kamers maar ze zijn in ieder geval toon- en beslaap-baar.

Sneeuw en Eten

Zo eindelijk een volwassen sneeuwbui, ligt al een lekker pak zo. De schapen vinden dat niet echt leuk want ze mekkeren keihard. Grappig, lag gewoon een laag sneeuw op de ruggen van die krengen. Idioot om te zien: wandelende pakken sneeuw.
Maar goed de periode van bijvoedering is begonnen over een paar weken moeten ze werpen en dat wordt natuurlijk weer een spannend leermoment.

Gisteren ff bakkie gedaan bij Dries, Fannie had brownies gebakken dus die gingen er wel in! FF lekker kletsen over WVTTK. Dries kwam met een likeurtje, met een aroma van een bergbloesem, mjammie.

Zondag's is, als het weer het toelaat, ook altijd een stukkie rijden met de motor of auto. Dit keer een ommetje maken zo rondom Fougerol. Over kleine weggetjes vol met haarspeld bochten ging het heen en weer over een heuvelrug heen. Fannie ging lekker foto's maken. Was weer zeer de moeite waard. TomTom na een uurtje of zo kris kras rijden, op de kortste weg naar MSP gezet en dit keer eens geen doodlopende weggetjes die midden in een modderpoel eindigden. Op die manier kom je nog eens ergens zeggen we altijd tegen elkaar. Reden we in het bos langs een enorme hoop hout, Ook een mooi motief denken we dan voor een grotere foto later. Dus wij eruit, de auto midden op het pad laten staan kan hier nog zonder dat je meteen gekanker hoort. Toch niemand die achterop komt. Althans niemand die zo dwaas is als wij om gewoon op de bonnefooi in het bos te gaan toeren. Fannie valt helemaal in het niet daarbij, kun je nagaan hoe hoog! Daar kun je best wel een winter op stoken denk ik dan praktisch.

Nog een mooi plaatje, gewoon omdat het kan.


ETEN
Dat niet alle eterij koek en ei is hier bewijst wel dat ik vorige week vrijdag een fles wijn door de gootsteen moest heenspoelen. Zelfs te slecht om mee te koken vond ik. Wat een bocht. Volgens mij drie weken open laten staan een nieuwe kurk erop en verkopen die handel. Chaggrijn. Vier euro is toch een prijs voor een gemiddelde slobberwijn. Maar goed ook weer van geleerd: bij Carrefour geen aanbiedingen meer kopen. Waar je als lekkerbek absoluut niet vanaf kan blijven, trouwens, is ovenvers stokbrood, zo warm dat je het dansend tussen je vingers op de voorbank mikt. Meestal een klein wonder als die het overleeft tot thuis. Zo zonder wat erop, gedachtenloos al rijdend naar huis, plukje brood, nog een plukje, en dan is ie zomaar op! Die kaas erbij moet dan maar tot morgen wachten...
Iets anders waar je normaal gesproken niet af kan blijven is de croissant amande, Wim vond hem ook niet vies, met een klein beetje amandelspijs gevuld met erboven op een glazuur van vanillesuiker ook weer met amandelen bestrooid. Daar koop je er eentje van, gaat in de auto zitten, en dan is opeens je mond gewoon leeg, zakje ook trouwens. OMG wat lekker.

corridoor

Zo we zijn begonnen met de vloer van de corridoor. 'savonds weet je niet meer dat je mens bent maar goed. Het vriest licht buiten, en binnen in het 15 graden warmer.
Maar we vorderen en vandaag ligt in ieder geval de basis laag erin en daarmee is alles een beetje uitgevlakt en waterpas. De dalletjes hier en daar worden toch wel gevuld met egaliseerder, maar grosso modo lijkt de zaak vlak.
Nu wordt het spannend hoe we bij de deur uitkomen. De laserpas metingen gaven aan dat we net onder de deur deur zouden gaan maar mijn schatting is dat dit misschien niet het geval is. Maar goed.



En verrek, de deur gaat nog dicht ook! Wat een mazzel.

Er is ook nog ruimte voor de tegel, maar met egaliseer en tegellijm zal er toch wel iets van die deur afmoeten. Dat vierkant in het midden is de uitsparing voor een afvoerputje, met een hellend vlak. Die wordt dan rechtstreeks op de afvoerpijp van van kolom 2 aangesloten. Komt ook weer handig uit zo. Nu nog een passend putje vinden, liefst met een koperen (ronde?) deksel met geintegreerde stankafsluiter, dan kun je dat weer met een zadelstuk zo op de pijp 125 plakken.
De laser waterpas, mijn "speelgoed" zoals Fannie dat altijd zo treffend zegt, heef zijn nut toch maar bewezen.

