Traditioneel begin ik elk jaar ook aan een blog doorspekt en doorregen met het belachelijk maken van politici of een litanie over hoe ik vind dat de maatschappij aan het afzakken is. Na een paar uur en vier kantjes volgeplempt te hebben wis ik dan alles weer en vat het samen in een enkele paragraaf. De alinea die u net gelezen heeft.
Zo. Zou het neo-realisme dan alsnog in mijn brein een plekje gevonden hebben?
Mist
Vorige week waren we even dingen doen in NL. Onszelf een beetje verwennen met allerlei goodies. Een onwaarschijnlijk mazzeltje bij Action: een tube acrylkit voor slechts 89 centen. Betaal je hier bij Brico toch meer dan 8 euries voor!
Tuurlijk kun je best in La Douce France shoppen, en hoe! Hoewel, in een vreemde stad waar je heg nog steg kent wordt dat wat moeilijk. Dat roept om op een ander tijdstip zo'n stad eens te gaan verkennen. Dat terzijde. Na een weekje op afhaal chinees of panklaar gerechten geleefd te hebben hielden we het wel weer voor gezien. Naar het zuiden dus, gaandeweg knapte het weer op. We keken elkaar in de auto verheugd aan, want zo best was het weertje in NL niet geweest. Het laatste stukje reden we door de Vogezen. Een rit die best wel spannend werd door de slierten dichte mist die over het land hingen. Zo in het binnenland met die smalle bochtige weggetjes met zicht van een meter of tien. Af en toe moest mijn schatje op de rem staan of het stuur een zwaai geven. Spannend is dat eigenlijk niet, wel griezelig als je ineens een greppel ziet opdoemen uit die mist of de weg die ineens onder je weg lijkt te glijden. Wat enorm helpt is je navigatie. Daarmee kun je van te voren al signaleren dat er een scherpe bocht naar links of rechts komt. Als copiloot waarschuw je de schipper dan voor het bochten werk. Net een soort rally. Het laatste serieus stukje bosweg richting Fontenoy was ook de spannendste. Als we pech hadden zouden we hier tegenliggers tegen komen. Dingen doemden op uit de mist maar geen tegenliggers, geen gevreesd achteruit ge-rij. Opgelucht haalden we adem toen we het boshutje aan de rand van het bos zagen opdoemen. Nu nog een stukje door Fontenoy zelf, langs het kanaal richting Pont du Bois en meteen linksaf door het forêt du Mailleroncourt. Eindelijk thuis na een behoorlijk enge laatste 50km binnendoor. Gaan we niet meer doen in het donker spreken we af, dan maar 30km omrijden.
Diner
Met een paar NL gezinnen uit het dorp spreken we meestal met kerst een diner af. Ieder doet dan bij toerbeurt resp. het voor, hoofd en nagerecht. De eer is dit jaar ons toebedacht voor het nagerecht. De queeste is begonnen om daar iets met een wauw effect van te maken. In Allerhande staat zo'n chocobomb, twee nog wel. Die van Jamie hebben we een paar jaar geleden al met succes gemaakt. Die tweede is nieuw, leek ons wel wat. De keuze is nog niet gemaakt. Een van mijn wensen is ook om een keer een profiterol au chocola te maken. Dat is een bergje mini-soesjes gevuld met wat en slagroom of een andere saus erover-tussen-in. Typisch iets Frans. Of toch maar iets anders? Want mijn laatste poging om soesjes te maken leverde eerder het formaat Bossche bollen op dan mini soesjes ;=)
Men begrijpt onze breinen kraken in hun voegen om iets leuks te bedenken. Mijn schatje had in NL al wat versierselen gekocht, dus die had vermoed ik al een idee in haar hoofd zitten. Toch, alle opties staan nog open. Op Masterchef junior hadden we ook leuke dingen voorbij zien komen. Moet je echt gaan kijken, zo hoort zo'n show gewoon te zijn. Op "Heel Holland bakt" kersteditie tenslotte kwamen ook fantastische taarten langs, en hebben zelf nog wel iets in het hoofd zitten aan ideeëen. In ons bescheiden biebje staat zo'n 10 meter kookboeken, heb je ook nog the interwebz en onze fantasie. Er komt dus best wel iets uit wat ook nog te eten valt.
De voorpret is daar. Van de week gaan we eens wat ideeën uitproberen, met uiteraard een nieuwe poging tot een profiterol. Wellicht nog wat ideetjes over sausjes uitproberen. Er staat ons een calorie rijk weekje te wachten. ;=) Kerst is een eetfeest om te genieten van wat de natuur ons kan brengen.
De fransjes hebben daar een begrip voor: l'art du table. De kunst van de tafel, letterlijk. Het is echter meer een alomvattend verhaal dat slaat op het opmaken van de tafel tot aan het verorberen van de gerechten in de meest brede zin. Dat houdt onder andere in dat je niet maar gulzig aan het schranzen slaat maar met beleid van alle gerechten iets eet. Eer aan de tafel doen heeft niet met hoeveelheid maar met proeven en waarderen te maken. Die waardering in La Douce France wordt uiteraard uitvoerig verbaal geuit. Een klassiek diner, een droom van mij om ooit eens zoiets te koken, van 24 gangen kan van vroeg in de middag tot in de vroege morgen duren. Zoiets is me twee keer over komen. De eerste keer propte ik alles gulzig naar binnen en had voor het 4e gerecht eigenlijk geen plaats meer. De tweede keer kreeg ik vooraf een beetje voorlichting van mijn tafelgenoot: neem van alles een hap of zo. Dan kun je daarna ook nog van de nagerechten genieten.
Eet smakelijk en geniet van het goede der aarde.
added: 20151221
La Douce France
Nu ben ik niet echt een politiek beest, in tegendeel, in werkelijkheid verafschuw ik de politiek zoals deze heden ten dage bedreven wordt. Of het nu links, midden of rechts is. Er schijnt geen plaats te zijn voor humaan gedachtengoed of iets van dien aard. Nee, ik heb dus niks en niet zo veel op met politiek. Dat is duidelijk. Mijn weerzin wordt voornamelijk gewekt doordat eerlijke, oprechte en weldenkende mensen systematisch door dat bestel vermorzeld, gevangen gezet, onteerd, belachelijk gemaakt of in de ogen van anderen als 'fout' aangeduid worden. Waar dat goed voor is mag men zich in alle ernst afvragen. Nou ja, het antwoord weet ik wel. Macht en de handhaving daarvan natuurlijk, een en ander volgens Machiavelli. Zo las ik vanochtend in De Wereld Morgen een longread over de situatie in LDF bezien in Europees licht in het bijzonder en wat de niet gekozen Europese organen met Europa uitspoken als bijgave. Afgezien van het obligate 'bashen' van het Front Nationale en het standaard boe en bah roepen over de uitbuiters ter rechter zijde, waarmee de schrijver's signatuur duidelijk wordt, vermeld deze laatste wel een aantal goede punten. Punten die doen nadenken. Echter nu, én links én rechts een gevaar voor de sociaal-economische structuur gebleken zijn, wat dán vraag je je af. De linker en rechter establisments zullen op geen enkele wijze van koers veranderen dat staat vast. Kunnen ze ook niet, anders zouden ze alles verloochenen waar ze decaden lang mee bezig zijn geweest. Hoewel, de veranderlijkheid van de mens...
Gisteravond had ik met mijn schat een discussie hierover. Wat heb je dan wél nodig vroegen we ons af. Wat zou helpen de mens uit de huidige beerput en misère te trekken. Overal worden immers oorlogen gevoerd, mensen tegen elkaar opgezet, haat tegen het onbekende aangewakkerd en ga zo maar door. Alles ter meerdere eer en glorie van een héél klein groepje.
Zou een nieuwe partij wat worden? Dat zou oude wijn in nieuwe zakken zijn. Waarschijnlijk is er iets anders nodig. Niet zo zeer wat nieuws maar iets dat de mens en menselijkheid centraal stelt. Een gedachtengoed dat respect meebrengt voor de omgeving waarin we leven. Want we lenen deze aardkloot ook maar, toch? Wat we nu doen is onze woning gewoon uitleven en na ons de zondvloed. Dat kan onze habitat niet zo lang meer volhouden dachten we. Zouden we onze mentaliteit moeten omdenken of opvoeden? Hm, interessante denkrichting. Onze mentaliteit zou dáárin kunnen veranderen dat we een manier zouden vinden om om te gaan met waar we gebruik van maken zonder alles om ons heen te willen verwoesten. Een beetje meer rekening te houden met elkaar, iets minder ikke ikke en iets meer: "wat kan ik voor je doen". Je zou je wat vaker kunnen afvragen: wat leer ik hier van. Je zou ietsjes meer kunnen denken aan de gevolgen van je handelen voor de generaties die na ons komen. Je zou zelfs misschien eens een stapje terug kunnen doen in je consumptie of vragen dat de dingen die je koopt een paar jaartjes langer mee kunnen gaan. Of overheden aansporen niet door loze beloften de burgers met een kluitje het moeras in te sturen, maar daadwerkelijk dingen te gaan dóén wat goed is voor het land en volk. Niet de middellen te verspillen aan zinloze dingen maar te gebruiken voor ieders welzijn. Alle wezens inbegrepen: een beetje de Gaya filosofie. Zoiets dus, misschien, waarschijnlijk.
PWD
Passwords zijn belangrijk om je gegevens tegen meekijkers te beschermen. Test je password sterkte hier. Voor de mijne hebben ze 58 biljoen jaar nodig met een standaard PC. Een super zou er maar een paar minuten over doen. Dus laat je hierdoor niet in slaap wiegen.
Voor het kiezen van een tamelijk veilig password geldt:
- langer dan 15 tekens wordt als redelijk sterk gezien,
- inclusief leestekens
- hoofd en kleine letters
- cijfers
- geen bestaande woorden of uitdrukkingen: plofkip
- geen series: 12345
Geen opmerkingen:
Een reactie posten