Naseizoen

Na augustus droogt de stroom aan gasten gewoonlijk langzaam op tot het in november eigenlijk wel still is op dat front. Nog even een opleving rond de kerst en dan kunnen wij zelf op vakantie gaan. Vorig jaar echter begonnen de eerste tekenen zich zien dat we te maken kregen met een verlengd seizoen. Ongebruikelijk als je bedenkt dat deze streek, de Haute Saône, geen grote toeristen trekpleister is. Onze gasten roepen weliswaar dat de streek prachtig is en roemen al die pittoreske dorpjes waar ze dan de paar dagen dat ze bij ons verblijven doorheen touren. Uiteraard geef ik hen zoveel als mogelijk aan info. Voor de echt interessante kijkdingen moet je toch enkele tientallen kilometers rijden vertel ik ze dan. Ronchamp, voor de kerk van Courboisie, ligt 40km rijden hier van af. Als je het op de keeper beschouwd liggen we eigenlijk best wel centraal voor dat soort dingen. Voor de meest kijkdingen moet je wel rekenen op 20+ km rijden. Afstanden zijn hier gewoon anders dan in NL. In ons kikkerlandje kun je je nu eenmaal niet voorstellen dat je minimaal 15KM moet rijden wil je een grote supermarkt kunnen vinden. Hier in la Haute-Saône is dat vrij normaal. OK, zuidelijker neemt het aantal inwoners per vierkante km aanmerkelijk toe. In deze streek noemen we een plaats met nog geen 3000 inwoners een stad. De overheden willen het liefst steden met minimaal 15000 inwoners hebben. Dat levert natuurlijk meer aan belastigen op. Geen haalbare kaart in bijna ontvolkte streken. Niettemin is de gemeentelijke  herindeling van start gegaan en zie je zwarte banden om de naamplaten van de dorpen. Gemeenten met minder dan 5000 inwoners worden gedwongen te fuseren met naastgelegen gemeenten. Men is daar zeer strikt in. Kafkaïaanse gevallen kom je ook tegen. Zo zijn er gemeenten die net een paar inwoners tekort komen en moeten vervolgens toch fuseren. Anderen verzinnen truuken door voor te stellen een paar vluchtelingen op te nemen zodat ze nét over die grens gaan. Dat werkt natuurlijk niet omdat de burocratie een de census van vorig jaar als pijldatum heeft genomen. Zo werkt dat in La Douche France. De burocratie wint altijd.
Sinds enkele jaren wonen er op het platteland minder mensen dan in de steden. Die migratie gaat nog steeds door. Vreemd genoeg wonen hier in Mailleroncourt elk jaar een paar mensen meer. Of zou dat komen doordat na jaren van afbraak langzaam meer huizen geschikt gemaakt worden voor bewoning. Wishfull thinking denk ik. Je merkt wel dat het sinds een paar jaar dat het wat bedrijviger wordt in het dorp.
Zou dat ook van invloed zijn waarom we in het naseizoen elk jaar weer meer gasten mogen ontvangen? Vorige week zat het huis vol met veehandelaren. De komende weken geeft de herfst vakantie ook weer gasten. De eerste reservering zijn al binnen.


Wat ons ook heeft verrast is dat er al boekingen voor volgend  jaar zijn binnengekomen, andere jaren begon het boeken pas in januari en heel af en toe in december. Uiteraard, we zijn gewoon blij met elke gast. Daar hoor je weer nieuwe verhalen van, daarmee doe je nieuwe ideeën op en kom je weer meer te weten over La Douce France in het bijzonder en hoe dat tegenwoordig reilt en zeilt in die Heimat. We volgen het NL nieuws wel, maar dat is toch meer van wat de overheden aan de pers kwijt wil. Wat bij de mensen zelf leeft dat hoor je alleen in café's en bars of restaurants. In ons geval aan tafel dus. Als dan kabouter Hollande dan roeptoetert dat het allemaal best wel goed gaat, hoef je alleen maar om je heen te kijken of naar onze gasten te luisteren. Dan blijkt dat het helemaal niet zo prima gaat. Dus wat moet je nu geloven?



Ons B&B jaar is in ieder geval prima verlopen.