Zwembad

In de zon is het 42 graden, in de schaduw 35. Volgens ons eigen weerstationnetje dan. De meteo van Mailleroncourt houdt het op een paar graden lager. En binnen is het rond de 20. En zo is het al een paar dagen: buiten ruim 30 binnen rond de 20. Heel goed uit te houden dus. Eigenlijk verbazend. Als je van buiten uit de hitte komt en de keuken instapt lijkt het alsof je de airco keihard aan het werk hebt. Maar die koelte is helemaal gratis. In de corridoor blijft het constant rond de 20 hangen. Het effect van een oud huis met muren van 60-80 cm. Denk dat de komende tijd die temperatuur wel iets omhoog zal gaan binnen, maar het verschil blijft groot met buiten. Kwestie van overdag de deuren zoveel mogelijk dicht houden dan kan de warmte er niet in.

ZWEMBAD

Krijgen we ons zwembad? Ja. Maar wel een kleine maand later dan geplanned. Opnieuw gedoe met bestellingen, ook wel een beetje te laat gedaan. Ik was me gewoon niet bewust geweest dat besteltermijnen die men in de winter opgaf, in de zomer bij lange na niet gehaald zouden worden. Stom natuurlijk. Maar op een tip van de buurman naar een lokale leverancier getogen. En tot Fannie's en mijn verbazing maakte de man absoluut geen probleem van ons tijdsprobleem. Kwam hij gisteravond tegen 9 uur praten, we hadden hem al afgeschreven en wilden ons noodplan al uitvoeren, maar hij was er. Echt frans veel later dan gezegd, maar hij kwam wel. Hij legde vervolgens een handgeschreven offerte op tafel, oh la france met zijn archaîsche trekjes! Precies binnen budget en zoals we wilden "clé à main" of wel turn key - ook wel kant en klaar genoemd. Afijn handtekeningen maakten de zaak legaal. Een sjekkie geschreven als voorschot. En worden aanstaande vrijdag de spullen voor de bouw ervan aangeleverd. Het knelpunt, het bestellen de liner (spreek uit als lienair) - een soort binnenzak -  wordt elegant opgelost door deze nu al in de queue te zetten bij de fabrikant. Dan zijn we niet nummertje 40 maar koment ergens vooraan te staan. Blijkbaar is dat geen probleem met maatvoering. Theoretisch dan. Zo'n zak wordt door een paar ton aan water tegen de wand geduwd. En als die liner te klein is dan heb je een pracht van een scheur in je zwembad en wie gaat dat dan herstellen/betalen.

Het systeem is schitterend in zijn eenvoud. Je giet een vloer van 10 cm dikte, daarin gaat een zak of wat fiber/kunstvezel zodat je geen betonijzer hoeft te gebruiken. Dat wordt weer zwoegen in deze hitte met die beton molen. Je wacht een dag, en vervolgens stapel je een soort legoblokken van polystyreen op elkaar tot de gewenste hoogte. Die blokken zijn iets van 2 meter lang, en 25 cm hoog. Volgens de leverancier/verkoper/uitvoerder ben je in 2 uur klaar met dat klusje. Op voorgeschreven plaatsen beton ijzer erin en hoppeka: volgieten van de tussenruimtes met béton liquide. En de muur van het zwembad is klaar. Daarna is het wachten op de binnenzak: de "liner".  
Het klinkt allemaal te simpel om waar te zijn, dus complicaties zullen echt wel optreden. Moet die BP dus als een havik in de gaten houden dat ie geen eigenzinnige schijnbewegingen gaat maken.

De leverancier gaat ver in het leveren van diensten. Het lenen van een hélicoptère, een planeer vlinder, voor niets. En hij wil ongevraagd ons ook van dienst zijn bij het geven van hints en tips. En tussentijds komen checken of alles wel OK gaat. Zelf brengt hij dan de liner aan want dat is toch wel een speciaal klusje.
Goed deze week het gat graven en de vloer in het weekeinde gieten. Daarna is het stapelen en volgieten. Omdat de blokken noppen hebben kan er volgens de verkopert niets misgaan met oneffenheden of verschuivingen. Ik ben benieuwd.

HAAG
De haag rondom het gazon zat me al een tijdje dwars. Zelf vond ik het uitzicht te veel beperkt worden daardoor.

Het plan om het zwembad iets buiten de haag in het land te graven gaf een perfecte smoes om de handel uit de grond te trekken. Een paar maanden geleden dacht ik dat klusje door iemand uit Fontenois-la-ville te kunnen laten klaren. Die wilde ze namelijk herplanten bij hem - waar hij later halfslachtig op terug kwam. Nu moest het er maar van komen. Afgelopen weekeinde hebben we alvast een deel van de haag er met een trekker uitgetrokken. Zelfs met grof geweld gingen bepaalde coniferen niet van harte van hun stekkie. De te gebruiken ketting werd steeds dikker: grof geweld = stuk = op zijn frans. En maar verbaasd staan dat zo'n dikke ketting toch nog kapot kon.

 
Afijn de haag ligt eruit en het is ineens een wijds gezicht over ons stukje grond moet ik zeggen. Fannie moest er even hard aan wennen maar kan zich er nu wel mee verenigen. Voor en na fotootje.

Dat is toch al een iets wijder uitzicht nietwaar. Afijn rap naar het gemeentehuis gegaan om een "declaration de traveaux" in te vullen. Een soort melding van "ik ga iets neerzetten". Een formuliertje van 8 pagina's voor een zwembad. Nouja hoe slaat de burocratie toe in een klein dorpje van 200 inwoners. De burgemeester stond notabene naast me, en maakte snel dat ie wegkwam. Want hij moet er een stempel opzetten en dan kan het neerzetten van zo'n zwembad beginnen. Formeel dan. Volgens de leverancier is zo'n aanvraag of declaratie een hamerstuk. Maar als ik de reactie van de bourmaitre beschouw dan was ie mij iets te snel verdwenen. Daar zal wel een addertje onder het gras zitten. We zien donderdag wel wat 't wordt.

Ach het is tropischwarm het dorp is uitgestorven en het zou gaan onweren, maar niet heus. Twee druppels vielen er. Afijn morgen beter.

Toestanden

Zie je een mooi geprijst koelkastje staan. Hop er op af. Om mee te nemen, dus geen ellenlange besteltijd. Afijn sjekkie schrijven, bon is meteen je garantie, en klaar, zijn we weer een koelkast rijker. Dan kan de amerikaanse naar boven en hebben we eindelijk ijsklonten bij de limo en water. De koelkast zou bij beveiliging staan als we klaar met shoppen waren. Komen we aan zien we de koelkast zonder enige verpakking staan. Legt een pipo uit dat dat heel gewoon is voor grootwinkels als Auchan. Dit om miljeu redenen door verpakking uit te sparen. Tuurlijk, gewoon een kosten besparing, zeg dat dan gewoon. Maar nee, een heel verhaal er omheen hoeveel ton karton en plastic ze vorig jaar hadden aan amballage. Vraag ik, hoe leveren ze die dingen dan bij de klant aan. Ja dan zitten er om de hoeken piepschuim en een folie omheen. Zeg ik prompt, naar ik wil er toch minimaal een soort van bescherming omheen hebben. Heb er geen zin dat het in de auto beschadigt. Want je hebt dan totaal geen verhaal. Komt er een aanzetten met flinterdun folie. Nou, toch graag nog een extra laagje. Maar ik vind het abnomaal dat een koelkast op deze manier afgeleverd wordt.
De volgende dag de handel uitgeladen, uit de folie gehaald, is het kreng toch beschadigt, maar dat was van voor de foliezooi, duidelijk. Inspecteerd Fannie de handel blijkt de scharnierklep van het vriesvak kapot te zijn. DAT WORDT GEDOE. In ieder geval kun je de handel binnen 8 dagen retourneren, dus als ze niets aan die klep willen doen brengen we de handel terug, makkelijk zat. Want zo is die kast niet te gebruiken met een kapotte klep.
Morgen gaan we toch naar Cora in Vesoul om een zwembad te scoren dus maken we een swing lang Luxeuil om het probleem ff aan te kaarten. Gaat natuurlijk uren duren, gezeur.

Niettemin wordt dit knaapje steeds mondiger en merkt dan ook steeds vaker dat men sneller in de schulp kruipt als ik mijn spraakspleet roer.

Zo ook met onze eigen keuken. Nog steeds geen oplossing voor het blad. Bel je met de leverancier. Begint die met een heel verhaal op te hangen waarom het tot twee keer toe is fout gegaan. En nu willen ze ter plekke de handel op maat gaan zagen. Nu heb ik dàt al een keer zien doen en natuurlijk ging dat falikant fout. Het uit de hand zagen van keukenbladen alleen met een decouperzaag geeft met geen mogelijkheid een rechte snede. Gedoemd om te mislukken.
Mijn voorstel om tot een alternatief plan te komen door eens met zijn allen te gaan breinstormen sloeg niet echt aan. Zelf dacht ik aan een beton ciré oplossing. Dat maak je met een 22mm multiplex plank en een laagje beton en afwerken met beton ciré. Prachtige naadloze oplossing. Maar ja daar verdiend zo'n keukenboer dan niets aan he. Dus blijven ze maar aanklooien. Zelf weet ik dan dat het uiteindelijk toch een dergelijke oplossing moet worden omdat de ontworpen maten gewoon niet leverbaar zijn met de bestaande keukenbladen; zonder technische problemen te krijgen. Maar een klant laten meedenken in het vinden van een oplossing is natuurlijk "impossible". Misschien moeten we gewoon een visite de surprise doen bij die keukenboer en hem dan met zoiets confronteren. Face en face willen ze meestal wel van je af en geven dan vaak ook sneller hun weerstand op. Afijn we geven ze nog een week en voeren dan de druk maar flink eens op.

Gedoe allemaal.

BP heeft volgens mij een inzinking, want er komt de laatste dagen niet echt veel werk meer uit zijn handen. Vanochtend maar eens mijn beklag gedaan daarover. Gaf wel weer een beetje speed, maar nog steeds schiet het niet echt op.
Vorige week vrijdag kwam ie met een vloer, betegelt en al, aanzetten die zomaar 4 cm omhoog was gekomen. Dan komt het plafond wel erg dicht bij. Zegt ie: sluit dat mooi aan op de drempel en is het makkelijker schoonmaken. Nou dan zou ie eerst die vreselijk smerige tegels en het onregelmatige leggen eens moeten gaan bekijken. Waardeloos argument dus. Daar was ik een beetje ontzet over. Hoe kan iemand nu zonder overleg zomaar iets totaal anders gaan fietsen dan de afspraak was. Waarom overleg je dan met elkaar over de uitvoering van het een en ander. Iedere keer als ie dat flikt gaat het werk hopeloos de mist in. Nogmaals keihard gesteld dat afwijken van afspraken vooraf overlegd dienen te worden en niet als fait accomplis (voldongen feit). Dat was ff behoorlijk balen, en zeven zakken cement naar de klote en drie pakken tegels. Want ik heb het hem er gewoon uit laten breken en opnieuw beginnen, maar nu volgens de afspraken. Die uren zijn voor zijn eigen rekening spraken we af. En mijzelf op de borst kloppend kan ik zeggen dat het er nu wel goed uitziet.

De afgelopen weken is dit al een aantal keren gebeurd: verkeerde afwerking, foute materiaal keuze, met een dure steenbeitel een stuk betonijzer aanvallen (beitel kapot, hoe kan dat nou??) etc. etc., Wat een tijdverlies iedere keer. En hoe vriendelijk de man ook is, dit deed de emmer met een Tsunami overlopen, samen met zijn ultra lage productie van de laatste twee weken. We hebben dan ook een einddatum voor zijn werk bij ons gesteld. Daar schrok ie dan toch weer van. Nou ja als het niet goedschiks kan moet het maar zo.

TARGET

Afsluiten met iets veel positievers. Druppelen toch steeds reserveringen binnen. Vallen er af en toe reserveringen af, maar het aantal verkochte nachten groeit gestaag richting onze target. En staat de tellert op 85%. Dat is natuurlijk niet verkeerd. Van de week zaten Fannie en ik hier eens over te filosoferen. Gewoon als je ziet wat de ontwikkelingen zijn, we heel erg toevallig op de fietsroute Eindhoven Barcelona liggen en die steeds drukker befietst wordt. Mensen die meer een wat eenvoudiger vakantie willen houden hier in de rustige Haut Saone. Waar je gewoon nog een auto midden in de wei onder een boom kan parkeren en je je lunch hebt zonder dat er in een kwartier een andere auto voorbij komt. Ontwikkelingen die volgens ons echt gaan doorzetten. Dat lees je in de kranten op fora en merk je aan de reakties van je gasten: "wat een rust". Volgens ons zijn dat onze klanten van de toekomst.
En langzamerhand wordt duidelijk dat we een soort streekfunktie hebben. Een B&B met voldoende capaciteit, redelijk geprijsd en er valt altijd wel wat te regelen. Over 14 dagen is er de 4e grote invasie van een man of twaalf. De ene keer is het een huwelijk, dan een lustrum of een sport aangelegenheid. Keer op keer horen we echter dat we het enige grotere B&B in de omgeving zijn. We hanteren daarom ook groepstarieven, makkelijk rekenen en geen diskussies achteraf, en dan geeft het ook niet wie waar slaapt. Maar goed nu het appartement eigenlijk klaar is hebben we wel minimaal 14 bedden. En afhankelijk van de vraag kunnen we nog steeds gaan uitbreiden als dat moet. Er zijn nog twee stallen en een grange die als gastenverblijf ingericht kunnen worden.
Vroeg me iemand laatst naar. Tot hoever kun je theoretisch uitbreiden. Nou dat had ik in het kader van het business plan uitgekiend: 129 bedden. Wel met op strategische plekken stapelbedden. Dat is natuurlijk echt belachelijk, en totaal zinloos want die capaciteit is echt niet nodig hier. Kleven er ook nog fiscale aspecten aan zoiets groots, maar daar heb ik het al eens over gehad. Bovendien gaat dan het familiale weg, het gezellige wat we nu met de gasten hebben is dan ook totaal verdwenen. Dus nee dank u, we houden het liever zo.

Maar we zien de business groeien, licht vooruitlopend op de prognoses, en dat is natuurlijk een prima zaak.

Mooiste gebouw

Voor de architecten en afficionados onder ons: kies het mooiste gebouw van parijs
Als dat net zo gaat als de nationale discussie over wat frankrijk nu frankrijk maakt komen we er nog vanaf met een stoeptegelwasautomaat. Of voortaan moeten alle openbare gebouwen voorzien zijn van een koperen naamplaat. Verzin maar iets belangrijks.
Kijk je bij de categorie woonhuizen dan zie je eigenlijk uitsluitend blokkendozen. Ik kan het niet eens avant garde noemen.

Het lijken wel een soort van uitelkaar getrokken op elkaar gestapelde luciferdoosjes die als woonhuis zijn gevormd. En kijk je nog nauwkeuriger dan kan bij mij niet de indruk weggenomen worden dat sommige plaatjes van huizen slechts op de tekenplank van een architect bestaan.

Waar zijn die historische gebouwen, de classieke woonhuizen met die prachtige statige hekken ervoor. Of waar zijn die jugendstil portalen en facades wat het slenteren door bepaalde buurten van Parijs zo'n aangenaam tijddoodslaanmoment doet zijn?

OK jugendstil doet soms erg barok aan, niet iedereen zijn ding. Of wat denk je van voor je huisje zo'n toeganspoort?

OK het ijzerwerk is een vloek, dat zal ook wel niet origineel zijn. En ff zandstralen doet wonderen. Het is beslist niet iedereen's smaak, Juist daarom. Als je een verkiezing van het mooiste huis doet, kan je volgens mij er niet omheen je keuze palet zo breed mogelijk te maken.
Voor de publieke gebouwen is ook al zo'n beperkte keuze gemaakt. Tsja over voorkoken van een verkiezing gesproken. Zullen wel weer wat doorgedraaide commissieleden die hun presentiegeld in de zak vullen achter zitten. Ach ja het is toch wel mooi dat er tussen de volkeren op de wereld eigenlijk niet zoveel verschillen zitten. Overal ter wereld vind je de zelfde soort zakkenvullers. Nescio noemde ze uitvreters in zijn boekje "Titaantjes" - zeer het lezen waard.
Gaat zo'n blokkendoos da'lijk de geschiedenis in als: "dit vonden de mensen in de 21e eeuw mooi!" Huh, wij? Of die doorgedraaide...

plaatjes

De zonsondergang was weer eens spectaculair! Bij de afsluiting van alle deuren voor de avond ging ik even heel snel mijn camera halen. Door het raam heen van de deur naar het tuinhuis geschoten.

Want dit is toch wel een klassiek plaatje dacht ik. Bij het afsluiten van de deur naar de corridor nog effe een visual sweep, en deze foto kwam ook zomaar.

Gewoon mooi om die zonnestraal die zo de garage inschoot.

Poefff

De  verbouwing van het gasten appartement nadert eindelijk het eindpunt. Behalve mijn poot eigenlijk niet zoveel tegenslagen gehad. De deuk in de vloer hebben we voor het grootste gedeelte kunnen wegwerken door iedere keer te compenseren. Dat bracht dan wel extra werk met zich mee iedere keer bij het stellen van muren en deuren. Ook de vloer in het halletje moest daarom uitgevlakt worden.Dat hebben we vandaag gedaan. Net als in de douche en het toilet zijn de tegels rechtstreeks in het cement gelegd. Na het weekeinde wordt er nog een dag voor kleine dingen voor de fijnere afwerking gereserveerd. Fannie kan daarna de verdere aankleding van het appartement aanpakken.

Volgende week nog een kookplaat scoren, een gat in het blad ervoor zagen, de glazen stenen in de wand monteren en daarmee is stage 1 van fase 2 dan klaar. Een jaar eerder dan de bedoeling was. We hadden in onze prognoses niet kunnen dromen dat er in het 2e loopjaar al zoveel bednachten verkocht zouden worden.

VERDER...
Eind juni komt het zwembad, als het goed is, en gaan we starten met de inrichting van de tuin. Daarna stopt de verbouwing om per april volgend jaar de draad weer op te pakken met de voltooing van de tuin, het japanse badhuis, een parkeerplaats achter en het toegangshek dat dan met een automaat geopend moet gaan worden.
De schapen krijgen een "winter" hok in de wei, waarna de voorste weide ook onderhanden genomen kan worden.
En zo hebben we de volgende 5 jaar nog wel het een en ander te doen hier.
Uiteraard staan er voor de rest van het jaar nog wel een paar verbeterpunten op de lijst, geen grote zaken, meer in de geest van een of twee dagen klussen. Die gang beneden bevalt me namelijk niet, daar wil ik iets aan gaan doen om dat meer in balans te brengen. Verlichting veranderen, het trapgat lichter maken en zo voort.

Schapie

Lig ik net in mijn favoriete houding het internet af te schuimen naar info over waterzuivering, wordt er gebeld. Merde, heb ik nu geen zin in, welde het in me op. Geen wagen voor de deur, dat moet BP zijn. En jawel hoor. Begon ie met een verhaal over een schaap dat nu wel erg kreupel liep en dat we daar nu echt naar moesten gaan kijken.
Natuurlijk lag het gereedschap daarvoor op allerlei plekken, ook de "bombe bleue" zoals dat heet, lag niet waar ie zou moeten liggen. Een bombe bleu is een spuitbus met een ultra sterk desinfecterend blauw goedje. Die bombe vonden we na enig zoeken uiteindelijk in het strohok terug. Toch wel apart, de eerste gedachte die je hebt is dat het gejat is. Dan vind je het later toch weer terug op een plek waarvan je echt zeker bent dat je dat daar niet hebt achtergelaten. Het huis is ook zo groot. Afijn, wij de wei in met die bombe. Het lokken van het slachtoffer ging niet echt van een leien dakje. Maar uiteindelijk hadden we het klem en met een snoekduik had BP het te pakken. En ja, een wondje tussen de tenen dat was gaan ontsteken. De maden zaten er al in. Ik spoot het blauwe spul gul tussen de tenen in. De maden voegden zich onmiddellijk bij hun voorouders, de rook kwam er vanaf. Net Fisherman's friend: sterk goedje. Geweldig spul, het hielp direct want dit schaap liep meteen een stuk minder mank. Taai toch ook wel, schapen.

KEUKEN

Vandaag ging het bijna fout met het keukenblad. Had die knurft de handel met een decoupeerzaag afgezaagd. Meldde vol trots dat het haaks was. Maar ja je ziet het meteen. Als je met de decoupeerzaag aan het einde van je plank komt heb je altijd dat je een flauwe bocht maakt omdat je dan geen steun meer hebt, en wijk je van de rechte lijn af. Waarom hij dat niet ziet is mij een raadsel. Met geweld drukte hij het blad tegen de muur aan, OK dat scheelde een mm. Begon ie over de dikte van de tegel, die zou de spleet wel overdekken. Tuurlijk joh, maar het sluit gewoon niet aan. Ja, maar de muur is schuin, mijn blad recht! Zeg ik, niet gehinderd door kennis, dan zaag je het blad toch zo dat het wel aansluit? Express, juist daarom, een mooi eikenhouten blad gekocht zodat het goed op maat gezaagd kon worden. Aansluitend dus. En ook express een professioneel zaagmachien, MET geleide rails. Ja die rails had ie gebruikt met de decoupeerzaag. Tuurlijk joh.
Tsja tegen zoveel domheid kon mijn verstand niet op. Dus ik pak een dun latje, druk het werkblad tegen de muur, leg het latje tegen de schuine kant op het werkblad en teken de schuinte af. Net zoals Wim en ik dat met het parket deden boven in de slaapkamer. Dan zeg ik tegen BP, ga de cirkelzaag maar halen. Nog ff hem gewezen op de diepte instelling, volgens hem ok, volgens mij niet. En het was ook niet diep genoeg. Afijn bij de tweede poging ging de zaag er als boter doorheen. Het blad paste milimeter precies. Nu wel natuurlijk een centimeter tekort aan de andere kant geworden. Geen ramp, komt de koelkast iets meer naar binnen te staan, die ruimte is er wel. Het blad sluit nu in ieder geval perfect aan en kunnen we weer verder.
En geloof me, alles wat inzicht en nauwkeurigheid vraagt daar moet je bovenop zitten met die gast. Zo ook met het wastafelblad van de douche, een identiek geval als het keukenblad. Dat gaan we dus ook over doen. Gelukkig hebben we nog een blad over, weer geen probleem eigenlijk. Maar het kost zoveel extra tijd. Je legt hem uit hoe je het wilt, doet dat twee keer. Checkt of ie het begrepen heeft en verdomd het gaat dan gewoon anders dan we afgesproken hebben. Vind ie eigen initiatief, da's goed. Initiatief dat moet! Amme hoela, dat soort oplossingen zit ik niet op te wachten. Je aan wat afgesproken is houden, ho maar! Ik wordt hier zo moe van. Morgen gaan we een lijstje maken met dingen die niet goed zijn, beter afgewerkt moeten worden, en minder ernstig: wat nog gedaan moet worden.

BRICO

Iets vrolijkers nu, Brico Depot in Epinal is verhuisd. Een totaal nieuwe hal, zoiets wat ik in Lyon zag met openhangende mond. Geen kruip door sluip door gangetjes meer waar altijd wel een heftruukje stond, of zoiets. Of mensen aan het uitladen waren of gewoon waar het altijd dringen was. Dingen waren erg moeilijk te vinden, vooral in het begin.
Nu is het een ruim opgezet geval met duidelijk aangegeven welk soort materiaal er ligt per gang. Die gangen zijn breder en het materiaal is stukken overzichtelijker opgesteld. Niet meer zo vol gepropt als in de oude zaak. Volgens mij is het assortiment iets ingedikt maar alles wat nodig, was er. Ze moeten alleen iets aan de koeling doen want het was smoorheet.
En zoals te verwachten werkte de pin automaten niet, kinderziektes van een nieuw systeem hield ik het maar op. Voor Fannie nog ff een paar mooie tuinhandschoenen gescoord, en mijn doorwerk handschoenen waren ook versleten dus een nieuw paar. Verlichting voor de keuken, mooi halogeen, strak. Verrek en daar lagen die magneten die ik zocht. En hoppa vond ik ook zomaar die 10x10 tegeltjes waarbij gekleurde glazen tegeltjes, in de kar ermee. Shit dit is echt walhalla voor me.
De middag toch nog nuttig besteed.

Druk

Afgelopen week dubbel  geplaagd door mijn pootje. Ten einde raad toch maar weer eens naar de pil. Nu een andere. Die bevestigde mijn vermoeden al, dat jicht de verstuikte teen heeft gecompliceerd. Schijn ik dus meerdere akuute jichtaanvallen gehad te hebben tijdens die verstuiking. Nou ja hoe verzin je het.  Maar je bent terstond invalide, afijn, "illegaal" pillen bij de apatheek geritselt, loopstokken van de kapstok gehaald en hobbelen maar. Diclophenac is het medicijn dat ik krijg, en dat is echt een wondermiddel. Slecht voor je maag maar goed voor de pijn. Je kunt er wel zeer goed op slapen, na een paar nachten te hebben liggen woelen van de pijn, waarvan je maar niet wilde geloven dat dat niet de verstuiking was. De pijngrens is behoorlijk hoog komen te liggen daardoor, en ga je pas op pillen jacht als het echt niet meer te harden is. Vandaag is mijn eerste echt pijnvrije dag, lopen zonder stok gaat ook weer

Door mijn verminderde toezicht de afgelopen week stokte ook het werk aan het appartement door BP. Gingen natuurlijk allerlei dingen mis. Een aantal zaken mag hij dan ook over gaan doen. Vandaag werd ik echt pissig op hem, en zei hardop: is dit waar je de hele morgen mee bezig bent geweest? En flux begon hij te ratelen over wat ie allemaal nog moest doen. Maar daar trap je natuurlijk niet in. Dus eiste ik gewoon dat die vloer er aan het eind van de middag in zou liggen. Dan kunnen we morgen de keuken er in zetten. En aan het einde van de middag leek het er inderdaad op dat ie het zou gaan halen, hij had een handlanger meegenomen. Die had ie vorige week ook al dus daarom viel me de totale hoeveelheid werk van de vorige week zo tegen. En dat heb ik hem duidelijk laten merken ook!

De fransjes hebben duidelijk continue toezicht nodig. Vermoeiend is dat. Kun je niet aan je eigen ding gaan. Want er liggen nu nog 11 dekbedhoezen, een stel kamers die schoongemaakt moeten worden en nog wat knutselwerk in het trapgat. Maar als je hem om de 10 minuten moet gaan kontroleren dat is balen.

Sinds de laatste posting is er wel een beetje vooruitgang geweest. De slaapkamer is op het aflakken van het blad van het wasbekken klaar. Een stang voor het gordijn moet nog geregeld worden. En dat is het wel. Kunnen we morgen ook de stapelbedden erin zetten. Weer een stap verder.

De douche krijgt nog wat afwerklatjes, en een paar halen silikonenkit langs de randen en niet te vergeten de druip drempel ook nog.

De WC moet nog een wasbekken krijgen het platte deel boven de wc moet opnieuw gedaan worden. Dat is echt te lelijk gedaan. Doordat we de witte vlakte met grijze tegels hebben doorbroken ontstond er een ruimtelijk effect.

Balen is dat de WC 15-20 cm smaller is uitgevallen dan oorspronkelijk ontworpen, waar dat mis is gegaan zal altijd duister blijven. Nu is het een beetje een pijpenlade geworden. We moeten het er maar mee doen.

De huiskamer...

Morgen de keuken erin en de glazen stenen. Dan komt de hal, een probleem zone omdat de vloer daar een deuk heeft. Door die deuk is er ook in de douche en WC het een en ander aan extrawerk gekomen. Het zij zo. Maar de entree die ontsnapt geen seconde aan mijn toezicht. Dat gaat ie me niet ook nog verpesten.

Als het pootje tenminste wil meewerken, anders ga ik er gewoon op een stoel bijzitten, toch?!

Overigens valt het enorm mee met het licht in de kamers, De grotere ramen en lichte kleuren die we hebben gekozen heeft een wonder verricht. Het effect van de glazenstenen zal tijdens de dag ook een zee van extra licht in de keuken geven.

Aan Fannie de taak de zaak in te richten. Kan ze zich weer helemaal uitleven.

Frans

Komt een meeltje met he Nep fransoos hoe gaat ie?

Dan wordt je meteen ff teruggeworpen op de realiteit. Want natuurlijk ben je een neppert, spreek je de taal nauwelijks en veroorzaak je daardoor soms misverstanden. Jawel het verstaan gaat steeds beter en er ontgaat me niet al te veel meer, af en toe woorden die met geen mogelijkheid thuis te brengen zijn, maar we gaan vooruit.

Deze Nepfransooz begint zowaar zelfs de franse grapjes te begrijpen, natuurlijk niet de fijnzinnigheden nog, maar in het algemeen zit het nu wel in deze brein. En als ik niet te moe ben komt het frans redelijk uit mijn mond, althans de fransjes denken mij te verstaan [=)
Gisteren hoorde ik de buurman, die hier al 12 jaar woont, op zijn frans communiceren en dan zinkt je de moed toch een beetje in de schoenen. Na 12 jaar komt je het frans blijkbaar nog steeds met een zwaar accent uit je mond. Frans op zijn plat Amsterdams, moet dat van mezelf toch eens opnemen tijdens mijn brabbelsessies. Maar dat frans ga ik nooit onder de knie krijgen dus. Nouja als je maar over kunt brengen wat je wilt van ze dan is het al goed denk ik dan maar weer.
Ondertussen wordt er nog steeds op het frans gestudeerd via Francaisfacile  een van de meest beroerd opgezette sites die ik ooit gezien heb maar je leert wel veel van de franse taal. Via TV5 is er ook zo'n soort cursus. En 'k mag toch een biet zijn als er over 10 jaar niet veel beter frans gesproken wordt dan de meeste nederlanders hier, een uitdaging. Ach gewoon volhouden, en dit soort studeren houdt je geest ook nog een beetje lenig. Alleen dat accent hè? Na drie lettergrepen, wat zeg ik, na een enkele, val je al door de mand als buutenlaander. Zal ook wel goed komen. Als je de 5 lettergrepen haalt is dat al een behoorlijke vooruitgang. Al met al veel te lichtvaardig over gedacht die taal, of zou dit te zwaar opgenomen worden door mij. Maar als je dan de subtiliteiten hoort waarmee de fransjes elkaar voor rotte vis uitmaken dan heb je nog een lange weg te gaan. Zo langs je neus een opmerking kunnen maken: "ik zou liegen als ik ja zei" zou er bij mij veel te gestudeerd uit komen. En dan is het effect weg. Dit soort dingen moeten als een dieptebom werken, zoiets van je gooit het in de groep en ontploft op een onverwacht moment. De fransjes zijn ook een meester in het pareren van dergelijke venijnige subtiliteiten. Nu zijn het nog subtiliteiten die ik pas na een minuut nadenken doorheb. Maar luisteren naar die schermutselingen is een genot. Tuurlijk, er is nog een lange weg te gaan. Maar ooit, ooit eens maak ik ze ook voor rotte vis uit, waarvoor ze me dan nog gaan bedanken ook, zo mooi gezegd.

Stortbuitje

Merde! Het raam van het nieuwe appartement stond nog open, net nu de sluizen van de hemel zich openden. Nou ja het is maar een klein beetje ingeregend. Een van de gebruikte handoeken erover en het regenwater was weer weg. Morgen zien we wel of het schade op heeft gelevert.

OEMPF!
De afgelopen weekeinden zijn dolle dagen geweest. Dan een groep van 30 wielrijders over de vloer, nu een groep voor een huwelijk die echt op zijn frans nogal hoge noten op hun zang hadden. Rare mensen die fransen. En door de week zijn er 4 wegenbouwers die de avond doorbrengen met moppentappen, sterke verhalen en vooral veel wiskey en bier. Da's natuurlijk
wel dolle pret dat moppen tappen. Een ervan is een niet onverdienstelijke zanger die Renault nadoet - klinkt geweldig zo 'savonds op het balkon met een glas wijn achter je kiezen. Versta er maar flarden van maar toch, ouderwets gezellig op dat balkon zo in het halfdonker.

Dit weekeinde was het dus invasie nummer 3. Een roedel huwelijksgangers die neerstreek hier. Enkelen van hen verbleven al een paar dagen hier, maar in totaal zaten er vanochtend toch wel weer 14 gasten aan het ontbijt te smikkelen.
Dit keer ging het voorbereidende werk voor de kamers niet zo geweldig. BP die de nacht moest doorwerken om van het appartement toch nog een kamer bewoonbaar te hebben, waardoor ik zei de gek weer achterliep met het klaarmaken van de kamers. Je kunt BP nu eenmaal niet helemaal alleen laten. Maar je hebt ook nog gasten tussendoor waar je voor moet zorgen.

Murphy slaat altijd toe, dat weten we. Dus kwamen de gasten 2 uur later dan gepland voor hun omkleed partij. Had de eerder gearriveerde gast hun kamer gegeven waardor de familie niet bijelkaar in een huis kon zitten. Waren ze al totaal gestressed door hun late komst, en dan nog dit! En ondanks dat we afspraken hadden gemaakt over de kamers: "geeft niet als ze nog niet helemaal klaar zijn, we komen ons alleen omkleden". Kwamen daar toch klachten om. Beetje onredelijk wel, maar ja de klant is nu eenmaal koning. Stond ik opeens tegenover een histerisch gillende jonge dame die onmiddelijk de sleutel van haar kamer wilde hebben en ze niet ging douchen als die deur niet op slot kon! Dus ikke doe een greep in het bakje en de eerste de beste sleutel die mijn vinger aanraakt geef ik haar. Zeggende dat allle sleutels gelijk zijn. Roepen ze allemaal tegelijk om handdoeken, kom ik met een stapel aandragen, natuurlijk niet voldoende, die dingen zijn groot en zwaar. Gilt dat zelfde histerische mens om meer. Als ik haar dan beleefd aanmaan tot kalmte en er genoeg handdoeken zijn maar dat mijn armen vol zaten met handdoeken en ik ff terug moest lopen om meer, is dat totaal niet interessant. Wat mankeert mensen toch als ze in paniek raken? En waarom vind ik dan ineens 6 handdoeken op de nieuwe kamer de volgende morgen?
Afijn, het paar ondergebracht bij de buren. We zouden namelijk overvol zitten en daarom twee kamers bij hen gereserveerd. De partij voor de kamers bij de buren kwam echter niet opdraven, elk nadeel heb zo zijn voordeel, dit kwam dus prima uit. Situatie weer meester.
Dan als pijl op de vuurklap komt de organisatrice op me af en weigert de kamer te betrekken vanwege de verflucht die er hangt. Zeggen de mensen die mijn slaapkamer hadden gekregen, nou dan willen we jouw kamer wel hebben en kun jij hier in onze kamer slapen. Dat was natuurlijk tegen dovemansoren gezegd. Klachten klachten klachten. Dus ook dat paar bij de buurtjes in een kamer. Probleem opgelost. Dacht ik. Maar ze bleef maar doorklagen. De man van het histerische mens zeulde hun koffer naar buiten omdat ze vonden dat die niet veilig was hier omdat de kamer dan niet op slot kon of zo. Niet echt overdreven als je bedenkt dat het mensen uit Parijs zijn en je, als je ff niet oplet van van alles beroofd wordt. Hier op het platte land is dat een beetje paranoid, maar de klant is koning. Dus ik zag, observeerde en zette dit item op de lijst van verbeterpunten. Ik liet het verder maar over me heen gaan.

STROOM
Tot overmaat van ramp ging iedereen tegelijk douchen, strijken en haardrogers/krultangen aanzetten. Daar konden de thermische beveiligingen op het laatst echt niet meer tegen en sloegen door. Door de haast die iedereen had, is dat niet echt opgevallen. Maar BP en ik die net onze overwinning met een goed glas wijn hadden besproeit(d?) hadden een levensgroot probleem nu. Shit, puzzel dat nu maar uit hoe en waarom. Op alle aders staat stroom, waarom deed de verlichting in kamer 1 en 4 het dan niet meer. En kreeg de boiler te weinig power? Radeloos wilde BP het bijltje erbij neer gooien, hij begreep het niet meer, het viel buiten zijn kennis veld. Maar ja ik kon gewoon niet opgeven, want zonder warm douchewater morgen en verlichting vannacht zou ik nog meer ontevreden klanten hebben. En dat kon dus absoluut niet zei ik.
De eenvoud in het ontwerp van de kamers met water en elektro bewees zich nu totaal. Voor alles is een oplossing, het duurde even maar op mijn opmerking dat de voeding op slechts een punt voor kamer 1 en 4 binnenkwam kwamen we beiden op het idee om dan van het dichtsbijzijnde stopkontakt stroom af te tappen en op die kolom aan te sluiten. De verdeeldoos (boîte de derivation in mooi frans) werd losgekoppelt van de rest van het net en de bijpass aangelegd. Het zelfde verhaal gold voor de boiler. Na een paar uur pielen, testen en allerlei andere manieren om toch via de normale voedingskabel de zaak aan de praat te krijgen was de brand weer meester. Dat de pompen van de verwarming dan niet meer draaien is op dit moment niet interessant. Situatie gered, en klanten tevreden.

Daarop persten BP en ik de laatste druppels uit de fles Médoc en spraken af om maandag een vrije dag te nemen. Hoeveel uren er zijn gedraaid om dit allemaal voor elkaar te krijgen wil je niet weten.

'sAvonds op mijn tandvlees lopende op verzoek nog effe het kinderbed gerepareerd en of ik de deur van de WC sluitend wilde maken. Met lamme voeten, een decoupeerzaag en verrek in dat bakkie lagen precies de goede schroefjes was het kinderbedje weer OK. De deur met een schaaf behandelt, shit het staande gedeelte zit nog in de weg. Hop er maar weer uit, de nieuwe beitel ging glad door het laatste stukje. Weer erin hangen, awwhl! Ging ook maar net dicht. Volgende week de laatste milimeter maar wegfrezen. Werd ik door de dame uitvoerig bedankt de volgende dag, en dat zij zich die avond zat te bedenken dat wij nog aan het werk waren en zij zaten te feesten. Maar dit is wat telt: tevreden klanten.

De volgende morgen waren de gemoederen van de trouwerij groep wat bedaard, had de dame nog steeds opmerkingen, maar was het ontbijt dan toch wel weer erg goed.

Nadat de laatste gasten vandaag vertrokken waren viel ik als een blok in slaap en gingen de luiken pas om 1700 weer open.
Puur omdat het donderde en bliksemde, het regent keihard nu. Ramen dicht gaan doen, dweilen en hee! Waarom drupt het boven mijn hoofd? Weer een item voor de lijst.

Merde valt de stroom uit, internet weer down, wat een land!
Maar alle buitenlandse gasten zijn het er over eens dat het eten hier veel beter smaakt. En met volle mond kon ik dat echt wel beamen. Vanavond nog een diner in elkaar sleutelen voor de laatste gast en dan morgen lekker pierewaaien.

Zoveel

Met google analystics volg ik de herkomst van de lezers van deze blog, al eens over geschreven. Met gepaste ijdelheid mag ik dan zien dat het aantal lezers verdubbeld is sinds een paar maanden. Tuurlijk ben geen nieuws.nl of lemonde.fr met miljoenen lezers. Maar het streelt je, als je merkt dat je verhalen over het platte land hier en de ver-her-nieuwbouw belevenissen met regelmaat worden gevolgd.

In frankrijk voornamelijk in het noord oostelijk deel en in nederland ligt de nadruk op de randstad. Geinig. Hoorde van een van de huidige gasten dat zijn vrouw de blog door Google translate heeft gehaald. Hoeveel daar duidelijker door geworden is blijft de vraag. Want die vertaal service is nu eenmaal niet geweldig, je moet nog steeds gokken. De globale betekenis van een verhaal wordt wel weer redelijk weergegeven.

TELEFOON

In Maurik had ik per 18 maart alle communicatie enzo op gezegd bij KPN, providers etc. Nou alle spookverhalen over verhuizen, omhangen en overgaan naar een andere provider zijn dus ECHT WAAR!!
Mijn schatje is sinds een paar dagen weer telefonisch bereikbaar en heeft weer internet. En het is nog niet helemaal voor elkaar want ze kan niet naar LDF bellen. Volgens de helpdesk zou dat wel moeten kunnen. Moet ze haar modem ff resetten en als het dan nog niet goed is opnieuw naar de HD bellen. Dat hele proces van opzeggen en opnieuw verbinding krijgen op hetzelfde adres heeft dus  DRIE MAANDEN geduurd.
En ik maar denken dat het in Frankrijk een puinhoop is, nou in NL is het een nog grotere puinhoop. Administratief gezien ging alles aanvankelijk van een leien dakkie, maar opheffen van een paar ISDN verbindingen was blijkbaar niet logisch als je ook je telefoon opzegde omdat je verhuisd bent. Men ging er blijkbaar vanuit dat je vanuit je nieuwe stekkie gebruik bleef maken van de ISDN in je oude woonplaats. Lust je nog peultjes. En dan kwam er nog iets als een protestbrief van de KPN dat ik de na 18 maart afgeschreven bedragen liet terugstorten. Moet de consument dan opdraaien voor het falen van een dienstverlening. Dus niet hè!

Internet

En ja hoor! Het seizoen van internet en telefoon storingen is weer begonnen! Vanaf 1800 gisteravond lag alles eruit. Twintig keer resetten hielp niets. Maar vanochtend werkte het weer.  Zo te zien niet veel gemist, want je baalt natuurlijk altijd als mogelijke gasten je niet kunnen bereiken.

VOORTGANG

Zometeen even weer wat fotootjes van de voortgang maken. We gaan nu alles op alles zetten het appartement bewoonbaar te krijgen. Hebben de taken verdeeld en het lijkt erop dat het haalbaar is. Van alle ruimtes worden niet absoluut noodzakelijke dingen even op het tweede plan gezet zodat er aanstaande zaterdag gasten kunnen wonen. BP vindt dat prima, die heeft geen bezwaar tegen wat overuurtjes, gewoon kassa voor die man.

De wasbak is gemonteerd, als je het gereedschap en bouwmateriaal wegdenkt... Volgens ons wordt het prachtig.
Op gele plek tussen de tegels komt een spiegel. Daar hebben we iets creatiefs voor moeten bedenken. Want natuurlijk hangt ie in de nis net iets te laag: we monteren de spiegel daarom ietsjes hellend op de muur. Zodat de mensen niet hoeven te bukken om zich in de spiegel te bekijken. Hoeveel dat moeten we nog uitvogelen maar dat gaat ook werken. Overigens die glasboer die Dries me heeft proberen aan te wijzen, en toen niet gevonden, heb ik nu wel gevonden op aanwijzingen van BP. De spiegel laten snijden op maat zodat ie precies tusse nde tegels hangt. En jaaaaaaa-wel hoor!! Aan een kant is ie schuin afgesneden! GetverdeGetver! Nou ja morgen eens kritisch kijken of dat storend is, anders ga ik er gewoon mee terug. De glassnijdert stond ook al zo te stuntelen, de eerste keer was het al te smal, 45 cm is toch niet 40,5 Als het niet als laatste controle nog eens ter plekke gemeten was dan had ik nu een onbruikbare spiegel gehad. Je moet ook alles zelf doen hè? Prutsers.

Door de plafond-hoek-latjes dezelfde kleur te geven als de muren lijkt de kamer net ff wat hoger. Daar is BP nu mee bezig.

Morgen de bedden opstellen in de slaap kamer, ben benieuwd hoe dat wordt.

Vannavond zou ik naar de nieuw geopende Brico in Epinal om de laatste spullen te halen. Maar blijkt dat die pas heropent op de 2e juni. Da's ff pech hebben. Nu moet ik in de weide omgeving rondknarren om alles bij elkaar te scharrelen. Gedoe!


Zoiets essentieels als de zijprofielen voor het tegelwerk, niet te vinden bij Bricomarché, BigMat of een tegelboer in St. Loup. Ze verkopen wel allemaal tegels maar afwerkingsprofielen zijn blijkbaar geen goed lopend artikel. Dan maar naar Luxeuil-les-Bains daar weet ik een goed gesorteerd tegelwinkeltje, en geslaagd! Weer een probleem minder. Want zonder dat profiel geen tegels plakken.

De andere ruimtes staan ook al in de eerste laag verf. Wat een verschil met de lichtinval.

Hier moet overigens het keukenblok komen te staan. Die wordt nog niet geplaatst, dat gaan we pas doen als de huwelijks gasten weer weg zijn. Als die vloer er maar op tijd in komt te liggen.

Nog even van hoe het eruit zag

En,

GASTEN
De eerste huwelijksgasten komen woensdag aan, die gaan in de andere kamers, vrijdag gaan de mensen van Societe de Traveaux de Doubs weer naar moeder de vrouw in de Bourgondie, dan heb ik weer twee kamers vrij die dan meteen weer gevuld worden door de huwelijks gasten. Dat wordt weer racen tegen de klok om de kamers en het beddegoed klaar te krijgen. Het is namelijk geen echt was weer. Ook is er nog steeds de speurtocht naar de lakens en de dekbedden aan de gang. Gisteren vond ik ineens een viertal onderlakens ergens bovenin de kast weggepropt terug. Toestanden. Nu nog de dekbedhoezen terugvinden en we gaan het redden zonder kunst en vliegwerk.

Een van de gasten belde op of ze al om 1200 in de kamers konden om zich om te kleden. Wellicht dat de anderen dat ook nog willen. Dat wordt een puinhoop! Nou ja gewoon maar vroeg opstaan dan redden we het wel.
Nog steeds is het spannend of de mensen die geen voorschot hebben betaald toch gaan komen, laten geen piep horen. We zien wel. Alles is georganiseerd om de 20 gasten op te kunnen vangen.
Dit is de tweede invasie, ok wel ruim van tevoren bekend, maar het huis is weer tot barstens toe gevuld komend weekeinde.
Bij de druiven van Bachus we lijken wel een hotel!