Aanloop

Mei was een goede maand voor ons. Mei is ook een typische fietsmaand, dat kun je goed merken aan het type gasten. Gistermiddag stonden een drietal dames voor ons B&B te aarzelen. Zouden ze nu wel of zouden ze niet... Uiteraard sprak ik ze aan en plukte ze min of meer van de straat. Mooi mazzel dat ik net de camionette aan het uitladen was. Nu aarzelden ze wat en zeiden dat het eigenlijk nog een beetje te vroeg was om te stoppen met fietsen. Vervolgens vroegen ze dan ook waar de dichtsbijzijnde camping was.
Die zou in Fontenoy zijn of in Hurecourt. Hoeveel kilometer dat was? "Zo'n 10-20 km", zei ik. Volgens hun gegevens uit 2008 zou hier ook een camping moeten zijn, niet dus. Of ze hier konden kamperen. Dat kon, maar er waren geen voorzieningen als op een echte camping, dat wordt kamperen á la ferme. Douche en wc in de grange. "Maar", stelde ik voor, "we zullen eerst een bakkie gaan doen en dan hoor ik het wel wat jullie besluiten". Ik moest namelijk die zakken met aarde en zo echt uit de wagen hebben. Dat was zo gepiept, de dames hadden hun koffie op en besloten alsnog te blijven. Kamer 5 leek me een geschikte kamer. Daar staan permanent 3 bedden. Als een speer even met een stofzuiger er doorheen, de douche met handdoeken en de WC met papier voorzien, en klaar... WC papier is een zeer gewild artikel in LMQR. Het gekke is dat als je er reserve rollen bij neerlegt, die ook in een nacht opgaan. Nou ja, vanaf nu dus gewoon maar en demande neerleggen.

Al snel werd het erg gezellig en vertelden ze over hun plan om de 100 cols (bergen) te gaan fietsen. Dat is een helletocht waar je ongetraind niet aan moet beginnen. De meesten doen de tocht verspreid over een paar jaar. Deze dames doen hem ff in 10 weken.

100 cols route
bron: 100cols.nl

Volgens de bovengenoemde site is het de zwaarste fietstocht ter wereld. Mijn achting steeg met 1000% voor deze heldinnen. Ze zagen er ook wel afgetraind uit, dus die gaan het wel halen vermoedde ik. Daarna bedacht ik me: die hebben een calorie rijk diner nodig. Dus stelde ik voor om pasta te eten. De soep van Wim had ik al omgebouwd naar een tomaten uien soep, wat knoflook erin, beetje zout erbij met rijst voor de vulling. Prima soepje geworden zo. Pasta Bolognese ging er ook prima in en het toetje van fromage blanc (fr blanc, creme fraîche, honing, vanille, fijn gesneden stukjes citroen) verdween als sneeuw in de zon in de hongerige magen.

Uiteraard lekker kletsen onder de maaltijd, koffie na, en dan was het vroeg onder de wol voor de fiets heldinnen. Vanochtend zaten ze voor negenen weer in het zadel, op weg naar de eerste col. In de verte zie je ze diep voorover gebogen in het stuur hangend verdwijnen. Drie lijven zich in het zweet werkend. Ze hebben mazzel vandaag, prachtig weer en een zacht briesje in de rug.

Zou het nu dan toch eindelijk zomer worden?

Oeps, hebben de dames per ongeluk twee handdoeken ingepakt. Nou ja, kan gebeuren.

SolarFarm

Nu de hardware is geïnstalleerd is het verder mijn pakkie aan er ook visueel iets van de maken. Het basis scherm is al ruim een week klaar. Nu de grafiekjes nog. Raoul kwam met een idee om ook de geproduceerde energie weer te geven. Zetten we op de RFC lijst.

De dag-grafiek is via libre office gemaakt, en in de web pagina van de Raspberry Pi gehangen, zie hieronder. Gewoon om een handvat te hebben. Het geeft wel het algemene idee weer om zaken te presenteren.

Nu nog iets zodat het verloop life gedurende de dag bekeken kan worden, een soort voortschrijdend totaal zeg maar. Dingen als toenemend gemiddelde (delta), relatieve stijging per periode, spread, totalen van dag, week, maand enz. enz. enz. Er is na een week proefdraaien een mooie set testdata beschikbaar gekomen om mee te gaan experimenteren.

Python

Het was eventjes inkomen maar het programmeren gaat me weer redelijk makkelijk af. Als programmeertaal is voor Python gekozen. Dat wordt standaard meegeleverd. Wel een nieuwe taal voor me. Je bent echter nooit te oud om te leren, dat is hier opnieuw bewezen. Er zitten wel enorm veel herkenbare elementen in uit talen die ik al ken. Dat is soms best wel een beetje verwarrend. Bijvoorbeeld je hoeft het soort variabele niet strak te definiëren, bijvoorbeeld of DeWarmeBakker nu alleen een cijfer mag zijn [DeWarmeBakker = 3] of alleen characters [DeWarmeBakker = "tarwebrood"]. In andere talen moet je zelfs definiëren wat voor soort numeriek dat dan wel niet mocht zijn. Een integer, float, long, single of double precision en zo voorts. Een gewoonte die ik dus moet afleren. In Python maakt dat allemaal niets uit. Je propt in een array (zie dat maar als een letterbak: ieder vakje bevat een enkel uniek poppetje bijvoorbeeld) wat je maar wilt.

C: array van alleen poppetjes

In de Python letterbak mag dan van alles zitten: speldjes, soldaatjes, insecten, elke verzameling is mogelijk.

Python: array met ratjetoe aan dingen, mag ook

Ook zijn er nogal wat afwijkingen tussen de verschillende versies van de programmeertaal Python, nogal hinderlijk. Daar verlies je tijd mee als je gaat of moet upgraden.

Gek genoeg, toen ik 5 jaar geleden het IT bestaan aan de kapstok hing, zou dat definitief zijn, en iets als programmeren zou nooit meer terug komen. Het liep ietsjes anders. Nu wordt er een paar uur per dag besteed aan het bakken van code. Nog gekker is dat het me geen enkele moeite kost. Afijn, zeg maar dat het net als fietsen je gewoon bij blijft. Vooral als je enkele tientallen jaren heel wat regeltjes programma code hebt zitten inkloppen. Én het bloed kruipt waar het niet gaan kan! In ons huis begint dan ook weer een behoorlijk netwerkje te groeien, ik bedoel maar ;=)

Toekomstige gasten zullen zich misschien afvragen wat dat allemaal moet, die computertjes, schermen en draadjes. Ook al proberen we die laatsten zo goed mogelijk te verstoppen. Maar handig is het wel als je overal in dit joekel van een huis een goed Wifi signaal hebt. Ach, hobby hè!