Zoals bekend zijn in LDF de banksystemen voorzien van al het speelgoed wat een verwende IT boy zich maar kan wensen. Edoch, ook al rij je in een Ferrari, om werkelijk iets uit zo'n blitzkar te halen moet je wel gassen, slippend de bochten door, gillend optrekken bij het stoplicht, en je stereo op 3000 watt zetten voor de ultieme beleving van Mozart's Requiem. Maar niets van dat al bij de banksystemen van de fransjes. Ik zie het zo: de Ferrari staat hulpeloos stationair te draaien in de garage. De bestuurder kijkt verbaasd naar het stuur en zoekt wanhopig naar het gaspedaal, om van de versnelling maar te zwijgen. De garagedeuren zitten daarenboven ook nog potdicht. Ik zeg maar zo, in ontwikkelingslanden marcheren banksystemen een stuk beter. Dat kan ik uit eigener ervaring zeggen. Ook nog. Wat overkwam me nu weer bij deze ervaring met het banksysteem in LDF.
Laat ik het maar houden op dat we op een andere manier met de bankrekening in LDF wilden omgaan. Tuurlijk kon dat niet op de manier waarop we in NL met geld en bankzaken gewend zijn om te gaan. Logisch, stel je voor het système bancaire Française zou eens conform de europese wetgeving draaien vooral met betrekking tot de burgerlijke wet. Nee niets van dit alles, stel je voor! Dat zou de franse nationale identiteit aantasten, nietwaar? Een doodzonde, dat ook. Afijn we werden daardoor gedwongen een totaal nieuwe rekening te openen met de eigenschappen die we zochten. Het gevolg de telefoon, electro, abo's en andere zaken een bericht sturen dat er een van andere bankrekening geld gegrabbelt moet worden. Dat gaat natuurlijk gewoon fout. Dus besluiten we beide rekeningen te laten bestaan totdat dat allemaal glad loopt. Zonder electriciteit en internet is het leven een behoorlijk stuk onaangenamer.
PAPIERKRAAM
Natuurlijk weer de papierwinkel vanuit NL, toevallig op voorbereid geweest ;=) a.o. verklaring van goed bankgedrag van je bank, afschriften van electriciteits co. paspoort, bewijs dat je hier woont, een en ander in duplo voor mijn schatje. Op een gegeven moment kwam zelfs de bankdriecteur himself er niet meer uit en moest herhaaldelijk de papierkraam her-rangschikken. Papieren die absoluut noodzakelijk waren voor het dossier, namen we gewoon weer mee zonder dat er naar gekraaid werd. Het PP daar werd dan een kopie van getrokken en dat was het. Ach zolang de regeltjes maar gevolgd zijn is het voor de gemiddelde fransje al lang goed.
Je verbazing stijgt natuurlijk met de minuut als je ziet hoeveel formulieren uit de printer komen, uiteraard slechts in tweevoud. Het gesprek tussen de bedrijven door spitste zich dan ook toe op waarom dit zo omslachtig ging. Naar de bekende weg vragen is een van mijn hobbies. Komt ie met een verhaal over dat ie al 23 jaar bij de bank werkte en dat het eigenlijk een immitatie van de papieren zooi was zonder dat ooit iemand daar een stroomlijning in heeft aangebracht. Sterker nog, het is zelf erger geworden. Dat hoefde hij me niet te vertellen want dat zag ik zo ook wel. Maar waarom het openen van een gewone rekening courant zolang moest duren werd op een typische franse manier gereageerd: gelaten schokschouderend een soort of "bof" geluid latend. Ja alle formulieren moesten natuurlijk wel ondertekend worden. Mijn uiteraard de grond inprijzende lof over de "technologie supérieure française" dat het allemaal niet werkte zoals in nederland (een onmogelijke vergelijking, ik weet het), en dat men na een stijf halfuurtje echt wel weer buitenstond voor het openen van een rekening werd met een beetje ongeloof ontvangen. Afijn na talloze handtekeningen, 10 velletjes papier die je allemaal als: "lu et approuvé" (gelezen en goedbevonden) tekende. Dat "gelezen" geloofde ik wel, de eerste keer heb ik een heroïsche poging gedaan het adacadabra van de formulieren te vertalen in iets begrijpelijks, lukte toch aardig, gewend zijnde aan banken taal. En kon drie jaar geleden ook niets ten voordele van de rekeninghouder ontdekken. Volgens mij bakt een gemiddelde fransman er ook totaal geen brood van, dat soort frans te begrijpen. Dus het zou wel. En niet tekenen is geen bankrekening. Simpel.
Maar wat vooral interessant was dat er met een aantal regeltjes toch de hand gelicht werd, "ik geloof het wel" klonk het af en toe. Sommige papieren bleken ineens niet meer zo zwaar te tillen. Komt vaker voor, als de pennenlikker tegenover je een goed gevoel over je heeft gaat alles veel eenvoudiger. Maar niet sneller.
Als toetje werden we getrakteerd op een verhaal over de voornamelijk uit afrika afkomstige buitenlanders, waarvan de tweede generatie er een puinhoop van maakt. Wiens vrouwen geen streep Frans spraken, laat staan schreven. En het kwam regelmatig voor dat handtekeningen in de vorm van een kruisje gezet werd klaagde hij. Maar vooral werd het niet aanpassen aan de franse cultuur als probleem gezien. En zo lamenteerde hij wel een redelijke lange luistertest door. De papieren bleven maar uit die printer komen, ondertussen. En al babbelende werden er steeds meer handtekeningen gezet.
VERBIJSTERD!
Waarempel na een volle twee uur stonden we elkaar buiten verbijsterd aan te staren van: gottogot wat een gedoe. Een bestaande rekening kon niet worden aangepast, maar een nieuw openen met de gewenste eigenschappen dan wel weer. Ach "la douce france, je t'aime, mais il faut savoir le jeu"
Het was ondertussen te laat geworden om nog bij Loes langs te gaan, we besloten dan nog wel in Fougerolles de likeur winkel te overvallen en wat drank te scoren, een tip van M. le directeur. Altijd lekker bij ijs of zo. Zo gezegd zo gedaan. Thuis ff lekker onderuit een wijntje, en Fannie een flimpie kijken. Ik begon maar met mijn stukkie voor de blog.
VREEMDELINGEN
Nog ff over vreemdelingen. Daar ben ik er ook een van, dus die lezing van de directeur tegen mij over vreemdelingen kwam een beetje vreemd over. Uit andere hoeken hoor ik namelijk precies detzelfde verhalen; het geduld van de fransen is blijkbaar aan het opraken. Die verhalen komen neer op: buitenlanders die zich niet integreren weer op een vliegtuig naar hun homeland te zetten. Betogen hoor je die het hele "politieke" spectrum bewandelen. Zo van haat tot: "ach als ze terug willen help ik ze wel het vliegtuig in". Wat is nieuw, zo is het in NL ook. Zoveel mensen zoveel meningen. Feit is dat er steeds meer controversen ontstaan tussen import en oud volk. Er zullen best nog wel duizenden auto's de fik in gaan en honderden doden vallen, en wellicht hier en daar een burgeroorlog in de toekomst. Moet er niet aan denken maar de koers die de huidige westerse regeringen volgen laat weinig te raden over. Des te meer te vrezen.
30 december 2010
28 december 2010
Wenskaart
Rond kersttijd stuurt iedereen zich helemaal arm aan kerstkaarten de wereld rond. Daar zijn Fannie en ik wat bescheidener in geworden nu de voornaamste communicatie via het internet gaat. De laatste paar jaren krijgen we de kerstwensen steeds meer in digitale vorm via de mail. Niet zo leuk als echte kaarten hoor je vaak zeggen. Hoewel, als je ze zelf maakt is dat dan toch weer een heel creatief proces. Dat doen wij al sinds de fotocentrales begonnen met: "laat je foto als kerstkaart afdrukken". Voor die tijd knutselden we meestal zelf iets in elkaar, met soms het nodige plak en knipwerk. Kochten we wel eens voor de snelheid wat kaarten bij, of zo. Nu laten we er een paar afdrukken en de rest gaat via de mail. En nu ook via de blog.
We dachten nieuwjaar met kerst en zo maar te combineren.
Vanaf deze plek wensen wij iedereen een geweldig zonrijk en vakantieblij nieuwjaar!
Cornelis en Fannie
 |
| wenskaart 2010 |
We dachten nieuwjaar met kerst en zo maar te combineren.
Vanaf deze plek wensen wij iedereen een geweldig zonrijk en vakantieblij nieuwjaar!
Cornelis en Fannie
26 december 2010
Kerst
De hypermarche was gisteren afgeladen vol, wat die mensen al niet kopen! Grote pluche beesten, enorme hoeveelheden chocola, italiaans gebak schijnt ook al erg populair te zijn...
Natuurlijk allemaal heerlijks in de koeling, grote lamsbouten voor 12 euries, oesters, slakken, ganzelevers - en niet zulke kleintjes ook - bergen gebak, cakes. Waar aan de andere kant weer weinig nadruk op de wijn wordt gelegd, zie je piramides flessen met sterke drank als Whisky, Cognac en traditionele eau de vie voor je opdoemen als torens zo hoog. De traditionele worsten en andere stevige kost is voor het kerst Bachanaal vervangen door het wat verfijndere voer. Uiteraard klonken de weeïge kerstmelodiëen sublimaal door de super marché. Geurtjes als kaneel en vanille kringelden indringend je neusgaten in. Die geurtjes schijnen tot kopen, kopen KOPEN! Aan te zetten.
Af en toe zie je er eentje tussenlopen alsof het carnaval is. Fantastische compositie van de kleding. Als ze er niet met zo'n serieus gezicht bij liepen zou je denken dat het zonderlingen waren. Maar niemands lichaamstaal verraadde dat dit toch wel erg apart was. Of anders werden deze potsierlijk uitgedoste figuren toch wel zeer kundig genegeerd. Wel erg apart om te zien overigens. Fannie kwam helemaal gierend van de lach aanzetten met een verhaal over iemand met witte blote spillenbenen en zomerschoentjes aan, verder helemaal in het zwart door de winkel banjerde. Dan zie je ineens een stel dames lopen op een soort dansschoentjes, kleding in de meest fantastische, "dit moet je niet combineren" kleuren. Waarvan er een bijna op de zijkanten van de schoentjes liep. En dan lag er ook nog een dikke drab aan sneeuw buiten. Prettig pasen hè.
Ondanks al dat lekkers, toch iets traditioneels op het menu. Vooral voor deze tijd van het jaar. Voor Fannie had ik een traditionele pot au feu in elkaar gedraaid.
Stevige kost. Normaal vis je de inhoud eruit en dat dien je op. Met de bouillon doe je ook iets creatiefs (bamie soep bijvoorbeeld). In dit geval peuzelden we het verhaal als een soort maaltijdsoep op. Beetje maggi of tabasco erbij en smullen maar!
STOKEN
Na wat aanlooptoestanden, hout naar binnen kruien, kachel permanent laten branden (hoe ging dat eigenlijk?) gaat het stoken van het huis nu zelfs zo goed dat we af en toe zelfs de ramen open moeten zetten. Smoren! Dat komt omdat ook de schoorsteen die door het apartement naar boven gaat ook nog eens de nodige warmte afstaat. De thermostaat van de vloerverwarming staat op 20 maar dan nog is het behoorlijk warm. Die houtkachel zelf is nogal moeilijk fijn te regelen. Maar dankzij alle veiligheids toestanden en regel en meet apparatuur die Wim en ik vorig jaar hebben geinstalleerd werkt ie veel beter dan daarvoor. Nu kun je inderdaad de kachel volstampen met hout, je zet de lucht inlaatklep op half en de watertemperatuur regelaar op 60. En dan fikken maar! Er is droog hout en hout dat slechts een paar weken binnen ligt. Dat meng ik maar een beetje, zodra het vuur lekker aan de gang is. Gaat geweldig. Vorige kerst zat Wim nog de smid uit te hangen met het witgloeiende vuur in de oven. Hij kon er zelfs ijzer mee vervormen! Nu zie je dezelfde wit-rode gloed. Prima dus. En door in de avond voor het naar bed gaan de kachel vol te laden en de luchtklep zo goed als dicht te draaien blijft het gebouw aardig op temperatuur.
De gasten van vorige week trokken meteen zorgelijke gezichten toen ik zei dat de temp in de nacht naar 15 graden kon dalen. Dus stelde ik voor een kleine electrische kachel in de kamer te zetten. Voor het geval dat. De volgende ochtend hadden ze toch liggen braden in hun bedden, zeiden ze tevreden knorrend aan het ontbijt.
WINTERATELIER
Zo het winteratelier is op casco nivo. WC en douche zijn geinstalleerd. Rest nog de verlichting, de vloer te tegelen, de buitenwand aftimmeren en de binnenwanden verven. De verdere inrichting is nogal flexibel. Draaischijf erin, tafeltje om te boetseren, klei naaar binnen en een electrisch kacheltje. Een test met dat kacheltje vandaag wees uit dat bij -5 buiten de temperatuur in no time op15 graden kwam. Goed geisoleerd dus. Schat dat ik over een week of drie wel in business ben. In februari kan dan een glas vocht geheven worden op een volgende geslaagde stage van het project Le Mouton Qui Rit.