SCHEURTJES
Het gisteren gegoten deel was vanochtend al hard, en je kon er gewoon op lopen, een beetje merkwaardig. Maar hier en daar toch scheurtjes te zien. Gewoon te snel gedroogd volgens mij. Op advies van Damien het recept voor vandaag aangepast:, ipv 1/3 een 1/2 zak portland op twaalf scheppen zand. (dat blijft nog net in de betonmolen zitten) Dan zouden volgens hem de scheurtjes uitblijven. Het achterste gedeelte is dan ook zichtbaar grijzer. Maar dat hielp niet dat zagen we na een uur al wel. Mijn idee dat de handel te snel droogt dan maar gevolgd, na het sproeien bleven de scheurtjes weg. Ook weer opgelost. Je ziet dan meteen wel de dalletjes. Maar Damiens strijkwerk blijkt redelijk, die jongen gaat toch vooruit: de dalletjes zijn ondiep, en de handel is behoorlijk waterpas. Het vloeicement zal het oppervlakte wel als een spiegel afwerken. Net nog ff alles kleddernat gemaakt, morgen ook nog een beurt en dan denk ik een week of zo wachten voordat er ge-egaliseerd kan worden. Daarna denk ik nog eens 2 of 3 weken wachten om alles droog genoeg voor het tegelen te hebben.

Twee dagen beuken is ons niet de de kouwe kleren gaan zitten. We zaten vanavond allebei wezenloos ons biertje te drinken.

Flessen

Was vanochtend toch maar aan het klussen gegaan, normaal is zondag mijn vrije dag om een beetje bij te trekken, lichamelijk dan, en die breng ik dan achter mijn PC-tje door. In de winter is mijn favoriete plek in bed met de apple op schoot, een flesje wijn ernaast, oh man, heerlijk. Telefoon aan, lekker kletsen met Fannie, kost toch niks meer, en dan maar surfen, beetje slapen, ff een warme douche... Vroeger deden Fannie en ik dat ook. We aten dan cake met roomboter erop als ontbijt in bed, een traktatie!
Door de snotterigheid van afgelopen week was er niet veel van werken terecht gekomen, en productie is verwaarloosbaar. Misschien een afgezwakt verhaal van die griep onder de leden gehad dat zijn kans schoon zag. Behoorlijk gammel in de leden daardoor de afgelopen dagen.
Vandaag voelde ik me prima, dus, kans om een beetje werk in te gaan halen. Hoewel de afgelopen week toch nog wel de trappetjes naar de kamers afgemaakt zijn en iets met die flessen gedaan. Ruimde meteen al een stuk op.
Dries kwam vandaag nog ff wat flessen brengen, had de blog gelezen en is meteen flessen bij elkaar gaan scharrelen. Dat hielp! Lekker uitgebreid bijgekletst en samen gelunched. Altijd wel gezellig als hij komt. Alleen zat die arme Dries een beetje te blauwbekken, het is ook niet veel warmer dan een graad of 15 in huis. Tsja als je zo loopt rond te darren heb je dat niet zo in de gaten. En als ik klus heb ik de kachel eigenlijk sowieso niet echt aan, hm hoe moet je dat nu opvatten.
Met de nieuwe flessen kon ik meteen het raam afmaken, had nog een paar bierflesjes en een jampot, precies genoeg, nu zijn echt alle flessen op. Al met al gaan er in een vlak van 80x80 toch nog even meer dan honderd flessen zitten. En als je ze zou snijden en aan elkaar tapen, meer dan 200!


Die laatste rij moest ik er een beetje inpersen, en met dat natte cement eronder werd dat een beetje link, flessen verschoven, met een waterpomptang in de grootste stand trok ik ze weer in het gelid terug, gepiel dus. Maar het zit erin, en als het uitgehard is aan het eind van de week dan kan de handel afgesmeerd worden. Voila weer een proef gelukt! Er moet nog wel behoorlijk geoefend worden, maar plekken zat waar dat niet echt zal storen als het niet helemaal perfect zit. Bijvoorbeeld tussen de traptreden in zou ook een mooi oefen object kunnen zijn. Als ik daar voldoende ruimte achter vrij laat dan kun je er meteen een TL of ander "koud" licht achter schuiven, hm idee. Moet alleen die flessenhalzen er dan wel afsnijden anders is de lichtopbrengst te gering. Zoekplaatje dus naar een snijder. Is een soort houdertje waar de fles ingelegd wordt en waar een glassnijder in gemonteerd is. Als je de fles daarin ronddraait wordt ie gesneden. Een vlammetje en een bak koud water doen de rest. Wie het weet waar je zo'n ding kunt vinden mag het zeggen. Laat maar in de comments hieronder achter.
En het bordes voor boven op het balkon is ook zo'n dankbaar object. Voordeel: geen bekisting nodig. Echt iets om je dikke duimen (fantasie) helemaal op uit te leven. Ook hier weer met verlichting erachter. Als je dan s'avonds nippend aan je wijn bij ondergaande zon over je fokschema van de schapen zit te fantaseren... Dat doet me weer naar de zomer verlangen. Lekker warm tot laat in de nacht, sterren kijken op het balkon. Al of niet met een duizelende kop van de Shiraz/Grenache/Merlot. Het licht uit de flessen strijkt dan over het balkon heen. Ach het leven is zo slecht nog niet...

