Een nieuw lam

Er is een nieuw lam geboren en een dood. Het nieuwe lam is blijkbaar niet erg populair bij zijn moeder want vanochtend hebben we haar moeten melken om het lam met een injectiespuit bij te voederen. Wellicht dat ze beiden nu de smaak te pakken krijgen. De moeder van een verlichting van een knappende uier en het lam van de verse melk. Wellicht dat dit helpt. In ieder geval staan ze nu apart op stal zodat ze makkelijker te helpen zijn. Foto's en uitgebreider verhaal volgen.

Vloer

Bij de makro hadden we tegels gekocht voor 6 euri de meter. Huh, ga je je tegels in NL halen? Voor die prijs wel, als je er dan toch bent, waarom niet. Langzaam met +800K in je bakkie naar huis in Maurik rijden ging nog prima. Maar de bergen in leek me niet verstandig met zo'n lading. Het kostte wel twee keer rijden om dat gewicht naar +33 te krijgen, maar dan ben je ook voor nog geen 800 euri klaar. Vergelijkbare tegels kosten hier toch nog wel ff 25 e de metre karree. Dus die kans lieten we ons niet voorbijgaan.
Overigens nu we ook naar tegels voor het appartement aan het kijken zijn valt mij op dat er of heel goedkope tegels zijn (5-12 E /m2) en dat daar de keus erg, zeg maar extreem, beperkt is, of kom je in de tegelprijzen vergelijkbaar met NL waar de keuze dan wel weer groter is. Een middenmoot heb je niet. Dat is met erg veel zaken zo, gereedschap, kleding, voeding, winkels, ga zo maar door. Net alsof er een assortiment van zeg maar middenklasse niet bestaat. Merkwaardig, maar dat is een woord veel gebruikt door mij in LDF.

Nu de vloer droog is kunnen de tegels dan eindelijk gelegd worden. Van John had ik een idee gekregen om er het motief in te leggen dat in de onderstaande foto's te zien is.


Naast Damien zie je het leg-plan liggen, dat gaf weer het gemak van patroon tellen en maakten we er geen zooitje van. En zo'n laser straal bewees zichzelf weer eens temeer om de handel een beetje uit te kunnen richten zonder uren kwijt te zijn aan meten, meten en nog eens meten. Echt een aanrader zo'n stukje speelgoed.

Wat het motief is vraag je? Hint: denk aan een computer spelletje. (Eindelijk mijn kans gezien om iets dergelijks in het huis te fietsen.) We zijn nu ongeveer op een derde, ter hoogte van de kamers, gekomen. Morgen staat op de planning de muren afbikken en kleine reparaties aan de resterende ondervloer. Volgende week de rest leggen en dan wordt het wat duidelijker hopelijk. Het is in ieder geval niet het standaard patroon van gemeleerd, ruitvormig, wild verband of zo. Lekker strak zo.

En dan gaan als vloer klaar is en de muren aangeplempt met crepie, de verfpotten weer open om het geheel een jasje geven. Het hoekje bij de kachel moet nog maar ff wachten, want daar moet nog wat met leidingen gegoocheld worden.

Balkon en Fermoba

Eerst wat positiefs. De trap van het apartement naar balkon is nu klaar, dat is een boel minder geklim nu. En de lekkage in de muur naar het ondergelegen appartement is gerepareerd. Het heeft even tijd gekost maar dan heb je ook wat. De muur is eerst helemaal uitgekrabt het verrotte hout weggezaagd en opnieuw met waterdicht cement opgevuld en gevoegd. De verleiding is groot om het zo te laten maar dat zou zoveel anders worden dan de rest dat we toch maar gaan stucken. Men smijt dan uit de pols een papje van cement tegen de muur totdat de juiste dikte is bereikt. Dat vereist enige vaardigheid. In ieder geval is het doorlekken nu gerepareerd, morgenochtend voor de regen komt de dakpannen nog opnieuw zagen en dan is ook dat weer gepiept.

BALKON
Het 'bordes' is nu klaar en kan morgen belopen worden. Hieronder de situatie voor en na. Klik op de foto's voor een groter beeld...



Ach en wat de heck we gaan gewoon positief verder. Fermoba had een glazen pui geplaatst maar toch ff met minder tevredenheid van mijn kant. Een beetje slordig werk de bevesting aan de pui zou geen flinke storm uithouden volgens mij, de aansluiting op het dakbeschot was ook niet jedat, en een kleurverschil van de geleiding van de rolluiken en het frame. De kosten voor het aanhelen van de muur aan het raam worden dan toch vergoed en de problemen worden opgelost. OK 100% wordt het dan toch net niet maar we zijn met de onderhandelingen een eind gekomen. Dries was weer van onschatbare waarde hierin als een soort mediator. Dus eerdaags komt het allemaal wel voor elkaar. Volgende week kunnen ze de handel gaan monteren en dan is dat deel van de pui weer helemaal OK. Ze wilden persee een deel van de restsom hebben anders... nou ja gedreig gewoon en een beetje voelde ik me wel gechanteerd. Afijn zo gaat blijkbaar het zakendoen in +33. Een harde leer geweest dus voor de volgende keer weet ik dat zaken gecontroleerd moeten, dus je doet alles nog een keer dunnetjes over, gewoon om geouwehoer achteraf te vermijden.

HOUTHAK
We waren nog niet klaar met de afronding of Didier de buurman komt aanscheuren om me mee te nemen naar het bos om de resterende bomen om te zagen. Ik waarschuw Damien dat ik weg moet en schiet ff snel in andere schoenen. Mijn kettingzaag is nog niet helemaal gemonteerd maar dat maakte niets uit. Ik spring in de auto en rijd naar het einde van de bewoonde wereld. Daar wachten ze me al op. De zaagmachiens over de schouder geslingert, en dan in een walm van benzine, lopen maar. Hier bracht de GPS toch wel weer hulp. Met jaloerse blikken keek ik hoe die zaag van Didier als boter door de bomen heen sneed. Veel meer power dan de mijne. Acht bomen lagen in nog geen half uur plat, geveld, gevild en geschoren ter ziele. Neer, ter ruste. Klaar om kachelhout van te maken. Dikke pret dat zoiets zo makkelijk gaat. Met de spuitbus mijn initialen erop en hoppa naar de volgende boom. Het zoekplaatje gaat gewoon door want een boom is nog niet ontdekt tot noch toe. In ieder geval zijn ze plat en kun je de rest van de lente op je gemak de handel in mootjes verwerken.
Alsof ze het ruiken, maar in no time stonden we ineens met zes makkers aan die bomen te zagen, initialen erop en hop de volgende. Iedereen helpt iedereen hier. Met een lier werd een onwillig exemplaar in het gareel getrokken en na een paar keer dwars doormidden gezaagd te zijn omgehaald. Maar niet nadat met brute kracht de ketting en kabel aan gort was getrokken. Ze hebben geen benul van de krachten die er spelen, geen wonder dat alle gereedschap hier op bruut geweld is gedimensioneerd. Gewoon doorgaan tot alles knapt en weer opnieuw beginnen is het devies. En dat Martin dan gaat foeteren dat het materieel aan diggelen gaat, tsja als je als een debiel de spanning maar blijft verhogen mag je dat toch wel verwachten.