APARTEMENT
Voor de kerst hebben we het apartement eens flink schoongemaakt. Je loopt nogal wat naar binnen aan stof. En het was een soort opslagplaats geworden van alles wat we zo'n beetje nodig hadden voor het atelier project. Binnen is het warm, je weet wel...
Afijn uitmesten die handel luidde het, en bouwmaterialen naar de grange, behalve dan de zaken die niet mochten bevriezen. Dan ziet het er ineens toch bijna huiselijk uit. Ook weer een voordeel van de kerst. Lekker even alles in de rekken terugzetten.
Ook het apartement nadert nu zijn voltooiing, bijna volgens planning ook nog. Oké er is nog behoorlijk wat aan verfwerk te doen. De afwerklatjes zwart en de traphal moet nog wit. De plaatsing van de vaatwasser is ook nog zo'n item op de lijst. Maar ik ben er niet uit of dat nu moet gebeuren voor het doorbreken van de muur naar de douche. Fannie wil dat natuurlijk onmiddellijk, dadelijk, direct, of wel nu. Zelf denk ik er nog eens diep over na. Want ik heb echt geen zin om dingen twee keer te moeten doen.
Bij een bakkie onvervalste hollandse koffie, kijk we tevreden naar buiten. En zien we een witte kerst op ons af komen. Binnen is het 22 graden buiten vallen de mussen van het dak af van de geeuwhonger. Leuk zo'n witte wereld voor de gasten die zondag komen, kunnen ze meteen op de latten of door het bos gaan banjeren. Of zelfs een sneeuwpop maken, toch?
Dat pauze moment herinnert me meteen aan de voedertijd van de schapen. Want die kunnen nu opnieuw geen voer meer vinden onder de sneeuw. Ze blijven ook steeds meer binnen en beginnen te blèren zodra ze je horen scharrelen. Als ik om de hoek kom zeilen stormen ze op je af. En ik donder bijna omver met de bak met brokkies. Vlijtig zoeken ze naar brokkies in de voederbak die er nog niet zijn. Met moeite wurm ik me tussen de dringende meute in en pers de brokkies tussen hun stijf bijeengepakte koppen door in de trog. Ja ja boer Cornelis.
En fatsoenlijk alles eerlijk delen is er niet bij. Het recht van de sterkste geld ook hier in de stal. Hop nog een kwak hooi in de ruif en met het restje brokkies voeder ik ze nog een beetje uit de hand. Let ik altijd op dat de zwangeren net effe iets meer krijgen dan de rest. Dat voederen met de hand schijnt ook te helpen om ze een beetje mak te houden. En het is een grappig gevoel die zachte lippen die de brokjes uit je hand grabbelen en nog net niet je vingers opvreten. Lol hebben is dat voederen, geeft je weer het gevoel met iets wezenlijks bezig te ziijn.
Natuurlijk allemaal heerlijks in de koeling, grote lamsbouten voor 12 euries, oesters, slakken, ganzelevers - en niet zulke kleintjes ook - bergen gebak, cakes. Waar aan de andere kant weer weinig nadruk op de wijn wordt gelegd, zie je piramides flessen met sterke drank als Whisky, Cognac en traditionele eau de vie voor je opdoemen als torens zo hoog. De traditionele worsten en andere stevige kost is voor het kerst Bachanaal vervangen door het wat verfijndere voer. Uiteraard klonken de weeïge kerstmelodiëen sublimaal door de super marché. Geurtjes als kaneel en vanille kringelden indringend je neusgaten in. Die geurtjes schijnen tot kopen, kopen KOPEN! Aan te zetten.
Af en toe zie je er eentje tussenlopen alsof het carnaval is. Fantastische compositie van de kleding. Als ze er niet met zo'n serieus gezicht bij liepen zou je denken dat het zonderlingen waren. Maar niemands lichaamstaal verraadde dat dit toch wel erg apart was. Of anders werden deze potsierlijk uitgedoste figuren toch wel zeer kundig genegeerd. Wel erg apart om te zien overigens. Fannie kwam helemaal gierend van de lach aanzetten met een verhaal over iemand met witte blote spillenbenen en zomerschoentjes aan, verder helemaal in het zwart door de winkel banjerde. Dan zie je ineens een stel dames lopen op een soort dansschoentjes, kleding in de meest fantastische, "dit moet je niet combineren" kleuren. Waarvan er een bijna op de zijkanten van de schoentjes liep. En dan lag er ook nog een dikke drab aan sneeuw buiten. Prettig pasen hè.
Ondanks al dat lekkers, toch iets traditioneels op het menu. Vooral voor deze tijd van het jaar. Voor Fannie had ik een traditionele pot au feu in elkaar gedraaid.
 |
| pot au feu |
STOKEN
Na wat aanlooptoestanden, hout naar binnen kruien, kachel permanent laten branden (hoe ging dat eigenlijk?) gaat het stoken van het huis nu zelfs zo goed dat we af en toe zelfs de ramen open moeten zetten. Smoren! Dat komt omdat ook de schoorsteen die door het apartement naar boven gaat ook nog eens de nodige warmte afstaat. De thermostaat van de vloerverwarming staat op 20 maar dan nog is het behoorlijk warm. Die houtkachel zelf is nogal moeilijk fijn te regelen. Maar dankzij alle veiligheids toestanden en regel en meet apparatuur die Wim en ik vorig jaar hebben geinstalleerd werkt ie veel beter dan daarvoor. Nu kun je inderdaad de kachel volstampen met hout, je zet de lucht inlaatklep op half en de watertemperatuur regelaar op 60. En dan fikken maar! Er is droog hout en hout dat slechts een paar weken binnen ligt. Dat meng ik maar een beetje, zodra het vuur lekker aan de gang is. Gaat geweldig. Vorige kerst zat Wim nog de smid uit te hangen met het witgloeiende vuur in de oven. Hij kon er zelfs ijzer mee vervormen! Nu zie je dezelfde wit-rode gloed. Prima dus. En door in de avond voor het naar bed gaan de kachel vol te laden en de luchtklep zo goed als dicht te draaien blijft het gebouw aardig op temperatuur.
De gasten van vorige week trokken meteen zorgelijke gezichten toen ik zei dat de temp in de nacht naar 15 graden kon dalen. Dus stelde ik voor een kleine electrische kachel in de kamer te zetten. Voor het geval dat. De volgende ochtend hadden ze toch liggen braden in hun bedden, zeiden ze tevreden knorrend aan het ontbijt.
WINTERATELIER
 |
| winteratelier - casco |
APARTEMENT
Afijn uitmesten die handel luidde het, en bouwmaterialen naar de grange, behalve dan de zaken die niet mochten bevriezen. Dan ziet het er ineens toch bijna huiselijk uit. Ook weer een voordeel van de kerst. Lekker even alles in de rekken terugzetten.
Ook het apartement nadert nu zijn voltooiing, bijna volgens planning ook nog. Oké er is nog behoorlijk wat aan verfwerk te doen. De afwerklatjes zwart en de traphal moet nog wit. De plaatsing van de vaatwasser is ook nog zo'n item op de lijst. Maar ik ben er niet uit of dat nu moet gebeuren voor het doorbreken van de muur naar de douche. Fannie wil dat natuurlijk onmiddellijk, dadelijk, direct, of wel nu. Zelf denk ik er nog eens diep over na. Want ik heb echt geen zin om dingen twee keer te moeten doen.
Bij een bakkie onvervalste hollandse koffie, kijk we tevreden naar buiten. En zien we een witte kerst op ons af komen. Binnen is het 22 graden buiten vallen de mussen van het dak af van de geeuwhonger. Leuk zo'n witte wereld voor de gasten die zondag komen, kunnen ze meteen op de latten of door het bos gaan banjeren. Of zelfs een sneeuwpop maken, toch?
Dat pauze moment herinnert me meteen aan de voedertijd van de schapen. Want die kunnen nu opnieuw geen voer meer vinden onder de sneeuw. Ze blijven ook steeds meer binnen en beginnen te blèren zodra ze je horen scharrelen. Als ik om de hoek kom zeilen stormen ze op je af. En ik donder bijna omver met de bak met brokkies. Vlijtig zoeken ze naar brokkies in de voederbak die er nog niet zijn. Met moeite wurm ik me tussen de dringende meute in en pers de brokkies tussen hun stijf bijeengepakte koppen door in de trog. Ja ja boer Cornelis.
En fatsoenlijk alles eerlijk delen is er niet bij. Het recht van de sterkste geld ook hier in de stal. Hop nog een kwak hooi in de ruif en met het restje brokkies voeder ik ze nog een beetje uit de hand. Let ik altijd op dat de zwangeren net effe iets meer krijgen dan de rest. Dat voederen met de hand schijnt ook te helpen om ze een beetje mak te houden. En het is een grappig gevoel die zachte lippen die de brokjes uit je hand grabbelen en nog net niet je vingers opvreten. Lol hebben is dat voederen, geeft je weer het gevoel met iets wezenlijks bezig te ziijn.
18 december 2010
Verwarming
Er wordt hier uitsluitend gestookt op hout, daar is geen milimeter romantiek bij hoor. Het is af en toe best hard werken om het hout te verwerken, naar binnen te kruien en klaar te leggen voor de winter.
Zegt er iemand, nou dat is wel duurzaam stoken wat je doet daar in LDF. Hoezo duurzaam stoken? Vraag ik, voor mijn doen, diplomatiek. Op mijn opmerking dat je dan toch maar de fik in een kleine 40 kuub hout steekt, volgt iets vaags over CO2 neutraal en een beetje GL prietpraat. Het zal wel. Dat het gewoon de goedkoopste manier van stoken is gebleken slaat niet erg aan bij mijn gesprekspartner. En mijn opmerking over het NL plan om belasting op openhaarden te gaan heffen niet meewerkte aan dat CO2 neutrale verhaal, viel toch ietsjes verkeerd. Stelde ik: als olie het minst dure was geweest dan stookte ik nu op olie. Je hebt per slot ook nog een bedrijf te runnen. En elke eurie kun je maar een keer uitgeven. December is een dure maand: belastingen en verzekeringen slaan namelijk een heel diep gat in je bankrekening. Ook dat was blijkbaar geen interessant argument. Gelukkig is het iemand die ik redelijk goed ken dus mijn opmerkingen over wereldvreemd zijnde van politici, ivoren torens gedrag, en het verloren contact met de realiteit maakte hem niet echt boos. Daarom hebben we ook van die leuke gesprekken. Elkaar eens goed opstoken om dan de telefoon neer te leggen met: was weer een leuk gesprek, tot horens.STOKEN
BP kwam met een manier van stoken aan die nog niet was geprobeerd. Ook al omdat ik zelf meestal in de namiddag pas de handel aansteek. Als je door het huis loopt te darren, vaak naar buiten en binnen loopt, merk je echt niet zoveel van de frisheid in huis.
Hij suggereerde voor het slapen gaan de kachel tot de nok te vullen en dan zoveel mogelijk te smoren. Dan hoef je de volgende dag alleen maar een beetje aanmaakhout erop te gooien en dan gaat ie weer. Toen ie dat voorstelde keek ik hem eens aan en trok dat hardop in twijfel of dat bij mijn frequentie van stoken wel zou helpen. Hij was erg overtuigd van zijn zaak. En van lokaal deskundigen moet je het hier wel hebben. Dus top, dat gaan we proberen. En inderdaad het is erg makkelijk de kachel 'sochtends weer aan de praat te krijgen. Je moet het verhaal wel goed oprakelen, anders blijft er teveel as achter in het vuurbed, en dan doet ie het daar ook weer niet beter op. Een bijkomend voordeel is dat bij het opstoken er bijna geen rook ontwikkeling is. Soms ruik je namelijk dat haardvuur door het hele huis, dat vind ik dan weer lekker ruiken. Niet iedereen denkt daar zo over vermoed ik, ook weer. Desondanks koelde het CV water in de nacht behoorlijk af en dat werkt dan weer als ongewenste koeling in de kamers. Nou ja de 60 cm dikke muren zijn na vier dagen stoken wel opgewarmd. De vloer in het apartement blijft lauw. Maar zo'n heel huis overal op "gelijkmatige" temperatuur krijgen is natuurlijk een illusie. Die heb ik ook niet. De corridoor blijft zoals te verwachten viel behoorlijk op warmte, maar de keuken blijft gewoon een probleem. Niet als er gekookt en gedaan wordt, als je daarna de tussendeuren maar dichtdoet is er niets aan de hand. 
Problemen heb je als het hout te nat is. Zolang dat hout redelijk droog is brand de oven als een fakkel. Maar dat doet ie nu dus ff niet. BP heeft namelijk nadat ie het hout gezaagd had de handel een paar weken in de regen laten liggen toen ik naar NL was. Nu doet ie zijn uiterste best om van dat feit de aandacht af te leiden en begint dan zwaar mompelend een warrig verhaal af te steken zodra het op dat onderwerp komt. Maar goed, hij weet in ieder geval dat ik dat geen goede zet heb gevonden. Het hout ligt nu een aantal weken binnen en droogt aardig op, vooral nu de kachel de hele dag staat te loeien. Toch voelt het hout hier en daar nog steeds een beetje vochtig aan. Dus mik ik er een mix van hout in dat droog is en een beetje vochtig. Dat gaat redelijk, maar zorgt wel voor veel rook.
APARTEMENT
Voor het aansluiten van de plafondplaten op de poutres ben ik serieus op zoek gegaan naar een klussenman uit de buurt. De eerste zou twee maanden geleden gaan beginnen, maar die had het opeens in zijn rug. De tweede viel ook al snel af. Die vroeg 36 euries per uur, en dat was me te gortig. Te gortig omdat het materiaal ook nog eens door mij aangeleverd werd. Dat lag namelijk al op voorraad. En had ik ook aangeboden hem te assisteren. Maar ja ik kan niet zo goed meer klimmen en dus ga je op zoek naar iemand die dat wel kan. Natuurlijk komt dan ook Frerik even op. Maar die had eerder al aangegeven tot maart geen tijd te hebben. Overigens vraagt hij minder voor zijn mensen: 26 euries. Dat zal al ook wel weer iets omhoog gegaan zijn, merkwaardig dat aannemers de recessie glashard ontkennen en prijzen niet of nauwelijks dalen in die hoek.
 |
| PUR en plintjes |
Natuurlijk is ook bij deze klus PUR schuim onze favoriet, het plakt, vult en verstevigt. Glimlachend bedenk je dan dat silikonenkit bij loodgieters het meest favoriete materiaal is. Dat is bij ons dan wel het PUR schuim. Als het hard is snij je het bij, plamuurt de handel met spul dat daarvoor geschikt is en kan dan geverfd worden. Wel opletten dat je deze truuk niet doet bij plekken waar mensen bij kunnen. Want dan stoot ze geheid de verf en het plamuur er af of ontstaat er zomaar een deuk. Dun triplex is ook zo'n favoriet. Dat kun je hier in de omgeving niet krijgen en worden er meestal wat plaatjes vanuit NL meegenomen. Makkelijk te figuurzagen of gewoon met een stanley mes bij te snijden. Hét grote voordeel daarvan is weer dat het dunne materiaal perfect de onregelmatige vormen van de poutre volgt. Isoleren doet het niet, maar kiertjes dichten wel. Nu nog de latten en plinten mooi in de zwarte shit zetten en je ziet er niets meer van.
Dat pneumatische nietpistool heeft zichzelf nu wel een paar keer terugbetaald. Geweldig ding. Raad ook iedereen aan die meer dan een paar latjes moet timmeren zo'n ding in huis te halen. Compressor en nietpistool samen hoeft niet meer dan 200 euries te kosten, OK da's een boel geld maar je merkt vanzelf hoeveel gemak zo'n ding geeft. Bovendien is het een enorme tijdsbespaarder en hoef je niet krampachtig met je schroeftolletje in een onmogelijke hoek te gaan staan om een latje ergens tegenaan te fietsen. (Apropos - een magnetische bithouder voor je schroeftol is ook een aanrader) Gewoon latje vasthouden, nietert erop zetten en afdrukken. Lukt het niet in een keer dan zit het toch ongeveer vast, herpositioneren en goed doen, en de valse niet er gewoon weer uittrekken. De nieten 5000 stuks in een doosje kosten 14 euries en dat alleen al is vele malen goedkoper dan nietjes voor een hand of electrische nietmachine. Een electrische raad ik sowieso af, die gaan namelijk heel erg snel kapot. Na nummer twee kapot gekregen te hebben rap overgestapt op pneumatiek. En tot nu toe alleen maar voordeel van gehad. Ik heb twee maten nieten: 40 en 25 mm. Die laatste zijn ideaal voor schrootjes en kleine latjes, al het andere nieten we met 40 mm aan elkaar. Wel lijm gebruiken. Nieten doen we bij alle lichte zaken als plinten, lambrisering of latjes. Soms moet je alsnog schroeven in verband met het gewicht van bijvoorbeeld platen, of dikte van het materiaal. Maar echtwaar een aanrader. Voor banden oppompen, spuiten (glazuur), beitelen, zelfs schroeven kun je er ook nog van alles bij kopen. De compressor weegt ongeveeer 20kg dus dat is goed te doen. Een verlengslang is beter, daar mee kan het apparaat gewoon op de grond blijven staan terwijl je met het plafond bezig bent.Ben ik bezig met het PUR bij te snijden zie ik ineens BP als een aap om de poutres heen slingeren. Toch maar goed geweest om iemand voor dat soort sluip door kruip door werk in te huren. Dat heeft mij in ieder geval veel gekreun en pijn momenten bespaard. Alleen jammer dat je die gast zo in de gaten moet houden.
Het apartement is nu eindelijk tochtdicht en met buiten -4 was het vanochtend nog steeds 14 graden in het apartement, dat 'snachts dan eigenlijk niet verwarmd wordt. Geen slecht resultaat voor de drie besteedde dagen om de glazen voorpui en de poutres (dakbalken) aan te laten sluiten op de plafond platen.
Die vloerverwarming gaat nog steeds als een tierelier, wordt zelfs onaangenaam om op te staan tijdens het klussen. Zit me te bedenken of je die hoge vloertemperatuur dan wel nodig hebt. Als je stil zit te lezen of zo dan neem ik aan van wel. Maar de warmte van de vloer komt gewoon door je schoenzolen heen. Moet dat wel zo zijn? Die temperatuur kan nog altijd naar beneden bijgesteld worden bedenk ik me dan. Voorlopig maar even zo laten dan kan het huis flink opwarmen.
17 december 2010
Brrrr...
 |
| "en face" |
Schoolkinderen hebben een vervroegde vakantie want de schoolbussen rijden toch niet meer. Vrachtverkeer is stilgelegd over de grote wegen anders lopen ze toch maar vast. In het zuiden zijn mensen ingesneeuwd geweest en de puinhoop daar was niet te overzien. wereldnieuws dus ;=) Nee niet de overheid dit keer, die doet veel om een echte chaos te voorkomen. Tegen zo'n sneeuwval kun je nu eenmaal niet opboxen.
Vanochtend zat ik me te bedenken dat het jaren geleden is dat ik met eigen ogen zoveel verse sneeuw heb zien liggen.
 |
| alleen de arreslee ontbreekt nog |
 |
| uitzicht vanuit apartment |
Afijn binnen is het relatief warm en de gisteren gevonden chocolade letter, hoe kwam die nu tussen de kleren te liggen? Bij de koffie met BP opgepeuzelt, echt nostalgisch. Schijnen ze in de vogezen ook sinterklaas te vieren, maar chocolade letters had BP nog nooit gezien.
BP werkt hier een paar dagen om het winteratelier op tijd dicht te krijgen. Na het verrekken van mijn heup bij het aanleggen van het zwembad kan ik geen zware dingen meer tillen en schijn ik nogal ongelukkig te lopen. BP is sterk en tilt zo'n plaat bijna met een hand omhoog. Dat gaat wel voor elkaar komen, als je tenminste bij hem in de buurt blijft klussen en toeziet op niet al te grote blunders. Wilde ie met aceton de PVC kozijnen gaan schoonmaken, hoe dumbheaded kun je nu zijn. Tsja ik hou hem scherp in de gaten en zaag vrolijk de stukkies hout die hij nodig heeft. Het vriest in de grange, gelukkig heb ik bijtijds het water van de WC afgehaald en doorgetrokken, wellicht had antivries ook nog gemoeten. Want het water in de pot is nu stijfbevroren, stom had ik aan moeten denken. Niet vergeten in de checklists te verwerken voor de volgende winter.
Als isolatie gebruiken we de eerder genoemde 14cm houtwol panelen. Het spul is inderdaad behoorlijk vormvast. Alleen moeilijk te snijden, geeft best wel veel stof af. Liberaal gaan we om met purschuim, elk kiertje krijgt een beurt. Alleen moeten we het pur soms in een emmer met warmwater zetten om het überhaupt maar uit de fles te krijgen. Het schuim wat we nu gebruiken is speciaal voor isolatie bedoeld en blijft ook een beetje zacht. Ideaal voor dingen die in beweging blijven zoals in dit gebouw. Dat langzame uitharden en zacht blijven maakt het moeilijk om na te bewerken, maar het is fantastisch spul. Hoge kleef factor en daarmee moeilijk van je handen af te krijgen.
Af en toe vluchten we met onze verstijfde vingers het apartement in en gaan daar verder met klussen. Beide projecten komen op die manier volgende week netjes op tijd af. Dan is het apartement tochtvrij en het winteratelier dicht, inclusief WC en douche.
Gisteren kon ik toch mooi nog twee biggenlampen scooren dus kou lijden hoeven we dan ook niet bij het douchen deze winter. Vraag je je af: wat moet een douche nu in een winter atelier? Het atelier krijgt namelijk een dubblefunctie. In de zomer kan het dienen als slaapkamer en in de winter is het een mooi verwarmde werkplek voor het betere kleien. Het nawerk zal nog wel een paar weken duren maar dan kan het draaien en boetseren weer beginnen. In maart komt de nieuwe automaat gestuurde electrische oven waarmee de uitrusting van het atelier nog completer wordt. Nu nog dat veld (hout)oventje...
En nu de schapen voeren, want onder 20 cm sneeuw kunnen ze echt geen eten meer vinden.
12 december 2010
Boeken
Zo Fannie haar zin, een winterse achtergrond. Koste even pielen voor het juiste formaat en grootte van het bestand, maar dan heb je ook wat. Blogspot heeft toch veel dingen die bij andere blog sites niet beschikbaar zijn zoals het helemaal naar eigen hand kunnen zetten van het uiterlijk van je blog.
BOEKEN
Tijdens de winter lees ik me drie keer in de rondte, lees dus veel. Daarbij probeer ik minstens een frans boekje per week uit te lezen. Vorige winter ontdekte ik dat detectives zich prima leenden voor het vergroten van je woordenschat. Ook al is dat eigenlijk mijn genre niet. Meer een liefhebber van SF. Maar origineel Franse SF is zeldzaam en de zogenoemde polar's daar heb je meters van staan. Ook al is het meeste vertaald werk. Ik zoek dan wel naar polar's die oorspronkelijk in de franse taal geschreven zijn. Vertaalde werken zijn voor mij nog te moeilijk, omdat veel zinnen erg gekunsteld overkomen. Veel idioom bevatten die og niet tot mijn woordenschat behoort. Nou ja de van "Origine de France" zijn ook niet makkelijk, maar wel beter verteerbaar.
In de auto luister ik meestal naar France Culture. EEn blah blah zender maar goed voor mijn frans. Luistertest aan een stuk door.
Op die zender beluisterde ik een interview met Michèle Barrière. Een Culinair Historica is wat je haar kunt noemen. Zij schreef detectives met een culinaire invalshoek. Bijzonder thema om aan de hand van recepten een historische tijd te nemen als de renaissance en daar een misdaad roman omheen te bouwen. Er werd zo leuk over verteld dat ik daar maar eens een paar boekjes over ging kopen. Voor 6 euries kon je dat toch niet laten. Ben nu in het eerste boekje bezig. Al lezende ontdek je dat je nog maar bitter weinig weet over de culinaire kretologie. Zelfs Google translate kan er niet altijd mee uit de voeten, en kwam soms gewoon met de Engelse termen ervan. Tja, moet zeggen het valt tegen wat je over deze specifieke culinaire woordenschat machtig bent. Een nieuwe wereld.
Het boekske zelf: "Meurtres à la Pomme d'Or". Ik zou het geen detective noemen. Meer een soort culinaire net nog geen "schelmen" roman. Staat op de kaft ook nog: roman noir. Alsof het 't genre Filme Noir zou benaderen. Oh jawel alle ingredienten zijn aanwezig: moord, suspence, opbouw naar een oplossing en de ontknoping die je in hoofdstuk 2 al ziet aankomen. Maar, hoe noemden Koot en de Bie het: "het spettert niet" Het verhaal kabbelt een beetje voort er zit niet echt vaart in. Het doet daardoor een beetje ouderwets aan. Zeker het is prachtig geschreven, mooie zinnen, die niet gemaakt zijn voor mensen van het hoger (Franse) onderwijs, zeg maar. Bloemrijke taal voor een breed publiek.
Ja dat is het, het doet me een beetje denken aan de stijl van de Decamerone!
Wat maakt dit boekje het toch waard om te lezen. Het bijzondere eraan is dat de roman in een historische tijd is geplaatst (16e eeuw) en het de eetgewoontes uit die tijd beschrijft. Het volgt de hoofd persoon die weliswaar medicijnen studeert, maar koken zijn eigenlijke passie vindt. Prachtig die beschrijving van de recepten uit de 16e eeuw, en hoe ze dat aankleed in het verhaal. Bijzonder. Achter in het boek vinden we alle recepten terug die de revue zijn gepasseerd. Ja dit boekje is geschreven door een gepassioneerde culinair historica, dat merk je aan alle kanten. Alleen het verhaal is niet zo sterk. Op zich doet het niets af aan de informatie die je opdoet.
Zou zeggen perfect voor een boekenlijst VWO. Of zoals voor mij: de donkere winterse nachten.
BOEKEN
Tijdens de winter lees ik me drie keer in de rondte, lees dus veel. Daarbij probeer ik minstens een frans boekje per week uit te lezen. Vorige winter ontdekte ik dat detectives zich prima leenden voor het vergroten van je woordenschat. Ook al is dat eigenlijk mijn genre niet. Meer een liefhebber van SF. Maar origineel Franse SF is zeldzaam en de zogenoemde polar's daar heb je meters van staan. Ook al is het meeste vertaald werk. Ik zoek dan wel naar polar's die oorspronkelijk in de franse taal geschreven zijn. Vertaalde werken zijn voor mij nog te moeilijk, omdat veel zinnen erg gekunsteld overkomen. Veel idioom bevatten die og niet tot mijn woordenschat behoort. Nou ja de van "Origine de France" zijn ook niet makkelijk, maar wel beter verteerbaar.
In de auto luister ik meestal naar France Culture. EEn blah blah zender maar goed voor mijn frans. Luistertest aan een stuk door.
Op die zender beluisterde ik een interview met Michèle Barrière. Een Culinair Historica is wat je haar kunt noemen. Zij schreef detectives met een culinaire invalshoek. Bijzonder thema om aan de hand van recepten een historische tijd te nemen als de renaissance en daar een misdaad roman omheen te bouwen. Er werd zo leuk over verteld dat ik daar maar eens een paar boekjes over ging kopen. Voor 6 euries kon je dat toch niet laten. Ben nu in het eerste boekje bezig. Al lezende ontdek je dat je nog maar bitter weinig weet over de culinaire kretologie. Zelfs Google translate kan er niet altijd mee uit de voeten, en kwam soms gewoon met de Engelse termen ervan. Tja, moet zeggen het valt tegen wat je over deze specifieke culinaire woordenschat machtig bent. Een nieuwe wereld.
 |
| foto: sreenshot Amazon |
Ja dat is het, het doet me een beetje denken aan de stijl van de Decamerone!
Wat maakt dit boekje het toch waard om te lezen. Het bijzondere eraan is dat de roman in een historische tijd is geplaatst (16e eeuw) en het de eetgewoontes uit die tijd beschrijft. Het volgt de hoofd persoon die weliswaar medicijnen studeert, maar koken zijn eigenlijke passie vindt. Prachtig die beschrijving van de recepten uit de 16e eeuw, en hoe ze dat aankleed in het verhaal. Bijzonder. Achter in het boek vinden we alle recepten terug die de revue zijn gepasseerd. Ja dit boekje is geschreven door een gepassioneerde culinair historica, dat merk je aan alle kanten. Alleen het verhaal is niet zo sterk. Op zich doet het niets af aan de informatie die je opdoet.
Zou zeggen perfect voor een boekenlijst VWO. Of zoals voor mij: de donkere winterse nachten.
Telegraaf
Vorige week al in de krant gestaan. Dit hadden jullie nog te goed. Niks over de verbouw perikelen. Meer een anekdotisch verhaaltje geworden. Maar goed gratis pub moet je niet in de bek zien toch?
Was natuurlijk niet in een keer te scannen dus het is in stukkies gedaan. Aan deze kant min of meer aan elkaar geplakt. Kijk bij de rode lijntjes wat ze over LMQR schrijven. Klik op het plaatje voor een grotere afbeelding. Sta ik toch maar weer lekker achter het fornuis!
De statistieken gaven een bescheiden stijging in het aantal visites van lemoutonquirit.eu te zien. Toch maar weer.
 |
| telegraaf artikel |
De statistieken gaven een bescheiden stijging in het aantal visites van lemoutonquirit.eu te zien. Toch maar weer.
Menu's
We gaan het weer over eten hebben! Mijn aller-aller-favorietste onderwerp. Net ergens gelezen dat denken over eten je helpt bij het afvallen. Prima toch?
Aanleiding voor dit stukkie is dat ik gisterochtend met BP zat te kletsen over hoe een frans menu dan wel was opgebouwd. Eten komt best wel vaak ter sprake tussen ons. Dat heb je zomaar als je de hele dag die schapen ziet lopen.
Mmm. Ter zake.
Nu kun je domweg op het internet opzoeken hoe menu's in LDF worden samengesteld. Tikt gewoon repas op Wikipedia in en je zoekpad leidt zich als vanzelf langs de manieren en gewoontes die in het algemeen voor een bepaald land als niet al te vreemd worden gezien. Verrassingen kom je niet echt tegen. Toch, in het kader van verdere professionalisering van de keuken van Le Mouton Qui Rit wil ik dan eindelijk wel eens precies weten hoe het in elkaar steekt. Wat de verschillen zijn voor de verschillende landen waar onze gasten vandaan komen en hoe je daar een soort fusie tussen kunt aanbrengen. Zonder natuurlijk het karakter van onze kookkonsten zelf uit het oog te verliezen.
BP zelf een lekkerbek wist niet zoveel daarover te vertellen anders dan de beste volgorde hoe het een en ander achter je huigje te plempen. Praten met lokalen over wat ze lekker of bijzonder vinden is niet zo mijn alledaagse praatje. Ingredienten bij de franse naam noemen is ook al niet zo mijn sterkste punt. Maar dat hindert me niet het er vaak over te hebben. Leer je toch weer van. Afijn hij kwam toch met een kookboek uit 1971 aanzetten waar het allemaal in moest staan. Een beduimeld boekske. Dat natuurlijk opnieuw flink doorgeduimeld is geworden door deze jongen. En jawel helemaal achterin stonden de gedeeltelijke antwoorden op mijn vragen. Dit weekeinde gaat staan in het kader van menu leer, besloot ik.
KOOKKONSTEN
Fannie heeft mij een beetje de internationale keuken proberen bij te brengen, en probeert me volgens recepten te laten koken. Dan is je resultaat herhaalbaar zegt ze dan. Meestal wordt dat door mij weer uit de losse pols aangevuld met wat experimenten gevonden op het internet, toevallige ontdekkingen of vragen en opmerkingen van de gasten. De afgelopen twee seizoenen zijn zo een aantal menu's ontstaan waarbij de gasten soms zelfs de pan uitschrapen met het laatste stukje brood uit de broodmand. Natuurlijk word je beïnvloed door de lokale keuken, verkrijgbare ingrediënten en inzichten. En vraag ik de lokalen subtiel het hemd van het lijf af van wat zij nu koken en hoe zij hun maaltijden samenstellen. Hoe wijkt dat af van de gemiddelde opvatting. Wat eet men hier in welke volgorde. Als ik de gasten zo langs de neus weg vraag wat ze lekker vinden krijg ik ook een boel info hierover.
MENULEER
Hop het internet op en surfen maar. Je merkt tijdens het lezen onmiddellijk verschillen op tussen NL en LDF. Niet verbazend natuurlijk. De middag maatijd voor de fransjes is dan weer belangrijker dan voor de kaaskoppen. Het ontbijt lijkt voor een kaaskop kariger dan van een fransje. Dat lijkt maar zo, het ziet er gewoon anders uit.
Want of je nu een stevige kom warme havermout pap met vanillesuiker, rozijnen, en een klontje boter oplebbert of je doopt een croissant in een kom chocolademelk met een broodje en een of andere jam erop doorslikt. Het verschil is voornamelijk de aankleding.
Maar het gaat me meer om de samenstelling van het diner en het verschil met het middag maal. Het avondmaal is lichter verteerbaar dan het middagmaal. In de provincie is dat zondermeer het geval. Tussen 12 en 2 ligt het land plat, men is aan het eten. Prima tijd om door het land te rijden overigens.
Het meest in het oog lopend is wel dat er in de lunch vaak een vleesgerecht zit en in de avond eigenlijk niet. In de middagen komen dan de wat steviger soepen, patés, kazen en zo aan bod. In de avond zijn het meer de salades die het doen. Of heldere soepen. Maar altijd een stukje brood erbij.
Afijn, stof om genoeg om daar eens heftig op te gaan studeren.
Hier een voorproefje van wat in de ogen van de fransjes de opbouw van een formeel diner is:
Aanleiding voor dit stukkie is dat ik gisterochtend met BP zat te kletsen over hoe een frans menu dan wel was opgebouwd. Eten komt best wel vaak ter sprake tussen ons. Dat heb je zomaar als je de hele dag die schapen ziet lopen.
Mmm. Ter zake.
Nu kun je domweg op het internet opzoeken hoe menu's in LDF worden samengesteld. Tikt gewoon repas op Wikipedia in en je zoekpad leidt zich als vanzelf langs de manieren en gewoontes die in het algemeen voor een bepaald land als niet al te vreemd worden gezien. Verrassingen kom je niet echt tegen. Toch, in het kader van verdere professionalisering van de keuken van Le Mouton Qui Rit wil ik dan eindelijk wel eens precies weten hoe het in elkaar steekt. Wat de verschillen zijn voor de verschillende landen waar onze gasten vandaan komen en hoe je daar een soort fusie tussen kunt aanbrengen. Zonder natuurlijk het karakter van onze kookkonsten zelf uit het oog te verliezen.
 |
| foto: WvdM |
KOOKKONSTEN
Fannie heeft mij een beetje de internationale keuken proberen bij te brengen, en probeert me volgens recepten te laten koken. Dan is je resultaat herhaalbaar zegt ze dan. Meestal wordt dat door mij weer uit de losse pols aangevuld met wat experimenten gevonden op het internet, toevallige ontdekkingen of vragen en opmerkingen van de gasten. De afgelopen twee seizoenen zijn zo een aantal menu's ontstaan waarbij de gasten soms zelfs de pan uitschrapen met het laatste stukje brood uit de broodmand. Natuurlijk word je beïnvloed door de lokale keuken, verkrijgbare ingrediënten en inzichten. En vraag ik de lokalen subtiel het hemd van het lijf af van wat zij nu koken en hoe zij hun maaltijden samenstellen. Hoe wijkt dat af van de gemiddelde opvatting. Wat eet men hier in welke volgorde. Als ik de gasten zo langs de neus weg vraag wat ze lekker vinden krijg ik ook een boel info hierover.
MENULEER
Hop het internet op en surfen maar. Je merkt tijdens het lezen onmiddellijk verschillen op tussen NL en LDF. Niet verbazend natuurlijk. De middag maatijd voor de fransjes is dan weer belangrijker dan voor de kaaskoppen. Het ontbijt lijkt voor een kaaskop kariger dan van een fransje. Dat lijkt maar zo, het ziet er gewoon anders uit.
 |
| frans ontbijt; foto wikipeadia |
Maar het gaat me meer om de samenstelling van het diner en het verschil met het middag maal. Het avondmaal is lichter verteerbaar dan het middagmaal. In de provincie is dat zondermeer het geval. Tussen 12 en 2 ligt het land plat, men is aan het eten. Prima tijd om door het land te rijden overigens.
 |
| repas simple |
Het meest in het oog lopend is wel dat er in de lunch vaak een vleesgerecht zit en in de avond eigenlijk niet. In de middagen komen dan de wat steviger soepen, patés, kazen en zo aan bod. In de avond zijn het meer de salades die het doen. Of heldere soepen. Maar altijd een stukje brood erbij.
Afijn, stof om genoeg om daar eens heftig op te gaan studeren.
Hier een voorproefje van wat in de ogen van de fransjes de opbouw van een formeel diner is:
- un apéritif, composé de petites bouchées, toasts ou gâteaux salés = hartige hapjes
- des hors-d'œuvre = idem
- un potage (soupe, consommé, ...) chaud ou froid = heldere soup warm of koud
- une ou plusieurs entrées froides = wat koude voorgerechten
- une ou plusieurs entrées chaudes = wat warme voorgerechten
- un premier plat, souvent de poisson = eerste hoofdgerecht (vis meestal)
- un second plat, souvent de viande = tweede hoofdgerecht (vlees)
- de la salade verte = groene salade
- un plateau de fromages = kaasplankje
- des entremets = tussengerecht
- un dessert, souvent composé de pâtisseries = kleine gebakjes o.i.d.
- des fruits frais = vers fruit
- un café, parfois servi avec une bouchée de chocolat ou des fruits secs = koffie
- un digestif, censé faciliter la digestion. = likeurtje, cognac of zo
(bron: wiki)
Veertien gangen! Dan sta je wel ff van te kijken hè? En dan krijg je tussen door nog wat amuses, of zaken die niet als gang gerekend worden. Plus nog eens de nodige wijnen en of watertjes. Hoe iemand met een normale maag dit allemaal kan verwerken is mij een volkomen raadsel. Geen wonder dat al die politici en rijken moddervet worden.
Een volgende keer weer meer over de franse menuleer. Nooit geweten dat dit zo ingewikkeld lag...
11 december 2010
JIT
Waz dat? JIT is Just in Time Delivery. Een manier om voorraden tot een minimum te beperken zodat er precies op tijd het nodige geleverd zal worden. Althans als het systeem goed wordt toegepast. En daar gaat ie weer....
En je mag eigenlijk niet anders verwachten dat dat in LDF niet echt het geval is. Je grijpt erg vaak mis en hobbel je gedwongen van winkel naar winkel. Of heb je veel te veel leveranciers om je boodschappenlijstje af te werken.
Als het goed ging zou er ook geen stukkie aan besteed worden toch?
Wat overkomt deze bricoleur de dimanche (brakke knutselaar) nu weer?
WINTER ATELIER
Per deel van het project worden spullen ingekocht. Dat betekent dat per aktiviteit van een project en soms slechts per onderdeel ervan dingen inkopen gedaan wordt. Dat heeft te maken wat er maximaal in het autootje past, het gewicht of de verwerkingssnelheid van de spullen. Maak ook onderscheid in gèbruik en vérbruik spullen. Gebruik is bijvoorbeeld isolatie en verbruik zijn schroeven, nieten, lijm en mousse, ducttape enz enz. De laatste soort koop ik altijd ruimhartig in en er is altijd wel plek voor in de knar.
Aan het winter atelier wordt hard gewerkt. De bouw ervan begon bij de muur aan de balkonkant incluis een WC, en dan met de klok mee wordt muur voor muur neergezet tot op plafond hoogte (3 meter) Nu ging dat sneller dan voorzien en was er donderdag geen isolatie meer om muur drie af te maken. Dacht ik de jacht op dat spul te combineren met een bezoekje aan de belastingdienst. Ben je zomaar weer 6 chekkies verder. Zo gedaan.
BigMat had het begeerde spul niet en gaf bij het halen van mijn bestelling van hout ook al aan geen steenwol meer te hebben. Wel glaswol, maar ja dat goedje is niet erg populair bij klussers, daar blijven ze dan ook vet mee zitten denk ik. Een deurtje verder maar, weer. ComaFranc in Vesoul heeft plenty van dat spul had ik een paar weken geleden gezien, pallets vol. Dus een beetje gassen en 33 km verderop vraag ik om laine de bois. 140 mm dik aub. Nee dat is niet meer op voorraad klonk het zonder aarzeling. Nu moet je de fransjes niet meteen op hun woord nemen en stond ik al rap aan het tafeltje van de voorraad pipo. Die keek ff in zijn compu maar nee het was er echt niet meer. En op dat moment had ik niet de brutaliteit om ff op de plaats te gaan kijken. Meestal klopt er namelijk geen bal van die voorraad systemen. Maarja twee keer negatief is toch wel redelijk zeker dat't spul er niet is. Waarom de confrontatie aangaan, niet? Dit keer dan.
De voorraad pipo was me zeer terwille, belde met een collega, njet, nietz. Wanneer komt het goedje weer? Nou niet voor volgend jaar. Huh? En zeker niet nu we aan het inventariseren gaan. Voor januari wordt er zowieso niets meer besteld. Vroeg ik: waar wordt het spul gekocht/gedistribueerd, dan haal ik het zelf wel op. Na een lichte aarzeling opende hij de map en kwam met een adres in Freiburg in good old germany aanzetten. Oempf das 200 km verder, dat wordt me te gek. Als ik het nu zou bestellen hoe lang duurt het dan? Oh dat kan pas in januari en daarna duurt het nog 12 tot 13 weken. Even keek ik hem aan alsof ie helemaal geschift was! Zijn die gasten nu echt van de spreekwoordelijke pot gerukt? Zitten ze zonder dat, blijkbaar populaire spul, voor meer dan 3 maanden. Niet te gelóven. Zeker, cement, hout etc is normaal altijd op voorraad. Maar opvallend is het gewoon dat er enorme gaten vallen in het assortiment, zowel bij de Bricomarché, BigMat als ComaFranc. Dat kan geen toeval meer zijn. Ikke vragen natuurlijk. Ben niet nieuwschierig maar wil wel alles weten. Wat blijkt, in verband met einde jaarstellingen - inventarisatie - leveringsketens die tijdens deze periode plat gaan, bouwers die er mee ophouden en geen bestellingen doen etc etc. Wordt er voor de maand december eigenlijk niets bijbesteld. Op mijn opmerking van dan zullen de verkopen in januari wel heel erg magertjes zijn als dat bestellen zo lang duurt, wordt schokschouderend gereageerd. Mager dus. OK een hamer of schroeven zijn altijd wel te krijgen. Maar die basis zaken als hout, isolatie etc is toch wel vreemd om dat bijna twee maanden maar erg beperkt in voorraad te hebben.
Terug naar dat JIT. Door de japjes bedacht, met als doel winst te vergroten. Wat je niet op voorraad hebt kost je ook niets. Dus bestel je precies wat je gedurende een bestelcyclus nodig hebt. Klinkt heel aannemelijk en meestal gaat dat prima. Ook hier in LDF. BEHALVE in de maanden augustus en december. Dan gaat het systeem onderuit en kun je bijna niets krijgen en bestellen, dat ijlt meestal een maand na. Nee ze nemen ook geen bestellingen op. Ook zo'n zwak punt hier. Vooruit plannen is er niet bij. Kun je die open deur weer intrappen: geen wonder dat het hier een struikelende ekonomie geeft. Maar dat is niet gentile (aardig) Maar om nu 4 van de 12 maanden magere business te hebben door een falend voorraad systeem is toch van de zotte. Stelt de hele ekonomie zich op in, hoor je dan. Niets aan de hand dus. Tsjaaaa....droomt u lekker verder.
Lees ik via Wiki ff na hoe dat dan werkt. Voorraadbeheer, altijd interesse in gehouden sinds mijn tijd bij Polaroid in Enschede. Inderdaad JIT strekt zich uit over een cyclus van 13 weken. Toevallig toch. Komen factoren bij als bestelgrootte, levertijd, omzet etc etc. Tsja en dan faalt het systeem als je twee keer in het jaar in de hik gaat en klanten misgrijpen. Gebeurd bij bijna alle grootwinkelketens, en grijp je overal mis. Waardoor ze zich weer de luxe kunnen permiteren hun schouders op te halen: c'est la vie. Maar in mijn ogen vertaal ik dat in: dat ze volkomen schijt aan hun klanten hebben. Die komen toch wel terug. En door dit brakke gesyndicaliseerde systeem is dat ook nog zo. Zelf bevestigend is dat het?
BRICO
Kom ik vanochtend, zaterdag = inkoop dag, bij Brico Depot in Epinal: you're my only hope Obi wan Kanobi... Als hier geen isolatie was moesten de laatste twee wanden zonder isolatie gesloten worden om laat in de winter weer open te moeten voor het isoleren ervan. Zonde van de verwarming en de inspanning.
Tot mijn blijde verbijstering stonden er 3 van die pallets te pronken. Vol met dat begeerlijke spul. Rap rap 6 pakketjes voor de auto gezet. Whoehoe! Hoe krijg ik dat erin. Grote pakken van 60 x 60 x 120. De eerste paar hop erin, ging prima. Toen dacht ik, laadruimte van de bak is 120 hoog, is 120 breed en 204 lang, zoiets dus, gaat niet echt goedkomen zo. Rechtop zetten maar. Waarom weet ik niet, meer een gevoel. En de six-pack paste er precies in op die manier. Het laatste pak ging erin met donder en geweld met mijn volle gewicht, als een chinese puzzel! Nu heb ik wel meer staaltjes van inpakken gehad maar dit was toch wel 't betere precisie werk. Bleef er nog een richeltje over voor wat kabel en ander klein grut. Wat een kar, geweldig. Maar ja op een ochtendje geef je wel weer 600 euries uit. Een boel geld.
En je mag eigenlijk niet anders verwachten dat dat in LDF niet echt het geval is. Je grijpt erg vaak mis en hobbel je gedwongen van winkel naar winkel. Of heb je veel te veel leveranciers om je boodschappenlijstje af te werken.
Als het goed ging zou er ook geen stukkie aan besteed worden toch?
Wat overkomt deze bricoleur de dimanche (brakke knutselaar) nu weer?
WINTER ATELIER
Per deel van het project worden spullen ingekocht. Dat betekent dat per aktiviteit van een project en soms slechts per onderdeel ervan dingen inkopen gedaan wordt. Dat heeft te maken wat er maximaal in het autootje past, het gewicht of de verwerkingssnelheid van de spullen. Maak ook onderscheid in gèbruik en vérbruik spullen. Gebruik is bijvoorbeeld isolatie en verbruik zijn schroeven, nieten, lijm en mousse, ducttape enz enz. De laatste soort koop ik altijd ruimhartig in en er is altijd wel plek voor in de knar.
Aan het winter atelier wordt hard gewerkt. De bouw ervan begon bij de muur aan de balkonkant incluis een WC, en dan met de klok mee wordt muur voor muur neergezet tot op plafond hoogte (3 meter) Nu ging dat sneller dan voorzien en was er donderdag geen isolatie meer om muur drie af te maken. Dacht ik de jacht op dat spul te combineren met een bezoekje aan de belastingdienst. Ben je zomaar weer 6 chekkies verder. Zo gedaan.
BigMat had het begeerde spul niet en gaf bij het halen van mijn bestelling van hout ook al aan geen steenwol meer te hebben. Wel glaswol, maar ja dat goedje is niet erg populair bij klussers, daar blijven ze dan ook vet mee zitten denk ik. Een deurtje verder maar, weer. ComaFranc in Vesoul heeft plenty van dat spul had ik een paar weken geleden gezien, pallets vol. Dus een beetje gassen en 33 km verderop vraag ik om laine de bois. 140 mm dik aub. Nee dat is niet meer op voorraad klonk het zonder aarzeling. Nu moet je de fransjes niet meteen op hun woord nemen en stond ik al rap aan het tafeltje van de voorraad pipo. Die keek ff in zijn compu maar nee het was er echt niet meer. En op dat moment had ik niet de brutaliteit om ff op de plaats te gaan kijken. Meestal klopt er namelijk geen bal van die voorraad systemen. Maarja twee keer negatief is toch wel redelijk zeker dat't spul er niet is. Waarom de confrontatie aangaan, niet? Dit keer dan.
De voorraad pipo was me zeer terwille, belde met een collega, njet, nietz. Wanneer komt het goedje weer? Nou niet voor volgend jaar. Huh? En zeker niet nu we aan het inventariseren gaan. Voor januari wordt er zowieso niets meer besteld. Vroeg ik: waar wordt het spul gekocht/gedistribueerd, dan haal ik het zelf wel op. Na een lichte aarzeling opende hij de map en kwam met een adres in Freiburg in good old germany aanzetten. Oempf das 200 km verder, dat wordt me te gek. Als ik het nu zou bestellen hoe lang duurt het dan? Oh dat kan pas in januari en daarna duurt het nog 12 tot 13 weken. Even keek ik hem aan alsof ie helemaal geschift was! Zijn die gasten nu echt van de spreekwoordelijke pot gerukt? Zitten ze zonder dat, blijkbaar populaire spul, voor meer dan 3 maanden. Niet te gelóven. Zeker, cement, hout etc is normaal altijd op voorraad. Maar opvallend is het gewoon dat er enorme gaten vallen in het assortiment, zowel bij de Bricomarché, BigMat als ComaFranc. Dat kan geen toeval meer zijn. Ikke vragen natuurlijk. Ben niet nieuwschierig maar wil wel alles weten. Wat blijkt, in verband met einde jaarstellingen - inventarisatie - leveringsketens die tijdens deze periode plat gaan, bouwers die er mee ophouden en geen bestellingen doen etc etc. Wordt er voor de maand december eigenlijk niets bijbesteld. Op mijn opmerking van dan zullen de verkopen in januari wel heel erg magertjes zijn als dat bestellen zo lang duurt, wordt schokschouderend gereageerd. Mager dus. OK een hamer of schroeven zijn altijd wel te krijgen. Maar die basis zaken als hout, isolatie etc is toch wel vreemd om dat bijna twee maanden maar erg beperkt in voorraad te hebben.
Terug naar dat JIT. Door de japjes bedacht, met als doel winst te vergroten. Wat je niet op voorraad hebt kost je ook niets. Dus bestel je precies wat je gedurende een bestelcyclus nodig hebt. Klinkt heel aannemelijk en meestal gaat dat prima. Ook hier in LDF. BEHALVE in de maanden augustus en december. Dan gaat het systeem onderuit en kun je bijna niets krijgen en bestellen, dat ijlt meestal een maand na. Nee ze nemen ook geen bestellingen op. Ook zo'n zwak punt hier. Vooruit plannen is er niet bij. Kun je die open deur weer intrappen: geen wonder dat het hier een struikelende ekonomie geeft. Maar dat is niet gentile (aardig) Maar om nu 4 van de 12 maanden magere business te hebben door een falend voorraad systeem is toch van de zotte. Stelt de hele ekonomie zich op in, hoor je dan. Niets aan de hand dus. Tsjaaaa....droomt u lekker verder.
Lees ik via Wiki ff na hoe dat dan werkt. Voorraadbeheer, altijd interesse in gehouden sinds mijn tijd bij Polaroid in Enschede. Inderdaad JIT strekt zich uit over een cyclus van 13 weken. Toevallig toch. Komen factoren bij als bestelgrootte, levertijd, omzet etc etc. Tsja en dan faalt het systeem als je twee keer in het jaar in de hik gaat en klanten misgrijpen. Gebeurd bij bijna alle grootwinkelketens, en grijp je overal mis. Waardoor ze zich weer de luxe kunnen permiteren hun schouders op te halen: c'est la vie. Maar in mijn ogen vertaal ik dat in: dat ze volkomen schijt aan hun klanten hebben. Die komen toch wel terug. En door dit brakke gesyndicaliseerde systeem is dat ook nog zo. Zelf bevestigend is dat het?
BRICO
Kom ik vanochtend, zaterdag = inkoop dag, bij Brico Depot in Epinal: you're my only hope Obi wan Kanobi... Als hier geen isolatie was moesten de laatste twee wanden zonder isolatie gesloten worden om laat in de winter weer open te moeten voor het isoleren ervan. Zonde van de verwarming en de inspanning.
Tot mijn blijde verbijstering stonden er 3 van die pallets te pronken. Vol met dat begeerlijke spul. Rap rap 6 pakketjes voor de auto gezet. Whoehoe! Hoe krijg ik dat erin. Grote pakken van 60 x 60 x 120. De eerste paar hop erin, ging prima. Toen dacht ik, laadruimte van de bak is 120 hoog, is 120 breed en 204 lang, zoiets dus, gaat niet echt goedkomen zo. Rechtop zetten maar. Waarom weet ik niet, meer een gevoel. En de six-pack paste er precies in op die manier. Het laatste pak ging erin met donder en geweld met mijn volle gewicht, als een chinese puzzel! Nu heb ik wel meer staaltjes van inpakken gehad maar dit was toch wel 't betere precisie werk. Bleef er nog een richeltje over voor wat kabel en ander klein grut. Wat een kar, geweldig. Maar ja op een ochtendje geef je wel weer 600 euries uit. Een boel geld.
10 december 2010
Monet
Via de site hollandais-en-france een mooie pagina over de Monet tentoonstelling in Parijs gevonden. Aww, mooie plaatjes. Vooral die "fragment van een maaltijd op het gras" erg mooi gedaan en over een staand en liggend paneel geschilderd. Gaaf effect. Impressionisme pur sang. Nu maar ff in de groep gooien om daar komende kerstvakantie eens heen te gaan. Als er tenminste nog een betaalbaar bed in Parijs te vinden is. Anders maar gewoon op en neer knallen met het bakkie.
Want het blijkt dat men erg veel van zijn werken bijeen heeft gebracht om een totaal impressie te kunnen krijgen. En dat ga je volgens mij niet snel meer meemaken.
Prachtig uitgelicht ook door het museum. Die spot van boven doet het licht effect van het schilderij zelf perfect uitkomen. Daar zijn die fransjes ook heel erg goed in: verpakken / aankleden.
Maar oh, Parijs. Fannie en ik hebben daar onze eerste gezamelijke vakantie doorgemaakt. Meer kon je het ook niet noemen. Koude ellende, hamerende werklui om 7 uur op de verwarming die't volgens mij ook nog niet eens deed. Een ontbijt dat een holle kies onmogelijk kon vullen en deprimerend miezerig weer. Maar de romantiek van dat moment overheerste, wel een tour sentimentale waard wellicht.
Want het blijkt dat men erg veel van zijn werken bijeen heeft gebracht om een totaal impressie te kunnen krijgen. En dat ga je volgens mij niet snel meer meemaken.
 |
| fragment d'un dejeuner sur l'herbe - foto: le parisien (screenshot) |
Prachtig uitgelicht ook door het museum. Die spot van boven doet het licht effect van het schilderij zelf perfect uitkomen. Daar zijn die fransjes ook heel erg goed in: verpakken / aankleden.
Maar oh, Parijs. Fannie en ik hebben daar onze eerste gezamelijke vakantie doorgemaakt. Meer kon je het ook niet noemen. Koude ellende, hamerende werklui om 7 uur op de verwarming die't volgens mij ook nog niet eens deed. Een ontbijt dat een holle kies onmogelijk kon vullen en deprimerend miezerig weer. Maar de romantiek van dat moment overheerste, wel een tour sentimentale waard wellicht.
9 december 2010
Telefonie
OK de fransjes kunnen een atoombom op je dak laten vallen. En ja die hebben ook samen met de britten de Concorde laten vliegen. En ja ze hebben ook Descartes, Emile Zola en andere halfgoden in het panthéon van volkshelden kunnen plaatsen. Ja ze zijn in grote mate onafhankelijk van buitenlandse machten voor het grootste deel van hun electriciteits voorziening. En met nog een paar andere dingen staan ze in de frontlinies.
Echter op veel gebieden beginnen de fransjes terrein te verliezen. Om er eentje te noemen: wijn. Denk ik aan nieuwe wijnen uit Chili, Australie, US, Zuid Afrika.
De fransjes blinken eigenlijk maar in een ding echt uit. En dat is ouwehoeren. Dat wordt omwikkeld met ingewikkelde protocollen voor omgangsvormen en taalgebruik. Twee zaken die overigens typerend zijn voor een cultuur in zijn eindfase - ondergang. Verschijnselen die je in de geschiedenis bij alle eens machtige rijken terugziet voordat verval werkelijk zichtbaar wordt. Een diepgewortelde afschuw voor verandering, ongemeen ingewikkelde omgangsvormen, en een daarmee gepaard gaand overdadig taalgebruik. De handleidingen van de fransjes zijn ook al dikker dan in welke taal dan ook. Hetgeen duidt op stilstand in de ontwikkeling van de taal, er worden geen nieuwe (leen)woorden toegelaten tot de dictionaire français. Het aplomp, of laat ik het beestje maar bij de naam noemen: decadentie, dat men in de hogere kringen tentoonspreid is ongeëvenaard. Nee, ik verbaas me niet, ik blijf verbijsterd.
Nog even over die taal. Onlangs las ik op de blog van hollandais.en-france een stukje over de tweedeling in LDF. Of je beheerst het frans perfect, dan ben je "een van ons" of niet, dan ben je een clown en kùn je gewoon niet serieus genomen worden. Nou dan blijf ik liever een clown, want om nu serieus genomen te worden is ook zo wat! Per definitie wordt je als een beetje dom versleten als je de taal slecht spreekt. Wat voel ik me dan dom! ;=)) Nou laat ze maar komen...
Oh jawel hoor, ik heb het hier prima naar mijn zin zo op het franse platteland. Maar zodra je te maken krijgt met diensten als telefonie dan zakt je de broek echt af en kom je tot de conclusie dat frankrijk in dat geval in alle opzichten een onderontwikkeld land is. Oh ja ze waren pioniers op het gebied van teletext en toepassingen daarvan. Die dienst heette Minitel. Voor die tijd erg geavanceerd en ging een beetje tenonder aan het eigen succes. Zoiets als de wet van de remmende voorsprong. In NL is dat eigenlijk nooit goed van de grond gekomen. En gelukkig maar, want dan had internet in NL er nooit zo goed bijgestaan als nu. Frankrijk schakelde daarom veel en veel te laat naar internet om. Behoudend hè. En daar plukken ze nu de vruchten van. Het net kraakt in alle voegen, is traag als dikke stroop, en doet niet wat het moet doen voor een stotterende economie.
Sites, heb ik ook al eens beschreven, blinken uit in het verborgen houden van contactgegevens als een telefoon nummer. Of, als er - mirakel - meer dan een pagina is, dat je de informatie snel vind: bij twee klikken. Oh opmaken kunnen ze als geen ander, mooie strakke vormgeving. Maar van zoekpaden, informatie flow en van een korte krachtige boodschap hebben de meeste sites totaal geen weet.
Neem nu eens Neuf. Mijn geliefde pispaaltje. Neuf is vreselijk goed in het verstoppen van contactgegevens. Je wordt heen en weer gejo-jo-d tussen verkoop prietpraat en een avatar die je moet helpen. En wat je ook doet je komt terug op een verkoop pagina. Knap gedaan hoor, want verkopen willen ze wel maar service en informatie geven is heel eng. Na meer dan 20 minuten klikken en proberen, zelfs lid moeten worden van hun forum, doe je een gok. Je komt de zoveelste keer op de pagina van de aanbiedingen terecht.
Je weet met je verstand dat je hier niet moet zijn. Maar je intuitie zegt: klik nu maar op die link dan kom je er wel. En verrek, mijn gevoel was goed.
Afijn eindelijk heb je het nummer te pakken. Ze zijn open van 08:00 tot 22:00. NOT! Probeer de lui maar eens te bereiken, krijg je een stemmetje dat ze nu niet bereikbaar zijn, klik, opgehangen. Daar zijn ze ook geweldig in: afpoeieren. Staat er op de site van 14-17 uur het beste bereikbaar. OK ik belde om 14:05, een half uur in de wachtrij. Zette het toestel op de luidspreker en ging door met mijn klus. Ineens, eindelijk een persoon aan de lijn. Ik neem een snoekduik en roep" "bonjour!". Het belprobleem uitgelegd: kon sinds een dag niet meer naar NL bellen. Maar de vriendelijke dame wist me weinig meer te vertellen dan dat er nog vier andere landen in de wereld waren die je op dit moment niet kon bellen. Nederland stond er niet bij. Ja hoor klonk het triomfantelijk, ik kan het nummer dat u opgeeft wel bellen, krijg alleen een boodschap. Ja maar dat lukt niet aan deze kant. En om haar meteen de pas af te snijden zei ik ook maar dat ik andere nummers in NL had geprobeerd met hetzelfde resultaat. "Met het door u gekozen nummer kan geen verbinding worden gemaakt, probeert u het later nog eens" Dat die storing al meer dan een dag duurde, ach daar werd ze niet koud of warm van, professioneel hoor!. Ze zou me doorverbinden met een technicus. Blijft u aan de lijn, klonk het. Na 10 minuten een muziekje klonk het ineens: "het nummer dat u gebeld heeft bestaat niet". tuut tuut tuut...
Nu heb ik wel afgeleerd om alles te vervloeken, me kwaad te maken om deze en alle komende generaties van fransjes naar Mars te verwensen. Nutteloos. Maar zoals ik dit soort toko's heb leren inschatten doen ze snel even rechtzetten zonder je te informeren. Een half uur later probeerde ik naar NL te bellen, en jawel mijn leeflijn naar NL was weer OK. Kon ik vanavond weer met mijn schatje kleppen en de dag doornemen.
Tuurlijk in geval van nood kun je altijd nog Skype gebruiken, en dat doe je dan ook als het internet nog werkt tenminste. Ook dat is een grote onzekerheid hier. Telefonie loopt ook over het internet. Dus een oplettende lezer begrijpt al dat telefonie vaak wegvalt hier. Maar dat een bepaald land niet bereikbaar is, dat was nieuw voor me. Je leert zo toch maar iedere keer wat bij.
Echter op veel gebieden beginnen de fransjes terrein te verliezen. Om er eentje te noemen: wijn. Denk ik aan nieuwe wijnen uit Chili, Australie, US, Zuid Afrika.
De fransjes blinken eigenlijk maar in een ding echt uit. En dat is ouwehoeren. Dat wordt omwikkeld met ingewikkelde protocollen voor omgangsvormen en taalgebruik. Twee zaken die overigens typerend zijn voor een cultuur in zijn eindfase - ondergang. Verschijnselen die je in de geschiedenis bij alle eens machtige rijken terugziet voordat verval werkelijk zichtbaar wordt. Een diepgewortelde afschuw voor verandering, ongemeen ingewikkelde omgangsvormen, en een daarmee gepaard gaand overdadig taalgebruik. De handleidingen van de fransjes zijn ook al dikker dan in welke taal dan ook. Hetgeen duidt op stilstand in de ontwikkeling van de taal, er worden geen nieuwe (leen)woorden toegelaten tot de dictionaire français. Het aplomp, of laat ik het beestje maar bij de naam noemen: decadentie, dat men in de hogere kringen tentoonspreid is ongeëvenaard. Nee, ik verbaas me niet, ik blijf verbijsterd.
Nog even over die taal. Onlangs las ik op de blog van hollandais.en-france een stukje over de tweedeling in LDF. Of je beheerst het frans perfect, dan ben je "een van ons" of niet, dan ben je een clown en kùn je gewoon niet serieus genomen worden. Nou dan blijf ik liever een clown, want om nu serieus genomen te worden is ook zo wat! Per definitie wordt je als een beetje dom versleten als je de taal slecht spreekt. Wat voel ik me dan dom! ;=)) Nou laat ze maar komen...
 |
| minitel toestel |
Sites, heb ik ook al eens beschreven, blinken uit in het verborgen houden van contactgegevens als een telefoon nummer. Of, als er - mirakel - meer dan een pagina is, dat je de informatie snel vind: bij twee klikken. Oh opmaken kunnen ze als geen ander, mooie strakke vormgeving. Maar van zoekpaden, informatie flow en van een korte krachtige boodschap hebben de meeste sites totaal geen weet.