Je zou van binnenuit (corridoor), of van opzij, een soort service luikje kunnen maken voor het vervangen van de lampen. Kansen zat dus voor deze fantasierijke jongen.

PAPERCRETE
En als je dan toch bezig bent surf je je suf naar nog meer van dit soort leuke dingen om je (herbruikbaar) huisafval te verwerken. Zo kun je stenen maken van je afval papier. Een algemeen recept is 30 kilo papier een zak cement en twee maal zoveel water. De handel verpulveren waarna je de smurrie dan in wat uit de kluiten gewassen broodvormen giet. Effe wachten, vormen omkieperen, een week laten drogen en voila je hebt een ultra lichtgewicht soort stenen. Iets voor als er scheidingsmuren gemaakt moeten worden in de Grange wellicht? Google maar eens naar Papercrete, een mooie oplossing dacht ik zo voor het papier probleem. Want ook hier wordt je helemaal doodgegooid met reclame zooi. Je zou denken dat je er zelfs happig op zou kunnen worden. Je ziet dan alleen maar papercrete in plaats van hinderlijke reclame.

Overigens 0p foto's van dergelijke sites zie je ook dat plastic wegwerp flessen mooi in een muur te verwerken zijn, perfecte vulling voor onder het bordes. Daar geen we eens meer op studeren.

SCHAPEN
Volgens het boekje moeten de lammeren in de eerste week van maart geboren worden, het zal erom spannen. De kudde wordt ook een beetje onrustiger merk ik, ze blaten meer. Het is volgens mij dan vrij normaal dat de dames wat onrustiger worden. Omdat ze zwanger zijn ben ik ze ook meer aan het bijvoederen, volgens het boekje moeten ze per dag ongeveer 700 gram krachtvoer hebben. Afijn morgen gaan Damien en ik de hokken maken voor de dames en komende lammeren en stro regelen. Spannend!

Zomaar

Dat internet is voor mij een soort wereldwijde bieb. Verslaafd? Nee bijna altijd zoek ik erg gericht: een probleem, vraag: antwoord. Zo zocht ik een antwoord op hoe die earthship flessenwand nu in elkaar zit. En binnen no time heb je het gevonden. Gewoon die flessen snijden en aan elkaar verbinden met tape, had ik al wel bedacht, doch zeker is maar zeker. Nu nog ff proberen hoe je die flessen snijdt en klaar om een meer serieus verhaal aan te pakken.

Meestal begin ik de dag met een rondje (internet)kranten lezen. Ha ha, een jaar geleden deed ik dat om 4 uur in de ochtend, en nu gewoon op een normale tijd tegen 7-en. Het landelijke leven begint toe te slaan!

Maar ja als je balorig wordt, je nog geen koffie hebt gehad, en het weekend is, kun je het niet laten. En klik ik gewoon een uurtje heen en weer. En dan vind je al snel iets lolligs als dit hier:

Mjin kar wrdot bennepasn met een bluaw doek. Wnaara het wcirethadt gaekmat wdort met svcaeehnpt.
Er stond:
Mijn kar wordt bespannen met een blauw doek. Waarna het waterdicht gemaakt wordt met schapenvet.

Ok slecht nederlands, het gaat dan ook om het geintje.

Dit prikkelde mijn nieuwsgierigheid omdat ik nog altijd in encryptie geïnteresseerd ben en dit een van de oudste vormen is: husselen met lettervolgorde. Mijn verdere uitje op het internet zal ik jullie besparen. Omdat al snel 20 of meer vensters open staan, om in heen en weer te flipperen. Wiskunde, statistieken, en ja hoor quantum mechanica, DNA achtige polymorfe encryptie,...
Want natuurlijk ga je dan weer checken op nieuwe encryptie spullen en M&T's. Maar dat terzijde.
Heerlijk! Gewoon wild weg om je heen graaien op dat internet. Tsja je bent niet nieuwsgierig maar wil gewoon graag alles weten.

FLESSEN
Toch is mijn vraag van die flessen niet helemaal bevredigend beantwoord. Op een van die foto's waren de flessen met, in mijn ogen, nogal veel lagen tape aan elkaar geplakt. Zou een laag niet voldoende zijn, en waarom niet? Die tape wordt uiteindelijk poreus onder invloed van het klimaat. Vocht vindt dan zijn weg de flessen in, krijg je dan te maken met condens vorming en vervolgens algen en zo? En dat laatste vaagt dan het esthetisch aspect weg: het licht effect in die bojems.
Hm, waterglas (soort silicaat) door die cement heen om de handel waterdicht te krijgen? Dat goedje maakt het ook harder: scheuren in de wand. Spulletje van Wim erdoor om extreme krimp te voorkomen? Wat is daar dan weer het effect van... OK we zijn weer terug bij af: vragen roepen vragen op, antwoorden ook overigens.

Keuken en Honing

Vanochtend weer eens op bezoek bij Schmidt, de keukenboer in Vesoul. Zou ik meteen daarna door naar de grootgrutter kunnen. Uiteraard had ie niets voorbereid en was daar een beetje zenuwachtig over. De manier waarop hij zijn nieuwe chef voorstelde, en deze later zijn klanten afspraken kwam controleren gaf me te raden dat 't met de werkverhouding en of waardering niet helemaal jofel zit. Nou ja niet mijn probleem uiteindelijk. Maar toch, eindelijk weer eens iemand die op een degelijke manier samen met de klant een keuken probeert te ontwerpen. Dat is een wereld van verschil met het pusherige ventje Vincent. Zelfs Fannie gooide haar kont tegen de krib met die gast - zie ergens vorige jaar augustus in deze blog voor de details.
Maar dit ging erg plezierig en zelfs redelijk ontspannen. Niet eerst de apparatuur en de kleur van de deurtjes uitkiezen. En dan ook maar meteen het blad en de hengsels. Nee eerst maar eens naar vorm en opstelling kijken. Een verademing. Wat er uiteindelijk uitrolt weet ik niet maar een goed begin is gemaakt. In de gauwigheid zag ik ook dat onze boomerang kaarten niet meer op een keukenblad lagen maar op zijn buro. Nieuwe chef denk ik. Nog even subtiel gewezen op de blog (earthship experiment) en onze chambre d'hote site. En verrek! Hij had in augustus een bruiloft en of hij en zijn gezelschap dan bij ons kon overnachten, uiteraard geen probleem. Zolang er maar op tijd wordt gereserveerd.

TomTom revisited
Dan van Vesoul met de TomTom de kortste route terug naar de basis (MSP). En gezien de vorige ervaringen zal ik wel weer ergens met een slagboom geconfronteerd worden. En ja hoor! Dus weer een stukkie terug en dan maar rechtsaf, hemelsbreed zo'n beetje in de richting van MSP. Dan weer midden in een wei, shit, weer een stukkie terug. Nu ging het over een soort weg, waarop een normaal iemand niet het etiket verhard zou plakken. Maar dat spul tussen die gaten in leek toch verrekte veel op asfalt. TT deed net of er gevlogen werd en gaf die weg dan ook maar niet aan, of wel? Een paar kilometer verderop, verdomd, plotseling was er weer een weg op het schermpje. TT's wegen zijn letterlijk ondoorgrondelijk. Wel wegen aangevend die zelfs over erven van boeren heen gaan, dwars over beekjes of zelfs midden in een weiland eindigen. Maar een weggetje dat gewoon daar ligt en aansluit op de rest van het wegen netwerk. Tsja, dat is blijkbaar te moeilijk.
Las ik laatst dat ook andere leveranciers van navigatie dingen hiervoor de schuld aan de kaartenmakers geven. Nou ja zeg, zij verkopen toch een totaal product, voor mij zijn ze dan ook gewoon verantwoordelijk voor de kwaliteit ervan. Blijkbaar flikkeren ze de handel gewoon ongezien en ongetest bij hun klanten over de muur. En we pikken het ook nog. Want er wordt altijd een beetje spottend over gedaan, over de slechte kwaliteit van het product dan. Alsof het een leuke grap is. Nou ik vind het helemaal NIET GRAPPIG als je op een glibberig weggetje rijd van geen 2 meter breed, met links en rechts een overstroomde sloot en de wegkanten zijn een modderpoel. En dan keren!
Achteraf heb je dan dikke pret gehad want je komt door dorpjes, langs plekjes en over weggetjes heen waar je anders in je leven geen weet van zou hebben. Zoals je weet ben ik best wel een beetje gecharmeerd van het landschap van de Haute Saone, dus voor mij is dit een grote ontdekkingstocht. Het is daarom belist aan te raden: "korste route naar". Je moet wel de tijd hebben, dat wel, want je doet er met gemak twee keer zo lang over om thuis te komen. Je moet ook wel een vaag idee hebben waar je ongeveer zit en welke richting je op moet. Dat helpt bij het nemen van beslissingen: rechts, links, vliegen of omdraaien. Beetje op de zon richten en tsja waar is het noorden...

Damien 3
Een leuke feature van het internet in Frankrijk is dat je antwoord apparaat is geintegreerd. Je spreekt een flauw welkomst tekstje in, upload dat naar je provider en klaar is je antwoordapparaat. Bellen mensen op en spreken wat in dan komt dat gewoon via email binnen. Klik-Klik en je hoort de boodschap, ook het nummer is dan meteen zichtbaar.
Damien melde zich weer beter op die manier. Blij dat het alleen iets verzwikt is. En hij had een spalk gekregen zodat ie er mee kon lopen. Wilde ie deze middag weer aan het werk gaan, dat lijkt me niet zo handig met een kreupele voet. Afijn toch ff ons pilsje gedronken en heb hem meteen de flessenwand laten zien. Vond ie prachtig, met verdubbelde moed ging ie weer flessen sparen, zuipschuit.

