ChocoBombe

chocobombe á la smulweb

Goed, het zit er weer op. Nee het is echt geen opgave zo'n diner. Meer dat mijn botjes het lange zitten niet meer zo goed volhouden. Dit keer een mooi kussen meegenomen en dat verlengde de zittijd. Vijf jaar geleden liep ik namelijk letterlijk een paar scheurtjes in mijn bekken met het kruien van betonspecie het zwembad in, is nooit meer goed gekomen. Daarom. Sindsdien is het een probleem om langdurig aan te zitten aan de tafel. Af en toe moet ik echt opstaan om even te lopen, dat brengt de gewrichtjes weer in het gareel. Daar kijken mensen soms van op, dat moeizame opstaan. Verder is alles nog redelijk OK hoor!

Bombe
Ieder jaar maken we met drie families een kerstdiner. Iedere familie maakt een van de gangen. Louise het voorgerecht: gevulde pintades met risotto, Yvette de hoofdschotel met een gigant van een rollade gevuld met pruimen en pijnboompitten. Wij hadden het nagerecht. Het werd een choco bomb met vulling van crême fraîche en witte chocolade.

kerstversiering erop, en smullen

Helaas was het recept op smulweb van een dusdanig belabberde kwaliteit dat er veel giswerk bij kwam kijken. Mijn schatje had dat allang gezien: een recept met een problematisch karakter. Oh, slecht recept? Had ik pas gaandeweg door. Als je het eerst over 0.1 L hebt en een paar regels eronder over 1 dL dan zou dat al een belletje hebben moeten laten rinkelen. Het kwartje viel toen witte en pure chocolode werd vermeld en niet aangegeven waarvoor, bij, in, of, ofzo, dan raak ik het als fervent uit de losse pols kok het spoor bijster. Mijn lief liet me om me te plagen (voor iemand die bijna nooit recepten volgt) eerst wat aanmodderen. Uiteindelijk kon ze mijn gesteun niet meer aanhoren, met wat gezamelijk gokwerk kwamen we er daarna best wel uit. Maar wat moet je met de rest van de suiker als er totaal 550 gr suiker in het recept staat, waarvan je in het beslag 110 gr doet, waarna er niet meer over suiker gerept werd. Prompt vergat je dus de rest van de suiker, waarin trouwens. Die 3 eiwitten, waar die voor dienden is nog steeds een raadsel. Ook maar vergeten. Waarschijnlijk voor de vulling maar staat er niet bij hè?
Het recept voor 6 mensen leek me nogal aan de magere kant en er ook nog afzonderlijke bolletjes van maken? Dacht het niet dus. De hoeveelheden maar verdubbeld en de hele handel in een kleine kom opgebouwd. Uiteraard kwam er nog iets heel smakelijks uit.

Aanpassen
Het minder aan suiker kwam overigens wel de smaak ten goede werd tijdens het oppeuzelen ervan gezegd. Niet zo mierezoet als ander gebak. Dat was ik met ze eens, is sowieso niet mijn ding zoveel suiker. W.s. is het verder een kwestie van nog meer het recept aanpassen. De hoeveelheid witte choc zou naar mijn idee verhoogd en de bruine choc verlaagd kunnen worden. De manier van het maken van marmelade, blancheren, maakte wel dat het verwijderen van het wit makkelijker ging, maar volgens mij de sinaasappelsmaak ook.  Zou ik anders doen en heb er stiekem ook een paar kruidnagelen in meegekookt dat versterkt de sinaasappel smaak weer.
Eenstijds komt in de blog het aangepaste recept voor de chocobombe te staan, meer correct dan wel.

added: 20160101
IJS maken
Bij de Bombe hoorde ook ijs, dat maak ik sinds een jaar zelf. Als smulpaap wilde ik altijd al graag mijn eigen ijs maken. Maarja een ijsmachine dat vond mijn schatje niet zo'n goed idee. Je behelpt je dan maar met die mierenzoete shit uit de supermarkt die vaker wel dan niet naar karton smaakt. Toen Louise dat vorig jaar hoorde gaf ze mij haar ijsmachine in bruikleen. Een eenvoudig dingetje bestaande uit een soort dubbele bak gevuld met glycol. Daarin passen wat hulpstukken, aangedreven door een motortje om de massa rond te scheppen. Alles leert, maar de eerste paar keren kostte het behoorlijk wat moeite om het zaakje luchtig maar toch ook stijf te krijgen. Ja, er kwam wel iets uit wat op roomijs leek, daar niet van. Het duurde echter eeuwen. Niet helemaal je dát die methode.
Bij navraag worstelt bijna iedereen met zo'n ijsmachine, althans die dingen zonder een eigen koel element. Spitten op internet was nodig. Een paar dingen combinerend werd het volgende proces duidelijk. Uiteraard moet die bak minimaal 24 uur van te voren in de vriezer gezet worden. Maar, en dat lees je eigenlijk nergens, ook de ingrediënten moeten gekoeld zijn. Voor de massa zijn vele recepten. De truc is om die ook een dag van te voren klaar te maken.

• Verwarm de melk en los de suiker erin op, de melk mag niet aan de kook komen omdat dat de smaak nadelig beïnvloedt
• Laten afkoelen
• Voeg daarna de overige ingrediënten erbij, goed roeren. Ook de eierdooiers
• Plaats de massa in de koelkast
• Volgende dag de ijsmachine assembleren
• Zet de machine aan
• Giet langzaam de massa in de koeler
• Na ongeveer een uurtje is het ijs geworden
• Nog een paar uur laten opstijven in de koeler die je daarvoor terugplaatst in de vriezer. 
• Haal het ijs na een paar uur weer uit de vriezer en schep het over in een voorgekoeld bakje, deksel erop en terug de vriezer in. 

 Ik maak het ijs in de morgen, dan kan de zaak nog nastijven om 's avonds op te dienen.

Eindejaar

Over een paar dagen is het kerstmis. Veel mensen in de westerse - christelijk georiënteerde - wereld hechten daar een zeker belang aan. Voor velen is dat ook een periode om even een luwte in te lassen voor de breinstromen in je kop. Even concentreren op wat gebeurd is het afgelopen jaar. Sommigen neigen dan om daar ook maar een rits goede voornemens aan te koppelen, verleidelijk maar zinloos. Komt toch geen bal van terecht én die voornemens leiden, niet verbazend, een extreem kort leven. Verspilling van tijd dus. Desalniettemin heeft één goed voornemen bij mij wél doorgang gevonden: nooit meer goede voornemens. Warempel, niets is zo veranderlijk als de mens.
Traditioneel begin ik elk jaar ook aan een blog doorspekt en doorregen met het belachelijk maken van politici of een litanie over hoe ik vind dat de maatschappij aan het afzakken is. Na een paar uur en vier kantjes volgeplempt te hebben wis ik dan alles weer en vat het samen in een enkele paragraaf. De alinea die u net gelezen heeft.

Zo. Zou het neo-realisme dan alsnog in mijn brein een plekje gevonden hebben?

Mist
Vorige week waren we even dingen doen in NL. Onszelf een beetje verwennen met allerlei goodies. Een onwaarschijnlijk mazzeltje bij Action: een tube acrylkit voor slechts 89 centen. Betaal je hier bij Brico toch meer dan 8 euries voor!
Tuurlijk kun je best in La Douce France shoppen, en hoe! Hoewel, in een vreemde stad waar je heg nog steg kent wordt dat wat moeilijk. Dat roept om op een ander tijdstip zo'n stad eens te gaan verkennen. Dat terzijde. Na een weekje op afhaal chinees of panklaar gerechten geleefd te hebben hielden we het wel weer voor gezien. Naar het zuiden dus, gaandeweg knapte het weer op. We keken elkaar in de auto verheugd aan, want zo best was het weertje in NL niet geweest. Het laatste stukje reden we door de Vogezen. Een rit die best wel spannend werd door de slierten dichte mist die over het land hingen. Zo in het binnenland met die smalle bochtige weggetjes met zicht van een meter of tien. Af en toe moest mijn schatje op de rem staan of het stuur een zwaai geven. Spannend is dat eigenlijk niet, wel griezelig als je ineens een greppel ziet opdoemen uit die mist of de weg die ineens onder je weg lijkt te glijden. Wat enorm helpt is je navigatie. Daarmee kun je van te voren al signaleren dat er een scherpe bocht naar links of rechts komt. Als copiloot waarschuw je de schipper dan voor het bochten werk. Net een soort rally. Het laatste serieus stukje bosweg richting Fontenoy was ook de spannendste. Als we pech hadden zouden we hier tegenliggers tegen komen. Dingen doemden op uit de mist maar geen tegenliggers, geen gevreesd achteruit ge-rij. Opgelucht haalden we adem toen we het boshutje aan de rand van het bos zagen opdoemen. Nu nog een stukje door Fontenoy zelf, langs het kanaal richting Pont du Bois en meteen linksaf door het forêt du Mailleroncourt. Eindelijk thuis na een behoorlijk enge laatste 50km binnendoor. Gaan we niet meer doen in het donker spreken we af, dan maar 30km omrijden.

Diner
Met een paar NL gezinnen uit het dorp spreken we meestal met kerst een diner af. Ieder doet dan bij toerbeurt resp. het voor, hoofd en nagerecht. De eer is dit jaar ons toebedacht voor het nagerecht. De queeste is begonnen om daar iets met een wauw effect van te maken. In Allerhande staat zo'n chocobomb, twee nog wel. Die van Jamie hebben we een paar jaar geleden al met succes gemaakt. Die tweede is nieuw, leek ons wel wat. De keuze is nog niet gemaakt. Een van mijn wensen is ook om een keer een profiterol au chocola te maken. Dat is een bergje mini-soesjes gevuld met wat en slagroom of een andere saus erover-tussen-in. Typisch iets Frans. Of toch maar iets anders?  Want mijn laatste poging om soesjes te maken leverde eerder het formaat Bossche bollen op dan mini soesjes ;=)
Men begrijpt onze breinen kraken in hun voegen om iets leuks te bedenken. Mijn schatje had in NL al wat versierselen gekocht, dus die had vermoed  ik al een idee in haar hoofd zitten. Toch, alle opties staan nog open. Op Masterchef junior hadden we ook leuke dingen voorbij zien komen. Moet je echt gaan kijken, zo hoort zo'n show gewoon te zijn. Op "Heel Holland bakt" kersteditie tenslotte kwamen ook fantastische taarten langs, en hebben zelf nog wel iets in het hoofd zitten aan ideeëen. In ons bescheiden biebje staat zo'n 10 meter kookboeken, heb je ook nog the interwebz en onze fantasie. Er komt dus best wel iets uit wat ook nog te eten valt.
De voorpret is daar. Van de week gaan we eens wat ideeën uitproberen, met uiteraard een nieuwe poging tot een profiterol. Wellicht nog wat ideetjes over sausjes uitproberen. Er staat ons een calorie rijk weekje te wachten. ;=) Kerst is een eetfeest om te genieten van wat de natuur ons kan brengen.
De fransjes hebben daar een begrip voor: l'art du table. De kunst van de tafel, letterlijk. Het is echter meer een alomvattend verhaal dat slaat op het opmaken van de tafel tot aan het verorberen van de gerechten in de meest brede zin. Dat houdt onder andere in dat je niet maar gulzig aan het schranzen slaat maar met beleid van alle gerechten iets eet. Eer aan de tafel doen heeft niet met hoeveelheid maar met proeven en waarderen te maken. Die waardering in La Douce France wordt uiteraard uitvoerig verbaal geuit. Een klassiek diner, een droom van mij om ooit eens zoiets te koken, van 24 gangen kan van vroeg in de middag tot in de vroege morgen duren. Zoiets is me twee keer over komen. De eerste keer propte ik alles gulzig naar binnen en had voor het 4e gerecht eigenlijk geen plaats meer. De tweede keer kreeg ik vooraf een beetje voorlichting van mijn tafelgenoot: neem van alles een hap of zo. Dan kun je daarna ook nog van de nagerechten genieten.

Eet smakelijk en geniet van het goede der aarde.

added: 20151221
La Douce France
Nu ben ik niet echt een politiek beest, in tegendeel, in werkelijkheid verafschuw ik de politiek zoals deze heden ten dage bedreven wordt. Of het nu links, midden of rechts is. Er schijnt geen plaats te zijn voor humaan gedachtengoed of iets van dien aard. Nee, ik heb dus niks en niet zo veel op met politiek. Dat is duidelijk. Mijn weerzin wordt voornamelijk gewekt doordat eerlijke, oprechte en weldenkende mensen systematisch door dat bestel vermorzeld, gevangen gezet, onteerd, belachelijk gemaakt of in de ogen van anderen als 'fout' aangeduid worden. Waar dat goed voor is mag men zich in alle ernst afvragen. Nou ja, het antwoord weet ik wel. Macht en de handhaving daarvan natuurlijk, een en ander volgens Machiavelli. Zo las ik vanochtend in De Wereld Morgen een longread over de situatie in LDF bezien in Europees licht in het bijzonder en wat de niet gekozen Europese organen met Europa uitspoken als bijgave. Afgezien van het obligate 'bashen' van het Front Nationale en het standaard boe en bah roepen over de uitbuiters ter rechter zijde, waarmee de schrijver's signatuur duidelijk wordt, vermeld deze laatste wel een aantal goede punten. Punten die doen nadenken. Echter nu, én links én rechts een gevaar voor de sociaal-economische structuur gebleken zijn, wat dán vraag je je af. De linker en rechter establisments zullen op geen enkele wijze van koers veranderen dat staat vast. Kunnen ze ook niet, anders zouden ze alles verloochenen waar ze decaden lang mee bezig zijn geweest. Hoewel, de veranderlijkheid van de mens...
Gisteravond had ik met mijn schat een discussie hierover. Wat heb je dan wél nodig vroegen we ons af. Wat zou helpen de mens uit de huidige beerput en misère te trekken. Overal worden immers oorlogen gevoerd, mensen tegen elkaar opgezet, haat tegen het onbekende aangewakkerd en ga zo maar door. Alles ter meerdere eer en glorie van een héél klein groepje.
Zou een nieuwe partij wat worden? Dat zou oude wijn in nieuwe zakken zijn. Waarschijnlijk is er iets anders nodig. Niet zo zeer wat nieuws maar iets dat de mens en menselijkheid centraal stelt. Een gedachtengoed dat respect meebrengt voor de omgeving waarin we leven. Want we lenen deze aardkloot ook maar, toch? Wat we nu doen is onze woning gewoon uitleven en na ons de zondvloed. Dat kan onze habitat niet zo lang meer volhouden dachten we. Zouden we onze mentaliteit moeten omdenken of opvoeden? Hm, interessante denkrichting. Onze mentaliteit zou dáárin kunnen veranderen dat we een manier zouden vinden om om te gaan met waar we gebruik van maken zonder alles om ons heen te willen verwoesten. Een beetje meer rekening te houden met elkaar, iets minder ikke ikke en iets meer: "wat kan ik voor je doen". Je zou je wat vaker kunnen afvragen: wat leer ik hier van. Je zou ietsjes meer kunnen denken aan de gevolgen van je handelen voor de generaties die na ons komen. Je zou zelfs misschien eens een stapje terug kunnen doen in je consumptie of vragen dat de dingen die je koopt een paar jaartjes langer mee kunnen gaan. Of overheden aansporen niet door loze beloften de burgers met een kluitje het moeras in te sturen, maar daadwerkelijk dingen te gaan dóén wat goed is voor het land en volk. Niet de middellen te verspillen aan zinloze dingen maar te gebruiken voor ieders welzijn. Alle wezens inbegrepen: een beetje de Gaya filosofie. Zoiets dus, misschien, waarschijnlijk.

PWD
Passwords zijn belangrijk om je gegevens tegen meekijkers te beschermen. Test je password sterkte hier. Voor de mijne hebben ze 58 biljoen jaar nodig met een standaard PC. Een super zou er maar een paar minuten over doen. Dus laat je hierdoor niet in slaap wiegen.

Voor het kiezen van een tamelijk veilig password geldt:

• langer dan 15 tekens wordt als redelijk sterk gezien, 
• inclusief leestekens
• hoofd en kleine letters
• cijfers
• geen bestaande woorden of uitdrukkingen: plofkip
• geen series: 12345

Open deur? Je moest eens weten hoeveel mensen passwords kiezen als "paswoord", "geheim", "juni2015" of "dino11". En zelfs "qwerty", die is ook erg populair.

Donc!

Dus!
Naarmate je meer van een taal leert krijg je natuurlijk steeds meer mee van wat je omgeving tegen je zegt. Beginnen stopwoordjes je op te vallen, zoals: "donc". Begin je ze zelf ook te gebruiken ("par contre") en krijgen je Franse gasten eindelijk door wat jij ze wilt vertellen. Tot dan knikken ze je vriendelijk toe met alle geduld van de wereld. Dát voornamelijk, om je aan te moedigen te blijven praten en je hakkelend betoog vooral af te maken. Bien sûr, tuin je daar dan in en maak je je zelf tot de clown van de avond. Uiteraard heeft iedereen dan lol, ook al om verschillende redenen. Nee, dat is niet helemaal correct om dat zo te zeggen. En eigenlijk doe ik daar een beetje afbreuk aan de helpende hand die veel fransjes je bieden mee aan, om je hun taal te leren. Ze verbeteren vaak je waar ze kunnen, als ze tenminste een touw kunnen knopen aan je woordenstroom, dat dan weer wel. Of zeggen ze je na wat jij net gezegd hebt maar dan in goed Frans. Daar moet je maar eens op letten als je in gesprek bent met een fransje. Fransjes zijn bijzonder trots op hun taal, worden blij als je tenminste een poging doet het te spreken en beginnen te glimmen als je als bu'tenlaander duidelijk laat blijken dat je het erg waardeerd als ze je verbeteren. En bovenal probeert het correct te spreken. Vragen naar de bekende weg vindt je gesprekspartner totaal niet erg. Het wordt zelfs een goed gesprek als je een fransje om uitleg vraagt: hoezo, hoedan, tegenstellling, woordvorm, homoniemen, synoniemen. Vindt men prachtig je dat uit te leggen. Het is een dankbaar volkje om een taal te leren, altijd bereid voor een taalles.
Daar kun je natuurlijk een hoop snerende opmerkingen over loslaten, maar dat doe ik vandaag maar niet. Ben in een redelijk goede bui.
Elke taal is mooi, je kunt uiteraard een voorkeur hebben voor een bepaalde taal omdat deze of gene taal beter bij je past. Zo voel je dat. Voor mij is dat een beetje moeilijk te zeggen, elke taal vind ik mooi. In Le Mouton Qui Rit worden 4 á 5 talen tijdens het hoog seizoen aktief gebruikt. Mijn schatje spreekt ook nog Spaans. Soms weet je even niet meer wie welke taal spreekt maar na ee nglas goede wijn vind niemand dat meer erg. Wel koddig als je in het Duits tegen een fransje aan begint te neuzelen om diens verbijsterde gezichtsuitdrukking te zien. Het wordt door onze gasten altijd erg gewaardeerd dat we onze talen spreken. Ook al levert dat soms hilarische momenten op. Zit je tegen je linker buurman in het Engels te leuteren, smoes je tegen de gast tegenover je in het Frans en praat je Duits tegen je rechter buurvrouw. Je voert dan tegelijkertijd soms drie verschillende gesprekken. Naarmate de avond vordert, met de nodige wijn, dan vergis je je dus wel eens en houd je het niet allemaal meer uit elkaar. Babylonië in volle kracht. Maar wel altijd dikke lol.

Winter
Het is redelijk winterig aan het worden. Elke dag steken we nu de haard aan. Daar ben je de hele dag mee bezig om die aan de praat te houden. Ben je daarenboven ook nog bezig de hot-tub op te warmen ben je om het kwartier druk met hout slepen. Mijn schatje denkt vanuit haar comfortabele luie stoel vervolgens hardop over haar magische knopje in ons oude huis: de thermostaat. Niks geen kubieke meters hout die je aan het verslepen bent in de winter!
Vorige week vrijdag begaf de pomp van de SolarFarm het. Die heeft het slechts een half jaar volgehouden waar normaal minimaal 10 jaar voor staat. Ik moet eerlijkheidshalve wel vermelden dat de pomp op de een of andere manier verkeerd gemonteerd was. Wie, waarom of wat zal altijd wel een raadsel blijven. Door de verkeerde ophanging, op zijn kop,  gingen de lagers naar zijn grootje en kwam er geen centiliter meer door de pijp heen. Voordat ik dat helemaal in de smiezen had is er natuurlijk van alles geprobeerd het verhaal aan de praat te krijgen door bijvoorbeeld alle andere pompen op maximale toeren te laten lopen om de warmte toch uit de SF te trekken. Uiteindelijk legde de pomp het loodje en lieten de grafieken weliswaar ongekend hoge temperaturen zien maar daarvan merkte we in het huis helemaal niets.

De kapotte pomp kon de vloeistof niet meer rondpompen dus werd dat een fluitende stoompluim uit de automatische ontluchters. In ieder geval werkt dat mechanisme dus wel! Druk was ruim over de 3 bar, een beetje veel. Prompt ging ook de drukontlaster in de schakelboom in de garage open. Wat beveiliging betreft werkt het allemaal perfect, lijkt het. Het dagelijks rapportje geeft de maximum bereikte temperatuur aan:

-------------------------------------------------------
Sensor      Date /Time            Max     Min    Avg
-------------------------------|-------|-------|------|
SolarFarm                      |       |       | 24.8 |
   SF max  2015-12-10|12:39:02 | 127.9 |       |      |
   SF min  2015-12-10|08:59:02 |       |  -1.3 |      |

Als dat was gebeurd toen er nog PER slangen in het circuit zaten zouden de slangen op meerdere plekken ontploft zijn ;=)
Volgende stap: alle dunnere pijpen dan 22mm uit het circuit verwijderen.  

Pillen app

En dan dit. Naarmate je ouder wordt komen de gebreken. Het is écht zo, als je jong bent denk je altijd, dát gaat mij niet overkomen.

Passeer je de 50 dan voel je de eerste veranderingen in je lijf. Vroegere ongelukjes worden grotere probleempjes als je lichaam niet zo snel alles meer repareert. Immers je DNA raakt naar mate je ouder wordt steeds meer beschadigd zodat het repareer vermogen daarvan afneemt. Dat merk ik aan den lijve. Wondjes die 20 jaar geleden na een dag zo goed als weg waren blijven nu dagenlang open, waardoor ze eerder geïnfecteerd raken, dus wéér meer problemen... etc. Voorlopig zijn de laboratoria nog niet zover dat een gen-therapie met een soort pleister op je arm op hyperspray dit gebrek gaat opheffen. Ja, het mechanisme van die gen therapie het is wel uitgezocht / bedacht en er wordt in halleluja bewoordingen over die prestaties hoog van de toren getrompet. Voordat je het uit een doosje, of mooier nog uit je 3D printer (replicator), zal kunnen halen zal er nog heel wat water naar de zee gestroomd zijn.


Big Business
Zoals overal geroeptoetert wordt is het big business aan het worden voor oudjes (met name babyboomers) dingen te maken. Dan heb ik hier een case. Veel van die oudjes slikken pillen alsof het snoepjes zijn. Maar veel onder hen vergeten ook regelmatig hun pillen op tijd te slikken, of welke. De meesten gaan dan een dagelijkse routine opbouwen die dit hele pillenvreet proces er in ramt zodat vergeten er nauwelijks meer bij is. De op komst zijnde ouderen golf is echter anders samengesteld. Juist de groep van babyboomers is een actieve groep die er niet zoveel om geeft een ijzeren dicipline in de dagelijkse routine te willen bouwen. Die willen doen waar ze zelf zin in hebben op ieder willekeurig moment van de dag. Tot zekere grenzen natuurlijk. Diezelfde oudjes willen geen hinder ondervinden van het slikken van medicijnen en gewoon hun dagelijkse dingen op hun manier willen bliven doen.

Enter de gadgets als smartwatch en smart phones, smart TV.

App
Dan denk je aan zoiets als een agenda mechanisme. Daarin zit tijdstip van slikken, heel belangrijk bij de meeste pillen is dat er een bepaald niveau van de werkzame stof "in je bloet kompt" en blijft. Het oog wil ook wat, dus plaatje erbij en een soort telefoon riedeltje om er een Pavlov reflex van te maken. Dat signaal blijft aan de gang todat het oudje heeft gezegd "pil geslikt" Of in het geval van een HMS dat de camera gezien heeft dat de handel ingenomen is. Die oudjes zullen meestal niet in staat zijn zo'n schema van slikken of drinken zelf in te voeren. Volgens onderzoeken zijn babyboomers niet de meest handigen met gadgets. Uitzonderingen daargelaten.
Het zou daarom lollig zijn als daar een hulpmiddel voor komt om dat medicijn proces probleemloos te laten verlopen. Verdeeld in het aloude: opzetten, uitvoeren, evalueren, updaten, herhalen

bron: code-qr-net

Brede lijnen

• Opzetten
  Na je docter bezoek krijg je een recept. Ga je mee naar de apotheek en nadat je getild bent kom je terug met een aantal doosjes en flesjes van het gif dat je moet innemen. Je richt je telefoon op het etiket op het doosje (schrift herkenning). Met een QR code op het etiket zal het beter gaan. Dat laatste is technologie die al op de plank ligt dus snel te realiseren. 

• Uitvoeren
  Staat er 3 x daags op het etiket dan zal je telefoon 3 x daags afgaan met  een signaal om een bepaalde pil te slikken. Als gebruiker tap je op het scherm om aan te geven dat dat gebeurd is.

• Evalueren.
  Het programma zal zeker een bepaalde intelligentie moeten hebben om te kunnen zien of de medicijnen wel regelmatig worden ingenomen, of het schema moet veranderen (tijdstippen) en of er naar de apatheek of dokter een seintje moet bij mogelijke 'problemen'. 

• Updaten
  Schama's kunnen door gebruiker, dokter of apotheek (remote) worden aangepast. Bijvoorbeeld als bepaalde medicijnen niet tegelijk ingenomen mogen worden. Of gewoon een nieuwere versie van de app installeren. Gaat natuurlijk alleen met een beveiligings certificaat.

• Herhalen
  Letterlijk: via deze app kunnen gebruikers natuurlijk ook herhalingsrecepten bestellen. Waarna het hele proces zich herhaald.

Hier zou je zomaar een 333 tal pagina's bij kunnen tikken over allerlei randvoorwaarden, gebruikers eisen, bepalingen, manieren van invoeren, contact leggen met specialisten etc etc maar dat bespaar ik jullie.
Het fundament van de te maken app zou moeten zijn dat de patient zich zelf blijvend moeten kunnen redden. Dat zal maar tot zekere grenzen opgerekt kunnen worden.


Versies
Een volgende versie kan dan zijn dat de dokter zelf een QR code verzend naar de phone van de patient en tegelijkertijd naar apotheek stuurt voor medicijnen.


Nóg een stapje verder. 
Bij de apotheek zou er een medicijn automatiek (uit de muur) kunnen komen waar je op vertoon van je QR code je medicijnen uit een kluisje kunt halen. Zo kunnen bijv mantelzorgers zonder problemen de meds ophalen voor hun clienten en of kunnen patienten buiten kantoortijden hun meds ophalen. Hier op het platteland zie je bij de doktor soms recepten en of medicijnen staan voor mensen die dan gewoon naar binnen lopen en hun zakje snoepgoed weg grissen. Ach, 24uurs economie weet je wel. Die hele keten zou je zomaar kunnen robottiseren. ;=). Wel ff een soort tijdslot en veiligheidscertificaat bij die app toevoegen ter beveiliging.

En, vooruit nóg een stapje.
Aangezien in winkelcentra en openbare ruimtes toch al wifi tracking is geïnstalleerd zou je kunnen denken aan contact via een dienst om het programma van pillen slikken te ondersteunen. Pil vergeten, dichtsbijzinde apotheek (google maps) en waarom zou je niet net als bij flappentappers ook een medicijn portiek kunnen hebben op diverse locaties? Waarom ook niet de app je gezondheidstoestand kunnen laten monitoren (tricorder). Bij crisis wordt automatisch de noodhulp ingeschakeld.

Tenslotte
OK, nóg eentje. Die pillen app is opgebouwd uit 3 delen voor: dokter, gebruiker, apotheek. Waarom niet een vierde die automatisch op je IoT inlogt en allerlei grafieken, statistieken en analyses voor je maakt. Die zouden dan ook nog eens geanonimiseerd verwerkt kunnen worden voor de pharma industrie of gezondheidszorg. Heb je zomaar gratis en voor niets een wereld dekkend dingetje om de effectiviteit van een bepaald medicijn te onderzoeken. 

Conclusie
De app zou dus betaald moeten worden door pharma en overheid samen.

Snel kickstarter maken en hop ontwikkelen die hap. ;=) Immers het meeste van de techniek is zo van de plank af te halen en een beetje tikkerdetik om er een mooie schil omheen te bouwen moet voor een jonge programmeur geen probleem vormen.

Sneeuw!

De eerste sneeuw is deze week gevallen. Veel vroeger dan in andere jaren. Wat dat voor de volgende maanden te betekenen heeft weet ik niet maar ik moet nu nodig meters gaan maken met onze nieuwe slaapkamer. Tegenvallertje is even dat ik met het leegmaken van de hottub een van mijn ribben gekneusd heb, met je volle gewicht op een rib gaan leunen die in de zomer ook al aan gort ging is niet handig gebleken. Nou ja, ik lag zo'n beetje te kreperen van de pijn. Na een onrustige nacht werd het me teveel, een paar pillen van 1000g paracetamol en het verhaal is draaglijk geworden.

Flessen
Die kamer. Ja, die moet nu écht af. Morgen maar weer proberen verder te gaan. Mijn plan voor gauw ff alles dichtmaken met lapjes voor het bloeden neemt toch iets meer tijd in beslag dan ik aanvankelijk had gedacht. Dus toch maar doen volgens het oorspronkelijke plan...
Die melkflessen truuk van vorige week heeft een behoorlijke deuk in een pakkie boter geslagen en het aftimmeren kan gaan beginnen zodra de andere kant ook dicht is. Dat grote tocht gat moet echt als eerst volgende komen. Vermoedelijk kan de truuk met de melkflessen niet herhaald worden omdat er waarschijnlijk te weinig overgebleven zijn. De rollen isolatie die gerecupereerd zijn van het zoldertje werden opnieuw gebruikt door Frank en tegen de muur in het lage gedeelte gezet. Blijkbaar was de afplak tape op en sluiten ze niet aan: tocht van hier tot Tokyo. Dus dat gaat niet helpen. Ze zijn daarom ook iets aan het uitzakken gegaan. Daar hebben we het volgende op gevonden: PUR. Wat een geweldig spul is dat toch. Heb nu twee megabussen bij de kachel klaar staan, dan kan dat na opwarming meteen in de naden gespoten worden. Dan zal duidelijk worden of die plek de grote boosdoener is.Dit verandert niet zoveel aan mijn bouwplan, alleen het werken met een gekneusde rib is lastiger dan ik dacht. 

Paris
Het is natuurlijk vreselijk wat daar gebeurd is en die gasten moeten gewoon de rekening gepresenteerd krijgen. Als de internationale wereld nu een keertje samen ging werken dan kwam het wel voor elkaar.  Edoch. Rusland heeft zo zijn eigen agenda: Saddam moet aan de macht blijven, Turkije wil alleen de Koerden maar afslachten, Engeland heeft eigenlijk geen boodschap aan dat conflict, Europa is net als het Michelin mannetje de slapjanus van de wereld en de US heeft eigenlijk wel het maximum aan oorlogsvoering bereikt.
Met de paar rake opmerkingen over: volg het geld, hoe komen die gasten eigenlijk aan hun geld en waarom leggen we die niet droog, wordt helemaal niets gedaan. Voor de bühne worden wat sites off line gehaald, maar dit hele verhaal stinkt. Plotseling een tsunami aan vluchtelingen die met de beste wil niet fatsoenlijk opgevangen kunnen worden is ook al merkwaardig. Slapjanussen van politici die tegen de gelukszoekers niet keihard optreden, terroristen die met deze stroom europa binnenglippen. Europeanen die de wapens verhandelen waarmee ze later weer afgemaakt worden. Net als in de 80 jarige oorlog dat de handelsnatie Nederland aan de Spanjolen het kruit en de kogels verkochten om daarmee vervolgens aan gort geschoten te worden. De geschiedenis herhaald zich. Maar dat terzijde.
Syrie gangers. Ook zoiets waar iedereen van weet wat ermee moet gebeuren. De overheden falen keer op keer. De wetten zijn er allang: in vreemde krijgsdienst treden = paspoort intrekken. Hier zal wel weer iets slijmerigs bezig zijn. Zoiets van als je die wet gaat toepassen erken je ook dat de organisatie achter het terreurleger waaraan die gasten deel hebben genomen een legitieme status zouden hebben. Zoiets kroms dus. Terorristen zijn misdadigers, en deelnemen aan een misdadige organisatie is strafbaar, klaar en opbergen maar die gasten. Sleutel weg en we zoeken over een paar jaar wel uit hoe het nu precies zat. Die wetten zijn speciaal voor dit soort toestanden gemaakt. De handhaving ervan kan blijkbaar alleen maar gebeuren als het de heren van de regeringen politiek gezien uitkomt of zo. Nou ja, laat ik er mar over ophouden. Pannenkoekenbakkers! Dat moet ik nou natuurlijk ook weer niet zeggen, dan beledig ik de hardwerkende echte koekenbakkers tot op hun bot.

Soos
Elke vrijdagmidag is het de Soos in het oude schooltje van Mailleroncourt. Af en toe missen we die middag, gewoon te veel te doen. We hebben er wel een voor ons nieuw spelltje ontdekt: Tridomino. Houdt het midden tussen Domino en Rummycub. Dat zitten we de laatste tijd te spelen met twee andere inboorlingen. Lekker een beetje kletsen en iedereen over de tong halen. Heerlijk zo'n ouwe wijven middag. Rond vieren komt er dan door iemand gemaakt gebak op tafel en zitten we dat op te hemelen alsof het een nationale lekkernei is. Ach waarom zou je iemand voor het hoofd stoten als iedereen het overduidelijk naar zijn zin heeft. Ik kan toegeven dat het meeste prima te pruimen is. Soms een beetje uitgeschoten met de almandel essence of het bakpoeder maar dat mag de pret niet drukken. Uiteraard doen we daar zelf ook aan mee en hebben we een keer een Schwartzwalderkirschtorte op tafel gezet. Met een dikke laag choco en kersenbrei erover was het niet eens merkbaar dat er geen zout in zat. Het moest allemaal ook op een holletje. Mijn schatje zegt dan troostend: "moet je nog eens overdoen, maar dan op je gemak". Het leven is zoet en willig op het platteland.

UIteraard kwam ook het toneelspel van prez Hollande ter sprake. De man zat zijn best te doen er een paar tranen uit te persen zei een van onze medespelers. Dan kon ik met hem eens zijn, het leek net een beetje té gewild. Wel prachtig gezongen door die dames. De keuze van Brel als oorspronkelijk Belgisch werd ook duidelijk toen ik las dat ze bewust naar artisten hadden gezocht met een buitenlandse link. Goed geslaagd dus. Ja, van pomp en décorum hebben de fransjes beslist verstand. Alleen in en in triest van het waarom.

Melkflessen

Er zijn heel veel dingen die je kunt doen met oude plastic melkflessen. Kweekbakjes voor planten, kwastenhouder, schroevenbakje, trechter, mengfles voor PUR van de buizen voor SF 4.0, vulling voor vloeren... etc. Waar ik, tot mijn grote balen, vrij weinig tot niets over vond is dat je van die lege flessen ook een muurtje kunt bouwen. Raar, want deze jongen heeft nooit originele ideeën. Die blijken achteraf namelijk altijd al door anderen bedacht te zijn of zelfs al op de markt. Dit idee lijkt bijna een uitzondering te zijn want achteraf is nog niet begonnen ;=)

Al jaren bewaren we de plastic melkflessen van 2 liter en gebruiken er af en toe wat van voor allerlei doeleinden. Nu was het volgende idee op komen borrelen. Met het maken van onze slaapkamer is er boven de douche een enorme loze ruimte ontstaan waar het niet echt makkelijk inklimmen is. Afsluiten dus maar want enorme kou val in de winter die er nu echt staat aan te komen.

zonsondergang @ LeMoutonQuiRit om en nabij 17:00

Na een uurtje spitten op the webz niets, geen hints en tips. Dit keer dus niet zoveel hulp van de webz. We hebben:

• een kleine 20 sinaasappel dozen
• een paar honderd melkflessen
• resten isolatie
• een paar zakken schapenwol
• een rol bouwplastic folie
• duct tape
• bouwlijm
• PUR
• underlayment platen

Daar gaan we. Paar honderd flessen in de dozen - zeg maar 340 -, openingen tussen de flessen opvullen met isolatie en wol.

flessen in dozen, doppen aandraaien, isolatie erin

Bouwplastic is altijd ruim voorhanden hier. Dient niet alleen voor de vloeren maar ook als schilderskleed, afdekking voor de winter én inpakken...

inpakken bouwblok, duct tape...

Peroonlijk vind ik dat degenen die duct tape, purschuim, siliconenkit, ty-rap en nietenpistolen hebben ontwikkeld een Nobelprijs moeten krijgen.

De wol van de schapies kwam ook hier weer van pas. Volgens een lijstje van isolatie waarden is wol met een laag van 30 cm dik onverslaanbaar. Die combinatie van materialen in een ' luchtdicht' geplakte bouwsteen moeten wel een hoge isolatiewaarde hebben dacht ik zo. Of vind ik. Na een middagje stevig inpakken staan er bijna 17 dozen klaar en vormen de 'perfecte' bouwstenen om een muur neer te zetten.

muurtje van recycle materialen, duct tape-je erom...

Alle dozen op het zoldertje gefietst en de ergste stoffigheid eraf. Een schetsje voor P,- gemaakt om te laten zien hoe het een en ander in elkaar te passen. Nog een paar bussen PUR schuim op laten warmen in de kamer voor de openhaard, meer duct tape, een paar onderlayment plaatjes voor een mooie gelijkmatige ondervloer klaargelegd... Goede voorbereiding is het halve werk en we konden startten met de blokken aan elkaar te lijmen.

muur van ge-her-ver-bruikte-materialen

Na een ochtendje kruipen en sluipen op het zoldertje was het klusje geklaard. Als dat niet lekker warm wordt da'lijk...
Volgende week een mooi houten wandje ervoor en klaar is dat stukje van de kamer weer.

Was het nu inbeelding of leek het tijdens de siësta al een stuk comfortabeler.

Ont-Rommelen

Doen alle huishoudens. In het voorjaar dan. Voor ons is dat wat lastiger. We draaien de zaak maar eens om dus. Na zo'n seizoen, en deze is drukker en langer geweest dan normaal, vergaar je toch aardig wat losliggend en zwervend spul. Wij zijn ook bezig gegaan het huis te ontdoen van alle overbodige materialen en dingen, van de afgelopen jaren, dingen die we niet meer gebruiken. Wat het erger maakte waren de spullen die met de laatste wagen met huisraad die is aangekomen. Tijd voor een grote opruim actie vonden we. Voor een deel kan er nog wel iets in Le Mouton verdwijnen of voor ons zelf gebruikt worden. Dan nog hou je te veel over. Een deel krijgt een andere bestemming. Daarna blijven er bullen over waar je geen weg meer mee weet. Dat is dan óf de dozen in voor de vide grenier (augustus) of op de hoop voor de déchetterie (miljeustraat).
Ook na de verschillende verhernieuwbouwprojecten zijn er van die onvermijdelijke restanten bewaard gebleven omdat: och kan ik misschien nog gebruiken. Na een paar jaar blijkt dat dus niet zo te zijn, maar zijn ergens bewaard gebleven. Het werd dus een grote puinzooi in de grange en stallen.
Toen, ja heus, en toen lazen we het artikel over "de-cluttering" (ont-rommelen) van je huis en leven. Sindsdien zijn we een stuk meer weggooierig of opruimerig geworden. De zaak begon immers dicht te groeien in de Grange bij de afdeling materialen. Komt daar nog bij, op de een of andere manier schijnt het gereedschap gedurende een jaar over het hele huis verspreidt te raken. Elk jaar is er dan weer een aktie het spul bij elkaar te verzamelen. Dit keer ontstond het idee er een definitieve plaats aan te geven en wel daar waar de zaken het meest gebruikt worden.
Met P ben ik als eerste stap begonnen de grange uit te mesten. Al het afvalhout is in hapklare brokjes als aanmaakhoutjes voor de haard gezaagd, het bruikbare hout is netjes in een soort stelling terecht gekomen. Ook daar zal nog een schifting plaats moeten vinden maar het ligt nu niet meer overal en nergens. Al het sanitaire en loodgieters spul is naar beneden in de rekken geplaatst en het gereedschap heeft nu ook een nieuwe vaste plek gekregen. Het ligt in ieder geval bij elkaar, nu nog netjes opruimen/indelen en we hebben iets overzichtelijks gecreëerd. Rest nog een berg aan spullen die we moeten splitsen in: déchetterie, vide-grenier, of hergebruiken.
Dit tijdstip in het jaar is voor ons dan ook een prima moment dat te gaan doen vinden we. De grote ont-rommeling dus. En oh, wat lucht dat op!

Soos
Sinds enkele maanden is er een nieuw fenomeen ontstaan in het dorpje Mailleroncourt-SaintPancras, of misschien nieuw leven ingeblazen. Er is waarachtig een soort soos begonnen. Vrijdagmiddag loop je daar naar binnen, gaat aan de grote tafel zitten en begint een beetje te ouwehoeren met de mensen die naast je zitten. Uiteraard zijn het allemaal mensen die even niets anders te doen hebben, of die het net als wij gezellig vinden ff met elkaar te kletsen. Voor dat laatste hoef je in LDF echt niemand aan te sporen hoor! Zo'n soos is dus een ideale kletsgelegenheid in de winter. Kun je weer je Frans oefenen, toch? Daarmee heeft het oude schooltje een mooie herbestemming gekregen. Waarom niet in de Salle Polivalente (gemeenschapshuis)? Die is nogal slecht warm te krijgen wat veel kost. Goed argument.
Waarom wij naar die soos gaan? Iedereen kent ons maar wij kennen eigenlijk niemand bij naam. Meestal zijn we op weg naar de grootgrutter, andere dingen halen, dingen doen, iets uitvlooien en flitsen al wuivend de mensen voorbij. Kortom druk druk druk, in de zomer dan. In de winter kruipt iedereen weer in zijn holletje en dan zie je niemand op of aan de straatkant. Voor ons is deze soos dus een mooie manier de mensen wat beter te leren kennen, namen bij gezichten te krijgen, namen van mensen die je al een paar jaar tegenkomt.

SolarFarm 4.0
Die loopt als een speer. Eergisteren de pomp van de CV vervangen, die begon toch wel erg kreunende geluiden te maken. Toch eerst nog even met de stelschroef gespeeld, stond op internet dat je dat als eerste moest proberen. De verschillende snelheden geprobeerd maar het piepende en knarsende geluid werd steeds erger. Daarom, voordat het ding definitief stil zou gaan staan op een, uiteraard, meest ongelegen moment (Murphy hè) een nieuwe pomp besteld via het internet. In de winkels hier kost zo'n ding 250 euries, via het 'net' het zelfde pompje 129. Dan is de keuze wel snel gemaakt toch? Na vier dagen kwam de pomp uit NL, nota béne! Gemonteerd en na een moeizame ontluchting loopt alles weer zonder piepende geluiden. Nu nog wat andere dingetjes vervangen en als we toch bezig zijn extra speelgoed erbij. Kan ik weer dingetjes er bij gaan programmeren. Wat een heerlijke hobby dat gesleutel aan zo'n systeem. Nee niet alles is blijdschap ende vermeack. Soms weet je echt niet waar je het moet zoeken: als om 3 uur 's nachts ineens de pompen aangaan zonder aanwijsbare oorzaak. Of zoals de laate paar dagen een signaal lamp aangaat die eigenlijk helemaal niet aan hoort te gaan. En dan deze. Het bestandje waarin de gegevens voor luchtdruk, relatieve vochtigheid en luminositeit staan raakt soms corrupt of is leeg. Daar programmeer je dan wat omheen en dat probleem is weer uit de wereld. Zo gaat het maar door lijkt het wel. Een uitdaging, zo zie ik het om een steeds uitgebreider systeempje stabiel te krijgen door (bijna) alle incidenten te kunnen opvangen.

Moord en doodslag
Gisteravond hoorden we van de aanslag door vermoedelijk IS in Parijs. Verschrikkelijk, meer dan 170 mensen hebben de grote reis aangevangen. Dit is zo zinloos. En nu kan ik wel gaan roepen: kijk dat krijg je als je je laat overspoelen met vluchtelingen zonder al te goed te controleren. Maar dat is in LDF niet zo'n issue. De migranten worden uit en te na ge-checked, zo zelfs dat het heel wat mensen ontmoedigt naar LDF te komen. Alhoewel er al langere tijd gerommel is. Een paar jaar geleden een aanslag in de metro, nog geen jaar geleden in een supermarkt en nu dit. Gevolg, men sluit de grenzen en vrij verkeer is niet meer zo vanzelfsprekend. Europa is in oorlog met de terroristen klinkt het een beetje benepen. Komt men dan eindelijk tot bezinning dat het allemaal wél erger is dan men denkt. Jarenlang sprak men sussende woorden en ga maar rustig slapen beste burgers. Hoe profetisch waren de woorden die een paar dagen geleden in de krant stonden: "de jihadisten komen niet om oorlog te voeren en ons te onderwerpen, ze zijn er al..."
Als nu de verschillende regeringen, nu het nog kan, eindelijk van hun pluche stoelen afkomen en de zaak fundamenteel aanpakken, zonder het "zum tot lachen" politieke correcte in acht te nemen, dan kan het tij nog gekeerd worden. Anders hebben we over tien jaar een vette guerilla oorlog aan onze broek. Dat laatste kan ik je wel vertellen, die win je niet.
En tuurlijk, echte vluchtelingen hebben een fundamenteel recht op geholpen te worden en onderdak te krijgen. Maar de hordes die nu over de grenzen zijn gestroomd daar kan men zonder lang te hoeven nadenken zijn vraagtekens bij plaatsen. Téveel gezonde jonge mannen met een grote bek.

Daar laat ik het even bij.  

Leer mij iets

Leren is een proces dat merkwaardige vormen aan kan nemen. Leren om te overleven is een van de eerste vaardigheden die de mens moest bezitten anders zou de soort uitgestorven geweest zijn. Daar hecht ik even geen waarde oordeel aan.
Daarna kwam het leren om iets bepaalds te kunnen doen. Huiden schrapen, hutten bouwen, metselen, rekenen, schrijven, schilderen, foto's maken, programmeren...
Het leven is een studie waarvan je nooit een diploma krijgt is zo'n mooie tegeltjes waarheid. Wel een die de spijker op de kop tikt, maar misschien anders dan je zo op het eerste gezicht zou denken. Leren houdt immers nooit op. Oppervlakkig gezien gaat dat zo: je leert met de waanzinnigste regeltjes om te gaan, je te drukken voor het invullen van merkwaardige formulieren en ontduiken van het repressieve gedrag van de regelneven die je het leven makkelijker hadden moeten maken.
Steeds vaker lees je commentaren dat klassieke school systemen in de hele wereld er op zijn gericht de geest murw te maken en ontvankelijk voor bevelen van bovenaf. Uit de anarchistische hoek komt die bewering. Echter steeds meer signalen druppelen door in artikelen dat het anders kan en moet als we willen dat toekomstige generaties op manieren gaan leren waarbij hun creativiteit niet afgeknot wordt (2006 Ken Robinson in TED). In tegendeel, een methode is gewenst waarbij deze jonge geesten tot bloei gebracht worden om zo de problemen van de toekomst op te kunnen lossen. Ook al laten de huidige en een paar volgende generaties een puinhoop voor ze achter. Lees ik een artikel uit Wired die precies dat verwoordt. Seymour Papert uitvinder van Logo propageert sindsdien dat machines (lees computers) ingezet moeten worden bij het leerproces. Een van de lieden waarover in dat artikel ook wordt gerept is: Sugata Mitra. Deze voert in 1999 zijn experiment "Hole in the Wall" uit. Een computer in een gat in de muur, en de buurtkinderen zelf laten uitzoeken wat er mee te doen is en hoe. Het was opvallend hoe creatief de kinderen dit stuk gereedschap gingen gebruiken. Socrates had het een paar duizend jaar geleden ook al in de gaten: Je moet de mens in diens leer proces vooral niet leiden maar stimuleren in het onderzoeken. Merkwaardig is dat het duizenden jaren heeft geduurd voordat er van een druppeltje een klein stroompje ontstond. De stroming is nog zwak en het zal nog wel even duren voordat men leeromgevingen creëert die werkelijk de leerling stimuleren diens intelligentie en leergierigheid op elk mogelijke manier tot het maximum uit te leven. Of daar geniale mensen mee "gemaakt" worden, in ieder geval meer dan nu.

Uiteraard heb ik zelf ook wel eens na zitten denken en in een blogje wel eens toegelicht. Hoe men nu zou moeten kunnen leren. Een beetje coaching lijkt me wel op zijn plaats. Niet je zou dit of dat eens moeten onderzoeken. Meer in de geest van Socrates om de leerlingen scherp te houden. Want o, de verleiding is zo groot om van hot naar her te surfen. Aan de andere kant, zat ik me te bedenken, is het natuurlijk van de zotte dat leerprogramma's door ambtenaren worden gemaakt die door politici worden aangestuurd. Dan krijg je bagger, heb je bagger, en vooral houd je bagger.  Politiek correcte leerstof is inderdaad de dood voor iemands open onderzoekende geest. Dat laatste is blijkbaar ongewenst door de politiek, want: niet manipuleerbaar, kneedbaar en dus opstandig. Wat je ook onder dat laatste moge verstaan.
Nu zeg ik: juist dat moet je hebben, mensen die over het randje van hun ommuurde kerker van de geest willen en durven kijken. Oplossingen zoeken, nieuw dingen ontdekken, creatief zijn. Dat niet aan iedereen een onderzoekende en nieuwsgierige geest gegund is weet ik ook wel. Maar hé, er is geen enkele reden om iemands vrije geest al vanaf het openen van diens ogen beginnen af te knijpen. Of het moet de machiavellistische oerangsten van onze heersers zijn die hun macht aangetast denken te zien geworden.
Dat is natuurlijk ook wel zo, maar niet zoals zij denken dat het gaat gebeuren. 
Leren is iets wat je je hele leven doet, waarbij niets je in de weg mag staan kennis te vergaren. Zoals het internet in mijn ervaring een beetje functioneert. Je moet dat specifieke stukje kennis alleen weten te vinden. Zoekmachines in deze zijn slechts een mooi hulpmiddel om mee te beginnen. Elke dag komt er kennis bij op het interwebs, zo groeit die schier oneindige bibliotheek uit tot een onuitputtelijke vraagbaak.

Daarom stel ik dat het huidige klassikale leersysteem overboord moet en we de middellen moeten verschaffen aan de jonge mensen om zich zonder al te veel belemmeringen te kunnen ontplooien naar hun beste kunnen. 

Mensen dwingen te leren is er natuurlijk niet bij, maar ze nieuwsgierig maken en houden dat zit in de natuur van de mens. Daarvan zou je bij de nieuwe leersystemen gebruik moeten kunnen maken. 

voorbeeld leersysteem
bron: DeepLearning

blog updated: 20160403










 

Herfst-15

Het mooie deel van de herfst was dit jaar erg snel voorbij met het ongewoon koude weer. Af en toe vroor het zelfs 's nachts. Weinig gelegenheid voor een foto safari helaas. De SolarFarm ging immers voor en oktober was een ongewoon drukke maand voor ons. Nu dat achter de rug is komt de eindeloze lijst met klusjes weer op tafel, voor als ik bang zou zijn me te gaan vervelen in de winter. ;=)

Een paar fotootjes hebben we bij het beginnen van de herfst nog kunnen schieten, die zijn omgewerkt met een programaatje om panorama foto's mee te maken (je maakt ronddraaiend een aantal fotootjes en die worden door het programma aan elkaaar 'geregen').

Dorpje in de Haute Saône onderweg naar Dijon

Hier komen voorzichtig de eerste herfstkleuren al naar voren. Onderweg naar Dijon rijd je door de mooiste landschappen. Zoals deze, met de ochtend mist nog over het land.

Landschap onder Vesoul richting Dijon

Koetjes
Fannie en ik zijn allebei gek op Paulus Potter achtige scene's. Die kom je veel tegen als je de weggetjes binnendoor rijdt. Dit keer vlak na Darney richting Epinal.

Charolais en Monbéliard koetjesL

Charolais vlees is zeer geliefd in Italie, hier ook overigens, en worden vanuit la Douce France met karavanen vrachtauto's tegelijk naar Italia verscheept. Uit deze streek wordt vooral de laatste paar maanden bijna alles opgekocht door veehandelaren uit het zuiden omdat daar de enge Blauwtong ziekte schijnt te heersen. Normaal komt dat niet voor bij koeien zei Albert tegen ons, maar op de een of andere manier is dat goedje gemuteerd en hoppa! Door té intensieve veehouderij, zegt men, ontstaan dit soort enge dingen. De export van het vee uit de Bourgondië is daarom stil gelegd. Tot groot voordeel voor de veehouders en grootgrutters in vee uit deze streek: de Haute Saône. Wij pikken daar af en toe ook een graantje van mee want veehandelaren moeten uiteindelijk ook een keer slapen. Die komen dan behoorlijk laat in de avond in Le Mouton Qui Rit aan en verdwijnen dan meteen onder de wol. De volgende ochtend hoor je dan de verhalen. Hoewel, een beetje het eruit trekken moet je wel doen tijdens een bakkie bruin. Uiteraard erg ver het achterste van hun tong laten ze niet zien, gevoelig materiaal. Een redelijk volledig beeld van de situatie puzzel je bij elkaar als je de info van de verschillende gasten en passanten bij elkaar neemt.  De situatie is ernstig maar schijnt nu onder controle te zijn. Over een paar weken wordt de quarantaine opgeheven. Een paar extra maanden veevoeder leveren doet Albert natuurlijk glunderen, de boeren zelf balen als een stekker en wij pikken ons graantje mee. De prijzen van het vlees zullen ernstig gaan stijgen, vermoedelijk. Voorlopig zijn de aanbiedingen nog volop aanwezig: overschot op de markt.

Schapies
Dan is het ook weer tijd voor een nieuwe ram. Dus Fannie en ik op rammen jacht. Na twee mislukte pogingen - de ene boer trachtte ons een poot uit te trekken of een ander die dacht ons te kunnen belazeren - vonden we in de buurt voor een redelijke prijs een nieuwe ram. We zullen hem Nano noemen.

Nano eerst maar eens afvangen

Meneer was druk doende diens eigen zusje te vullen. Als een gek ging ie tekeer. We zeiden meteen tegen elkaar, die moeten we hebben. Levendig, een mooie houding en een draufgänger.
 

welkom op Le Mouton Qui Rit

 Een klein sprongetje, een korte sprint naar de wei en hop de dames waren al weer gespot!

Nano 2015

We hadden niet ongelijk: mooie houding en alert. Precies wat je in een ram zoekt. Binnen enkele seconden na de landing had Nano diens nieuwe harem ontdekt, ze stoven op elkaar af, beetje snuffelen en het lijkt helemaal goed te komen. Als alles goed gaat zullen de eerste lammeren er rond april weer zijn. 

