Lustrum

Weer gedoe met de interface van Blogspot. Toegegeven, het is deels de beveiliging die ik wellicht iets te strak had gezet. Deels ook iets met servers van Blogspot zelf. Op de een of andere manier was inloggen onmogelijk. Had ik net een blogje klaar, begon de ellende weer van voren af aan. Nu lijkt de zaak weer stabiel.

Lustrum (een verlaat verslag)

Zo! Gered! Letterlijk en figuurlijk.

Vandaag bestaat Le Mouton Qui Rit officieel vijf jaar. Met een bescheiden feestje gaan we dat vieren. Daarvoor hebben we onze allereerste gast uitgenodigd en mensen die veel hebben betekend voor LMQR de afgelopen vijf jaar. Er waren een paar uitnodigingen meer de deur uitgegaan, onder andere voor Dries en Els. Die blijken echter onbereikbaar te zijn. Telefoon, mail en brieven hebben niet geholpen. Dries heeft immers ons huis gevonden en met allerlei startersproblemen erg geholpen. We waren altijd welkom bij hen om raad en daad en dat mag en zal niet vergeten worden. Merkwaardig hoe iemand in deze digitale eeuw onbereikbaar kan zijn. Erg jammer, want we hadden ook met hen graag dit moment gedeeld. Vanmiddag komt de bourmaître met een paar leden van de conseil municipal een borrel pakken, misschien kan de burgemeesterman dan ook een speech afsteken. Dat geeft dan, net als vijf jaar geleden, toch weer een extra cachet aan de zaak. Over het feestje daarover later dan maar weer.  

Voorgevel

Het belangrijkste doel van de afgelopen week was om de voorgevel een opknap beurt te geven. Met hulp van Essam is dat dan ook prima gelukt. Ook hier heeft het kiezen van de uiteindelijke kleuren de nodige tijd gekost. Net als naar de afwerkplintjes voor de keuken, heb ik meer dan een jaar naar de juiste kleur gezocht. Die kleur, voor de verf, die in mijn hoofd zat voor de poort van de garage deur kon ik maar niet vinden. Tot een paar weken geleden, toen was het bingo en liep ik iemand op de verfafdeling in de Brico tegen het lijf waarmee 'toevallig' een gesprek ontstond over kleurschakeringen, lichtinval, kleur combinaties en waarom ik daar zo zwaar aan tilde. Legde ik hem uit: het zou in belangrijke mate de uitstraling van Le Mouton bepalen. Oh, vandaar, knikte hij begrijpend. Met hem heb ik uitgebreid staan kijken naar de kleurstalen. De verfmengster mengde zich uiteindelijk ook in het gesprek en kwam met het verlossende advies. Ze kon immers elke kleur maken die ik me wenste. Na een half uur te hebben gestaard naar die o zo dicht bij elkaar liggende kleuren Rouge Bougondie en Rouge Basque en een aantal andere kleuren die er erg veel op leken, besloot ik eindelijk de knoop door te hakken. Ik bedacht me: als die poort nog vóór het feest in de lak zou moeten komen te staan moest ik nu een besluit nemen. Na enig pingpongen en rangschikken van de kleurkaarten, vonden we alle drie uiteindelijk die bepaalde roodbruine kleur de goede keuze. Het is er deze week opgesmeerd en is precies de kleur geworden die ik me ervan had voorgesteld. Niet te bruin, niet te rood, en passend bij de andere kleuren van het huis. Een beetje mazzel toch wel. Kleuren van een staaltje onder kunstlicht kiezen blijkt in de praktijk toch nog vaak tegen te vallen.
Volgens de gasten is het allemaal prima gelukt. Ook de nu vuurrode waterpomp geeft een prima accent. Kun je mooi gaan roepen: "het huis met die vuurrode waterpomp" daar moet je zijn. Nu nog de letters LMQR op de poort (laten) schilderen en die laag van het huis is pico bello.
Volgende week de stenen omlijstingen van de eerste verdieping, die zijn veel minder aangetast dus lieten we die even zitten voor deze week. Die van de tweede verdieping zullen dan even moeten wachten. Die kozijnen van de tweede verdieping moeten er eigenlijk helemaal uit. Ze zouden blank geschuurd moeten worden, de gaten en barsten opgevuld met staalplamuur, dan in de lak en er vervolgens weer ingezet. Wellicht zal blijken dat er een van de kozijn niet meer te redden is. Hoe dan ook, we zullen met die kozijn nog behoorlijk druk gaan zijn.

Party

Zo, even de party tent nog overeind zetten, dingen snijden, BBQ klaar zetten en met vereende krachten een dweil door de keuken en zo halen. Het feest kan beginnen. Verbazend! Een party zonder stress. Degenen die ons kennen uit het tijdperk met de tuinfeesten in NL zullen begrijpen dat dit een geheel nieuwe ervaring voor ons is geweest. Zeker, ook de planning hielp mee, en, het is toch een tikkeltje relaxter leven in LDF. Ook met de extra hulp van onze genodigden en Essam ging het allemaal behoorlijk ontspannen. Gewoon iedere dag gefaseerd dingen doen, terwijl dat vroeger in een of hooguit twee dagen gepropt moest worden naast twee heftige banen.
Het weer werkte af en toe mee, maar de zonnige momenten werden des te meer op het terras gewaardeerd. Heerlijk hadden Fannie en ik even een momentje voor ons zelf naast het zwembad. Hoe waren de afgelopen 5 jaar nu, vroegen we ons af.

de go no-go vraag die we elkaar stelden

Dingen met verbouwen duren altijd langer, was de observatie van mijn schatje. Het zakelijke handelen met de fransjes vond ik dan weer een min punt. Ja echt een gedoe. Meestal kun je er geen pijl op trekken hoe ze zullen reageren of dealen met je. Af en toe merk je dat ze je zeer doelgericht een poot uit proberen te draaien. Dat weet je, vertel je ze, en toch kijken ze je dan onschuldig ogend, verbaasd aan. Ach het zijn gezellige mensen, in het algemeen prettig in omgang zolang de contacten oppervlakkig blijven. Hiervan hebben we niet de illusie dat het veel dieper dan nu zal gaan. De fransjes hebben we leren kennen als liefhebber van vluchtige contacten. En zo is het goed. De afgelopen 5 jaar hebben ons vriendelijk behandeld. Ons B&B is zeker geen "ik vertrek" situatie geworden. We beseffen ons hierbij best wel dat we niet in een toeristische streek zitten, laten we daar realistisch over blijven. De stromen gasten en het geheel volgeboekt zijn gedurende het seizoen komt alleen in de toeristengebieden in het zuiden en westen voor. Hier doen we het kalmer aan. Samen met de andere activiteiten kunnen we operationeel blijven. Anders dan dat hadden we ook niet in ons bedrijfsplan voorzien. Voordat mensen vragen gaan stellen, ja we merkten vorig jaar wel degelijk iets van de crisis. Dit jaar blijkt het weer behoorlijk bij te trekken. In zakelijk opzicht zijn we dan ook niet ontevreden over de operatie hier.

