Ieder jaar heb je het ritueel van hout hakken en op stapels leggen voor de winter. Wij zijn gezegend met grote schuren waar we met gemak voor een lange winter hout in kunnen opslaan. In de zomer stapel je het een jaar oude hout daarin op. Als het voldoende droog is dan zaag je de handel in stukken van 50cm en dan ligt het er verder te drogen tot de winter aanbreekt. Vanmiddag de eerste lading hout van het houthok naar de corridoor versleept. Gewoon iedere dag een uurtje kruien en zagen lijkt voldoende om de stapel op tijd tot aantrekkelijke hoogten te krijgen. Daarna de pallets in de garage volstapelen en dat is dan ruim voldoende om de winter door te komen. De eerste keer dat dit jaar gestookt werd stond ik toch nog te kijken hoe relatief weinig hout er nodig was om het gebouw op temperatuur te krijgen. Met andere woorden, we zijn dik tevreden met hoe het systeem in combinatie met de SolarFarm nu loopt. Volgend jaar sowieso een of twee rekken erbij plaatsen, de slangen worden in de herfst toch aangepast dus waarom niet van de gelegenheid gebruik maken en het aantal rekken uitbreiden. Eigenlijk loopt het SolarFarm verhaal al net iets beter dan ik verwacht had.
Economiques
 |
| Manuel vals bron: librepenseur |
Nou ja. Het zal wel net weer zo'n storm in een glas water worden als toen de provinciale verkiezingen dik verloren werden en Hollande begon te roepen: “En nu gaan we het écht anders doen!”. Het verwerd echter tot zoiets van een opschrikkend hert dat na twee snelle passen ontdekt dat het slechts een straaljager was die over kwam zeilen. Geen reden dus om te gaan rennen. Vervolgens dutte alles weer in. Dit zal niet anders zijn, de fransjes zijn zulke gewoontemensen, veranderingen zijn gewoon eng. Als er iets moet veranderen dan moeten anderen dat maar doen. Een herhaling van zetten zoals zo vaak voorheen.
Jaren geleden is er een soort volksraadpleging geweest. Iedereen mocht zijn zegje doen, bij de burgemeester, diens partijlid, de kamerleden, ja zelfs rechtstreeks aan de président. Kom maar op met die ideeën werd er gezegd. We gaan er echt iets mee doen. Ja, afdrukken en in ordners opbergen die voorzien waren van prachtige République Française etiketten. Wat dan wel voor de administratie pleit, ze gooien nooit iets weg. Dus het kan zomaar gebeuren dat ten tijde van de VI république (nu de V-e) iemand een kamertje ontdekt met in perfecte rangorde opgeslagen ordners gedecoreerd met die prachtige etiketten. Begint daar uit pure baldadigheid in te snuffelen en roept vervolgens: “EUREKA!”. Ssssst, niet te luid! Het kamertje gaat vervolgens schielijk op slot en wordt weg gemetseld achter een noodmuurtje. De eureka roeper wist al diens sporen en verkondigt het nieuwe evangelie met veel verve en drukke gebaren. Nadat die iemand voldoende puntjes in de politieke arena heeft gescoord gaat deze op diens lauweren rusten en blijft het verder oorverdovend stil. Totdat de VIIe république aantreedt en het oude nuffige gebouw met dat verstopte kamertje afgebroken gaat worden voor een serverpark van een Microsoft-Google-Oracle achtig iets. De inhoud van die ordners wordt uiteraard meteen door MGO gescanned en op het web gemikt. Nog geen seconde later zal La Douce France de rigueur voor de rest van de wereld worden.
Nee mijn fransjes willen eigenlijk helemaal geen veranderingen. Zoals het was blijft het goed. Waarom dan iets ver-her-nieuw-bouwen? En eigenlijk hebben ze nog gelijk ook. Het leven is hier goed, rustig, mooie herfsten, lekker eten en prettige gasten. Dus waarom veranderen, am-me-nooit-niet!