SolaFarm 4.0

SolarFarm 3.0

Het was tijd voor de opvolger van de huidige opstelling van de SolarFarm. Om een aantal redenen. We wilden de vloerverwarming op de SF aansluiten. Een aantal rekken die vorig jaar geplaatst waren zijn gaan verzakken. De rekken op de met beton gevulde autobanden staan overigens nog prima in het gelid. De uitbreiding met 4 rekken konden we niet plaatsen bij de huidige opstelling zonder veel gegraaf. Dat meerwerk konden we dan beter maar stoppen in een fundamenteel ver-her-nieuwbouw plan.

nieuw plan met uitbreiding

Een terugblik. Startten we eerst met één enkele buis, om te kijken wat zoiets nu doet, na ruim 3 jaar staan zijn er 264 buizen geinstalleerd. Ongeveer wat er bij het oorspronkelijke ontwerp was berekend. De eerste uitbreiding met nóg een paar rekken waren voor het zwembad bedoeld. De tweede (+3 rekken) voor het atelier. Bij de derde (+2 rekken) werd ook de CV en het appartement aangesloten op de SolarFarm. De vierde generatie (+4 rekken) voor de vloerverwarming.
Daarmee is nu wel het maximum aan benodigde capaciteit verkregen. Uiteraard worden er in de toekomst veel meer zaken als beveiliging, controle en koeling op aangesloten. Koeling? In de zomer bleek dat de capaciteit veel te hoog bleek voor het zwembad alleen. Vooruitlopend op de komende zomer hebben we nu alvast een koelings lus in de grond gegraven inclusief sensor om de solarfarm indien nodig te kunnen koelen. Niets houdt je tegen om in de zomer ook de vloer en het huis te koelen als we deze lus doorverbinden met de CV en vloerverwarming. Je kunt het zo gek nog niet bedenken.

buizenplan, een kleine 100m uit en thuis

Afbreken SF V3.0

laatste inspectie of de loopgraven wel op diepte zijn

Uiteraard is zo'n beetje het hele terrein omgegraven geweest. Alsof er een gigantische mol tekeer is gegaan. Opeens reed een kleine graafmachine de tuinkamer binnen waarvoor de deur eerst nog wel even uit zijn kader gesloopt moest worden. Waar nodig zijn oude leidingen uit de grond gehaald om ruimte voor de nieuwe leidingen te maken.
Die nieuwe leidingen zijn nu van koper in plaats van PER. De PVC mantels zijn gevuld met twee componenten PU schuim waar we een filmpje van hebben gemaakt. Dit PU schuim kan temperaturen tot 150 graden hebben en als het goed is zal er geen smeltende isolatie meer te zien zijn. De oude isolerende mantels bleken namelijk op verschillende plaatsen te zijn gesmolten. Met deze nieuwe constructie zal ook het barsten van slangen verleden tijd zijn en beveiligingen gewoon werken waar ze voor ontworpen zijn.

nieuwe ondergrondse leidingen

productie leidingen

wijzigen kachelboom

Alle rekken voor de buizen staan nu na anderhalve week keihard werken door iedereen keurig in lijn op hun betonnen funderingen. Dank jullie wel allemaal dat dit deel van het project kon slagen in zo'n beperkte tijd.

nieuwe opstelling SF V4.0

De komende week worden de oude buizen weer gemonteerd plus de extra buizen. Er staan dan 264 buizen energie van de zon te zuigen. De uitbreiding is geleverd door SunSystems waar ik al een paar jaar buizen en zo inkoop. En wellicht dat we in de toekomst samen dit soort collectoren in Frankrijk aan de man gaan brengen. Een soort totaal concept met besturing, en/of boilers en al. Maar dat zal nog wel een paar keer praten vergen voordat dat in kannen en kruiken is.

Vanzelfsprekend verwacht ik grote dingen van deze opstelling: versie 4 van het experiment. Dat nu een aardig definitieve vorm begint te krijgen. De eerste metingen zijn zeer positief.


Na slechts één rek met nieuwe buizen gemonteerd te hebben is er een merkbare verhoging.

Een drukmeter en flowmeter vonden we ook "hoognodig", om de warmte stroom nog beter te kunnen controleren. In de toekomst zal er gegarandeerd nog meer leuk speelgoed ingebouwd worden op allerlei plekken in het systeem. Waarmee het huidige dashboard weer meer info biedt. Dat dashboard kan op xijn beurt weer door ons via het internet bekeken worden.

LMQR dashboard

Ach, "the boys and their toys" toch?

FOTOOTJES....

oude kachelboom

nieuwe kachelboom

Wim's soldeer creatie

sommige buizen wilden maar niet loslaten, dan maar zo

nieuwe betonnen fundament SF

chemische fabriek PU schuim

Irene aan het poetsen van de oude buizen

Masterplan

(gewijzigd: 20151020)
Acht jaar geleden al weer werd het masterplan voor Le Mouton Qui Rit geschreven, een lange termijn plan. Daarin staat wat we met Le Mouton Qui Rit hebben gedaan en gaan doen. Zo is er natuurlijk een stukje opgenomen over of voor het moment dat we écht met pensioen zouden willen gaan. Een van de ideeën daarin is dat we Le Mouton tegen die tijd zullen gaan verkopen. We waren ons er van te voren van bewust dat LMQR niet onze eindbestemming zou zijn. Volgens plan zouden we dus over een paar jaar, wat vliegt de tijd, een koper voor Le Mouton gaan zoeken. Tenminste als we het plan wat dat betreft blijven volgen. Helemaal uitgekristalliseerd was dat idee van verkopen bij het schrijven van het plan nog niet. Meer een idee als: en wat daarna? Temeer daar we ook nog zin hadden om bijvoorbeeld door Europa te gaan trekken. Je moet realistisch blijven als je denkt aan je toekomst en de toekomst van Le Mouton. De grondlsag voor dit idee was namelijk dat je wel op een verantwoorde manier zo'n B&B moet kunnen blijven runnen. Twee oudjes die uiteindelijk oud willen worden runnen echt op hun 72ste geen moderne B&B meer met alle eisen die daar vandaag de dag aan gesteld worden. Dat zou afbreuk doen aan het doel dat we met de B&B hadden: er een kwaliteits B&B van te maken. Afijn. De jaren gaan toch een beetje tellen en je loopt echt niet meer met een zak cement de trap op. Nu dat moment van bezinning over je pensioen dichterbij lijkt te komen vorm je toch ideeën hier over. Een ervan is dat wij het leuk zouden vinden om het stokje door te geven aan een stel die Le Mouton als B&B wil blijven voeren.

Locatie
Ja, en voor welke prijs wil je deze bedoening wil gaan verkopen is de volgende vraag. Dat locatie in de prijsvorming van een huis grote invloed heeft is een open deur van hier tot aan de Maan. Toch vond ik het wel grappig na het lezen van een Te Koop berichtje voor een studiootje van 25m2 in Parijs waar 2 ton voor gevraagd wordt eens te gaan vergelijken wat je in onze omgeving voor zoveel geld kan kopen. Grosso modo zou dat een huis met minimaal 5 vertrekken zijn met meestal 1000m of meer grond er om heen.

[reken je rijk modus aan]
Die 25m2 voor Parijs dus tegen een kleine 500 voor Le Mouton Qui Rit. Dat wil zeggen daarmee is, strikt genomen, de bewoonbare oppervlakte van het huis aangegeven. Geen stallen, werkplaats, atelier... douches, gangen en zo. “Zulks” wordt meestal niet meegerekend met de opgegeven oppervlaktes. Bijna een factor 20 is ons huis daarmee groter dan het stulpje in Parijs. Vrij normaal op het platteland waar grond niet echt schaars is. In Parijs schijnt het, daarenboven, ook nog uit te maken in welk arrondissement je stulpje staat. Hoe meer status je quartier heeft des te hoger de vierkante meter prijs (uiteraard). Ons stulpje zou in Parijs dus een slordige 2 miljoen op leveren. “Droom maar lekker verder”, zegt mijn schatje, de meest nuchtere van ons tweeën. Volg gewoon het plan en dan zien we wel.
[reken je rijk modus uit]

Helaas dus. Prijzen in deze streek liggen eerder tussen de 260 en 300 duizend voor een gebouw als het onze, inclusief de 2 hectare grond dan. De uiteindelijke prijs is uiteraard afhankelijk van de afwerking en hoe het er van buiten uitziet. Het is gewoon afwachten.
En nee, natuurlijk willen we niet naar Parijs verkassen, na ons leventje op het platteland zouden we niet in zo'n stad kunnen aarden.

Wellicht dat het ons tegen die tijd nog steeds bevalt en blijven we gewoon zitten waar we zitten. Misschien zelfs zonder B&B. Dat laatste zou dan echt heel erg afwijken van ons masterplan. Maar ja, je weer nooit hoe een koe een vlieg vangt nietwaar?


Niets is zo veranderlijk als de mens en dus zullen er wel behoorlijk veel plannen veranderd zijn, merken de gasten wel eens op. Nee niet echt. Tot nu toe klopte het masterplan wonderbaarlijk en zijn onze verwachtingen daarbij ook redelijk uitgekomen. Niet alleen zakelijk. We hebben het verherbouwplan bijna tot op de letter gevolgd en zijn eigenlijk geen verrassingen tegengekomen. OK, tijdens de uitvoering kwamen er nog wel een paar ideeën bij. Zoals de schapies, de HotTub en de SolarFarm. Door de bank genomen geen drastische dingen.
Nu nog zorgen dat alles degelijk gedocumenteerd wordt ;=)  Want zo goed als heel het huis is op de schop gezet. Mensen die het huis van vroeger kenden, herkennen het namelijk niet meer terug.

Naseizoen

Na augustus droogt de stroom aan gasten gewoonlijk langzaam op tot het in november eigenlijk wel still is op dat front. Nog even een opleving rond de kerst en dan kunnen wij zelf op vakantie gaan. Vorig jaar echter begonnen de eerste tekenen zich zien dat we te maken kregen met een verlengd seizoen. Ongebruikelijk als je bedenkt dat deze streek, de Haute Saône, geen grote toeristen trekpleister is. Onze gasten roepen weliswaar dat de streek prachtig is en roemen al die pittoreske dorpjes waar ze dan de paar dagen dat ze bij ons verblijven doorheen touren. Uiteraard geef ik hen zoveel als mogelijk aan info. Voor de echt interessante kijkdingen moet je toch enkele tientallen kilometers rijden vertel ik ze dan. Ronchamp, voor de kerk van Courboisie, ligt 40km rijden hier van af. Als je het op de keeper beschouwd liggen we eigenlijk best wel centraal voor dat soort dingen. Voor de meest kijkdingen moet je wel rekenen op 20+ km rijden. Afstanden zijn hier gewoon anders dan in NL. In ons kikkerlandje kun je je nu eenmaal niet voorstellen dat je minimaal 15KM moet rijden wil je een grote supermarkt kunnen vinden. Hier in la Haute-Saône is dat vrij normaal. OK, zuidelijker neemt het aantal inwoners per vierkante km aanmerkelijk toe. In deze streek noemen we een plaats met nog geen 3000 inwoners een stad. De overheden willen het liefst steden met minimaal 15000 inwoners hebben. Dat levert natuurlijk meer aan belastigen op. Geen haalbare kaart in bijna ontvolkte streken. Niettemin is de gemeentelijke  herindeling van start gegaan en zie je zwarte banden om de naamplaten van de dorpen. Gemeenten met minder dan 5000 inwoners worden gedwongen te fuseren met naastgelegen gemeenten. Men is daar zeer strikt in. Kafkaïaanse gevallen kom je ook tegen. Zo zijn er gemeenten die net een paar inwoners tekort komen en moeten vervolgens toch fuseren. Anderen verzinnen truuken door voor te stellen een paar vluchtelingen op te nemen zodat ze nét over die grens gaan. Dat werkt natuurlijk niet omdat de burocratie een de census van vorig jaar als pijldatum heeft genomen. Zo werkt dat in La Douche France. De burocratie wint altijd.
Sinds enkele jaren wonen er op het platteland minder mensen dan in de steden. Die migratie gaat nog steeds door. Vreemd genoeg wonen hier in Mailleroncourt elk jaar een paar mensen meer. Of zou dat komen doordat na jaren van afbraak langzaam meer huizen geschikt gemaakt worden voor bewoning. Wishfull thinking denk ik. Je merkt wel dat het sinds een paar jaar dat het wat bedrijviger wordt in het dorp.
Zou dat ook van invloed zijn waarom we in het naseizoen elk jaar weer meer gasten mogen ontvangen? Vorige week zat het huis vol met veehandelaren. De komende weken geeft de herfst vakantie ook weer gasten. De eerste reservering zijn al binnen.


Wat ons ook heeft verrast is dat er al boekingen voor volgend  jaar zijn binnengekomen, andere jaren begon het boeken pas in januari en heel af en toe in december. Uiteraard, we zijn gewoon blij met elke gast. Daar hoor je weer nieuwe verhalen van, daarmee doe je nieuwe ideeën op en kom je weer meer te weten over La Douce France in het bijzonder en hoe dat tegenwoordig reilt en zeilt in die Heimat. We volgen het NL nieuws wel, maar dat is toch meer van wat de overheden aan de pers kwijt wil. Wat bij de mensen zelf leeft dat hoor je alleen in café's en bars of restaurants. In ons geval aan tafel dus. Als dan kabouter Hollande dan roeptoetert dat het allemaal best wel goed gaat, hoef je alleen maar om je heen te kijken of naar onze gasten te luisteren. Dan blijkt dat het helemaal niet zo prima gaat. Dus wat moet je nu geloven?



Ons B&B jaar is in ieder geval prima verlopen.

Ruïne

Vandaag kwam de burgemeester langs om de kamers van diens gasten te betalen. Een beetje pratend over van alles en nog wat vroeg ik hem wat de gasten aan het doen kwamen. Want van hen zelf kreeg ik niet zo veel sjoege. Wel hoorde ik ze smoezen aan tafel over de prijzen en dat ze daarover niet ontevreden waren, maar dat was eigenlijk niet voor mijn roodgloeiende oortjes bestemd. Het schijnt de tijd van hele grote business te zijn voor de beesten verkoop affaire in La Douce France omdat Italie potdicht zit voor die beesten vanwege een of andere besmettelijke toestand. Dat is een mooie meevaller voor de burgervader want dat is namelijk diens business: grossieren in Charolais koetjes. Die hebben een wat bleker vlees en daar houdt de gemiddelde fransje niet van vertelde hij. Het fransje wil het bloederiger / roder hebben, dan zit er meer smaak aan. De buitenlanders vinden bleker vlees juist weer lekkerder. De Charolais zijn hier in de omgeving en-plein voorhanden. Daarom is hij benaderd door vleesexporteurs. Volgens zijn zeggen mogen er wel koetjes Italië in, maar er niet meer uit. Beter kun je het niet hebben voor de business. In de wijde omgeving worden dus pinken (2 jarige koetjes) opgekocht voor de export. Een hausse! Als handelaar klaagt hij natuurlijk over de dunne marges. En dat is ook wel aannemelijk als je hoort hoe de boeren tegen de supermarkten en zo tekeer gaan over de lage vleesprijzen. De tussenhandel schijnt er goudgeld aan te verdienen. Oh, wacht ff, dat is hij toch, die tussenhandel. Of zijn het alleen de supers met hun schandalige winsten.

Dit verhaaltje gaat eigenlijk over de ruïne die schuin tegenover ons huis staat. Er zijn namelijk nieuwe ontwikkelingen.
Er is met deze burgemeester namelijk een stuk beter te praten dan de vorige. Voor de laatste golden alleen de regeltjes en daarmee basta. De nieuwe is meer van het pragmatische en wil gaan puinruimen in het dorp.

Ruïne en face en puist langs de weg

Zo kennen we bijvoorbeeld een straat die in de volksmond Kosovo is gaan heten omdat de hele zooi daar aan puin ligt. Een puist in het aangezicht van het dorp. En niet de enige. Het vorige opperhoofd wilde dat al die ruïnes gerestaureerd zouden worden. Iets waar niemand geld voor over had of heeft uiteraard. Een ruïne moet je gewoon platgooien als deze historisch gezien geen waarde heeft Buiten dat leveren die krotten gewoon gevaar op. Opruimen dus, dan komt het vanzelf goed met dat aangezicht. De vorige wilde van dit dorp een historisch monument, zeg maar een monumentaal dorp, maken. En wie dan zei dat dat erg veel geld zou gaan kosten kreeg te horen dat dat dan erg jammer was maar zo was het nu eenmaal. Het dorp moest en zou gerestaureerd worden. Maarja, daar wilde eigenlijk niemand aan. Een moeizaam verhaal was dat en ondertussen verpauperde vanzelfsprekend het aanzien van het dorp. Dat was niet belangrijk want dat stond niet in de regeltjes. De huidige burgervader wil gewoon een dorp hebben dat er netjes uitziet, period. Wat een verschil, die twee. Voor mensen die me dat wel eens vragen: ja, de invloed van een burgermeester is enorm. Helemaal in dit opzicht: wat en waar gaat er gebouwd worden,
Meteen kwam dus het gesprek op de ruïne en face en dat we daar een paar jaar geleden interesse in hebben gehad om het te kopen. Juist om die reden, dat het in originele staat teruggebracht moest worden ging dat niet door. Een paar maanden geleden hoorde ik al zoiets via via, maar nu uit eigen mong van de maître. De hoop stenen gaat eindelijk op last van de gemeente gesloopt en opgeruimd worden, of mág gesloopt worden beter gezegd. Nu zie je een grote groene muur. Heel langzaam verdwijnt namelijk de ruïne onder het gebladerte. Een jaar of wat geleden heeft BP een vriendje diens trekker tegen een deel aan laten zetten, waarmee ongeveer de helft van het gebouwtje keurig tot een hoopje stenen gedegradeerd werd. Een stuk veiliger zo. Nog een paar duwtjes en het lijkt net een heuveltje onder klimop.
Het lijkt echter een moeilijk verhaal te worden. De eigenaresse blijkt spoorloos verdwenen te zijn volgens de burgervader, de belastingaanslagen komen onbetaald retour. Dat de belastingen niet betaald worden is natuurlijk erg voor een armlastige gemeente zoals MSP. Misschien is de eigenaresse intussen overleden, dan kunnen we wat meer doen, klonk het hoopvol. Over een maand gaat de gemeenteraad een besluit nemen om de zaak over te nemen en plat te (laten) gooien. Wellicht dat we die stenen voor een prikkie kunnen krijgen al of niet met het stukje grond erbij. Dat lijkt me een mooie gelegenheid daar een parkeerplaats van te maken zei ik. Daar had ie wel oren naar. We spraken af dat als het in de raad kwam hij mij daar van op de hoogte zou houden.

Zo een kort stukkie maar dit wilde ik ff kwijt.