Neem nu eens Neuf. Mijn geliefde pispaaltje. Neuf is vreselijk goed in het verstoppen van contactgegevens. Je wordt heen en weer gejo-jo-d tussen verkoop prietpraat en een avatar die je moet helpen. En wat je ook doet je komt terug op een verkoop pagina. Knap gedaan hoor, want verkopen willen ze wel maar service en informatie geven is heel eng. Na meer dan 20 minuten klikken en proberen, zelfs lid moeten worden van hun forum, doe je een gok. Je komt de zoveelste keer op de pagina van de aanbiedingen terecht.
 |
| na vier keer klicken, kortste route |
Je weet met je verstand dat je hier niet moet zijn. Maar je intuitie zegt: klik nu maar op die link dan kom je er wel. En verrek, mijn gevoel was goed.
 |
| wat dit met aanbieding heeft te maken... |
Afijn eindelijk heb je het nummer te pakken. Ze zijn open van 08:00 tot 22:00. NOT! Probeer de lui maar eens te bereiken, krijg je een stemmetje dat ze nu niet bereikbaar zijn, klik, opgehangen. Daar zijn ze ook geweldig in: afpoeieren. Staat er op de site van 14-17 uur het beste bereikbaar. OK ik belde om 14:05, een half uur in de wachtrij. Zette het toestel op de luidspreker en ging door met mijn klus. Ineens, eindelijk een persoon aan de lijn. Ik neem een snoekduik en roep" "bonjour!". Het belprobleem uitgelegd: kon sinds een dag niet meer naar NL bellen. Maar de vriendelijke dame wist me weinig meer te vertellen dan dat er nog vier andere landen in de wereld waren die je op dit moment niet kon bellen. Nederland stond er niet bij. Ja hoor klonk het triomfantelijk, ik kan het nummer dat u opgeeft wel bellen, krijg alleen een boodschap. Ja maar dat lukt niet aan deze kant. En om haar meteen de pas af te snijden zei ik ook maar dat ik andere nummers in NL had geprobeerd met hetzelfde resultaat. "Met het door u gekozen nummer kan geen verbinding worden gemaakt, probeert u het later nog eens" Dat die storing al meer dan een dag duurde, ach daar werd ze niet koud of warm van, professioneel hoor!. Ze zou me doorverbinden met een technicus. Blijft u aan de lijn, klonk het. Na 10 minuten een muziekje klonk het ineens: "het nummer dat u gebeld heeft bestaat niet". tuut tuut tuut...
Nu heb ik wel afgeleerd om alles te vervloeken, me kwaad te maken om deze en alle komende generaties van fransjes naar Mars te verwensen. Nutteloos. Maar zoals ik dit soort toko's heb leren inschatten doen ze snel even rechtzetten zonder je te informeren. Een half uur later probeerde ik naar NL te bellen, en jawel mijn leeflijn naar NL was weer OK. Kon ik vanavond weer met mijn schatje kleppen en de dag doornemen.
Tuurlijk in geval van nood kun je altijd nog Skype gebruiken, en dat doe je dan ook als het internet nog werkt tenminste. Ook dat is een grote onzekerheid hier. Telefonie loopt ook over het internet. Dus een oplettende lezer begrijpt al dat telefonie vaak wegvalt hier. Maar dat een bepaald land niet bereikbaar is, dat was nieuw voor me. Je leert zo toch maar iedere keer wat bij.
7 december 2010
Sneeuw 2
Je ziet dat de schapies moeite hebben hun kostje bij elkaar te scharrelen op het land. Die moeten werkelijk antivries in hun snuiten hebben zitten zoals ze die de hele dag in de sneeuw steken. Ongelooflijk hoe goed die beesten tegen de kou schijnen te kunnen. Alhoewel, als je dan in de stal met de brokkies aan de gang bent dan weten ze de stal ook wel weer als een speer te vinden. Ze werpen zich dan lekker met zijn allen op de voederbak. Er zijn er altijd weer die te laat zijn. Die rammen zich dan letterlijk een opening door een muur van schapen heen, die allemaal meer dan hun deel willen van de brokkies. Terwijl je nog bezig bent de brokken een beetje eerlijk over de lengte van de bak te verdelen lopen ze je gewoon van de sokken. Grappig, af en toe zie je er eentje een snoekduik nemen boven op de anderen, om dan naar beneden te zakken tussen de anderen door. Die verzekert zich op die manier van een plek aan de trog. Rare beesten! Met dit weer gooi ik de ruif een keer in de twee dagen vol, en dat schijnt samen met het gras dat ze dan nog van het land knagen precies genoeg te zijn.
Het is dan ook volop winter geworden, een pak sneeuw ligt in het bos. De takken buigen heftig door onder het gewicht van de sneeuw Op de kleine weggetjes heerst af en toe een stuifsneeuw storm. Kortom het is best guur.
'sAvonds daalt een deken van stilte over het dorp. Door de schoorstenen kringelt de rook, en je ruikt de harsen uit het hout als je het dorp binnenrijdt. Net zoals vroeger in het oostblok de walmen van de bruinkool over een dorp hingen heb je hier de geur van de openhaarden die je neus prikkelen.
SNEEUWVRIJ
Af en toe hoor ik een veegwagen langskomen die de versgevallen sneeuw aan de kant veegt, strooien met zout wordt weinig gedaan. Vegen is volgens mij ook beter dan strooien. Maar van de week stak ik eens voorzichtig de neus buiten de deur, om boodschappen te gaan doen. Zie ik opeens een mannetje met een emmer in de hand om de zoveel passen een paar handen zout over de straat mikken. De hoofdstraat in het dorp wordt op die manier dan "ijsvrij" gehouden. Grappig zoals die oeroude gewoonten zich handhaven. Met dat verschil dat het manneke een paar honderd meter verder zijn auto heeft staan, de lege emmer er in mikt en wegspurt naar de volgende straat. Lekker ouderwets. Nou ja zoveel straten heeft ons dorp nu ook weer niet. Blijkt ie een van de gemeenteraadsleden te zijn. Het verhaal luidt dat dat dan van die sociale verplichtingen zijn die je op je neemt als je lid bent van de conseille communale (gemeenteraad). Af een toe een handje uitsteken om het dorp een beetje aan de kant te houden. Nu zijn er twee deeltijd cantonniers in dienst die dat volgens mij eigenlijk moesten doen. Maar als je een van die mannekes al "de slak" noemt dan krijg je wel een idee hoe het er voorstaat. Je moet hier gewoon alles zelf doen als je iets voor elkaar wilt krijgen. Zo zie je ook regelmatig de burgermeester met een tuintrekkertje langsrijden om de stront van de wegen af te halen, of gaten te dichten in het wegdek van een van de bosweggetjes.
HOUT
Loopt een zwaar bemutst figuur op me af en begint onverstaanbaar tegen me te ratelen. Blijkbaar wil-l-ie wat van me maar ik heb geen idee wat. Na een paar onverstaanbare zinnen kijk ik het figuur nog eens aan en herken hem als een van de houthandelaren uit het dorp. En dan valt het kwartje. Ah! Dominique zeg ik dan. Een heftig knikken, en ratel de ratel. Tsja zeg ik, herkende je niet met die out-of-space muts van je op, is het koud? Sta ik in mijn t-shirtje buiten de sneeuw van de auto te krabben. Ineens in redelijk verstaanbaar frans komt het eruit: "jullie nederlanders hebben weinig last van de kou hè?" Ach zeg ik dan, kou zit tussen je oren hè. Vertelde maar niet dat ik mijn houthakkers jack in de auto had liggen en die zometen wel ff rap aan ging trekken. Ja begint ie weer het gaat over je houtbestelling, het ligt al klaar. Wanneer kan ik het leveren? Eerlijk gezegd begon ik me daarover al zorgen te maken of dat er ooit nog ging komen. Want hout moet wel twee jaar oud zijn voordat je het fatsoenlijk in de fik kunt steken in de verwarming. En als de levering van dit jaar niet door zou gaan had ik wellicht een probleempje over twee jaar. Want de eerste winter hier staat me nog vers in mijn geheugen: dat het huis slechts met heel veel hout warm te krijgen was omdat het gewoon nog te nat was. De meeste energie ging op aan het droogstoken van het hout voordat de warmte aan de verwarming ten goede kwam. Leerde ik dan weer achteraf.
Eind volgende week is dat mogelijk, dan is er weer plek op de oude plek van het brandhout dat nu naar binnen gereden is. Très bien klonk het, volgende week dan. Waar het mij om het hout ging, ging het die knaap natuurlijk om zijn omzet en zo aan het einde van het jaar slinkt dat tot nul natuurlijk. Af en toe zie je nog wel wat houttransporten maar dat houdt natuurlijk geen bedrijf aan de praat.
Afijn ook weer opgelost. Voor deze maand ligt al het hout allang binnen, dat is al mooi droog zo. Als de gasten in de kerstweek dan komen krijgen ze een lesje stoken en hopelijk steken ze de handel niet in de fik buiten de oven om. Ach zal wel loslopen.
EINDSPURT
Volgende week de laatste hand aan het plafond, de kachel afmonteren en dan kan de fik erin. Ben benieuwd hoe dat monster zich gaat houden. Er zit namelijk 7.4 kw aan vermogen in en dat is heel wat voor een enkele kamer. Want we willen het natuurlijk wel behaaglijk hebben met de kerst. Kan natuurlijk ook een (warm)luchtkanaal naar het nieuwe winter atelier aanleggen vanaf de kachel. Eens kijken hoe we dat kunnen gaan doen zonder al te veel knutselwerk. Interessante kachel is dat wel, allerlei uitlaten om de warmte te kunnen laten recirculeren of warme lucht via bijgeleverde kanalen om te leiden naar andere plekken. Ook eindelijk de foto's weer teruggevonden van de demontage van de kacheldeur. Het mooie van deze kachel is dat je de deur helemaal naar boven kunt schuiven en het dan als een openhaard werkt, en met de deur dicht als een gewone kachel. Van de week zat ik ook te bladeren in Maison&Traveaux en daar stond het een en ander in voor de omkleding of ombouw van de kachel. Ook weer opgelost. Iedereen kwam namelijk weer met een ander soort oplossing. (ik leg mijn bouwproblemen nu eenmaal graag in de groep) De ene oplossing nog duurder of ingewikkelder dan de ander. Deze is de simpelste en met weining hulpmiddelen uit te voeren. De idee is de kachel in te bouwen met een speciaal soort gasbetonblokken. Daar kun je dan een leuke vorm aangeven. Zoiets wat Fannie wilde een beetje taps naar boven toe lopend. Met leem of zoiets bestrijken en dan wordt het een natuurlijk deel van de muur. Zo, ook weer uit mijn lijfblad geperst.
Het is dan ook volop winter geworden, een pak sneeuw ligt in het bos. De takken buigen heftig door onder het gewicht van de sneeuw Op de kleine weggetjes heerst af en toe een stuifsneeuw storm. Kortom het is best guur.
'sAvonds daalt een deken van stilte over het dorp. Door de schoorstenen kringelt de rook, en je ruikt de harsen uit het hout als je het dorp binnenrijdt. Net zoals vroeger in het oostblok de walmen van de bruinkool over een dorp hingen heb je hier de geur van de openhaarden die je neus prikkelen.
SNEEUWVRIJ
HOUT
Loopt een zwaar bemutst figuur op me af en begint onverstaanbaar tegen me te ratelen. Blijkbaar wil-l-ie wat van me maar ik heb geen idee wat. Na een paar onverstaanbare zinnen kijk ik het figuur nog eens aan en herken hem als een van de houthandelaren uit het dorp. En dan valt het kwartje. Ah! Dominique zeg ik dan. Een heftig knikken, en ratel de ratel. Tsja zeg ik, herkende je niet met die out-of-space muts van je op, is het koud? Sta ik in mijn t-shirtje buiten de sneeuw van de auto te krabben. Ineens in redelijk verstaanbaar frans komt het eruit: "jullie nederlanders hebben weinig last van de kou hè?" Ach zeg ik dan, kou zit tussen je oren hè. Vertelde maar niet dat ik mijn houthakkers jack in de auto had liggen en die zometen wel ff rap aan ging trekken. Ja begint ie weer het gaat over je houtbestelling, het ligt al klaar. Wanneer kan ik het leveren? Eerlijk gezegd begon ik me daarover al zorgen te maken of dat er ooit nog ging komen. Want hout moet wel twee jaar oud zijn voordat je het fatsoenlijk in de fik kunt steken in de verwarming. En als de levering van dit jaar niet door zou gaan had ik wellicht een probleempje over twee jaar. Want de eerste winter hier staat me nog vers in mijn geheugen: dat het huis slechts met heel veel hout warm te krijgen was omdat het gewoon nog te nat was. De meeste energie ging op aan het droogstoken van het hout voordat de warmte aan de verwarming ten goede kwam. Leerde ik dan weer achteraf.Eind volgende week is dat mogelijk, dan is er weer plek op de oude plek van het brandhout dat nu naar binnen gereden is. Très bien klonk het, volgende week dan. Waar het mij om het hout ging, ging het die knaap natuurlijk om zijn omzet en zo aan het einde van het jaar slinkt dat tot nul natuurlijk. Af en toe zie je nog wel wat houttransporten maar dat houdt natuurlijk geen bedrijf aan de praat.
Afijn ook weer opgelost. Voor deze maand ligt al het hout allang binnen, dat is al mooi droog zo. Als de gasten in de kerstweek dan komen krijgen ze een lesje stoken en hopelijk steken ze de handel niet in de fik buiten de oven om. Ach zal wel loslopen.
EINDSPURT
1 december 2010
Epic Meal
Bon Dieu!
Dit wil ik jullie niet onthouden, ook al heb ik tussen de middag al gepost. Vreemd genoeg is dit meteen ook mijn driehonderste post, en het gaat toevalliger wijze ook nog over eten, jawel.
Na het eten stuitte ik via via surfend bij toeval op een youtube channel, ik zocht naar argile (klei) en vond een link in een van de refs. naar iets heel anders. Een vreet-kanaal! Als amateur kok ben je natuurlijk altijd geinteresseerd in iets speciaals dus kijken hè. En wat je daar ziet tart alles wat je over vraatzucht denkt te weten. Dit is ongetwijfeld wat je noemt zo'n beetje de hoogste vorm van dekadentie die je op dit moment mag classificeren als zodanig.
Het gaat over de jongens die het youtube kanaal Epic Meal hebben opgezet. En daarmee overdrijven ze geen nanometer. De twee meest spannendste zijn wel de Angry Canadian Sandwich en de Double Down.
De Angry Canadian sandwich
Quel horreur! Dat dat in een maag past!
Dit bescheiden dingetje bestaat uit een pain (400 gram stokbrood), poutine (iets typisch frans canadees) is: patat, met kaas en jus - als het maar vet is. Bacon en maple sirup. En ik heb al varianten gezien waarbij het brood gedoopt werd in geklopt ei en dan gebakken.
HIER het filmpie
De Double Down
Een heftig uit de kluiten gewassen mega hamburger achtig iets. De supersoaker onder de hamburgers. Op de foto heeft ie hem al half op!
HIER het filmpie, worden ook de ingredienten ff genoemd: gehakt, kip file, patat, macaroni/kaas, bacon, ketchup
Niet te zuinig!
Maar het geeft je wel ideeën, zo van terugschalen met een factor 20 en wat wordt het dan? Dat maple sirup met die bacon, moet ik eens proberen. Zoet met zout vlees doet het wel goed dacht ik.
(foto's zijn screenshots van epic meal)
Dit wil ik jullie niet onthouden, ook al heb ik tussen de middag al gepost. Vreemd genoeg is dit meteen ook mijn driehonderste post, en het gaat toevalliger wijze ook nog over eten, jawel.
Na het eten stuitte ik via via surfend bij toeval op een youtube channel, ik zocht naar argile (klei) en vond een link in een van de refs. naar iets heel anders. Een vreet-kanaal! Als amateur kok ben je natuurlijk altijd geinteresseerd in iets speciaals dus kijken hè. En wat je daar ziet tart alles wat je over vraatzucht denkt te weten. Dit is ongetwijfeld wat je noemt zo'n beetje de hoogste vorm van dekadentie die je op dit moment mag classificeren als zodanig.
Het gaat over de jongens die het youtube kanaal Epic Meal hebben opgezet. En daarmee overdrijven ze geen nanometer. De twee meest spannendste zijn wel de Angry Canadian Sandwich en de Double Down.
De Angry Canadian sandwich
 |
| Angry Canadian perparation |
 |
| Angry Canadian |
Dit bescheiden dingetje bestaat uit een pain (400 gram stokbrood), poutine (iets typisch frans canadees) is: patat, met kaas en jus - als het maar vet is. Bacon en maple sirup. En ik heb al varianten gezien waarbij het brood gedoopt werd in geklopt ei en dan gebakken.
HIER het filmpie
De Double Down
 |
| Double Down |
Een heftig uit de kluiten gewassen mega hamburger achtig iets. De supersoaker onder de hamburgers. Op de foto heeft ie hem al half op!
HIER het filmpie, worden ook de ingredienten ff genoemd: gehakt, kip file, patat, macaroni/kaas, bacon, ketchup
Niet te zuinig!
Maar het geeft je wel ideeën, zo van terugschalen met een factor 20 en wat wordt het dan? Dat maple sirup met die bacon, moet ik eens proberen. Zoet met zout vlees doet het wel goed dacht ik.
(foto's zijn screenshots van epic meal)
Teruglezen
In het kolommetje aan de rechterkant kun je zien wat de bezoekers zoal lezen. Dan zie je een aantal onderwerpen telkens terugkomen. En uit nieuwschierigheid, ben niet nieuwschierig maar..., lees ik dan ook nog af en toe zo'n stukkie terug. Soms is dat blozen, van de tikfouten en verdere zondes tegen de taal. Dat is ook wel de lol ervan. Ik besteed niet uren aan de blog en kontroleer op tikfouten een op het oog. Laat staan taalfouten, want die T's, DT's en D's is iets wat ik op de lagere school heb gemist geloof ik. Het meeste rammel ik er maar gewoon op los, druk op publiceer en lees het dan nog even terug. Daarna verbeter ik nog wat voor mij zichtbare fouten, verander een zinnetje of zo en laat het verder voor wat het is. Het moet natuurlijk wel een beetje spontaan blijven. Fannie daarentegen maakt voortdurend opmerkingen over die D's en T's, moet ik er op mijn oude dag toch maar eens aan geloven dat stukje gemiste taal bij te spijkeren. Als je dan zo slecht in grammatika bent hoe heb je dan al je vreemde talen kunnen leren, vraagt ze dan. Want op het VWO had ik toch altijd heel goede cijfers voor mijn talen. Zal altijd wel een raadsel blijven, misschien gewoon taalgevoelig, en je zonder het te beseffen het meeste toch wel goed doet. Wie het weet mag het zeggen. En wie een site weet waar dat helder, zonder al te veel omhalen uitgelegd wordt moge mij s'il vous plaît ff mailen. Kijk wist ik toch zomaar dat er een dakje op die î moest komen.
WEBSPAM
Eerst een update van de web spam. Gisteren uitgebreid de scripts zitten / hangen / liggen analyseren. Niets schokkends ontdekt. Wel weer wat bruikbare dingen voor onze site die deze maand op de schop gaat. Vreemd genoeg merk ik dat het weer gaat kriebelen, begin er weer een beetje lol in te krijgen. Dat programmeren en analyseren dus. Tsk Tsk! Tot nu toe is die neiging in voldoende mate onderdrukt gebleven. Is dat zoiets als bloed... en niet gaan kan? Nou ja de donkere dagen komen weer, tijd te over vermoed ik dan. Via Facebook ook iemand opgeduikeld die mij hierin werk kan verschaffen, zou het dan toch weer...
VERBOUWING
Heb jij dat nou ook? Sta je wat te dagdromen en wazig rond te kijken, en ineens heb je de oplossing van een probleempje gevonden. Bij de brico kreeg ik in een flits een inzicht toen ik op zoek was naar wat bredere afwerklatten. Niets van wat er eigenlijk gezocht werd was te vinden, of iets wat er dicht bij kwam. Het mooiste zou een dunne triplex plaat zijn, maar dat kennen ze hier niet. Althans niet in een hobby zaak als dit. Er is nu eenmaal een beperkt assortiment. Ook al omdat de relatief kleine klantenkring en de variëteit in artikelen die daardoor het gevolg is, beperkt is. We leven in een zeer dun bevolkt gebied. In Parijs heb je zowat 4 of 5 Brico's, hier in een straal van 100 KM slechts een, om dat maar te illustreren. De dichtsbijzijnde is in Epinal (42km), daarna moet je al snel naar Nancy of Colmar of Besançon (100km). Vandaar ook dat ik zo mogelijk, maar een keer in de week insla. Tussendoor zijn er altijd wel wat kleine zaken die je in de quincaillerie (soort Hubo) in Vauvillers of St. Loup kunt halen.
Ik dwaal af.
Dat inzicht kwam toen de Brico mensen ineens allerlei gangen begonnen af te sluiten ivm ré-stockage. Daar zijn ze heel precies in, wettelijke aansprakelijkheid is hier een vreselijk ding. Maar de maatregelen daarvoor worden uiteraard sterk overdreven. Je staat dan te wachten, loopt wat rond, ziet wat stroken afvalhout liggen en ineens, ping! Het kwartje viel. De aansluitingen van de plafondplaten met de poutres, die zeer onregelmatig zijn, kunnen natuurlijk ook met hout voor de lambrisering gedaan worden. En ping weer een kwartje. Spuit er dan tegelijk een beetje pur op voordat je het vast timmert/niet. Niet teveel, want dan komt het alle gaten weer uit. De bedoeling is om het vast te plakken en tegelijk af te dichten. Verrek dacht ik, die lambrisering is zowat de dikte die ik maximaal zocht, en is makkelijk te hanteren omdat het net stijf genoeg is. OK splintert, scheurt, is krom. Maar ook redelijk goeiekoop, 9 euries voor 1.4 m2 is goed betaalbaar. Die lamellen die ik zocht zijn vele malen duurder per m2.
De eerste proefjes zijn gedaan en het is gepiel maar het voldoet prima. Figuurzagen is nu eenmaal niet mijn beste ding. Na 100 plankjes zal dat toch wel beter moeten gaan. Geef de plankjes een volgnummer en leg ze klaar om geschilderd te worden. Fotootjes volgen nog wel.
Het is overal te koud om te verven, doe ik dan maar in de keuken. Bâche neergelegd schragen, latjes, plankjes, kwasten, verf, hoppa! Goed te doen, wel veel geloop, van beneden naar boven, maar daar wordt je warm van.
Zo nu ff mijn siesta.
WEBSPAM
Eerst een update van de web spam. Gisteren uitgebreid de scripts zitten / hangen / liggen analyseren. Niets schokkends ontdekt. Wel weer wat bruikbare dingen voor onze site die deze maand op de schop gaat. Vreemd genoeg merk ik dat het weer gaat kriebelen, begin er weer een beetje lol in te krijgen. Dat programmeren en analyseren dus. Tsk Tsk! Tot nu toe is die neiging in voldoende mate onderdrukt gebleven. Is dat zoiets als bloed... en niet gaan kan? Nou ja de donkere dagen komen weer, tijd te over vermoed ik dan. Via Facebook ook iemand opgeduikeld die mij hierin werk kan verschaffen, zou het dan toch weer...
VERBOUWING
Hmm, de winter is nu echt gearriveerd, verbouwing staat op een lager pitje, en de keuken is de enige hebbelijke plek op dit moment in het huis. De rest wordt alleen vorstvrij gehouden.
Deze maand staan er toch nog een paar noodzakelijke klussen op de agenda, daarna is het: als het weer (lees: temperatuur) het toelaat. Buiten lijkt het -10 binnen is het ergens in de range van 15Heb jij dat nou ook? Sta je wat te dagdromen en wazig rond te kijken, en ineens heb je de oplossing van een probleempje gevonden. Bij de brico kreeg ik in een flits een inzicht toen ik op zoek was naar wat bredere afwerklatten. Niets van wat er eigenlijk gezocht werd was te vinden, of iets wat er dicht bij kwam. Het mooiste zou een dunne triplex plaat zijn, maar dat kennen ze hier niet. Althans niet in een hobby zaak als dit. Er is nu eenmaal een beperkt assortiment. Ook al omdat de relatief kleine klantenkring en de variëteit in artikelen die daardoor het gevolg is, beperkt is. We leven in een zeer dun bevolkt gebied. In Parijs heb je zowat 4 of 5 Brico's, hier in een straal van 100 KM slechts een, om dat maar te illustreren. De dichtsbijzijnde is in Epinal (42km), daarna moet je al snel naar Nancy of Colmar of Besançon (100km). Vandaar ook dat ik zo mogelijk, maar een keer in de week insla. Tussendoor zijn er altijd wel wat kleine zaken die je in de quincaillerie (soort Hubo) in Vauvillers of St. Loup kunt halen.
Ik dwaal af.
Dat inzicht kwam toen de Brico mensen ineens allerlei gangen begonnen af te sluiten ivm ré-stockage. Daar zijn ze heel precies in, wettelijke aansprakelijkheid is hier een vreselijk ding. Maar de maatregelen daarvoor worden uiteraard sterk overdreven. Je staat dan te wachten, loopt wat rond, ziet wat stroken afvalhout liggen en ineens, ping! Het kwartje viel. De aansluitingen van de plafondplaten met de poutres, die zeer onregelmatig zijn, kunnen natuurlijk ook met hout voor de lambrisering gedaan worden. En ping weer een kwartje. Spuit er dan tegelijk een beetje pur op voordat je het vast timmert/niet. Niet teveel, want dan komt het alle gaten weer uit. De bedoeling is om het vast te plakken en tegelijk af te dichten. Verrek dacht ik, die lambrisering is zowat de dikte die ik maximaal zocht, en is makkelijk te hanteren omdat het net stijf genoeg is. OK splintert, scheurt, is krom. Maar ook redelijk goeiekoop, 9 euries voor 1.4 m2 is goed betaalbaar. Die lamellen die ik zocht zijn vele malen duurder per m2.
De eerste proefjes zijn gedaan en het is gepiel maar het voldoet prima. Figuurzagen is nu eenmaal niet mijn beste ding. Na 100 plankjes zal dat toch wel beter moeten gaan. Geef de plankjes een volgnummer en leg ze klaar om geschilderd te worden. Fotootjes volgen nog wel.
Het is overal te koud om te verven, doe ik dan maar in de keuken. Bâche neergelegd schragen, latjes, plankjes, kwasten, verf, hoppa! Goed te doen, wel veel geloop, van beneden naar boven, maar daar wordt je warm van.
Zo nu ff mijn siesta.
Abonneren op:
Posts (Atom)