BP

Vanmiddag ben ik los gegaan tegen BP. En hem de oren gewassen over de kwaliteit van zijn werk.Ver en ver beneden de maat, en dan houd ik me in. Schamper haalt hij vervolgens zijn schouders op en begint dan, na mijn vraag over wat ie deze morgen heeft gedaan, onverstaanbaar te brabbelen. Meestal een teken dat ie niet verstaan wil worden en heeft ie meestal ook nog iets te verdoezelen. Nadat ik hem gevraagd heb wat beter te articuleren komt er ee nmega vaag verhaal over stopcontakten en plinten verven.
Reageer ik vervolgens dat dat voor een morgen werken toch wel erg weinig is en dat ie voornamelijk bezig is geweest zijn eigen fouten te herstellen. Dan bindt ie in en biedt aan een aantal uren in te leveren. Mijn onvrede is blijkbaar eindelijk tot hem doorgedrongen.
OK De muur op het balkon is verpest, mag ie op eigen kosten ook gaan herstellen. Fannie zegt dat dat blijkbaar het enige is waar ie gevoelig voor is: zijn uren. Als dat dan werkt, vind ik het prima. Maar wat zit die man te klooien de laatste twee weken. Het fijnere afwerken is blijkbaar iets dat hem op de zenuwen werkt.
Van het zwembad is het gat nu klaar en de toute venant (gravel) en gravier (grind) ligt nu de basis te vormen van de bodem die maandag gegoten gaat worden. Met die hitte zal het een hele klus worden.

Ondertussen nog ff naar St' Loup gescheurd en de laatste elementen voor de muren opgehaald. Laat toch weinig los over de constructie die gast. Nou ja moet hem maandag eens flink uithoren. Doet ook nogal gemakkelijk over de trap, moeten wij agglo's verzorgen, dacht ik dus niet, heeft ie het over de afvalstukken van de styreen blokken. Maar als het goed gaat blijft er helemaal geen afval over! Dus daar hebben we meteen al een puntje. Eens ff de offerte hierbij pakken.

GASTEN

Deze week waren er vier fransjes die bij de kerk in Vauvillers de trappen en zo aan het maken zijn. Een aantal enorme blokken beton vormen de zijkanten en dan nog de traptreden. Zouden ze in een week mee klaar moeten zijn. Maar de richtapparatuur gooide roet in het eten en lopen ze nu achter.
Hun baas had het logies hier geregeld en wilde wel eens zien wat hier zoal te schaften viel. En hoe de kamers er uit zagen. Niets dan lof overigens. En tevreden buikriem losser makend stapte hij weer op. De jongens zelf voelen zich hier net op vakantie volgens eigen zeggen. Ze worden dan ook helemaal in de watten gelegd door Fannie en mij. Ze zitten vol pension hier, en dat is pezen voor ons. Nauwelijks tijd voor jezelf en alsmaar met de maaltijden bezig. Maar daar zijn de heren dan ook meer dan tevreden over. Tsja wat wil je dan ook met een keukenprinses als Fannie. Afijn we hebben weer eens wat uit zitten te proberen.
Natuurlijk hebben we rondgevraagd wat hier zoal verstaan wordt onder een "repas de midi": een lunch. Nou ja evenzovele vragen even zovele verschillende antwoorden. Wie het juiste antwoord heeft mag 't zeggen.
We hielden het dan ook maar op het "gewogen" midden aan. En bakten daar ons eigen idee van een repas de midi van
Een lunch in LDF is sowieso iets anders dan een broodje kaas en een slok koffie. Hier wordt een complete maaltijd verorbert. Voorgerecht, hoofdgerecht en een nagerecht. Flesje wijn erbij en koffie en of stukkie kaas na. Altijd een stokbrood op tafel. Voor ons is het een primeur, lunches te maken, en het vergde enig onderzoek en uitproberen. Wat lustten de heren nu wel en niet, en zaten we wel goed met ons idee over de franse lunch. Eigenlijk een "plat du jour" maar dan wel een beetje opgetut. We willen graag naam maken met onze keuken en gastvrijheid. Ook al omdat deze mensen weer kwamen op aanbeveling van de vorige ploeg wegwerkers. Vol genoegen lieten ze dan ook hun kamers zien aan de bezoekende chef. Die ook mee-at, chekkie chekkie of alles wel OK was?
Maar goed, al uitproberend bleek dat de een absoluut geen voorgerecht at, en groente was eigenlijk ook al een probleem. Een ander had liever geen bonen. Maar die rijstkoekjes en het knoflookbrood mocht elke maaltijd wel. De Rose de Bordeaux, daar lustten ze wel pap van, maar ja met een flinke slok op achter je kiezen is het bij deze temps nogal ongemakkelijk werken. We hielden het maar bij een enkele fles, mooi aan de veilige kant.
De laatste dagen is het snikheet namelijk - vanmiddag in de zon volgens ons station: 50 graden! Volgens de meteo 37. Lekker warm dus.
OK eten.Voorzichtig laveerden we tussen wat is acceptabel en de gast verwennen, samen met ons idee over lunches. Na een paar keer raakten we ingeschoten en kregen we de slag ervan te pakken. Veel was voor hen vreemd. Tsja twee koks die er vrolijk op los experimenteren, wat wil je dan. En omdat twee kapteins op een schip niet lukt maakten we al snel de afspraak: ik zei de gek de entrees en de toetjes en Fannie de hoofdschotel, of andersom. Dat werkte geweldig.
Toetjes! Wat je al niet kunt doen met creme fraiche, fromage blanc, mirakels.
Probeer dit maar eens:

een paar eetlepels creme fraiche, een zakje vanille suiker, een eetlepel kalua (koffie likeur - zelf gemaakt van overgebleven koffie en witte rum) , een eetlepel chocoladesaus of gesmolten chocolade, een eetlepel honing een eetlepel room. Goed mixen.
Mik een beetje ervan over een paar ijsballen (combo vanille / chocolade is het beste) en je hebt een toetje dat je verhemelte kittelt en naar veeeel meer smaakt.

Of deze:

schil met een mes sinaasappels - aan fijne stukjes snijden (dwars over de partjes heen), pel een paar bananen hak in plakjes, snij een appel aan gort, en wat verder in je fruitmand ligt. Voeg toe een paar eetlepels honing, een klokje port of zoete rosee, en knijp een halve citroen tot moes boven het mengel. Rietsuiker (geen gewone basterd suiker!) naar smaak toevoegen. Geheel een uurtje laten trekken in de koelkast. Nog een keer goed mengen en serveren met een toefje van fromage blanc (soort kwark) dat op smaak is gebracht met wat room en suiker (of honing) om de zuurte iets minder te maken, niet te zoet maken anders verlies je het contrast tussen de kwark en de vruchten.

Fannie kookte natuurlijk gewoonte getrouw de sterren van de hemel.

Waarderende geluiden over het eten en logies klonken dan al snel en haal je opgelucht adem. Blijkbaar zitten we goed. Nu nog een beetje de voorbereiding stroomlijnen, de kostprijs in de gaten blijven houden en knallen maar.
Het is keihard werken twee maaltijden per dag, kamers schoonmaken, verbouwen en dan ook de gasten nog een beetje entertainen.
Vanmiddag een beetje zitten uitblazen op het platje in de nog steeds snikhete schaduw. Volgende week komen ze weer en kan het feest opnieuw beginnen.
Enne, zo'n BBQ aan het einde van de week, voor iedereen makkelijk, snel klaar en wordt ook erg gewaardeerd. Die houden we er beslist in.

Zaterdag hebben we een full house, Fannie als een gek de kamers klaargemaakt, en ikke BBQ voorbereid, zwoegen is dat weer. Maar als dan de temperatuur daalt, de wijn vloeit en de verhalen komen. Of de wereld problemen besproken gaan worden. Dan hebben we het allemaal behoorlijk naar de zin. Het is echt hard werken bij een vol huis, maar ook genieten als je met je gasten op het balkonnentje zit en van het vernieuwde uitzicht kan genieten.