Honing
Zitten we net de bodem van den bierfles te bestuderen komt er een stokoud ventje aan de deur. Begint een verhaal op te hangen over honing en of we daar belangstelling voor hebben. En hup gaat de achterklep van zijn autootje open en we zien een doos potten. Allemaal keurig verzorgd met etiket, leuk potje, allemaal dik in orde lijkt het. Begint ie nog te zwaaien met oorkondes, een aanvraag formlier voor het oprichten van een entreprise (soort ZZP-er) maar nergens een datum van oprichting te zien. En of ik frans kan lezen, zelfs snellezen lukt ook nog wel! Maar goed had ook een verzorgd visite kaartje, die enigszins zuinig uit een glimmend verchroomd doosje werd gevist. En ik splitste hem onze boomerang kaarten in de maag. Zo'n iemand moet je als bondgenoot hebben want die komt onder de mensen.

Vol trots vertelde hij dat zijn dochter onze postbode is, ach de wereld is klein.

Oh u bent Nederlander, tsja dat kun je dan echt wel mijlenver horen dacht ik zo, daarmee -1 kudo. Begint ie moelijk te doen over dat ie met een andere nederlander die een camping heeft in de buurt mot heeft gehad over een bijenkast die bij hem op de camping had mogen staan. U bent toch niet geassocieerd met hem he? Vroeg ie. Ja, want u bent anders, dat merk ik wel. Slijmjurk!
Lichtelijk geinteresseerd voor lokale producten zijnde, koop ik voor 3 euro een potje honing en probeer hem af te poeieren. Hij maar doorzagen over die nederlander, en dat ie daardoor een ander terrein had moeten huren, voor veel geld (tuurlijk!). Maar dat liep stijl af en daardoor had ie zo'n last van zijn knieen gekregen. Sure! En nu oogste hij de honing samen met zijn vrouw, maar ja die werd nogal gauw moe, slavendrijver! Hij had immers niemand anders om hem te helpen. Dus ikke meteen Damien pushen, oh maar deze jongeman kan wel komen werken bij u...
Honing oogsten lijkt mee een spannende bezigheid, dus ik zei dat ik ook wel wilde helpen. In mijn achterhoofd houdende dat er uiteindelijk toch ook een bijenvolk hier op het erf moest komen en het op die manier meteen kon leren. Gratis...
Na veel vijven en zessen eindelijk de honing meneer kunnen lozen, zucht. Je moest hem zowat van je afpellen. Maar ik schijn dit soort dingen nu eenmaal aan te trekken.

Tsjonge als ik zo oud moet worden dan pleeg ik harakiri.

Damien en ik slaan daarop aan het proeven, stukje stokbrood en maar deppen in die pot. Wel een beetje dun die honing, maar overrrrheerrrlijk. Merde, zoiets heb ik zelden geproefd. Daar moet ik meer van hebben, ook leuk voor de gasten zo'n honing uit de streek bedenk ik me. Bien, het kaartje hangt aan de koelkast dus die meneer hoort meer van me. Ga er een dezer dagen maar eens langs om de kennimaking te verstevigen, zo ook een beetje vertrouwen winnen. En wellicht mag ik dan meedoen met de honingroof ergens in mei.

Verrek

Trek ik een nieuwe zak brokkies open voor de schapen zie ik ineens een tas met lege flessen staan. Die kunnen alleen maar van Damien afkomstig zijn denk ik dan. Thanks jong! W.S. net niet genoeg om het af te maken denk ik maar we kunnen weer een paar laagjes leggen zo. Ach en zo bouw je voort. Vanochtend keek ik er nog eens kritisch naar met alle TL's aan, zo onafgewerkt ziet het muurtje er niet uit dus dat moet absoluut gevoegd worden en zo alleen de bodems nog zichtbaar blijven. Dan is het strakker.
Wim zegt dat je met een diamant zaagblad die halzen van de flessen moet kunnen krijgen, nou eens ff kijken of dat dan met die tegelzaagmachine kan. Bril op handschoenen aan, mooi klusje voor in het weekeinde. Dat zal wel de nodige flessen kosten voordat ik het in de vingers krijg, letterlijk en figuurlijk. Zal de verbanddoos alvast maar klaar zetten.

Vanochtend kwam de regen bij bakken uit de lucht zetten. Het water blijft in plassen op het land staan. Zodra de zon weer doorkwam, ikke dus hout halen. En jawel hoor ik ging op mijn bek. Verradelijk als de bodem bevroren is en alleen het bovenste laagje van een centimeter ondooid is. De leemgrond hier is dan nog gladder dan groenezeep op een paal. Wat een vette toestand, maar de enigen die konden lachen waren de schapen. Zelf zou ik het in mijn broek gedaan hebben als ik zoiets gezien zou hebben. Afijn onder de douche mijn chagrijn weggespoeld en weer aan het klussen. Zometeen die flessen ff wegwerken en dan als het helemaal af is komt er wel weer een fotootje.

Earthship

Een maand of wat geleden had ik het over Earthship (flimpie, site). Een denkwijze, wellicht een beweging, die met (herbruikbaar) afval huizen bouwt. Wanden van autobanden gevuld met leem, flessen voor sierwandjes, (bier)blikjes voor in de wanden, leem voor binnen wanden, zonneenergie, herbruiken van afvalwater, opvangen van regenwater...
Daar werd ik wel warm van, o nee ik ben geen miljeu freak want dat is nogal politiek geladen en opgeklopt pandoer, voornamelijk om meer belasting te heffen, niks voor mij dus. Nee, ik vind het gewoon een prettig idee om dingen die je anders weg zou gooien toch nog een bruikbaar doel te geven. En dan, je hebt er immers al voor betaald... voor die verpakking en zo.
Dus we zijn flessen gaan bewaren.

Het eerste project: een wandje van flessen. Bij wijze van proef eerst maar eens een klein beetje experi- menteren. Er ontstaan meteen vragen als: hoe nat moet je het cement maken, hoeveel ruimte je tussen de flessen moet laten en hoe je die handel een beetje uitgelijnd krijgt. En natuurlijk hoeveel flessen heb je eigenlijk nodig voor een vierkante meter. Nou dat is simpel: heel veel.

Bevindingen:
Het cement (1 op 3) moet vrij droog zijn, geen dikke drab anders duw je de onderliggende flessen weer weg bij het inbedden van een nieuwe laag. Ook weer niet te dun want dan loopt het cement tussen de flessen weg bij het wassen. Nou ja een kwestie van uitproberen. Bij de witte flessen en potten moet je de etiketten eraf weken, dat staat netter, de deksels ook eraf halen, leek eerst een goede truuk maar je ziet ze zitten en dat is lelijk. Met een lat langs de muur schuif je langs de flessen, je drukt ze tegen de lat aan en voila een rechte lijn. Het is handiger om dat meteen na iedere laag te doen, na een paar minuten kleeft het cement al behoorlijk aan de flessen. Elke laag flessen wordt afgewerkt met een extra cementlaagje van een cm of 3-4, dat compenseert voor de verschillende diktes van de flessen, en is ook bedoeld om regelmaat voor een volgende laag te krijgen. Tussen de flessen in een beetje ruimte laten voor cement, dat geeft een beter verband. Wel de flessen iets uit het cement laten steken anders wordt het voegen erg moeilijk. Met je vinger krab je het teveel gewoon er tussen uit.

Op foto's van andere projecten zie je een wild verband, dat vind ik minder. Wel heb ik flessen van verschillende maten maar dat wordt dan weer met die afdek laag van cement gelijk gemaakt.

En na een uurtje knoeien ziet het er dan zo uit. Licht uit spot aan!

Half af nog wel, maar de flessen zijn op ;=)

Dit zie je normaal (ongevoegd nog), redelijk regelmatig,

En zo bij tegenlicht.

Ik vind het wel grappig zo. Het kost ff moeite, en je moet de flesbodems meteen schoonmaken anders blijf je een cementzweem zien. Maar dan heb je ook wat. Als Fannie de volgende lading flessen meeneemt dan kan dit plekkie afgemaakt worden. Dan nog even afvoegen en dat experiment is ook klaar. Fannie mag dan beslissen of dit ook in andere delen van het huis gedaan kan worden of niet. Zij is per slot de smaakmaker.

CHARLEY
Het lijkt er warempel op dat alle schapen drachtig zijn! Ze hebben allemaal die typische peervormige vorm aangenomen, bij twee is het nog niet zo erg duidelijk te zien dus ff afwachten. Maar het lijkt erop dat Charley mag blijven voor nog een lichting volgend jaar. Tsja en wat doe je dan met het overschot, lammetjes vlees is natuurlijk errug lekker. Afijn we zien wel als het zover is. In ieder geval gaat het meest schichtige schaap de pot in, want ze moeten natuurlijk wel mak zijn voor de aaibaarheid.

DAMIEN
Die heeft dus een ernstige verzwikking, dat is balen voor die jongen. Heeft ie net een maand vakantie gehad en zit ie nu al weer in de ziektewet. Alweer geen inkomen. Da's natuurlijk behoorlijk balen voor die jongen.

Oeps!

