Emergence

Dikke stront met de omgeving en de data van een klant uit mijn vorig leven. Ondanks het zo bejubelde remote management viel dit toch op een afstand niet meer te repareren. En omdat ik niet de gewoonte heb om klanten in de nood te laten zitten ben ik de afgelopen week ff in NL wezen klussen.
Damien kreeg hiermee gedwongen vrij maar zou wel een oog op de schapen te houden, want die staan immmers op springen. Pas de soucis heet het dan, of in goed nederlands "no problem". Gerustgesteld de dierenkaravaan ingeladen, nog ff wat vuile was en hop 600 KM knarren.

Na een paar dagen heftig de toetsenbord ridder uitgehangen te hebben - these good old days - waren mijn oogjes natuurlijk weer vierkant. Oorzaak van de storing? De KPN had in diens ovrschatte wijsheid gemeend de IP nummers te moeten veranderen. Waarom dit per brief moest en niet per email zal mij altijd een raadsel blijven. Natuurlijk kom je daar pas achter als de omnummering een feit is, en je verlegen om wat afleiding de post begint open te maken die zich de afgelopen maand heeft opgestapelt. De profeet zei dat er altijd een voordeel bij een nadeel is, daarom is er ook aktie genomen de vervuiling in de database van de laatste paar jaar aan te pakken. Kort en goed de verbinding met de buitenwereld zal deze week weer opengesteld worden.

De vrij(e)dag toch nog even benut om 'smorgens nog wat voor de goede zaak te doen: het computermuseum. Daar beginnen zich nu eindelijk de contouren af te tekenen van een heus computermuseum. De bal is in iedergeval weer aan het rollen gegaan en de tot nu toe betrokken partijen zijn enthousiast hopelijk rult die bal nu ook in het putje. Maar goed alles is nog een beetje te prematuur om over uit te wijden.
'sMiddags lekker sjoppen in utrecht met Fannie, nog even bij Bruynzeel naar binnen gewipt om te kijken of die gasten op een normale manier een keuken konden leveren. Niet iets was je door je strot geperst krijgt. En verbazing, "als je hier betaald kan de keuken uitgeleverd worden via een belgische dealer!" Promising...

Dan is het weer autootje inladen geblazen. De resterende tegels voor de corridoor, en ander grut dat in de afgelopen weken door Fannie is verzameld, en weer wat spullen uit mijn kamer. Zo langzamerhand begint het in Maurik een clean huis te lijken. Helaas was er niet voldoende plek voor de zwaardere spullen zoals de oven omdat die tegels al meer dan 300K wegen. Maar goed, tenslotte nog een galgenmaal met een verse pizza en extra aankleding. Heerlijk pizza! En dan is het knarren.
Zesenhalf uur later kwam ik in MSP aan, na in Lux een lange rust genomen te hebben. Het verkeer is echt minimaal in de nacht, maar op de een of andere manier ga je toch langzamer rijden als het donker is. Het laatste stukje tussen Nomexy (afslag D6A) en MSP kun je lekker doorrossen, je kent zo langzamerhand alle bochjes, verradelijke hoeken en oppaspunten in de bossen. In de spookachtig verlichte dorpen is na 2200 geen kip meer te bekennen en tegenliggers kun je op een hand tellen. Dan komt zo'n TomTom toch wel goed uit, je ziet de scherpe bochten of lange rechte stukken op je schermpje verschijnen. Het is dan zo'n beetje rally rijden en dn trek je goed door. Met een gemiddeld gangetje van 90 zie je de TA tijd lekker teruglopen, tien minuten sloop je er toch maar weer weer vanaf!
Glijd ik na de laatste S-bocht MSP binnen, en wie loop ik daar om 2 uur in de nacht tegen het lijf? Damien, toevallig! Gaat die jongen nu nooit op tijd naar bed?

Het huis is natuurlijk steenkoud, wat is nieuw. Snel de elektrische kachel aan en onder de wol. Het thuisfront gemeld dat alles heel over is, dat de diesel slechts 78 cent kost in Luxemburg, en volgens de radio een kilo goud nu 24K doet. Ik vind dat grappig omdat puur goud ook als 24K wordt omschreven. Dan val ik bewusteloos in de kussens en slaap heerlijk uit tot een uur of acht.

Koffie om tien had ik met Damien afgesproken, zodat we ff konden bijkletsen over de dieren en de volgende werkweek. Natuurlijk komt die goser niet opdraven, eigenlijk ook niet zo slim om te denken dat ie dat ook zou doen. Die jongen is gewoon aan zijn bed vastgeplakt alsof er in zijn slaapkamer 10G heerst in plaats van de normale 1G zwaartekracht.
Zaterdagmorgen even bij Bigmat de ontbrekende zakken cement gehaald (6.4E /zak) dat is dan alvast maar gedaan, kunnen we meteen aan de slag maandag.

TOERTOCHT
Zoals jullie weten ben ik sinds mijn komst hier bezig met het uitdokteren van toertochten in de omgeving. Met als belangrijkste doelgroep de motorrijders. Elk weekeinde als het weer het toelaat ga ik dan redelijk gericht in de omgeving dwalen. Gericht in die zin dat ik probeer de eerdere tochten naadloos op elkaar aan te laten sluiten. Dit weekeinde heb ik iets bedacht dat wellicht gaat werken.
Bekend is dat je met je route navigtor tussen twee punten de kortste weg kunt kiezen, en vrijwel altijd kom je verrassende zaken tegen. Hoewel dat begrip kortste weg voor TomTom bijzonder rekbaar is. Je wordt dan bijvoorbeeld achterlangs een dorp geleid en verbazing, je komt dan gewoon weer op de provinciale weg uit. Als je rechtdoor was blijven rijden zou dat volgens mij korter en ook sneller geweest zijn. Dat wist ik natuurlijk al van dit weggetje bij Bouligney. Maar het was mooi weer en dus maar eens willekeurig afgeslagen de andere kant op. Na een tijdje zet je de TomTom. Dan kom je weer een nieuwe houtzagerij tegen. En komt een idee op om via die drie houtzagerijen in deze streek te gaan rijden. Die liggen allen in een soort driehoek. En, bedacht ik me, als je de kortste route kiest heb je zomaar een prima rit bij elkaar gesprokkelt. Deze blijkt 120 Km lang en gaat via allerlei kleine dorpjes en door bossen en valleien. Natuurlijk is de route nog erg ruw beshreven dus die zal nog wel en paar keer gereden moeten worden om hem voor de motorvrienden geschikt te maken. Er zitten twee kleine stukjes in met slecht wegdek, dus die moeten er tussenuit. En dan zal de route uitgeschreven moeten worden en onderzocht of er onderweg iets te doen valt of te eten / drinken is. En waar zit de aansluiting op andere routes, dat is dan een avondje stafkaarten weer. Bijzonderheden en foto's zijn natuurlijk ook wel lollig om te vermelden. En daarmee heb ik het formaat voor de toertochtjes in de omgeving wel te pakken. Dat ga ik eens tegen Dries aanhouden vanavond. Waar ik me heel brutaal zelf heb uitgenodigd. 8:) voor een eenvoudige doch voedzame maaltijd, altijd lekker, zolang er maar geen vis o.i.d. in zit, toch +;)

Zometeen ff de schapen die nog steeds niet gejongd hebben inspecteren, extra hooi in de ruif en eens kritisch toespreken dat een paar lammeren toch wel gewenst zijn. De ruif was gisteren wel totaal leeg, vraag me dus af of Damien wel hooi heeft gegeven. Nou ja had ik hem dat ook expliciet moeten aangeven. En er staat altijd nog gras op het land, dus erge honger zullen ze wel niet hebben geleden.