Voor nu laat ik het hier even bij. De komende dagen nog wat beschouwelijke alinea's.

Bijen

Wist je dat 52% of meer van wat we in de schappen aan fruit en zo vinden zou verdwijnen als de bijen uit zouden sterven? Zo stelt men dat in het onderstaand commerciële filmpje.

Gelukkig zijn het niet alleen de bijen die planten bestuiven maar de boodschap komt wel over. Feit is dat het overdadig gebruik van onkruid en ongedierte bestrijding in de landbouw en steden deze bestuivers ernstig bedreigt. Zo niet uit laten sterven. 

Zoals vorig jaar, dat er uitermate weinig honing was. Zeg maar gerust een honing crisis voor de lokale honingboeren hier. Het vieze oude mannetje, met de beste honing uit de omgeving, die elke maand langs kwam om zijn producten te slijten, heeft slechts mondjesmaat honing. De kilo potten zijn veranderd in 500 grams potjes. Én schaars product: dus duurder. Merkwaardig is dat in de supermarkten de honingpotten tot aan het plafond staan opgestapeld. Af en toe moet ik daar wel een potje kopen om bepaalde gerechten te maken, maar het is gewoon niet de kwaliteit van het v-o-m. Daarmee gaat het speciale van de honing toch een beetje verloren in het fromage blanc toetje, van de schapenbout, fruit punch of fruitgebak. Dat is natuurlijk wel behoorlijk balen. Het gebruik van rietsuiker als toevoeging haalt het ook niet, maar blijkt in bepaalde gerechten een redelijke vervanger te zijn. Af en toe betrap ik me erop zuiniger met het goedje om te gaan, ook niet je dat, maar liever een beetje van het gouden spul erin dan helemaal niets.

Wholefoodsmarket, de opdrachtgever voor het spotje suggereert, niet geheel ontspeend van eigenbelang, toch vooral veel bloemen of bloeiend spul te planten die op verschillende tijden bloeien. Dat doen we al jaren zo in onze tuinen. Ook al omdat het gewoon prettig is je tuin vol met kleurtjes te hebben staan. Elke keer wat anders. In Le Mouton zijn we nog maar net begonnen met het plantschema uit te voeren. Vergeleken met de voorgaande jaren staat er wel steeds meer in bloei in de tuin. De zaden van wilde bloemen die ik in de wei heb gemikt daar zal wel niets van terecht komen dit jaar. Het is te koud en te nat geweest. Volgend jaar hoop ik toch veel meer kleur in de wei te zien en niet alleen het geel van de paardenbloemen en hier en daar iets blauws van een distel.

Vide Greniers

mooi tactisch op een kruispunt de sluikreclame auto

Dit weekeinde eens naar een verder gelegen vide greniers (rommelmarkt) gegaan in Fleurie les Faverney. Dat ligt op een steenworp afstand van Faverney. Je weet wel, waar die bakker zit met dat fantastische brood. Geen klein ding als een paar weken geleden in Melincourt, dat was een aanfluiting. Ook gemiddeld beter spul dan in Bouligney een maand geleden. Ja, het is weer de tijd van vide greniers. Ik jaag op cocottes en ballen voor de pétanque. Cocottes voor de jam en boter op tafel. De ballen voor de pétanque baan. Eigenlijk best maf, een eigen privé pétanque baan. Dank jullie wel Mar en André voor het leggen van de fundering. Afijn. Gemiddeld is het natuurlijk een pletoria aan puinzooi op zo'n vide greniers. Opvallend veel professionele brocante figuren op deze rommelmarkt. Prijzen vond ik een beetje aan de hoge kant. Voortdurend zei men dan ook: "Ja, maar in de winkel kost het..." Waarop ik dan antwoordde: "Dit is een vide greniers nota bene." Onderhandelen over de prijs ging dan ook erg moeizaam, of helemaal niet. Bij de particulieren was wel de geest van een vide grenier aanwezig. Vier massief messing kleerhaken voor 1,5 eurie. In het appartement wil ik namelijk een bord ophangen met een bonte verzameling aan kleerhaken. Zowel op hoogte voor de kleintjes als volwassenen. Leek me grappig. De directie zal het wel weer te bont vinden maar als het er hangt kan ze het er maar weer moeilijk afslopen toch?

Op de terugweg even wat markante huizen vastgelegd.

Faverney centrum

Het is snikheet. Een mooie zomerdag met een stekende koperen ploert boven je harses. Heerlijk die zomer.

huis in de belle epoque stijl

 Kijk nou eens, een van mijn favoriete balkonnetjes, met dat prachtige smeedwerk.

"Maison de Maitre" aan het riviertje de Lanterne, Faverney

Sommige van die huizen rij ik al jaren voorbij. Ineens zie je dan activiteit om het huis op te knappen. Een paar jaar geleden zag dit huis er echt niet uit. Het laatste jaar schijnt langzaam aan het huis verhernieuwbouwd te worden. Je ziet er niet veel van op dit plaatje maar de driedelige voordeur schijnt zeer typisch te zijn voor deze bouwstijl. Mooie deuren vind ik dat, met dat gietijzeren sierwerk voor de raampjes.

Thuis gekomen meteen een plons in het water, even afkoelen. Een super licht diner en hop ff lezen over GNUplot, een utility waar je erg makkelijk grafiekjes mee kunt genereren van de metingen. Wim heeft al een voorzetje gemaakt. Nu eens kijken of er ook iets oogstrelends uit te fietsen valt.

Het wordt steeds mooier ;=) Oh ja, volgens de meteo standaard meet je van 0900 tot 0900 de volgende dag. Nu nog eens uitzoeken waar die sprongen in de lijnen vandaan komen. Je kunt nu ook goed zien dat niet alle energie die in de collector gegenereerd wordt afgegeven wordt. Dat is een beetje een tegenvaller. Onze zelf in elkaar gezette warmtewisselaar was bijna 100% effectief, dit commercieel product wisselt slechts 66%  uit. Een potentieel gevaar voor oververhitting dus.

Taallessen

Die goat hennig an. Zeggen ze wel eens in het Twents. Niet dat ik dat beheers maar op de een of andere manier is dat zinnetje blijven hangen. Esam krijgt Franse taalles, voornamelijk tijdens en na de maaltijden. Moet je nagaan, van n' Hollander die het ook niet eens perfect spreekt. Die grammatica lessen die ik voordat ik hierheen ging genomen heb, werpen nu hun vruchten af. Voor mij is het een mooie herhaling en voor Esam is het allemaal erg vreemd. Maar hij komt op gang. Laat hem nog steeds allerlei teksten van borden hardop lezen en verbeter hem waar nodig.

Huiswerk

Elke dag krijgt ie een werkwoord op om te leren vervoegen; eerst alleen maar eens de présent. Al moeilijk genoeg. Gisteravond op het internet gevonden wat de meest gebruikte of belangrijkste werkwoorden waren. Die staan nu in zijn programmaboekje. Van een paar A4-tjes is er een klein boekje gemaakt en dat is nu allemaal daarin opgeschreven. Geniaal al zeg ik het zelf. Heeft hij houvast aan dacht ik, weet wat er te leren valt en hopelijk over 6 weken lult ie me de oren van de kop af in verstaanbaar Frans.
Van ieder woord waarvan hij me de betekenis vraagt, geef ik hem een handvol voorbeeldzinnen. Die worden plichtmatig opgeschreven. Iets waarvan ik uit eigen ervaring weet dat dat geen zier helpt. Zo leer je een taal niet spreken. Je moet gewoon gaan babbelen, de woorden komen vanzelf wel. Naarmate de spreekvaardigheid toeneemt krijg je ook meer gevoel voor de opbouw van zinnen. Pik je een boel sleutelzinnetjes op. One-Liners noemt Fannie die. Al doende bouw je zo een behoorlijke basis woordenschat op. Hopelijk blijven die vervoegingen dan een beetje hangen.

's Avonds lezen we samen de Kleine Prins. Een kinderboekje zou je zeggen, maar dat is een klein beetje bedrieglijk. De taal is weliswaar niet al te moeilijk, er zitten geen tongbrekers of moeilijke zins-constructies in. Toch zitten daar diepere levenwijsheden in verborgen. Niet voor niets wereldberoemd geworden dat boekske. Ideaal om een volwassene de uitspraak een beetje bij te brengen zonder dat ie het idee krijgt voor debiel te worden gehouden. Tegelijkertijd verliest hij meteen ook een beetje zijn schroom om wat te zeggen in het Frans.

Aanpak

Hoe denk ik het aan te pakken iemand in zo'n korte tijd wat spreekvaardigheid bij te brengen? In de ochtend en gedurende de dag luchtig converseren over van alles en nog wat. Uitleggen wat ie niet begrijpt, soms in het Engels. Boodschappen moet hij bestellen of zoeken, praten met mensen aan de deur, kortom elke gelegenheid tot kletsen. Dat hielp mij ook behoorlijk in rap tempo een woordenschat op te bouwen. Rondom elke maaltijd ff het werkwoord van de dag oefenen, eigenlijk bij elke gelegenheid. Dan na het diner laat ik hem iets over zich zelf vertellen, zijn werk, zijn familie: iets wat hem vertrouwd is. Dan mag hij het werkwoord van de dag uitschrijven in het boekje.

Nóg kan hij de link met het werkwoord voor vandaag: "avoir" (hebben) met de vervoegingen in de tekst niet leggen, hoewel ik hem er voortdurend op wijs, hij blijft een beetje wazig kijken. Het is slechts zijn tweede dag. Morgen maar eens een videootje maken als hij een stukje uit de Kleine Prins leest, en dat elke week. Krijgt ie vast moed van als hij het verschil hoort. En morgen mag hij ook de vervoegingen in de tekst van het boekje opzoeken.
Zei Esam ook nog: "Je pushed me behoorlijk".
Zeg ik: "Wat wil je, over 6 weken jezelf een beetje verstaanbaar kunnen maken of het zo laten".
Zegt hij weer: "Mezelf verstaanbaar kunnen maken"

Hoeveel van dit alles blijft hangen is de vraag, tot nu toe gaat het redelijk. En, ik ben natuurlijk geen prof.

Klussen

Ondertussen is ie overdag met allerlei klusjes bezig. Dat was de deal. Hij hier spreekvaardigheid opdoen, en voor de kost en inwoning mij helpen klussen. Zo kan ik me mooi concentreren op het B&B gebeuren en hij het lijstje met klussen afwerken. Dan hebben we er allebei voordeel van. Maar ja, wat zijn vriendin had over zijn kookkunsten blijkt nogal optimistisch te zijn geweest. Of maakt liefde blind? Had ik me nu juist op verheugd wat exotisch te gaan eten. Ook blijkt Esam geen vegetariër te zijn, maar moet het vlees aan bepaalde voorwaarden voldoen. Dat was een grote opluchting. Want 6 weken vegetarisch eten zou absoluut afzien zijn geweest. Afijn, het internet maar eens afstruinen naar recepten.

Slager

Vanmiddag maar eens op jacht gegaan naar de juiste slager. In St. Loup is er een Maroccaanse kruidenier dacht ik. Die maar eens vragen. Daar werd me verteld dat er in Luxeuil een halal slager was. Richting aanwijzingen gekregen en een kwartiertje later stonden we in een onooglijk slagerijtje dat de naam niet mag hebben. Opvallend was dat mijn neus niet de gangbare ontsmettingslucht rook die je anders in slagerijen ruikt. De temperatuur lag ook niet echt laag in de winkel. Maar het vlees zag er buitengewoon goed uit. Heel erg goed zelfs. Was die kip nu 3.50 de kilo? Een stuk schenkel voor de soep, 6 forse kippenpoten, en een kilo boeuf bourguignon. Dat was 21 euries. Niet echt duurder dan in de supermarkt. Daarna nog even groenten gehaald en thuis meteen het vlees verwerkt. Je vertrouwt het toch niet helemaal met de hygiëne hè. Vooroordelen denk ik. Moet Wim daar maar eens mee naartoe nemen, als vlees specialist.

Het eerste stukje smaakte dan ook prima. Eerlijk gezegd deed me het een beetje denken aan het vlees uit een ver verleden. Nog niet volgespoten met water of ingesmeerd met sulfiet. Nog ff de andere stukjes afwachten, wat kan mij het dan schelen waar het vandaan komt, toch?

Een nieuwe ontdekking.

Zugabe

Zo, de kat ligt naast me zich te wassen. Een beetje ongebruikelijk want die heeft zo zijn eigen plekjes om zich te vermaken. Wat is hier aan de hand! Na een onverwachte beweging speert ie hem weer naar zijn eigen plek.

De lucht kleurt zich sinds tijden weer eens prachtig, en de avond koelte stroomt de kamer in. Wat een weer!

dramatische zonsondergang

De badtemperatuur is geweldig, 2 x zwemmen op een dag is een echte luxe. Goed voor de stramme leden. Eindelijk, eindelijk zomer.

Hieronder de nieuwste versie van het SolarFarm schakelpaneel V3.2. Nu gecomputeriseerd. Die blauwe dingen zijn elektrische kleppen verbonden via relais aan de Raspberry PI computer, links boven in de foto. Deze fabriek kun je dus nu vanuit je leesstoel aansturen. In de toekomst met je smartphone, wellicht via het internet ook nog. Nou ja, een beetje hobby-en mag toch wel! Niet alles hoeft hier een utiliteit profiel te hebben.

SolarPanel V3.2

Over een paar dagen moeten nieuwe onderdelen van Conrad komen. Conrad is een webwinkel in elektronica. Met dat spul kan ook de badpomp mooi gesynchroniseerd worden met de solarpomp. Dat Conrad gebeuren is een apart verhaal. Daarover later maar eens in geuren en kleuren vertellen.

T8-tRWingU

Van verschillende kanten krijg ik vragen over het gedoe met de NSA. Hoe zit dat nou, Cornelis, daar weet jij toch wel wat van?

Tot nu toe negeerde ik de vragenstellers maar was al wel begonnen aan een stukje hierover. Dat heb ik maar weer gewist. Waarom? Omdat de meesten het geen bal kan schelen wat de overheid doet met de informatie over uw reis gedrag, vriendenkring, familie, email, telefoonverkeer, post, aankopen, wat u opzoekt op het net, wat u eet, bespreekt en klaagt. De profeet Gongrijp zei in 2006 al wat er aan de hand was. Daarbij vergat hij nog te melden dat sinds de koude oorlog in de 50-er jaren alles en iedereen afgeluisterd wordt. Dat NL in de top staat met afluister praktijken weet ook iedereen. Weet u ook dat door middel van "slimme" scan technieken een envelop niet eens meer geopend hoeft te worden om uw liefdesbrief te lezen? Dat bijgehouden wordt waar die brief heengaat, van wie u post krijgt? En dat er sinds de 60-er jaren profielen worden bijgehouden van iedereen die interessant lijkt voor de inlichtingen diensten. Dat de overheid rond 2000 is begonnen iederéén in de gaten te houden gehouden, zonder aanziens des persoons? Want: je weet maar nooit!
Wij, NL-ers zijn het meest bespioneerde volkje ter wereld geworden. Wetten worden stiekem aangepast, DUS alles is in orde. Onze (over)gewaardeerde leiders zijn bij uitzondering niet volledig op de hoogte. Diensten als de NL-Stasi bestaan al decennia lang. Hoe kwam het toch dat in de oorlog alle NL-Joden achter elkaar opgepakt werden. Het lag allemaal panklaar voor de oosterburen voor het grijpen. De collaboratie was ongekend hoog, je zou bijna denken dat wij het NL volk het meest laffe volk is dat je je kunt indenken. De komende bezetter hoeft alleen maar de stroom aan te laten staan om alles, maar dan ook alles van ons te weten te komen. Vinden we dat erg? Nee, want niemand protesteert. Bijna niemand dan.

Ruim 20 jaar geleden introduceerde ik het begrip Data Anarchie. Een lapje voor het bloeden om een deel van je hebben en houden voor de NL-Stasi te vervagen. Te voorzien van mis-informatie waardoor je profiel niet meer helemaal klopte. Of gewoon door te leren je bewust te zijn van dergelijke praktijken. Weten hoe makkelijk het is om uit verschillende bronnen een profiel op te bouwen. Kortom vermijden dat er met jouw gegevens handel in informatie gevoerd kan worden. DA leert je dat het geringe moeite kost je terughoudend op te stellen in het verschaffen van informatie aan organisaties die dat in principe niets aangaat.

Diegenen die zeggen dat ze niets te verbergen hebben, en dat dús de overheid hun gang maar moet gaan, vinden het ook niet ongemakkelijk als iemand over hun schouder meeleest als zij de krant zitten te lezen. Die voelen zich ook niet onbehaaglijk als ze voortdurend op twee meter afstand gevolgd worden door iets of iemand waarbij elke seconde vastgelegd wordt wat er gezegd en gedaan wordt. Die vinden het niet raar dat er gevraagd wordt om de naam van je moeder bij het aanvragen van een bibliotheek kaart. Of dat je geen anonieme klanten- of Ov-kaart kan krijgen. Degene die dit allemaal niet merkwaardig vindt steke hun hoofd s.v.p. nóg dieper in het zand.
De anderen zouden zich kunnen voorstellen dat je door het bezit van alle informatie over iemand, groepen of bevolking je diezelfden ook kunt manipuleren, "bezitten" zeg maar. En wel zodanig dat je als machtshebbers altijd in het zadel kunt blijven zitten. De geest van de profeet Machiavelli is steeds nadrukkelijker aanwezig.

Daar laat ik het maar bij.

Slaapt u rustig verder, er is niets aan de hand. Over een paar maanden wens ik u in 2014 een verlaat, gelukkig 1984 toe. Neem nog een Soilent Green cookie.

Stagiaire
Gisteravond zou ik de stagiaire oppikken in Epinal. Met vriend Wim loopt dat altijd als op rolletjes. Maar met Esam (de stagiaire) kwam er een behoorlijke kink in de kabel.
Keurig op tijd vertrok ik en kachelde op mijn gemak door het heerlijk geurende landschap richting Epinal. Diep inademend snoof ik de geuren op. Het is me vaker opgevallen, zo tegen zonsondergang, dat de natuur zijn boeket aan geuren dan het liefst los wil laten. Wordt je zelfs een beetje licht in het hoofd van: diep inademen, zo lang mogelijk het parfum inhouden en dan de lucht weer door je samengeperste lippen uitademen. Gelukkig was er geen verkeer onderweg. Alweer mooi op tijd stalde ik de sluikreclamewagen pal voor de uitgang van het station. Dat kon ie niet missen. Wow, het leek wel spitsuur. Na tien minuten was het plein weer uitgestorven en geen Esam. Mèrde! Op het lichtbord stond dat er een uur later weer een trein uit Parijs zou komen. Ik besloot daar nog op te wachten en dan maar naar huis te gaan. Er van uitgaande dat hij wellicht de trein gemist had. Uiteraard nog steeds geen jongeman met een rode rugzak. Op de radio was wel een interessante discussie gaande over hoe de Franse inlichtingendienst met het wereldwijde afluister schandaal omging. Hadden ze niets mee te maken, zei men. We hebben zo onze eigen methodes. Daar moest ik toch wel hartelijk om lachen. Alle NATO partners betalen heftig mee aan het afluister systeem. Dat LDF daarnaast ook nóg een programma heeft draaien zou me niets verbazen. Is het niet altijd NIH (not invented here) met de fransjes? Wij doen het (ook) op onze eigen manier. Toch wel grappig te constateren dat ook in het rurale gebied, hier dus, steeds meer camera's op de straten gericht worden.
Een beetje balend reed ik dan maar weer naar huis. Nam een Calvadosje, belde nog ff met mijn schatje, en ging uitloggen. Toch zit het je niet lekker. Die jongen kon weet jij veel ergens gestrand zijn. Midden in de nacht klom ik dan maar uit bed om de mail te checken. Ja hoor hij had zich rond twaalven geïnstalleerd in een hotel in Epinal. Morgenochtend rond tienen pik ik hem wel op mailde ik terug.
Las ik nog uit mijn ooghoek: "dat de opgegeven telefoonnummers in voicemail eindigde en daarom geen contact met me opgenomen kon worden." Dat doet je afvragen waar voicemail dan voor diende. Om iets in te spreken misschien? Vast wel! Voor zowel Esam als zijn vriendin was voicemail blijkbaar een signaal om op te hangen. Stel je voor, iets inspreken, nee, dat was iets voor anderen. Tja, dat iemand die meer dan anderhalf uur op een station staat te wachten dan in het ongewisse wordt gelaten speelt blijkbaar niet mee.
Vanochtend pikte ik hem in het hotel op. Onderweg een zwaai langs de bakker, nee dat brood is een kleffe hap, en eens doorgesproken wat we gaan doen. Eerst de tuin maar, want de tuinjongen is op staking gegaan. Meteen ook maar in het Frans begonnen en liet hem alle borden waar we langs sjeesden hardop voorlezen. Even het ijs breken dacht ik. Dat oplezen van borden, heb ik ergens gelezen, is een prima manier om je tong te laten wennen aan een vreemde taal. Meteen een mooie test om te weten te komen hoever zijn kennis van het Frans reikte. Dat viel helemaal niet tegen. Er is een goede uitgangsbasis. Volgens zijn vriendin is het een behoorlijke babbelaar, dus zijn vorderingen kan ik dan afmeten aan de hoeveelheid verhalen die loskomen. Ik ben benieuwd.

Zo de siesta is voorbij, we gaan aan de slag.

3Ballons

De gasten van het afgelopen weekeinde fietsten allen de route voor de 3 ballons. Een fietstocht over drie bergjes:le ballon des Chevrères (914m ), le Ballon d'Alsace (1065), en le Grand Ballon (1300). Een kleine 213 km op de racefiets. Geen race tegen elkaar maar meer een prestatietocht: in hoeveel tijd rijd je de tocht uit. Het startpunt Luxeuil-les-Bains ligt hier nog geen 20km vandaan.

3 cols route

Lijkt me een stevig tochtje toe. Zelfs met de motor is dat nog even stevig gassen denk ik.

Er is ook nog een kortere en minder heftige route voor de senioren uitgezet. Geen van de gasten heeft die genomen. Enkele gasten hebben de tocht in iets meer dan 7 uurtjes uitgereden. Een paar kwamen na 12 uur aan de finish en pas om 9 uur aan het diner. We hebben gewoon het vuur van de BBQ aangehouden totdat iedereen gegeten had. Heerlijk die verhalen van trappen tegen de klippen op, het afzien, tot aan een suizende afdaling waarbij gelukkig geen ongelukken bij onze gasten hebben plaatsgevonden. Andere wielrijders hadden volgens de berichten minder geluk. Als je met die snelheden een schuiver maakt over het asfalt lig je van teen tot kruin helemaal open natuurlijk. Uiteraard een toppert van een verhaal over een jongedame in een ultra kort rokje die de wielrijders de weg wees over een vaag stuk van de route. Daar werd uiteraard behoorlijk gniffelend commentaar op geleverd. Ook over waterposten die nogal spaarzaam waren, en een zeer behulpzame slager die de bidons van de rijders graag vulde.

Misschien dat ik volgende keer met de auto meerij voor de betere verzorging. Beetje sluikreclame mag dan toch wel.

Dankend voor de prima verzorging gingen de rijders weer huiswaarts. Wellicht tot volgend jaar.

Opvallend hoeveel fietsende gasten er de laatste tijd hier verblijven. Daar raak je dan ook behoorlijk op ingeschoten: pasta als diner, sloffen (tegen de schoenen met noppen in de kamers), redelijk flexibele in-check tijden, wasje kunnen draaien, en zo voorts.

Lustrum

Over enkele weken vieren we ons eerste lustrum. Daar hebben we uiteraard ook de burgemeester weer voor uitgenodigd, maar ook onze allereerste gasten. Of mensen die een grote bijdrage hebben geleverd aan het verhaal en nog anderen. Enkelen, zoals Dries en Els, zijn helaas onbereikbaar gebleken. Die komen bij de herkansing over 5 jaar dan wellicht weer in beeld. Een bescheiden feestje hebben we wel verdiend vinden we. Een beetje tussen een appéro en een BBQ in. Wellicht nog een praatje van de bourmaitre. En wat bier of wijn. Een gezellige avond maken we ervan.

Stagiaire

Via een relatie van Fannie komt er morgen iemand hier 6 weken lang stage te lopen. Dat werd pas vanochtend definitief. Gedoe met een visum of zo. De man wil op deze manier zijn Frans bijspijkeren. Nu, die zullen we dan es even onderdompelen in het Franse leven. Mag hij dus de leveranciers, deurverkopers, telefonische verkopers etc. etc. te woord gaan staan. Gaan we maar eens de markten op, bestellingen doen bij de Brico of BigMat, en de tuinjongen aan de praat houden. Veel Franse films kijken, het Franse journaal 'de midi' beluisteren en babbelen met de gasten lijkt me ook wel wat. Ben benieuwd hoe dat gaat. Voor de leeuwen gooien heet dat geloof ik. Hopelijk leert hij dan voldoende om zich daarna te kunnen redden in het Frans. Volgens diens vriendin heeft ie een basiskennis Frans. Wat denk ik ook gaat helpen is de voertaal vanaf het moment dat hij een stap over de dorpel zet, Frans te laten zijn. Geen Engels, Duits, of wat dan ook. Oké, gebaren en tekeningen zijn toegestaan. Wellicht wordt dit een uiterst vermoeiende oefening, zeker weten dat we er allebei van gaan leren.

Mijn voordeel is een extra handje bij wat klusjes die ik alleen niet kan doen. Zo wast de ene hand de andere.

666

Dit is de zeshonderdzesenzestigste blog. Gelovigen zeggen dat dit het getal van de duivel is. Anderen zeggen een geluksgetal, en weer anderen vinden het gewoon een nummer. Voor mij heeft dit nummer geen speciale betekenis anders dat het best wel een mooi nummer is. Drie keer 6 6 6, de hoogste nummers op dobbelstenen. Deelbaar door 3 geef het 222 dat weer deelbaar is door 2 dan geeft het 111. Als je het deelt door 333 geeft het 2, delen door 666 1 en als je dat in een figuurtje weergeeft maakt het een prachtig evenwichtig figuur waar numerologen of wiskundigen iets mee doen.

	666
111	222	333
6	3	2

Geinig zo spelen met nummers. Gewoon doorgaan totdat je er een smoesje aan vast kunt plakken en dan heel gewichtig doen. Altijd goed voor een paar minuten conversatie hier in Le Mouton Qui Rit. De gekste dingen komen dan ter tafel. Van occultisme tot aan de geloofsvervolgingen, via politiek naar economie en WVTTK (wat verder ter tafel komt).

Afgelopen week was het weer raak en zaten we met lichtjes van plezier in de ogen te zwammen dat het een lust was. Dat ging ook wel met de nieuwe wijn die ik eens uit wilde proberen. Extra speciaal, rond de 15% alcohol erin. Eigenlijk geen gastenwijn, daar wordt je te snel teut van. Als een balletje klom ik die avond dan ook in mijn bed. 's Ochtends geen koppijn, een goed teken. Slecht beroep eigenlijk B&B houder hè ;=)

Zwemmen!

Zo de gasten zijn vertrokken. Even uitblazen. Blogje doen? Oké. Ik kijk eventjes op het scherm van de SolarFarm:

Nee, de pool is niet 29.6 graden. Dat is het opgewarmde water dat uit de warmtewisselaar komt vermengd met het zwemwater. De temperatuur in het zwembad ligt rond de 5 graden lager omdat het water uit de wisselaar zich nog moet vermengen met 28m3 koeler water.

Daar kan ik me in vergissen. Als dat zo is dan moeten de thermosensoren nodig gecalibreerd worden. Dat schijnt te kunnen. Feit is dat de temperatuur van het bad in drie zonnige dagen van 15 graden naar 25 is gestegen. Gisteren is de eerste plons in het zwembad gedaan. Extreem laat als je het vergelijkt met de voorgaande jaren. Toen konden we medio mei al in het water.
Verder loopt de hele zaak nu zonder menselijk ingrijpen. De pompen gaan aan en uit naar gelang de temperturen dat aangeven of -sturen. De statistieken worden volautomatisch gemaakt. Bewust heb ik drie dagen lang niets aan de code gedaan, gewoon om te kijken hoe stabiel het systeem is in productie. Het systeem draait als een naaimasjientje, loopt als een zonnetje is misschien beter. De volgende stap is de badwaterpomp aan een relays te hangen zodat die ook volgens de ingestelde temperatuur gestuurd kan worden. In de geest van:

ALS water solarfarm warmer is dan zwembad
     DAN pomp SF aan
     filterpomp van het bad ook aan
EN
    ALS tijd later is dan 10 uur EN het is zwemseizoen (mei-okt)
        DAN pomp zwembad (altijd) aan.

Zoiets noemen ze wel eens "Rules of Engagement". Uiteraard zijn er nog meer regeltjes die er voor zorgen dat het water in de solarfarm niet te warm wordt en die overwarmte ergens kwijt kan raken. Dat, als het water in het zwembad boven de 25 graden is, die warmte ook ergens anders wordt opgeslagen. Bijvoorbeeld in de HotTub, als die eindelijk komt. Enzovoort.

Hottub

Over de hottub gesproken. De leverancier is plotsklaps veranderd in een boekhouder en volgt strak een door hem zelf bedachte procedure. Afgesproken dingen die niet op papier staan worden volledig genegeerd. Zoals een seintje van het ding gaat op transport, denk je erom dat de rest betaling plaatsvindt. Staat niet op papier dus doet ie niet. Het ding werd plompverloren op transport gezet en we moesten er zelf maar achter komen wanneer dat zou plaatsvinden. Dus is er in de optiek van de leverancier niet op tijd betaald en dus werd de tub die al onderweg was weer terug naar NL gebonjourd. Juridisch heeft de man gelijk, maar de argumentatie rammelt een beetje. Nu vinden er allerlei vertragingspogingen plaats om maar 1000% zeker te stellen dat de btw niet betaald hoeft te worden. Een controle van een btw nummer kan gewoon via het net gebeuren, maar nee dat moet zijn boekhouder doen. Weer een paar dagen vertraging. Ondanks mijn telefoontjes en mailtjes is het volledige radiostilte. Het geld is allang overgemaakt, dus wat is zijn probleem vraag je je dan af. Je zou bijna denken dat Raalte in een hoek van de wereld ligt waar nog geen internet bestaat.
We overwegen dan ook om de bestelling maar te annuleren en het geld terug te vragen. Prima item voor ene programma als Radar, dachten we ook nog even aan. Zou ik er zelf een (op tijd) kunnen bouwen? Want meer dan een mooi glad afgewerkte betonnenbak hoeft het eigenlijk niet te zijn. Kan ik alsnog mijn Romeins bad bouwen. Dat lijkt me te gek. Met de hulp van de aannemer en iemand die hier op "stage" komt moet dat in enkele weken te doen zijn. Direct op de SF aansluiten zit er dan ook in. Dus eigenlijk zit ik er niet mee als die hottub afbesteld wordt. In mijn hoofd is het ontwerp al klaar, de hottub wordt dan gewoon een enorme warmtewisselaar.

Na het weekeinde moet er een knoop doorgehakt worden. Terugkrijgen van geld zal wel moeizaam gaan.

Voorlopig hebben we dit weekeinde een fullhouse met mensen die een fiets race gaan doen in Bains les Bains.  Moet nu nog twee kamers schoonmaken en de keuken aandweilen. An die Arbeit!

Aanloop

Mei was een goede maand voor ons. Mei is ook een typische fietsmaand, dat kun je goed merken aan het type gasten. Gistermiddag stonden een drietal dames voor ons B&B te aarzelen. Zouden ze nu wel of zouden ze niet... Uiteraard sprak ik ze aan en plukte ze min of meer van de straat. Mooi mazzel dat ik net de camionette aan het uitladen was. Nu aarzelden ze wat en zeiden dat het eigenlijk nog een beetje te vroeg was om te stoppen met fietsen. Vervolgens vroegen ze dan ook waar de dichtsbijzijnde camping was.
Die zou in Fontenoy zijn of in Hurecourt. Hoeveel kilometer dat was? "Zo'n 10-20 km", zei ik. Volgens hun gegevens uit 2008 zou hier ook een camping moeten zijn, niet dus. Of ze hier konden kamperen. Dat kon, maar er waren geen voorzieningen als op een echte camping, dat wordt kamperen á la ferme. Douche en wc in de grange. "Maar", stelde ik voor, "we zullen eerst een bakkie gaan doen en dan hoor ik het wel wat jullie besluiten". Ik moest namelijk die zakken met aarde en zo echt uit de wagen hebben. Dat was zo gepiept, de dames hadden hun koffie op en besloten alsnog te blijven. Kamer 5 leek me een geschikte kamer. Daar staan permanent 3 bedden. Als een speer even met een stofzuiger er doorheen, de douche met handdoeken en de WC met papier voorzien, en klaar... WC papier is een zeer gewild artikel in LMQR. Het gekke is dat als je er reserve rollen bij neerlegt, die ook in een nacht opgaan. Nou ja, vanaf nu dus gewoon maar en demande neerleggen.

Al snel werd het erg gezellig en vertelden ze over hun plan om de 100 cols (bergen) te gaan fietsen. Dat is een helletocht waar je ongetraind niet aan moet beginnen. De meesten doen de tocht verspreid over een paar jaar. Deze dames doen hem ff in 10 weken.

100 cols route
bron: 100cols.nl

Volgens de bovengenoemde site is het de zwaarste fietstocht ter wereld. Mijn achting steeg met 1000% voor deze heldinnen. Ze zagen er ook wel afgetraind uit, dus die gaan het wel halen vermoedde ik. Daarna bedacht ik me: die hebben een calorie rijk diner nodig. Dus stelde ik voor om pasta te eten. De soep van Wim had ik al omgebouwd naar een tomaten uien soep, wat knoflook erin, beetje zout erbij met rijst voor de vulling. Prima soepje geworden zo. Pasta Bolognese ging er ook prima in en het toetje van fromage blanc (fr blanc, creme fraîche, honing, vanille, fijn gesneden stukjes citroen) verdween als sneeuw in de zon in de hongerige magen.

Uiteraard lekker kletsen onder de maaltijd, koffie na, en dan was het vroeg onder de wol voor de fiets heldinnen. Vanochtend zaten ze voor negenen weer in het zadel, op weg naar de eerste col. In de verte zie je ze diep voorover gebogen in het stuur hangend verdwijnen. Drie lijven zich in het zweet werkend. Ze hebben mazzel vandaag, prachtig weer en een zacht briesje in de rug.

Zou het nu dan toch eindelijk zomer worden?

Oeps, hebben de dames per ongeluk twee handdoeken ingepakt. Nou ja, kan gebeuren.

SolarFarm

Nu de hardware is geïnstalleerd is het verder mijn pakkie aan er ook visueel iets van de maken. Het basis scherm is al ruim een week klaar. Nu de grafiekjes nog. Raoul kwam met een idee om ook de geproduceerde energie weer te geven. Zetten we op de RFC lijst.

De dag-grafiek is via libre office gemaakt, en in de web pagina van de Raspberry Pi gehangen, zie hieronder. Gewoon om een handvat te hebben. Het geeft wel het algemene idee weer om zaken te presenteren.

Nu nog iets zodat het verloop life gedurende de dag bekeken kan worden, een soort voortschrijdend totaal zeg maar. Dingen als toenemend gemiddelde (delta), relatieve stijging per periode, spread, totalen van dag, week, maand enz. enz. enz. Er is na een week proefdraaien een mooie set testdata beschikbaar gekomen om mee te gaan experimenteren.

Python

Het was eventjes inkomen maar het programmeren gaat me weer redelijk makkelijk af. Als programmeertaal is voor Python gekozen. Dat wordt standaard meegeleverd. Wel een nieuwe taal voor me. Je bent echter nooit te oud om te leren, dat is hier opnieuw bewezen. Er zitten wel enorm veel herkenbare elementen in uit talen die ik al ken. Dat is soms best wel een beetje verwarrend. Bijvoorbeeld je hoeft het soort variabele niet strak te definiëren, bijvoorbeeld of DeWarmeBakker nu alleen een cijfer mag zijn [DeWarmeBakker = 3] of alleen characters [DeWarmeBakker = "tarwebrood"]. In andere talen moet je zelfs definiëren wat voor soort numeriek dat dan wel niet mocht zijn. Een integer, float, long, single of double precision en zo voorts. Een gewoonte die ik dus moet afleren. In Python maakt dat allemaal niets uit. Je propt in een array (zie dat maar als een letterbak: ieder vakje bevat een enkel uniek poppetje bijvoorbeeld) wat je maar wilt.

C: array van alleen poppetjes

In de Python letterbak mag dan van alles zitten: speldjes, soldaatjes, insecten, elke verzameling is mogelijk.

Python: array met ratjetoe aan dingen, mag ook

Ook zijn er nogal wat afwijkingen tussen de verschillende versies van de programmeertaal Python, nogal hinderlijk. Daar verlies je tijd mee als je gaat of moet upgraden.

Gek genoeg, toen ik 5 jaar geleden het IT bestaan aan de kapstok hing, zou dat definitief zijn, en iets als programmeren zou nooit meer terug komen. Het liep ietsjes anders. Nu wordt er een paar uur per dag besteed aan het bakken van code. Nog gekker is dat het me geen enkele moeite kost. Afijn, zeg maar dat het net als fietsen je gewoon bij blijft. Vooral als je enkele tientallen jaren heel wat regeltjes programma code hebt zitten inkloppen. Én het bloed kruipt waar het niet gaan kan! In ons huis begint dan ook weer een behoorlijk netwerkje te groeien, ik bedoel maar ;=)

Toekomstige gasten zullen zich misschien afvragen wat dat allemaal moet, die computertjes, schermen en draadjes. Ook al proberen we die laatsten zo goed mogelijk te verstoppen. Maar handig is het wel als je overal in dit joekel van een huis een goed Wifi signaal hebt. Ach, hobby hè!

Kaft enzo

We zijn een kookboekje: Franse regionale gerechten van kaft tot kaft aan het doorkoken. Gelukkig is het een dun boekje. Die canard á l'orange was een groot succes. Gister hadden we beduidend minder geluk. Het ligt er een beetje aan dat de recepten niet voor slechts twee magen geschreven zijn. Nou ja, Wim's maag lijkt schier bodemloos, dat dan wel weer ;=) Wat kan die jongen smikkelen! De aangegeven hoeveelheden lijken mij toch meer recepten toe voor 6-8 eters in plaats van 4. Waarom anders 2 liter bouillon maken met iets wat er uitgevist wordt, en de bouillon vervolgens niet meer te gebruiken? Die heb maar in de dagsoep gemikt, dat staat toch altijd te pruttelen hier. Wat me ook opvalt is dat er nergens iets van knoflook in de recepten staat. Dat is toch wel wat merkwaardig voor een kookboek met Franse gerechten. Frankrijk het land met knoflook festivals, nou zeg ik je! Ook gerechten met spekkies erin mis ik een beetje. Misschien is het gebruik van gerookte allumettes de lardon typisch iets voor noordelijk LDF, toch geeft dat extra body aan je gerecht. Denk maar aan Boeuf Bourguignon, of mijn tomaten crême saus, zonder spekkies is het maar niks. Of de beroemde ficelle lardons die je hier bij de bakker kunt krijgen, een mini baguette met spekkies erin en kaasstrooisel erover. Mjammie! Wel bevat één zo'n broodje voldoende kJoules voor de rest van de dag, dat mag de pret toch niet drukken voor zo'n lekkernij. Oké, je moet er van houden. Voor velen zal het slechts een vette bek halen zijn. Wim en ik schuiven echter zo'n ficelle met vergenoegde gezichten achter ons huigje.

De entrecote Bordelaise heeft de tweede prijs gewonnen! Bij de slager speciaal hiervoor twee plakken entrecote gescoord die iets dikker waren dan die in de schappen. Van de sausen heeft de crème-mosterd saus het gewonnen. Zeker, een klein beetje aangepast, maar de basis daarvoor kwam uit het boekje. 

Men bakke 100 gram allumetes de lardons fumée (dunne spekreepjes), een zeer fijn gesneden halve ui, een geperst teentje knoflook. Bak dat tot de zaak licht bruin is. Snijdt nu een doosje champignons in dunne plakjes en doe dat erbij, goed laten slinken. Voeg dan 1 soeplepel (runder) bouillon (uit de gamel dagsoep) toe en 2 volle eetlepels crème fraîche. Goed roeren. Dan 1 ruimhartige eetlepel tomaten ketchup en twee mespunten moutarde de Dijon (scherp) toevoegen. Laat de saus licht inkoken totdat deze dikvloeibaar is. Op smaak afmaken met zout en 2 druppels Tabasco. Pas op, een plaatstalen koekenpan zoals ik die heb is niet geschikt om deze saus in te maken. Dat merkte ik de volgende dag het ding was helemaal ontdaan van zijn beginnende anti aanbak coating. Een goede les weer geweest hoe je met deBuyer pannen om moet gaan. Waarschuwden ze al in de handleiding voor, maar eigenwijs als ik ben gewoon toch doen hè!

Solar Farm

een in de handel verkrijgbare themo well
foto: valvesandinstruments.com

De werkzaamheden aan de meet en regeltechniek voor de solarfarm vorderen gestaag. Ook het voortschrijdend inzicht in hoe de temperatuur sensoren te plaatsen. Ik twijfel namelijk aan de gemeten temperaturen van het zwemwater. Wat wordt nu precies gemeten? Vervalst de omgevings- temperatuur niet teveel de meting? Overal is een oplossing voor. Dus bedachten we iets als een buisje met daarin de sensor. In het buisje spuiten we bitumenkit  tegen vocht en andere invloeden van buiten. Dat buisje fitten we in een t-stuk in de leiding of op de plaats waar al een thermometer zit. Die laatste wordt dan vervangen met onze nieuwe truc. Volgens Wim heet zoiets een thermo-well en wordt veel in de professionele wereld gebruikt. Kijk es aan, wij, professioneel bezig ;=)

Onze producten zien er weliswaar ietsjes minder gelikt uit ;=) maar doen hetzelfde.

bij Le Mouton verkrijgbare exemplaren

Het installeren van de eerste thermo-well vereiste enige creativiteit met de fitting en zo, maar onze fantasie is immers grenzenloos. Een oplossing was zo gevonden.

thermowell met isolatie en tape

geïnstalleerde thermo well

zonder thermo-well

In de nieuwe situatie heeft de sensor bijna direct contact met de vloeistof.

Volgende keer weer iets meer over het automatiseren van de SolarFarm.

Het water is nu 22.1 graden. Going strong! Ga ik nog een truuk verzinnen om de badwater temperatuur op onze web pagina lemoutonquirit te krijgen. Nu kunnen de gasten dat al in de kamers of op het terras op hun tabletje zien...

Je lacht je te toch barsten.