Nou ja zeg, of die gast leeft niet in deze wereld of hij heeft een plank voor zijn kop van hier tot tokyo. Vanochtend kwam ie dus doodleuk aanstiefelen om 0905 dik een halfuur te laat.
Op zich zou ie dus ontslagen zijn. Hij weer erg zielig kijken, en hernieuwde zijn aanbod om dan langer door te werken. Maar dat hadden we al geprobeerd en werkte ook niet. Een euro korting op zijn loon voor elke minuut te laat hielp ook niet, en glijdende werktijden hielp ook niet.
Om 0840 had ik de deur maar weer op slot gedaan om te verhindeen dat ie het huis zou inlopen. Bij de deur kon ik hem dan tegenhouden. WANT ik had nog een last resort bedacht, want eigenlijk wil ik hem niet kwijt. Bij de deur zoals gezegd ving ik hem op, zeggende: "je bent te laat, en je zou nu ontslagen zijn."
Hij: dan werk ik toch langer door. Dat gaf dus aan dat ie van het hele verhaal geen biet begrepen heeft.
Maar nu mijn ingeving: ik zei OK, je mag het nog een keer proberen, niet nu maar morgen. Vandaag heb je dus vrij. Kom morgen op tijd.
Wat ik zei drong niet meteen tot hem door. Maar uiteindelijk viel het kwartje.
En vandaag heeft ie dus een hele dag gehad om hierover na te denken, dus ik ben benieuwd wat ie morgen doet. Ik geef hem 5 grace minuten, dan gaat de deur definitief dicht voor hem.
Heb het gevoel dat ik van alles heb geprobeerd om hem aan het werk te houden. En de druk voldoende heb opgevoerd om hem en zijn directe omgeving te laten begrijpen dat het niet aan mij ligt, dit ontslag. Want in zo'n kleine gemeenschap moet je natuurlijk behoedzaam manuvreren. Maar ik heb zo langzamerhand wel de overtuiging gekregen dat ie een loopje met me neemt. En kijk dat is nu precies wat je niet met me moet doen.
Balen, voor iedereen, maar het is niet anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten