2 januari 2022

Nieuwjaarsbrief 2022

Allereerst: een gelukkig en een gezond 2022

Na zeven versies ben er denk ik in geslaagd een minder doemdenkerige of zwartgallige nieuwjaarsbrief te schrijven. Tranendal, steeds weer wissend. OK, wel een longread geworden van iets minder dan 1300 woorden.

Het eerste waar je aan denkt is niet de COVID maar het geweld dat overal uit de hand gelopen is het afgelopen jaar. Verongelijkte demonstranten tegenover door overheden gestuurde burgers in uniformen die het met elkaar letterlijk aan de stok krijgen.

Le Mouton Qui Rit zomer 2021 (foto: Ralf 2021)

Geweld

De druk op ‘het volk’ wordt steeds groter. Als je de verschillende propagits moet geloven klotst Covid tegen de plinten. Ah ja hoor, de meeste landen nemen (soms proaktief) maatregelen. Persen die maatregelen vervolgens door de strotjes van de burger en slaan er stevig met de lange lat op, of schieten je gewoon overhoop, bij protesten ertegen. Het onderscheid tussen de buine hemden van toen en de blauwe van nu wordt steeds kleiner. Bevel is bevel klinkt het iedere keer weer als de lattenmeppers betrapt worden op buitensporig geweld. Per ongeluk wordt een bejaarde neergemept, ongemerkt schiet er een laars uit in iemands ribben of wappert een politievuist iemands tanden eruit. Zeker, van beide kanten wordt ongein uitgehaald, niet goed te praten. Geweld is op geen enkele manier goed te praten. Ook al neuzelen de verschillende landelijke propaganda machines dat het toch vooral genuanceerder ligt en gepast geweld toegestaan is. GEPAST GEWELD ???? Die zijn echt van de pot gevallen! Geweld escaleert altijd. ALTIJD! En dat zeggen ze nota bene juist niet te willen. Kijk dan. KIJK DAN! Geweld lokt geweld uit uilskuikens! Ik ben een boon als ik dit allemaal nog begrijp. Dansen naar de pijpen van de sterkste doen gaat, overleven noemen ze dat.

DA

Was ik maar 40 jaar jonger of toen wijzer, wat dan ook. Dan zou ik met de kennis van nu Data Anarchie (DA) gaan prediken totdat ik geen stem meer overhad, tot de toetsen op mijn toetsenbord diepe slijtkuilen vertoonden.

Misschien is dat wel de nieuwe religie die we nodig hebben. Alleen die informatie van burgers mag opgeslagen worden welke strikt noodzakelijk is om producten of diensten te kunnen leveren.

Maarja dan vorm je een bedreiging voor het polito-industriëel-complex, waarna je stilzwijgend wordt afgevoerd. Overleven zouden we doen hè !

Mijn schatje roept dan vervolgens terecht: “En wat ga je er aan doen?” Dit dus. Het verspreiden van de principiën der Data Anarchie en hoe die toe te passen. Ga ik toch aan mijn DA bijbel beginnen in het nieuwe jaar?

Tegelijkertijd gaan mijn nachtmerries over dat we naar de Filisteinen gaan, we door het putje vlutten. Zo’n nachtmerrie is een leerproces voor het brein, iedereen herinnerd zich meestal flarden van die nacht-paarden. Die verwerk je en je valt weer in slaap. Een andere geliefde mentale oefening die ik doe om in slaap te vallen is: “Je hebt de absolute macht en onbeperkt budget, hoe zou jij de wereld verbeteren? Stipulerend dat je het geld niet voor jezelf mag gebruiken.” Absoluut slaap opwekkend. Waarom? Omdat je steeds verder in detail moet uitvlooien waarom het een of andere geniale idee niet gaat werken. Wat dieper en dieper wroeten nodig maakt en zorgt dat je in een soort van trance glijdt om dan vanzelf in slaap te vallen. Perfect, soms kom ik niet eens verder dan: met 6 miljard per jaar … dat bedrag had ik al een paar jaar eerder dan die gosert van de UN!

Dingen rommelen dan voorbij als:

  • Gebiedt een verbod op (noem maar wat)… wat dan meestal wordt gevolgd door: hoe dan?! Heb je weer een legertje lattenmeppers nodig, of moet je het iedereen door de strot duwen, gaat ook niet werken.

  • Elke publieke functionaris kan ter verantwoording worden geroepen, voor het gerecht gedaagd en eventueel de bak in draaien. Daar moeten ze dan zelf over stemmen, die wet. Want wetgevende macht, toch? Denk je nu echt dat… Daar zijn ze niet goed in.

  • Het volk stemt hoeveel geld er gaat naar welke aktiviteiten van de overheid. Gaat ook niet werken hè. Dan worden een hoop ambtenaren werkeloos, ledigheid is des duivels hoofdkussen krijg je dan. Bijkomende effecten zijn wel: witte olifant projecten stoppen meteen of komen niet eens van de tekenplank af. IT projecten mislukken niet meer 9 op de 10 maar 1 op 10. Hoewel dat van de stokken in desastreus draaiende wielen stekenwel een van de DA methodes is.

Neutralere dingen:

Ik denk en zeg wel eens: “Het onderwijs moet van de basis af een gigantische ommezwaai maken.” Kijk daar heb ik dan wel een paar woorden over. Vaststelling: het huidig gepraktiseerde onderwijs spant zich in om bij jonge mensen voornamelijk nieuwschierigheid af te leren en de natuurlijke drang naar kennis in te dammen. Niet nuttig voor het politico-industriëel complex. Volgt: protocol van indammen, dirigeren en geestdood maken.

Protocol. Overheden stellen een zwamverhaal op wat nuttig en goed voor de economie zal zijn. Uiteraard wordt dat een van compromissen uit de naad barstend onleesbaar stuk vol mitsen en maren. Iets onleesbaars voor een normale burger. Vol met zinnen langer dan 20 woorden. Doorregen met veel bijzinnen, en vooral zinnen met veel-letter-grepige woorden die door wel 0,0000001 procent van de nederlandstaligen gebruikt worden. Namelijk de schrijvers zelf. Vervolgens gaat na vier jaar bij een volgend kabinet alles weer op de schop. Want kansen om te scoren met oude meuk of geniaal geneuzel van voorgangers: nul. Uiteraard krijgen we te maken met het legertje afremmers. Bestaande uit beroeps-zeurders die iedereen haarfijn uit de doeken gaan doen waarom verandering niet werkt of ongewenst is. In plaats van aan te geven wat wel werkt hè, teveel gevraagd, weet ik.

In dit plaatje passen ook politici als ex schoenmakers, geschiedenisleraren of koekenbakkers, gesjeesde ondernemers, geitenwollen wolkenruiters, samen met anderen die nooit een beroep geleerd of uitgeoefend hebben. Onze bestuurders. Jawel! Ze leggen zichzelf elk jaar langs de lat. Klinkt als: geen interupties, amendementen, moties, of wetsvoorstellen ingediend: u mág gaan, hoeft niet hoor. Vervolgens acht jaar een mooie uitkering. Nou ja, bekende kost. Niemand die zich afvraagd of de ingediende moties, amendementen etc. wel enige zin hebben gehad. Of welke gevolgen de moties of wetten voor de maatschappij hebben gehad. Wat zijn de mensen erop vooruit gegaan… Meestal hoor je dan lange betogen met als kernzin: “Onvoorziene bij effecten”. Onvoorziene gevolgen die iedere willekeurig van de straat geplukte voorbijganger eloquent zou hebben kunnen toelichten, als ze maar geluisterd hadden. Dat is niet zo verbazend, maar blijft wel verbijsterend. Dat rapportcijfer moeten ze van de burgers krijgen en niet van “wij van WC eend…”. Een slager die zijn eigen vlees keurt, dusss. Of pas na weer vier verloren jaren.  Klinkt het: “maar met de verkiezingen worden we wel beoordeeld.” Niet afgerekend, zoals blijkt uit de laatste sharade van kabinetsvorming. Werkt overduidelijk niet dit soort van bestuur.

Andersom, is beter. Er is meer bewustzijn nodig, kennis van, inzicht in. Het is beter nieuwsgierigheid en honger naar kennis de vrije baan geven. Daarbij ondersteund door een leger onderwijzenden die de kneedbare geestjes leren daar vorm aan te geven, de honger te stillen en koers te houden. Zonder de realiteit uit het oog te verliezen. Want we kunnen natuurlijk graag op die wolken willen rondtoeren, de realiteit is anders. Wat bijvoorbeeld heeft de maatschappij nodig om zich dóór te ontwikkelen. Geestelijk, maatschappelijk, sociaal... Zal het ontwikkelen van een dergelijk programma lukken? Jonge mensen te leren hun geest vrij te ontwikkelen in plaats van in een dwangbuis te persen. Om ze vervolgens met een tunnel visie en vernauwde kijk op de wereld los te laten op onze maatschappij. Nee, we moeten jonge mensen leren dat we er uiteindelijk voor ons allen, met ons allen zijn. Ook dat we maar één planeet hebben, er geen backup is. Ook leren hoe met de spullen die we hebben toe te kunnen.

Dat is dan meestal een goed moment om in slaap te vallen.

“Onderwijs begint bij de wieg en stopt nooit meer”, fluistert pesterig mijn uitzoemende brein nog.

Geen opmerkingen: