Land

 

De buren

Een aantal weken geleden stonden ineens de buren van ter rechter zijde voor de deur. Ze hadden een plan. OK, kom maar binnen. Lui als ik ben ga ik aan de keukentafel zitten en nodig ik ze uit om ook te gaan zitten, dat gaat zo in LDF. Je moet de mensen nadrukkelijk uitnodigen om te gaan zitten. Nee ze bleven liever staan. Oeps, nu komt het dacht ik. Vervolgens legt mevrouw gedecideerd een stuk papier op tafel. Een tekening van het kadaster. Kijk, klopt manlief op het papier, wij zouden graag een stuk land van jullie willen kopen. In blauw was aangegeven dat ze een kwart van de voorweide wilden overnemen. Ik nam een afwachtende houding aan. Wat ze aanspoorde om met enige nadruk te verklaren waarom wij dat stukje toch vooral aan hen moesten verkopen. Volgde enig geneuzel over licht, een oprijlaan, een terras... waarom dat goed voor hen was. Wij hadden land genoeg, dus daar konden we best wel een stukje van afstaan, toch? Voor hun wel en wee uiteraard. Mijn eerste gedachte was, hoe zo? En waarom doen jullie nu zo akelig. Kun je niet gewoon eerst je probleem uitleggen en prettig gaan zitten, kopje koffie erbij en de sfeer een beetje ontdooien? Sure, madame heeft waarschijnlijk maandenlang hierop zitten broeden en was totaal gefocussed op het idee van een stukje erbij. Ruimte voor een beetje prietpraat en normaal sociaal gedrag is er dan vaak niet meer bij. Of zouden ze het idee hebben dat er met ons niet te communiceren was vanwege die taal?

Uiteraard was mijn eerste gedachte: mooi niet. Mijn land, blijf je af. Daarna neemt je verstand het over. En vraag je hoeveel denken jullie minimaal nodig te hebben om die plannen te realiseren. Is bijvoorbeeld van hier naar daar ook voldoende. De helft dus. Kijk, in de onderhandelingen vragen ze altijd flink meer dan nodig is. Dat geeft ruimte om zonder nee toch je zin te krijgen. Zo gaat dat hier. Daarmee proberen ze de onderhandelingspartner meestal in een positie te manoevreren dat ie aleen maar ja kan zeggen en zo meer. Bovendien worden slecht frans sprekende buitenlanders meestal als naïef en argeloos gezien. Iemand die de taal slecht spreekt moet bijna wel dom zijn, toch? Dus die kun je wijs maken wat je wilt. Zodra de indruk gewekt wordt dat er zo'n spelletje gespeeld wordt haak ik meestal af. Aarzelend werd toegegeven dat van hier naar daar ook zou werken. Maar, ze zouden alle kosten betalen, landmeting, administratie etc. Joh!? We leken echter niet als verwacht te reageren. We gaven aan dat we er over na zouden denken en advies gingen inwinnen. Zijdeur open en bonjour gezegd. Toen we rondom eens advies gingen inwinnen lieten de meesten het antwoord op onze vraag erg in het midden liggen en klonk het "dat is aan jullie om te beslissen" Nu vroegen we niet om een beslissing maar om hoe hier mee om te gaan. Zucht. Als rasechte hollanders zijn en blijven we veel te direct voor hen. Toch proefde ik ook wel dat zij het niet zouden doen.

Bij onderzoek bleek er ook nog een dingetje van belasting op de winst van de verkoop van het goed te bestaan: 37% ( inkomsten belasting én sociale lasten). Leeswerk bracht: de meerwaarde van hun huis zal een rol spelen in de m2 prijs. En let goed op de voorwaarden voor de erfafscheiding. Wat gaan ze doen? Een metershoge muur neerzetten? Dat zal onwaarschijnlijk zijn omdat het licht een faktor was om meer licht en ruimte aan de zijkant van het huis te willen. Van de overbuurman hoorde ik echter dat ze nogal schichtig waren. Hij was een keer in zijn tuin bezig, mevrouw zag dat, schoot als een konijn naar binnen en liet zich niet meer zien. Nou j ik maak wel vreemdere dingen mee. Het is oppassen geblazen met zaken doen in LDF. JE moet altijd terdege beslagen ten ijs komen, de ander is dat geheid. Dus graaf je. Hoe dieper je in de matierie groeit des te meer beren zie je op de weg verschijnen. Je gaat bijna een advocaat nodig hebben om alles goed en zonder gezeur te kunnen regelen. 

Dan denk je ineens. Wacht ff we zitten niet op deze aardkloot om elkaar het leven zuur te maken. Dus áls ze gelukkig worden met een stukkie grond bij hun huis, om er iets mee te doen, soit! Dus na veel aarzeling vorige week toch maar een mailtje geschreven dat ze de helft konden kopen met als voorwaarde dat we precies wilden weten wat ze met de erfafscheiding van plan waren. Als dat ook in onze ogen geen probleem was dan komt er van ons een OK. Verder is het dan hun probleem het een en ander te regelen. Tot nu toe nog geen piep van de buren vernomen. Dus die zullen wel weer broeden op plan B.

Ons plan B was de grond in bruikleen of pacht te geven en dat het weer verviel zodra het huis verkocht zou gaan worden of als de nieuwe eigenaar er iets anders van plan mee is.

F is alleen bang dat er gezeik van gaat komen. Mijn indruk van mijnheer de buurman is: die gaat alles tot op de letter uitspellen om geen spaanbreedte ruimte te laten. We zijn gewaarschuwd.

Dit zal ongetwijfeld een staartje krijgen.