Galerie Le Mouton
Over veranderingen gesproken. Zoals was afgesproken kwam Freek, de kunstschilder, gisteren diens schilderijen ophalen. Het laat in de lobby lege kale muren achter. Sûre, we hebben zelf genoeg om een vijftal van die muren vol te hangen, het is iets heel bijzonders je lobby te hebben volhangen met kunstwerken van een en dezelfde kunstenaar. Tijdens de evaluatie kwam naar voren dat het materiaal ook in het Frans vertaald zou moeten gaan worden, en wel ruim van te voren. Is het een succes geweest? Ja en nee. Ja omdat er veel over gesproken werd door de gasten, die het zonder uitzondering iets bijzonders vonden dat we dat deden. De werken werden best wel gewaardeerd, vooral het thema van balletschoenen vond het heel apart. Nee, omdat er maar weinig mensen waren die de portemonnaie trokken. Daar gaat het toch ook een beetje om. Al was het maar om de kosten en zo er uit te krijgen. 
Ja, we gaan zeker door met dit idee, ook al omdat het gewoon een beetje zijn tijd nodig heeft om ook hier weer een beetje bekendheid mee te krijgen. Eens kijken of er voor volgend seizoen iemand te vinden is die zijn kunst bij ons aan de muur wil hangen of opstellen. In ieder geval kan Freek op zijn CV zetten dat ie in LDF heeft geëxposeerd, dat was in ieder geval wat we dan samen weer voor elkaar hebben gemaakt. Morgon
In 2008 zijn we met Le Mouton Qui Rit begonnen te verbouwen en om te vormen tot een Chambre d'Hôtes. Om dat goed voor te bereiden zijn er allerlei cursussen gevolgd. Een daarvan was het werken met Franse bouwmaterialen. Deze werd gegeven in de Bourgondië. Daar heb ik toen de wijnen uit de Morgon leren kennen en werden onmiddellijk-dadelijk-direct tot mijn favoriet verklaard. Het is eigenlijk best wel een beetje lastig om goed drinkbare wijnen voor bij het apéro te vinden uit de Morgon, dat zonder meer. Het zijn namelujk van huis uit stevige wijnen die je graag bij een goed stuk vlees drinkt of een uitgesproken schotel van iets anders. Met de dieprode kleur staat ie prachtig in het glas (blabladiebla). Het is best wel een paar maanden geleden dat ik een fles uit de Morgon open trok. Met dat de kurk eruit plopte kringelde de sterke geur je neus in en kon ik de verleiding niet weerstaan om meteen een slokje te nemen. Ohhhhh! Deze was jong 2013, eigenlijk voor een Morgon veel te jong, maar toch héél goed drinkbaar voor het apéro! Stukje kaas erbij, sneetje stukbrood, nog een glaasje. Paar slokjes water en nog wat olijven geknabbeld. Pas op voor deze wijn zei ik nog tegen het bezoek. Ook al heeft ie keurig de 12,5% hij is behoorlijk koppig, het is een beetje een gniepert! Vol overgave dronk het bezoek de fles ad fundo. Ja hoor, na nog geen half uurtje zag je de eerste effecten al, beetje duffe oogjes. De eerste zware onderwerpen kwamen al aan de beurt. Beetje andere hapjes erbij, pindaatje meneer? Extra speciaal bronwater uit de kraan en het was weer erg gezellig. Dat is sowieso het geheim van lekker wijn drinken, af en toe een glaasje water er tussen door. Het maakt de mond weer “vrij” en een koppige wijn maakt niet zo veel kans je met de hamer aan te tikken. Juist omdat (oudere) Morgon wijn redelijk droog is en koppig wordt ie om goed te leren kennen eigenlijk net iets te weinig geschonken hier. De Médoc wijnen gaan er bij de gasten ook al goed in. Dat zijn toch twee van de wat zwaardere wijnen. Prima voor een prettig stuk rood vlees van de grill. Misschien minder voor het apéro. Deze (le Challier) is echter al prima te happen. Oh, en bij de Lidl gescoord. Kom ik wel vaker tegen zo, een paar dozen van het een of ander die dan nergens nooit meer te vinden zijn. Maar ja, je wilt graag eerst iets proberen voordat je toeslaat. Daar heb ik standaard een tire bouchon voor in de wagen liggen, nu even niet beseffend dat dit een voltreffer zou kunnen worden. Maandag maar eens meer van proberen te scoren, het zal wel niet meer lukken. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten