Zucht, het is weer zover
Vandaag komt voor de derde keer een piepeltje langs van Fermoba om de ramen op te meten. Nou ja zeg, ze maken elkaar voor "Nitwits" (randdebielen) uit. Naar ons eigen ontwerp wordt nauwelijks gekeken, des te meer in hun catlogus van standaard maten. Wat wij willen is niet mogelijk luidt het telkens. Dan zeg ik maar weer: "Impossible c'est pas un mot francais". Hen terugpakkend op hun superieuriteits gevoel, en hun overtrokken beeld van de technique superieure francaise. Dat laatste is natuurlijk belachelijk want als er iets niet klopt dan is het wel die techniek. Ze kunnen namelijk wel een raket de lucht insturen maar een sluitend systeem maken voor fittingen en slangen ho maar. Zou dat de basis van alle ellende zijn dat high tech en low tech niet op elkaar aansluit en dat daar ook de franse slag uit voortkomt? Omdat ze uiteindelijk gedwongen zijn de zaak dan maar aan elkaar te knopen. Pauvre imbeciles, nou ja er zal best wel iets werken, maar tijdens de verbouwing merken we telkens de tekortkomingen van die zogenaamde superieure techniek. Het sluit niet op elkaar aan!
Ramen revisited
Wat betreft de ramen, een volglas achtergevel, is er uiteindelijk een compromis gesloten, met het effect ervan zo dicht mogelijk benaderend bij het originele plan. Ik kijk er echt naar uit de zonsondergangen hier te zien vanachter het glas, de warme openhaard in de rug en de witte kou buitenwetend. Een glas wijn in je linkerhand en een boek in de rechter, de muziek van Vivaldi: "de winter" zal dan door de ruimte schetteren - over burengerucht hoeven we ons geen zorgen te maken - dat bij elkaar, is dat het gevoel van zwitsers leven dan? Voordat het zover is zullen er nog wel wat kilootjes vet weggebracht moeten worden, mwah, hoop doet leven...
Inspectie ;=)
Het verbouwen vordert gestaag en de afwerking neemt eindelijk vormen aan. Dat is wel kicken als er af en toe inspecties van Dries en Els komen en die zien dan weer allerlei nieuwe zaken. Dan weet je dat het ondanks de tegenslagen redelijk opschiet. Awel Dries kent het huis bijna beter dan ik, en het is een plezier om te zien hoe zij meegenieten met de vorderingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten