Tussen Gast en Aanrecht

LMQR in volle glory

Dit pinksterweekeinde hebben we gasten, OK niet vreemd voor een B&B maar we zijn nauwelijks klaar met de verbouwing van het gastendeel en het eerste tiental gasten zijn we gepasseerd. Het vermoeden neemt toe dat het een succes gaat worden.
Deze week hebben we de laaste hand aan de corridoor gelegd. En natuurlijk blijven er nog kleine dingetjes over. Vlekje verf wegwerken, stof uit de naden pulleken, kachel schoonmaken etc etc. Zo begon ik vol goede moed aan de grote schoonmaak, de finale hoopte ik. En geloof me als je een jaar verbouwd hebt zit het stof overal, zelfs op plekken die je toch hermetisch gesealed dacht te hebben. NOT. Als toetje maakte Damien de garage schoon, hop weer stof in de corridoor. De deur ertussen gaat nog niet helemaal dicht, moet nog iets afgeschaafd worden. Maar dat zie je dan ook meteen weer op de vloer neerdwarrelen.

En de veurtuin is aan kant, lekker strak met een minimum aan onderhoud, hoop ik.

Helaas lijkt een van de korst-fruitbomen het te gaan begeven, notabene het exemplaar waar het 19.7 jarig gedenkteken voor staat. De vegetatieve groei zet gewoon niet door, hier en daar een blaadje maar dat is nauwelijks voldoende voor het aanmaken van de noodzakelijke stofjes om van het boompje een boom te laten worden. Da's balen.

Terug naar de grote schoonmaak.

Het liep natuurlijk weer tegen het eind van de middag en de eerste gasten zouden rond 1600 komen. En dan weet je eigenlijk wel dat met twee emmers water rondrennen, vragen om problemen is. Vooral met een waarvan het hengsel niet helemaal jofel meer is. En jawel hoor, SPLASHHH, en door het onverwachte veranderen van je balans ging de tweede emmer ook. Dat was 20 liter water in de lobby, maar, tegelvloer dacht ik, niet erg. Behalve als je gasten over een uur zouden komen en je de bedden nog niet opgemaakt hebt en geen laatste stoflap over van alles en nog wat gehaald hebt, dan is het spitsroeden lopen. Stipt op de berekende tijd wandelden ze binnen, euhhh....
Gelukkig vatten zij het goed op, maar het was een zwembad! Ze zouden dan eerst naar Corre gaan het vaargebeuren daar bezien en over een paar uur terug zijn. Uitstel van executie ;=(
Een paar uur later had ik de handel redelijk droog en de kamers op orde en als op afspraak kwamen de volgende gasten ook al binnen zeilen, even wegwijs gemaakt aan de drank gezet en zelf zoef onder de douche door. Gelukkig was het vlees al klaar: beef curry met chocola erin. Dan lekker kokkerellen voor de rest van het diner: aardappelpuree met stinkkaas en gratinee, tomatensalade, hoppa en klaar is uw maaltijd. Ah, zoiets, al kletsend met de gasten is mega gezellig, sapje erbij en maar kleppen.

Natuurlijk laat je vol trots LMQR zien en men is altijd lichtelijk onder de indruk van de stilte en het weidse uitzicht. Voor mensen die een huisje hebben in LDF (la douce france) niets bijzonders, maar voor mensen uit de steden die niets anders dan de hele dag 80 decibel lawaai om zich heen hebben en om de drie meter een muur gewend zijn is de ervaring: wijds. Vooral de elf meter lange glazen pui van ons nieuwe appartement wordt als indrukwekkend ervaren en dat is het, ook nog steeds voor mij. Als je de deur van de trappenhal naar het appartement open doet dan sta je als het ware midden in het landschap. Wijds! En telkens bekruipt je dan dat rijke weldadige gevoel van tevredenheid. Want dat Zwitserse leven gevoel is natuurlijk bedoeld voor de gasten.
Wat vooral motiveerd bij het verbouwen van dit pand is, dat je erg veel creative dingen erin kwijt kunt. Glazen flessen wand, kan, prima. Het motief van het Tetris spel in de vloer, kan ook, niemand die je tegenhoudt. Een badkamer met hellend glas, ook allemaal mooi. Een mozaiekje hier en daar om toch wat oneffenheden weg te werken, schitterend. Je moet natuurlijk niet overdrijven maar een paar eye catchers in het huis is nooit verkeerd. In een van de WC’s zit ook zo’n schandvlek. De wanden sluiten niet helemaal goed aan daarom zit er een enorme voeg in de hoek. Bedacht ik me een tijdje geleden: als je het niet weg kan werken accentueer het dan. Voor die mega voeg komt dan waarschijnlijk een creatieve oplossing in de vorm van een stukje beeldhouwwerk o.i.d.
Alleen je moet oppassen dat het niet ‘gefundenes fressen’ wordt. Gemaakt of gezocht, geforceerd. Gewoon hier en daar een accent, da's genoeg.
Net zoals in de corridoor een vlekje weggewerkt gaat worden met een paar in diggelen geslagen gekleurde tegeltjes in de basiskleuren rood, geel, blauw, zwart... Een beetje Gaudi-achtig effectje, ni-quel. Een kleur effect in de overigens redelijk rustig gehouden corridoor is daarmee ineens een eye catcher geworden. Dat wil niet zeggen dat als je een accent in die geest ontdekt in het huis er meteen ook iets mis mee is, je moet het zien als een kans er iets leuks mee te doen. Immers niets is recht of haaks in dit 150+ jaren oude huis, en sluiten panelen, blokken of planken daatom gewoon niet perfect aan. Staan kasten uit het lood of kraken vloeren. Een kwestie van de nood een deugd maken za’k maar zeggen.

SITE
Samen met Dries de site www.lemoutonquirit.eu eens aan een kritische blik onderworpen. Er is nog veel werk aan de winkel vooral met navigatie en mijn d’s en t’s. Geweldig als iemand daar met een kritische blik eens naar kijkt. Meteen wat java code geript van zijn site. Er is ook een probleem met de positionering van de elementen op de pagina’s, gedoe met compatibiliteit van verschillende browsers. Van later zorg. Vandaag de opmerkingen verwerken en weer een poosje laten rusten.
Dan wordt het daarna eraan werken om je site zo hoog mogelijk op de ranglijsten te krijgen met de juiste trefwoorden, inhoud, links, zoekmachine optimalisatie enzovoort. Met wat er tot nu toe aan gedaan is moet ik zeggen dat de page ranking heel geleidelijk naar PR3 begint op te lopen.
Het schijnt ook te helpen als je regelmatig je graphics verandert, iets actueels erop zet wat regelmatig ververst wordt en geen spoofing uitoefent door trefwoorden verborgen in de metatags te zetten die geen relevantie met je pagina’s hebben. Een dergelijke "zonde" is om de nieuwssites te scannen en de trefwoorden van die dag op te nemen, kost een maar paar minuten werk. De tegenwoordige zoekmachines schijnen dat af te straffen. Ach ja je doet wat met je opgedane kennis uit het vorige leven.

ROZEN
De klimrozen staan nu volop in bloei, een prachtig gezicht en het beperkt snoeien van een paar maanden geleden betaald zich daarmee dubbel en dwars terug, wat een lading bloemen.
Dat rare ding ervoor is een pomp. Vroeger gebruikt als een soort brandweer voorziening. Die wordt weer vuurrood eersdaags, ies leuk.

31
Vanmiddag op de motor was het al bijna niet te harden kun je nagaan! Het is 31 graden nu. En de schapen zijn nog niet geschoren door de schapenscheerder. Er moet nu echt iets gebeuren anders bezwijken die beestjes. Dit is niet normaal.

Vroeguh

Zit ik gisteravond een beetje te vogelen met een tekenpakketje en dan komt er dit uit:

Heeft wel wat. Maar waar die vierkantjes nu vandaan komen, zal wel een weeffoutje zijn.


VROEGUH
Mijn rondje kranten in de ochtend geeft een somber beeld te zien. Of het nu NYT.com, Figaro.fr, AD.nl, Time.com, VK.nl, Telegraaf.nl, NU.nl, Geenstijl.nl is, de diverse fora. Allen brengen een somber beeld. De burger is het zat, dat is een heldere boodschap. Maar ja NIEMAND komt in beweging, dat is nu juist het grappige. Alsof de hele wereld de nederlandse mentaliteit heeft overgenomen: kankeren op alles en iedereen maar iemand anders moet het oplossen.

Neuf heeft een leuk abonnement: je kunt uren aan de telefoon hangen en het kost niets extra's om te bellen naar 42 landen in de wereld. Fantastisch. Mensen bellen op en hangen na de telefoon over te laten gaan weer op. In het venstertje zie ik dan wie gebeld heeft en dan druk je op reply. Gouden truuk in deze slappe tijden. Alleen mensen met nummer onderdrukking kan ik dan niet helpen en die moeten dan maar wat inspreken of een mailtje sturen.
Maar goed in deze grauwe tijden voer je dan wel eens wat diskussies, zo van in de trend: Nee die regering deugt van geen kant. Vraag je: "en wat ga jij eraan doen..." Euuuh klinkt het dan. ;=O

Tssa wat kun je er aan doen? Zonder dat het revolutie, burger-oorlog, opstanden, relletjes worden. Nouja een vreedzame bijeenkomst van meer dan 4 mensen is tegenwoordig ook al verboden. Handig he, die smoes van terrorisme.

Geloof me oorlog of iets van dien aard heeft nog nooit iets opgelost, echt niet. Kijk de geschiedenis er maar eens op na. Zelfs de franse revolutie bracht een terreurgolf over het land. En weer zitten de oude regenten op het pluche, alleen hebben ze nu een ander etiketje opgeplakt gekregen. Om dat nu de kluit belazeren te noemen gaat te ver. Wie zei dat ook al weer: "het volk krijgt de regering die het verdiend?"

Maar is er een pasklare oplossing? Nee natuurlijk niet. Een korte termijn oplossing? Ook niet. Een langere termijn oplossing? Neuuh.

Is er wel een oplossing? Eigenlijk niet, en toch... Moeten de volkeren dan maar uitgebuit blijven worden? Eerst als kiezersvee en vervolgens als kanonnenvoer? Menselijk gesproken zeg je: nee dat zou niet mogen. Maar het gebeurt al eeuwen. Verander je zoiets zomaar? Ook niet nee. Nooit niet? uhm.

Wat dan? En dat is een vraag die me al jaren bezig houd. Nee ik ben niet, zoals gezegd, degene die hiervoor oplossingen bied. Maar wel iemand die vragen stelt. En zich afvraagt: hoe kan dit allemaal? En waarom doet niemand iets.
OK, OK oorzaak en gevolg, tradities, niet begrepen politici die dingen uit hun verband trekken, onbegrijpelijke taal uitslaan; verhullend taal gebruik heet dat in newspeak. Overheden die het als een kunstvorm zijn gaan zien regeltjes op regeltjes te stapelen en daarvoor regeltjes bedenken die dan weer eindeloos aangepast dienen te worden. Maar eerst dan nadat daar weer een kommissie voor is benoemd voor vriendjes en begunstelingen die dan weer lekker van de straat af zijn, scheelt weer in de uitkeringen. En ach woorden als nepotisme, korruptie en uitbuiting, zijn woorden die in het dagelijks taalgebruik immers simpelweg genegeerd worden. Achterkamerpolitiek is ook zo'n mooi woord. Wat is onze taal toch eigenelijk rijk aan dit soort 'vergeten' woorden.

Of uh?

Nou een paar ideetjes heb ik wel. Wat nu, revolutie? Jawel maar dan anders. Daarvoor moet de gemiddelde mens diep in zichzelf gaan graven en zich afvragen waar die passiviteit vandaan komt. En hoe kun je binnen het wettelijk kader een systeem om zeep helpen dat je niet bevalt. Nee we hoeven echt niet op de barrikades te gaan staan.
Neem nu gewoon eens de moeite om eens na te denken over wat onze regeerders goed doen. Heh? GOED doen? Ja goed doen. Toch?! Ze zorgen dat de mensen voldoende geprikkeld worden om te betalen voor onderwijs, gezondheidszorg, en openbaar vervoer. Fantastisch toch. Kunnen we met zijn allen lekker studeren, gezond blijven en reizen. Dat er dan nog voldoende overblijft voor andere geweldige projecten als jachtvliegtuigen, ontwikkelingswerk, schuldkwijtschelding, defensie, immigratie en gezinshereniging, de banken, subsidies aan multinationals moge dan geen verbazing wekken. Allemaal nuttige zaken die erg noodzakelijk zijn. Er blijft dan natuurlijk te weing over om plotseling optredende kalamiteiten als een krisis aan te pakken. Prioriteiten stellen heet dat. En er moet dan geld voor komen... komissietje, zorgvuldige besluitvorming, dingen weer in hun verband zetten, onduidelijke taalconstructies verkopen met goede uitleg vanuit de regeringszetels. En als klap op de vuurpijl komen we dan thuis met een halfvolle boodschappentas, want de rest van ons huishoudbudget zit immers in de door ons aangeboden projecten als onderwijs, gezondheidszorg en openbaarvervoer.

Overheid moet, overheid doet je goed. Maar of het ook goed voelt, dat is nu juist de kernvraag. Voelt het goed? En om op mijn rondje krantensites, en fora terug te komen. Die indruk krijg ik niet helemaal. Tuurlijk alleen de ontevredenen laten hun geklaag horen. Dus luistert niet. Tevreden mensen, die zitten in hun deckchair te genieten van de ondergaande zon in Baja California en nippen aan hun mojito. Zakken soezelend weg in de warme namiddag gloed van de rode ondergaande zon. En observeren de sierlijke bewegingen van de dolfijnen die rondom het jacht dartelen. Zich tegelijk verbijstert afvragend waar de ontevreden burger het nu opeens over heeft. Want dat geklaag komt toch wel erg plotseling. Het ging een half jaar geleden toch hardstikke goed met ze? Nou dan.

Dus neem nu eens waar. Wat doet de overheid goed. En stimuleer dat actief vanuit je zitstoel, vanaf je bed, achter je buro. Hoezo stimuleer dat. Nou gewoon. Een van de axioma's om een systeem in zijn voegen te laten kraken is door het systeem te overvoeden met waar ze om vragen. Of juister: waarom gevraagd kan worden.

Een voorbeeld.

Belastingvergaren, daar zijn ze goed in. Erg goed, wat zeg ik, extreem goed. Al die belastingregeltjes, -,wetjes. Fantastisch. Wetten om regeltjes te maken, regeltjes om wetten te maken. Hoe komen ze erop!
Als burger kun je daar niets aan doen, of invloed op uitoefenen. Of misschien toch wel? Jawel!

Dus. Als je een belasting formulier krijgt wacht dan tot zeg 3 weken voor dat je het moet inleveren en vraag dan uitstelling aan. Komt er een brief terug binnen de gestelde termijn, kijk dan eens of ze een informatie nummer of mail adres hebben, vraag om uitleg, of meer toelichting. Melk dit uit.
En ziet een paar wagonladingen aanvragen om uitstel druppelen per dag binnen bij de kollega's op het belasting kantoor. Kan alles via de mail, nog veel beter, zet wel bevestiging van ontvangst aan. Bij gezeur is dat wel zo handig. Print alles uit en voorzie het van een handtekening en datum. Daarmee is het een officieel stuk van je dossier geworden.
Bedenk nu wat er gebeurd als de belastingdienst 7 miljoen verzoeken om uitstellen van betaling/aangifte etc binnen krijgt in en periode die sowieso al mega druk is bij onze landgenoten. Daar is toch niet veel verbeelding voor nodig niet?

Overheden zijn verplicht te antwoorden op je brieven etc. Verzin eens een dienst bij je in de buurt en verblijdt hen met een berichtje, een mailtje, een verzoek voor informatie. Wat ook leuk is wat heet postbus 51. Jongens massaal info aanvragen. Aanvragen van subsidies is ook zo'n leuke. Doe maar een zakje aanvraag formulieren. Kan vaak gewoon via internet. Maar wel ff een paar keer om uitleg vragen.

Vragen stellen aan onze geliefde politici is ook zo eentje. Bedelf ze onder je warme belangstelling. Geheid dat de posbussen van het onvolprezen MS outlook systeem de dienst gaan weigeren. Enne hoe lang denk je dat het systeem dit gaat volhouden, huh?
En dus verzuipt een systeem eenvoudig weg onder de liefde van het volk. Het komt krakend in zijn voegen tot stilstand. Een gewenst resultaat.

En dit filosofische snoepje wilde ik jullie toch niet onhouden.

Pffffff

Zo vanochtend de vloer met een of ander anti-cement-zweem-goedje gedaan, hielp wel iets maar moet denk ik nog een keer.
Vanmiddag de kastenwand erin getimmerd. Zes meter kast moet toch voldoende zijn dacht ik zo. Daar kun je dan wat handvoorraad, keukenspullen en het textiel voor de kamers in kwijt. Is toch minder massief dan ik had gedacht maar er moet aan de bovenkant nog het een en ander gemaakt worden. Nu zag ik in een folder deurtjes maar die waren 69cm hoog, 6 teveel dus. Zal wel weer een jacht op... worden.
Het patroon in de vloer wordt niet te ernstig verstoord door de kastenwand waar ik wel een beetje bang voor was. Alleen het vierkant dat je nog net op de voorgrond ziet en waar Bios loopt, gaat eruit. Teveel van het goede, zie pic hieronder.

Achter de kastdeuren komt de wasmachine en later de droogmachine te staan. De stenen achterwand wordt nog geisoleerd. Denk dat ik dat rotklusje maar zondag ga doen want dat luistert toch wel een beetje precies. En volgens het weerbericht gaat het in het weekeinde pijpestelen regenen, dus mijn toertje sla ik dan maar een keertje over. Vooral na mijn avontuur van afgelopen zondag is het even kalm aan doen. Regenen deed het vandaag de hele dag al maar goed je werkt lekker dus daar heb je dan niet zoveel erg in.

Dan moet er nog een kader cement gefabriekt worden rondom de natuurstenen wand, die nu eindelijk droog is.
Om van het kader om de muur en die van de deur een geheel te maken doen we in het cement (+fijnzand) een beetje gele kleurstof, tip van een van de metselaars uit het dorp. Dat smeren we dan af met een borstel of kwast. Zal wel weer een puinzooi worden. Dan kan de muur in de matte transparante lak en klaar.
Daarna gaan we de lambrisering afmaken om de leidingen aan het zicht te ontrekken. Met opzet laat ik daarachter een ruimte over voor eventueel toekomstige leidingen etc. Nu dient dat om voornamelijk veel stopcontacten in te monteren want daar komt namelijk de internet en een leesplek voor de gasten. De tafels komen uit mijn oude kantoor in NL dus da's lekker makkelijk.

Tenslotte is de boilerruimte aan de beurt om met een rolluik voorzien te worden, staat al klaar. Dat zal wel weer een gepas en gemeet worden. Maar met een beetje doordouwen komt 't wel goed.

Volgende week komen Johan en Wil kijken voor workshops van volgend jaar dan willen we wel natuurlijk het gastenverblijf clean hebben. Geen grote stofbende meer maken dus. Dat laaste is voor het gasten gedeelte met de voltooing van de vloer in de corridoor nu verleden tijd. Stofpuin wordt niet meer naar binnen gelopen. Nogmaals PFFF.

Langres

Afijn het is zondag en de net zijn beurt gehad hebbende brommer smeekte om uitgelaten te worden. Zogezegd zo gedaan en het plan is de binnendoortjes naar Langres eens te gaan verkennen. Langres is een stadje hier 70 km vandaan in de richting van Parijs en een van voor de middeleeuwen stammende ommuurde vestingstad waarvan de muren nog helemaal intakt blijken te zijn.

HIER een link naar een franstalige pagina van wiki, sorry de engelstalige pagina moet ik nog ff vinden. Maar als je google translate gebruikt kom je een heel eind, behalve dat de vertaling een beetje krom is hier en daar.

De tocht naar Langres is er eentje die ik onze gasten van harte kan aanbevelen.

Via Vauvillers de D417 afgezakt. En na 20 km de aloude truuk: als de TomTom aangeeft links, dan ga je rechts. Dat gaf een zeer afwisselende tour naar Langres over voornamelijk B-weggetjes en door kleine dorpjes waar je met je motor al snel verbaasd werd begluurd. Zo van: barsten de toeristen nu al los!!!
Het landschap van de Haut Marne is wat vlakker dan dat van de Haute Saone, waar ons B&B is gelegen. De dorpen worden gemiddeld iets groter naarmate je meer naar het westen rijd. Ook de bouwstijl verandert subtiel. Meer renaissance typen van kerken en de grotere gebouwen. En ik zie ook minder in verval geraakte woningen. De landerijen zijn groter en de grond lijkt beter, in ieder geval minder keien in het veld. Wel veel minder kleinvee in de weiden.
Uiteindelijk ontkom je er niet aan de laatste 15 km over de N19 te rijden, op zich niet erg want dan heb je een goed uitzicht op Langres vanuit de verte.
Bij aankomst meteen rechtsaf de vesting in gereden en een eerste verkennende tocht op de motor door de binnenstad.
Volgens de history heeft de stad meerdere bloeiperioden meegemaakt en dat is in de bouw en inrichting van de stad zelf goed te zien. Het maakt dat Langres een interessante mix is geworden van gebouwen uit die verschillende perioden. Wat daarvan authentiek is laat ik in het midden, het ziet er allemaal prachtig uit. De layout van de stad is een beetje warrig en verder rondrijden is een totaal zinloze bezigheid. Dus parkeerde ik de brommer maar ergens en begon door het centrum te slenteren. Duidelijk was het toeristen seizoen nog niet begonnen, maar de koffie (cafe creme) kost al wel 3.20 euries, da's heftig! Een al wat op jaren zijnde ober deed errug zijn best om zijn Parijse kollega's te immiteren door ongastvrij en zelfs een beetje onbeschoft te doen door je totaal te negeren. En nadat een paar franse toeristen hem hun order hadden toegeroepen. Gilde de ober naarbinnen: "deux expresso" (2 koffie). Met enige moeite kon ik zijn aandacht ook trekken. Tsja dat is wat de toeristen business blijkbaar met de landelijke gemoedelijkheid en gastvrijheid doet.

Een paar tafeltjes verder zat een stel andere motormuizen, waarvan de dame luid en duidelijk van hollandse origine was. Want die zat keihard te praten met een heer die af en toe uhuh mompelde. Niet geheel vreemd dus, kreeg je het hele hebben en houwen mee. Kinderen die door een wilde stieren reservaat werden gesleurd waarover de moeder van die wandelende endeldarmen nu weer niet zo heftig te spreken was. UHUH klonk het weer. Toestanden met treinen en vliegtuigen en dat het met de auto uiteindelijk toch veel sneller ging, ohjah? mompelde haar gesprekspartner. En de algehele toestanden van een nieuw bestaan opbouwen in la douce france heb ik maar niet meer helemaal gevolgd. Arme man. En zij maar kleppen, niet stil te krijgen.
Met de redelijk te drinken koffie achter het huigje stapte ik weer eens op. Klom op de mijn stalen ros en beging mijn grootste vergissing van mijn verkenningen in la douce france. Ik koos namelijk voor de kortste weg vanuit Langres naar MSP. Ik zou weer eens gaan avonturieren.

De eerste 20 km gingen prima, mooie dorpsgezichten, vriendelijk kijkende mensen, en de rust. Soms knallen de pijpen een beetje heftig donderend door de kleine straatjes. Maar dat mag de pret niet echt drukken. Tsja en toen nam ik een foute beslissing. De weg eindigde in een zandweg en daarom had ik meteen om moeten keren. Maar je denkt dan: effe kijken en dan iets verder keer ik bij een goede plek om. Maar die plek kwam maar niet en het landpad ging over in een breed bospad. Volgens tomtom slechts een kilometer van de aansluitende weg af, och denk je dat overleven we ook nog wel. Het brede bospad ging over in een steeds smaller wordend bospaadje en tenslotte zat ik vast in een moddergeultje. Kieperde om met de brommer. Kreeg hem weer overeind, zette hem met veel moeite en gymnastische truuken vast met wat stammetjes en ging op verkenning uit om te kijken hoe dicht ik bij de weg zat. De hoop zonk me al snel in de laarzen. Want het bospaadje ging over in een modderpaadje en eindigde in een soort roetsbaan vol met kleine boomstammetjes, net onder de modder verstopt, speciaal voor idioten als ik. Zo glad als spek, zelfs te voet! De andere kant op, de weg omhoog liep uiteindelijk ook dood. Einde verhaal dus. En dan is goede raad duur. Tien meter verder was voldoende ruimte om te keren, dacht ik. Helaas werkte de vette klei niet mee en ging ik weer onderuit. Het gaat allemaal in slow motion dus geen brokken, je legde de motor als het ware neer. Maar nu lag ie helemaal plat en dan krijg je 350 kilo niet meer in je eentje omhoog. Tegen beter weten in en met de moed der wanhoop probeerde je het toch, met voorspelbare uitkomst.

Uiteindelijk trek je de sleutel uit het contact, controleert of er geen benzine uitloopt, koppel je de GSM los, markeer de plek op de GSM waar het ijzeren ros ligt te zieltogen en ga je op pad richting de bewoonde wereld. De GSM wees de weg, 5 km lopen met zware motorlaarzen, met een zeker gewicht aan modder erbij. En intussen loopt het zweet in straaltjes van je rug af. Kalm aan de stijle helling naar beneden ge- gleden, strompeld, struikelt en daar stond ik voor een metershoge spoordijk. Dat ging ook nog wel. Dan een paar km sjokken door een maisveld langs een diepe beek. Je zag steeds de verleidelijke straatweg, maar ja die beek vol met brandnetels aan beide kanten is ook geen aantrekkelijke oefening. Uiteindelijk strompelde ik een boerderijerf op. Gered!

Toen ik vroeg of ze een taxi konden bellen werd daar geen seconde over nagedacht, huh?! Ze zouden me met de trekker wel ff uit het bos halen, of ik daar bezwaar tegen had. Niet natuurlijk. Dus hop met zijn drieen en krappe trekker kabine in. En deze puffende en extreem zwetende jongen deed al snel de ruitjes beslaan. Airco aan boord, niet te geloven! Afijn na een 6-tal bomen tegen de vlakte gewerkt te hebben kwamen we dankzij de GSM na een halfurtje bij de motor aan. Vol goede moed stelde de boer voor wat de GSM aangaf: de grote weg is vlakbij! Dus dat moest toch te doen zijn. Daarmee overschatte hij toch lichtelijk mijn rijkunst en wat de motor zelf kon. En dat stuitte toch op een paar bezwaren van mij, en zei ik dat het een grote glijbaan naar beneden was en dat ze me er bijna overheen zouden moeten dragen. Dus wij met zijn allen naar beneden glijdend, en ja dat was inderdaad onbegaanbaar voor de motor. De boer en zijn zoon klommen als geiten weer naar boven, maar voor mij was dit een helletocht, buiten adem hijgend als een hert kwam ik boven. Eerst ff rusten hoor, neem je tijd klonk het. Na enige diskussie vond men het geen probleem om de motor in de kiepklep te zetten. Dat vond ik toch ook weer niet zo'n geweldig idee want er was totaal geen bescherming voor de motor meegenomen en dan zou herstel van de krassen wel erg kostbaar gaan worden.

Mijn idee om dezelfde weg terug te nemen werd aarzelend aanvaard, want die weg was niet veel beter volgens hen. Ze zouden achter me aan blijven rijden totdat ik weer op de harde weg aan kwam. En dat was erg nodig ook. Vanaf mijn terug-glij-struikel-tocht naar beneden had het aanhoudend geregend en op sommige delen was de weg een ware glijbaan geworden. Harde uitgedroogde klei met een dunlaagje zachte klei, is gewoon feest! Maar daar komt een tourmotor niet meer overheen zonder om te kieperen. Ik ben slechts 4 keer onderuit gegaan, niet slecht voor een amateur. Een keer in een brandnetelbos (dat voelde je meer dan een dag daara nog), en verder alles op een redelijk zachte ondergrond. Alleen de spiegel kwam los tijdens een van de valpartijen.

Bij de boer aangekomen de motor schoongespoten, mijzelf een beetje gewassen en wat gedronken. Zeer vriendelijk, en vol medeleven waren ze. Een kleine raadslag kon er ook nog wel bij: als de weg over gaat in een zandpad, keer dan onmiddelijk om. En dat vertel ik mijn gasten ook altijd. Maar ja blijkbaar moet je het met harde hand leren voordat je je eigen advies ook maar eens opvolgt. Afijn ik bied de boer 20 euries aan als dank en blijkbaar is dat precies goed want hij keek niet teleurgesteld maar ook niet verheugd. Het bevestigt toch wel weer mijn indruk van de boeren uit de omgeving: men is nooit te beroerd om je te helpen. Maar men verwacht wel een kleine geste.

De regen was zo goed als voorbij en ik ging via de snelste route vanaf Beaulieu terug naar MSP. Ook een erg mooie route, onthouden dus. De zon was al aan het ondergaan, het moest daarom tegen negenen lopen. Koud, koud, rillerig, honger en erge dorst. Ondanks de liter vocht die ik al naar binnen had geslagen bij de boer. Thuis de douche op heet en meteen onder de wol, ik was kapot. Kwark met cornflakes en een flinke schep rietsuiker deed wonderen, flesje water erbij. En dan nu eerst maar eens rapport aan de directie uitgebrengen. Die verklaarde me natuurlijk volkomen terecht voor knettergek om met zo'n motor het bos in te gaan. Wat een mazzel dat er niets ernstigs is gebeurd, zo helemaal alleen het bos in is toch wel een veel te groot risico.

Maar dit avontuur vergeet je nooit meer.

Moraal van het verhaal: Als de weg overgaat in een zandweg meteen omkeren.

;=O

Mijn eerdere idee van: ik wil een off-the-road hebben zodra er weer wat geld overblijft, was nu wel een plan geworden. Want alles bij alles genomen was die trek door het bos wel een ervaring het avontuur waard. Wat zou het zijn om op kompas dwars door de provincie heen te trekken. En bijna met een vinger je motor omhoog kunt trekken, ergens onderdoor kunt slepen en verder tuffen.

Vreemd genoeg de volgende dag geen spierpijn, maar mijn benen waren wel bedekt met een paar bloeduitstortingen. Het geluk is letterlijk met de domme geweest. DUS

Spelletje?

=STILLEDONDER
Twee jaar geleden ben ik begonnen met een projektje "stille donder" geheten. Een PC die fluister stil zou moeten zijn. Door de verbouwing hier en de hektiek bij mijn laatste opdrachtgever was het er niet echt van gekomen de handel ook in elkaar te zetten. Dus zat ik een paar weken geleden naar een verstofte doos onderdelen te kijken waarin een aantal deels samengevoegde onderdelen zaten, en een bos draden en scroefjes. Na twee uur zat het kreng in elkaar en stond er een of andere legale versie van XP op. Wat was het probleem dan vraag je je af.
En? Jawel het werkt volgens verwachting. Uitgangspunt was dat het geluidsnivo onder de fluistergrens van een gemiddeld vertrek zou zijn en met gewoon van de plank onderdelen gebouwd zou kunnen worden. Geen poespas als waterkoeling en te ruim bemeten ventilatoren - zodat die langzaam zouden kunnen draaien - maar gewoon dingen die je als het ware om de hoek bij je eigen dozenschuiver zou kunnen bestellen of van de plank mee kan nemen. OK de ventilatorloze voeding daar heb ik ff voor moeten scharrelen En de trillingsvrije ophanging kon je alleen via het internet krijgen. Maar het doel is bereikt. Je moet echt je oor te luisteren leggen wil je de doos horen. Nu nog steekproeven nemen met hoeveel het geluid in tijd toeneemt (lagertjes die slijten, stof in de behuizing, ventilatoren etc allemaal zaken die van invloed zijn voor het geluidsnivo. Dat doe ik empirisch: ik heb een geluidsopname gemaakt op 100 cm afstand van de doos met opnamenivo op 100%. Dat tijdens een periode van de dag dat de omgeving in coma ligt - tussen 12:30 en 1300 - met mijn portable. Dat herhaal ik na 100, 500 en 1000 draaiuren. Over twee jaar kom je dan met de results. Dat de opnameapparatuur ook geluid afgeeft, dat je geluid van buiten hebt, ondanks hm hm, etc geloof ik allemaal wel. Het gaat per slot om een stille masjien die voor mijn soort dingen snel genoeg is.

EXPERIMENT
Er stond ergens een artikel over een schrijver die eerst een paar "slokjes" inneemt, vervolgens iets uit zijn typemachine laat komen en pas erg laat naar bed gaat. Dat experiment wilde ik ook een keer doen (van zaterdag op zondag) en voila het resultaat. Een bizar verhaal over een redelijk bizar idee.

-het is nu 0100-
SPELLETJE
Ooit wel eens een multilevel multiple user and universe spelletje (m2u2) willen spelen? (Waz dat?) OK, best wel mogelijk met die paar PC'S die je thuis hebt staan. Een echt hoogstandje wat betreft grafisch geweld, neuh niet echt. Maar via stumble upon kwam ik deze link tegen HIER en dat biedt mogelijkheden zo te zien. Natuurlijk ben ik niet nieuwschierig, maar er komen dan zo al een paar vraagjes bovendrijven. Zoals met de voorstelling van zaken in dit fragment over het annexeren van processoren wel heel erg snel over de beveiligde netwerken wordt heengesprongen. Wellicht is dit makkelijk in de wetenschappelijke wereld waar verschillende netwerkjes zomaar open staan voor de geintereseerde gebruiker, maar in de commerciele wereld zal dit never nooit immer zomaar plaats kunnen vinden - heb in mijn vorig leven een en ander aan demos en de daarop volgende bezwaren mee gemaakt. Stel je voor dat je ff een paar PC-tjes erbij wil koppelen die bij zeg maar ABN, ING, Shell, Bijenkorf, op de afdelingen staan. Locaties waar normaal gesproken duizenden pc's, ja we zijn gul, 80% van de tijd niets staan te doen (mensen zijn aan het lezen, vergaderen, voorbereiden, koffiedrinken, pauzeren...) Denk eens aan al die balie masjientjes bij winkels, restaurants, benzine stations die af en toe een kasabonnentje moeten maken: 99% overkill. En dat je die allemaal in een minigrid kunt samenpakken. Dan zou zo'n m2u2 spelletje ineens realtime worden, met realtime aanpassingen uit de datapoel van de rest van de wereld. Immers een gemiddelde supercomputer bestaat uit slechts een paar duizend kernels waarvoor de uitwisseling van data en input / output natuurlijk geoptimaliseerd is. Met nog een heleboel ander snoepgoed erbij is dit alles wat een super computer maakt. Onze grid zou biijvoorbeeld de power van een mainframe hebben met maar slechts een enkele gebruiker!
Hoe dat voelt? Doe je ogen dicht. Stel je een kamerbreed computerscherm voor en op ieder vlakje van 20 bij 35 cm (zeg maar een vloertegel groot) draait een film zonder schokken of stotteren van geluid of beeld. En dat zie en hoor je allemaal tegelijkertijd. Klabaam! Oorverdovend en oogverblindend, grappig nietwaar? toch?

- het is nu 0200-

IDEETJE
Met een paar glazen wijn achter de knopen stel ik me dan, rozig geworden, het volgende voor:

Dat je in een kamer staat/zit/ligt, zo-eentje als bij de 3D trainingskamers, en je omgeving met real-life beelden gegenereerd wordt. Je loopt in een museum/bos/mijnbouwproject rond en je ziet om je heen tientallen andere bezoekers zonder er direct benauwd van te worden. Net zoals in, zeg maar 2nd live. Maar nu met een resolutie en de natuurlijke vloeiende beweging waarmee je het verschil van echt of gegenereerd met geen mogelijkheid meer kunt zien of merken. Als het ware, je ruikt en voelt de mensen om je heen, je ervaart het klimaat (de wind, de geuren, geluid) je ziet de objecten, net zo echt. Je kunt er omheen, doorheen, en onderdoor zonder onderbreking van de werkelijkheid. Je beleeft een soort tactile overgang, net alsof je door een vlies heen breekt want je gaat van lucht naar vaste stof over nietwaar. (zie vorige blogpost)
Beleef de ervaring om door een beeld, (of bijv. een muur, een wand) te lopen in een door jouw gekozen detail weergave, zelfs tot op atoom structuur, en tijdsvertraging (atomen gaan errug snel). Je ziet de steenstructuur van binnenuit. En draai je je om dan zie je andere bezoekers naar het beeld kijken, alsof je zelf bekeken wordt. Met het effect van twee films die op verschillende snelheid lopen: de bezoekers bewegen wel op natuurlijke snelheid.
Dwars door de andere kijkers/bezoekers kan natuurlijk ook. Kijk het hart kloppen, of volg de bloedsomloop. Ga in diens ogen zitten en ziet waarnaar de ander kijkt, ook iets om eens te proberen.

Wat een leermachine zou dat zijn. Maar voorlopig spelen we alleen nog maar spelletjes...

wat ook heel goed gaat: drink op een avond heel veel zwarte thee (ff laten pruttelen om de theiine een kans te geven), sterke koffie, vergeet de hartkloppingen n het suizen in je oren, en begin om vier 's ochtends eens iets te pennen. Ga daarna een uur slapen en begin opnieuw. Bewaar het verhaal en haal de volgende dag zoveel mogelijk van je tik en schrijffouten eruit.

En voor hen die het weten willen: nee ik verveel me niet, ik amuseer me alleen kostelijk!

-het is nu 0500-

Dat dit niet allemaal hairbrainy is kijk maar eens hier. En voor de echte doordouwers: Beowulf is grotendeels freeware en je kunt een dergelijk systeempje al met iets als 3 compu's opzetten. Een winter project dus. En geloof me het hoeft allemaal niet hi-tech te zijn. Maar om een wall2wall projection te hebben van de sterren wereld buiten, in een verwarmde kamer zodat je niet hoeft te blauwbekken, dan heb je natuurlijk niet voldoende aan een eenvoudig webcammetje en een PCeetje waar XP op draait.
Een grid opzetten gaat niet zomaar op een zondagmiddag. Een beetje planning om de dingen in elkaar te zetten, en ervaring met hardware zal handig zijn. Alhoewel het meeste toch wel plug en play is geworden. Om alles aan de praat met elkaar te krijgen neemt wel een paar sessies in beslag, of misschien ook weer twee jaar. Lees HIER meer over de parallel virtuele machine.
Overigens zou je zoiets kunnen combineren met de nieuwe zoekmachine van Wolfram? Nog niet on line zijnde maar volgens het verhaal geeft deze zoekdoos namelijk meer de feitelijkheden dan de 'in-context' weer. Als je iets intikt als "amsterdam berlijn" krijg je volgens zeggen de afstand tussen, inwoners, economische cijfertjes etc te zien i.p.v. de pagina's waar de woorden amsterdam en/of berlijn in voorkomen.

foto van: wikipedia.org/wiki/ by user:Aarchiba The Borg, a beowulf cluster used by the McGill University pulsar group.


Ook voor 3 pc's is dit prima te doen, dus, en volgens mij een aandrader trouwens om mee te beginnen. Als je het klonen van servers in de vingers hebt kun je een willekeurig aantal PC's (klein, groot) aan elkaar brijen en los gaan.
Maarja dan begint het pas, want hoe verdeel je de workload over de verschillende machines. Voor een deel doet Beowulf dat, maar optimaliseren is dan toch wel weer het veredelde handwerk. En parallel programmeren valt toch wel een beetje in de Zen and the art of programming sfeer.
Programmeren in parallel is niet moeilijk, want zoiets doe je namelijk voortdurend de hele dag door. PinKaartje in de geld automaat drukken, en tegelijkertijd kijken of niemand of iets meeloert. Gas geven en rondom je heen kijken of iemand je wilt rammen, voor stoplichten stoppen (schakelen/gas weg/ remmen), rijbaan wisselen etc etc. Gaat allemaal als automatisch. Dus stel je voor dat je een computer het gasgeven en minderen laat doen, een compu de verkeersborden in de gaten laat houden, en de ander je koers op de weg laat houden, en weer een ander om de eventuele rammers te ontwijken, waarbij de overige compu's natuurlijk de ontwijkercomputer van info zullen voorzien. Alles gebeurd tegelijkertijd, en dat is dan parallele computing. Simpel toch?
Het voordeel van dit soort computeren is dat je een zware taak, wat gaming toch eigenlijk is, over verschillende lichtere computers kunt verdelen en toch een spel ervaring hebt die alleen peperdure top of the bill compu's kunnen geven. Want scharrel maar een aantal 2e handsjes bij elkaar, doe maar Pentium 2-tjes een stuk of 5 die kosten nu geen drol meer. Zet er Linux/Beowulf op, koop een switch, wat netwerkdraad, zet er een scherm aan en klaar is het kunstgebit. Dit is het nieuwe project in LMQR, een beowulf clustertje. Uiteraard met als basis stille donder machines.


-het is nu 0515-

En ga ik maar slapen.

-2100-
update: posting re-scheduled, paar plaatjes en extra info erbij gezocht

CONCLUSIE
:: waar gaat dit allemaal over???
Volgende keer maar een paar paddo's proberen.

Powercursor

Dit is erg grappig. Probeer maar eens. VSFW

Een soort doolhof waar je cursor door de muurtjes "tegengehouden" wordt is een voorbeeld van hoe je de muis op de context van het scherm kunt laten reageren. De toolkit is gratis te downloaden.

Was wel even googelen hoe ik een screendump op m'n notebook moest krijgen, Apple is gewoon kudt wat dat betreft: shift+cntrl+Apple+3. Geweldig hoe de makers van dit product dit zo kunnen verzinnen!
Maar dat zal wel weer met patenten en zo te maken hebben, hoewel ze jatten toch alles al van elkaar, dus waarom geen internationale standaard voor welke toets combo wat doet?

Bibliotheek

Afgelopen weekeinde ontdekten we een hele vette volgezogen teek in Bios (de kat) zijn vel zitten. Wat zien die dingen er smerig uit. (pic van gentle-grooming.nl) Tsja en hoe die handel eruit te trekken wetende dat als je iets van een teek laat zitten er een ontsteking van komt. Zoek eens op op het internet zei Fannie. Zo gezegd zo gedaan. Kom je meteen allerlei ingewikkelde dingen tegen die je moet kopen bij een drogisterij of zo. Maar in het wekeinde is zoiets niet open. Toch maar even verder gelezen en daar vond ik een lasso pen, een soort draadje in een stokje. Wat je wel eens bij katten en hondenvangers ziet, maar dan in het groot. Hier natuurlijk in het klein. Ik keek eens goed naar het ding en bedacht dat met een beetje gepriegel er ook zoiets gemaakt kon worden van een naald en een heel dun draadje of zo. Principe was hetzelfde: leg een lusje om de kop van het zuigding en trek het los. Maar ja die kop zat natuurlijk ingegraven in Bios zijn vel. Met het blote oog nauwelijks te zien. Fannie kwam met een nylondraadje aan, perfect! Een lassootje gemaakt om het beest heengeschoven en met de naald de draad zo diep mogelijk om de kop geschoven. Die voelde je dwars door de huid van Bios heen! Dan trek je voorzichtig aan en al doende met de naald de lasso naar beneden gedrukt. Op een gegeven moment zat alles vast en dan trekken! Nou dat werd dus flink trekken, met oplopende trekkracht want zo'n draadje is maar dun. De eerste keer knapte het ook maar met een dubbele platteknoop ging het daarna prima. Er zowaar het zuigding liet los! En nog kon je die kop nauwelijks zien. Wat een merkwaardig wezen. Het achterlijf was opgezwollen tot een grote wrat. Na intense bestudering werd het beestje dan toch maar geexecuteerd. Teveel risico om het weer los te laten, ook al is "slechts" 10% met die lyme of babesiosis bacterie besmet, het is gewoon te schadelijk.

Update: volgens Kennislink is de besmettingsgraad opgelopen to 50%!

BIBLIOTHEEK
Uit dit alles blijkt dat dat internet toch wel weer een gigantische bibliotheek is waar vrijwel alle kennis te halen valt. Ook al moet je soms langdurig en diep graven. Heb er wel eens meerdere maanden over gedaan om een bepaald detail ergens over te vinden. Onderweg bewandel je dan allerlei zijpaadjes, immers, je bent niet nieuwschierig maar wilt graag alles weten...

(pic van natuurkalender.nl)

Maar zo leerden Fannie en ik van de teek, de levenscyclus, dat het acht poten heeft in plaats van 6 zoals ieder zichzelf respecterend insect, de soorten besmetting en hoe zo'n beestje nu eigenlijk in elkaar zit. En hoe die besmetting zich uit. Zie pic (kennislink.nl)

Het is dus oppassen geblazen met Teken. Dat hebben we dan maar weer eens geleerd. Ook dat je met heel eenvoudige middelen zoiets kunt verwijderen. Niks niet 7 euro voor een tekentangetje of lassostokje. Gewoon 20cm draad en een naald, 10ct ?



Overigens over bibliotheek gesproken. 's Ochtends is mijn rondje kranten uit binnen en buitenland, en daar pik je wel eens fascinerende onderwerpen op. Zo stond er een bericht over de alchemist John Frederick Helvetius waarvan een totaal onbekend boek is opgedoken bij de Slechte. Zou daar iets van op het net te vinden zijn, denk je dan. En jawel hoor. Kijk maar eens HIER, een Gutenberg.org product van een van de Helvetius boeken. Het taalgebruik doet een beetje aan dat van Machiavelli denken maar die leefde anderhalf eeuwtje eerder. Merkwaardig hoe weinig in al die jaren is veranderd. Fascinerende denkbeelden had die man, wel heel herkenbaar als je de text leest. Maar om nu 4 paginas van de 60 in aanbevelingen en (zelf)aanprijzingen of kontkruipen vol te pennen is een beetje veel van het goede. En de rest van het verhaal doet ook een beetje slijmerig aan. Een slechte aanbeveling nietwaar? Maar toch is het lezen van die 60 pagina's een leerzaam verpozen. Alleen al om te zien hoe de mensen uit die tijd dachten over allerlei natuurlijke zaken en dingen die plaatsvinden, of andere zaken waar men zich over verbaasde (zoals in dit geval). Hilarisch is natuurlijk als je leest dat poeders van boomschors iets magisch blijken te zijn, een wonder middel... En toch, het verhaal over het gouden kalf, klinkt wel heel erg bekend in de oren.

Een glimlach om je mond zal je deel zijn tijdens het lezen.

Als je tegeljkertijd bedenkt dat mensen in die duistere tijden op de brandstapel konden komen in sommige landen, gewoon omdat je andere denkbeelden had. Dan wordt je weer een beetje triest. En kijk je eens omhoog naar de grauwe wolken die voorbijrazen, om te verzuchten hoe dwaas de mens kan zijn in diens bijgeloof. Neem nu eens de inquisitie, die over de wereld als een waannnige rondraast(e), in verschillende vormen (o.a. de heksenjacht) Die waanzin begon ergens in de 12e eeuw en liep door tot diep in de 19e eeuw. Kijk HIER voor meer details en FILMPJE. Is het verwonderlijk dat in de huidige tijd de inquisitie nog steeds in een bepaalde vorm bestaat? Sla de kranten er maar eens op na en dan lees je dat er nog steeds een soort religieuze politiemacht opereert in enkele landen, welke mensen standrechtelijk executeren. Ongelooflijk triest is dat. En het gaat allemaal puur om de Macht! Vijf eeuwen geleden had Machiavelli dit errug goed door: alles draait om de Macht. ALLES.

En zo vind je ontzettend veel interessante en natuurlijk onbeduidende dingen op het internet. OK, toegegeven, mijn nogal uitgebreide belangstelling loopt van alchemie, via tuinieren tot quantum computing naar tijdreizen (SF). Nou ja als je weet dat je brein geen limieten heeft is het een kwestie van laden toch?! En met veel vrije tijd in de avonden, geen TV en alleen het internet is het heerlijk ronddwalen of zeg maar ronddolen in de bibliotheek die internet heet.

Filosofie van de koude franse grond

Deze vind ik toch te leuk om jullie te onthouden. Gevonden op http://hollandais.en-france.nl/article/1468/Koffie.html de vrije vertaling staat eronder.


L'histoire du pot de mayonnaise.

Quand il te semble qu'il y a « trop » de choses dans ta vie, quand 24 heures ne te semblent pas suffisantes... Rappelle-toi du pot de mayonnaise !

Il était une fois, un professeur de philosophie qui, devant sa classe, prit un grand pot de mayonnaise vide et sans dire un mot, commença à le remplir avec des balles de golf.

Ensuite, il demanda à ses élèves si le pot était plein. Les étudiants étaient d'accord pour dire que OUI.

Puis le professeur prit une boîte pleine de billes et la versa dans le pot de mayonnaise. Les billes comblèrent les espaces vides entre les balles de golf.
Le prof redemanda aux étudiants si le pot était plein. Ils dirent à nouveau OUI.

Après, le professeur pris un sachet rempli de sable et le versa dans le pot de mayonnaise. Bien sûr, le sable remplit tous les espaces vides
et le prof demanda à nouveau si le pot était plein. Les étudiants répondirent unanimement OUI.

Tout de suite après le prof ajouta deux tasses de café dans le contenu du pot de mayonnaise et effectivement le café combla les espaces entre les grains de sable.

Les étudiants se sont alors mis à rire...

Quand ils eurent fini, le prof dit :« Je veux que vous réalisiez que le pot de mayonnaise représente la vie.

Les balles de golf sont les choses importantes comme la famille, les enfants, la santé, tout ce qui passionne. Nos vies seraient quand même pleines si on perdait tout le reste et qu'il ne nous restait qu'elles.

Les billes sont les autres choses qui comptent comme le travail, la maison, la voiture, etc...

Le sable représente tout le reste, les petites choses de la vie.

Si on avait versé le sable en premier, il n'y aurait eu de place pour rien d'autre, ni les billes ni les balles de golf. C'est la même chose dans la vie. Si on dépense toute notre énergie et tout notre temps pour les petites choses, nous n'aurons jamais de place pour les choses vraiment importantes. Faites attention aux choses qui sont cruciales pour votre bonheur. Jouer avec ses enfants, prendre le temps d'aller chez le médecin, dîner avec son conjoint, faire du sport ou pratiquer ses loisirs favoris. Il restera toujours du temps pour faire le ménage, réparer le robinet de la cuisine... Occupez-vous des balles de golf en premier, des choses qui importent vraiment. Établissez des priorités, le reste n'est que du sable. » Un des étudiants leva alors la main et demanda ce que représente le café. Le professeur sourit et dit :« C'est bien que tu demandes. C'était juste pour vous démontrer que même si vos vies peuvent paraître bien remplies, il y aura toujours de la place pour une tasse de café avec un ami. »

Envoie ce mail à toutes les personnes qui comptent, à moi y compris, comme ça je saurai que j'ai une place dans le pot


De geschiedenis van de pot mayonaise. (vrij vertaald)

Als het lijkt dat er "te veel" zaken in je leven zijn, 24 uur is blijkbaar niet genoeg ... Je herkent dat wel, denk dan aan de mayonaise pot!


Once upon a time, een filosofie-professor, die voor zijn klas stond, zet een grote lege mayonaise pot voor zich neer zonder een woord te zeggen, en begint die te vullen met golfballen.

Toen vroeg hij zijn studenten of de pot vol was. Studenten zeiden: JA.

Toen nam de professor een doos met kogeltjes en deed ze in de pot bij de golfballen. De kogelstjes vulden de lege ruimtes tussen de golfballen. De prof vraagt aan de studenten of de pot vol was. Zij zeiden opnieuw JA .

Daarna nam de professor een zak met zand en goot het zand in de pot. Het zand vult de lege ruimtes tussen de ballen en kogeltjes natuurlijk op en de prof vroeg nogmaals of de pot vol was. De studenten antwoorden unaniem JA.

Onmiddellijk daarnana deed de prof twee kopjes koffie in de pot erbij en de koffie vulde de ruimtes tussen de zandkorrels.

De studenten begonnen vervolgens te lachen ... Toen ze ophielden met lachen, zei de professor: "Ik wil dat je beseft dat de mayonaise pot het leven voorstelt. De golfballen zijn de belangrijke dingen, zoals familie, kinderen, gezondheid, alles dat fascineert. Ons leven zou nog steeds vol zijn als we alle het andere verloren. De kogeltjes zijn de andere dingen die tellen als werk, huis, auto, etc ... Het zand is al het andere, de kleine dingen in het leven.

Als we het zand als eerste erin hadden gedaan, was er geen ruimte voor iets anders geweest, noch de kogeltjes noch de golfballen. Het is hetzelfde in het leven. Als we al onze energie en onze tijd aan de kleine dingen besteden, zullen we nooit ruimte hebben voor dingen die echt belangrijk zijn. Aandacht te besteden aan dingen die belangrijk zijn, maken u gelukkiger. Zoals spelen met je kinderen, de tijd nemen om naar de dokter te gaan, diner met je partner, sporten of favoriete recreatie uitoefenen. En er zal altijd tijd nodig zijn voor schoonmaken, iets repareren...

Neem de golfballen als eerste, de dingen die echt belangrijk zijn. Stel prioriteiten, de rest is alleen maar zand.

Een student stak zijn hand op vraagt wat de koffie dan betekende.

De professor glimlachte en zei: "Het is goed dat je dat vraagt. Het was gewoon om je te laten zien dat, hoevol je leven ook mag lijken, er is altijd ruimte voor een kopje koffie met een vriend. "

ZO DAN!
Zo denk daar maar eens bij na als je weer eens in de stress schiet. Het leven in LDF is dan zo slecht toch niet. Ook al is het de laatste dagen berenkoud met ijskoude regen over je heen als je cement staat te scheppen.

Nou ja zeg!

Even lekker een lang weekeinde in NL terug. Gezellig even koninginnedag meemaken. En ja op de markt in Maurik was het alsof de tijd stil heeft gestaan. Veel te doen voor de jonge mens, en uiteraard de rommelmarkt. Een vide grenier maar dan op zijn nederlands. Ook weer eens leuk om te zien.

fotos volgen

PRUTSERT
Dan loop je op je gemak met je lief slenterend naar huis om dan naar de rommelmarkt in Utrecht te gaan. Lopen we langs twee buurmannen, zo zijdelings vang je op: AANSLAG OP DE KONINGIN!!! We kijken elkaar eens vragend aan en knippen dan de tv aan. Paniek in NL. Een of andere randdebiel had zich met zijn auto door een massa mensen geploegd en knalde tegen een monument tot stilstand. Paniekerig staan de agenten en beveiligerts zich als ramptoerist te verdringen om de auto. Want je wil toch wel graag zien en horen wat die gast in die auto dacht uit te vreten in een omgeving die honderden pliesies en ander geheim spul dachten afgegrendeld te hebben. En wat je met zo'n mini suzuki nu precies wilde uitrichten tegen een bus met een man of 50 erin. Huize oranje is groot geworden zeg.
Afijn hoe hard zou die kar gereden moeten hebben om daadwerkelijk effect te kunnen sorteren. Even wat natuurkunde (iets met kinetische energie) er tegen aan dan zou zoiets minimaal 200 km per uur hebben moeten rijden had het, eventueel, een impact zou hebben kunnen maken. Alsnog zou het brikje dan zijn blijven hangen in de krukas van de bus, bij hogere snelheden was het vehikel er dwars doorheen gegaan, mits op koers gebleven. Interessant vraagstuk, en hier gaat gerandeerd in de NL media nog het een en ander over komen.
Bij wijze van sevice: HIER een flimpie. En HIER een pic van de chauffeur die ook niet wist dat je ruim 200 had moeten gaan voor het juiste effekt, en dat je dat met dit zielige mini autootje never nooit zou hebben kunnen gehaald. Vooral niet nadat het zich door een aantal rijen niets vermoedende toeschouwers heeft moeten ploegen. Een effect alsof je door een grindbak heen rijdt en een hert (of meer) op je motorkap krijgt. Zal wel een goedkoop rekenmasjientje zijn geweest waarop hij dit heeft uitgekiend. Te weinig cijfertjes achter de komma dus.


ONTWERP
Maar goed alle cynisme of sarcasme terzijde, ons uitje naar Utrecht stalden we maar. Omdat je de reactie van overheden en organisatoren vanwege die dwaas niet meer kon voorspellen. En het daarom wellicht weinig zin had om naar Utrecht te gaan.

En zo van de zon genieten konden we ook in ons achtertuintje, met een lekker wijntje uit chili (appelation controle par Baron de Rotschild, 2004) en een bijna perfect stukje kaas uit LDF.

SALLE DE BAINS
Ook een mooie gelegenheid om het ontwerp van de nieuwe badkamer te bespreken. En op wat details na werd het door de raad van bestuur ook zo overgenomen.

buitenaanzicht salle de bains bestaand

artist impression salle de bains nieuw

Nu kun je de ingang van het walkin closet nog naar het rechter gangetje verplaatsen zoals Marion suggereert en daarmee creeer je een iets effcientere inloop. Maar natuurlijk hoor ik graag alternatieven. De verhoudingen zijn niet helemaal perfect weergegeven, de badkamer is 5x5 en de walkin plus gangen ook. De boiler moet blijven staan en omdat er aan de andere kant van de muur zowel ons apartement (links) en onze slaapkamer liggen (boven) zit je aan die gangen wel vast. Ook wilde ik de aan en afvoerleidingen zo kort mogelijk houden. Water en riolering komen van de plek waar de nieuwe douche is geplanned. En de CV buizen komen vanaf het rechtermuurtje van de walkin door de vloer naar boven. Dat vereist wellicht nog wat breekwerk maar dat zien we dan nog wel als de trap uit de lobby wordt weggehaald.