Gisteren is Damien op zijn gezicht gegaan. Die maakte een smak toen ie uit kamer 1 stapte en vergeten was dat we het tijdelijke trappetje daar hadden weggehaald. Dus de vloer lag 20 cm lager dan verwacht, en daar zijn ons soort benen nog steeds niet op gemaakt, dus lag ie languit op de vloer. Hij keek een beetje beteutert, maar was niet gewond of zo.
Vanochtend bleek er iets meer aan de hand te zijn volgens zijn zus die hem kwam afmelden, en is ie naar de eerste hulp van het ziekenhuis gegaan om foto's van zijn voet te laten maken. Verzwikt of zo denk ik. Hopelijk is het inderdaad alleen maar verzwikt.

Dus die traptredes vandaag maar terug gemetseld dan kunnen er geen ongelukjes meer gebeuren. Is alleen jammer dat dat meer dan 40 cm diep is, is die tegel net een paar cm te klein en moeten we weer snijden. Ook ff rekening gehouden met een doorvoer kanaaltje onder de trede zodat ook in de toekomst er nog kabels in weggewerkt kunnen worden. Denk ik alleen maar aan de netkabels voor de werkplekken aan het einde van de corridoor.

Keuken
De Neff kookplaat is naar zijn grootje, kortsluiting of zo, en die zou vandaag gerepareerd worden, maar niemand komen he. Gebeld met Schmidt en die gaan proberen het service centre proberen te activeren. De lamp van de oven heeft het ook begeven dus dat meteen ook maar doorgegeven. Nou ja after sales service is toch een zooitje hier dus ik verwacht er niets van. Volgende week zou er weer iemand langskomen om de laatste dingen te monteren, maar ook dat zal wel weer niet helemaal kloppen. Die keukenboer heeft geen benul wat dat allemaal kost als een monteur voor een 5e keer moet langskomen. Maar goed Vincent probeert het tenminste voor elkaar te krijgen.

Vandaag verder gegaan met de lambrizering in kamer 1 om het abomidabele stucwerk weg te moffelen. Staat zeer strak, waar constructielijm al niet goed voor is, de andere slecht afgewerkte vlakken ook maar op die manier verbeteren.

Net belde Ina Bosselaar op of zij haar gasten naar ons open atelier kon sturen voor een dagdeel als ze dat eens wilden doen op een regenachtige dag. Haar groepsaccomodatie Freland ligt hier een paar honderd meter verderop aan de rand van het bos. Dat was natuurlijk een ja. Prijs afgesproken en weer een business kans.

Wie schets mijn verbazing, Neff komt volgendeweek dinsdagmiddag de zaak repareren, hoppa!

Brrrr

Het pakken van de auto was een beetje problematisch, na drie keer overladen paste het maximum aan bagage erin. Het gewicht van die tegels zo gelijkmatig mogelijk tussen de assen verdeeld. Toch weer een pak steen van 50 cm hoog! Het karretje ging bijna door zijn hoeven. Dus er is nogal wat blijven staan in Maurik. De papagaai Floppy en Bios de kat vonden toch nog een plekkie dus de kermis was klaar om te vertrekken. Bij de pomp meteen de banden op - hogere - spanning gebracht en toen waren die rare "glijdende" effecten weg. Het leek net alsof je over een dikke laag modder reed.

Over winterbanden
Winterbanden reageren minder nauwkeurig op het stuur. Moet je vaker op spanning brengen. Hebben dus totaal andere rij-eigenschappen. Voornamelijk de wegligging is merkwaardig, je wobbelt een beetje door de bochten heen. Minder strak rijwerk dus. Want met normale banden ga je toch met nettjes 80-90 km over de kleine bochtige landweggetjes hier, dat moet je met winterbanden dus NIET proberen. Alsof je door een zandbak rijdt, een beetje glibberig voelt de weg dan aan en je waggelt een beetje door de bochten heen...

Knarren maar
Daar gaan we dan, ons huis in Mailleroncourt-Saint-Pances ligt precies 598km vanaf ons huis in Maurik. Tot aan Epinal zit je op de snelweg en op zondag kun je dan doorknarren met een bijna constante snelheid tussen de 130-140 km. OK 1000 kilo aan bagage merk je echtwel, de heuvel op leek wel of je in een 2CV cabriolet reed. En stoppen doe je ook niet zomaar. Maar op zondag rijden is zeer prettig, praktisch geen vrachtverkeer, veel minder auto's, geen opstoppingen bij invoegstroken -wil nogal eens bij Thionville en Luxemburg gebeuren. Ik besluit er by Nomexy (afslag D6A) toch af te gaan, dan rechtsaf richting Mazely over de D6. Dit is de kortere (schilderachtige) route binnendoor. Ook al is het donker maar ja, ik wilde naar huis en had geen zin om een half uur langer te moeten rijden. Een ander gunstig effect is dat je adrenaline omhoog gaat, je kunt in het donker geen risico's nemen, overstekend wild, korte haakse bochten, of zit je plotseling midden in een dorp. Oppassen geblazen dus. En dat houdt je wakker, want na 500 km of zo verslap je een beetje en wordt je duf of slaperig. En die 10 minuten pause voor het tanken in LUX houdt ook niet over.

Al snel merk je het effect van het bos. Lichtbevroren wegdek op onbeschutte plekjes, behoorlijk link dus, maar rijden deed ik toch al niet te hard met bijna 1000kg bagage achterin. Na het passeren van Fontenoys le Chateau (waar het pittoreske Canal de l'Est doorloopt) begint het stevig te sneeuwen, bijna thuis en dat dit! Shit! Met een slakkegangetje de laatse km's gereden. Heel fijn poedersneeuw was het. Gelukkig geen tegenliggers te bekennnen want dan moet je ook nog de berm in. Wat wel eens problematisch zou kunnen worden met zo'n zware vracht.

Thuis
Zo da's kaut! Drie-en-halve-graad hier in huis. Maar de maatregelen die getroffen waren tegen bevriezing hebben perfect gewerkt. Water, alles werkte nog, geen bevroren boilers of WC's, beetje glycol in gegoten ;=)
Oppervlakkig gezien lijkt alles dan zo primitief: afsluiten, ontwateren en ga zo maar door. Je moet veel meer met de natuur rekening houden in een huis als dit met een op hout gestookte verwarming die gewoon uitgaat als er geen hout meer te verbranden is. Water dat afgesloten moet worden, verwarmingsysteem met glycol vullen, vertrekken die je goed dicht moet doen. Kortom iets als een groot huis als dit winterklaar maken moet je niet al te lichtvaardig opvatten. Je leest alleen maar enge verhalen over huizen die door de bewoners tijdens de winter verlaten zijn om teruggevonden te worden met wateroverstroomde kamers, bevroren wc's, kortsluiting... Alle getroffen maatregelen waren misschien extreem, zo van: "dat zal me niet gebeuren". Wat nu wel en niet noodzakelijk was, ik heb nog geen idee. Maar voorkomen is beter... Afijn de volgende winters zullen leren wat wel en wat niet nodig is. En uiteindelijk wordt het routine, wel echt wennen na een leven met betrekkelijke luxe als gasverwarming die nooit uitgaat. In de ochtend is het hier altijd behoorlijk koud, maar dat went ook wel.

Vandaag eerst met Damien een plan trekken hoe we de gang voor elkaar krijgen.

Nieuw begin nieuwe kansen

Zo de winterpause zit er weer op en morgen begint het betere klussen weer. Ondanks de luxe van de afgelopen paar weken om niet continu met de kachel in de weer te zijn, zomaar, om het huis bijvoorbeeld warm te houden, en eens lekker met iedereen bij te kunnen kletsen, jeuken de handen weer om aan de slag te gaan.
De komende twee weken gaan we de corridoor aanpakken. Dat zal en gedaante verwisseling zijn. Van een grauwe betonnen vloer en muren waar de sporen van uitbreken en wegslopen nog in te zien zijn tot een strak vormgegeven gang met een heuse slijtvaste tegelvloer.
Gisteren zaten Fannie en ik over het patroon van de vloer te delibereren. Ruitvormig patroon, egaal witte vlakken, gemelleerd, striping, you name it. Heerlijk zo, achter een kop sterke koffie, je blote voeten verwarmd door de vloerverwarming, muziekje op de achtergrond, de papagaai die Bios nabrauwd, en Bios zelf die natuurlijk altijd blijft mekkeren zolang hij zich niet in je of op je kan nestelen op zoek naar nestwarmte. Tsja zo kun je oud worden denk je dan, geen stress over projecten die over tijd heen lopen, geen gejacht om op tijd naar een vergadering te komen, en helemaal al geen gedoe om compromissen te smeden tussen meerdere belangengroepen. De enige stress die je kent is een rood randje om een van de ogen van je schapen, en dat dat dan geen enge ziekte blijkt te zijn. Of een beetje hinkend schaap die naar achteraf blijkt gewoon zijn hoef heeft gestoten aan het tout venant (soort grof steengruis) voor het terras.

Van de week zag ik dat de Betuwe boeren hun fruitbomen al aan het snoeien zijn. Blijkbaar is het daar dus tijd voor: snoeien. Dat wordt opnieuw een leermoment om het vroeger geleerde in praktijk te brengen. Het is ff anders je eigen bomen te snoeien, niet onder het toeziend oog van een leraar plantenveredeling. Ach als er maar een paar liter calvados vanaf komt ben ik al tevreden. En zoniet dan weten Charlie & company (de schapen) er wel weg mee. De afgelopen herfst hebben ze de magen ook al kunnen volknauwen met dat spul. Morgen maar eens grote inspectie houden op het land en de beesten.

OK moet nu echt gaan pakken en op weg gaan naar le mouton qui rit. Het is een behoorlijke vracht deze keer, een kleine achthonderd kilo aan tegels. Ben benieuwd hoe de kar zich hieronder gaat houden zo tegen de heuvels op.