Lustrum

Weer gedoe met de interface van Blogspot. Toegegeven, het is deels de beveiliging die ik wellicht iets te strak had gezet. Deels ook iets met servers van Blogspot zelf. Op de een of andere manier was inloggen onmogelijk. Had ik net een blogje klaar, begon de ellende weer van voren af aan. Nu lijkt de zaak weer stabiel.

Lustrum (een verlaat verslag)

Zo! Gered! Letterlijk en figuurlijk.

Vandaag bestaat Le Mouton Qui Rit officieel vijf jaar. Met een bescheiden feestje gaan we dat vieren. Daarvoor hebben we onze allereerste gast uitgenodigd en mensen die veel hebben betekend voor LMQR de afgelopen vijf jaar. Er waren een paar uitnodigingen meer de deur uitgegaan, onder andere voor Dries en Els. Die blijken echter onbereikbaar te zijn. Telefoon, mail en brieven hebben niet geholpen. Dries heeft immers ons huis gevonden en met allerlei startersproblemen erg geholpen. We waren altijd welkom bij hen om raad en daad en dat mag en zal niet vergeten worden. Merkwaardig hoe iemand in deze digitale eeuw onbereikbaar kan zijn. Erg jammer, want we hadden ook met hen graag dit moment gedeeld. Vanmiddag komt de bourmaître met een paar leden van de conseil municipal een borrel pakken, misschien kan de burgemeesterman dan ook een speech afsteken. Dat geeft dan, net als vijf jaar geleden, toch weer een extra cachet aan de zaak. Over het feestje daarover later dan maar weer.  

Voorgevel

Het belangrijkste doel van de afgelopen week was om de voorgevel een opknap beurt te geven. Met hulp van Essam is dat dan ook prima gelukt. Ook hier heeft het kiezen van de uiteindelijke kleuren de nodige tijd gekost. Net als naar de afwerkplintjes voor de keuken, heb ik meer dan een jaar naar de juiste kleur gezocht. Die kleur, voor de verf, die in mijn hoofd zat voor de poort van de garage deur kon ik maar niet vinden. Tot een paar weken geleden, toen was het bingo en liep ik iemand op de verfafdeling in de Brico tegen het lijf waarmee 'toevallig' een gesprek ontstond over kleurschakeringen, lichtinval, kleur combinaties en waarom ik daar zo zwaar aan tilde. Legde ik hem uit: het zou in belangrijke mate de uitstraling van Le Mouton bepalen. Oh, vandaar, knikte hij begrijpend. Met hem heb ik uitgebreid staan kijken naar de kleurstalen. De verfmengster mengde zich uiteindelijk ook in het gesprek en kwam met het verlossende advies. Ze kon immers elke kleur maken die ik me wenste. Na een half uur te hebben gestaard naar die o zo dicht bij elkaar liggende kleuren Rouge Bougondie en Rouge Basque en een aantal andere kleuren die er erg veel op leken, besloot ik eindelijk de knoop door te hakken. Ik bedacht me: als die poort nog vóór het feest in de lak zou moeten komen te staan moest ik nu een besluit nemen. Na enig pingpongen en rangschikken van de kleurkaarten, vonden we alle drie uiteindelijk die bepaalde roodbruine kleur de goede keuze. Het is er deze week opgesmeerd en is precies de kleur geworden die ik me ervan had voorgesteld. Niet te bruin, niet te rood, en passend bij de andere kleuren van het huis. Een beetje mazzel toch wel. Kleuren van een staaltje onder kunstlicht kiezen blijkt in de praktijk toch nog vaak tegen te vallen.
Volgens de gasten is het allemaal prima gelukt. Ook de nu vuurrode waterpomp geeft een prima accent. Kun je mooi gaan roepen: "het huis met die vuurrode waterpomp" daar moet je zijn. Nu nog de letters LMQR op de poort (laten) schilderen en die laag van het huis is pico bello.
Volgende week de stenen omlijstingen van de eerste verdieping, die zijn veel minder aangetast dus lieten we die even zitten voor deze week. Die van de tweede verdieping zullen dan even moeten wachten. Die kozijnen van de tweede verdieping moeten er eigenlijk helemaal uit. Ze zouden blank geschuurd moeten worden, de gaten en barsten opgevuld met staalplamuur, dan in de lak en er vervolgens weer ingezet. Wellicht zal blijken dat er een van de kozijn niet meer te redden is. Hoe dan ook, we zullen met die kozijn nog behoorlijk druk gaan zijn.

Party

Zo, even de party tent nog overeind zetten, dingen snijden, BBQ klaar zetten en met vereende krachten een dweil door de keuken en zo halen. Het feest kan beginnen. Verbazend! Een party zonder stress. Degenen die ons kennen uit het tijdperk met de tuinfeesten in NL zullen begrijpen dat dit een geheel nieuwe ervaring voor ons is geweest. Zeker, ook de planning hielp mee, en, het is toch een tikkeltje relaxter leven in LDF. Ook met de extra hulp van onze genodigden en Essam ging het allemaal behoorlijk ontspannen. Gewoon iedere dag gefaseerd dingen doen, terwijl dat vroeger in een of hooguit twee dagen gepropt moest worden naast twee heftige banen.
Het weer werkte af en toe mee, maar de zonnige momenten werden des te meer op het terras gewaardeerd. Heerlijk hadden Fannie en ik even een momentje voor ons zelf naast het zwembad. Hoe waren de afgelopen 5 jaar nu, vroegen we ons af.

de go no-go vraag die we elkaar stelden

Dingen met verbouwen duren altijd langer, was de observatie van mijn schatje. Het zakelijke handelen met de fransjes vond ik dan weer een min punt. Ja echt een gedoe. Meestal kun je er geen pijl op trekken hoe ze zullen reageren of dealen met je. Af en toe merk je dat ze je zeer doelgericht een poot uit proberen te draaien. Dat weet je, vertel je ze, en toch kijken ze je dan onschuldig ogend, verbaasd aan. Ach het zijn gezellige mensen, in het algemeen prettig in omgang zolang de contacten oppervlakkig blijven. Hiervan hebben we niet de illusie dat het veel dieper dan nu zal gaan. De fransjes hebben we leren kennen als liefhebber van vluchtige contacten. En zo is het goed. De afgelopen 5 jaar hebben ons vriendelijk behandeld. Ons B&B is zeker geen "ik vertrek" situatie geworden. We beseffen ons hierbij best wel dat we niet in een toeristische streek zitten, laten we daar realistisch over blijven. De stromen gasten en het geheel volgeboekt zijn gedurende het seizoen komt alleen in de toeristengebieden in het zuiden en westen voor. Hier doen we het kalmer aan. Samen met de andere activiteiten kunnen we operationeel blijven. Anders dan dat hadden we ook niet in ons bedrijfsplan voorzien. Voordat mensen vragen gaan stellen, ja we merkten vorig jaar wel degelijk iets van de crisis. Dit jaar blijkt het weer behoorlijk bij te trekken. In zakelijk opzicht zijn we dan ook niet ontevreden over de operatie hier.

Voor nu laat ik het hier even bij. De komende dagen nog wat beschouwelijke alinea's.