PASTICHE
Nadat ieders bomen omlagen werd er bij Didier afgesproken om een Pastiche in te nemen. Nu ken ik dat wel van naam maarre nooit gedronken. Maar neem van mij aan dat het puur gif is. Natuurlijk de eerste ronde is een "sante" op de bomen. Dus met zijn zessen sta je in het halfschemerige stookhok te kleppen. Als stoere mannen onder elkaar doe je natuurlijk met groot bravour mee en je houd je glas op voor nog een dosis gif. Ijs en water d'r in en zonder blikken of blozen doorslikken. Gatver wat een vies goedje. Daar sta je dan boven op elkaars lip te gruwelen van die viezigheid, vette sigarenwalm kringelt in je neus, en de sterke verhalen zijn niet van de lucht. Iets over een paard dat in de diepte van een verborgen bron was verdwenen om nooit meer terug gevonden te worden. Dat mensen noem je bonding. Toch wel gaaf zoiets, bijna jongensachtig avontuurlijk.


RUINES
Dan komt de burgemeester iets in de bus doen, en hop nieuwschierig als Diedier is, en wie niet, uit de bus plukken die hap. Hij leest voor. Wie schetst mijn verbazing dat het gaat over het leefbaar maken van het dorp, verhogen van het komfort in de huizen om meer jonge mensen aan te trekken, maar dat de armoede toeneemt onder de dorpsbevolking. Tsja hoe kan dat nou?
Een diskussie ontspant zich over de ruines in het dorp.

ruine en face

Het is toch een schande zeg ik, om maar eens een heleboel olie op het vuur te gooien, dat er zoveel ruines in het dorp staan terwijl de burgemeester nota bene tegenhoudt dat ze tegen de vlakte gaan of op een gewone manier opgeknapt worden. Omdat die krotten zo nodig gerestaureerd moeten worden volgens zijn mening. Volgens de Architect de France is dat helemaal geen verplichting, restauratie dan, bedoel ik. Wel dat je probeert het dorpsgezicht enigszins te behouden. Hoewel, niemand heeft er natuurlijk zin in om die krotten te restaureren want dat kost gewoon een vermogen. Dus verpaupert het dorpsaanzicht wat dat betreft, en is er een pat stellng ontstaan. Pat tusen de mensen die die huizen best willen opkopen, willen slopen, en weer iets opbouwen, en daarmee het aanzicht van het dorp verbeteren en de burgemeester. Moet je vooral dat wangedrocht van een gemeentehuis eens zien, nou dan heb je toch wel het architectonische neusje van de zalm. Lekker authentiek, maar niet heus. Gewoon een 20e eeuwse blokkendoos boven op een 19e eeuse wasplaats geflikkert.

marie van Mailleroncourt S/P

En dan nog van die vreselijk originele PVC kozijnen in zoiets. Tuurlijk, yo!

Afijn van politiek heb ik toch nooit wat begrepen dus het zal wel zo zijn, en waar bemoei ik me eigenlijk mee. Maar, ik kan het toch niet laten en ikke flink stoken: we moeten eigenlijk met zijn allen iets daar tegen in gaan brengen van: dit is toch een affront. En hup bijval werd mijn deel. Dus wie weet kunnen we de "ruine en face" nog eens voor een prikkie opkopen: per decreet van de conseil communaal. Plat met die hap, een paar bomen erop en parkeerplaatsen. Ik wrijf nu al in mijn handen van de lol.

Felix

En hij heet Felix en is geadopteerd door Felicia.


Op de foto kun je zien dat ie een beetje raar oor heeft, dus Flap je heet voortaan Felix. Nou ja protesteren kan ie toch niet, toch?!

INSPEKTIE
Vanavond kwam de veearts toch nog even langs. Hij spreekt goed engels dus kon ik me eens fatsoenlijk verstaanbaar maken. Lokken van de beesten lukt aardig dus we hadden het laatste zwangere schaap snel te pakken. Een beetje rammelen met de brokjesbak laat ze op een holletje naar de stal komen, behalve Vlekkie want die is natuurlijk gepreoccupeerd door Felix. Blauw interesseert zich ook bovenmatig voor Felix en die op zijn beurt profiteert van twee uiers tegelijk! Een dorstig manneke. Wat een mop, komt Blauw toch nog van d'r melk af. Blauw en Vlekkie lopen dan ook voortdurend bij elkaar.Volgens de veearts moest het laatste zwangere schaap heel snel bevallen want ook hier zijn de uiers al behoorlijk opgezwollen. Krijg ik toch nog een hele kudde! Al zijn de bevallingen een beetje laat.

Tsja en dan gaan de rammen natuurlijk met elkaar aan de knok. Probleem dus, maar dat is voor later zorg. Charley kopte vanmiddag Felix al omver, voorzichtig nog wel maar dat belooft wat te worden! Als Charley niet inbind gaat ie echt de vriezer in. Agressieve beesten moeten we hier niet hebben.

Zo en dan heeft Fannie toch haar zin en hebben alle schapen een naam. Eerdaags komt er wel een galerie van schapen.

TRIEST en WELKOM

Ik heb twee trieste zaken vandaag. En eigenlijk stemmen ze allebei droevig.

De eerste stemt me heel droevig en de tweede laat mij verbijstert achter mijn toetsenbord kruipen.


TRIEST 1
Eigenlijk had ik de geboorte van lammeren willen aankondigen. Iets wat altijd blij maakt. Een lam heeft immers een gigantische aaibaarheids factor en is echt een teken van de lente, nieuwe hoop op lekker weer en verjongende natuur.
Het heeft niet zo mogen zijn. Maandag morgen zag ik dat een van de schapen zich afzonderde van de groep autonome maaimasjientjes. Een slecht teken wist ik en liep de wei in om te kijken wat Blauw (vanwege de blauwe markering op haar rug) mankeerde. Een op het oog niets te zien. Het stond gewoon op liep even rond en ging weer liggen. Een geoefend oog had gezien wat later in de avond bleek. De rest van de dag toch maar een oogje in het zeil gehouden en Blauw stond gewoon te maaien.
Na het werk werk zit ik, bij hebbelijk weer, altijd op het balkon van de ondergaande zonnestraling te genieten, pak de verrekijker en observeer de schapen. Zie ik bloed aan het achterste van Blauw. Shit da's niet goed denk ik. En ga Blauw op halen om naar de stal te drijven voor nader onderzoek. En van de mensen uit het dorp komt aangelopen en biedt zijn hulp aan. Blijkt dit ook nog degene te zijn die schaap deskundige is. Mazzel. Prompt stopt hij diens arm in het achterste van Blauw en ontdekt dat het heel erg mis is. Ik bel de veearts, we laden Blauw in en rijden voorzichtig naar Bains les Bains. De veearts stelt een stuitligging vast en begint aan het lam te trekken, maar er is geen redden meer aan zegt hij, ze zijn DOOD. En kijkt mij daarbij ietwat verwijtend aan. Zelf reageer ik verontwaardigd, omdat ik ze toch goed in de gaten heb gehouden. Maar de lammeren waren al meer dan twee dagen dood zei ie. Niks gemerkt? Er zaten er zelfs twee in! Oh fuck!
Ik zal jullie de details maar besparen maar het was geen frisse bedoeling de abortus die volgde. Wel jammer dat ik geen fotoapparaat bij me had want dit was een, zij het hard, leermoment. Die beelden vergeet ik nooit meer, shit. Het arme schaap stond te kreunen van de pijn. Maar na een half uur trekken en zeulen met het beest was alles eruit. Wat zijn die beesten taai!

Na afloop stopte de veearts drie tabletten antibiotica zo groot als een fors uit de kluiten gewassen hotelzeepje in het achterste van Blauw en gaf me een vijftal naalden, een injectie spuit en 200 ml met antibiotica mee. Twintig cc per keer inspuiten luidde het advies. Tsja ging ik weer veearts spelen. Blauw in een apart hok gezet en de eerste dosis gegeven. En verdomd ik krijg er handigheid in het schaap op zijn kont te zetten. Na elke injectie maar iets melk af getapt want die uier staat op springen.

Toch was ik die avond helemaal kapot en de stank van rottend vlees blijft in je neus hangen. Je brein doet rare dingen.
Rationeel weet je dat uiteindelijk elk schaap een keer in de kookpot beland, en het maaimasjientjes zijn, dus een tijdelijke functie hebben. En vreemd genoeg komt zoiets toch als een klap aan, het blijven levende wezens en daar heb ik respect voor.

Nu een paar dagen later loopt ie weer tamelijk levendig rond, vreet goed, en drinkt. Dus die is weer ok. Toch zal Blauw nooit meer gewoon kunnen baren zei de schapenman, en het is beter om Blauw daarom na de zomer de vriezer in te stoppen. Noem het maar een voortijdige selectie denk ik dan. Maar je voelt je hoe dan ook vreselijk KUDT.


TRIEST 2

Met stijgende verbijstering volg ik de NL politiek. Voornamelijk het gehannes over de crisis. De verbijstering is kompleet als je ziet dat partijpolitiek boven de nood van volk en bedrijven wordt gesteld. Balkellende vindt het blijkbaar belangrijker twee dagen naar de EU top te gaan en zijn daggeld op te strijken, dan de problemen in zijn eigenland. En alles wordt maar op de lange baan geschoven. Of zouden die lijntrekkers in den Haag wachten tot de crisis voorbij is? Zou me niets verbazen. Gister stond op een nieuwssite dat de heren er maar niet in slaagden hun politieke agenda schoon te vegen om het aandacht aan de crisis te wijden. Te zot om waar te zijn! Het is de meest ingrijpende gebeurtenis met de heftigste impact sinds decennia. En dan laten de pluche-beren in den Haag het volledig afweten, bezoekjes her en der zijn belangrijker. Ergens werd gesuggereerd de heren dan maar op te sluiten, net als het pauselijk conclaaf rond 1240, totdat ze eruit zijn. Maar nee het lijkt meer op politiek damage control, want de verkiezingen staan er weer aan te komen, dus is het zaak dit voor elke partij zo gunstig mogelijk te verkopen. BELACHELIJK.

En mijn lachspieren worden helemaal gemasseerd als je dan leest wat er gelekt wordt. Dat zijn natuurlijk EN ballonnetjes maar BOVENAL futiliteiten.

Bezuinigen is dat het struikelblok? Dat kan toch niet waar zijn?! Op NU.nl stonden een paar suggesties van de VVD, nu is dat een partij waar ik subiet een vieze smaak van in de mond krijg. PVDA ook overigens. En politiek in het algemeen vervult je ook al niet met prettige gevoelens. Maar als je dan door leest zitten daar toch enkele simpele oplossingen tussen die je rationeel niet kunt afwijzen.

Ik heb er nog een, vrijwel pijnloos voor iedereen, en die betreft het ambtenaren apparaat zelf:

• Breng het aantal ministeries terug van 16 naar 5 en je hebt in een klap 30 miljoen bespaard; alleen al aan salarissen van ministers en staatssecretarissen - die gaan natuurlijk gewoon de ww in zonder de wachtgeld regeling,
• Personeelsstop ministeries, natuurlijke afvloeiing ambtenaren - pensionadas of vertrekkende medewerkers worden niet meer vervangen
• Verlaag de pensioensgerechtigde leeftijd voor ambtenaren naar 63 zonder het recht om door te mogen werken. Kortom ze moeten achter de geraniums, en kunnen ze een baan in het bedrijfsleven vinden is ook goed.
  

Effect?

Het aantal ambtenaren loopt in twee jaar terug met 30%, de resterenden beginnen/moeten dan hopelijk na te denken over het verminderen van regeltjes en vereenvoudigen van de janboel die ze ervan gemaakt hebben.
En BINNEN 2 jaar is het hele bezuinigings programma gepiept!

Neveneffecten?

Minder regelgeving, snellere besluitvorming, lagere kosten bedrijven, prijsopdrijvingseffect door een steeds duurder wordend ambtenaren apparaat is dan nihil.
Overheidstarieven kunnen omlaag, belastingen kunnen omlaag, en hoe gek dit ook klinkt er komt meer werkgelegenheid omdat er meer geld bij de consument overblijft. Zodat het evenwicht in het huishoudboekje weer hersteld wordt.

Wat hoeft dan niet?

Geen bevriezing compensaties in de lonen, diezelfde compensaties kunnen dan ook nog eens omlaag.
Geen verhogingen lokale belastingen / lasten
Geen KM heffingen
Geen...

CONCLUSIE

Het is uiterst merkwaardig dat er met geen woord over het saneren van het ambtenaar apparaat wordt gesproken wetende dat tussen de 30 en 45% van het BBP aan overheid besteed wordt.


Maar ik blijf me kudt voelen om de lammeren.


UPDATE UPDATE UPDATE!!!!

Geef ik Blauw zijn laatste injektie en hoor plotseling een vreemd geluid! Ik kijk naar buiten en ontdek dat Vlekkie (dankzij zijn sproet op het oor) iets wits bij zich heeft. En dat blaat! Hoera toch een jonkie. Ik stuiter er helemaal in de wolken heen en jahoor. Volgens mij net een paar uur geleden geboren! Alles lijkt goed, de wol nog een beetje stug, niet echt goed afgelikt denk ik. Maar het is Vlekkie's eerste. Het is wel een mannetje, OK niet optimaal, maar niettemin welkom kleine. Het ga je goed.

Lente

Wordt het dan eindelijk lente? Het lijkt er wel op. Er komt, nog een beetje moeilijk te zien een licht groene waas op de bomen.
Maar het is natuurlijk pas echt lente als de lammeren in de wei te zien zijn, en daarop is nog steeds het wachten.
Ook het land is nog behoorlijk drassig, dat komt natuurlijk door het hoge leemgehalte. Het water kan geen kant meer op. Want de smeltende sneeuw zorgt ervoor dat alle riviertjes en sloten tot aan de rand toe vol zitten. Het is bijna niet te geloven, het is 13 graden, maar af en toe zie je nog een sneeuwhoopje liggen. Op diverse weilanden zijn enorme plassen ontstaan.
En even door de wei lopen betekent meteen een kilo of wat vette klei aan je werkschoenen. Over vette klei gesproken. De boeren uit de omgeving hebben het land weer klaar voor de lente en de vette grond ligt te mat glimmen in de zon, die af en toe doorbreekt.

Nog even en de mais en het graan kan weer gezaaid worden. Vooral die graanvelden in de zomer doet erg van Gogh aan. Het geel tegen het felle blauw van de lucht en die stekende zon, dat komt weer helemaal goed. ;=)

SERVICEBEURT
Er staat ruim 30K op de teller. Dat zijn behoorlijk wat kilometertjes binnen een jaar voor iemand die gewoon aan het verbouwen is. Maar ja je gaat niet ff 12 km lopen om een boodschap te doen. En de dichtsbijzijnde massa markt voor bouwmaterialen ligt ook zo'n 15 km hier van af. Nu probeer ik echt een maal in de week materialen te halen en dat te combineren met de gewone boodschappen, maar dan heb je, zomaar weer 100 kilometertjes gereden, oeps! Af en toe moet je toch nog even naar het dorp want dan is er weer eens iets kapot gemaakt of gegaan. Of zoals met de gietvloer, bij het ontbreken van ervaring en het juiste recept, kom je toch nog een zak of tien cement tekort.
Dus maar een afspraak gemaakt met de dealer in Vesoul. Denkende over twee weken ben je aan de beurt. Edoch verbazing ten top: "als u morgen tegen 15:00 komt wordt u meteen geholpen". Moet je in NL eens mee aankomen. Kon er ook nog op wachten. Ben je toch nog een hele middag zoet mee, uurtje heen, 1.5 uur wachten, uurtje terug. En als er nu iets wat op drinkbare koffie leek uit de automaat te halen viel. Merde! En het smaakte precies zo! De minachting voor machines die voedsel produceren gaat blijkbaar zo ver bij mijn nieuwe landgenoten dat er geen koffiemachine te vinden is die fatsoenlijke koffie uitspuugt. Heb geen idee wat het was maar de koffie is er wel met een teringgang over heen gevlogen zonder een spoor af te geven. BWAHRRG. Wat een meuk.
En om het af te toppen bood de receptionist me ook nog een bakkie aan! Beleefdheidshalve maar gedecideerd bedankt. Had immers nog een gifbeker staan? Zonder respect voor de smaak van de gemiddelde gast worden die automaten daar maar neergezet, en je moet er ook nog 50 cent in mikken! Nogmaals BAARGGHH!
Maar de cabine was keurig gezogen en gewassen, gelukkig hadden ze geen busje fris in de kabine leeggespoten.
Slik! Het kan dan wel crisis zijn maar die garages doen daar blijkbaar niet aan mee. Natuurlijk om de verliezen in de verkoop te drukken en zo. Of ik maar even 200+ euries over de balie wilde vorken, dan kon ik weer op weg. OK het uurloon ligt inderdaad 30% lager dan in de gemiddelde NL garage, maar die olie voor 18 eurie per liter was dan weer belachelijk duur. Op mijn opmerking dat er ook 10W40 in kon voor 5 euries de liter, werd glimlachend gereageerd met: dat kan ook, als ie maar 100% syntetisch is. Tsja tegen een dergelijke charmante manier van afwimpelen heb je natuurlijk geen verweer.
Afijn die volgende beurt eens gaan shoppen in de buurt.

HOUT
Je hebt ervoor geleerd, en toch overvalt het je. Voor iedere activiteit op het land is een bepaald tijdstip. De tijd van zaaien en oogsten, de tijd voor lammeren (nog niet) en de tijd om bomen om te zagen. En die is nu. Onze buurman Didier, attent als altijd, belde aan om me te waarschuwen dat het nu toch echt wel tijd werd om te gaan hakken en zagen. Anders kwamen de sappen weer in de bomen en dan is het te laat. Dus wij tweeen er op af. Twee weken geleden had hij al de bomen voor me gemarkeerd. Wat moet ik zonder Didier, in deze plattelandsgemeenschap. En werkelijk het werd een complete dwaaltocht door het bos. Ook al had ie zelf de bomen gemerkt, ze waren toch nog moeilijk te vinden. Met de GPS de puntjes maar even vastgelegd want zonder dat ding of Didier vind ik dat hout never nooit terug. Hij bood bij voortduring zijn diensten aan, die ik halfslachtig afwimplde, want ik wil zelf gaan hakken en zagen! Maar zijn hulp - lees trekker - om de handel het bos uit te krijgen zag ik wel zitten.

Maar hoe werkt dat nu werkelijk, die affouage (houtkap recht).

Ik dacht dat je perceel gemarkeerd zou zijn en je zaagt vervolgens alles plat wat er zich tussen de markeringen bevindt. Niets is minder waar.

Didier vertelt: het werkt iets anders...

De boswachter van de ONF markeert alle bomen die of te schuin gegroeid zijn, of gevaarlijk hellen, of nodig ommoeten om een andere redenen. Dan gaan de concessionaires, waarvan Didier er een is, de bossen in om de markeringen om te zetten in nummers welke door de burgemeester worden afgegeven. Die nummers worden vastgelegd op een plattgrond en vervolgens worden daar weer trekkingslijsten van gemaakt.

Dit is dan boom 941, mine!

Als affouageur teken je in november in voor 30 euries, en een maand of zo later krijg je dan jouw lijstje met boomnummers die je ter ziele kunt laten gaan. Dus niks alles neermaaien maar zorgvuldig houtbeheer. Domper dus. Ik zag me al als Wodan de verschrikkelijke met de kettingzaag tekeer gaan in dat bos. Toch maar goed dat het geen wild west is denk ik dan maar.

Al het hout gezien nu. Het meeste hout is goed voor een kampvuurtje of BBQ maar er zitten ook geschikte brokken in voor het stoken van het huis. OK het betekent een hoop werkt voor die 10 boompjes maar dan heb je ook je eigen hout uit het bos mogen oogsten en voor 3 euro per stuk wat klaag je dan. Wat een avontuur. En Didier me maar onbegrijpend aankijken waarom ik dat zo lollig vind. Hij heeft er natuurlijk geen weet van dat je in NL nog geen zakmes in een boom kan zetten zonder een bekeuring aan je broek te krijgen.

Zondag leek me een goede dag om te gaan zagen. Het is prachtig weer. Gelukkig had ik de plek van de bomen met de GPS vastgelegd anders was dit een dwaaltocht door het bos geworden. Die zagert weegt ook niet niks, tankje benzine en bijl, GPS in de hand, ging allemaal niet zomaar. Maar voor zo goed als gratis brandhout moet je wat over hebben zeg ik maar.

aan de slag met nummer 197

En dan? Dan zet je je 45cm lange kettingzaag in de aangegeven boom en je ziet maar hoe je het thuis krijgt. Is dat avonturen of niet!? Natuurlijk om het bos in stand te houden moet je geen gekke dingen gaan doen. Je merkt aan de houding van Didier dat het respect en zorg voor de natuur hier echt in de mensen zit. Maakt dat ook deel uit van mijn integratie hier? Denk het wel. Je wordt door de goegemeente natuurlijk met argusogen in de gaten gehouden.

941 geveld

Voor Wims statistieken, 941 is 17 meter lang met de kroon eraf en de doorsnede is 45cm. Een heel gezaag, maar hij ging de goede kant op! Voor het kabaal had ik gelukkig oorkleppen meegenomen en dat was maar goed ook, 117 Db kunnen mijn oortjes echt niet tegen. Na een uurtje of drie zagen en hakken was ik total loss. Een bekend gevoel uit begin vorig jaar toen we ook zo vreselijk te keer gingen. Nog acht bomen te gaan en dat moet snel want uit sommige stronken zag ik de sappen al opkomen. Tenminste als ik de andere bomen die her en der op het perceel verspreid staan terugvind. Met de GPS heb ik wel de plek gemarkeerd maar niet de preciese plaats waar welke boom staat, blijft het tenminste spannend.

Het is duidelijk dat het aan ons toegewezen hout onvoldoende is om een winter van te kunnen stoken. Dus alvast maar wat bijbesteld bij Didier, 35 stern lijkt wel voldoende, iets minder heb ik opgefikt in deze winter en dan zien we vanzelf wel of het minder wordt de houthoop. Hij vond het nogal veel, maar ik zei, er is ook nog hout nodig voor de keramiek dit jaar, oh zei ie, dat verklaart het. Want natuurlijk ligt er veel te veel hout om alleen voor het stoken nodig te hebben. Want er is immers plenty in de bossen te halen. Of er moet een bevolkingsexplosie komen in het dorp of er moet een bosbrand uitbreken, dan wordt het hout schaars hier. En hebben we natuurlijk een accuut probleem. En wellicht als veel meer mensen gaan omschakelen op houtstook ook.

Conseil General

Gisteravond zijn Dries en ik naar het Hotel du Departement geweest. Zeg maar het provinciehuis. We hadden een uitnodiging gekregen om toegesproken te worden door de senator van deze provincie: M Yves KRATTINGER, tevens president van het Conseil General (provincie bestuur). Het is natuurlijk altijd leuk om te zien hoe dat hier toegaat. We waren uitgenodigd als deel van een groep nieuwe herbergiers die het afgelopen jaar een Chambre d'Hotes, Gites of hotelachtige onderneming had geopend. In totaal een 30-tal. Dat vind ik best wel veel voor een provincie als dit. Daarmee komt het totaal zag ik in de snelligheid op 204. Afijn eerst een voordracht door de commissie voor toerisme. Veel cijfertjes en over de manier waarop men de marketing deed en communicatie. Erg interesant om te weten hoe ze dat fietsen. Toen kwamen wij aan de beurt en werden even in het zonnetje gezet door de senator. Werden naar voren geroepen, kregen een tas vol boeken, een promotie DVD over de streek en een gepersonaliseerd livre d'or (gastenboek) plus een paar tegoedbonnen voor een dagje uit. Dat laatste als persoonlijke geste van de senator. En je mocht nog iets zeggen ook, nou ja, prevelen, over je toko. De senator riep uit dat de combinatie van een open atelier en een chambre d'hotes heel origineel was, weer gescoord dus.

Ik vind het fantastisch dat een provincie bestuur dit voor een dergelijke bedrijfstak doet en de ondernemers eens feteerd. Daar kan NL een enorme punt aan zuigen! Na afloop iets als champagne en een paar kleine hapjes.
leermomentje: De etikette vereist dat je eerst wacht dat de senator zijn glas pakt, de gasten uitnodigt om toe te tasten, en dan kan iedereen langs de tafel voor een hapje en een drankje. Grappig. Zo leer je iedere keer weer wat. En geloof me etikette luistert echt nauw in la Douce France. Dries wist dit natuurlijk al en waarschuwde mij gelukkig, voor mij is zoiets nieuw. Ik zou gewoon een glas genomen hebben en een handje lekkers...zonder op iemand te wachten. Ach ja een boeren hollander he.
Tijdens de recepetie kwamen Pascal en Philippe op ons af en vonden het open atelier een erg leuk idee om ook hun gasten op af te sturen, bingo! Lijkt erop dat de door ons gekozen combinatie gaat scoren.
De fotografe, was ook erg geinteresserd in het atelier, en beloofde na mijn verzoek mij wat foto's van de bijeenkomst dus die komen hier dan tzt te staan. Alledrie heb ik dezelfde avond nog een mailtje verstuurd met een toelichting op het concept open atelier, uiteraard in mijn beste slechte frans. Afijn daarna was de puf er wel uit, oogjes dicht en snoren maar.

CORRIDOOR
Vandaag stond op de planning het gieten van de toplaag voor de vloer van de corridoor.
De vloer is dus nu voorzien van een toplaag, en lijkt warempel zo goed als vlak. Na even experimenteren met de verhoudingen en na een beetje gepiel kwamen we uit op 2.5 emmer water op een halve zak cement. Een dopje zeep erin doet wonderen. Alleen moet je vlak voor het gieten toch nog ff omroeren want het cement zakt natuurlijk vrijsnel naar de bodem van de kruiwagen. Het ging al met al nog vrij snel ook, binnen 2.5 uur hadden we 54 meter gegoten. Er ontstonden toch nog aardig wat luchtbellen en hier en daar nog een plas water. Maar of dit nu cement of troebel water was zien we pas over een paar dagen. Dus dat wordt nog even nawerken met een spons en spatel zodra het enigszins beloopbaar is, desnoods nog met een beetje vloeicement erbij.
Daar waar het kratje Palm bier staat komt nog een vloerputje, dan is het makkelijker schoonmaken straks. Nu nog de muren afwerken en de tegels leggen en dan is dit deel ook weer gebeurd. Zeg maar het sluitstuk van het gasten gedeelte. Tegelen kunnen we pas over een week of drie maar ver daarvoor is de vloer al goed beloopbaar verwacht ik en kunnen de muren gedaan worden.

Emergence

Dikke stront met de omgeving en de data van een klant uit mijn vorig leven. Ondanks het zo bejubelde remote management viel dit toch op een afstand niet meer te repareren. En omdat ik niet de gewoonte heb om klanten in de nood te laten zitten ben ik de afgelopen week ff in NL wezen klussen.
Damien kreeg hiermee gedwongen vrij maar zou wel een oog op de schapen te houden, want die staan immmers op springen. Pas de soucis heet het dan, of in goed nederlands "no problem". Gerustgesteld de dierenkaravaan ingeladen, nog ff wat vuile was en hop 600 KM knarren.

Na een paar dagen heftig de toetsenbord ridder uitgehangen te hebben - these good old days - waren mijn oogjes natuurlijk weer vierkant. Oorzaak van de storing? De KPN had in diens ovrschatte wijsheid gemeend de IP nummers te moeten veranderen. Waarom dit per brief moest en niet per email zal mij altijd een raadsel blijven. Natuurlijk kom je daar pas achter als de omnummering een feit is, en je verlegen om wat afleiding de post begint open te maken die zich de afgelopen maand heeft opgestapelt. De profeet zei dat er altijd een voordeel bij een nadeel is, daarom is er ook aktie genomen de vervuiling in de database van de laatste paar jaar aan te pakken. Kort en goed de verbinding met de buitenwereld zal deze week weer opengesteld worden.

De vrij(e)dag toch nog even benut om 'smorgens nog wat voor de goede zaak te doen: het computermuseum. Daar beginnen zich nu eindelijk de contouren af te tekenen van een heus computermuseum. De bal is in iedergeval weer aan het rollen gegaan en de tot nu toe betrokken partijen zijn enthousiast hopelijk rult die bal nu ook in het putje. Maar goed alles is nog een beetje te prematuur om over uit te wijden.
'sMiddags lekker sjoppen in utrecht met Fannie, nog even bij Bruynzeel naar binnen gewipt om te kijken of die gasten op een normale manier een keuken konden leveren. Niet iets was je door je strot geperst krijgt. En verbazing, "als je hier betaald kan de keuken uitgeleverd worden via een belgische dealer!" Promising...

Dan is het weer autootje inladen geblazen. De resterende tegels voor de corridoor, en ander grut dat in de afgelopen weken door Fannie is verzameld, en weer wat spullen uit mijn kamer. Zo langzamerhand begint het in Maurik een clean huis te lijken. Helaas was er niet voldoende plek voor de zwaardere spullen zoals de oven omdat die tegels al meer dan 300K wegen. Maar goed, tenslotte nog een galgenmaal met een verse pizza en extra aankleding. Heerlijk pizza! En dan is het knarren.
Zesenhalf uur later kwam ik in MSP aan, na in Lux een lange rust genomen te hebben. Het verkeer is echt minimaal in de nacht, maar op de een of andere manier ga je toch langzamer rijden als het donker is. Het laatste stukje tussen Nomexy (afslag D6A) en MSP kun je lekker doorrossen, je kent zo langzamerhand alle bochjes, verradelijke hoeken en oppaspunten in de bossen. In de spookachtig verlichte dorpen is na 2200 geen kip meer te bekennen en tegenliggers kun je op een hand tellen. Dan komt zo'n TomTom toch wel goed uit, je ziet de scherpe bochten of lange rechte stukken op je schermpje verschijnen. Het is dan zo'n beetje rally rijden en dn trek je goed door. Met een gemiddeld gangetje van 90 zie je de TA tijd lekker teruglopen, tien minuten sloop je er toch maar weer weer vanaf!
Glijd ik na de laatste S-bocht MSP binnen, en wie loop ik daar om 2 uur in de nacht tegen het lijf? Damien, toevallig! Gaat die jongen nu nooit op tijd naar bed?

Het huis is natuurlijk steenkoud, wat is nieuw. Snel de elektrische kachel aan en onder de wol. Het thuisfront gemeld dat alles heel over is, dat de diesel slechts 78 cent kost in Luxemburg, en volgens de radio een kilo goud nu 24K doet. Ik vind dat grappig omdat puur goud ook als 24K wordt omschreven. Dan val ik bewusteloos in de kussens en slaap heerlijk uit tot een uur of acht.

Koffie om tien had ik met Damien afgesproken, zodat we ff konden bijkletsen over de dieren en de volgende werkweek. Natuurlijk komt die goser niet opdraven, eigenlijk ook niet zo slim om te denken dat ie dat ook zou doen. Die jongen is gewoon aan zijn bed vastgeplakt alsof er in zijn slaapkamer 10G heerst in plaats van de normale 1G zwaartekracht.
Zaterdagmorgen even bij Bigmat de ontbrekende zakken cement gehaald (6.4E /zak) dat is dan alvast maar gedaan, kunnen we meteen aan de slag maandag.

TOERTOCHT
Zoals jullie weten ben ik sinds mijn komst hier bezig met het uitdokteren van toertochten in de omgeving. Met als belangrijkste doelgroep de motorrijders. Elk weekeinde als het weer het toelaat ga ik dan redelijk gericht in de omgeving dwalen. Gericht in die zin dat ik probeer de eerdere tochten naadloos op elkaar aan te laten sluiten. Dit weekeinde heb ik iets bedacht dat wellicht gaat werken.
Bekend is dat je met je route navigtor tussen twee punten de kortste weg kunt kiezen, en vrijwel altijd kom je verrassende zaken tegen. Hoewel dat begrip kortste weg voor TomTom bijzonder rekbaar is. Je wordt dan bijvoorbeeld achterlangs een dorp geleid en verbazing, je komt dan gewoon weer op de provinciale weg uit. Als je rechtdoor was blijven rijden zou dat volgens mij korter en ook sneller geweest zijn. Dat wist ik natuurlijk al van dit weggetje bij Bouligney. Maar het was mooi weer en dus maar eens willekeurig afgeslagen de andere kant op. Na een tijdje zet je de TomTom. Dan kom je weer een nieuwe houtzagerij tegen. En komt een idee op om via die drie houtzagerijen in deze streek te gaan rijden. Die liggen allen in een soort driehoek. En, bedacht ik me, als je de kortste route kiest heb je zomaar een prima rit bij elkaar gesprokkelt. Deze blijkt 120 Km lang en gaat via allerlei kleine dorpjes en door bossen en valleien. Natuurlijk is de route nog erg ruw beshreven dus die zal nog wel en paar keer gereden moeten worden om hem voor de motorvrienden geschikt te maken. Er zitten twee kleine stukjes in met slecht wegdek, dus die moeten er tussenuit. En dan zal de route uitgeschreven moeten worden en onderzocht of er onderweg iets te doen valt of te eten / drinken is. En waar zit de aansluiting op andere routes, dat is dan een avondje stafkaarten weer. Bijzonderheden en foto's zijn natuurlijk ook wel lollig om te vermelden. En daarmee heb ik het formaat voor de toertochtjes in de omgeving wel te pakken. Dat ga ik eens tegen Dries aanhouden vanavond. Waar ik me heel brutaal zelf heb uitgenodigd. 8:) voor een eenvoudige doch voedzame maaltijd, altijd lekker, zolang er maar geen vis o.i.d. in zit, toch +;)

Zometeen ff de schapen die nog steeds niet gejongd hebben inspecteren, extra hooi in de ruif en eens kritisch toespreken dat een paar lammeren toch wel gewenst zijn. De ruif was gisteren wel totaal leeg, vraag me dus af of Damien wel hooi heeft gegeven. Nou ja had ik hem dat ook expliciet moeten aangeven. En er staat altijd nog gras op het land, dus erge honger zullen ze wel niet hebben geleden.

Gietvloer, en het is weer zondag

Da's een boel cementzakken die erin gaan zeg! We hebben nu 3/4 van die vloer gegoten en moeten er nog zeker een zak of 10 tegen aan gooien. We bleven de vloeibaarheid aanpassen totdat we een goede mix hadden, een dopje zeepsop erin en gieten maar. De eerste batches waren veel te dikvloeibaar gelukkig lag de vloer daar ook hellend dus dat was weer een geluk bij een ongeluk. Maar in ieder geval ligt dat nu waterpas. En dit is misschien de enige plek in het hele huis dat waterpas komt te liggen.

BIOS
Hop heb ik hem te pakken! 'k Hoorde hem uit mijn bakkie vreten. En wat de baas lust moet ie natuurlijk ook proberen. Of er nu sambal inzit of niet maakt niet uit. Krijgt ie morgen spijt van.;=)
Niet mijn probleem, maar af en toe meurt die kat, niet normaal dat. Denkt iedereen dat het riool lekt. Kun je nagaan! Ach hij wordt oud, denk ik dan maar, alhoewel als dat zo doorgaat wordt het subiet een buitenkat.

Vanochtend inspecteerde ik de vloer in de corridoor. En ja hoor, Bios heeft het weer niet kunnen laten en moest zichzelf persee vereeuwigen in de natte zachte vloer. Hoe die kat dat iedere keer weer flikt is me een raadsel. Maar op de vloeren boven in de lak, de nieuwe traptreden van de kamers, overal kom je die pootafdrukken tegen. Dat cement was madam toch nog ff iets te nattig, en hoe die het geflikt heeft weet ik niet. Of hij heeft een reuzensprong gemaakt naar de ander kant of hij heeft een nieuwe route gevonden door het huis zodat ie aan de andere kant van de gang uit kwam. Heb me wel eens vaker verbaast over hoe dat beest zo snel zijn weg kon vinden in dit huis. Maar goed de route via de schapen wist ie ook al vrij snel. En als hij 'snachts niet op tijd naar binnen komt dan is de hooizolder een favorite plek. Zelfs als het vriest dat 't kraakt blijkt dat goed te overleven te zijn daar. Ach.

CEMENT
Vanochtend stond ik in de startblokken om cement te gaan halen, dan kon ik de laatste meters afgieten. Maar ineens zag ik JW in de skype box verschijnen. Tsja en dan raak je gezellig aan de klets. Oeverloos over de portable Apple-tjes zitten kletsen. De voor en nadelen. De illusie dat Apple stabieler is dan een Windows doos en natuurlijk de prijs, bijna twee keer zo duur als een windows doos. Het gaat er natuurlijk om wat je ermee wilt doen, en of je investering in software dan teniet gedaan wordt door te switchen. En om op een portable een dual/triple boot system te hebben met zijn kleine interne schijf... Ik weet 't nog zo net niet. In mijn ervaring, werkende met zowel Windows als Apple en Linux doen de huidige configuraties niet echt voor elkaar onder. Hier wint de ene een puntje en daar de ander. Eigenlijk is het allemaal even slecht, en bewust zeg ik NIET allemaal even goed. Want de processoren zijn gelijk, het ligt dus meerendeels aan de software die die dingen aansturen. In iedere gemiddelde 300 regels (software) code zitten statistisch zo rond de 4 fouten. Op sommige plekken zal het ervan stikken en op andere plekken weer foutloos zijn. Maakt niet uit. De software wordt voorlopig nog grotendeels door mensen gemaakt, en die maken de spreekwoordelijke fouten. Alleen het ene OS gaat slimmer met het afhandelen van fatale fouten (vastloper of instorten van een deel of geheel van de machine) om dan andere. Apple is hierin iets geraffineerder dan de rest. Afijn ik zou gewoon voor de goedkoopste oplossing gaan. Asus heeft zo'n mooi compact netbook computertje, echt veel kleiner dan een gemiddelde notebook, past zo in je zak bijna. Is niet duur, nou ja als je puntjes gaat stellen voor performance, scherm, etc dan weer wel. Maar absoluut of numeriek gezien niet. Asus kwam als eerste met zoiets uit, toen heette het nog sub-notebook. Sindsdien is de concurrentie er mee aan de haal gegaan en zijn er een tiental alternatieven op de markt gekomen. Kijk en dat is nu echte vrije markt werking Balkellende!

Ik had het over cement. Die gietvloer is dus vandaag niet afgekomen. Geen probleem op zich maar werkt wel weer vertragend. Moet Damien maandagmorgen ff iets anders laten doen, dan kunnen we verder met de vloer en da's it. Dan een paar weken wachten totdat de vloer droog genoeg is om te gaan tegelen.


BOEKEN
De laatste maanden lees ik me drie keer in de rondte. Zoek ik naar een e-boek van Plato's Politea, want dat is op de een of andere manier uit mijn bibliotheekje verdwenen kom je zoals te doen gebruikelijk weer een hele zooi nieuw snoepgoed tegen. Kijk hier eens voor snoepjes. En hier. Dat mensen nog naar school gaan terwijl er internet is... Je komt altijd wel weer iets nieuws tegen wat je nieuwsgierigheid prikkelt. Je krijgt soms pijlsnel of pas na een avondje intensief toeren, de juiste antwoorden op je vragen. Een van de grootste drijvende krachten van de mens is zijn ongebreidelde nieuwsgierigheid. Als je nu op de link hebt geklikt dan ben je volgens mij voldoende nieuwschierig, ik bedoel maar. Daarom is dat internet ook zo populair. Er is altijd wel iets waar je op dat moment trek in hebt.
Gericht zoeken op internet en dat gediciplineerd doen is een ander verhaal. Erg moeilijk, zeg maar lastig, eigenlijk onmogelijk, want je verzuipt zo. Als een kind in een snoepwinkel ga je tekeer, al graaiend om je heen, de bittenbak vullend tot ie weer eens bijna overloopt. Mijn oplossing is nogal eenvoudig. Al jaren heb ik een directory structuur op onderwerp opgezet en komen de onderwerpen af en toe weer bovendrijven, vul je je directory weer aan met de nieuwe pagina's. Opschonen doe je natuurlijk nooit, plek zat op die twee terrabyte schijf. En zo vul je je eigen encyclopedie met kennis van anderen. Het blijft boeien: kennis. Mijn eigen bescheiden bijdrage aan de internet universiteit is de geschiedenis van de computer, kijk hier. Met gemiddeld tussen de 3 a 4000 lezers per dag is dat best wel kicken.

Luisterboeken zijn ook heerlijk. Vooral als je een lange tocht moet maken. Dat ontdekte Fannie ook de laatste keer dat ze hierheen kwam. Maar het is wel oppassen geblazen want voordat je't weet rijd je op autopiloot en ben je zomaar een paar honderd kilometer verder.
Hamvraag is, of je reaktie snelheid voldoende blijft bij calamiteiten. Ach beheerst rijden is geen straf. Zelf heb ik wel eens als je diep in gedachten raakt dat je voet dan zwaar begint te worden. Je komt weer terug in de re-ele wereld als het geraas om je auto heen oorverdovend begint te worden. En rij je veel te hard om op tijd de radarpaaltjes te ontwijken.
Sommige van die luisterboeken zijn niet om aan te horen, er zijn er zelfs die door een speech synthesiser heen gesleurd zijn. Nou ja zeg, ik vind dat pure minachting voor de luisteraar. Tot nu toe heb ik nog geen kwaliteitsproduct van zoiets gehoord. Er zijn uizonderingen, sommige luisterboeken zijn ingesproken met een (voorlees)stem waar het een genot is om naar te luisteren. Alleen die stem al. En sommigen klinken als een hoorspel, met allerlei stemmetjes van dezelfde voorlezer. Echt aan te bevelen. En elke dag komen er bijna tientallen boeken bij. Internet he... Als je toch maar 1000 jaar kon worden met een redelijk samenhangende geest.