Boeken

Zo Fannie haar zin, een winterse achtergrond. Koste even pielen voor het juiste formaat en grootte van het bestand, maar dan heb je ook wat. Blogspot heeft toch veel dingen die bij andere blog sites niet beschikbaar zijn zoals het helemaal naar eigen hand kunnen zetten van het uiterlijk van je blog.

BOEKEN
Tijdens de winter lees ik me drie keer in de rondte, lees dus veel. Daarbij probeer ik minstens een frans boekje per week uit te lezen. Vorige winter ontdekte ik dat detectives zich prima leenden voor het vergroten van je woordenschat. Ook al is dat eigenlijk mijn genre niet. Meer een liefhebber van SF. Maar origineel Franse SF is zeldzaam en de zogenoemde polar's daar heb je meters van staan. Ook al is het meeste vertaald werk. Ik zoek dan wel naar polar's  die oorspronkelijk in de franse taal geschreven zijn. Vertaalde werken zijn voor mij nog te moeilijk, omdat veel zinnen erg gekunsteld overkomen. Veel idioom bevatten die og niet tot mijn woordenschat behoort. Nou ja de van "Origine de France" zijn ook niet makkelijk, maar wel beter verteerbaar.

In de auto luister ik meestal naar France Culture. EEn blah blah zender maar goed voor mijn frans. Luistertest aan een stuk door.

Op die zender beluisterde ik een interview met Michèle Barrière. Een Culinair Historica is wat je haar kunt  noemen. Zij schreef detectives met een culinaire invalshoek. Bijzonder thema om aan de hand van recepten een historische tijd te nemen als de renaissance en daar een misdaad roman omheen te bouwen. Er werd zo leuk over verteld dat ik daar maar eens een paar boekjes over ging kopen. Voor 6 euries kon je dat toch niet laten. Ben nu in het eerste boekje bezig. Al lezende ontdek je dat je nog maar bitter weinig weet over de culinaire kretologie. Zelfs Google translate kan er niet altijd mee uit de voeten, en kwam soms gewoon met de Engelse termen ervan. Tja, moet zeggen het valt tegen wat je over deze specifieke culinaire woordenschat machtig bent. Een nieuwe wereld.

foto: sreenshot Amazon

Het boekske zelf: "Meurtres à la Pomme d'Or". Ik zou het geen detective noemen. Meer een soort culinaire net nog geen "schelmen" roman. Staat op de kaft ook nog: roman noir. Alsof het 't genre Filme Noir zou benaderen. Oh jawel alle ingredienten zijn aanwezig: moord, suspence, opbouw naar een oplossing en de ontknoping die je in hoofdstuk 2 al ziet aankomen. Maar, hoe noemden Koot en de Bie het: "het spettert niet" Het verhaal kabbelt een beetje voort er zit niet echt vaart in. Het doet daardoor een beetje ouderwets aan. Zeker het is prachtig geschreven, mooie zinnen, die niet gemaakt zijn voor mensen van het hoger (Franse) onderwijs, zeg maar. Bloemrijke taal voor een breed publiek.

Ja dat is het, het doet me een beetje denken aan de stijl van de Decamerone!

Wat maakt dit boekje het toch waard om te lezen. Het bijzondere eraan is dat de roman in een historische tijd is geplaatst (16e eeuw) en het de eetgewoontes uit die tijd beschrijft. Het volgt de hoofd persoon die weliswaar medicijnen studeert, maar koken zijn eigenlijke passie vindt. Prachtig die beschrijving van de recepten uit de 16e eeuw, en hoe ze dat aankleed in het verhaal. Bijzonder. Achter in het boek vinden we alle recepten terug die de revue zijn gepasseerd. Ja dit boekje is geschreven door een gepassioneerde culinair historica, dat merk je aan alle kanten. Alleen het verhaal is niet zo sterk. Op zich doet het niets af aan de informatie die je opdoet.
Zou zeggen perfect voor een boekenlijst VWO. Of zoals voor mij: de donkere winterse nachten.