Sneeuw 2

Je ziet dat de schapies moeite hebben hun kostje bij elkaar te scharrelen op het land. Die moeten werkelijk antivries in hun snuiten hebben zitten zoals ze die de hele dag in de sneeuw steken. Ongelooflijk hoe goed die beesten tegen de kou schijnen te kunnen. Alhoewel, als je dan in de stal met de brokkies aan de gang bent dan weten ze de stal ook wel weer als een speer te vinden. Ze werpen zich dan lekker met zijn allen op de voederbak. Er zijn er altijd weer die te laat zijn. Die rammen zich dan letterlijk een opening door een muur van schapen heen, die allemaal meer dan hun deel willen van de brokkies. Terwijl je nog bezig bent de brokken een beetje eerlijk over de lengte van de bak te verdelen lopen ze je gewoon van de sokken. Grappig, af en toe zie je er eentje een snoekduik nemen boven op de anderen, om dan naar beneden te zakken tussen de anderen door. Die verzekert zich op die manier van een plek aan de trog. Rare beesten! Met dit weer gooi ik de ruif een keer in de twee dagen vol, en dat schijnt samen met het gras dat ze dan nog van het land knagen precies genoeg te zijn.
Het is dan ook volop winter geworden, een pak sneeuw ligt in het bos. De takken buigen heftig door onder het gewicht van de sneeuw Op de kleine weggetjes heerst af en toe een stuifsneeuw storm. Kortom het is best guur.
'sAvonds daalt een deken van stilte over het dorp. Door de schoorstenen kringelt de rook, en je ruikt de harsen uit het hout als je het dorp binnenrijdt. Net zoals vroeger in het oostblok de walmen van de bruinkool over een dorp hingen heb je hier de geur van de openhaarden die je neus prikkelen.

SNEEUWVRIJ

Af en toe hoor ik een veegwagen langskomen die de versgevallen sneeuw aan de kant veegt, strooien met zout wordt weinig gedaan. Vegen is volgens mij ook beter dan strooien. Maar van de week stak ik eens voorzichtig de neus buiten de deur, om boodschappen te gaan doen. Zie ik opeens een mannetje met een emmer in de hand om de zoveel passen een paar handen zout over de straat mikken. De hoofdstraat in het dorp wordt op die manier dan "ijsvrij" gehouden. Grappig zoals die oeroude gewoonten zich handhaven. Met dat verschil dat het manneke een paar honderd meter verder zijn auto heeft staan, de lege emmer er in mikt en wegspurt naar de volgende straat. Lekker ouderwets. Nou ja zoveel straten heeft ons dorp nu ook weer niet. Blijkt ie een van de gemeenteraadsleden te zijn. Het verhaal luidt dat dat dan van die sociale verplichtingen zijn die je op je neemt als je lid bent van de conseille communale (gemeenteraad). Af een toe een handje uitsteken om het dorp een beetje aan de kant te houden. Nu zijn er twee deeltijd cantonniers in dienst die dat volgens mij eigenlijk moesten doen. Maar als je een van die mannekes al "de slak" noemt dan krijg je wel een idee hoe het er voorstaat. Je moet hier gewoon alles zelf doen als je iets voor elkaar wilt krijgen. Zo zie je ook regelmatig de burgermeester met een tuintrekkertje langsrijden om de stront van de wegen af te halen, of gaten te dichten in het wegdek van een van de bosweggetjes.

HOUT
Loopt een zwaar bemutst figuur op me af en begint onverstaanbaar tegen me te ratelen. Blijkbaar wil-l-ie wat van me maar ik heb geen idee wat. Na een paar onverstaanbare zinnen kijk ik het figuur nog eens aan en herken hem als een van de houthandelaren uit het dorp. En dan valt het kwartje. Ah! Dominique zeg ik dan. Een heftig knikken, en ratel de ratel. Tsja zeg ik, herkende je niet met die out-of-space muts van je op, is het koud? Sta ik in mijn t-shirtje buiten de sneeuw van de auto te krabben. Ineens in redelijk verstaanbaar frans komt het eruit: "jullie nederlanders hebben weinig last van de kou hè?" Ach zeg ik dan, kou zit tussen je oren hè. Vertelde maar niet dat ik mijn houthakkers jack in de auto had liggen en die zometen wel ff rap aan ging trekken. Ja begint ie weer het gaat over je houtbestelling, het ligt al klaar. Wanneer kan ik het leveren? Eerlijk gezegd begon ik me daarover al zorgen te maken of dat er ooit nog ging komen. Want hout moet wel twee jaar oud zijn voordat je het fatsoenlijk in de fik kunt steken in de verwarming. En als de levering van dit jaar niet door zou gaan had ik wellicht een probleempje over twee jaar. Want de eerste winter hier staat me nog vers in mijn geheugen: dat het huis slechts met heel veel hout warm te krijgen was omdat het gewoon nog te nat was. De meeste energie ging op aan het droogstoken van het hout voordat de warmte aan de verwarming ten goede kwam. Leerde ik dan weer achteraf.
Eind volgende week is dat mogelijk, dan is er weer plek op de oude plek van het brandhout dat nu naar binnen gereden is. Très bien klonk het, volgende week dan. Waar het mij om het hout ging, ging het die knaap natuurlijk om zijn omzet en zo aan het einde van het jaar slinkt dat tot nul natuurlijk. Af en toe zie je nog wel wat houttransporten maar dat houdt natuurlijk geen bedrijf aan de praat.
Afijn ook weer opgelost. Voor deze maand ligt al het hout allang binnen, dat is al mooi droog zo. Als de gasten in de kerstweek dan komen krijgen ze een lesje stoken en hopelijk steken ze de handel niet in de fik buiten de oven om. Ach zal wel loslopen.

EINDSPURT

Volgende week de laatste hand aan het plafond, de kachel afmonteren en dan kan de fik erin. Ben benieuwd hoe dat monster zich gaat houden. Er zit namelijk 7.4 kw aan vermogen in en dat is heel wat voor een enkele kamer. Want we willen het natuurlijk wel behaaglijk hebben met de kerst. Kan natuurlijk ook een (warm)luchtkanaal naar het nieuwe winter atelier aanleggen vanaf de kachel. Eens kijken hoe we dat kunnen gaan doen zonder al te veel knutselwerk. Interessante kachel is dat wel, allerlei uitlaten om de warmte te kunnen laten recirculeren of warme lucht via bijgeleverde kanalen om te leiden naar andere plekken. Ook eindelijk de foto's weer teruggevonden van de demontage van de kacheldeur. Het mooie van deze kachel is dat je de deur helemaal naar boven kunt schuiven en het dan als een openhaard werkt, en met de deur dicht als een gewone kachel. Van de week zat ik ook te bladeren in Maison&Traveaux en daar stond het een en ander in voor de omkleding of ombouw van de kachel. Ook weer opgelost. Iedereen kwam namelijk weer met een ander soort oplossing. (ik leg mijn bouwproblemen nu eenmaal graag in de groep) De ene oplossing nog duurder of ingewikkelder dan de ander. Deze is de simpelste en met weining hulpmiddelen uit te voeren. De idee is de kachel in te bouwen met een speciaal soort gasbetonblokken. Daar kun je dan een leuke vorm aangeven. Zoiets wat Fannie wilde een beetje taps naar boven toe lopend. Met leem of zoiets bestrijken en dan wordt het een natuurlijk deel van de muur. Zo, ook weer uit mijn lijfblad geperst.