6 november 2015

Herfst-15

Het mooie deel van de herfst was dit jaar erg snel voorbij met het ongewoon koude weer. Af en toe vroor het zelfs 's nachts. Weinig gelegenheid voor een foto safari helaas. De SolarFarm ging immers voor en oktober was een ongewoon drukke maand voor ons. Nu dat achter de rug is komt de eindeloze lijst met klusjes weer op tafel, voor als ik bang zou zijn me te gaan vervelen in de winter. ;=)

Een paar fotootjes hebben we bij het beginnen van de herfst nog kunnen schieten, die zijn omgewerkt met een programaatje om panorama foto's mee te maken (je maakt ronddraaiend een aantal fotootjes en die worden door het programma aan elkaaar 'geregen').

Dorpje in de Haute Saône onderweg naar Dijon
Hier komen voorzichtig de eerste herfstkleuren al naar voren. Onderweg naar Dijon rijd je door de mooiste landschappen. Zoals deze, met de ochtend mist nog over het land.

Landschap onder Vesoul richting Dijon

Koetjes
Fannie en ik zijn allebei gek op Paulus Potter achtige scene's. Die kom je veel tegen als je de weggetjes binnendoor rijdt. Dit keer vlak na Darney richting Epinal.

Charolais en Monbéliard koetjesL
Charolais vlees is zeer geliefd in Italie, hier ook overigens, en worden vanuit la Douce France met karavanen vrachtauto's tegelijk naar Italia verscheept. Uit deze streek wordt vooral de laatste paar maanden bijna alles opgekocht door veehandelaren uit het zuiden omdat daar de enge Blauwtong ziekte schijnt te heersen. Normaal komt dat niet voor bij koeien zei Albert tegen ons, maar op de een of andere manier is dat goedje gemuteerd en hoppa! Door té intensieve veehouderij, zegt men, ontstaan dit soort enge dingen. De export van het vee uit de Bourgondië is daarom stil gelegd. Tot groot voordeel voor de veehouders en grootgrutters in vee uit deze streek: de Haute Saône. Wij pikken daar af en toe ook een graantje van mee want veehandelaren moeten uiteindelijk ook een keer slapen. Die komen dan behoorlijk laat in de avond in Le Mouton Qui Rit aan en verdwijnen dan meteen onder de wol. De volgende ochtend hoor je dan de verhalen. Hoewel, een beetje het eruit trekken moet je wel doen tijdens een bakkie bruin. Uiteraard erg ver het achterste van hun tong laten ze niet zien, gevoelig materiaal. Een redelijk volledig beeld van de situatie puzzel je bij elkaar als je de info van de verschillende gasten en passanten bij elkaar neemt.  De situatie is ernstig maar schijnt nu onder controle te zijn. Over een paar weken wordt de quarantaine opgeheven. Een paar extra maanden veevoeder leveren doet Albert natuurlijk glunderen, de boeren zelf balen als een stekker en wij pikken ons graantje mee. De prijzen van het vlees zullen ernstig gaan stijgen, vermoedelijk. Voorlopig zijn de aanbiedingen nog volop aanwezig: overschot op de markt.

Schapies
Dan is het ook weer tijd voor een nieuwe ram. Dus Fannie en ik op rammen jacht. Na twee mislukte pogingen - de ene boer trachtte ons een poot uit te trekken of een ander die dacht ons te kunnen belazeren - vonden we in de buurt voor een redelijke prijs een nieuwe ram. We zullen hem Nano noemen.

Nano eerst maar eens afvangen
Meneer was druk doende diens eigen zusje te vullen. Als een gek ging ie tekeer. We zeiden meteen tegen elkaar, die moeten we hebben. Levendig, een mooie houding en een draufgänger.
 
welkom op Le Mouton Qui Rit
 Een klein sprongetje, een korte sprint naar de wei en hop de dames waren al weer gespot!

Nano 2015

We hadden niet ongelijk: mooie houding en alert. Precies wat je in een ram zoekt. Binnen enkele seconden na de landing had Nano diens nieuwe harem ontdekt, ze stoven op elkaar af, beetje snuffelen en het lijkt helemaal goed te komen. Als alles goed gaat zullen de eerste lammeren er rond april weer zijn. 

Geen opmerkingen: