Brommen

De eerste vide grenier is weer een feit. Samen met de hele ploeg over een straat vol met prullen geslentert. En verrek daar was een leuk proceleinen olifantje in de vorm van een theepot. Of is dat andersom. Mooi stukje voor Fannies verzameling van olifanten. Lekker afdingen en met een scheel oog nog naar de bakken boeken gekeken. Puin dus.

vide greniers Selles

De rest van de week met Wim nog even de laatste loodjes. Afzuigkap, stopkontakten en een kabeltje hier en daar fatsoeneren.
De dames hebben het atelier een kleurtje gegeven en ook die is weer een stuk lichter van kleur zo. Alleen hebben we van Ab de verkeerde verf gekregen. Want het aanstippen van de kamer muren gaf een veel te lichte kleur. Daar moet wat aan gebeuren. Ab maar weer eens uitnodigen. Nu nog de tegels plakken en plinten monteren en klaar. Moet toch de naden van het plafond maar dicht kitten, geen gezicht zo. Afijn Wim zit nu weer hoog en droog thuis, zes uurtjes met de TGV naar Rotjeknor. Vanochtend zijn de dames vertrokken, en vanavond komen de gasten slapen. Het is heerlijk koel op het terras, zo bij de zonsondergang, eigenaardige rode strepen aan de hemel.


EIFEL
Elk jaar wordt er door de motorclub van de Rabobank personeels vereniging een motortocht door de Eifel georganiseerd. Daar kan ik dan als introducee aan mee doen. Dit jaar ook weer. De dames zullen dit jaar op de zaak passen voor het geval er zich gasten aan komen dienen.
Voor mij is het een paar dagen ff lekker bijkletsen met oud collega's van de Rabobank en een lang weekeinde  brommen door de Eifel. Een mini vakantie. Twee vliegen in een klap. De Eifel is bijna net zo mooi als het gebied hier om Mailleroncourt. Het is stijler en de wegen zijn daardoor bochtiger. Perfect voor motorrijden. En motorrijders zijn er dan ook bij echt honderden in dat gebied te vinden. Ergens gelezen dat de mensen die daar wonen daar niet onverdeeld blij mee zijn. Maar hee! Het geeft negotie, omzet, en genietende motormuizen.

motormuis Cornelis. foto door HdK van Goose

De trek naar het rendez vous was dit keer helaas niet de meest plezierige trip. Het ergst was nog wel die tientallen aaneengeregen dorpen net over de grens met DLD, met haast om de honderd meter een stoplicht. Bij dat warme weer is dat geen pretje in je dikke motorkleding als je stil moet staan. Of daar heb je altijd van die malloten in 4X4's die denken alleen op de weg te rijden. En o wee als je ze voorbij knort. Dan gaan ze toeteren en dicht op je staart zitten, puur uit brood(asfalt)nijd of zo. En altijd prijs, een of andere randdebiel die denkt een 1300CC motor er uit te kunnen trekken bij een stoplicht. Gewoon om je te kunnen snijden. Nou ja dus niet hè? Had ik gelukkig op tijd in de smiezen wat ie van plan was. Dat soort truuken kan toch wel link worden als je even niet oplet. Als een havik houd je dan het stoplicht in de gaten, om toch vooral op tijd weg te komen. Floep, oranje, je speelt ff met je gashandel en je ziet dan een verbeten gezicht achter het stuur bijna fluimend van pissigheid zijn verlies verbijten. Met een klein grijnsje klop je dan op de tank van je stalen ros: goed zo jochie...
Ach dat zijn zo van die (binnen)pretjes die het rijden op dat monster tot een genoegen maken.

Het hotel waar we verbleven is niet  echt iets om aan te bevelen. Jawel de mensen zijn erg vriendelijk, en werken hard. Maar die kok! Iets eigennaardigers heb ik nog niet gezien. Met overdreven zwierige gebaren pastte de man een precies afgewogen portie eten op de borden af. Het zou erg grappig zijn ware het niet dat die drab niet te eten was. Een naar blik smakend bruine smurrie met draadjesvlees. We kwamen pas aan het eind van de maaltijd tot de conclusie dat het goulash moest voorstellen. Gecombineerd met een tot flubber gekookte pasta behoort deze maagvulling met stip tot de top tien van het meest belabberde eten dat ik ooit in mijn estomac heb laten verdwijnen.
De eerste avond sliepen we allemaal van vermoeidheid in - de tocht vanaf NL was blijkbaar lang en lastig geweest. Daarom, met de nodige pils achter het huigje was dat geen probleem. Niemand had daar de volgende dag klachten over. Maar na de tweede en derde nacht klonk gemor. Het slechte eten gecombineerd met spiraal matrassen uit de eer-vorige eeuw was toch wel een beetje teveel van het goede. Iedereen ging dan ook tussen de middag ergens anders lekker eten, om in de avond een minimale hoeveelheid voer uit de voederbakken op te scheppen. Gewoon uit beleefdheid, ze werkten er zo hard voor...
Er bleef toch verdacht veel over, vond ik.  Maar als je probeerd gefrituurde washandjes als zompige schnitsels te verkopen dan vraag je ergens om.

De door de club uitgezette tochten zijn als altijd een plezier om te rijden, daar mankeerde niets meer aan. Met soms uitzichten waar je stil van staat te kijken. En gelukkig is het nog geen hoogseizoen want dan waren we beslist gestruikeld over de motormuizen. Schijnt dat de pliesie in de zomer nogal fanatiek met radar en controles bezig zijn in de bergen.

loreley

Met dank aan Hans die de moeite nam om de foto te nemen met mijn kameraatje. Het weer speelde niet echt mee, een beetje triest, met af en toe een spettertje. Prima na die hitte van gisteren.

Bij de Loreley pakten we het pontje en dan kun je leuke plaatjes schieten.

koppie van hans

kopen?

sprookjesachtig

De laatste dag volgt dan de 1000 bochten rit. Een must voor iedere motormuis. Sturen, gassen, remmen, klimmen, draaien, en oppassen dat je niet op je voorganger inrijdt. Met 9 muizen is het een plezier om achter aan te rijden. Zie je ze als in een film door het landschap zwieren, en het lijkt keihard te gaan, maar als je op je tellertje kijkt is het 60-80 km in die bochtjes. Valt dus hard mee. Die haarspelden gaan natuurlijk een stuk langzamer. En eentje viel er bijna om, liep gelukkig heel goed af. Hier wordt wel je rijkunst aangesproken zo in die bochtjes. Prima om meer zelfvertrouwen op je brommer te krijgen.

Af en toe een bakkie doen hoort er ook bij.

plekkie zoeken

tafeltje

spreekt perfect neerlands, huh?

muizen je hebt ze van alle soorten

Na een lange dorstige dag de traditionele BBQ. Ik geef het op. Het was binnen te houden. Maar die kok... tsjonge jonge jonge jonge. Een professional laat de worsten toch niet verbranden?
Bij het afrekenen vroeg de bedrijfslijdster ook nog om mijn mening. Tsja dat vroeg ze dan precies aan de verkeerde persoon. En gaf mijn ongecensureerde mening. Een beetje kleintjes kwam het terug dat ze er met de kok over zou gaan praten. Arme vrouw, en ze werkte zich werkelijk uit de naad. Als goedmakertje bood ik haar aan om een nachtje bij ons te komen logeren dan zou ik voor haar koken. En ze nam het bod nog aan ook! Dat wordt gezellig. Als ze dan net zo eerlijk is als ik tegen haar dan hebben we er allebei wat aan. Toch?!

De volgende dag naar huis, rechtstreeks over de snelwegen dit keer maar, het stalen ros had er zin in, en denderde lekker die 400 nog wat km onder de wielen weg. Flitsers doen ze meestal van voren in LDF, dus daar grijnslach je een beetje om. Toch is het opletten op de pliesie die soms in roedels patrouileren. En erg veel te hard reed ik ook weer niet. Met 160 kruissnelheid op de DLD wegen gaat prima iedereen rijdt daar zo hard mogelijk. In LDF ligt de mooie kruissnelheid rond de 140, ook prima. Beetje opletten op de omgedraaide radarposten en je schiet lekker op. Moest toch ook een beetje op tijd zijn om de dames nog aan te treffen.

Fannie heeft tijdens mijn korte trip samen met Jeltje in Le mouton Qui Rit de honneurs waargenomen. Ook weer eens goed om er alvast in te komen hoe dat zo gaat. Bijkomend voordeel: hebben die twee ook nog de tuin onderhanden genomen en als een witte tornado het huis een draai gegeven. En er kwamen inderdaad gasten aan. En via de mail nog wat reserveringen of aanvragen. Zijn ze niet voor niets komen oppassen. Dat zou anders een beetje teleurstellend geweest zijn.

Zwembad

Na twee weken snoeihard werken lijkt het wel alsof de zonneverwarming van het zwembad werkt. Vertragingen als dingen bestellen of in Epinal, Montbelier en Besançon ophalen meegerekend. Toen de Badmuts dan eindelijk zijn ding gedaan had konden we de shunt aansluiten op de warmte wisselaar. Een tijdklok op de pomp voor de warmte wisselaar en hop het systeem is weer een stukje completer.

aansluiten shunt op warmtewisselaar

Nadat er ook nog een paar thermometers bijgeschroefd waren kon er met het afregelen begonnen worden. Interessant voor het betere afregelen is om te weten wat het debiet is dat verwarmd wordt. Een watermeter zou hiervoor nuttig zijn. Daar maar eens volgende week achteraan.
Voor ons was dat proces (afregelen of afstemmen van de pomp - temperatuur - zwembad) opnieuw een ontdekkingstocht. Gelukkig zijn we niet wars van een beetje experimenteren en denken we het nu wel goed afgeregeld te hebben. Bij volle zon wordt het water met gemak 50ºC in de warmte wisselaar. Bij die temperatuur blijkt de combinatie optimaal te werken.

HOE WERKT HET
De badpomp jaagt 150 liter per minuut door de buizen, daarvan wordt een deel via de shunt door de wisselaar geperst. Dat water wordt via de spiralen in de wisselaar opgewarmd tot ca. 40ºC en daarna weer gemengd met het koudere zwembadwater van 20-22º. Dat mengsel gaat door de ondergrondse leiding naar de twee jets in het zwembad. We meten daar water van 24ºC dat het zwembad instroomt. We zien wel dat de temperatuur in de warmtecollector naar  38º zakt terugzakt. In deze kleinschalige opzet niet desastreus. Volgens ons moeten de temperaturen hoger komen naarmate het systeem in evenwicht komt: temp in is temp uit. Water uit het zwembad bereikt dan de temperatuur van de collectoren. Die verhogen de temperatuur van het water immers steeds met 2º. Een water temperatuur van 40º of hoger lijkt mij ongewenst, maar daar hebben we een regelkraan voor klaar liggen. Voorlopig is het nog niet zover, 28000 liter water opwarmen naar 28º neemt zijn tijd. Bovendien koelt het bad in de nacht nog weer een paar graden af, dat moet ook weer gecompenseerd worden. De door de Badmuts beloofde isolatie deken moeten we de volgende week maar eens gaan scoren.

OPRUIMEN
De puinhoop rondom de graverij is ook weer redelijk opgeruimd en is het wachten op de vrachtwagen met tout-venant.

Dan een lading grind erover en het is weer netjes. Rechts komt dan het badhuisje nog.
Oh, rondom het zwembad zelf komt natuurlijk een rand van tegels te liggen, anders krijg je teveel inlooop van rommel in het bad.

VERVOLG
In juni wordt begonnen met het badhuis, eerst maar eens het platform voor de jacuzzi. Dan kunnen we in juli het moede lijf daarin laten weken. Daarna de overkapping en het plancher, om tegen de winter de zaak wind dicht te maken met een niet te kinderachtige isolatie.
De herfst is bestemd om het atelier op de zonneverwarming aan te sluiten, twee extra elementen aankoppelen, een grotere boiler in de garage te bouwen en als dat de juiste resultaten oplevert komt het huis aan de beurt om door de installatie verwarmd te worden. Voor die laatste stap zullen er zeker nog een 4 tot 6 elementen bij moeten komen maar dat is niet zoveel extra inspanning. De belangrijkste infrastructuur ligt er immers al. Nog even goed nadenken hoe je naadloos zou kunnen uitbreiden zonder dat je allerlei dingen moet gaan opgraven en her-aansluiten. Iets met manifolds kwam het eerste in me op. Tijd voor overpeinzing.

KOST DAT?
Een element van 18 heat-pipes kost 400 euries, er staan er nu vier. Die opstelling is aangesloten op een "homebrew" warmte wisselaar. Deze low tech wisselaar kostte ongeveer 125 eurie (drum - pomp - slangen - fittingen en thermometers)  Overige slangen en isolatie 200E. Daarmee heb je voldoende om het zwembad mooi op temperatuur te houden. De leidingen naar het huis en badhuis, die nu onder de grond liggen, hebben bij elkaar, incl huur graafmachine 600E gekost. De door de badmuts gemaakte shunt 50E. Al met al een investering van 2700E.
Is het dat alemaal waard? Het alternatief is je bad met stroom te verwarmen. Om dat op temperatuur te houden kost je dat ruim 1200 euro per jaar (±180 zwemdagen), en de stroom wordt ieder jaar duurder. Deze investering heb je dan binnen 3 jaar terugverdiend en je kunt veel langer doorzwemmen zolang de zon er maar is. In ons geval mag een deel van de investering voor de badverwarming ook nog toegerekend worden aan het deelsysteem voor het verwarmen van het huis.
De extra investering voor het verwarmen van het huis komt neer op 1600 voor de extra elementen, een grotere warmte accu van 4 x 1 cuub = 550 met wat sundries en glycol en nog een verwarmings radiator. Totaal, zeg maar 2500. Nog wat regelapparaten, bijvoorbeeld een differentiaalregelaar, subtotaal zo'n 3000E. Grand total 6000E

De besparing in brandhout en electriciteit begroot ik voor elk jaar op 1500E. Daarmee betaald de hele installatie zich in nog geen 4 jaar terug. En dat is een erg prettige ROI.

COST OF OWNERSHIP
Als vuistregel reserveer ik 10% van de investering per jaar voor onderhoud en reparaties. In dit geval reken ik de kosten voor grondstoffen als water, glycol, stroom van ±200 eurie  daarbij in. Zo laag? Ja, omdat op de pomp na (62E) de rest eigenlijk onderhoudsvrij is; er beweegt immers niets dat kan slijten. De vacuum buizen moeten 20 jaar meegaan. Met 600 eurie (10%) per jaar om (als het moet) te besteden zit je goed. Groot onderhoud om de vijf jaar en dat is het wel. Wellicht dat we de messing fittingen van en naar het zwembad toch nog moeten gaan vervangen over een paar jaar als blijkt dat het licht gechloreerde badwater ff iets aggressiever is dan we denken.
Bij deze berekening ga ik er wel van uit dat het montage en onderhoudswerk door ons zelf gebeurd. Voor mensen die niet zo handig zijn moet je niet alleen de investering verdubbelen maar ook de onderhoudskosten. Maar dan nog is 7 jaar ROI een prima resultaat.

Overigens een standaard zonneboiler kant en klaar kost ruim 1500 euro. Daarbij zitten pomp, regelunit, isolatie en alle fittingen. Volgens Wim minder spannend.

Als je wilt kun je de opbouw van de installatie ook over drie jaar uit smeren. Bijvoorbeeld eerst je bad en jacuzzi, dan het atelier of je tuinhuisje en het derde jaar je huis zelf. Dat geeft meer rek in je budget. Wij doen het in twee jaar. Eerst maar eens kijken hoe in de herfst het atelier aangesloten kan worden. En hoe het systeem zich in de winter houdt. Ervaring met de meet en regel techniek opdoen, en dan verder uitbreiden.

WAARD?
Enige scepsis bij Fannie was wel aanwezig toen ik dit deelproject aankondigde. Maar nu ze zelf het effect heeft gevoeld van de zonneverwarming is de twijfel helemaal weg. En van de economie van de uitbreiding om ook het huis op de zonneverwarming aan te sluiten is ze ook van overtuigd. Al ware het maar om het huis gratis vorst vrij te houden.
Dat het rendabel is je eigen solar farm op te zetten staat als een paal boven water. Of ieder jaar uit je zak 1500+ euries betalen, met stijgende prijzen van het hout en electra. Of een paar honderd per jaar reserveren voor eventuele kleine reparaties die ik pas na een jaar of 3 verwacht. Daar waar zinvol kun je de installatie aanpassen voor een betere warmte huishouding of verdeling van de warmte. Of zelfs uitbreiden. En het charmante van deze opstelling is dat je de warmte uit het systeem het hele jaar door kunt benutten, eerst voor je zwembad en in de winter voor het huis. Bovendien je bent er best druk mee met het aanslepen van brandhout de hele dag. En dit gaat eigenlijk vol automatisch.

Het was ff hard werken dat wel, en zonder Wim's hulp was het niet zo makkelijk gegaan.

Boutje

Van tijd tot tijd wordt er in Le Mouton Qui Rit een complete schapenbout volgens middeleeuws recept gemaakt. Valt letterlijk altijd in de smaak bij de gasten, ook omdat het eigenlijk wel iets speciaals is. Je moet wel goed op de oventemperatuur en de tijd letten want dit soort vlees wordt erg snel nogal droog. Ook de saus luistert nogal nauw. Teveel van kaneel of honing geeft weer dat het al snel te zoet is. Te weinig zout, en die neiging heb ik nogal, geeft onvoldoende pit aan het vlees. Of als je onvoldoende het vet en de vliezen wegsnijdt dan begint er toch al snel een beetje "schapen" smaak aan te hangen. Al met al lukken dit soort stukken grootvlees alleen als je daar je volle aandacht aan blijft schenken. Als je dan ziet dat zelfs het laatste vezeltje van het bot geknauwd wordt dan is het goed, weet je.

BADMUTS
De ogen rolden uit mijn kassen vanochtend om half acht. Zag ik de Badmuts knutselen in het pomphuisje! Was ie waarempel met de shunt bezig. Nou ja zeg! Bij inspektie net weer niet je dat, de kraan lekt een beetje maar we kunnen nu de boiler op het zwembad aansluiten. Dan wordt het water eindelijk van een temperatuur waarin iedereen kan zwemmen, en niet alleen de die hards.

ZonneBoiler 3

Vandaag eerst maar een beetje nijverheid voordat we gingen kleien. Als de Badmuts alsnog onverhoopt zou komen opdraven waren wij tenminste klaar. Dus de warmte wisselaar in elkaar geknutseld: warmwaterslang en tuindraad :=) Ik zei toch dat we de zaak low tech zouden houden?

foto WvdM

Noeste huisnijverheid toch? En Wim vond dit ook veel spannender dan een kant en klare boiler aan te sluiten, want dan weet je gewoon niet hoe het in elkaar zit allemaal, laat staan dat je zoiets zelf zou kunnen repareren. Met het geplastificeerd tuindraad oefende Wim en ik het oude mandenmakers beroep eventjes uit. Het betere vlechtwerk. En 50 meter waterleiding verder konden we de twee spiralen in de boiler laten zaken, paste precies allemaal.

Langzaam groeit de installatie van laboratorium- naar een produktie opstelling.

De afregeling van de pompsnelheid lijkt nu bijna goed. Temperatuur 70 graden in het vat. Het moet hoger kunnen. Dan zal er wel eerst een beetje geïsoleerd moeten gaan worden en wellicht nog wat fijn tuning. Is de zaak eenmaal definitief aangesloten dan kan de 20 liter glycol erin. Enerzijds dient dat om het kookpunt te verhogen waarmee er dampvorming in de collectoren tegengegaan wordt. En in de winter dient het om het vriespunt te verlagen. Ook bij -20ºc  mag het systeem niet bevriezen. Wonderlijk goedje dat spul, het werkt twee kanten op..

Onder de spiraal zie je nog net de leidingen uit de grond komen die naar het atelier lopen. Daar koppelen we dan rechtstreeks een laagtemperatuur radiator aan, met 30ºC moet dat de ruimte prima op temperatuur houden.

Pijpleiding 2

Gisteren en eergisteren met succes met een graafmachientje de eerste twee pijpbundels in de grond gegraven: de leidng naar het atelier en naar de jacuzzi.

Foto boven de leiding naar het atelier: 20 meter en dat 3 keer.

Twee dagen bijna volcontinue graven! Daar ging toch meer tijd inzitten dan je dacht. Wim en ik waren geradbraakt zondagavond. Die machine schokte en denderde door je lichaam heen dat het een lieve lust was. Alles deed zeer: Maar de twee belangrijkste leidingen liggen erin en dat is al heel wat.

Alleen jammer dat de BBQ doormidden brak. Niet echt stevig spul dus, en misschien ook niet bedoeld om weer uit elkaar te halen. Maar eens kijken of dat nog te repareren valt.
Overigens, BP mag de andere twee erin graven: Heeft ie meteen wat te doen als ie uit de bak komt. En omdat we het hele weekeinde hadden doorgewerkt namen we vandaag maar een middagje vrij.

Na eerst wat boodschappen ook nog even bij de Badmuts langs om te horen wanneer hij het pompfilter aan kon gaan sluiten op de boiler. De gasten van het afgelopen weekeinde vonden het water toch nog iets aan de frisse kant. Het werd een beetje heen en weer gezever maar na zachte aandrang kwam het eruit: morgen aan het eind van de middag. Dat wordt uiteraard weer een verhaal zonder einde zeiden we tegen elkaar. Toch nog even een soort zuiveringsgel meegekregen voor het zwembad, en dan is het maar afwachten wanneer ie komt.

GEITEN
Daarmee waren we door de boodschappenlijst heen en konden we gaan touren. Een rondje rondom Luxeuil-les-Bains leek me wel leuk. Opnieuw bossen afgewisseld met uitgestrekte vergezichten. Langs het militair vliegveld gereden, en waarempel een prive vliegshow speelde zich boven onze hoofden af. Leuk om eens te zien waar al dat belastinggeld aan vergoten wordt: een achttal piloten amuseren zich met formatie vliegen.
Ineens kwam me nog iets bovendrijven. Moest er niet nog een geit geregeld worden om de brandnetels te knauwen? Annabel had vorig jaar de zaak zo kort en grondig geschoren dat daar maar zeer weinig nieuwe brandnetels meer stonden. Die methode werkt dus wel degelijk. En het is ook dat het gras op die plekken weer van prima kwaliteit is. Een nieuwe Annabel moet er dus komen. We zetten koers naar Pont-du-Bois waar een geitenkaas bedrijfje is. Dat werd redelijk snel gevonden. De eigenaresse stond haar apparatuur met een hogedrukspuit af te spuiten. Zij hing een weemoedig verhaal op dat ze geen geiten meer had en ook gestopt was met de melkerij. Het was ook een zooitje, maar dat kon natuurlijk liggen aan de schoonmaak van alle apparatuur die nu overal in de kleine werkplaats rondzwierf. Zij raadde me aan naar Richard Bertrand in Jonvelle te gaan die had of wist vast wel een paar geiten.

Wij er op af. Verbazing ten top werd dat bedrijf meteen goed aangegeven met verschillende borden met een geit erop. We troffen de eigenaar in een schuur aan, zonder electrisch licht. Maar wat een onbeschrijfelijke puinhoop. Op bijna alle werktuigen lag een dikke laag stof alsof ze al jaren niet meer gebruikt werden. Een sjofel manneke met nog net twee vergeelde tanden in zijn onderkaak stond ons te woord. Geiten? Geiten als in dieren klonk het? Oh shit dacht ik krijgen we er weer zo een. Iemand met een accent wordt dan zogenaamd niet verstaan, en wordt je weer als randdebiel versleten. Na een minuut of wat begreep ie dat er gezocht werd naar een geit. Nee geen melk of fok geit. Gewoon eentje om het onkruid op te knauwen. Dat brak het ijs een beetje. Heeft u een telefoonnummer voor me vroeg ie. Ja dat heb ik wel, even een kaartje pakken. De man was zelf iets aan het knauwen dat voortreffelijk rook, bleek later het geitenvoer te zijn - haver met melasse en boekweit -  wat ie aan het vermalen was met zijn twee tanden. Dat maakte ie zelf dat voer zei ie omdat de leveranciers er maar van alles in stopten wat ie zo niet erg vertrouwde. Tsja waar heb ik dat meer gehoord...
Hij liep mee naar het autootje, zag het karretje, en meteen begonnen zijn oogjes te glimmen: BUSINESS. Dollar dollar...
Zijn aanvankelijk ontoeschietelijke houding sloeg als een blad aan de boom om. Nam mijn boemerang kaartje met graagte aan en beloofde de man die zijn overtallige geiten zou ophalen voor de worst verwerking te vragen of die er niet een of twee kon missen. Volgende week zou ie bellen. Ook maar afwachten, net als met de badmuts.

Voor de entree van vanavond toch maar even twee geitenkaasjes gekocht. Een pyramide, en die smolt als boter op je tong en een oud geitenkaasje, dat smaakt bekender. Die pyramide daar gaan we er meer van kopen. Heerlijk met honing van de honingboer erover.

Boiler

Vandaag de boiler aangesloten op de panelen. Wim kon weer lekker solderen. Tegen vijf  uur 'smiddags konden we de installatie aanzetten. Geen lekkages, geen valse lucht. Na een uurtje of twee wezen de thermometers bijna 40 graden aan. De ton die we als boiler gaan gebruiken was nog niet eens geïsoleerd of niks. Daar gaan we de wol van de schapen maar voor gebruiken, die moeten toch nodig geschoren worden. En van het winteratelier is ook nog een pak isolatie over, prima spul.

Die 200 liter worden behoorlijk warm dus. Tegen 6-en werd het graafmachientje afgeleverd en daarna vonden we het welletjes. Feierabend!

FOTOOTJES
Volgens Wim is tegen zevenen het licht perfect om wat foto's te gaan maken van het kasteeltje dat we onderweg naar Epinal zagen. Zo gezegd zo gedaan, maar eerst ff wat ingeslagen voor een picknick onderweg ergens.
Na een kleine omweg vonden we het kasteeltje weer terug. Het ligt tussen Plombiere les Bains en Clerjus in.

Hoewel het er voor Franse begrippen redelijk onderhouden uitziet straalt het toch een beetje een onbewoonde sfeer uit, alsof het een soort vakantie verblijf is. Maar met het avondlicht en fotoshop komt het toch mooi uit. Zo zie je in onze omgeving (noordelijke Haute-Saône en zuidwest Vogezen) behoorlijk veel van dit soort huizen staan. Onbewoond blijkbaar. Veel vervallen en verlaten huizen ook, heel veel.

De natuur is hier buitengemeen prachtig. Zo zie je een paar reeën voor je auto wegspringen de vallei in, of een enorme valk die voor je uitvliegt en dan afzwaait het bos in. Of kruid dat al vol in bloei staat. De natuur loopt echt een maand vooruit, ongelooflijk.

Bij de kruising Fontenoy en Fontenois-la-Ville bij La Vierge staan we even stil om van de zonsondergang te genieten. We kijken richting Fontenoy de vallei in. Zulk mooi strijklicht over het landschap zie je maar zelden. Bijna recht tegen de zon in die foto.

Meteen een goeie plek om een baguette en wat lekkers erop achter de kiezen te duwen.

Lekker hoor Rilette de Mans op een kakelverse baguette, en Wim had rauwe ham gescoord!
Met een temperatuurtje van 18 graden, en nauwelijks wind, zit je naar de horizont en de ondergaande zon te staren. Wat een natuur! Ik woon hier nu al drie jaar maar raak er niet op uitgekeken.

Zonneboiler 2

Dacht ik een mooi stukkie geschreven te hebben voor de blog. Gaan de servers onderuit en is mijn laatste stukje verdwenen. Gelukkig heb ik altijd een backup van het stukje klaar staan. Komt nu goed uit.

Zonneboiler stap 2

We hebben grote stappen gemaakt met de zonneverwarming. Vier collectors staan nu opgesteld en we zijn begonnen met stap 2. Dat is het deel waar de leidingen onder de grond van collector via boiler naar het huis gelegd gaan worden. Bij elkaar 60 meter pijpleiding.

Men neme een slang van 25 meter lengte en rond 20mm schuift daar isolatie omheen en duwt dat weer in een buis van 50mm. Er is een rode en een blauwe (retour) leiding. We moesten even wat hannessen voordat we door hadden hoe het zaakje soepel in de 50mm buis gepropt kon worden maar met een halve liter vloeibare zeep ging ook dat weer prima. Op regelmatige afstanden plak je om deze buis van 50mm dunne houtjes als afstandhouder en schuift dat geheel in een buis van 100 mm. doorsnede. Alle naden worden met tape afgeplakt.

Boor  om de 50 cm een gaatje en spuit daar ruimhartig PUR in. 

Zo hebben we 60 meter dubbel-over-dwars geïsoleerde pijpleiding waardoor het warme water van de zonnecollecter in de winter naar het huis stroomt en een retourleiding naar de boiler in het pomphuisje. Een pijpleiding is bestemd voor koudwater, stroom, signaal kabel (meten is weten) en een netwerkkabeltje (je weet maar nooit).

Die drie pijpen worden ook weer als pakketje aan elkaar getaped. Het geheel wordt dan zaterdag ingegraven op ongeveer 80cm diepte. Daarvoor hebben we een graafmachientje gehuurd, dus dat moet snel genoeg gaan. Moeten er nog gleuven naar de collectoren en het badhuisje bijm en de nodige pijpleiding. Werk zat dus nog voordat alles in een definitieve opstelling aan de praat is.

BADMUTS

Had ik twee maanden geleden de badmuts al de opdracht gegeven om de rand aan het zwembad te komen maken. Gisteren zou ie komen. Vorige week vrijdag voor alle zekerheid nog even langsgeweest om hem daaraan te helpen herinneren. Nee hoor ik ben er klonk het, geen probleem. Wim en ik zeiden al tegen elkaar: eerst zien dan geloven. En bij Bacchus de Badmuts kwam op woensdag niet opdraven. Wij er rond 5 uur 'savonds op af. En ik speelde maar weer de kwaaie verontwaardigde klant. Ja maar het regende zei ie, niet bij ons zei ik en een telefoontje zou een goed idee zijn geweest. Bij ons was het namelijk prima de luxe weer gisteren in Mailleroncourt. Nou is dat ff bizar, kwam het eruit. Hier regende het pijpenstelen. Maar een boze klant spelen helpt wel, vooral als je nogal kortaf bent. Zo van wat heeft het voor zin je twee maanden geleden al te engageren als je je planning niet voor elkaar kunt krijgen. Waar ben je mee bezig?! Een beetje timide klonk het, morgen kan ik komen, morgen dus. Om 0800 sharp? Nee nee klonk zijn secretaresse dan is er een klant, ben ik zeker niet dan? Nou dan om 0900 maar. En ik verwacht wel wat lekkers...

En ook de volgende morgen kwam ie niet opdraven. Ging de telefoon: regent het bij jullie?Nee hier is het prima weer. Een beetje een leugentje want het druppelde nog na van de hoos van vannacht. Volgens de meteo ging het over een uurtje opklaren, daar bankierde ik maar op. Nou tot zo dan. 

Ineens zei Wim, hé die gasten staan de rand van het zwembad te lijmen. Na de siesta dan wel hè. Ik moet toegeven het ziet er prachtig uit. Dat dan wel weer. En een natuurproduct geeft altijd wat onregelmatigs, het is milimeter werk, maar toch, ik zie wel verschillen. Afijn ben al lang blij dat het erin ligt. Daar zouden wij drie dagen mee hebben liggen klooien niet netjes, en de Badmuts had het in 3 uurtjes voor elkaar, wel netjes.

Nu nog de terrastegels weer op hoogte leggen en dat deel is ook weer pico bello voor het komende seizoen.

Zou ie ook de aansluiting voor de boiler nog maken, maar dat was ie zeker weer vergeten aan het einde van de middag. Nou ja daar is ook geen gloeiende haast mee. De temperatuur van het water is nu 22 graden. Voor mij warm zat, maar voor Wim mogen er nog wel een paar graadjes bij ;=)

Morgen de boiler installeren en met de collectoren verbinden. Iedere keer weer een stapje verder. Zaterdag en zondag het grote graafwerk, leidingen erin en de handel eromheen egaliseren en opschonen. Kan daar weer toutvenant (gravel) over heen en ziet het er eindelijk een beetje netjes uit. 

List en Bedrog

En jahoor! We hebber er weer een. Deze begon heel subtiel, met het bestellen van een kamer voor slechts 3 maanden. Dat is natuurlijk te bizar voor woorden, en na een paar seconden googelen wist je al dat de firma list en bedrog weer bezig is. Ik doe dan net alsof ik gek ben en doe een serieus bod. Na een aantal mailtjes is er zogenaamd iets overgeboekt, uiteraard te veel. Nieuw is dat er belasting is betaald over het bedrag in het land van oorsprong. En of ik ook maar ff wil dokken. Tuurlijk joh. Nu nog even wachten op wat de bedrieger gaat doen. Want ik wil weer tot het gaatje gaan. En dan heb ik weer een gedocumenteerd, smeuiig verhaal voor jullie met naam en toenaam.

LB 7
La Bouffe is langzaam aan het afkicken van de melk en komt al boven mijn knie uit. Die groeit gestaag door. Krijgt nog maar een keer per dag iets te drinken, en daar is ie al behoorlijk aan gewend. Mekkert alleen in de ochtend nog om de fles. We gaan vooruit. Ze eet dapper van het gras, ook als anderen allang in de middag op apegapen liggen in de stal, wordt er nog flink aan het gras geknabbelt. Dat wordt een prima maaimachine, geweldig.

VONKENTREKKER
Met veel moeite kon ik heer vonkentrekker vorige week bereiken. En een strakke afspraak gemaakt voor vandaag. En verrek hij kwam slechts een half uur te laat, 'k hoefde hem niet eens uit de bistro te bellen. Het kostte wel wat overredingskracht hem zover te krijgen. Zo van: is het niet een beetje vreemd dat de offerte van drie maanden terug is en er nog steeds een deel van de klus niet afgemaakt wordt? Het is toch niet zo'n moeilijke klus. Redelijk recht toe recht aan! Dat mag toch wel eens afgemaakt geworden, gedaan, zijn? Ik werkte een beetje op zijn eergevoel, zijn fransjes best gevoelig voor. Kortom de afspraak stond en hij heeft vandaag de handel afgemaakt. Er is nu dus een beveiliging op het elektriciteitsnet in huis van 30mA, een soort aardlekschakelaar. Dan kan daar in ieder geval geen gedoe meer omheen ontstaan als er een keertje een ongelukje door / met  een van de gasten gebeurd. De door Frerik doorgeknipte nachtstroom sturing is ook weer hersteld en de oven heeft eindelijk een 5 polige stekkerdoos. Heeft even geduurd maar we zijn weer helemaal klaar voor de eerste pottenbakkers.

ZWEMBAD
Tot gisteravond de zonnepanelen rechtstreeks in het zwembad laten uitkomen. Het is uiteindelijk 20 graden geworden. Zeggen Wim en ik tegen elkaar: morgen plompen we erin wat er ook gebeurd. En het is een feit. Vanochtend een nieuw chloortablet, een schepje hypochloride en wat active zuurstof-achtig-iets erbij, en schoonzuiger aan. Wim deed de vloer en ik de kantjes schoonmaken. Plotseling stond Wim stoer te doen in het water. Tsja en dan ikke ook maar! Twintig graden voelt nog wel frisjes aan maar is prima te doen. Het water is bijna weer helemaal helder, wat een luxe. Zo meteen weer ff wat op de BBQ laten verkolen, en dan weer een duik. Het water tikte net tegen de 22 graden aan. Zo is het leven goed ;=)

Zonneboiler

Oh oh, een week geen blog. Er kwamen al klachten ;=)

Behalve de zonneboiler is er deze week niet veel gebeurd. Woensdag Wim uit Epinal opgepikt en donderdag begonnen met een voorlopige opstelling.


Toch weer niet het juiste geleverd gekregen dus moesten we alsnog zelf onderstellen fabrieken. Er was al een model uit het eerdere experiment en dat maar gekopieerd. Het monteren van de vacuümbuizen was opnieuw een leerproces, beetje zeepsop om de handel soepel in de rubbers te krijgen, de eindcups om die buizen fixeren was ook weer gedoe. Afijn aan het eind van de ochtend stonden ze toch maar alletwee warmte te vergaren. Zo direct in de zon zonder medium om de warmte op te nemen kwam er gewoon rook uit de collectoren. Aanraken kon je de fittingen niet meer. Wim sleutelde een provisorische koppeling in elkaar om in ieder geval de handel een beetje af te koelen.

De middag besteed aan het ophalen van nieuw spul. Eerst maar even langs de vakhandel om een temperatuurmengkraan die thermostatisch gestuurd wordt te scoren. Uiteraard komen de verkopers met een unit van meer dan 800 euries aanzetten, allemaal fantastisch spul en je kon inderdaad precies dat instellen wat je wilde. Maar ja het geld groeit ons niet op de rug, dus nee dank u. Wim had wel wat gevonden. Na veel vijven en zessen met een techneut daaroo kwamen we er uiteindelijk uit, precies dat wat de truuk  zou doen: afsluiten bij een te lage temperatuur en bijmengen bij te hoge. Tenminste als je hem verkeerd om monteert. Op mijn opmerking of dat zo was werd positief maar verbaasd geregeerd door de techneut daar. Dus hop in het mandje.

Dan naar de nieuwe Brico. Wim ging zoals altijd weer prettig uit zijn dak. Kwam met glimmende oogjes vertellen over een minuscuul lasapparaat, met ruim voldoende power om het een en ander aan elkaar te plakken. En dat je dat zomaar in je wagentje kon kieperen, daar kan ie nog steeds niet over uit. In NL moet je al snel in de vakhandel zijn en kost het ws ook nog meer.
Tijdens het werkoverleg hadden Wim en ik besloten de hele installatie in stappen op te bouwen, dan blijft het beheersbaar en kunnen we per stap de foutjes gladstrijken, anders wordt het te ingewikkeld als er toch iets niet dreigt te werken. Voor de eerste opbouw van de zonneboiler: slang, nippels, en uiteraard wat kit. Kit is altijd vaste prik bij de brico, kun je eigenlijk nooit genoeg van in huis hebben. Ik zei de gek ook meteen maar wat extra lampen en fittingen voor de gang en de grange ingeslagen.

De volgende dag ging het een stuk beter bij het monteren van de buizen. En natuurlijk keilde ik twee van die dingen naar zijn grootje. Gooi je een tegel over het hek voor het waterpas zetten va nde constructie, en, "uiteraard" lag daar iets onder dat die tegel als een soort trampoline boven op de buizen keilde. Twee kapot, flink balen door dat merkwaardige ongelukje. Maar goed dat ik dat zelf deed, kon ik lekker van mijzelf balen. Vrijdag middag was alles aan elkaar geknoopt. Zaterdag de pomp enzo.

Voor deze stap hadden we besloten het verhaal rechtstreeks op het zwembad aan te sluiten. Het koude water uit het zwembad linea recta de zonnecollector in en het warme water terug het zwembad in. Daarmee diende het zwembad zelf als diens eigen warmtewisselaar, een soort accu van 28m3 zeg maar. Daarom ziet het er op de foto hiernaast een beetje houtje touwtje uit. Omdat de pomp en zo pas definitief vastgezet kunnen worden als de boiler er staat. Stap twee zal dan zijn, een warmtewisselaar in elkaar te sleutelen. Daar moet nog ff over gesproken / gebreinstormd worden. We willen namelijk alles zo low-tech mogelijk houden. Makkelijk bij het onderhoud of opwaarderen van de installatie.

Toen de pomp eenmaal liep, tjeemig wat een zielig straaltje kwam eruit. Teleurstelling. En ja natuurlijk alles zoveel mogelijk ontlucht, en toch op de een of andere manier bleef er lucht in de installatie komen. Het enige punt waar dat en ertoe deed en mogelijk zou zijn was de pomp zelf. Verder was er eigenlijk geen plek waar lucht in het circuit kon komen.  Zou BP die pomp dan toch teveel gesloopt hebben? We blijven het controleren vanavond.

Met al dat gesleutel en getest is er nog net tijd om de keuken en de lobby een schoonmaak 'veeg' te geven voordat de gasten aankomen. De eerste indruk moet meteen goed zijn en er moet geen puinhoop van schroeven, onderdelen en gereedschap op de tafels liggen.

DINER
Dan als de wiedeweerga gaan koken voor de gasten die over een uurtje aankomen. Ben een beetje aan de late kant, dus die flensjes voor het 'rum and raisin' ijs maar bakken na het hoofdgerecht. Dat stond allang te pruttelen: kip met paddo's en gebakken aardappels met rozemarijn uit de oven. Meestal begin ik met het nagerecht, dan het hoofdgerecht en dan pas het voorgerecht. Op de een of andere manier werkt dat het snelste.
Toen ze aankwamen was ik nog bezig met de gevulde eieren, het voorgerecht. Dus hop eerst maar een glaasje wijn ingeschonken, is altijd een prima ding. Je gasten iets te drinken aanbieden bij binnenkomst. Breekt meteen het ijs, want je kent elkaar niet. Er ontstaat dan altijd een gesprek over hoe de reis was, waar ze vandaan komen, waar ze heen gaan. Gewoon de koetjes en kalfjes die bij elkaar de prietpraat vormt, terwijl ik als een speer de laatste hand leg aan het voorgerecht.
Ow! Lust er eentje geen kip. Mijn fout denk ik dan, daar vraag ik altijd naar: wat men wel en niet lust. Vergeten? Nee, realiseer ik me, eigenlijk niet want toen men vanmiddag nog eens belde voor het diner had ik gezegd wat er gekookt zou worden. En daar werd niet op gereageerd met "lust ik niet". Het werd ook een tikkeltje op een gebiedende wijs gebracht. Zo van: je zorgt maar voor iets anders. Mijn eerste opwelling was om te zeggen: ik ben toch geen restaurant met een a la carte? Op tijd slikte ik de opmerking daarover in. Aangezien we zo flexibel als een looien deur zijn haalde ik daarop een stuk vlees voor de BBQ voor morgen uit de koelkast en probleem opgelost.
De heer die de gasten hiernaar toe had verwezen at ook mee, die had hier vorig jaar in november een week gelogeerd; hij had een huisje in de buurt gekocht. Een betere aanbeveling kun je niet hebben als je diens gasten ook weer te logeren krijgt. Hij was vandaag met zijn bullen verhuisd door de twee. Uiteraard werden even de herinneringen van vorig jaar opgehaald. Een paar kwinkslagen over hoe koud het wel niet was. En over de wijn uit de Luberon, waar zij vandaan kwamen, werd weer waarderend geknikt.

Zo dat waren weer behoorlijk verwende gasten die met bolle buikjes hun kamer opzochten. Altijd weer kicken als je de mensen eerst voorzichtig ziet proeven, en dan ineens ruimhartig ziet toehappen. Om met een tevreden grijns en complimenten  aan de kok hun servet neer te leggen. De laatste tijd rond ik het diner meestal af met een van de zelf gemaakte likeurtjes. Soms willen ze allebei, maar likeur is verradelijk spul. Het hapt zo lekker weg, maar er zit toch behoorlijk veel alcohol in. Vinden de gasten geweldig dat je je eigen likeurtjes maakt. En het wordt als heel chique gezien. Precies wat we ook beogen: een B&B plus maar zonder de poeha eromheen.

ZWEMBAD
Bij het uitzetten van de zonnewarmte installatie, Wim ontsnapte even tijdens het diner, bleek het water in het bad toch ff 19 graden celcius te zijn, zomaar! Dat maakt het zwem-waardig. Maar het water is nog niet helemaal helder, een dagje wachten nog maar. Morgen, zondag, een beetje ieder voor zich lanterfanteren, dan kunnen we nog wat van dat hypocloride in het badje tegen de algen kieperen. Maandag zwemmen! Idioot eigenlijk om begin mei al in het water te kunnen liggen! Volgens onze gasten was de natuur een paar maanden te vroeg. Vandaag was het hier bijna 29 graden!

Alle foto's zijn door Wim gemaakt.