![]() |
ff ontspannen van een hele dag maaien |
"Ik wacht gewoon af", dacht ik bij mezelf. "Laten we eerst langs die boer in Melincourt gaan" zei ik, "want die had beloofd rond deze tijd rammen voor de verkoop te hebben". Helaas, was die boer nergens te bekennen, pech dus. Want hij had wel de door Fannie fel begeerde Zwartkop schapen. BP`s adresje was in Allainville, daar zat inderdaad een boer die wel een van zijn rammen kwijt wilde. Een beetje jong nog, 9 maanden, doch dat mocht de pret niet drukken. Charlie had er een paar jaar geleden ook al flink trek in op die leeftijd. Een bizarre onderhandeling volgde. Met een steeds veranderend verhaal over prijs per kilo, en dan weer het gewicht. Eerst ging het over het koud geslacht gewicht van 20 kilo met een bijbehorende prijs van 3,75/kg. En toen ik de knip trok om, naar boven afgerond, 80 euries neer te tellen, een prijs die redelijk was gezien de prijzen op het internet, draaide meneer ineens andersom. "Nee", zei ie, "het moet 120 euro zijn voor een ram". Huh? "Maar 20 x 4 is nog altijd 80 hoor!" riep ik boven het kabaal van de draaiende trekker uit. "Ja maar het is 120" klonk het stijfkoppig, "anders niet. Het is 2,90 per kilo levend gewicht, dus ik wil 120 euro hebben". Kijk dat had ie snel uitgerekend, moest ik toegeven. Maar om voor een volle maag en de darmen vol stront 2,90/kg te gaan betalen, vond ik iets te gortig. In mijn gebrekkig Frans riep ik dat ook, waarop een nogal merkwaardige blik mijn deel werd. Ik gebruikte natuurlijk een uitdrukking die als een tang op een varken sloeg ;=) Zoals zo veel van die uit het Nederlands komende uitdrukkingen in vertaling soms, of iets heel onbeschofts zijn, of als iets totaal waanzinnigs klinken in de oren van een Fransje.
Onverrichter zake zaten we tien minuten later weer achter de computer op LeBonCoin.fr (soort van Marktplaats.nl) te koekeloeren. Ha, Bingo! Iemand die voor een normale prijs 2 zwartkop rammen aanbiedt! Was wel 40 km verderop, maar dan hadden we in ieder geval een ram gescoord. De onderhandelingen verliepen dit keer normaal, voor 100 euries konden we een stevige 1,5 jaar oude ram meenemen. Tien tot vijftien euro teveel vond ik, maar ik had geen puf meer nog een paar adressen af te kleppen. Het was een nogal heftige week geweest. Dan volgde het gepiel om het beest in de auto te krijgen. Want meneer moest en passant eerst nog even boven op zijn vriendinnetjes duiken voordat ie mee wilde. Een emmertje met oud brood deed ook hier wonderen. BP en de boer hadden hem bij zijn kladden en schoven meneer achter in de auto. Nog even een briefje dat ie aan mij verkocht was, kon je anders gezeik mee krijgen bij controle onderweg. Zo gezegd zo gedaan.
Tijdens het wachten liet het beest een beetje merkwaardig gemekker horen, maar tijdens de terugreis zelf verder geen kik. Dat gaat goed komen.
En, ik mag een boon zijn, we draaiden het terrein af en er stonden inderdaad agenten een auto te controleren. Asjemenou! Zo in the middle of nowhere! OK, wij zaten met dat briefje goed, niks aan de hand, werden ook niet aangehouden of zo. Maar de auto voor ons moest wel ff alles open doen.
![]() |
FLASH |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten