Opgeleverd! Nou ja in mijn ogen maar half klaar. Ieders zenuwen waren de afgelopen zaterdag strak gespannen, en er was slechts een kleine ontploffing, van mijn kant. De hele dag had ik schroeven lopen zoeken, dingen voordoen, uitleggen, gereedschap aangeven, en mijn verbazing verbergend over het nogal royaal besmeren met eikenbeits van de vloer. Maar zelf heb ik zo goed als geen klap kunnen doen, liep maar een beetje te "bazen" volgens Fannie.
Zelfs de ingehuurde mensen kwamen zaterdag nog werken, voor Fransen een extreme inspanning!
Er is iets met die vloerlak, omdat het nu nog niet is uitgehard en nog steeds stof oppakt alsof het een zwaan-kleef-aan laagje is. Natuurlijk speelt het vochtige weer van de laatste dagen hier een rol in. Maar als je een hele morgen een kachel op vol vermogen laat branden en er 2400 watt per uur, in een afgesloten kamer, door heen jaagt zou je toch zeggen het moet een beetje uitharden, niet dus. Over die beits heb ik zo mijn twijfels, het lijkt eerder lijm dan een afdeklaag, maar in ieder geval is het (af)(ver)werkingsproces niet zo gegaan als het door mij verwacht werd.
Fannie's zenuwen waren ook strak gespannen, arme meid, maar toch kon ze aan het einde van de zondagmorgen de kamer in gaan richten. Onze buitengemeen gewaardeerde hulptroepen, Jeltje en Tjebbe, gingen rond tien uur de tocht naar een vriend in Jeme maken om via die omweg naar nederland terug te rijden. Fannie en ik hadden dan toch nog ff een paar uur voor ons zelf. De rust was teruggekeerd. Een heksenketel was het de afgelopen dagen, om die kamer dan toch maar af te krijgen.
Overigens, hoeveel werkende mensen gaan er in een kamer van 5 x 5? Minstens ZES dus. We liepen om elkaar heen, kropen onder elkaar door en laveerden met onze spullen om gevarenzones heen. Een wonder dat er geen potten verf gevallen zijn, niemand van een laddertje afviel, of geen schroef door iemands duim heen gejaagd werd. Nergens kortsluiting, en ook nog nergens water.
Deze werkweek is een klein wondertje van verdraagzaamheid, wilskracht maar wel dodelijke vermoeidheid geweest. Maar ja als we dan met zijn allen uitgeput op het balkon naar de melkweg liggen te staren, met een redelijke wijn in de ene hand en het vertrouwde vier sterren koken van mijn schatje achter de knopen, dan, ja dan weet je waar je dit allemaal voor doet. Je wildste dromen lijken dan ineens heel realistisch te kunnen worden. Ach ja...
Zondag zou het water er op moeten, maar de superieure franse technologie sloeg na al deze voorspoed hard terug. De ene PER fitting blijkt de andere niet te zijn ook al staat er 3/8" op, toch is de draad anders - de ene cylindrisch en de andere gas (konisch dus). Tsja ik vond die manier van de slang eraan draaien eigenlijk nogal handig - nee ik val niet van mijn geloof af; en dat had natuurlijk een belletje moeten laten afgaan. Met geen mogelijkheid kreeg ik namelijk de slang van de waskraan aangesloten op de watertoevoerslang. Het water kon er dus niet opgezet worden. We besloten het er maar bij te laten zitten en de kamer op te ruimen zodat onze eerste gasten in iedergeval konden slapen. Douchen en naar de WC gaan is sowieso mogelijk, maar niet in hun eigen kamer. Het water dat er nu opstaat lekt toch nog hier en daar en beetje, ik weet 't, met de superieure franse technologie van fittingen en PER leidingen zou dat niet mogen kunnen, maar toch een salopard d'un étrangère krijgt het natuurlijk wel voor elkaar het als perfect geachte systeem te ontwrichten. Het water maar weer afgesloten en morgen verder rechercheren, zal wel iets slopen worden.
De vonkentrekker maar naar huis gestuurd, had op dit moment geen werk te doen en uurtjes melken is hier in la douce France dus ook de gewoonte. Afijn we weten nu waar we aan toe zijn.
Onze eerste gasten vinden het allemaal geen probleem en genieten van de omgeving en het huis. Ook al kwam dinsdag de regen met bakken naar beneden de goede moed blijft erin. Vandaag, woensdag klaart het een beetje op, dus misschien kunnen ze dan weer gaan wandelen.
Met Charlie gaat het niet zo goed, is verkouden geweest en ziet er nogal vermagerd uit, eet niet echt goed. Het beest heb ik met hulp van de gasten op stal gezet om het beter te kunnen verzorgen, dan is het uit de regen en betrekkelijk confortabel. Ook nog zoiets voor gasten, kunnen lekker met de schapen zeulen!
Vandaag nog maar eens de veearts bellen want dit gaat niet goed. Moet misschien nog een kuur hebben en de hoef nog eens bekijken want anders denk ik dat ie kreupel blijft. Tenslotte hebben we toch een bok nodig om de veestapel uit te breiden. Tsja het verzorgen van beesten is tegelijk een vreugde en een zorg. Het is wel ff iets anders dan een beetje stof uit je computerventilator zuigen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten