Tourtje Ballon de Vogezen

Zaterdag shoppingdag. En dat hebben we geweten. Eerst naar Ikea, in Metz bijna 200 km enkele reis knarren, nou ja de afstanden zijn gewoon ff iets anders. En dan naar Brico Depot 150 km oostwaarts in Colmar. Dus een rondje van 500km

Over winkelen

Opvallend is dat de dichtheid van bevolking en winkels een andere verhouding heeft dan in nederland. Minder individuele winkels, eigenlijk zie je hier alleen nog maar ketens: brico, bigmat, eco, ikea, carrefour, hypermarche, etc etc. Keuze zat, maar om iets kompleet te krijgen is een crime. Die 4 bedden halen, de keus was niet zo moeilijk en we waren dan ook redelijk rap klaar. Lunchen bij Ikea Metz: NIET DOEN. Eten was lauw, smaakte eigenlijk totaal niet en de Family kaart gold uiteraard niet op vrijdag en zaterdag, nou ja was te verwachten dat ze je via een omweg weer willen afzetten. In frankrijk is iets alleen gratis als het er echt expliciet bijstaat, dat moet je goed in je oren knopen. En lees dan de kleine lettertjes nog een keer. Al het andere gedoe: illimite (onbeperkt) 20% gratis, 6e fles gratis etc etc is alleen maar versiering om uiteraard je eerst die ogenschijnlijk te dure 5 flessen te kopen, maar ja in een doos zitten natuurlijk wel 6 flessen. Wel fijn is dat ze dan alvast hebben uitgerekend wat een fles, een kilo vlees of een liter vloeistof kost. Hoef je niet met je rekenmasjientje op je telefoon staan te pielen om dat terug te rekenen om te zien wat goedkoper is. Best wel geraffineerd, hoe men die verleiding opbouwt, en wij zijn er natuurlijk ook al enkele malen ingetuind, nu wel wat wijzer.

Maar goed, Ikea, die 4 bedden pasten dus met gemak in het autootje. Dan naar de Brico Depot om de WC potten (WC suspendu) zwevende WC's op te halen, in Epinal zijn er dus alleen de reservoirs en niet de bijbehorende potten. Eerst ff gebeld en ja ze waren in Colmar op vorraad! Wij erheen. En ik zei de gek er niet bij nadenkend dat we nu in Metz stonden waar ook een brico was en een stukje verderop in Nancy ook. Geheel gefixeerd op de idee om in Colmar te gaan inslaan en dat Nancy of Metz buiten zicht bleef. Dat koste ons dus een extra 250 kilometertjes. STOM STOM STOM.


Alhoewel. Die tocht voerde ons langs een onwaarschijnlijk mooie route, dwars over de Vogezen heen. Haarspeldbochten, stijgingen van 10% en wijdse vergezichten, op 1000 mtr hoogte. Natuurlijk de onvermijdelijke slakken die maar niet vooruit te branden waren. Ook al ligt die VW Caddy niet echt goed op de weg, hij overstuurd nogal, toch trekt ie met de lading zonder een hapering door de haarspeldbochten, dus die tractie is wel ok.

Bij de brico bleken de WC-suspendues ook nog een tientje goedkoper te zijn dan in Epinal, dus die extra brandstof hebben we daarmee gecompenseerd. Maar nu, hoe kregen we drie potten en reservoirs erin, samen met die vier bedden, en de onvermijdelijke prularia die je bij ikea altijd oppikt? Fannie had er totaal geen vertrouwen in, bleek achteraf. En ze had al iets van moeten we een pot in depot geven om het later op te halen? Maar na een paar keer herpakken kon er nog best het een en ander bij zelfs.

Dus wij op naar Cora, een soort mega super. Cora is ook zo'n winkel keten. Die verkoopt van onkruidverdelger tot aan overheerlijke fromage frais ( een soort verse kaas maar dan nogal smeuiig), daar gooi je wat vers fruit bij, suiker en je maaltje is weer gemaakt. Licht verteerbaar ook nog. Deze cora is net een shoppingmall zoals je die in de US tegenkomt, mega groot dus. Fannie vind trouwens sowieso dat la douce france veel overeenkomsten heeft met de US wat inrichting en dergelijke betreft. Plaats in geen probleem, de landschappen zijn ook wijds en er is nog een betrekeklijk kleine bevolkingsdruk.

OK vandaag extra schapen oppikken, een beetje tuinieren en dan gaan we morgen eens een extra slag voor de verbouwing maken met de nieuwe potten en materialen die nu eindelijk aangekomen zijn. Morgen in de ochtend moeten ook de 42 meter tegels komen, het zal me benieuwen.


Vreemd hoe een beetje aankleding al een verschil maakt in een net geverfde kamer. Plaats een net in de lak gezette tafel in de lobby en het lijkt al heel wat!

Dip

Het is vrijdag en eigenlijk zijn we geen streep opgeschoten. Tegels die niet te krijgen zijn, materiaal dat niet op tijd komt en Damien die op dit moment meer verknoeit dan goed doet. Als die jongen alleen gelaten wordt dan is ie niet vooruit te branden en zakt ie terug naar tempo NUL. Twee dagen aan het zoeken geweest naar tegels en toiletten. Dat Brico Depot is werklijk een gribus zaak. Wel goedkoper maar het is net een soort Aldi. Alles staat in de verpakking, en veel nog in de wandelpaden ook. Mensen zijn niet erg toeschietelijk. Nee dan Gerdimat, of ComaFranc veel vriendelijker en veel behulpzamer. Opvallend is wel dat als het niet in hun bestand voorkomt ze ook niet gaan kijken waar het wel te krijgen is. Blijkbaar is toch alles gesyndicateerd (om maar een een franconisme te gebruiken) Bestellen buiten je bestaande leveranciers om kan blijkbaar niet.

Alhoewel, de nieuwe voorpui van het appartement is besteld en wordt medio oktober geplaatst, da's natuurlijk wel weer een stap vooruit. Bijna een maand eerder dan de aannemer kon. Je kunt hier ook geen echt flexibel voor je vloerverwarming krijgen, kijken of Wim wat voor me kan doen.

Fannie heeft wel slagen kunnen maken die heeft de -voorlopige- eettafel gelakt, en is met de lobby klaar met verven. Verbazend hoe zoiets opknapt als je er een tafel in zet en de muren geschilderd hebt, en al die honderden kleine vuile kinderhandjes op de muur kwijt bent. De Amerikaanse koelkast is ook al geinstalleerd. Wat is zo'n kreng zwaar. Nu nog ff water er naar toe aanleggen en we hebben ook weer ijsblokken on demand!

Gisteren met de buurman op jacht geweest naar nog meer schapen. Ze denken in de eerste plaats dat je ze wilt slachten, dus komen ze met een prijs van 5Euro de kilo vlees, aan een 1 jarig schaap zit zo'n 25 kilo vlees dus tel uit je winst. Als we dan uitleggen dat het is voor op het terrein te grazen kijken ze moeilijk en beginnen ze een verhaal op te houden van 120 euries voor een schaap. Bij een boertje werd ineens in oude franken gerekend 70.000 frankies, dat is 700 nieuwe franken en dus bijna 200 euries voor een lam, da's iets te gek. 50-60 euries max is de opdracht van de directie. Was ook de prijs vande eerste lammeren. Maar goed we gaan zaterdag nog eens kijken, dan heeft ie er wat in de wei staan. Maar als ie bij zijn prijs blijft bekijkt ie het maar. Waarschijnlijk moeten we deze oefening in de winter herhalen want dan zijn er weer nieuwe lammeren en die krijg je dan voor een lage prijs.

Vandaag een vonkentrekker gesproken voor de electro in de nieuwe keuken. Dzeesus wat zijn die gasten hier langzaam van begrip. Je legt ze uit hoe een extra kabel kan gaan lopen en dan gaan ze van de stoppenkast de route nog eens langzaam over doen, trekken aan wat losse einden, ook al zeg je dat dat weggehaald wordt gaan ie nog effe herkauwen wat daar dan niet mee zou gaan gebeuren.
Uiteindelijk zijn we tot een deal gekomen., en gaf hij aan dat alles begrepen is. Zijn CV toch nog even gelezen, blijkbaar is een job van twee nachten interessant genoeg om op je CV te zetten. Fannie en ik zaten daarover een beetje te ginnegappen. Toch wel triest voor zo'n jonge knaap dat er zo geknokt moet worden voor een job.

Afijn vandaag is het weer dechetterie dag en dan gaa nwe morgen naar ikea, ja hoor, en via een omweg naar een andere bricodepot, kijken of die wel de gewenste potten heeft.

14 juli

Lokaal werd de 14e juli gevierd als een soort 30 april, maar dan zonder rommelmarkt. Dat is een ander verschijnsel of verhaal. In de ochtend verzamelden zich een gropeje republikeinen voor de traditionele handelingen, nabij het stadhuis. Nou ja stadkantoortje dat bovenop een soort wasplaats gebouwd is. Dat is een typisch lokaal verschijnsel, duidzenden bronnen zijn er in deze streek. Op ieders terrein is er wel eentje te vinden ook bij ons. Maar we bromden daar gehaast aan voorbij om voer in te slaan.

stadskantoor maillroncourt
zie http://www.belles-sources.com/communes.php?num=13

In de middag onze tuinset in de lak gezet en traditioneel een wijntje en pateetje op ons balkonnentje. De pasta Carbonara was ff niet te pruimen met die merkwaardige verse spinasie. Maar goed in de avond wilde Fannie een rondje door het dorp doen, tja wat was er eigenlijk te zien dan he? Een rondje dorp resulteerde in de naweeen van een dorpsfeest, in de avond. Daar zat waarempel onze buurman te zwaaien dat we erbij moesten komen zitten. Afijn een hoop dronkemansgepraat aangehoord van de tafelgenoten. En of we mee wilden naar het vuurwerk. Goh leuk voor Fannie dacht ik. Ff omkleden want het kan fris worden en hoppa, wij een rondje mogelijke vuurwerk plekken afknarren. We kwamen aan precies op de seconde dat het vuurwerk begon, veel is er niet te doen in die streek dus het was weer volgepakt met mensen. Het vuurwerk in Luxeuil les Bains was wel heel imposant. Het eerste vuurwek dat we meemaakten met begeleidende muziek. De knallen van de laatste scene, als je dat zo mag noemen werd door ruggegraatvibrerend, oorverdovend harde muziek van Orff overstemd. Erg dramatisch, dat wel. Je hoorde de knallen niet maar de muziek des te beter ;=) Veel bijzondere effecten.

Thuis de buren ff rond laten kjiken naar onze vorderingen met de verbouwing, een boel werk was het veel gehoorde kommentaar.

Bij het opruimen ging Fannie nog onderuit ook, de treetjes gaan namelijk direct na de deur opening naar beneden en daar moet je verdacht op zijn als je de deur wilt dichtdoen want die zwaait namelijk naar buiten open, en dus stap je in het luchtledige als je dient de deurkruk even vast te pakken, linke soep dus. maar ook dat staat op het lijste van verbeteringen.

Intuitie

Toch maalt dat koppie blijkbaar door tijdens de slaap en ik wordt wakker met het volgende in mijn hoofd.

Quantumcomputing zoals dat in mijn filosofie bestaat kun je ook als volgt uitleggen, namelijk het kan beschreven worden als een variant op het spelletje Lingo. Iedereen kent het of is van het bestaan ervan op de hoogte. Het berust volgens mij op een variant van drie op een rij, dat weer een variant is van... Welnu je hand verdwijnt door een mouwgat om uit een kom een balletje te grijpen waarop een nummer staat. Dat nummer moet in een bepaalde rij passen van balletjes die je eerder getrokken hebt en dan is het Lingo. Hedendaagse Quantumcomputing berekent het moment waar zich het balletje bevindt, je moet volgens de spelregels een beetje roeren in de pot (chaos dus), met het juiste nummer om Lingo te maken met de reeds aanwezige combinaties op het bord. Je hoeft nadat de positie van het balletje bekend is als het ware alleen je hand nog te sluiten op dat berekende moment. Er zijn meerdere combinaties mogelijk met een goed antwoord, omdat elk balletje een goed balletje is, maar na een zeker aantal trekkingen geeft slechts een balletje een kans om Lingo te maken. Tot zover was het me duidelijk.
In mijn filosofie hierover keer ik het om. Er zijn nu een oneindig aantal mouwgaten die naar evenzoveel aantallen bakken met Lingoballen verdwijnen. Onderin elke bak bevindt zich nog een mauwgat dat tegelijkertijd leidt naar alle andere bakken, elke bak is met alle andere bakken verbonden via dat extra mouwgat. Je hand verschijnt dan weer op elk moment in alle andere bakken. Iets wat je je kunt voorstellen als een muur van televisies waarop dezelfde zender staat. Je ziet je hand op alle schermen tegelijk verschijnen. Terwijl er toch maar een hand is.


En nu komt het, niet in alle bakken zitten gelijke hoeveelheden ballen met gelijke nummers omdat in die bakken verschillende gebeurtenissen op verschillende tijdstippen hebben plaatsgevonden en daarmee bepaalde ballen al zijn getrokken of juist zijn blijven liggen. Jouw hand verschijnt dan wel op al die TV’s maar in uitzendingen die of al geweest zijn of nog moeten komen of jouw eigen uitzending die op dit moment plaats vindt. Het Lingo bord achter je is jouw realiteit, de borden op die TV’s zijn andere realiteiten, die je via die extra mouwgaten hebt bereikt, event horizons dus waar op (jou)(het) zelfde moment andere dingen gebeurd zijn of gebeuren. In geen enkele kom staat de tijd dan stil maar je maakt alle tijden wel op hetzelfde moment mee in jou waarschijnlijkheid via dat extra mouwgat waar je je arm doorheen hebt gestoken. Leuk gedachtespelletje toch? Houdt die muur TV’s goed in beeld.
We zijn er bijna.
Mijn filosofie over probabiliteits bevat de mogelijkheid dat een van die oneindige hoeveelheid handen zich zal sluiten om het juiste balletje in een van die kommen. En toch zijn er zijn meerdere kommen waar zich die gebeurtenis kan afspelen en dat is meteen het subtiele verschil met de hedendaagse Quantumcomputing. De probabiliteit zegt dan dat alle mogelijke oplossingen zich op elk moment op elke tijd op vele plaatsen tegelijk op de door ons niet direct waarneembare horizont bevinden. Door voorbij de door ons waarneembare horizont te gaan (dat extra mauwgat) begeven we ons naar een soort verzamelpunt (TV’s) met oplossingen en kiezen dan een willekeurige kom met het juiste balletje. Willekeurig in deze zin is ongelukkig gekozen. Dat laatste kan het beste verklaard worden door het begrip intuïtie. Hiermee ga ik over glad ijs, OK. Maar toch. Intuïtie begeeft zich ook over glad ijs, het kan alle kanten maar voornamelijk de goede op. Intuïtie is een mix van ervaringen uit het verleden, iets dat in je genen zit (bekende of minder bekende grootheden) en een nog voor ons ongrijpbaar element dat zich boven – of misschien juist onder – onder de waarnemingsgrens bevindt. En dat is nu precies wat ik gisteren bedoelde dat we voorbij de orthodoxe benadering van Quantumcomputing moeten gaan om dat effect ten volle te benutten. Hoe je intuïtie moet vervatten in een fysieke vorm als iets als een computer, of juist ook weer niet maar meer als een entiteit via welke we met de waarschijnlijkheid kunnen communiceren, dat laat ik zolang aan de toekomstige knappe koppen over. Als u begrijpt wat ik bedoel [:)

Mijn filosofie over kwamtumcomputing leunt namelijk mede op een element als intuitie, evenals gewoon gedegen numberchruncing. Maar het is juist dat intuitieve deel waar ik mijn gedachten op heb gericht. Wat zou er gebeuren als we dat in konden bouwen en gebruiken voor het vinden van een antwoord op zeg maar waar gaat het het licht heen nadat het geschenen heeft. Of een basisvraag als: tijdreizen is dat mogelijk en hoe?

Die vragen zijn niet met een deterministische benadering op te lossen, dacht ik zo. Of misschien in een soort van vertaalslag om het voor ons eenvoudige mensen begrijpelijk te maken.

Tot zover mijn hersenschorsbliksem of spinsel maar weer.

Tegels en quantumcomputing

Vandaag een rustdag, in het weekeinde wordt er alleen geshopped - bijvoorkeur de Brico Depot - en voedsel ingeslagen voor de rest van de week. Dat eerste is niet echt gelukt, en dat laatste tsja je moet ten slotte eten. Maar ik zag dat de morgen van de 14e ook de winkels open zijn dus dat ga ik dan met Fannie doen.

Dries en Els kwamen vanochtend de vorderingen bekijken, daarna lekker ouderwets koffieleuten.
En zowaar de tegeltjes werden door de aannemer bezorgd. Die had zich weliswaar verrekend, die had gedacht dat er maar 1m2 in de doos zat ipv 1.8 en heeft verder niet opgelet. Hield natuurlijk vol dat dat geen vergissing was. Maar dat kwam toevallig nog goed uit ook want nu hebben we tegels voor zowel de douche als de WC vloeren. Het is even de vraag of we precies uitkomen maar er komen nog twee dozen bij. Dan zijn in ieder geval de vloeren uniform. Drie kleuren grijs gaan er in, dus dat wordt een vrolijke boel. Als het effect tegenvalt kunnen we het altijd nog bij de eerste douche houden. De wandtegels worden nabesteld mat wit. Nou ja zolang ze er maar heel erg sterk op lijken is het goed. De maten zullen wel standaard zijn, je kunt ze altijd nog snijden en zo. Gedoe weliswaar, maar je ontkomt er niet aan.

De keuze in eettafelstoelen is teruggebracht tot twee modellen door Fannie, mag ik nog kiezen ook. Of ik daar echt blij van wordt om alleen voor die stoelen naar Alkmaar te moeten knarren, afijn het hoort er bij.

Als ik het zo teruglees, lekker simplistisch.

Andre schreef iets over het deterministische karakter van quantum computing via de korstlist. Volgens mij staan we dan op het verkeerde been. Aan de ene kant ja natuurlijk, omdat volgens mij het huidige rekenen ervan uit gaat dat alle mogelijke antwoorden of zo je wilt oplossingen tegelijkertijd aanwezig zijn en men op dit moment met ingewikkelde statistieken het meest waarschijnlijke antwoord determineert. En nee omdat statistieken uitgaan van bekende grootheden en de kans berekend dat een bepaalde waarde of oplossing zich op een zeker moment in een zekere waarschijnlijkheid bevindt. Probabiliteit?
Volgens mij, maar ik ben geen wiskundige of fysicus, beweegt zich een oplossing van een bepaalde opgave zich niet lineair langs een waarschijnlijkheidslijn - in tijd en ruimte - maar moet je het meer op diverse probabiliteits evenen zien. Afhankelijk van een aantal, juist, onwaarschijnlijkheden als een op niet reeel tijdsvlak bewegende, en op zo'n moment niet definieerbare, grootheid. Dat is ogenschijnlijk in tegenspraak met elkaar, maar daar zit hem nu net de kneep volgens mij. Je kunt alleen determineren bij bekende grootheden, door het elmineren van onwaarschijnlijkheden, of minder kanshebbende (on)waarschijnlijkheden. Bij zuivere quantummechanica is alles onbekend totdat je een keuze maakt. En die keuze wordt op dit moment nog op basis van de ons bekende waarschijnlijkheids horizont gemaakt want verder gaat onze wiskunde nog nauwelijks. In plaats van erna, want dan krijgen we te maken met probabiliteitsrekening, en die is nog niet echt de kinderschoenen ontgroeid. En het is juist dat erna wat een rol speelt of zal gaan spelen in quantumcomputing: alle mogelijkheden en onmogelijkheden bestaan op een gelijk moment op diverse al of niet waar te nemen waarschijnlijkheids evenen.

Zo dat moest ik ff kwijt. Het is laat en de hond van de buren ligt te janken, dus slapen doe ik niet. En dan begint dit koppie te malen he?

Doelen stellen

Het beste werkt het als je doelen stelt voor een bepaalde dag.
Gek genoeg is dat zo logisch en overduidelijk, EN voor de handliggend dat je het pas gaat doen als je al een maand verder bent en niemand behalve jijzelf zich afvraagt wanneer iets af moet zijn. Zo'n aannemer heeft daar lak aan lijkt het. Die komt pas in November de ramen zetten. Dan kan het al behoorlijk fris zijn hier op 300 meter hoogte, en een landklimaat. Als ie betaald wil worden dan is het meteen op de stoep staan. Elektro herstellen, ach als ik ergens een gaatje heb... Ondertussen werken her en der schakelaars niet meer.
Zo gaat alles hier, een beetje laisser faire, relaxed doen - in onvervalst nederlands. En meestal is dat geen probleem, hout komt vanzelf wel als je er eenmaal om gevraagd hebt, meer schapen ook. Een kwestie van geduld hebben, niet stressen. En dat kan ook bij dat soort zaken.
Maar bij deze verbouwing, lukt het me niet om geduld te hebben en wil ik dat bepaalde dingen gebeuren volgens planning omdat andere dingen dan niet afgemaakt kunnen worden. Of omdat er dan noodgedwongen aan een nieuwe klus begonnen moet worden. En dat veroorzaakt bij de mensen die hier werken verwarring. Totdat ik aankondig het zelf te gaan doen of te kopen of organiseren, dan is er plotseling beweging in het kamp van leveranciers of aannemer. Dat was ook al zo toen in Haiti. De lui gingen daar in staking omdat ze meer geld wilden. Moet je net bij mij zijn in die tijd. Mijn lijfspreuk was toen "Pas de travail, pas de bagai" of wel geen poen voor weinig doen. Dus geen geld. Daarom ging ik zelf maar aan het metselen van de fundering, wat was daar nu zo moeilijk aan. Dat het niet allemaal even recht werd, zolang het oppervlak maar breed genoeg was. Toen ze zagen dat deze manier niet werkte kwamen ze terug. Maar daar zag ik maar vanaf, dergelijke praktijken was ik niet van gediend. En ook dat namen ze de blanken weer kwalijk: voet bij stuk houden. Op de een of andere manier komt dan altijd dat duiveltje genaamd discriminatie als een soort tover argument weer uit het trukendoosje. Dat ik daar ongevoelig voor was werd als zeer merkwaardig ervaren. Ah in die tijd had ik gewoon schijt aan al die politieke ellende. Nu denk ik dat politici sociale criminelen zijn, maar ach dat ben ik maar. Als er da'lijk een revolte uitbreekt heb ik niks gzegd; op een gegeven moment is het toch wel welletjes, of niet soms?

In Mailleroncort is het leven een stuk minder gecompliceerd, hoewel ik me er af en toe op betrap vergelijkingen met Haiti te maken. Enfin, toch heb ik een vaste klusser ingehuurd, een jonge vent, maar een die precies doet wat je hem verteld en weinig sjoege heeft van planning en zien wat er moet gebeuren. We leven daarom maar per dag, stellen een doel en gaan aan de slag. Soms is dat pezen, meestal lukt het precies. Het blijkt goed te werken dat systeen, en Damien, zo heet ie, lijkt dit ook het best te bevallen. Kan hij zich ergens op richten. En zowaar hij begint zelf zijn dagdoelen te verzinnen! Zo is iedereen redelijk tevreden en ik kras elke dag iets van mijn lijst af.

Het is weekeinde en na een gloeiend hete douche, warm gekleed, lekker onderuit de blog bijgewerkt.

Bricoler (knutselen)

Vanmorgen stond ik voor een uitdaging.

Een verzameldoos (een soort verdeelstuk) voor de afzuiging maken of ergens gaan kopen. Maarja waar? Brico Depot in Epinal is zo weer een uurtje enkele reis, een uurtje zoeken, en dan is het de vraag of ze zoiets hebben. Tot nu toe niets dergelijks gezien. Er al wel naar gezocht afgelopen zaterdag. Ook nog, je bent er weer een morgen meer kwijt, zonder de garantie dat je terugkomt met het ding. De verleiding is wel groot, want het is een prachtig heuvellandschap om door heen te rijden, maar daar zijn de weekeinden voor, eigenlijk.

Hoewel, ergens in het huis stond toch nog een soort aftandse opbergbank? Als ik die nu eens ging slopen en verwerken voor de doos. Goed plan vond ik. OK, ok, ook een morgen mee bezig geweest. Maar dan heb je ook iets op maat gemaakt, nou ja bij mij weet je dat natuurlijk nooit.

Nee dit is geen poging om een robot in elkaar te flansen.

Zo klaar, en precies wat ik wilde. Wat is siliconenkit toch een prachtig spul. Alles lekker luchtdicht afkitten is geen vraag maar een feit met deze uitvinding van de 20e eeuw. Alleen je ducttape wil daar absoluut niet op pakken.

EN JA HOOR!

Het ding was natuurlijk net een halve centimeter te hoog voor tussen het plafonnetje en de steunlatjes! Plafonnetje eruit, een houtje wegzagen, anders ging ie er echt niet door. En het geval monteren. Dat ging dan toch maar weer precies. Toch weer een meevaller.



Het mag dan geen technisch hoogstandje zijn, maar van een beetje afvalmateriaal zo'n ding in elkaar flansen was weer dolle pret.

En verder?
Een deel van de electro zit ook weer in elkaar, alhoewel in kamer 1 de lamp nu continu blijft branden. Blijkt dat de aannemer alle schakelaars voor het gemak maar heeft doorgeknipt. En dat die lamp in SK1 nu net met een relais bediend wordt, bijzaak. Die moest ik dus uitdraaien. Da's ook zo wat hier in huis, die relais schakelingen. Je hoort ze wel maar ziet ze niet. En om nu uit te zoeken welk relais welke lamp schakelt... Nou ja daar komen we ook wel weer uit.
Morgen SK1 spic en span maken. Dan is het doel voor deze week bereikt.

Ha! Het is nu 26.8 graden en onbewolkt, eindelijk zomer? Dus ik ga zo lekker op het balkonnetje zitten te genieten van mijn achtertuintje. En eens kijken waar mijn schapen uithangen.

circulation alternee

De fransen hebben en aantal dingen goed aangepakt. Een ervan is de "Dechetterie" (deesjetterie) een soort millieustraat maar dan zonder extra kosten. Je kunt daar letterlijk alles kwijt wat je in de weg zit, aan afval dan. De plek wordt uiteraard bemensd, en je krijgt hulp bij wat je waar in moet mieteren. Erg aardige vent, maar onverstaanbaar in dat platte frans.

Op weg erheen kwam ik vandaag een merkwaardige situatie tegen.Eerst een bord met "circulation alternee" soort van gewijzigde verkeerssituatie en dan een stoplicht. Meestal zijn er dan mensen aan het werk, iets met de weg aan het klooien. Dat was ook nu het geval. Dus ik stop, wacht weer tot de handel oranje gaat knipperen en trek dan op. Kom ik voorbij het stoplicht voor de tegenliggers, maar niets te bespeuren. Ah toch, honderd meter verder op. Daar geen stoplichten, merkwaardig, een beetje laverend door de teer machine en de straatwals knar ik naar de dechetterie. Kom ik terug, weer geen stoplichten, wel die van een paarhonderd meter verderop. Weer zigzaggen en toen viel het kwartje. Natuurlijk, niemand had opdracht gegeven/gekregen om de handel te verplaatsen. Bij navraag bleek dat daar weer speciale mannetjes voor zijn, voor het verplaatsen van die dingen. Iets gecompliceerds met vakbonden, regelgeving en een heel verhaal dat dat toch allemaal maar goed geregeld was. Dat de weggebruiker daar totaal confuus van wordt is blijkbaar van ondergeschikt belang. En dat de werkzaamheden voorbij de stoplichten zone lagen interesseerde blijkbaar niemand.

Deze is ook leuk, van afgelopen zaterdag.

Echt weer zo'n staaltje van de vergane communistische glorie (nog niet zo lang gelden werkte bijna 50% van de beroepsbevolking direct of indirect voor de overheid). Kom ik bij Brico Depot, een soort mega Gamma, en wil een bepaalde hangend WC setje hebben. Dan liggen daar wel de stortbak en de montagekit, maar de pot zelf ontbreekt. Ikke vragen waar is die pot? Wordt een stortvloed van argumenten, verboden en redenen over me uitgestort waarom ik die stortbak niet mag meenemen en daar een andere pot bij zoeken. Men was natuurlijk verbijsterd waarom die gekke hollander vroeg of dat kon. Nee dat kon NIET. De `kit' wordt samen met de bijbehorende pot verkocht en kan niet los verkocht worden!
Dat zou toch niet bestaan! Dacht ik. En dan een beetje onbeschoft tegen me doen ook nog! Nee die werd alleen als set verkocht, net zoals die setjes die er naastliggen, het was dat of niets.
Het boekje "Merde!" (alles wat je op school niet geleerd werd over de Franse taal...) kwam hier weer uitstekend van pas. Zij grof ik dus ook. Met gepaste bewoordingen zei ik dat dit inbeciel was en dat ze niet de emmerdeur (schijtlijster) tegen me uit moesten hangen en dat ze niet "peter plus haut que son cul" (een scheet laten boven je nek uit = verwaand) moesten doen. Ik heb zelden iemand zo verbaasd zien kijken. Om ons heen werd dan ook stevig gegrinnikt. Ik dus naar de klantendienst. Waarom setjes inkompleet in de stelling lagen? Tja dat wist men niet, en wanneer die wel kwamen ook niet, en bestellen? Nee hoor daar deden ze niet aan. Waarom deed me dit toch voortdurend aan het oostblok voor de liberatie denken? Daar kwamen ook eerst een lading linker schoenen en maanden later de bijpassende rechterschoen, als ze al kwamen. En ook toen was het personeel nauwelijks geinteresseerd. Wis en waarachtig de naweeen van een kommunistisch systeem, hier in la douce France notabene. Merde!

Stucen en water

Zo vandaag de knoop doorgehakt: de wand waar de trap tegenaan heeft gezeten gaat afgebikt worden en opnieuw gestuced. Blijkt er dus een schoorsteen achter gezeten te hebben, tja over koude brug gesproken. Waar dat nu weer heen gaat...
Met zijn tweeen ben je daar dus een hele dag mee bezig, een muurtje van 5 x 2.50. Morgen de deklaag erover en dan is dat leed ook weer geleden. Dit is wel de meest heftig verbouwde kamer. Gelukkig zijn de andere kamers niet zo.











De water voorziening is een letterlijk slangennest, het had simpeler gekund maar als je dan warmwater aftapt van de wastafel krijg je een koude douche als je alles ter plekke splitst, dus toch maar voor een manifold gekozen. Dan is de druk overal min of meer gelijk. Nu de boiler installeren, stroom erheen en klaar is dat ook weer. Ben benieuwd of alles meteen waterdicht is. Die slangetjes verdwijnen dus door een muurtje van ++ 80 centimeter!

Zapper

Weet je wat me opvalt? Ik mis het IT werk eigenlijk geen seconde, heb het er ook nauwelijks over met anderen, ook al omdat het voor 99% van de bevolking ongrijpbaar is en de rest heeft overdag al voldoende gedoe daarover. Gesprekken van de dag gaan dan ook over feesten in de buurt, de naderende 14e juli, de vide greniers (letterlijk: zolder opruiming of rommelmarkten) waar je wat kunt krijgen en hoe je het beste met je autonome maaimachines (schapen dus) moet of kunt omgaan. Je dagelijkse routine bestaat uit 'savonds vers water en 'smorgens vier handen brokken. Daar lok je ze mee en krijg je ze tam zegt men. En dat klopt ook.
Nou ja het leven is er een stuk eenvoudiger op geworden en je hebt dan ook ineens tijd wat meer aandacht aan je mailtjes te besteden (ha-ha) Tenminste als je je toetsenbord niet kapot slaat met een vliegenmepper om die pestdingen van je af te houden, het is een kerkhof, elke dag weer. Er zitten er tussen die moet je echt in de gaten houden. Die steken of bijten, maar die hebben ook een andere kleur en vallen dus sowieso op. En dan heb je er die door geen mepper weg zijn te houden en die ook heel moeilijk te pletten zijn, zijn stukken steviger gebouwd, taaie rakkers. Die moeten natuurlijk absoluut onmiddellijk, dadelijk, direct naar de eeuwige jachtvelden gestuurd worden, want die zijn te slim.

Vraag me ook af of je (via de chaos theorie ?) de vliegpaden van die vliegen kunt voorspellen, zou dat lachen zijn! Dat spaart een hoop vliegenmeppers uit, die zijn n.l. erg slap, je kan ze dan in mid-air zappen of anderszins verpletteren. Wat zijn die dingen lastig. Opvallend is dat ze in het donker niets doen, zien dan waarschijnlijk niets. Die gaan w.s. niet op geur of CO2 af zoals muggen lijkt het, moet natuurlijk wel voorzichtig zijn met zo'n uitspraak.

Zo even wat oud en nieuw situaties op photobucket gezet. Hieronder de nieuwe situaties.


Dit is de nieuwe trap naar de bovenliggende kamers. Die komt van tussen de kamers op de begane grond.


Door een muur van 80 cm heen breken is geen werk voor een amateur. De twee nieuwe deuren zijn dan ook door een aannemer gemaakt.


De trap die eerst het appartement in tweeen brak is weg en nu loopt ie langs de muur. Ruimte winst zeg ik maar. Alhoewel met die afmetingen...

Kijk op photobucket voor de oud en nieuw situatie

fontenois le chateau

Gisteravond naar een openluchtvoorstelling geweest dat zich in de franse middeleeuwen afspeelde. Een typische klucht. Ging over een vermiste edelman die achteraf naar bleek ergens verpleegd werd nadat ie gewond was geraakt. De kostumering leek heel authentiek. En door gebruik te maken van de omliggende zaken als het kasteel kreeg het geheel een zeer aparte sfeer. Natuurlijk begreep ik maar de helft van wat er gezegd werd, maar de algemene trend was wel duidelijk. Tja alleen zo leer je Frans, door ernaar te luisteren.

Een beetje langdradig werd het wel en de laatste akte was werkelijk een anti climax, eigenlijk gewoon zoals een amateurspel hoort te zijn. Terwij het begin weer ijzersterk was met al die verdachtmakingen.

Ohja en voor foto's over de verbouwing: http://s211.photobucket.com/albums/bb122/editorsthocp/mailleroncourt/?start=all

Fotootje

De bovenste fotos zijn van tijdens de verbouwing, de onderste twee toen we begonnen. De deuren zijn verdwenen, evenals de trap die tussen de twee kamers was geknutseld. De bovenste foto geeft het douchblok in wording aan. Dat is nu gestuced en kna geschilderd en betegeld worden.

Retro

Een beetje warrig allemaal hieronder maar dat kwam omdat ik op de een of andere manier verkeerd verbonden werd met de verkeerde blog. Er bestaan nu 3 blogs met dezelfde inhoud. Een beetje veel van het goede maar ik hoop dat het nu goed gaat.

Op de een of andere manier werd ik met mijn blog iedere keer op een andere site geworpen, of gedwongen een nieuwe blog aan te maken. Hopelijk lukt het nu beter.

Het is twee maande nradiostilte geworden ipv een paar weken. Het krijgen van internet is met een beetje hulp van mijn goede vriend Dries uiteindelijk simple gebleken, een maand vertraging slechts. Maar het aansluiten van het een en ander had zo de nodige onmogelijkheden.

De komende dagen zal ik proberen een beetje chronologisch bij elkaar te vegen wat er de afgelopen 2 maanden is gebeurd.

In vogelvlucht

Uit de vier voor gasten bestemde kamers zijn de overbodige trappen gesloopt , kasten eruit traphalletje eruit, en nu zijn alle kamers ongeveer even groot: 5 by 5 meter.
De cascos voor de douche/toilet staan nu ook, en zijn tegel en verf klaar
De trap van tussen de kamers heeft een nieuwe bestemming gekregen, nieuw trapgat in het toekomstige appartement, en de twee oude dichtgemaakt
De twee kamers beneden hebben nu elk hun eigen doorgang
De centrale gang is leeg gesloopt en meet nu net als het appartement 4 x 13, en krijgt een nieuwe deklaag met tegels en witte muren.
De grange op de eerste verdieping, waar je vanaf de straat zo in kunt rijden, is ingericht als voorlopige opslag en werkplaats.
De deuren tussen de slaapkamers zijn nu allemaal dichtgemetselt en dat scheelt weer een hoop met stof en lawaai en ook tocht. Een schreeuwtest gaf als resultaat aan dat de (dubbele) muur behoorlijk geluiddicht is.
Het fundament voor het terras in wording is half vol gestort met puin, dus dat schiet ook aardig op.

En dat is het wel zo'n beetje.